LOGINShare
บทที่ 806 คำขอโทษจากแจ็คสัน & บทที่ 807 ความลีลา การพูดคุยและเสียงเพลง
Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 808 ฉันปวดฉี่
เมื่อถึงจุด ๆ หนึ่งพวกเขาผล็อยหลับ ทิฟฟานี่ตระหนักว่าหูฟังและโทรศัพท์ของเธอวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงอย่างเรียบร้อยเมื่อเธอตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น แจ็คสันน่าจะเก็บมันให้เธอ เมื่อเธอหลับไป จู่ ๆ เธอก็นึกถึงเมื่อตอนที่เธอตื่นมาเพราะหูฟังพันคอทุกครั้งที่เธอนอนคนเดียว...แจ็คสันตื่นแล้ว บนเตียงไม่มีวี่แววของเขาอยู่ แต่จุดของเขายังคงอุ่นอยู่ เธอได้ยินเสียงเคลื่อนไหวเบา ๆ จากข้างในห้องน้ำ เขากำลังอาบน้ำเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอทั้งรู้สึกโล่งอกและบางส่วนของหัวใจของเธอก็ละลายและถูกเติมเต็มด้วยความรู้สึกอบอุ่นอย่างสบายตัวเขายังคงอยู่ในห้องน้ำหลังจากที่เธอรอเป็นเวลาสิบนาที กระเพาะปัสสาวะของเธอเต็ม เธอจึงวิ่งไปที่ประตูห้องน้ำและเคาะ “เร็ว ๆ หน่อย ฉันปวดฉี่…”เขาเปิดประตูออกพร้อมกับยาสีฟันเต็มปาก “ก็เข้ามาฉี่สิ ทำอย่างกับว่าผมไม่เคยเห็นอย่างนั้นแหละ”มุมริมฝีปากของเธอกระตุก “มีมารยาทหน่อยได้ไหม? ออกไปเดี๋ยวนี้!"เธอบังคับให้เขาออกไปก่อนที่จะทำธุระและเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างช้า ๆ “เดินช้ากว่านี้ก็ได้นะ ยาสีฟันผมจะแห้งหมดอยู่แล้ว ช่วยมีเหตุผลกว่านี้ได้ไหม?” เขาถามอย่างขุ่นเคืองเธอจ้องเขาเข
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 809 การร่วมมือกันของแจ็คสันและธัญญ่า
เมื่อรู้สึกตัวได้ว่ากำลังสูญเสียการควบคุมของอารมณ์ ทิฟฟานี่จึงบังคับให้ตัวเองเย็นลง เธอไม่ได้วางแผนที่จะกลับไปคบกับเขา ดังนั้นเธอจึงไม่ควรไปกังวลเรื่องส่วนตัวของเขา “ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะทำอย่างนั้นหรอก มันเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณ ฉันจะไม่มาที่นี่บ่อยขนาดนั้นด้วย เราสามารถเป็นเพื่อนกันได้ แต่คุณจะต้องชินกับการนอนหลับให้สบายโดยที่ไม่มีฉัน ฉันจะมานอนเป็นเพื่อนคุณในช่วงแรก ๆ เพราะมันเป็นช่วงปรับเปลี่ยนและมันจะยาก ฉันสามารถทำได้เท่านี้เพื่อชดเชยในสิ่งที่คุณเคยทำให้ฉันในอดีต… แค่นั้นแหละ เราต้องไปกันแล้ว”เขาบังคับให้ตัวเองเก็บอารมณ์ที่เกือบจะพังทลายเมื่อเขาได้ยินประโยคสุดท้ายของเธอ เธอยังคงจะมาอยู่เป็นเพื่อนเขา เขาได้ละทิ้งอัตตาของเขาไปหมดแล้ว ตราบใดที่เธอยอมที่จะมาพบเขา เขาก็จะไม่ปล่อยมือ เขาศรัทธาอย่างสูงสุดในทักษะการล่อผู้หญิงของเขาเขาเก็บอารมณ์ของเขาไว้ “ก็ได้… ผมจะไปส่งคุณที่บ้าน”ทิฟฟานี่บอกลาแจ็คสันเมื่อพวกเขาไปถึงข้างล่างของคอนโดเธอ ที่ทำงานเธออยู่ฝั่งตรงข้ามนี่เอง เพราะฉะนั้น หลังจากที่เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วเธอจะรีบดิ่งไปที่นั่นทันทีธัญญ่าจ้องเธออย่างสงสัยขณะที่เธอเดินผ่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 810 คบซ้อน
ธัญญ่าสงบใจตัวเอง “พี่ทิฟฟานี่ คืนนี้คุณจะไปเจอพี่แจ็คสันไหม?” เธอถามอย่างระมัดระวังทิฟฟานี่ส่ายหัวอย่างไม่ลังเล “ไม่ เขาเพิ่งชวนฉันออกไปแต่ฉันปฏิเสธ”“ทำไมล่ะ?” ธัญญ่าถามทิฟฟานี่ตบเอวตัวเองเบา ๆ “ตัวยานี้เป็นครีม ตัวฉันมีกลิ่นอย่างกับยายแก่อายุ 70 กลิ่นอายของหญิงสาวผู้อ่อนเยาว์ของฉันหายไปหมดเลย ฉันไม่สามารถไปเจอแฟนเก่าด้วยกลิ่นนี้ได้หรอก เป็นไปไม่ได้ ฉันยังคงให้ความสำคัญกับภาพลักษณ์ของฉันอยู่นะ”ความผิดหวังเล็กน้อยแวบผ่านดวงตาของธัญญ่า “หนูขอโทษ… หนูไม่ได้นึกถึงเรื่องกลิ่นเลย หนูเพียงคิดว่าคุณจะต้องรู้สึกดีขึ้นหลังจากที่แปะแผ่นยานั้น”ทิฟฟานี่ไม่ได้สังเกตเห็นความรู้สึกของธัญญ่า เธอจึงตอบไปอย่างไม่ได้คำนึงมัน “ฉันบอกเธอแล้วว่ามันไม่เจ็บ แต่เธอก็ยังยืนกรานที่จะ…”ธัญญ่าดึงเสื้อของทิฟฟานี่ขึ้นและดึงแผ่นยานั้นออกก่อนที่เธอจะทันได้พูดจบประโยค แรงดึงนั้นทำให้เธอเจ็บและขณะที่เธอกำลังจะหันไปค้านธัญญ่า เธอก็ตระหนักว่าธัญญ่าได้ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำพลางดูเหมือนไม่พอใจแล้ว เธอจึงหยุดคิด ธัญญ่าโกรธเธอเหรอ? เธอจับมือธัญญ่าเมื่อธัญญ่ากลับมาและหลอกล่อเธอแบบเด็ก ๆ “โอ๋… ไม่เอาน้า ฉันไม่ได
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 811 เขาอีกแล้ว
แจ็คสันไม่ได้ตอบ เขาเพียงแต่จ้องข้อความนั้นด้วยสีหน้าโศกเศร้า คำว่า “อีก” ดูเหมือนจะเจิดจ้ากว่าคำอื่น ๆ ในข้อความนั้น นี่หมายความว่าอเลฮานโดรและทิฟฟานี่เจอกันเป็นบ่อยเมื่อไม่ได้รับคำตอบ ธัญญ่าก็หยุดคิดก่อนที่จะส่งข้อความไปอีก : ‘ฉันขอโทษเรื่องหายนะการลอกเลียนแบบงานนั้น ฉันไม่รู้มาก่อนว่าจริง ๆ แล้วเพื่อนออนไลน์ฉัน ฮัช คือเบคเค็ต ฮัชแมนจากบริษัทคุณและแน่นอนว่าฉันไม่รู้ว่าเขาจะทำแบบนี้ ฉันทำให้คุณต้องเดือดร้อนไปด้วย ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะความไม่ระวังของฉัน ฉันติดค้างคุณ ถ้าคุณอยากรู้อะไรเกี่ยวกับพี่ทิฟฟานี่ก็ถามฉันได้เลยนะ ฉันจะบอกคุณทุกอย่าง ฉันรู้ว่าคุณยังรักพี่ทิฟฟ์และฉันก็อยากให้คุณทั้งสองกลับมาคบกันอีก’เธอเหลือบมองทิฟฟานี่หลังจากที่ส่งข้อความนั้นก่อนที่จะเก็บโทรศัพธ์เข้าลิ้นชักโต๊ะทำงานตัวเองวันนี้พวกเธอเลิกงานเร็วและทิฟฟานี่ก็รอธัญญ่าที่กำลังเก็บของอย่างไม่เร่งรีบเพื่อที่จะได้กลับบ้านด้วยกันตามปกติ ธัญญ่าเงยหน้าและมองทิฟฟานี่ “ไม่ได้ต้องรอหนูหรอก คุณกลับบ้านไปก่อนเลย หนูคิดว่าหนูลืมบางอย่างไว้ที่บ้านริคกี้ หนูเลยจะรอกลับพร้อมกับเขาเพื่อที่จะได้ไปเอามัน”ทิฟฟานี่ไม่ได้คิดอะไ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 812 คุณอยู่กับเขาใช่ไหม?
ในขณะเดียวกัน อเลฮานโดรไม่ได้มาเพื่อชวนทิฟฟานี่ไปทานมื้อเย็นแต่เขามาเพื่อนำไวน์แดงราคาแพงมาให้เธอสองขวด “ครั้งที่แล้วคุณไม่ได้ไปชิมไวน์ ผมเลยนำมันมาให้คุณ เนื่องจากวันนี้ผมติดธุระที่ต้องทำ เราค่อยไปทานข้าวกันโอกาสหน้าแล้วกันนะ”ทิฟฟานี่รู้ดีว่าไวน์แดงที่เขานำมาให้นั้นมีราคาแพง ดูจากที่ขนาดลิเลียนยังชื่นชอบมัน ทว่าเธอกลับปฏิเสธอย่างแนบเนียน “ไม่เป็นไร… ฉันไม่ได้ชอบไวน์แดงขนาดนั้น ถ้าคุณให้ฉัน ฉันก็จะไมดื่มมันอยู่ดี เสียดายของเปล่า ๆ คุณเก็บไว้กินเองดีกว่า ฉันจะเลี้ยงมื้อเที่ยงคุณเมื่อคุณกับฉันมีเวลาว่างตรงกัน”อเลฮานโดรยืนกรานและบอกให้เจตต์ยัดไวน์เหล่านั้นใส่มือเธอ “ผมไม่ชอบถูกปฏิเสธ ผมให้คุณแล้ว เพราะฉะนั้นตอนนี้พวกมันเป็นของคุณ ผมไม่สนหรอกว่าคุณจะดื่มมันส์มาก หรือว่ามันจะเสียของรึเปล่า เท่านี้ก่อน ผมต้องไปแล้ว อีกอย่าง… คุณควรไปเยี่ยมเพื่อนคุณ แอเรียน บ่อยกว่านี้นะ” ทิฟฟานี่ตกใจ “คุณนี่รู้จักฉันดีมากจริง ๆ … คุณรู้จักเพื่อนฉันและสถานการณ์ของพวกเขา คุณรู้ทุกอย่างเลย”อเลฮานโดรให้คำตอบแบบไม่ผูกมัด “อย่างที่ซัน ซูเคยบอกเอาไว้ ‘ความรู้มาก่อนชัยชนะ ความสับสนมาก่อนความพ่ายแพ้’ เมื่อเ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 813 เขาก็มาอยู่ดี
”แล้ว… วันนี้อเลฮานโดรได้ติดต่อคุณไหม?” จู่ ๆ แจ็คสันก็ถามขึ้นมาเมื่อกลัวว่าเขาจะวิเคราะห์เธอมากเกินไป ทิฟฟานี่จึงหยุดคิดไปสองวินาทีก่อนจะปฏิเสธ “ไม่ คุณคิดว่าเขาจะมีเวลามากขนาดนั้นเลยเหรอ? มากพอที่จะติดต่อฉันทุกวัน? พอแล้ว ฉันจะวางสายล่ะ” แจ็คสันกำโทรศัพธ์แน่นและหน้าบึ้งเมื่อวางสาย เขาจ้องรูปที่ธัญญ่าส่งมาให้และความรู้สึกเขาก็พลุ่งพล่าน เห็นได้ชัดว่าวันนี้พวกเขาได้เจอกัน ทิฟฟานี่โกหกเขา… เขาสงสัยว่าจริง ๆ แล้วเธอไม่ได้อยู่บ้านด้วยซ้ำ! เขาทนไม่ได้ที่ต้องคิดว่าผู้หญิงของเขากำลังอยู่กับผู้ชายคนอื่น แม้ว่าพวกเขาจะยกเลิกการหมั้น แต่เขาก็ยังทำเครื่องหมายไว้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขาโดยไม่รู้ตัว จนถึงตอนนี้มันก็ยังไม่ได้เปลี่ยนไป เขาด้อยกว่าคนพิการคนหนึ่งอย่างไร? เขาเป็นผู้ชายที่ชอบลงมือเสมอ เขาจึงขับรถไปที่คอนโด ฯ ของทิฟฟานี่และโทรหาเธอเมื่อไปถึงที่หน้าประตูบ้าน “ผมอยู่หน้าบ้านคุณ เปิดประตูหน่อย"ทิฟฟานี่กำลังแช่น้ำในอ่างอาบน้ำและกำลังเพลิดเพลิน เมื่อถึงจุดนั้นเธอก็ต้องตื่นขึ้นมาทันที เธอรีบนำผ้าขนหนูมาพันรอบตัวและออกไปเพื่อเปิดประตู เธอประหลาดใจมากเมื่อเห็นแจ็คสัน “คุณมาทำอะไรที่นี
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 814 ผมทำทั้งหมดเพื่อคุณ
สายของทิฟฟานี่ถูกปฏิเสธ เธอเชื่อว่าธัญญ่าน่าจะยุ่งอยู่ เธอจึงไม่ได้โทรไปอีกรอบ “ฉันติดต่อเธอไม่ได้ ทำเผื่อเธอไปเลย เผื่อว่าเธอจะกลับมา ถ้าเธอไม่มา ฉันจะกินมันเอง ไว้ใจความหิวของฉันได้เลย ฉันจะไม่ปล่อยให้แม้แต่คำเดียวสูญเปล่าเพราะว่าอาหารของคุณนั้นอร่อยที่สุด! ฉันจะไม่พูดถึงเรื่องอื่น แต่อาหารของคุณอร่อยที่สุดเท่าที่ฉันเคยกินจริง ๆ นะ อีกอย่าง หลัง ๆ นี้ความอยากอาหารของแอริก็ลดลงด้วย ถ้าคุณมีเวลาว่าง คุณทำอาหารไปให้เธอหน่อยได้ไหม?”“ผมอยู่ในความสัมพันธ์ที่แฟนผมทำตัวเหมือนจะทิ้งผมไปได้ทุกเมื่อ แค่ผมพยายามทำให้เธออยู่กับผมยังไม่ยุ่งพออีกเหรอ? ผมจะหาเวลาจากที่ไหนมาทำอาหารให้ผู้หญิงคนอื่น? ถ้าคุณอยากให้ผมดูแลแอเรียน อย่างน้อยคุณก็ควรจะทำตัวดี ๆ หน่อยสิ…” เขาพึมพำทันใดนั้น ทิฟฟานี่รู้สึกเหมือนถูกหลอกด่าอีกครั้ง “คะ-คุณอย่าลากฉันเข้าไปเกี่ยวได้ไหม? นี่มันเป็นสองประเด็นที่ไม่เกี่ยวกันเลยนะ”เขาเปล่งเสียงทางจมูก “มันเป็นเรื่องเดียว ถ้าคุณต้องการให้ผมทำอาหารให้แอเรียน คุณจะต้องอยู่เคียงข้างผมและประพฤติตัว ไม่อย่างนั้นคุณก็ไปขอให้คนอื่นช่วยเลย”“ก็ได้” เธอตอบด้วยความมุ่งมั่น “ฉันจะไม่เถีย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 815 วิวัฒนาการของธัญญ่า
ธัญญ่าใส่หูฟังแล้วเปิดเพลง เธอได้ยินที่ทิฟฟานี่พูดแล้ว แต่เธอไม่ได้ตอบสนองอะไรด้วยเหตุผลแปลก ๆ บางอย่าง เธอรู้สึกถึงความรู้สึกที่แทบจะไม่มีเหตุผล เธอไม่ชอบวิธีที่ทิฟฟานี่จัดการกับสิ่งต่าง ๆ และรู้สึกอิจฉาและสับสนเล็กน้อย สุดท้ายแล้ว ทิฟฟานี่เป็นพลเมืองที่เกิดและเติบโตในเมืองหลวง ดูเหมือนว่าสาว ๆ ในเมืองใหญ่จะมาพร้อมกับรัศมีของตัวเอง ทิฟฟานี่ไม่ต้องทำงานหนักด้วยซ้ำ แวดวงสังคมของเธออยู่ในชนชั้นที่เหนือกว่าของธัญญ่าโดยธรรมชาติไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน เธอก็ไม่ต่างอะไรจากเบคเค็ตที่ไม่สามารถที่จะซึมซับตัวเองเข้าสู่กลุ่มได้อย่างเต็มที่ ไม่ว่าผิวเผินจะดูยิ่งใหญ่เพียงใดก็ตาม ลึก ๆ แล้วเธอก็ต้องต่อสู้อย่างขมขื่นอยู่เสมอ เธอไม่มีสิทธิ์ขั้นพื้นฐานในการจัดตั้งและซื้อบ้านในเมืองนี้ด้วยซ้ำ แม้ว่าเธอจะไม่มีแม้แต่เงินดาวน์ แม้ว่าเธอจะทำงานหนักมาตลอดชีวิตก็ตาม ในทางกลับกัน ทิฟฟานี่กลับได้ทุกอย่างโดยถูกมอบให้เธอบนถาดเงินถาดทอง แต่น่าเสียดายที่เธอไม่ได้ให้ค่ากับมัน เธอปฏิเสธแจ็คสัน ซึ่งเป็นผู้ชายที่โดดเด่นที่พร้อมจะแย่งชิงเพื่อความรักของเธอและเธอก็ยังเกี่ยวข้องกับเขาแม้ว่าจะเลิกรากันไปแล้วก็ตาม ในขณะ
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
