เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 765 การเปิดเผยประวัติการออกเดทของมาร์ค เทรมอนต์
บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 766 ดูแลอย่างดีเพื่อให้เติบโตมาเป็นโลลิต้า
มาร์ควางมีดและส้อมลงแล้วมองแอเรียน “ไหน ๆ เราก็พูดเรื่องนี้แล้ว ให้ฉันอธิบายเรื่องนี้กับเธอเลยก็แล้วกัน นั่นเป็นวิธีที่ฉันเคยคิดมาก่อน ฉันไม่เคยคิดที่จะไว้ใจผู้หญิงเลย แน่นอนว่าตอนนั้นฉันเห็นเธอเป็นแค่เด็กคนหนึ่งเท่านั้น เด็กที่แปลกและดูดี… เมื่อเธอโตขึ้นอย่างช้า ๆ ฉันก็ตระหนักว่าความรู้สึกของฉันที่มีต่อเธอเปลี่ยนไป อยู่มาวันหนึ่งฉันก็คิดว่า ถ้าฉันเลี้ยงดูเธอด้วยตัวฉันเอง เธอก็จะกลายเป็นคนเชื่อฟังและจะไม่ทรยศต่อฉัน จากวันนั้นเป็นต้นมา ฉันเฝ้ารอวันที่เธอกลายเป็นผู้ใหญ่ แต่น่าเสียดาย… เธอกลับไปตกหลุมรักคนอื่นในเวลาต่อมา คนอย่างฉันจะทนกับการที่คนอื่นมาแย่งชิงสิ่งที่ควรเป็นของฉันไปได้อย่างไร? ส่วนวิล… เธอไม่ได้เกลียดฉันเพราะเรื่องนั้นแล้วใช่ไหม? มันก็ดีเหมือนกัน มันไม่สำคัญหรอกในเมื่อเธอได้ตกหลุมรักฉันอย่างหมดใจแล้วฉันขอย้ำอีกครั้งว่าฉันไม่มีความคิดอะไรแปลก ๆ ครั้งแรกที่ฉันรู้สึกกับเธอคือหลังจากที่เธอเข้าสู่วัยสาวแล้ว ตอนนั้นเธอไม่ได้ถูกมองว่าเป็น 'เด็ก' แล้ว ฉันแก่กว่าเธอแค่สิบปี ดังนั้น เลิกสงสัยและหยุดจินตนาการเพ้อเจ้อได้แล้ว!”เธอยังคงเกลียดเขาเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับวิลไหมอย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 767 การเดิมพันระหว่างลูกที่ขี้เหร่หรือหน้าตาดี
ทิฟฟานี่นั่งลงข้าง ๆ แอเรียนอย่างสบาย ๆ “เรามาจากชนชั้นแรงงาน เรายุ่งเกินไปที่จะหารายได้เพื่อเลี้ยงดูครอบครัวของเรา ต่างจากเธอที่นอนอยู่แต่ที่บ้านกับใครสักคนที่สามารถจ่ายทุกอย่างให้เธอได้ เราไม่มีทางเลือกเสียหน่อย ถูกไหม? หากเธอต้องการให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนเธอทุกวันก็บอกให้มาร์คจ่ายค่าบริการให้ฉันสำหรับการมาอยู่เป็นเพื่อนเธอสิแล้วฉันจะอยู่กับเธอตลอด 24 ชั่วโมงทุกวันเลยแหละฉันจะคุยกับเธอจนเธอเบื่อที่จะคุยกับฉัน จนเธอไม่อยากเห็นหน้าฉันอีกเลย! เอาล่ะ… ที่จริงแล้วเมื่อคืนฉันไล่ดูซีรีย์อยู่เพราะมันเป็นวันศุกร์ ฉันเกือบจะไม่ตื่นแล้วด้วยซ้ำ ให้อภัยฉันนะเพื่อนรัก!”แอเรียนพูดจาโผงผาง “ฉันอยากจะจ่ายเงินให้เธออยู่เป็นเพื่อนฉันมาก… เธอนี่มีความมุ่งมั่นเสียจริง แต่เธอจะไม่มาอยู่ดี กับเอริกเป็นยังไงบ้าง? เธอปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมในที่ทำงานได้แล้วหรือยัง?”ทิฟฟานี่เหลือบมองธัญญ่า “แน่นอน เมื่อมีธัญอยู่ ฉันจะสบายตลอด แม้แต่เจ้านายก็ยังเป็นเพื่อนฉัน ฉันเหมือนปลาในน้ำที่บริษัท ฉันจะไม่ชินกับสิ่งนั้นได้อย่างไร?”ธัญญ่ายิ้มขณะที่เธอพูดแทรกว่า “ถูกต้อง เราสบายดี พี่แอริ… ท้องของพคุณโตขึ้นมาก เหมือ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 768 ปวดท้องอีกแล้ว
แมรี่เริ่มกังวลเมื่อเห็นแอเรียนหัวเราะด้วยการละทิ้งโดยประมาท “แอริ ใจเย็น ๆ เธอหัวเราะมากจนท้องของเธอสั่นแล้ว ระวังหน่อย…"แอเรียนบังคับตัวเองให้หยุดหัวเราะ "ตกลง ตกลง ฉันจะหยุดหัวเราะ… หนูแค่สูญเสียการควบคุมไปเอง… แมรี่ คุณช่วยเอาขนมและเครื่องดื่มมาให้เราหน่อยได้ไหม?”ขณะที่แมรี่เข้าไปในครัว ทิฟฟานี่ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาดูแอปส่งอาหาร “ฉันไม่ได้กินไก่ทอดมานานแล้ว ฉันอยากกิน เธอกินไก่ทอดได้รึเปล่าแอริ? แค่นิดหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกใช่ไหม?”หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แอเรียนก็ส่ายหัว “ฉันไม่คิดว่าฉันควรกินมัน ฉันอยากนะแต่ฉันต้องควบคุมตัวเอง… เธอรู้ไหม สั่งอะไรก็ได้ที่เธอต้องการเลย”“หนูจะไม่กินด้วยเหมือนกัน” ธัญญ่าบอก “สั่งสิ่งที่คุณต้องการเลย หนูจะอ้วนถ้าหนูกินมันมากเกินไป”“โถ่ ๆ ธัญกำลังจะมีความรัก” ทิฟฟานี่พูดด้วยน้ำเสียงที่ล้อเลียน “และเธอยังกลัวที่จะอ้วนด้วย เธอไม่เคยควบคุมอาหารมาก่อน ตอนนี้ฉันเป็นคนเดียวที่ไม่ควบคุมอาหาร ไม่เป็นไร เธอดูฉันกินและอิจฉาไปเลย”แอเรียนมองไปที่ธัญญ่า “ตอนนี้เธอกำลังเดทอยู่เหรอ? เขาคือใคร?"ธัญญ่ารู้สึกเขินอาย “มันยังไม่แน่นอน… อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 769 การเข้าโรงพยาบาล
มาร์คบังคับตัวเองให้สงบลง “ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น… ผมคิดว่าเธอล้มหรืออะไรประมาณนั้น… มันไม่น่าจะเป็นปัญหาใหญ่ถ้าไม่มีอะไรใหญ่เกิดขึ้น”หลังการตรวจ แพทย์บอกว่า “มีสัญญาณของการคลอดก่อนกำหนด ตอนนี้คุณต้องระวัง เงื่อนไขเหล่านี้ถูกคาดการณ์ไว้แล้วและยังมีความเสี่ยงที่จะรักษาเด็กคนนี้ไว้ได้ ตอนนี้เธอจะต้องอยู่ในโรงพยาบาลเพื่อปกป้องทารกในครรภ์ เราจะต้องคอยสังเกตเธอ กรณีที่เลวร้ายที่สุด เธอจะต้องอยู่ในโรงพยาบาลจนคลอด โอกาสในการคลอดก่อนกำหนดมีสูงมาก แต่ตราบใดที่ทารกยังมีชีวิตอยู่จนถึงเดือนที่เจ็ด โอกาสที่ลูกจะรอดก็จะสูงมากเช่นกัน ไม่จำเป็นต้องกังวลมากเกินไปนะ แน่นอนว่ายิ่งเราเก็บทารกในครรภ์ไว้นานเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น”มาร์คได้เตรียมจิตใจไว้สำหรับเรื่องนี้แล้ว ดังนั้นเขาจึงสงบใจกับเรื่องนี้มาก “ก็ได้ ผมจะจัดการกับขั้นตอนการเข้าโรงพยาบาล ผมต้องการห้องวีไอพีด้วย ผมได้กำหนดมันแล้ว”หมอพยักหน้า “ตกลง เราจะไปเตรียมการที่จำเป็นทั้งหมดให้”แอเรียนรู้สึกหดหู่ใจเมื่อต้องพักรักษาตัวในโรงพยาบาลอย่างกะทันหัน “ฉันหัวเราะหนักเกินไปหรือเปล่า? ทำไมฉันต้องอยู่โรงพยาบาลด้วย...”“เธอทำให้ฉันตกใจ” ทิ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 770 แฟนเก่าทะเลาะกัน
ทิฟฟานี่เปิดประตูพร้อมกับเครื่องประดับของซัมเมอร์ในมือ เมื่อเธอเห็นแจ็คสัน เธอก็จงใจดึงหน้า “คุณคงอารมณ์ดีสินะถึงได้มาทำธุระให้แม่แบบนี้”เขายกคางขึ้นและจ้องมองไปที่เธอ “ผมบังเอิญมีเวลาว่าง คุณมีปัญหาเหรอ?"เธอยื่นกล่องเครื่องประดับให้เขา “นี่ อันนี้แหละ”เขาเลิกคิ้ว “จะไม่ชวนผมเข้าไปข้างในหน่อยเหรอ? กลัวว่าผมจะพบว่าคุณเปลี่ยนบ้านของคุณให้เป็นถ้ำสุนัขหรือไง?”เขาประสบความสำเร็จในการดึงความโกรธแค้นของเธอออกมา “คุณอยากโดนตบไหมแจ็คสัน เวสต์? อยากเหรอ?"ธัญญ่าได้ยินความโกลาหลและโผล่หัวออกมาจากห้องนอน “ใครเหรอพี่ทิฟฟ์?”“แฟนเก่าของฉันเอง!” ทิฟฟานี่กัดฟันตอบธัญญ่าอ้าปากค้าง "โอ้… โอเค พวกพี่คุยกันเลย ฉันจะกลับไปอ่านหนังสือต่อ ฉันไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น!”แจ็คสันยังคงยั่วยุต่อไปหลังจากที่ธัญญ่าปิดประตูห้องนอน “อ้อ ใช่ ผมลืมไป คุณอยู่กับธัญญ่า คุณจึงทรมานเธอให้ทำความสะอาดที่นี่แทนคุณ คุณไม่ได้ตกลงที่จะออกไปพบอเลฮานโดรในสุดสัปดาห์นี้หรอกเหรอ? เกิดอะไรขึ้น? ยกเลิกแผนของคุณแล้วเหรอ?”ทิฟฟานี่วางมือบนสะโพกของเธอขณะที่เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะว่า “นั่นเป็นเรื่องของคุณเหรอ? การนัดเดทควรเป็
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 771 พวกเขากลับมาคบกัน
แจ็คสันเดินเข้ามาหาทิฟฟานี่อีกครั้ง “เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ? เรากลับมาคบกันงั้นเหรอ?”เธอเริ่มระวังและถอยกลับ “ฉันแค่ตั้งสมมติฐาน!”เขามองเธออย่างไม่ใส่ใจ “คุณไม่สามารถตั้งสมมติฐานได้ มันจะไม่เป็นพิธีการแต่อย่างใด คุณต้องฟังอย่างจริงจัง เราจะกลับมาคบกันแล้วผมจะเลิกกับคุณ แบบนั้นมากกว่า”เธออดทนกับเขาและพูดอย่างจริงจังว่า “ก็ได้ ตอนนี้เรากลับมาคบกันอย่างเป็นทางการแล้ว ทีนี้ก็ตาคุณเลย”วินาทีถัดมา แจ็คสันก็จูบเธอ เธอตกตะลึง ในไม่ช้าเธอก็ถูกโอบล้อมด้วยกลิ่นที่คุ้นเคยของเขา หัวใจของเธอสั่นไหวและเธอก็น้ำตาคลอเบ้าเล็กน้อยเช่นกัน หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เธอก็ฟื้นคืนสติและพยายามผลักเขาออกไป แต่เธอถูกเขาโอบกอดไว้แนบแน่นมาก จูบของเขารุนแรงและเร่าร้อน นั่นทำลายการป้องกันของเธอได้อย่างง่ายดายสุดท้ายเขาก็ปล่อยเธอไป เธอจ้องมองเขาทั้งน้ำตาที่คลอเบ้า "คุณกำลังทำอะไรอยู่? คุณกำลังล้อเล่นกับความรู้สึกของฉันเหรอ?”เขาดูจริงจัง "ไม่ เราเพิ่งกลับมาคบกันไม่ใช่เหรอ? มันเป็นแค่การจูบ มันแปลกตรงไหน?”เธอพูดไม่ออก การกลับมาคบกันของพวกเขาควรจะเป็นแค่เรื่องสมมุติ...เธอไม่มีอารมณ์จะทะเลาะกับเขา หลังจา
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 772 ความเฉยเมยของฮัชและความไร้เดียงสาของธัญญ่า
ธัญญ่ารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย “อย่างนั้นเหรอ? แต่… เขาบอกว่าเขายุ่งอยู่เสมอ อย่างไรก็ตาม เขาจะตอบกลับข้อความของหนูภายในสิบนาทีเสมอ ไม่ว่าหนูจะส่งข้อความถึงเขาช้าแค่ไหน ถ้าเขาไม่สนใจหนู เขาคงไม่ตอบข้อความของหนูอย่างแน่นอน เขาเป็นแบบนั้นเสมอ บางทีเขาอาจจะช้าในการใกล้ชิดกับผู้คน อย่าทำให้หนูหมดความมั่นใจสิ หนูแค่อยากพบเขาและเลี้ยงอาหารเขาเพราะหนูค่อนข้างอยากรู้เกี่ยวกับเขาเฉย ๆ”ทิฟฟานี่รู้สึกว่ามันไม่เหมาะสมที่จะกีดกันธัญญ่าเมื่อเธอพูดอย่างนั้น ทิฟฟานี่ไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้างั้นก็ลองถามเขาโดยตรงเลย ดูสิว่าเขายินดีที่จะพบกับเธอหรือไม่ อย่าตีรอบพุ่มไม้”ธัญญ่าจึงรวบรวมความกล้าและส่งข้อความหาฮัช เขาดูเหมือนจะไม่กระตือรือร้นในการตอบกลับของเขา มันเป็นอย่างที่เธอพูด คำตอบของเขามักจะมาในเวลาประมาณสิบนาที เขาจะไม่ตอบข้อความของเธอภายในไม่กี่วินาที ดูเหมือนว่าเขาเพียงจะตอบข้อความของเธอเมื่อเขาว่างเท่านั้นหลังจากผ่านไปประมาณเก้านาที ฮัชก็ตอบกลับข้อความของธัญญ่า “ทำไมเราต้องมาเจอกันด้วย? ผมไม่คิดว่ามันจำเป็นนะ หากคุณมีอะไรที่ไม่แน่ใจ อย่าลังเลที่จะถามผม ผมจะช่วยชี้แจงข้อสงสัยของคุณ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 773 ความกระตือรือร้นของอเลฮานโดร
เมื่อทิฟฟานี่นึกถึงแจ็คสัน เธอก็ปฏิเสธโดยไม่รู้ตัว “ไม่ ฉันไม่ได้คิดถึงเขา! ฉันจะไปกินข้าวกับคุณ แต่ให้ฉันพูดตรง ๆ กับคุณนะ คุณต้องจ่าย ฉันเป็นแค่พนักงานธรรมดา ๆ ที่ค่อนข้างยากจน ค่าเช่ารายเดือนก็ค่อนข้างแพงด้วย…”อเลฮานโดรยิ้ม “ขึ้นรถเถอะ”ธัญญ่าที่ไม่รู้จักอเลฮานโดรจึงดูกังวลและเก็บตัว ทิฟฟานี่ขอให้เธอไปนั่งที่เบาะหลังกับอเลฮานโดร ธัญญ่าจึงรู้สึกไม่สบายใจอย่างมากในทางกลับกัน ทิฟฟานี่ไปนั่งบนที่นั่งผู้โดยสารข้างคนขับ คนขับก็คือเจตต์ เธอเคยพบเขาสองสามครั้งแล้ว ดังนั้นเธอจึงทักทายเขาแบบสบาย ๆ "สวัสดี! เจอกันอีกแล้วนะ”เจ็ตต์ยิ้มอย่างสุภาพให้เธอก่อนจะหันกลับไปสนใจท้องถนนและขับรถออกไปอเลฮานโดรไม่ใช่คนช่างพูดและตอนนี้คนอื่น ๆ ก็เช่นกัน ดังนั้นในรถจึงค่อนข้างเงียบ ในที่สุด ทิฟฟานี่ก็เริ่มสงสัย “เราจะไปกินข้าวกันที่ไหนเหรอ? ให้ฉันพูดตรง ๆ กับคุณนะ ฉันชอบตอบแทนน้ำใจของผู้คน ฉันไม่สามารถให้คุณเลี้ยงข้าวฉันได้เสมอหรอก ฉันต้องเลี้ยงข้าวคุณบ้างด้วย ดังนั้น คุณไม่ควรพาฉันไปที่ร้านอาหารหรู ๆ และสั่งอาหารราคาแพง ๆ เพราะคราวหน้าฉันอาจจะไม่สามารถเลี้ยงอาหารประเภทเดียวกันนี้ให้คุณได้ ฉันไม่ชอบ
บทล่าสุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
