เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 741 รู้ที่ตัวเองด้วย
บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 742 ฝากมันไว้กับเลขาของผม
เอริกรู้สึกประหลาดใจ “คุณ… มันจะไม่เป็นการรบกวนใช่ไหม? ไม่เป็นไร ผมสามารถรอจนกว่าพวกเขาจะส่งมันมาได้… ไม่จำเป็นต้องฝืนตัวเอง”ทิฟฟานี่ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “ไม่เป็นไร เราแค่เลิกกัน ไม่ใช่ว่าเราได้กลายเป็นศัตรูกันสักหน่อย ทำไมสิ่งนี้ต้องรบกวนฉันด้วยล่ะ? ฉันไม่ได้กังวล คุณไม่ต้องกังวลหรอก ฉันรับประกันว่าจะทำมันให้เสร็จ คุณเป็นหัวหน้า คุณตัดสินใจเลย”ทิฟฟานี่อาจดูมั่นใจเมื่อเธอพูดคำเหล่านั้นแต่เมื่อเธอไปถึงชั้นล่างของสำนักงานของแจ็คสัน เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกวิตกกังวล เธอจะเผชิญหน้ากับเขาได้อย่างไร? เธอมองดูเวลาบนนาฬิกาของเธอ เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงกว่าจะถึงครึ่งหลังของวันทำงาน แจ็คสันไม่น่าจะอยู่ในช่วงเวลานี้ ดังนั้นเธอจึงยังมีเวลาเตรียมจิตใจให้พร้อม เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเดินเข้าไป สิ่งต่าง ๆ ไม่ได้เป็นไปอย่างราบรื่นอย่างที่เธอต้องการ ลิฟต์ยังอยู่บนชั้นยี่สิบห้า ดังนั้นเธอจึงต้องรอสักครู่เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นขณะที่รอลิฟต์ เธอเก็บโทรศัพท์เมื่อลิฟต์มาถึงที่ชั้นเธอด้วยเสียง "ดิง" เธอมองเข้าไปในลิฟต์ มันว่างเปล่า เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอนึกภาพออกว่ามันจะน่าอึดอัดแค่ไหนหากเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 743 กลวิธีแบบเด็ก ๆ ไม่ได้ให้ผลเสมอไป
ไม่เคยมีใครเทียบอารมณ์ที่ไม่คงที่ของเธอได้และเธอจะไม่ปล่อยให้ตัวเองถูกดูหมิ่นแม้ว่าเธอจะอารมณ์เสีย เธอเหยียบเซ็นเซอร์ลิฟต์แล้ววางมือบนสะโพก “ไม่มีลายเซ็นก็จะไม่มีการประชุม ฉันเป็นแค่ลูกจ้าง ฉันมีเวลาเหลือเฟือ”แจ็คสันมองเธออย่างใจเย็น ดวงตาของเขาวาววับด้วยอารมณ์บางอย่างที่ไม่อาจอ่านออกได้ “คุณควรจะขอร้องผมไม่ใช่เหรอ? นี่เป็นวิธีที่คุณขอความช่วยเหลืองั้นเหรอ? ผมมีสิทธิ์ปฏิเสธที่จะลงนามในเอกสารนั้นนะ”เธอถูกทำให้พูดไม่ออกชั่วขณะ ก่อนที่เธอจะคิดออกก็มีคนผลักเธอออกไปให้พ้นทางและในที่สุดลิฟต์ก็ปิดลงอารมณ์ที่เสียของเธอเพิ่มขึ้น เนื่องจากเขาต้องการให้มันเป็นอย่างนั้น เธอก็จะยอมจำนน อะไรก็ตามที่เขาทำได้ เธอจะทำได้ดีกว่า!…ในลิฟต์สีหน้าของแจ็คสันมืดลง “ใครบอกให้คุณผลักเธอ?”สีหน้าของคนที่ผลักไสทิฟฟานี่เปลี่ยนไป “ตะ-แต่… เราจะไปไหนไม่ได้หากผมไม่ผลักเธอออกไป…”แจ็คสันจัดเนคไทด์ของเขาด้วยความหงุดหงิด “อ่อนโยนกว่านั้นหน่อยไม่ได้หรือไง?”พนักงานคนนั้นถึงกับพูดไม่ออก…เมื่อเขากลับมาที่ห้องทำงานหลังจากการประชุมกับพนักงาน แจ็คสันก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติทันทีที่เขาก้าวเข้าไป กลิ่นของก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 744 ภารกิจสำเร็จ เดินหน้าต่อไป
เธอชะงักฝีเท้าพลางรู้สึกปวดร้าวในหัวใจ ดูเหมือนจะมีความเศร้าในน้ำเสียงของเขา ...ก่อนที่ลมหมุนแห่งอารมณ์ของเธอจะสงบลง เขายังคงพูดประโยคของเขาต่อไปว่า “คุณทำโต๊ะของผมเลอะเทอะ อย่างน้อยคุณควรจะทำความสะอาดมันก่อน”เธอกัดฟันและเดินออกไปโดยไม่หันหลังกลับ “ไอ้เ**้ย! ทำเองเลย!"สีหน้าเย็นชาที่สร้างมาอย่างดีบนใบหน้าของแจ็คสันพังทลายลงทันทีที่เธอปิดประตูห้องทำงานของเขา เขานั่งลงบนเก้าอี้ที่ยังคงอุ่นจากก้นของเธอพลางหลับตาลงและสูดหายใจเข้าลึก ๆ ส่วนหนึ่งของความเศร้าโศกในใจของเขาได้รับการบรรเทาเขาคิดว่าเขามีอาการประสาทหลอนเมื่อเขาเจอเธอที่ลิฟต์และเพิ่งรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงเมื่อเธออ้าปากพูด เขาไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้าเธออย่างไร เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เขาไม่สามารถลืมได้ การไม่ได้เห็นเธอนั้นทรมานเพียงใด การได้เห็นเธอยิ่งทรมานเท่านั้น…ทิฟฟานี่ค้นพบว่าเธอมีน้ำตาในดวงตาของเธอเมื่อในที่สุดเธอก็เข้าไปในรถ เธอดึงกระดาษทิชชู่ออกมาแล้วเช็ดมันออกจนหมด อย่างไรก็ตาม น้ำตาของเธอยังคงเต็มเปี่ยมพลางขู่ว่าจะไหลอาบแก้มของเธอ เธอควบคุมอารมณ์ไม่ได้และควบคุมน้ำตาไม่ให้ไหลอาบหน้าไม่ได้ เธอน่าจะรู้ว่าพวกเขาไม่ส
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 745 พอแล้วเรื่องทิฟฟานี่
ธัญญ่าหน้าแดงและยิ้มอย่างเขินอาย “คุณไม่รู้จักเขา… หนูพบเขาทางออนไลน์ เราต่างก็อยู่ในอุตสาหกรรมเดียวกันและได้พูดคุยกันมากมายเกี่ยวกับการออกแบบแฟชั่น เขาดูมีวัฒนธรรม ที่ประณีตและมีความสามารถหลากหลาย เขาอยู่ในวงการนี้นานกว่าหนูด้วย หนูเดาว่าเขาคงเป็นรุ่นพี่หนูแหละ เรายังไม่เคยพบกันแต่เขาดูเหมือนเป็นคนดี หน้าตาไม่ได้สำคัญจริง ๆ หนูอยากเจอเขาแบบตัวต่อตัว แต่เขาก็ยุ่งอยู่เสมอ”ทิฟฟานี่เริ่มตระหนักเมื่อเธอได้ยินคำพูดของธัญญ่า “แสดงว่าไม่มีใครรู้ว่าอีกคนเป็นใคร เธอไม่เคยพบเขาและไม่เคยออกเดทกัน นี่หมายความว่าเธอแอบชอบเพื่อนออนไลน์ของเธอเหรอ? เธอบ้าไปแล้วหรือเปล่า? เธอรู้ไหมว่าเขามาจากที่ไหน? ชื่อของเขา? เขาอายุเท่าไหร่หรือสูงแค่ไหน? อย่างน้อยเธอก็ควรจะรู้สิ่งเหล่านี้ ถูกไหม?”ธัญญ่าดูงุนงง “หนูไม่รู้… ชื่อออนไลน์ของเขาคือ 'ฮัช' หนูไม่รู้ชื่อ อายุ หรือส่วนสูงของเขา หนูรู้แค่ว่าเขาอยู่ในเมืองหลวง แต่หนูไม่รู้ว่าเขาเกิดที่นี่หรือเปล่า หนูแค่รู้สึกดีกับเขา ยังไม่มีการพัฒนาที่โรแมนติกแต่หนูต้องการอย่างนั้น หนูกำลังพยายามอย่างมาก ดังนั้น ได้โปรดอย่าทำลายความหวังของหนูนะ”ทิฟฟานี่ไม่สนใจที่จะขุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 746 ฉันเป็นแค่ซินเดอเรลล่าที่น่าสมเพช
รอยยิ้มของแอเรียนชัดขึ้น “ไม่ต้องห่วง ฉันสบายดีจริง ๆ ไม่ต้องกังวลและทำงานของคุณไปเถอะ ฉันจะรอคุณอยู่ที่บ้าน”ทิฟฟานี่ที่นั่งข้างแอเรียนกำลังเหม่อลอย ในขณะนั้น ในที่สุดเธอก็พบว่าเธอต้อวชดใช้สำหรับการเพลิดเพลินกับอาหารมื้อนี้ เธอมาหาของอร่อยเพื่อบรรเทาอารมณ์ที่ไม่ดีของเธอ แต่เธอกลับต้องมารู้สึกอิจฉาเมื่อเห็นปฏิสัมพันธ์ของมาร์คและแอเรียน ด้วยเหตุผลนี้ เธอจึงอุทานเสียงดัง“มาร์ค พอแล้ว คุณเคยเย็นชาและห่างเหินมาก่อน ทำไมตอนนี้คุณถึงดูเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง? คุณเป็นคนที่มีสองบุคลิกหรือว่าตอนนี้คุณเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ ? ฉันสงสัยจริง ๆ นะมาร์ค!”ในไม่ช้ามาร์คก็เปลี่ยนน้ำเสียงและฟื้นคืนสู่ท่าทางปกติของเขา เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “เพลิดเพลินกับอาหารของคุณไปเถอะ อย่ายุ่งเรื่องของคนอื่น”ทิฟฟานี่กลอกตา "ก็ได้ คุณอ่อนโยนต่อแอริเท่านั้น ดูเหมือนว่าคุณจะมีสองบุคลิกจริง ๆ น่ากลัวชะมัด”แอเรียนใช้ผ้าเช็ดมือเช็ดมือตัวเองให้สะอาดก่อนที่เธอจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วพูดกับมาร์คว่า “พอแล้ว ฉันกำลังทานอาหารอยู่ ฉันจะคุยกับคุณอีกทีภายหลังนะ อย่าทำงานจนเหนื่อยเกินไปล่ะ อย่าลืมพักผ่อนให้เพียงพอด้วย”หลังจากการโท
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 747 เธอยังเป็นลูกสาวของฉันนะ
คืนนั้นทิฟฟานี่นอนข้างแอเรียน ก่อนที่เธอจะผล็อยหลับไป เธอกระซิบว่า “ฉันยังคิดถึงเขามากอยู่เลย…”ทิฟฟานี่ระบายความรู้สึกทั้งหมดของเธอในคืนนั้น บางที นั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมในวันรุ่งขึ้นเธอถึงดูเหมือนได้กลับไปเป็นทิฟฟานี่คนเดิมที่มีชีวิตชีวาและไร้กังวล ดูเหมือนว่าเธอได้ละทิ้งอดีตรวมทั้งแจ็คสันไปแล้วด้วย เธอได้ตัดสินใจที่จะเช่าบ้านอยู่กับธัญญ่าด้วยซ้ำลิเลียนสนับสนุนทิฟฟานี่ในการตัดสินใจครั้งนี้อย่างเต็มที่เพราะเธอเองก็เสียใจที่ต้องเห็นลูกสาวตัวเองต้องตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อที่จะได้ไปทำงานทันเวลา เธอได้เห็นลูกสาวตัวเองเหน็ดเหนื่อยทุกเช้า เธอจึงตั้งใจถอนเงินออมบางส่วนของตัวเองเพื่อช่วยลูกสาวของเธอเช่าอพาร์ทเมนต์ขนาดเล็กที่มีห้องนอนสองห้องที่ที่ลูกสาวของเธอและธัญญ่าจะหารค่าเช่ากันหลังจากที่ย้ายเข้าไปอยู่ในอพาร์ตเมนต์นั้น ทิฟฟานี่ก็รู้สึกว่าชีวิตของเธอง่ายขึ้นมาก ในที่สุดเธอก็สามารถนอนหลับได้อย่างเต็มอิ่มและสบายในตอนกลางคืนเพราะอพาร์ทเมนท์ที่เช่านั้นอยู่ตรงข้ามกับบริษัทที่ห่างออกไปเพียง 90 เมตรวันแรกที่ทิฟฟานี่ย้ายเข้าไปในบ้านนั้น เธอก็อยู่ในอพาร์ตเมนต์ทั้งวันเลยธัญญ่าทำงานหนักอย่างกับ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 748 โอกาสที่จะได้พบเจอกัน
ทิฟฟานี่คิดคำนวณค่าอาหารเย็นในใจ ดูเหมือนว่าอาหารเย็นมื้อนี้จะทำให้เธอเสียเงินเดือนเกือบหนึ่งเดือน อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกเธอเป็นหนี้บุญคุณซัมเมอร์ ท้ายที่สุดแล้วซัมเมอร์ก็ได้ซื้อของให้เธอมากมายและแน่นอนว่าพวกมันจะแพงกว่ามื้อนี้มากซัมเมอร์ถามอย่างเป็นกันเองว่า “แอเรียนครบกำหนดคลอดเมื่อไหร่เหรอ? มันค่อนข้างยากสำหรับเธอเพราะเธอไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระในระหว่างที่เธอตั้งครรภ์”“หนูก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ หนูคิดว่าน่าจะช่วงเดือนพฤษภาคมหรือมิถุนายน มาร์คได้เดินทางไปทำธุรกิจสักพัก เขาวิดีโอคอลหาเธอทุกวันเพื่อให้มั่นใจว่าเธอสุขสบายดี เขารักแอริจริง ๆ หนูภาวนาว่าเธอจะสามารถคลอดลูกได้อย่างปลอดภัย เมื่อถึงเวลานั้น เธอจะได้ไม่ต้องเสียใจอีก หนูไม่ได้เจอเธอมาหลายวันแล้ว ถ้าจำไม่ผิด มาร์คน่าจะเพิ่งกลับมาบ้านเมื่อสองวันก่อน” ทิฟฟานี่พูดคุยเรื่องชีวิตประจำวันกับซัมเมอร์อย่างผ่อนคลายธัญญ่าซึ่งนั่งอยู่กับพวกเขาดูแปลกไปและเคอะเขิน เธอพบว่ามันยากที่จะเข้าไปมีส่วนร่วมในการสนทนาของพวกเขา ดังนั้นเธอจึงเพียงแค่มองไปรอบ ๆ ร้านอาหาร ตาของเธอจับจ้องอยู่ที่ทางเข้า เมื่อจู่ ๆ เธอก็เห็นแจ็คสันเดินเข้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 749 ฉันเบื่อมันแล้ว
ทิฟฟานี่ยิ้มแล้วพูดว่า “คุณเวสต์ ปล่อยให้เขาไปใช้เวลากับแฟนสาวของเขาเถอะค่ะ คุณลากเขามาที่นี่ทำไม? ผู้หญิงคนนั้นดูค่อนข้างเด็กนะ เธอยังเป็นนักเรียนอยู่หรือเปล่า?”แจ็คสันพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงีย “เธอบรรลุนิติภาวะแล้วก็แล้วกัน”ทิฟฟานี่เลิกคิ้ว “อย่างนั้นเหรอ? ฉันไม่ดูไม่ออกเลยนะเนี่ย ดูเหมือนว่ารสนิยมของคุณจะเปลี่ยนไปนะ ไม่นานมานี้คุณเริ่มชอบเด็ก ๆ แล้วเหรอ?สีหน้าของแจ็คสันแย่ลง อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้พูดจาหยาบคายต่อหน้าผู้อาวุโส เขาทำได้เพียงปล่อยให้เธอเยาะเย้ยเขาแต่ซัมเมอร์นั้นตรงไปตรงมามาก เธอเริ่มล้อเลียนลูกชายของเธอกับทิฟฟานี่ “รสนิยมลูกนี่แย่จริง ๆ ! เด็กสาวคนนั้นมีเสนห์ตรงไหน? เธอทั้งผอมและธรรมดามาก เธอดูเหมือนจะไม่นำโชคมาสู่สามีและครอบครัวเลยนะ…”แจ็คสันใกล้จะระเบิดด้วยความโกรธ "พอเถอะ! ในเมื่อพวกคุณดูเหมือนจะไม่ชอบที่ผมอยู่ด้วย ถ้างั้นผมขอตัวก่อนได้ไหม? รอเดี๋ยว ผมจะไปขอให้ห้องครัวเตรียมอาหารของพวกคุณโดยเร็ว พวกคุณจะได้ไม่ต้องเยาะเย้ยผมอีก…”สีหน้าที่ไม่พอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซัมเมอร์ทันทีที่แจ็คสันลุกจากโต๊ะไป “ช่างเป็นลูกชายที่ไร้ยางอายและเนรคุณเสียจริง! หลังจากที่เลิก
บทล่าสุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
