LOGINShare
บทที่ 729 จูบโดยไม่ได้ตั้งใจ
Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 730 กำแพงที่พังทลาย ความฝันที่แตกสลาย ความหลงผิดมหึมา
แอเรียนดึงทิฟฟานี่เข้าไปกอด “อย่า… ทิฟฟ์… ถ้าเธออยากร้องก็ร้องมันออกมาให้หมด เธออาจจะแค่เข้าใจอะไรผิด แจ็คสันไม่ใช่คนแบบนั้น ฉันมั่นใจได้ เมื่อเขากลับมาเราจะคุยกันอย่างใจเย็นนะ ตกลงไหม?”ทิฟฟานี่ผลักแอเรียนออกไปพลางสูญเสียการควบคุมตนเองโดยสิ้นเชิง อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้ใช้กำลังมากเกินไป “มีอะไรต้องคุยกันอีกเหรอ? ฉันเห็นเต็มสองตาฉันเลย ทำไมฉันต้องให้โอกาสเขาได้โกหกฉันอีกและปกปิดการกระทำของเขาด้วย? ฉันเห็นมันด้วยตาของฉันเองเลยนะ ทำไมฉันต้องโกหกตัวเองและบอกตัวเองว่ามันเป็นเพียงความเข้าใจผิดล่ะ? แอริ ฉันทนได้หลายอย่าง แต่นี่เป็นสิ่งเดียวที่ฉันรับไม่ได้ เธอก็รู้จักฉันดี… ฉันเลิกกับอีธานเพราะเขายอมรับทางอ้อมว่าเขามีผู้หญิงคนอื่นไม่ใช่เหรอ? เธอรู้ไหมว่าฉันรู้สึกอย่างไรตอนนั้น? ครอบครัวของฉันล้มละลาย พ่อของฉันเสียชีวิตและฉันก็ยังโดนนอกใจ มันรู้สึกเหมือนท้องฟ้าได้ตกลงมาทับฉัน… แจ็คสัน เวสต์ไม่ใช่คนที่ดึงฉันออกมาจากขุมนรกนั้น เขาไม่ใช่!"หลังจากที่เป็นเพื่อนกันมานานหลายปี แอเรียนจึงตระหนักดีถึงนิสัยของทิฟฟานี่ คราวนี้ เธอรู้ว่าทิฟฟานี่ได้ตัดสินใจแล้ว เธอเองก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรในขณะนั้นด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 731 ทั้งหมดเพราะความเข้าใจผิดครั้งเดียว
หน้าอกของแจ็คสันสั่นไหว หลังจากที่เงียบไปนาน ในที่สุดเขาก็พูดขึ้นว่า “คุณคิดว่าผมเป็นคนแบบนี้ใช่ไหม? ผมได้แสดงให้คุณเห็นชัดเจนแล้วว่าผมไม่มีนิสัยที่จะนอกใจ…” ทำไมเธอถึงไม่เชื่อเขา?ทิฟฟานี่จ้องมองเขาทั้งน้ำตาขณะที่เธอบังคับให้ตัวเองให้สงบสติอารมณ์ “ใช่ คุณเคยพูดถึงมัน ฉันจำได้ แต่ความจริงก็คือ คุณได้ทำมันไปแล้ว ไม่ต้องกังวล ฉันไม่ได้วางแผนที่จะทะเลาะกับคุณ ณ จุดนี้มันไร้ประโยชน์อยู่ดี ฉันจะคืนเงินจากสินสอดทองหมั้นให้คุณโดยเร็วที่สุด ฉันไม่ต้องการอะไรจากตระกูลเวสต์ ฉันจะบอกทุกคนว่านี่เป็นการตัดสินใจร่วมกันของเรา เพราะสุดท้าย ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน ฉันจะไม่พูดหยาบถึงคุณให้ใครได้ยินเลย”แจ็คสันไม่คาดคิดว่าทิฟฟานี่ที่ปกติจะไร้กังวลจะมีด้านที่แน่วแน่เหมือนกัน เธอได้บอกเลิกอย่างเด็ดขาดเมื่อเธอพูดถึงการยกเลิกงานหมั้นและได้วางแผนที่จะจัดการกับผลที่ตามมาอย่างไร ท่าทีสงบนิ่งของเธอบอกเขาว่ามันจบลงแล้วจริง ๆ โดยไม่มีการหวนกลับ การกดดันของเธอในทุกขั้นตอน การไม่ไว้วางใจของเธอ การที่เธอทรมานเขาอย่างบ้าคลั่ง เขาไม่เคยคิดว่าเรื่องทั้งหมดจะจบลงเพราะความเข้าใจผิดเพียงครั้งเดียว เสียงของเขาสั่นเมื
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 732 เรา "แค่" เข้ากันไม่ได้
ความเงียบของเธอยืนยันความจริงให้กับลิเลียน ผู้ซึ่งเริ่มพูดจาไร้สาระ “แค่เธอบอกว่าเขาเคยเป็นเพลย์บอยก็แย่พอแล้ว เขาเป็นคนที่ซื่อสัตย์ได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น พ่อกับแม่เกลียดเรื่องแบบนี้มาโดยตลอด พ่อเธอสอนเธอให้ซื่อสัตย์ตั้งแต่ยังเด็กเสมอและอย่ามั่วจนกว่าเธอจะแต่งงาน แม้ว่าเธอจะคบใคร เธอไม่ควรลังเลใจ ฉันอยู่กับพ่อเธอมานานหลายปีและไม่เคยต้องสงสัยว่าเขาจะมีคนอื่นเลย ฉันเพียงคิดว่าจะแต่งงานใหม่อีกครั้งหลังจากที่เขาเสียชีวิตไปแล้ว แจ็คสันทำอย่างนี้ได้ยังไง? แต่… เธอจะยกเลิกการหมั้นจริงเหรอ? มันก็สมเหตุสมผลแหละ… สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ทนไม่ได้ เธอยังไม่ได้แต่งงานกันด้วยซ้ำ แต่เขาก็ทำสิ่งนั้นแล้ว ยังมีเวลาข้างหน้าอีกเยอะ เพราะฉะนั้นเธอจะทนเรื่องนี้ไปได้อย่างไร? ฉันจะไม่มองดูเธอกระโดดลงไปในขุมนรกหรอกนะ ฉันจะให้บัตรเอทีเอ็มเธอเดี๋ยวนี้!”ทิฟฟานี่กลั้นน้ำตาเอาไว้ เธอไม่ได้ร้องไห้ที่คฤหาสน์เทรมอนต์และตอนนี้เธอก็ร้องไห้ไม่ได้ อย่างน้อย ลิเลียนก็เข้าใจการตัดสินใจของเธอและสนับสนุนเธอ ลิเลียนไม่ได้โต้เถียงกับเธอด้วยลิเลียนหยิบบัตรเอทีเอ็มออกมาและทิฟฟานี่ก็ยิ้มทั้งน้ำตาเมื่อเธอรับบัตรนั้น "ขอบคุ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 733 ทิฟฟานี่ลาออก
ซัมเมอร์เช็ดน้ำตาจากหางตาและสะอื้นไห้ “อย่างน้อยเธอช่วยบอกเราได้ไหมว่าทำไม? แม้ว่าเธอจะไม่ต้องการอยู่ด้วยกัน เธอก็ยังทำงานที่บริษัทต่อไปได้ ไม่เป็นไร… เธอเป็นเหมือนลูกสาวสำหรับฉันนะ” ณ จุดนี้ ก็มีบางอย่างกระทบเธอ "เธอโกรธฉันหรือเปล่า? ฉันทราบถึงปัญหาระหว่างลินน์กับแจ็คสันดี ฉันเพียงแต่ปล่อยให้ลินน์เข้าไปในบ้านเพื่อยั่วให้แจ็คสันพาเธอมาที่บ้านเพื่อมาเยี่ยมฉันและชายชราผู้เศร้าโศก ฉันเพียงแต่แสดงกับลินน์เท่านั้น ฉันส่งลินน์กลับไปแล้วด้วย…”ทิฟฟานี่ส่ายหัว “ไม่ใช่อย่างนั้น… มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลย”ดวงตาของซัมเมอร์เต็มไปด้วยน้ำตา “แล้วทำไมล่ะ? ดูเหมือนฉันจะโทรหาเธอไม่ติดด้วยและฉันก็ตกตะลึงมากเมื่อเห็นข้อความของเธอ ฉันไปหาแจ็คสันมาแต่เขาก็เอาแต่ซ่อนตัวอยู่ในวิลล่าที่ ไวท์ วอเตอร์ เบย์ เหมือนที่เธอซ่อนตัวอยู่ที่นี่ ราวกับว่าเขาได้สูญเสียวิญญาณของเขาไป ฉันคุยกับเขาเกือบครึ่งวันแต่เขาก็ยังไม่ยอมตอบฉัน! ฉันจะไม่ยอมกลับไปจนกว่าเธอจะให้เหตุผลกับฉัน!”ทิฟฟานี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ “ฉันถูกข่มขืน สิ่งนี้เกิดขึ้นก่อนที่ฉันกับแจ็คสันจะคบกัน เขารู้และฉันไม่เคยเก็บมันไว้จากเขา แม้ว่าเขาจะยอมรับมันไ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 734 ทุกคนต่างมีจุดอ่อนหมด
ที่คฤหาสน์สมิธอเลฮานโดรดูเหมือนจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เขาจิบไวน์แดงที่อยู่ต่อหน้าเขาอย่างประณีตขณะที่ลินน์เสิร์ฟเขาจากเคียงข้างอย่างระมัดระวัง“ผมไม่เคยคาดหวังว่าเรื่องนี้จะคลี่คลายได้เร็วขนาดนี้ ตอนนี้ ผมมีความเคารพต่อคุณในระดับใหม่แล้วนะลินนี่”ลินน์ยิ้ม “ฉันแค่โชคดี ฉันไม่เคยคิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้เหมือนกัน” สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือความอ่อนไหวของทิฟฟานี่ที่มีต่อ “การทรยศ” ครั้งนี้ อันที่จริงอเลฮานโดรรู้จักทิฟฟานี่ดีเหมือนหลังมือตัวเองผ้าพันแผลบนใบหน้าของอเลฮานโดรถูกถอดออก เขาสวมหมวกเบสบอลที่คลุมใบหน้าเขาไว้ครึ่งหนึ่ง รอยแผลจากการผ่าตัดใหม่สามารถถูกมองเห็นได้บนใบหน้าของเขาจาง ๆ เนื่องจากเขายังไม่หายดี “ดูเหมือนว่าการเริ่มโจมตีจากทิฟฟานี่จะเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง ง่ายกว่าการทำลายอัตตาของแจ็คสัน ทุกคนมีความอ่อนแอที่ถึงตาย น่าสนใจมาก ลินนี่… คุณคิดว่าจุดอ่อนของผมคืออะไร?”“คุณไม่มีจุดอ่อน” ลินน์ตอบทันทีอเลฮานโดรยิ้มเยาะและหมุนไวน์ในแก้วเบา ๆ “คุณคิดผิด ทุกคนมีจุดอ่อน เช่นเดียวกับผม คุณแค่ไม่ได้สังเกตมัน เมื่อคุณรู้จักใครสักคนมากพอแล้วคุณจะรู้เอง”ลินน์ยังคงนิ่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 735 ทำไมดวงตาคู่นั้นถึงดูคุ้นเคยนัก?
ทิฟฟานี่มองเขาอย่างสงสัย “'เหมือนเดิม'? ฉันไม่คิดว่าเราเคยเจอกันมาก่อนนะ อย่าทำเหมือนรู้จักฉันดีเลย แม้แต่แม่ฉันเองยังไม่รู้จักฉันดีขนาดนั้นเลย…”อเลฮานโดรไม่ตอบ เขาเพียงแต่จ้องเธอเงียบ ๆพวกเขาสบตากัน หัวใจของทิฟฟานี่เต้นระรัว ทำไมดวงตาคู่นั้นถึงดูคุ้นเคยสำหรับเธอนัก? เธอไม่อาจอธิบายความรู้สึกนี้ได้ ราวกับว่า… พวกเขารู้จักกันมานานแล้ว เธอยกมือขึ้นเพื่อจะถอดหน้ากากเขาตามสัญชาตญาณแต่เขากลับหันหน้าหนีก่อน“หน้าผมยังไม่หายดี ผมเกรงว่ามันอาจทำให้คุณตกใจได้ ผมจะให้คุณมองหน้าผมมากเท่าที่คุณต้องการเมื่อผมกลับมาจากต่างประเทศแล้ว”ทิฟฟานี่ก้มหน้าลงโดยตระหนักว่าเธอลืมมารยาทของเธอไปแล้ว “ฉันขอโทษ… ครั้งสุดท้ายที่คุณเลี้ยงอาหารฉัน คุณเอาแต่มองฉันกินเท่านั้น ครั้งนี้จะเหมือนเดิมไหม? คุณตีความคำว่า “เลี้ยงอาหารฉัน” ได้อย่างสมบูรณ์แบบเลยทีเดียว…”อเลฮานโดรปฏิเสธที่จะแสดงความคิดเห็น ซึ่งสื่ออีกในหนึ่งได้ว่าเขาเห็นด้วยกับคำพูดของเธอโดยปริยายทิฟฟานี่ไม่ใช่คนโง่ เธอจำคำเตือนของแจ็คสันได้ดี เมื่อใดก็ตามที่ผู้ชายยื่นมือมาช่วยผู้หญิงคนหนึ่งเอง นั้นหมายความว่าเขาต้องมีแรงจูงใจซ่อนเร้นไว้อย่างแน่นอน เธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 736 ตอนนี้คุณเป็นแค่คนที่ฉันเคยรู้จัก
เวลาล่วงเลยผ่านไป คืนนี้เป็นคืนก่อนเทศกาลอีสเตอร์ ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่บางครอบครัวจะมารวมตัวกันเพื่อรับประทานอาหารมื้อใหญ่ที่แสนอร่อย จากการยืนกรานของแอเรียน พ่อบ้านเฮนรี่และแมรี่จึงได้มานั่งร่วมโต๊ะทานอาหารเย็นกับเธอและมาร์คมันเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับแอเรียน พวกเขาคือครอบครัวของเธอเช่นกัน พวกเขาคือคนที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เด็กเธอยังได้รับเงินจำนวนหนึ่งจากเฮเลนเป็นของขวัญและเป็นนัยสำหรับความปรารถนาดีภายใต้ฉากหลังที่มีเพลงสวดของโบสถ์ที่อยู่ห่างไกลและดอกไม้ไฟที่ถูกจุดเป็นครั้งคราวเหมือนเคย ทันใดนั้นเธอก็ตระหนักว่าอีสเตอร์ในปีนี้แตกต่างจากครั้งก่อนด้วยความเจ็บปวด เธอไม่สามารถระบุความแตกต่างที่แน่นอนได้แต่เธอสงสัยว่ามันเป็นเพราะเทศกาลนี้ได้ให้ความรู้สึกอบอุ่นเหมือนบ้านมากกว่าที่เคยเป็นหรือไม่หลังจากที่ตอบข้อความของเฮเลนแล้วเธอก็เงยหน้าขึ้นและพิจารณามาร์ค “ฉันสงสัยว่าคุณย่าเป็นอย่างไรบ้าง” เธอสงสัยออกมา “ฉันไม่สามารถติดต่อเขาได้เป็นเวลานานจนฉันเริ่มกังวล ไม่มีทางที่ โซอี้และคนอื่น ๆ จะรักษาการกระทำนั้นได้นาน แต่ครั้งนี้พวกเขาทำมันได้นานเลยทีเดียว…”มันเป็นหนึ่งในสถานการณ์ที่น่ากลัวที่ส
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 737 ความกังวลที่เป็นพรของมาร์ค ความทรมานที่ต้องสาปของแจ็คสัน
ไม่นานหลังจากเทศกาลอีสเตอร์ มาร์คก็ตัดสินใจเดินทางไปต่างประเทศ มันเป็นการจากไปที่ค่อนข้างน่าแปลกใจสำหรับนิสัยปกติของเขา ปกติทุกธุรกิจในต่างประเทศจะถูกส่งต่อให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของมาร์คเสมอถ้าคนเหล่านั้นสามารถช่วยได้ อย่างไรก็ตาม คราวนี้เขาไม่มีทางเลือก ดังนั้นเขาจึงคาดว่าจะต้องแยกจากภรรยาของเขาเป็นเวลาประมาณครึ่งเดือนวันที่ต้องออกเดินทางของเขาเริ่มต้นด้วยการที่เขาทำรายการคำแนะนำอันยาวเหยียดให้แก่แมรี่และเฮนรี่ โดยครอบคลุมขอบเขตที่หลากหลายรวมถึงตารางชีวิตประจำวันของแอเรียนและแผนการรับประทานอาหารจนถึงชั่วโมงในการนอนและการออกกำลังกายของเธอ หลายคนคงเริ่มสงสัยว่าเหตุการณ์วันสิ้นโลกจะเกิดขึ้นกับเขาหรือไม่หลังจากที่เขาจากไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ใครคนหนึ่งมองดูความกังวลใจที่สัมผัสได้ทั่วใบหน้าของเขา หากเฮนรี่ไม่เตือนเขาว่าเครื่องบินกำลังจะออกในเร็ว ๆ นี้ การจู้จี้ไม่หยุดหย่อนของชายผู้นั้นอาจไม่มีวันหยุดนิ่งแอเรียนส่งเขาออกไปที่ประตู ซึ่งชายผู้น่าสงสารนั้นเดินไปที่รถได้โดยหันกลับมามองทุก ๆ สามก้าว“เอาล่ะ พอแล้ว อยู่ที่นี่นะ ใช่ เพราะที่นี่หนาว เธอรู้อะไรไหม? กลับเข้าไปในบ้านเดี๋
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
