Home / โรแมนติก / เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ / บทที่ 638 โรงแรมชั่วคราวปราศจากการคืนเงิน

Share

บทที่ 638 โรงแรมชั่วคราวปราศจากการคืนเงิน

Author: สาวน้อยสุดจี๊ด
เอริกสับสน “มันก็แค่ทำความสะอาด หมายความว่ายังไงที่ทำงานไม่ดี? เธอทำได้ดีทั้งที่บ้านและที่ทำงานเลย ตั้งแต่ที่เธอย้ายเข้ามา ในที่สุดบ้านของฉันก็ดูเหมือนบ้านมากขึ้น ตอนนี้ทำไมเธอถึงพูดแบบนี้ล่ะ? มีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า?"

ธัญญ่าส่ายหัวโดยไม่เต็มใจที่จะเปิดเผยประสบการณ์ที่นี่ของเธอ “ไม่มีอะไรจริง ๆ ฉันแค่ไม่อยากทำงานที่นี่อีกต่อไป ฉันเพิ่งทำงานมาไม่กี่วัน คุณไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินให้ฉันหรอก ฉันแค่จะมาบอกคุณเรื่องนี้ ยังไงก็ขอบคุณมากนะ ตอนนี้ฉันกำลังจะกลับบ้านเพื่อไปเก็บของ ฉันจะได้ย้ายออกไป”

เอริกขมวดคิ้ว เรื่องทั้งหมดนี้ทำให้เขาประหลาดใจ ตอนแรกทุกอย่างดูปกติดี... พูดตามตรง เขาชอบที่ได้กลับบ้านไปทานอาหารอุ่น ๆ ดี ๆ ทุกวัน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากธัญญ่ายืนยันที่จะไป เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะหยุดเธอ

“ถ้างั้น เธอมีแผนจะไปที่ไหน? ทิฟฟานี่ฝากเธอไว้ในความดูแลของฉัน ฉันมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ อย่างน้อยก็บอกฉันทีว่าเธอจะไปไหน...”

ธัญญ่ายังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะไปที่ไหน แต่เธอโกหกว่า “ฉันมีที่อยู่อาศัยแล้ว ไม่ต้องกังวล คุณควรกลับไปทำงานต่อ ฉันต้องไปแล้ว" จากนั้นเธอก็ออกจากห้องทำงานเขาด้วยความตื่นตระหนกเพ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 639 ตามหาธัญญ่า

    ธัญญ่าตกใจ แต่การที่ผู้หญิงคนนั้นปฏิเสธที่จะคืนเงินให้เธอทำให้เธอลังเลในท้ายที่สุด เธอก็รวบรวมความกล้าและตัดสินใจที่จะอยู่ต่อ…เอริกกลับบ้านทันทีหลังเลิกงาน ทันใดนั้นบ้านก็รู้สึกว่างเปล่ามาก เห็นได้ชัดว่ามีคนทำความสะอาดบ้านไว้เพราะมันสะอาดสะอ้านมากโดยไม่พบขนหลงเหลือแม้แต่เส้นเดียว อย่างไรก็ตาม ธัญญ่าไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว ด้วยความรู้สึกกังวลเอริกจึงตัดสินใจโทรหาทิฟฟานี่ “ธัญญ่าอยู่ไหน?”ทิฟฟานี่ถามด้วยความสงสัย “เธอไม่ได้ทำงานในบริษัทของคุณเหรอ? ยิ่งกว่านั้น เธออาศัยอยู่กับคุณด้วย ทำไมคุณถึงถามฉันแบบนี้?”เอริกอุทานว่า “คุณจะบอกว่าเธอไม่ได้ไปหาคุณเหรอ?! วันนี้เธอลาออกจากบริษัทและบอกว่าเธอมีที่พักอาศัยแล้ว เธอย้ายออกไปทันที ผมคิดว่าคุณจะรู้… เธอไม่ได้ติดต่อคุณเหรอ?”ทิฟฟานี่ที่อารมณ์เสียเรื่องชู้สาวของแจ็คสันอยู่แล้ว ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นไปอีกเมื่อได้ยินว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับธัญญ่า เธอกังวลมากจนเกือบจะสาปแช่งออกมาดัง ๆ “เกิดบ้าอะไรขึ้น? เธอไม่ได้ติดต่อฉันเลย ฉันคิดว่าเธออยู่กับคุณอย่างสบายดี? นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"เอริกรู้สึกปวดหัว “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมรู้สึกสงสัยตั้งแต่เธ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 640 ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ

    หลังจากที่เธอกินอิ่มแล้วเธอก็สำรวจห้อง การตกแต่งภายในเรียบง่ายและหยาบกร้าน ห้องมีขนาดเล็กมากเช่นกัน เมื่อเธอเข้าไปในห้องน้ำ เธอก็เปิดฝักบัวและพบว่าไม่มีน้ำร้อน แต่มันไม่สำคัญอยู่แล้ว เนื่องจากมือเธอถูกลวกเธอจึงไม่สะดวกที่จะอาบน้ำอยู่แล้ว แม้ว่ามันจะเริ่มตกสะเก็ดแล้วก็ตาม แต่มันก็ยังเจ็บอยู่และถ้ามันเปียกมันก็อาจจะติดเชื้อได้เธอนอนอยู่บนเตียงที่มีกลิ่นเหมือนเชื้อรา แม้แต่ที่นอนก็ยังรู้สึกชื้น เธอไม่สามารถทำให้ตัวเองให้สบายใจได้ ไม่ว่าเธอจะขยับเปลี่ยนตำแหน่งกี่ครั้งก็ตาม อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่ได้บ่น ยังไงมันก็ยังดีกว่าต้องนอนข้างถนน ก่อนเข้านอน เธอได้ดันตู้ให้ชิดผนัง ด้วยวิธีนี้ ถ้ามีคนพยายามจะบุกเข้ามา พวกเขาจะเข้ามาไม่ได้ง่าย ๆเธอหลับไปครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะตื่นขึ้นมาด้วยความโกลาหลในห้องโถง มันฟังดูเหมือนกลุ่มชายหนุ่มขี้เมา พวกเขาพูดเสียงดังและเธอก็รออย่างระมัดระวังจนกว่าความโกลาหลจะหายไป หลังจากนั้น เธอก็คลำหาโทรศัพท์ก่อนที่จะเปิดเครื่อง เนื่องจากเธออยู่คนเดียว โทรศัพท์ของเธอจึงให้ความรู้สึกปลอดภัยแก่เธอ หากมีอะไรเกิดขึ้นเธอจะโทรแจ้งตำรวจทันทีประมาณครึ่งนาทีต่อมา โทรศัพท์ที่เก่าขอ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 641 มันไม่ได้ ‘แย่ขนาดนั้น’ จริง ๆ

    เอริกหวนนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้อย่างรอบคอบ บาดแผลของธัญญ่าไม่ได้มาจากการทำงานบ้านอย่างแน่นอน นี่หมายความว่ามันเกิดขึ้นในสำนักงาน เขารู้ว่านอกจากการทำความสะอาดแล้วธัญญ่ายังทำและเสิร์ฟชาให้เพื่อนร่วมงานของเธอด้วย เขารู้ว่าเธอใจดีเพราะเธอต้องการเรียนรู้การออกแบบแฟชั่นจากเพื่อนร่วมงาน ดังนั้นเขาจึงไม่ได้คิดอะไรมากกับการกระทำของเธอ ท้ายที่สุดมันไม่ได้มีอะไรแปลกเกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่างไรก็ตามเมื่อคิดอีกครั้ง เขาได้เชื่อมโยงเหตุการณ์ทั้งหมดและการลาออกและตระหนักว่าสถานการณ์ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด เขาถามอย่างเคร่งขรึม “มีคนในบริษัทรังแกเธอหรือเปล่า? บอกความจริงมา!"ธัญญ่ากัดริมฝีปากโดยไม่ยอมพูดทิฟฟานี่โกรธมากจนเธอเริ่มพูดจาหยาบคาย “ไอ้เ**้ย! ยังต้องถามอีกเหรอ? พวกเขาต้องรังแกเธอแน่นอน! เอริก ฉันให้คุณดูแลเธอ เธออยู่กับคุณเกือบตลอดเวลา คุณดูแลเธอหน่อยไม่ได้เหรอ? ธัญ เกิดอะไรขึ้น? ถ้าเธอปฏิเสธที่จะบอกฉัน ฉันจะบอกแอริเรื่องนี้ เธอก็รู้ว่าหล่อนเป็นอย่างไร ถ้าหล่อนรู้เรื่องนี้ หล่อนจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปแน่นอน!”ธัญญ่าตื่นตระหนกเมื่อทิฟฟานี่พูดถึงแอเรียน “ไม่… อย่าบอกพี่แอรินะ หล่อนไม่ค่อยสบายแล

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 642 เนื้อสดกับเหล่าหมาป่า

    ก่อนที่ธัญญ่าจะทันได้ตอบ ทิฟฟานี่ก็ดึงเธอออกจากห้องไปแล้วเมื่อพวกเขาเดินผ่านแผนกต้อนรับ ผู้หญิงที่แกะถั่วก็ถามว่า “คุณจะไม่อยู่แล้วเหรอ?”ธัญญ่าพยักหน้า “โทษที ฉันจะไม่อยู่ที่นี่แล้ว!”“ทำไมเธอถึงทักทายคนแบบนั้น?” ทิฟฟานี่บ่นเบา ๆ “เธอรู้ไหมว่าที่นี่คือสถานที่แบบไหน? พระเจ้า นี่ไม่ใช่โรงแรม นี่คือสถานที่สำหรับแมงดาและโสเภณี เธอเป็นเหมือนเนื้อสดในถ้ำของฝูงหมาป่าที่หิวโหย! ใครจะไปรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าวันนี้เราไม่ได้เจอเธอ?”ธัญญ่าตัวสั่นด้วยความกลัว “คุณพูดจริงเหรอ? หนูไม่รู้...”เอริกโยนสัมภาระของเธอเข้าไปในรถ “เธอนี่ไร้เดียงสาจริง ๆ ฉันจะบอกเธอให้นะ เพียงเพราะเธอดีกับคนอื่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะดีกลับ บางคนจะดูถูกเธอไม่ว่าเธอจะดีกับพวกเขาแค่ไหน เธอต้องกล้าแสดงออกมากขึ้นและเรียนรู้ที่จะยืนหยัดเพื่อตัวเอง การใจดีเกินไปจะไม่ช่วยอะไรเลย”ทันใดนั้นโทรศัพท์ของทิฟฟานี่ก็ดังขึ้น เธอรีบรับสาย "ฮัลโหล?"เธอได้ยินเสียงกังวลใจที่ปลายสายของแจ็คสัน "คุณอยู่ที่ไหน? ไม่มีใครอยู่บ้านเลย ผมเพิ่งกลับจากที่ทำงาน”ทิฟฟานี่ชะงักไปสองวินาทีก่อนจะพูดว่า “ฉันออกมาข้างนอก ฉันมีบางอย่างต้องทำ ฉันจะ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 643 ขว้างก้อนหินใส่แม่มดสามคน

    จากภาพถ่ายเห็นได้ว่าแจ็คสันได้พบกับผู้หญิงคนนี้ในทุกสถานที่ซึ่งดูเหมือนการนัดพบของคู่รัก ผู้หญิงคนนั้นยิ้มอย่างมีความสุขในทุกภาพ ยิ่งกว่านั้น นอกจากจะไปที่ทำงานและกลับบ้าน ทุกครั้งที่แจ็คสันออกไปเขาได้พบกับผู้หญิงคนนั้นด้วย ที่สำคัญที่สุด เขาเคยไปเยี่ยมผู้หญิงคนนั้นที่โรงแรมสองสามครั้งด้วยซ้ำ หนึ่งในการแวะไปเยี่ยมคือตอนเมื่อเช้านี้ ทิฟฟานี่ได้เข้าสำนักงานก่อนในขณะที่แจ็คสันใช้เวลาช่วงนี้ไปหาเบอร์นาเด็ตต์ เขาได้ไปส่งอาหารเช้าให้หล่อนถึงที่โรงแรมโรงแรมห้าดาวมักจะมีบริการอาหารเช้า แต่ดูเหมือนว่าเขาจะสนใจผู้หญิงคนนั้นมากจนเขาอยากไปส่งอาหารเช้าให้หล่อนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็ได้นำอาหารอีกชุดมาให้ทิฟฟานี่ที่สำนักงาน พอคิดได้ ในขณะนั้นเธอได้รู้สึกประทับใจกับการกระทำของเขา ตลกสิ้นดี!ทิฟฟานี่กลัวเกินกว่าจะตรวจสอบสิ่งเหล่านี้อย่างละเอียดหรืออ่านมันอีกครั้ง เธอปิดโทรศัพท์และแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติแล้วกลับบ้านแจ็คสันยังคงตื่นอยู่เมื่อเธอกลับถึงบ้าน เขาอาบน้ำและรอเธออยู่บนโซฟา เขาดูเหนื่อย “คุณไปไหนมา?”เธอไม่แม้แต่จะเหลือบมองเขาขณะที่เธอเดินขึ้นไปชั้นบน “มีบางอย่างเกิดขึ้นกับธัญ ฉ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 644 การโจรกรรมในเวลากลางวัน

    ผู้หญิงคนนั้นไม่คิดว่าเอริกจะทำอะไรกับเธอเพื่อเห็นแก่ธัญญ่า ท้ายที่สุดเธอได้ทำงานให้เอริกมาสองปีแล้วและงานของเธอก็ไม่ได้แย่เช่นกัน “คุณอยากพูดอะไรก็พูดเลย คุณไม่ได้เก่งอะไรเลยยกเว้นเรื่องสร้างเรื่องและขายเรื่องน่าสงสารของคุณ เราให้เงินคุณสำหรับค่าอาหารและทุกอย่างในวันนั้นและตอนนี้คุณกำลังพยายามรีดไถเงินเพิ่มจากเรา ขอบคุณพระเจ้าที่พวกเราไม่ได้สอนอะไรคุณเลย มันคงจะเป็นงานที่คุ้มเสีย คุณนาธาเนียล โปรดระวังด้วย อย่าเพิ่งหยิบของเน่า ๆ ที่คุณเห็นตามทางขึ้นมา ผู้หญิงที่ไม่มีญาติแบบนี้ต้องมีแรงจูงใจซ่อนเร้นในการเกาะติดคุณแน่นอน”ธัญญ่าร้องไห้ด้วยความโกรธ แค่พวกเขาบิดเบือนข้อเท็จจริงก็แย่พอแล้ว ยิ่งพวกเขาพูดถึงเธอแบบนี้ทั้ง ๆ ที่เธอไม่เคยมีเจตนาใด ๆ ต่อเอริกยิ่งเป็นการดูถูกเธอยิ่งขึ้น!ใบหน้าของเอริกเปลี่ยนสีจากความโกรธ “ให้ผมสอนมารยาทให้คุณไหม? คุณโชคดีที่ผมเป็นคนจัดการเรื่องนี้แทนทิฟฟานี่ เลนหรือแอเรียน วินน์ คนหนึ่งเป็นสมาชิกของตระกูลเวสต์และอีกคนเป็นสมาชิกของตระกูลเทรมอนต์ คุณไม่สามารถทำร้ายคนใดคนหนึ่งได้เลย 'ของเน่า ๆ' ที่คุณพูดถึงนั้นแข็งแกร่งกว่าพวกคุณทุกคน เธอมีสายตาที่เฉียบแหลมในความ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 645 ข้าวต้มกุ้ง

    ณ คฤหาสน์เทรมอนต์แอเรียนหลับไปจนเธอตื่นขึ้นเอง แมรี่ช่วยเธออย่างระมัดระวังขณะที่เธอเดินลงบันได“นายหญิง นายท่านอยู่ในห้องอาหาร กำลังรอทานอาหารเช้ากับคุณ เขาบอกว่าเขาจะพาคุณไปตรวจครรภ์ในภายหลัง”แอเรียนรู้สึกว่าแมรี่ระมัดระวังตัวเกินไป อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอจำได้ว่าเธอแท้งตั้งสองครั้งแล้วเธอก็นิ่งเงียบ กันไว้ดีกว่าแก้ นี่ไม่ใช่เวลาสำหรับเธอที่จะจู้จี้จุกจิกเมื่อเธอนั่งอยู่หน้าโต๊ะอาหาร มาร์คก็ผลักชามข้าวต้มตรงหน้าเขาไปทางเธอ “กินมันในขณะที่มันยังอุ่นอยู่”เธอจ้องไปที่กุ้งในข้าวต้มโดยไม่อยากกินอะไรเลย อาหารที่เธอเคยชอบทั้งหมดตอนนี้ทำให้เธอคลื่นไส้แล้ว เธอค่อนข้างไม่พอใจกับสิ่งนี้ “ฉัน… ฉันไม่อยากกินสิ่งนี้ ขอข้าวต้มเปล่า ๆ ดีกว่า”แมรี่รู้สึกประหลาดใจ “กุ้งเป็นของโปรดคุณไม่ใช่เหรอ? กุ้งเหล่านี้สดและถูกปอกเปลือกเพื่อความสะดวกของคุณเลยนะ พวกมันมีขนาดใหญ่มากด้วย ข้าวต้มเปล่า ๆ จะไม่มีสารอาหารเลยน่ะสิ ต่างจากข้าวต้มชามนี้มาก คุณมีลูกอยู่ในตัวคุณนะ เป็นเด็กดีและกินสักสองคำนะ ฉันเพิ่งทำข้าวต้มนี้ไม่นานมานี้เอง นายท่านตักชามนี้และทิ้งมันไว้ให้เย็นเพื่อที่คุณจะได้รับประทานมันได้ทันทีเพราะ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 646 กรรมยุติธรรม

    หลังจากสูดดมตามกลิ่นออกไปนอกหน้าต่าง ดวงตาของแอเรียนก็หยุดที่ร้านอาหารอิตาเลียน “ฉัน… ฉันอยากกินลาซานญ่า!” เธอประกาศลาซานญ่า?! มาร์คตกใจ ความคิดของเขากำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับความเหมาะสมของอาหารสำหรับสตรีมีครรภ์อย่างไรก็ตาม ความกระหายบนใบหน้าของเธอบอกทุกอย่างแล้ว เขาต้องยอมรับว่านี้มันดีกว่าที่เธอจะไม่กินอะไรเลย มาร์คถอนหายใจพลางพันผ้าพันคอและลงจากรถ “รอนี่นะ เดี๋ยวฉันไปซื้อให้”เขาคิดไม่ถึงว่าตอนนี้แอเรียนอยู่ในอารมณ์ที่เชื่องที่สุดของเธอ เธอยิ้มให้มาร์คด้วยรอยยิ้มสุดหวาน “ได้เลยค่ะ!”ไบรอันมองดูร่างสูงตระหง่านของมาร์คหายไปในกลุ่มคนชราและถอนหายใจ "นายท่านปฏิบัติต่อคุณดั่งมงกุฏอัญมณีอย่างแท้จริงเลยนะครับนายหญิง”สิ่งเดียวที่แอเรียนนึกถึงคือลาซานญ่า “หือ… อะไรนะ? อ๋อ เอ่อ เขาก็ดีแหละ”มาร์คกลับมาพร้อมกับลาซานญ่าขนาดใหญ่ที่แอเรียนกินเข้าไปภายในไม่กี่นาที บอกตามตรงว่าถ้ามาร์คซื้อลาซานญ่าขนาดใหญ่กว่านี้ เธอก็สามารถกินมันจนหมดได้สตรีมีครรภ์ที่มีอาการแพ้ท้องมักไม่ค่อยมีอาการอยากอาหาร อย่างไรก็ตาม การทำให้พวกเขาพึงพอใจสามารถทำให้ผู้หญิงคนนั้นอารมณ์ดีได้ตลอดทั้งวันลาซานญ่าที่มีกลิ่นแร

Latest chapter

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ

    แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน

    เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น

    อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ

    ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1266 เล่นใหญ่

    ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ

    ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา

    ”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า

    หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย

  • เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์   บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว

    หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status