เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 487 ทำไม… ทำไมถึงไม่ล่ะ...
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 488 แฟนผม
ความตื่นตระหนกบนใบหน้าของแจ็คสันไม่ได้ดูปลอม ทิฟฟานี่ก็เห็นเช่นนั้น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเขากระวนกระวาย ปกติเขามักจะเย็นชาและเฉยเมย นอกจากโกรธแล้ว เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกอบอุ่นใจเล็กน้อย น้ำเสียงของเธออ่อนลงเช่นกัน “ฉันยอมรับว่าฉันอารมณ์เสีย แต่… ฉันจะเชื่อคุณในครั้งนี้ ตราบใดที่ในอนาคตคุณจะเป็นคนดี ฉันรู้สึกไม่ปลอดภัยอย่างยิ่ง คุณไม่ได้จะคบฉันเพียงช่วงเวลาหนึ่งใช่ไหม? คุณสามารถเลิกนอนไปทั่วได้จริงหรือ? คุณจะอยู่อย่างบริสุทธิ์ใจได้ไหมตอนที่ฉันไม่อยู่ในเมืองหลวง?”แจ็คสันมองเธออย่างจริงใจ “ผมควรจะพูดอะไรให้คุณเชื่อผม? ผมไม่เคยเป็นคนหุนหันพลันแล่น ผมจะไม่ตัดสินใจในช่วงเวลาที่ร้อนแรง ผมเลือกที่จะอยู่กับคุณมานานแล้ว เข้าใจไหม?”ไม่ใช่ในช่วงเวลาที่ร้อนแรง แต่นาน ๆ ที ทิฟฟานี่ไม่สามารถโต้คำพูดของความรักที่แหวกแนวได้ มุมปากของเธอโค้งขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ “โอเค คราวนี้คุณรอดไป”แจ็คสันถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอกและจับใบหน้าเธอเพื่อจูบเธอ แต่ทิฟฟานี่เอามือปิดปากเขา "คุณกำลังจะทำอะไร? คุณไม่ได้กลับมาทำงานเหรอ? ไปทำซะ ฉันจะอยู่กับคุณไม่เกินสองชั่วโมง จากนั้นฉันจะกลับบ้าน ไปทำในสิ่งที่คุณต้องทำเ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 489 ทิฟฟานี่
เฮนรี่สงบอารมณ์ของตัวเอง และพูดก็ต่อเมื่อเขาหายเหนื่อยแล้ว “ตามคำตอบของนักฆ่าที่เราจ้างไป อีธานได้รับบาดเจ็บสาหัสและตกลงไปในกระแสน้ำเมื่อ 12 ชั่วโมงที่แล้วระหว่างที่เขาหลบหนี คนของเราเห็นมันกับตา แถวนั้นล้อมรอบด้วยป่าเขตร้อนดึกดำบรรพ์ทั่วทุกแห่ง เป็นไปได้สูงที่เขาจะไม่รอด และแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพบศพของเขา นายท่านไม่ต้องเป็นกังวลอีกต่อไป”รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของมาร์ค “จริง ด้วยสถานที่แบบนั้นและอาการบาดเจ็บของเขา การอยู่รอดของเขาเป็นไปไม่ได้ ผมจะไม่อยู่ครึ่งเดือน ในขณะที่ผมไปก่อตั้งบริษัทภายในครึ่งเดือน บ้านจะอยู่ภายใต้การดูแลของคุณ”เฮนรี่รู้ว่านายท่านของเขากำลังรอวันที่เขาสามารถกลับไปหาแอเรียนได้ เฮนรี่พยักหน้าอย่างเข้าใจ "ครับ"กลับมาที่ห้องของเขา ความเยือกเย็นบนใบหน้าของมาร์คค่อย ๆ ละลายหายไปในขณะที่เขาจ้องไปที่รูปถ่ายบนโต๊ะข้างเตียง “แอริ… ฉันจะไปหาเธอในไม่ช้า ต่อให้เธอเกลียดฉันเพียงใด ฉันจะทำให้เธอกลับมาหาฉัน”วันรุ่งขึ้น ทิฟฟานี่แอบออกจากโรงแรมเพื่อกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ก่อนรุ่งสาง เมื่อครุ่นคิด เธอยังกลัวว่าแอเรียนจะเห็นว่าเธอไม่ได้กลับบ้านเมื่อคืนนี้ พวกเขาเป็นผู้ใหญ่กันห
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 490 เอาเงินไป
ทัศนคติที่เปลี่ยนไปของซัมเมอร์ทำให้แจ็คสันไม่พอใจ “แม่ ผมไม่ให้อภัยที่แม่พูดถึงเธอแบบนั้น ตอนนั้นเราโกหกแม่ว่าเราคบกัน ผมจ้างเธอมาเป็นแฟนเพื่อสันติภาพระหว่างแม่กับผม ผมไม่ได้คบกับเธอจริง ๆ อีธานเป็นแฟนของเธอเมื่อสามปีที่แล้ว ตอนที่พวกเขายังอยู่ในมหาวิทยาลัย พวกเขาเลิกกันหลังจากนั้นและอีธานก็กลับมาหาเธอ ตามคำขอแต่งงานที่แม่เห็นในห้างนั้น เธอไม่แน่ใจว่าเธอยังรักอีธานอยู่หรือเปล่า ตอนที่พวกเขาเลิกกัน อีธานยังไม่ล้มละลาย นอกจากนี้ ผมรวยกว่าเขา ถ้าเธอเป็นนักขุดทองจริง ๆ ทำไมเธอถึงยอมกลับไปคบกับอีธานล่ะ? เธอคงหาโอกาสที่จะผูกมัดตัวเองไว้กับผมแล้ว”ซัมเมอร์ไม่สะทกสะท้าน “แม่ไม่สน ใครจะรู้ ตอนนี้ลูกอาจจะกำลังโกหกแม่อยู่ นอกจากนี้ ตอนที่เธอถูกอีธานขอแต่งงานที่ห้างนั้นเป็นข่าวดังไปเลย มันดังจนมีวิดีโอมีอยู่ทุกที่บนอินเทอร์เน็ต ตอนนี้ลูกคบกับเธอแล้วมันเป็นอย่างไรบ้าง? เราครอบครัวเวสต์มีความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีนะ แม่ให้โอกาสลูกและพยายามบังคับให้ลูกแต่งงานกับเธอแล้ว ลูกไม่เห็นค่ามัน ตอนนี้แม่ไม่อนุญาติให้ลูกคบกับผู้หญิงแบบนั้น นั่นคือทั้งหมดที่แม่ต้องพูด ลูกหยุดตรงนี้ดีกว่า! แม่จะรอให้ลูกกลับไปพร้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 491 เทคนิคเชิงจิตวิทยา
นายาถอนหายใจและกลับไปที่แคชเชียร์ หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอยังกังวลอยู่จึงเรียกเข้าไปในครัว “แอริ ออกมาดูอะไรหน่อย”แอเรียนถอดผ้ากันเปื้อนออกแล้วเดินออกมา "ว่าไง?"นายาชี้ไปที่ทิฟฟานี่และซัมเมอร์ “นั่นดูเหมือนแม่ของแจ็คสัน ดูเหมือนพวกเขาจะเข้ากันไม่ได้ ทิฟฟานี่ขอให้เราไม่เข้าไปยุ่ง”แอเรียนเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น อย่าเข้าไปยุ่งเลย เธอสามารถจัดการมันเองได้ ทิฟฟ์จะยิ่งอายมากขึ้นหากเราเข้าไปแทรกแซงระหว่างพวกเขา ถ้าเธอรับมือไม่ไหว เดี๋ยวเธอก็เรียกฉันเองแหละ”ทั้งทิฟฟานี่และซัมเมอร์ต่างไม่ยอมกัน หลังจากนั้นไม่นาน ซัมเมอร์ก็ออกเช็คอีกใบ ครั้งนี้เธอไม่ใส่จำนวนเงิน “เธอเติมจำนวนเงินเองได้ พอใจหรือยัง? ฉันจะไม่เถียงกับเธอต่อไป เธอมันรั้น!”ทิฟฟานี่แทบจะไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตนเองได้ “ถ้าฉันเติมเงินเป็นพันล้านดอลลาร์ คุณจะมีเงินจ่ายให้ฉันไหม? ใช้เงินทำให้คนอื่นขายขี้หน้าตามใจชอบเลย คุณไม่ได้รวยที่สุดในโลก คุณไม่สามารถทำแบบนี้ด้วยเงินเพียงเล็กน้อยที่คุณมีได้! มาหาฉันหลังจากที่คุณมีเงินพอแล้ว! ใครจะไปรู้ บางทีตอนนั้น ฉันอาจจะมีลูกกับแจ็คสันมากมายแล้วก็ได้ แล้วตอนนั้น
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 492 ใช่เขา
ธัญญ่าไม่กล้าส่งเสียง เธอกินมากที่สุดในหมู่คนที่ร้าน ทุกคนกินเพียงกล่องเดียว แต่เธอกินสองกล่องทุกมื้อ…แจ็คสันนั่งลงอย่างเชื่อฟัง ขณะที่ทิฟฟานี่เอื้อมมือของเธอเพื่อเอาอาหารให้เขา เขาก็ถอยออกห่างราวกับกำลังพยายามจะหลบการโจมตีอย่างหนักซึ่งทำให้ทุกคนตะลึงทิฟฟานี่ตกใจเหมือนกัน "คุณกำลังทำอะไร? คุณกำลังทำให้ดูเหมือนว่าฉันทุบตีคุณตลอดเวลา ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้ว่าคุณต่อสู้ได้ดีแค่ไหน คุณกำลังพยายามทำให้ชื่อเสียงของฉันเสื่อมเสียหรือไง?”แจ็คสันพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผมจะไม่มีวันทำอะไรคุณไม่ว่าผมจะต่อสู้เก่งแค่ไหน ต่อให้คุณตีผม ผมก็ไม่กล้าตอบโต้หรอก… ยังไงคุณก็ทุบตีผมเสมอ เมื่อคืนคุณยังถีบผมเลย...”แอเรียนสำลักและไออยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะหายเป็นปกติ “พอได้แล้วทั้งสองคนเลย นี่ไม่ใช่การทะเลาะกัน นี่มันโคตรคลั่งรักเลย เข้าใจไหม? เอาล่ะ ทิฟฟ์ ตอนบ่ายไม่ต้องทำงานนะ อยากทำอะไรก็ไปทำเถอะ เราไม่สามารถรับมื้อกับสิ่งนี้ได้”นายา ธัญญ่า และพนักงานใหม่อีกคนพยักหน้าเห็นด้วย วันนี้พวกเขารู้สึกเหมือนกำลังดูละครอยู่ หัวใจของพวกเขาไม่สามารถรับมันได้หลังอาหารกลางวัน แจ็คสันดึงทิฟฟานี่ออกไป วิธีที่ดีที่สุดในกา
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 493 ตลอดช่วงบ่าย
เมื่อแจ็คสันเอนกายลงบนเธอ ทิฟฟานี่เบิกตากว้าง เธอไม่สามารถระงับความกลัวของเธอได้อีกต่อไป “อย่าแตะต้องตัวฉัน!”แจ็คสันจึงหยุดการเคลื่อนไหวของเขาในขณะนั้น “เป็นอะไรเหรอ?”เธอไม่กล้าแสดงความกลัวออกมา มันน่าสมเพชและน่าขยะแขยง เธอไม่สามารถบังคับตัวเองให้ลืมอดีตได้ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็เริ่มน้ำตาคลอเบ้า เธอขอร้องเขา “ได้โปรด… อย่า? ฉัน… ฉันขอร้อง…”เนื่องจากแจ็คสันอยู่ในอารมณ์ จึงเป็นเรื่องยากมากสำหรับเขาที่จะระงับความปรารถนาของตนเอง อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นความกลัวบนใบหน้าของเธอ เขาจับใบหน้าของเธอและวางหน้าผากของเขาบนหน้าผากของเธอ เขามองเธออย่างอ่อนโยนและพูดด้วยน้ำเสียงที่เกลี้ยกล่อมว่า “มองผมสิ ผม แจ็คสัน ไง ความพ่ายแพ้แบบนั้นจะไม่สามารถเอาชนะคุณได้ ไม่มีใครสนใจเรื่องนั้น มันเป็นอดีตไปแล้ว ตอนนี้คุณอยู่กับผมแล้ว ผมเป็นผู้ชายของคุณไง ผมคือคนที่รักคุณ มองผมสิ…”เธอฟังเขา เธอมองเขาผ่านดวงตาที่พร่ามัวไปด้วยน้ำตา เธอค่อย ๆ สงบลงก่อนที่จะกอดคอเขาด้วยความรู้สึกเจ็บปวดนี่เป็นครั้งแรกที่ทิฟฟานี่ทำมันอย่างจริงจัง เธอจะทนไม่ทำแบบนั้นกับแจ็คสันได้อย่างไรในเมื่อเขามีประสบการณ์กว่าเธอมาก?ในทาง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 494 จะไปหรือไม่
ทิฟฟานี่ถอนหายใจ “ไม่ ฉันอารมณ์ไม่ดีจริง ๆ แม่ของเขามาร่วมรับประทานอาหารค่ำกับเรา และสายตาของเขาก็เหมือนกับใบมีดที่ไม่ยอมเลิกทิ่มหน้าฉันสักที จนฉันกินไม่ลง ดังนั้นฉันจึงแทบไม่ได้กินอะไรเลย ระหว่างทางไปทานอาหารเย็น แม่ของเขาถึงกับบอกว่าเธอไม่ต้องการให้เขามาที่นี่อีกและขอให้เขาให้ความสำคัญกับบริษัทมากขึ้น เธอคิดว่าฉันกำลังรั้งแจ็คสันไว้หรือเปล่า? แม่ของเขาต้องเกลียดฉันมากยิ่งขึ้นไปอีกแน่เลย”ตอนนั้นแอเรียนไม่ได้อยู่ด้วยเธอจึงไม่สามารถคาดเดาความคิดของซัมเมอร์ได้ เธอทำได้เพียงปลอบทิฟฟานี่ “เลิกคิดมากน้า อย่าทำให้ตัวเองสับสน หัวเธอไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อไขปัญหาที่ซับซ้อน ไว้ค่อยคุยกับแจ็คสันก็ได้ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าแม่ของเขาต้องการให้เธอกลับไปที่เมืองหลวง? เราคุยกันเรื่องนี้แล้ว เธอควรจะพิจารณามัน”ทิฟฟานี่ชะงัก “ฉันจะไม่กลับไป เธอจะต้องอยู่คนเดียวถ้าฉันจากไป แอริ ฉันจะไม่ทอดทิ้งเธอ ฉันเคยพูดไว้แล้วเหมือนกัน ฉันจะไม่กลับไปจนกว่าเธอจะกลับไปกับฉัน ฉันไม่คิดว่ามาร์คจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ ขนาดนี้ แต่มันนานมากแล้ว ทำไมเขาไม่ลงมือทำอะไรสักที?”แอเรียนขมวดคิ้วเมื่อทิฟฟานี่พูดถึงมาร์ค “ทิฟฟ์ หยุดพูด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 495 จากไป
หัวใจของทิฟฟานี่ได้เอียงไปข้างหนึ่งแล้ว เธอจริงจังกับความสัมพันธ์ของเธอเสมอ ด้วยเหตุนี้ ก่อนหน้านี้เธอจึงลังเลและไม่สามารถลืมอีธานได้ ตอนนี้เธอคบกับแจ็คสันแล้ว เธอรู้ว่าจะต้องเผชิญอะไร เมื่อถึงเวลาจะต้องจากไป เธอก็จะต้องไปเธอไม่ได้บอกแอเรียนว่ามาร์คกำลังมาหาเธอ ท้ายที่สุด เธอสามารถจากไปโดยไม่ต้องกังวลอะไรมากเพราะเธอรู้ว่ามาร์คกำลังจะมาในไม่ช้านี้ “ถ้าอย่างนั้น… ฉันจะไป? ฉันจะอยู่เป็นเวลาครึ่งเดือนและสอนธัญญ่าทำเครื่องดื่มเพื่อที่เธอจะได้เข้ารับตำแหน่งแทนฉันในอนาคต ร้านเป็นของเธอแล้ว ฉันจะมาเยี่ยมเธอบ่อย ๆ เธอต้องสัญญาว่าจะคิดถึงฉัน”แอเรียนรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นทิฟฟานี่ยอมจำนน แม้ว่าจะมีร่องรอยของความไม่เต็มใจก็ตาม “ดีแล้วที่เธอคิดได้ ฉันกลัวว่าเธอจะอยู่ที่นี่เพื่ออยู่เป็นเพื่อนฉัน แบบนั้นแจ็คสันจะเกลียดฉันจนตายแน่ ๆ โอเค เลิกขี้แยได้แล้ว กลับบ้าน อาบน้ำและนอนกันเถอะ ฉันจะตายจากความเหนื่อยล้าอยู่แล้ว”ทิฟฟานี่ปาดน้ำตาแล้วปล่อยแอเรียน “โอเค กลับบ้านกันเถอะ แต่…"แอเรียนมองมาที่เธอ "อะไร? แต่อะไร?"อารมณ์ของทิฟฟานี่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เธอพูดด้วยน้ำเสียงเขินอายเล็กน้อยว่า “ถ้าฉันรู
บทล่าสุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
