LOGINShare
บทที่ 473 การแลกเปลี่ยนเพื่อสันติภาพ
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 474 คำหยาบคายจากสเปรย์ทาสี
ไม่นานแอเรียนก็ตระหนักได้ว่า “ช่างมันเถอะ พอแล้ว เราจะเรียกช่างซ่อมประตูมาเปลี่ยนประตู”ทิฟฟานี่ปวดใจ “ประตูนี้แพงนะ ฉันจะไปจับไอ้บ้านั่นและสั่งสอนพวกมัน!”ตอนนั้นยังเช้าอยู่ จึงไม่สามารถเปลี่ยนประตูได้ในทันที ธุรกิจจำนวนมากยังไม่เปิด ดังนั้นแอเรียนและทิฟฟานี่จึงหาเครื่องมือบางอย่างและพังประตูลง แต่พวกเขาต้องเก็บมันไว้ เพราะมันจะเป็นหลักฐานในรายงานของตำรวจ นี่จะถือเป็นความเสียหายต่อทรัพย์สินที่ผิดกฎหมาย มูลค่าประตูก็เพียงพอที่จะฟ้องคดีได้ตำรวจและช่างซ่อมประตูมาถึงพร้อมกัน เมื่อตำรวจเห็นสภาพของประตูกระจกซึ่งถูกรื้อทิ้งแล้ว จึงถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐาน จากนั้นจึงออกไปตรวจดูกล้องวงจรปิด บริเวณโดยรอบอยู่ภายใต้การเฝ้าระวัง ดังนั้นจึงไม่ยากที่จะดึงภาพออกมาเมื่อถึงเวลาที่ทุกคนในร้านมาถึงที่ทำงาน ช่างซ่อมประตูก็ยังยุ่งอยู่ พวกเขาอดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้ “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเราถึงเปลี่ยนประตูของเรา?”ทิฟฟานี่ยังคงโกรธเคือง “พวกคนเถื่อนบางคนวาดภาพคำที่ไม่เหมาะสมไปทั่วประตูของเรา แค่สาปแช่งพวกเราก็แย่แล้ว แต่เรายังต้องเปลี่ยนประตูด้วยเหตุนี้อีก ฉันได้แจ้งความกับตำรวจแล้ว เมื่อพวกเขาพบผู้กระทำผิด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 475 เคยแล้ว
แอเรียนกล่าวต่อว่า “เราจ่ายค่าจ้างให้เธอในวันที่เราไล่เธอออกและไม่ได้เรียกเก็บเงินเธอสำหรับของหวานหรือดื่มเครื่องดื่มที่เธอกินของเราทุกวัน เราแค่ตัดเงินส่วนเล็ก ๆ ออกเนื่องจากเธอมาสายทุกวัน เธอไม่พอใจอย่างยิ่งและทะเลาะกับเราก่อนจะจากไป ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เธอให้เพื่อนสั่งของหวานกลับบ้านทุกวัน จากนั้น หลังจากที่ได้รับคำสั่งซื้อแล้วพวกเขาจะเขียนรีวิวที่ไม่ดี ไม่มีใครเคยมีปัญหาใด ๆ กับผลิตภัณฑ์ของเรา และเราไม่มีปัญหาด้านสุขอนามัยอย่างแน่นอน เธอกำลังใส่ร้ายเรา“ในที่สุด ฉันก็ได้ไปส่งของพวกเขาด้วยตัวเอง อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้ขู่เธอ ฉันแค่เอาเธอและเพื่อน ๆ ของเธอขึ้นบัญชีดำ เพื่อหยุดพวกเขาจากการเขียนรีวิวที่ไม่ดีอีกต่อไป ฉันยังบอกพวกเขาว่าฉันบันทึกทุกอย่างไว้ ทั้งที่จริง ๆ แล้วฉันไม่ได้ทำ ฉันคิดว่าการทำเช่นนั้นอาจทำให้เธอเลิกยุ่งกับพวกเราได้ แต่เรื่องมันก็บานปลาย เธอพ่นสีที่ประตูของเรา เราใช้เงิน 1,500 ดอลลาร์ไปกับประตูนั้นระหว่างการปรับปรุงร้าน ฉันต้องการค่าตอบแทน หากเธอยังคงใส่ร้ายร้านกาแฟของเราเรื่องความสกปรกและส่วนผสมที่เป็นปัญหา ฉันจะยื่นฟ้องเธอ”ตำรวจหันไปหาเรจิน่าหลังจากจดบันทึก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 476 เซอร์ไพรส์สำหรับคนที่สาม
แอเรียนหันหลังให้กับเธอ “ฉันไม่อยากนึกถึงเขาอีกแล้ว”พวกเธอหลับจนถึงเวลา 1 ทุ่ม ทิฟฟานี่หาวและลุกขึ้นไปต้มราเม็งสำเร็จรูป ทักษะการทำราเม็งของเธอไม่ดีเท่าของแอเรียน บะหมี่จึงเหนี่ยวติดกัน แต่แอเรียนกลับไม่บ่น เธอกินมันจนหมดชามหลังอาหารเย็น พวกเขานั่งอยู่ด้วยกันเพื่อดื่มด่ำกับละครที่พวกเขาชื่นชอบ ทันใดนั้นแอเรียนก็ตัดสินใจว่า “ฉันคิดว่าฉันจะใช้สูตรลับนั้นจากคนที่ต้องห้ามไม่ให้เอ่ยชื่อ เขาต้องได้มันมาจากพ่อครัวขนมชั้นยอดนั่นแน่ ๆ ฉันไม่เคยชอบทำให้คนที่ปรารถนาดีผิดหวัง”ทิฟฟานี่หัวเราะจนเธอเปล่งเสียงออกทางจมูก “เธอเรียนรู้วิธีเอาตัวรอดจากสถานการณ์ที่น่าอับอายตั้งแต่เมื่อไหร่? เธอดื้อรั้นปฏิเสธที่จะใช้มันในตอนแรก ในที่สุดเธอก็รู้แจ้งแล้วเหรอ? ถ้าเธอถามฉันนะ หลังจากที่ใช้เวลาอยู่กับมาร์คมานานหลายปี มันจะไม่มีคำว่า 'ใครติดค้างใคร' แบบนั้นมันจะไม่มีวันสิ้นสุด อันที่จริงแล้ว เธอจะลงเอยด้วยการทำให้เรื่องต่าง ๆ ซับซ้อนยิ่งขึ้นไปอีก”แอเรียนเพิกเฉยต่อการแซวเล่นของเธอ แอเรียนตัดสินใจใช้สูตรลับเพราะมันเย้ายวนเกินไป มันไม่เกี่ยวอะไรกับมาร์คทันใดนั้นโทรศัพท์ของทิฟฟานี่ก็ดังขึ้น เธอเหลือบมองที่ห
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 477 พระอาทิตย์ตกและการเต้นรำที่จัตุรัสสาธารณะ
แจ็คสันจ้องเธออย่างรุนแรง “คุณมีเรื่องอะไรให้จัดการด้วยเหรอ?”สายตาของเขาทำให้เธอตกใจ “อย่ายุ่งกับฉันน่า! มันใช่เรื่องของคุณไหม?”เขายิ้ม “ข้างในนี้ค่อนข้างอุ่น ใต้ผ้าพันคอผืนนั้นไม่ร้อนเหรอ?”เธอดึงผ้าพันคอที่พันรอบคอเธอออก ใบหน้าของเธอรู้สึกร้อนผิดปกติ เธอสงสัยว่าเธอเสียสติไปแล้วหรือเปล่าที่ตัดสินใจสวมผ้าพันคอผืนนี้มาเพื่อพบเขา…“คุณสวมมันมาเพื่อผมเหรอ?”เธอตัวแข็งทื่อ บ้าเอ๊ย แจ็คสัน ไม่พูดจะตายไหมเนี่ย? เธอเริ่มคิดว่าเธอเสียสติไปแล้ว ทำไมเขาต้องพูดจายั่วเธอด้วย?เธอตะคอกอย่างหงุดหงิด “โถ่! มันแค่ผ้าพันคอที่ฉันคว้ามั่ว ๆ ตอนออกมาเท่านั้นแหละ! ในบาร์นี้ไม่มีสาวสวยที่จะมายุ่งกับคุณหรอก คุณไม่เปลี่ยนเลยใช่ไหม? ผู้ชายอย่างคุณเหมาะกับการเป็นโสดไปตลอดชีวิตเท่านั้น เมื่อคุณแก่ คุณจะจ้องมองคู่สามีภรรยาสูงอายุที่เต้นรำในจัตุรัสสาธารณะ ในขณะที่คุณอยู่คนเดียว ช่างเป็นภาพที่น่าสมเพช!”แจ็คสันหรี่ตาลง “มีคนบางคนพูดไว้ว่า… อะไรนะ? อ๋อ ผมขอให้คุณเลิกกับแฟน คุณถามผมว่าผมจะคบกับคุณไหมถ้าคุณเลิกให้ ผมสัญญากับคุณแล้ว ตอนนี้คุณโสดแล้ว ถึงเวลาที่ผมต้องทำตามสัญญาแล้วไม่ใช่หรือ? คุณพูดถูก ผมได้พิจา
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 478 สัญญากับผม, เป็นของผมนะ
แจ็คสันรีบวิ่งตามเธอไป ขณะที่เธอโบกรถแท็กซี่ เขาก็เลื่อนขึ้นรถก่อนที่จะลากเธอเข้าไปด้วย “โรงแรม พอร์ต เลอ ทรีออมพ์!”ทิฟฟานี่หายใจติดขัด “เราจะไปโรงแรมทำไม? ฉันอยากกลับบ้าน! คุณคะ ไป แฟรงค์ พาร์ค อาเวนิว ได้โปรด!”แจ็คสันดึงเงินก้อนหนึ่งออกมาแล้วโยนมันไปที่ที่นั่งคนข้างคนขับ “ไปโรงแรม!”เมื่อคนขับเห็นเงินสดจำนวนมากนั้น เขาจึงปฏิบัติต่อสิ่งนี้เหมือนการทะเลาะวิวาทระหว่างคู่รัก ดังนั้นเขาจึงขับรถไปที่โรงแรมอย่างถี่ถ้วนแจ็คสันลากทิฟฟานี่เข้าไปข้างในอย่างฉุนเฉียว เธอรู้ว่าเขาจริงจังแต่ไม่กล้าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เธอดิ้นรนเล็กน้อยขณะที่เธอพูดว่า “อย่า… ไปคุยกันที่อื่นเถอะ ตกลงไหม? ฉันจะไม่หนี…”เขาเพิกเฉยต่อเธอและไม่ปล่อยให้เธอได้เจรจาในขณะที่เขาดึงเธอเข้าไปในลิฟต์เมื่อเธอเห็นว่าไม่มีใครอยู่ในลิฟต์ ทิฟฟานี่ก็กรีดร้องว่า “คุณบ้าไปแล้วเหรอ? ปล่อยฉัน! ฉันขอเตือนคุณนะ หากคุณทำเช่นนี้ ฉันจะ…. ฉันจะ… คุณฟังฉันอยู่หรือเปล่า?”เขาเหลือบไปด้านข้างและมองลงมาที่เธอ “ผมกำลังฟังอยู่ พูดต่อสิ คุณจะอะไรนะ?”เธอใกล้จะระเบิดจากความโกรธ เขาต้องอยู่ในโรงแรมนี้ตลอดการมาเยือนที่นี่ของเขา นั่นเป็นเหตุผลท
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 479 เดินบนอากาศ
แจ็คสันส่งวิดีโอไปที่โทรศัพท์ของเขา “คุณอยากกลับบ้านหรือจะอยู่ที่นี่?” เขาถามพลางจ้องมองเธอด้วยรู้สึกที่ค่อนข้างพอใจเธอกระโดด “แน่นอนว่าฉันจะกลับบ้าน!” ช่างเป็นเรื่องตลก! แบบนั้นวีดีโอที่บันทึกของเธอจะไม่สูญเปล่าเหรอ? ทั้งหมดไม่ใช่เพียงเพราะเห็นแก่การหลบหนีจากเงื้อมมืออันชั่วร้ายของเขาหรอกหรือ? ก่อนหน้านี้ ตอนที่นอนด้วยกัน เขาไม่ได้แตะต้องเธอ เพราะตอนนั้นมันเป็นแค่การแสดงทั้งหมด ตอนนี้เธอกลายเป็นแฟนตัวจริงของเขาแล้ว เธอปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเขาจะควบคุมตัวเองได้!แจ็คสันไม่ยืนกรานเช่นกัน “ก็ได้ ผมจะไปส่งคุณกลับบ้าน อีกอย่าง ผมกับมาร์คจะกลับเมืองหลวงพรุ่งนี้ ผมจะมาพบคุณเมื่อผมมีเวลา หากคุณ… กล้าที่จะเล่นตลกกับผมอีก ผมจะส่งวิดีโอนี้ไปให้แอเรียนและเพื่อนในร้านเล็ก ๆ ของคุณ แล้วให้พวกเขาจัดการให้ผม”ทิฟฟานี่กัดฟันและสาปแช่งบรรพบุรุษของเขาในใจ เธอเพิ่งเดินออกจากห้องไปเมื่อทั้งคู่พบกับมาร์ค ซึ่งมาหาแจ็คสัน… พวกเขาน่าจะพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกัน ทิฟฟานี่ซ่อนใบหน้าของเธอจากสายตาเขาและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม แจ็คสันยิ้มอย่างหน้าด้าน “มาร์ค ฉันจะไปพบนายเมื่อฉันกลับมา!”มาร์คมองดูทั้งคู
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 480 ทำไมฉันต้องกลับไปด้วย?
แอเรียนเกือบจะละลายเป็นของเหลว “ชาติที่แล้วเธอต้องทำบุญมาเยอะแน่ ๆ เลยนายา ลูกสาวเธอน่ารักมาก เธอชื่ออะไร?”นายาเหม่อมองลูกสาวของเธอด้วยรัก “เธอชื่อ ลูซี่ สกาย ชื่อเล่นเธอชื่อลูลู่”“น่ารักมากเลย คราวหน้า ถ้าไม่สะดวกให้เธออยู่ที่บ้านก็พามาที่นี้ได้เลยนะ ไม่มีปัญหา” แอเรียนอยากเห็นเด็กน้อยที่น่ารักแบบนี้ทุกวันนายาพยักหน้าและพูดว่า “เธอควรมีลูกสาวสักคนนะ เธอสวยมาก ลูก ๆ ของเธอต้องหน้าตาดีแน่ ๆ”รอยยิ้มของแอเรียนแข็งทันที “ฉัน… ฉันมีลูกไม่ได้”นายาตกใจ “ทำไม?”แอเรียนไม่อยากพูดถึงอดีต “ไม่สำคัญหรอก เธอน่าจะได้ยินจากลินน์และคนอื่น ๆ แล้วว่าฉันแต่งงานแล้ว ฉันแค่มีลูกไม่ได้”นายาสงสัย “เป็นเพราะสามีของเธอเหรอ?”แอเรียนส่ายหัว “เพราะฉันเอง ฉันมีลูกไม่ได้ เอาล่ะ ฉันต้องกลับไปทำงานล่ะ”นายารู้สึกไม่ดีหลังจากได้ยินเช่นนั้น แอเรียนยังอายุน้อยอยู่เลย การเป็นหมันในอายุนี้ช่างโหดร้านเกินไป นายาไปถามทิฟฟานี่เมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพัง ทิฟฟานี่ตอบอย่างเรียบง่ายว่า “มาร์ค เทรมอนต์ คือสามีของเธอใช่ไหม? เธอเคยเจอเขาแล้ว มดลูกของแอเรียนเสียหายหลังจากที่แท้งลูกถึงสองครั้ง มันค่อนข้างซับซ้อน ฉันไม่อย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 481 แฟนฉัน
แจ็คสันหัวเราะ “ผมไม่กล้าหรอก ผมจะกล้าเรียกพี่สะใภ้ผมอย่างนั้นได้อย่างไร? ผมแค่เปรียบเทียบเฉย ๆ ผมไม่ได้ว่าใครทั้งนั้น อย่าใส่ร้ายผมสิ”แอเรียนพูดไม่ออกชั่วขณะ “เอ้ แจ็คสัน เมื่อกี่ทิฟฟานี่บ่นว่าเธอจะเป็นบ้าเพราะความสามารถในการทำอาหารของเธอมันแย่มาก เธอคิดถึงคุณและอยากเจอคุณจะแย่แล้ว” ทิฟฟานี่ตัดสายวีดีโอคอลทันทีและกอดแอเรียนด้วยความเขินอาย “อย่าพูดแบบนั้น! ฉันเขินนะ! ฉันไม่ได้คิดถึงเขาสักหน่อย!”แอเรียนหัวเราะจนหัวโยก “เธอคิดถึงเขา! มันเป็นความผิดของเธอที่หันกล้องมาทางฉัน มือฉันมันแพลบไปหมดและฉันก็ยังถือกุ้งอยู่ด้วย ฉันเสียศักดิ์ศรีไม่ได้ แม้ต่อหน้าเพื่อนสนิทอย่างแจ้คสันก็ตาม เธอเริ่มก่อนนะ!”ณ คฤหาสน์ เทรมอนต์ แจ็คสันหันไปหามาร์คผู้ซึ่งนั่งข้าง ๆ เขา “นายเห็นแอเรียนไหม? ฉันว่านายไปหาเธอได้แล้ว ไม่อย่างนั้น ทิฟฟานี่อาจจะคิดว่าฉันแค่คบกับเขาเพื่อให้นายสามารถเข้าถึงแอเรียนได้ง่ายขึ้น… มันไม่ยุติธรรมกับฉันนะ…”มาร์คส่ายหัว “ยัง ฉันไม่สามารถวางใจได้หากอีธานยังคงมีชีวิตอยู่”แจ็คสันจริงจังขึ้น “ฉันส่งคนไปจัดการแล้ว การจัดการเรื่องแบบนี้ในต่างประเทศเป็นเรื่องที่มีความท้าทายมาก นายก็ร
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
