LOGINShare
บทที่ 478 สัญญากับผม, เป็นของผมนะ
Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 479 เดินบนอากาศ
แจ็คสันส่งวิดีโอไปที่โทรศัพท์ของเขา “คุณอยากกลับบ้านหรือจะอยู่ที่นี่?” เขาถามพลางจ้องมองเธอด้วยรู้สึกที่ค่อนข้างพอใจเธอกระโดด “แน่นอนว่าฉันจะกลับบ้าน!” ช่างเป็นเรื่องตลก! แบบนั้นวีดีโอที่บันทึกของเธอจะไม่สูญเปล่าเหรอ? ทั้งหมดไม่ใช่เพียงเพราะเห็นแก่การหลบหนีจากเงื้อมมืออันชั่วร้ายของเขาหรอกหรือ? ก่อนหน้านี้ ตอนที่นอนด้วยกัน เขาไม่ได้แตะต้องเธอ เพราะตอนนั้นมันเป็นแค่การแสดงทั้งหมด ตอนนี้เธอกลายเป็นแฟนตัวจริงของเขาแล้ว เธอปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเขาจะควบคุมตัวเองได้!แจ็คสันไม่ยืนกรานเช่นกัน “ก็ได้ ผมจะไปส่งคุณกลับบ้าน อีกอย่าง ผมกับมาร์คจะกลับเมืองหลวงพรุ่งนี้ ผมจะมาพบคุณเมื่อผมมีเวลา หากคุณ… กล้าที่จะเล่นตลกกับผมอีก ผมจะส่งวิดีโอนี้ไปให้แอเรียนและเพื่อนในร้านเล็ก ๆ ของคุณ แล้วให้พวกเขาจัดการให้ผม”ทิฟฟานี่กัดฟันและสาปแช่งบรรพบุรุษของเขาในใจ เธอเพิ่งเดินออกจากห้องไปเมื่อทั้งคู่พบกับมาร์ค ซึ่งมาหาแจ็คสัน… พวกเขาน่าจะพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกัน ทิฟฟานี่ซ่อนใบหน้าของเธอจากสายตาเขาและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม แจ็คสันยิ้มอย่างหน้าด้าน “มาร์ค ฉันจะไปพบนายเมื่อฉันกลับมา!”มาร์คมองดูทั้งคู
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 480 ทำไมฉันต้องกลับไปด้วย?
แอเรียนเกือบจะละลายเป็นของเหลว “ชาติที่แล้วเธอต้องทำบุญมาเยอะแน่ ๆ เลยนายา ลูกสาวเธอน่ารักมาก เธอชื่ออะไร?”นายาเหม่อมองลูกสาวของเธอด้วยรัก “เธอชื่อ ลูซี่ สกาย ชื่อเล่นเธอชื่อลูลู่”“น่ารักมากเลย คราวหน้า ถ้าไม่สะดวกให้เธออยู่ที่บ้านก็พามาที่นี้ได้เลยนะ ไม่มีปัญหา” แอเรียนอยากเห็นเด็กน้อยที่น่ารักแบบนี้ทุกวันนายาพยักหน้าและพูดว่า “เธอควรมีลูกสาวสักคนนะ เธอสวยมาก ลูก ๆ ของเธอต้องหน้าตาดีแน่ ๆ”รอยยิ้มของแอเรียนแข็งทันที “ฉัน… ฉันมีลูกไม่ได้”นายาตกใจ “ทำไม?”แอเรียนไม่อยากพูดถึงอดีต “ไม่สำคัญหรอก เธอน่าจะได้ยินจากลินน์และคนอื่น ๆ แล้วว่าฉันแต่งงานแล้ว ฉันแค่มีลูกไม่ได้”นายาสงสัย “เป็นเพราะสามีของเธอเหรอ?”แอเรียนส่ายหัว “เพราะฉันเอง ฉันมีลูกไม่ได้ เอาล่ะ ฉันต้องกลับไปทำงานล่ะ”นายารู้สึกไม่ดีหลังจากได้ยินเช่นนั้น แอเรียนยังอายุน้อยอยู่เลย การเป็นหมันในอายุนี้ช่างโหดร้านเกินไป นายาไปถามทิฟฟานี่เมื่ออยู่ด้วยกันตามลำพัง ทิฟฟานี่ตอบอย่างเรียบง่ายว่า “มาร์ค เทรมอนต์ คือสามีของเธอใช่ไหม? เธอเคยเจอเขาแล้ว มดลูกของแอเรียนเสียหายหลังจากที่แท้งลูกถึงสองครั้ง มันค่อนข้างซับซ้อน ฉันไม่อย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 481 แฟนฉัน
แจ็คสันหัวเราะ “ผมไม่กล้าหรอก ผมจะกล้าเรียกพี่สะใภ้ผมอย่างนั้นได้อย่างไร? ผมแค่เปรียบเทียบเฉย ๆ ผมไม่ได้ว่าใครทั้งนั้น อย่าใส่ร้ายผมสิ”แอเรียนพูดไม่ออกชั่วขณะ “เอ้ แจ็คสัน เมื่อกี่ทิฟฟานี่บ่นว่าเธอจะเป็นบ้าเพราะความสามารถในการทำอาหารของเธอมันแย่มาก เธอคิดถึงคุณและอยากเจอคุณจะแย่แล้ว” ทิฟฟานี่ตัดสายวีดีโอคอลทันทีและกอดแอเรียนด้วยความเขินอาย “อย่าพูดแบบนั้น! ฉันเขินนะ! ฉันไม่ได้คิดถึงเขาสักหน่อย!”แอเรียนหัวเราะจนหัวโยก “เธอคิดถึงเขา! มันเป็นความผิดของเธอที่หันกล้องมาทางฉัน มือฉันมันแพลบไปหมดและฉันก็ยังถือกุ้งอยู่ด้วย ฉันเสียศักดิ์ศรีไม่ได้ แม้ต่อหน้าเพื่อนสนิทอย่างแจ้คสันก็ตาม เธอเริ่มก่อนนะ!”ณ คฤหาสน์ เทรมอนต์ แจ็คสันหันไปหามาร์คผู้ซึ่งนั่งข้าง ๆ เขา “นายเห็นแอเรียนไหม? ฉันว่านายไปหาเธอได้แล้ว ไม่อย่างนั้น ทิฟฟานี่อาจจะคิดว่าฉันแค่คบกับเขาเพื่อให้นายสามารถเข้าถึงแอเรียนได้ง่ายขึ้น… มันไม่ยุติธรรมกับฉันนะ…”มาร์คส่ายหัว “ยัง ฉันไม่สามารถวางใจได้หากอีธานยังคงมีชีวิตอยู่”แจ็คสันจริงจังขึ้น “ฉันส่งคนไปจัดการแล้ว การจัดการเรื่องแบบนี้ในต่างประเทศเป็นเรื่องที่มีความท้าทายมาก นายก็ร
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 482 เกลี้ยกล่อมเล็กน้อยก็จบแล้ว
”พวกคุณอยากกินอะไร? สั่งพร้อมกันเลยไหมคะ? แค่บอกมาว่าพวกคุณไม่อยากกินอะไรแล้วหนูจะไม่สั่ง” จู่ ๆ ธัญญ่าพูดแทรกขึ้นมาจู่ ๆ แอเรียนก็มีความคิดขึ้นมาว่า “เดี๋ยวฉันจัดการเอง เราจะกินเลี้ยงกัน”แอเรียนไม่อยากกินอาหารตามสั่งน่าเบื่อ ๆ อีกต่อไป เธอเบื่อที่จะกินอาหารเดิม ๆ ทุกวัน ในเมื่อแจ็คสันกลับมาวันนี้ เธอจึงสามารถสั่งอาหารเที่ยงจากร้านเขาก็ได้ ไหน ๆ เธอก็มีเบอร์ร้านอยู่แล้วและอาหารจากร้านเขาก็จะเร็วกว่าด้วย สุดท้าย การแสดงความมีน้ำใจต่อพนักงานของเธอเป็นครั้งคราวก็เป็นเรื่องจำเป็น แม้ว่าเธอจะขี้เหนียวกับตัวเอง แต่เธอใจกว้างต่อคนอื่นเสมอที่ร้านอาหาร ทิฟฟานี่พยายามจะเป็นผู้หญิงมากขึ้นและถึงขั้นรับประทานอาหารช้าลงด้วยซ้ำ ในอดีตเธอไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้เมื่อรับประทานอาหารกับแจ็คสัน การคบกันเปลี่ยนทัศนคติของเธอ อย่างน้อยเธอก็อยากทำตัวให้น่าประทับใจต่อหน้าเขาแจ็คสันขมวดคิ้วและแซวว่า “พอเลย กินตามปกติเถอะ คุณไม่เป็นตัวของตัวเอง ทำไมคุณต้องทำตัวราวกับว่าผมไม่เคยเห็นว่าคุณกินเก่งแค่ไหนด้วย?”ทิฟฟานี่จ้องมองเขา “โอ้ พระเจ้า… ฉันดูเหมือนฉันไร้ยางอายขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันขอทำตัวให้เหมือนผู้หญิงม
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 483 อวยพรให้คุณ
“คุณคิดว่าฉันเป็นคนทำลายบรรยากาศที่น่าเบื่อหรือเปล่า?” เธอถามอย่างอึมครึมจิตใจของแจ็คสันเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม "ฮะ? มะ-ไม่… ผมคิดว่าคุณก็ปกตินะ คุณถามทำไม?"ทิฟฟานี่ตีความคำตอบของเขาว่าเธอเป็นคนที่น่าเบื่อจริง ๆ 'ก็ปกตินะ' เป็นคำตอบแบบไหนกัน? มันเป็นคำถามใช่หรือไม่ใช่ 'ก็ดี' เป็นอีกวิธีหนึ่งในการตอบว่า 'ใช่'! เธอไม่สนใจเขาและเข้าไปในลิฟต์โดยไม่รอ แจ็คสันรีบตามเธอไปอย่างสับสน “คุณเป็นอะไร? ผมหาเวลามาที่นี่และคุณต้องเสียเวลาหาเรื่องทะเลาะกับผมเหรอ? ผมทำอะไรผิด? แค่บอกผมแล้วผมจะเปลี่ยนเอง”เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา “คุณไม่ได้หยุดเจอผู้หญิงคนอื่นใช่ไหม? ถ้าฉันบอกให้คุณเลิกทำเรื่องแบบนั้นหลังจากคบกับฉันแล้ว คุณจะทำได้ไหม? ในทางทฤษฎี คุณทำอย่างนั้นเนื่องจากเราคบกันทางไกล แต่ถ้าคุณเคยนอนกับผู้หญิงคนอื่นลับหลังฉัน ก็ลืมสิ่งที่ฉันพูดไปซะ”แจ็คสันไม่เข้าใจว่าเธอกำลังจะสื่อว่าอะไร “มะ-ไม่… ไม่ต้องมาโหดขนาดนี้ก็ได้ไหม? ผมจะไม่ทำสิ่งเลวร้ายลับหลังคุณแน่นอน แต่คุณต้องให้ผมได้ลองชิมดู... ไม่ว่าในกรณีใด ผมจะไม่ทำอะไรกับคุณโดยปราศจากความยินยอมของคุณเพราะผมเป็นคนมีหลักการ เรา… ทำแบบนั้นได้ทุกวันหลัง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 484 ดักฟัง
ลินน์กดริมฝีปากของเธอเป็นรอยยิ้ม “ฉันไหวน่า”นายาช่วยแอเรียนถามคำถามที่ฝั่งใจซึ่งเธอลังเลที่จะถามว่า “ลินนี่ เธอกับแจ็คสันรู้จักกันมาก่อนเหรอ?”ลินน์เหลือบมองแจ็คสันอย่างรวดเร็ว แล้วก้มหน้าลงเล็กน้อย “ไม่”“ไม่ แต่ฉันมักจะเข้ากับทุกคนได้ดี พวกคุณทุกคนควรดูแลซึ่งกันและกันในเมื่อพวกคุณทำงานร่วมกัน โปรดดูแลแฟนสาวของผมด้วยในกรณีที่ผมไม่อยู่” แจ็คสันกล่าวนายายิ้มให้เขา “ไม่ต้องห่วง เราไม่เคยมีโอกาสได้ดูแลทิฟฟานี่เลย เพราะเธอคือคนที่คอยดูแลเราอย่างดีเสมอมา ฉันว่างงานมาหลายปีแล้วหลังจากคลอดลูกและไม่ได้ติดต่อกับสังคมการทำงานเลยจริง ๆ ยิ่งไปกว่านั้น ฉันต้องพาลูกสาวไปและกลับจากโรงเรียนอนุบาลทุกวัน ดังนั้นจึงเป็นการยากที่จะหางานที่เหมาะสมได้ ฉันเดาว่าฉันได้เลือกที่ทำงานได้ดีเพราะทิฟฟานี่และแอริเป็นหัวหน้าที่ดีมาก”บทสนทนาและเสียงหัวเราะกลับมาที่โต๊ะอาหารอีกครั้ง ลินน์เป็นคนเดียวที่ไม่พูดหรือกิน เธอเอาแต่ดื่ม สัญชาตญาณของแอเรียนที่เป็นผู้หญิงบอกเธอว่าเรื่องราวระหว่างแจ็คสันกับลินน์ไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่เห็นแจ็คสันไปที่ห้องน้ำระหว่างทานอาหาร ไม่ถึงนาทีต่อมา ลินน์ก็ลุกขึ้นและออกไปด้วย ทิฟฟา
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 485 ฉันชอบเขา
ลินน์หยุดเธอและขมวดคิ้ว “ฉันชอบเขา!”จริง ๆ แล้วแอเรียนไม่ได้จะคว้าโทรศัพธ์เธอ แต่คำตอบนั้นยังคงทำให้เธอตกใจ “พูดต่อสิ…”ลินน์ดิ้นรนภายในครู่หนึ่งก่อนที่เธอตัดสินใจเล่าเรื่องราวทั้งหมด “ฉันว่ามันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว เพราะฉันจะไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไป ฉันเป็นเด็กกำพร้า ฉันหนีออกมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าพร้อมรอยฟกช้ำทั่วร่างกาย แล้วใช้เวลาที่เหลือไปขอทานตามท้องถนน ช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดในชีวิตของฉันคงอยู่จนถึงวันที่ฉันได้พบกับคุณเวสต์เมื่อฉันอายุสิบสี่ปี“ความทรงจำยังคงสดใสอยู่ในใจของฉัน มันเป็นวันที่เมฆครึ้มมาก แต่ฝนไม่ตกเลย ลมหนาวพัดปะทะร่างสกปรกของฉันและทำให้ผมยุ่งเหยิง เมื่อเขายืนอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันรู้สึกแย่และสิ้นหวังอย่างมากที่จะได้ใกล้ชิดกับใครสักคนเป็นครั้งแรก เขาบอกฉันว่าเขาชอบความดุดันและความดื้อรั้นในสายตาของฉัน จากนั้นจึงรับฉันส่งไปที่สถาบันบอดี้การ์ดภายใต้การก่อตั้งของตระกูลเวสต์ เพื่อที่จะได้รับคำชมจากเขา ฉันซ้อมหนักกว่าใคร ๆ”เธอหยุดและยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันคิดว่าเขาชอบฉันเหมือนผู้ชายคนหนึ่งจะชอบผู้หญิงคนหนึ่ง เนื่องจากเขาอายุมากกว่าฉันเพียงห้าปี ฉันจึงคิดว่าระหว่างเราจะมีโอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 486 ฉันมีเรื่องจะสารภาพ
ตอนที่เธอชนแก้วกับเขาที่โต๊ะอาหาร เธอแค่อยากจะคุยกับแจ็คสันเพราะเธอทนความสนิทสนมระหว่างเขากับทิฟฟานี่ไม่ได้ เธอไม่คิดว่ามันจะทำให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้… เมื่อแจ็คสันมาที่ร้านในตอนกลางวัน เธอออกไปช่วยธัญญ่าส่งของ เธอไม่พอใจเมื่อได้ยินนายาบอกพวกเขาว่าแจ็คสันใส่ผ้ากันเปื้อนเพื่อช่วยทิฟฟานี่ในครัวจริง ๆ แม้ว่าจะผ่านมาเจ็ดปีแล้ว เธอก็ยังปล่อยอดีตไปไม่ได้...เมื่อเธอได้สติ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความถึงแจ็คสัน 'แอเรียนรู้เรื่องเราและเพิ่งคุยกับฉันเมื่อกี้'แจ็คสันหน้าซีดเมื่อได้รับข้อความในขณะที่เขากำลังช็อปปิ้งกับทิฟฟานี่ 'เธอไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระใช่ไหม?'ลินน์จ้องไปที่คำตอบบนหน้าจอขณะที่มุมปากของเธอกระตุกอย่างขมขื่น 'ฉันบอกเธอทุกอย่างเกี่ยวกับเรา ฉันไม่อยากโกหกใคร คุณสามารถจัดการกับส่วนที่เหลือเองได้ ฉันจะเก็บของและกลับเมืองหลวงคืนนี้'แจ็คสันไม่ตอบข้อความของเธออีก เขาเสียใจที่ได้แนะนำลินน์ให้รู้จักกับมาร์ค และส่งเธอไปหาแอเรียนและทิฟฟานี่ทิฟฟานี่สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในอารมณ์ของเขาขณะที่เธอกำลังเคี้ยวอาหารเสียบไม้อยู่ “มีอะไรเหรอ? ใครส่งข้อความมา?”แจ็คสันรีบเก็บโทรศัพท์ก
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
