เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 240 ความแปลกและคนแปลกหน้า
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 241 คบกัน
เอริกส่ายหน้า “ไม่รู้ นายไปหลอกคนอื่นเถอะ คิดว่าจะหลอกเพื่อนตัวเองได้หรอ? คิดว่าพวกเราไม่รู้จักนายรึไง? นายไม่มีจุดด้อยเลยนอกจากความเจ้าชู้ ผู้หญิงรอบตัวนายถ้าไม่ใช่ญาติก็มีแต่ชู้”แจ็คสันยิ้มโดยไม่โต้ตอบอะไร เมื่อเขาได้ยินเสียงแก้วดังมาจากห้องครัวเขาก็สะดุ้ง “พวกนายคุยกันไปก่อนนะ ฉันไปเช็คความเรียบร้อยในครัวก่อน”พอแจ็คสันเดินไป เอริกก็กระซิบกับมาร์คว่า “เราควรจะบอกแอเรียนไหม? นี่มันเพื่อนสนิทเขาเลยนะ นายว่าไง?”มาร์คยังคงเงียบ สื่อให้เห็นว่าเขาไม่สนใจเรื่องนี้ เอริกไม่ยอมล้มเลิกความพยายามจึงคว้าบุหรี่กล่องสวย ๆ ออกมากล่องนึงและเสนอมันให้แก่มาร์ค “เอาไหม?”มาร์คมองไปที่ซองบุหรี่ด้วยวามลังเลชั่ววินาทีก่อนที่เขาจะปฏิเสธเอริกอย่างเด็กขาดว่า “ฉันไม่สูบ”เอริกหยอกล้อเขา “โอ้โฮ นี่นายเลิกจริง ๆ หรอ? อ่อ ใช่ ฉันไม่เชื่อหรอก แอเรียนไม่ได้อยู่ที่นี้สักหน่อย ไม่เห็นต้องเสแสร้งเลย”อาจเป็นเพราะอัตตาที่อ่อนแอของผู้ชายจึงทำให้มาร์คหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดไฟที่หน้าหน้าต่าง วิวริมแม่น้ำงดงามมาก ไวท์ วอเตอร์ส เบย์ เป็นสถานที่ที่เงียบสงบอย่างแท้จริงเนื่องจากทิฟฟานี่ซุ่มซ่ามมากแจ็คสันถึงให้เธอไปพักก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 242 เสียงไอและกลิ่นควัน
เอริกเกือบหลงเชื่อทิฟฟานี่เสียแล้ว “คุณ… ได้! ผมจะพูดแค่นี้แหละ อยากทำอะไรก็เชิญ ผมแค่มาเตือนคุณ คนบางกลุ่มคุณไม่สามารถเล่นได้ด้วยหรอก คุณไม่มีปัญญาพอ อีกอย่าง นี่จะช่วยไม่ให้เกิดความอึดอัดเมื่อต้องเจอกับแอเรียนในอนาคต แจ็คสันไม่ใช่คนที่จะไปบังคับใคร หากคุณไม่เต็มใจก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างคุณสองคน แค่นี้แหละ คุณไปคิดเอาเองละกัน”ทิฟฟานี่กลอกตาใส่เขา “โอเค ๆ ขอบคุณสำหรับคำเตือน หมดธุระก็ไปได้แล้ว อย่ามาบังแสงฉัน!”…40 นาทีผ่านไป ไบรอันได้มาส่งแอเรียนถึง ไวท์ วอเตอร์ส เบย์ ประตูบ้านของแจ็คสันเปิดอ้าไว้แต่อย่างไรเธอก็ยังเคาะประตูก่อนอยู่ดีพอทิฟฟานี่ได้ยินเช่นนั้นเธอก็รีบวิ่งมาเปิดประตูทิพย์โดยเร็ว “แอริ!”แอเรียนประหลาดใจ “ทิฟฟ์ เธอมาทำอะไรที่นี่?”ทิฟฟานี่ดึงแอเรียนเข้ามาในบ้านและอธิบายคร่าว ๆ ว่า “ฉันได้งานพาร์ทไทม์ ฉันทำงานตามชั่วโมงที่นี้ ทำความสะอาดบ้าง โน้นนี่บ้าง…”แอเรียนรู้สึกแน่นหน้าอก ทิฟฟานี่น่าจะเป็นเหมือนผู้ชายที่เหลือที่นี่ ...เธอไม่ได้แสดงออกว่าภายในเธอรู้สึกอย่างไรหรือแม้แต่จะถามอะไรเพิ่มเติม แต่พอเธอได้กลิ่นบุหรี่มาจากห้องนั่งเล่น เธอจึงไปเปิดหน้าต่างอยู
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 243 อยู่ค้างคืน
ตามความเป็นจริงแล้วมีผู้หญิงไม่กี่คนหรอกที่จะปฏิเสธแจ็คสันได้ลงคอ ต่อให้คุณรู้ว่าเขาเจ้าชู้ คุณก็ยังคงมองว่าเขาสง่างามและมีเสน่ห์ รายละเอียดดังกล่าวมักจะสะท้อนให้เห็นถึงความเป็นสุภาพบุรุษและนิสัยที่มีน้ำใจของเขา ที่สำคัญกว่านั้นคือเขามีทรัพย์สินพร้อมที่จะเป็นเพลย์บอย เขาทั้งรวยและหล่อ แม้แต่ทิฟฟานี่เองยังแอบรู้สึกท้องใส่ปั่นป่วนไปชั่วขณะ…ตอนมาร์คและแอเรียนออกมาจากวิลลาของแจ็คสันก็เป็นเวลาหลังสี่ทุ่มแล้ว ทุกคนดื่มไวน์ระหว่างทานอาหารมื้อเย็น รวมถึงแอเรียนด้วย แต่เธอไม่ได้ดื่มมากขนาดนั้น เธอรู้สึกได้ว่าหน้าเธอร้อนเบา ๆ แต่เธอยังคงมีสติดีไบรอันรอข้างนอกตั้งนานแล้ว เมื่อพวกเขาขึ้นรถ แอเรียนมองไปที่วิลล่าที่กลายเป็นประกายในยามค่ำคืนและถามขึ้นมาว่า “แจ็คสันแต่งงานแล้วหรอ?”มาร์คชะงักไปเสียววินาทีก่อนที่เขาจะตอบว่า “ยัง แต่อีกไม่นาน ไม่ต้องห่วงหรอก เขารู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่”มาร์คก็คงเป็นมาร์ค เขารู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่เพียงผ่านคำถามเดียวเท่านั้น สำหรับผู้หญิงแล้ว สัญชาตญาณเกี่ยวกับผู้ชายของแอเรียนนั้นแม่นยำ เช่นเดียวกับความลำเอียงของเธอ ผู้ชายอย่างแจ็คสันนั้นไม่เหมือนใครและมีความด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 244 ยังเป็นหญิงสาวที่ไร้เดียงสา
ไหนลองบอกเหตุผลฉันหน่อยสิ อย่าบอกฉันนะว่าอายุป่านนี้แล้วยังกลัวที่จะต้องนอนคนเดียว หรือว่าคุณกลัวความมืด?” ทิฟฟานี่ถามเขาแบบหยอกล้อ“อะไรประมาณนั้น ลองคิดดูก็แล้วกัน” แจ็คสันลุกขึ้นไปรินไวน์ใส่แก้วและดื่มมันหมดทีเดียวทิฟฟานี่ลองคิด ๆ ดู แต่สุดท้ายก็ปฏิเสธอยู่ดี “แท็กซี่ที่ฉันเรียกใกล้จะมาถึงแล้ว อีกอย่าง… เราไม่ควรทำเช่นนั้น ฉันได้ยินมาจากเอริกว่าการแต่งงานของคุณถูกกำหนดไว้แล้ว นั้นหมายความว่าคุณมีคู่ครองแล้ว ทำไมคุณถึงถามฉันแทนทีจะไปถามคู่หมั้นคุณละ? ฉันไม่อยากให้ใครมองฉันไม่ดี เอาเถอะนะ ไม่มีอะไรต้องกลัวหรอก อย่าคิดมากสิ”แจ็คสันยิ้มเหมือนกับว่าเขาไม่มีคุณค่า “คู่หมั้นผมหรอ? คุณไม่เห็นเธอที่ร้านอาหารคราวที่แล้วหรอ? เธอไม่เหมือนคุณเลยสักนิด”อยู่ ๆ ทิฟฟานี่ก็อึ้งจนไม่รู้จะตอบว่าอะไร เขาหมายความว่าอะไร? นี่เขาดูถูกเธอรึเปล่า? การที่ได้อยู่ที่นี้สองต่อสองกับแจ็คสันทำให้เธอรู้สึกแปลก ๆ เธอทำได้เพียงหวังให้รถที่เธอเรียกมาถึงไว ๆ หลังจากที่รอมานานกว่า 30 นาทีก็ยังคงไม่มีสายโทรเข้ามา “คุณช่วยฉันเช็คหน่อยได้ไหมว่ารถถึงไหนแล้ว ทำไมถึงยังไม่ถึงสักที…?”แจ็คสันยิบโทรศัพธ์เขาขึ้นมาและโบกมั
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 245 คืนที่วุ่นวาย ณ คฤหาสน์ เทรมอนต์
“คุณตั้งใจทำเช่นนี้ ใช่ไหม?” เธอมองแจ็คสันด้วยสายตาที่เอาผิดเขา“ไม่นะ ผมไม่ได้ทำ ตอนที่ผมออกไปแก้วยังวางอยู่ที่ที่วางแขนอยู่เลย ผมไม่รู้ว่ามันหกได้อย่างไร” แจ็คสันยักไหล่อย่างไร้เดียงสา“คุณจงใจทำให้งานฉันเยอะ ใช่ไหม? คุณก็รู้ว่าฉันเหนื่อยจากการทำความสะอาดแค่ไหนแต่คุณก็ยังหาเรื่องให้ฉันต้องเก็บกวาด! คุณจะให้ฉันเช็ดคราบนี้ออกอย่างไร?” ทิฟฟานี่ทำหน้าราวกับว่าเธอกำลังจะร้องไห้ เธอไม่เคยต้องกำจัดคราบเปื้อนบนโซฟามาก่อนเธอจึงไม่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้แจ็คสันหัวเราะออกมาทันที เขาคิดว่าทิฟฟานี่จะกล่าวหาว่าเขาจงใจทำให้โซฟาสกปรกเพื่อบังคับให้เธออยู่ต่อ เขาคาดไม่ถึงว่าความคิดของเธอจะบริสุทธิ์ขนาดนี้ มันเหมือนกับว่าสมองของเธอนั้นมีความคิดไม่เหมือนกับสมองของคนปกติตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว และในที่สุดทิฟฟานี่ก็ยอมรับความจริงว่าวันนี้เธอจะไม่ได้กลับบ้าน ถึงกระนั้นเธอก็ยังยืนกรานที่จะไม่ใช้ผ้าห่มผืนเดียวกับแจ็คสัน อย่างน้อย วิธีนี้ก็สามารถทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยขึ้นณ คฤหาสน์ เทรมอนต์...นีน่าบังคับให้แอเรียนมาช่วยเลือกกระเป๋าแบรนด์เนมลิมิเต็ดอิดิชั่นหน้าคอมพิวเตอร์กับเธอ ทุกใบถูกแนะนำโดยเพื่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 246 สะดุดตากับคู่นอนของเขา
หลังจากที่พายุที่โหมกระหน่ำผ่านพ้นไป ในที่สุดมาร์คก็ลุกขึ้นและไปเข้าห้องน้ำ “ผมจะไปส่งนีน่าในภายหลัง คุณควรจะนอนต่ออีกสักหน่อยก่อนที่จะไปทานอาหาร”แอเรียนหน้าแดงและซุกตัวอยู่ในผ้าห่ม เธอยังคงหอบอยู่เล็กน้อย ชายคนนั้นดูเย็นชาราวกับภูเขาน้ำแข็งอีกครั้งหลังจากลุกไปจากเตียง แต่ตอนนี้พวกเขาคุยกันมากขึ้น ที่ผ่านมาเขาจะไม่พูดคุยกับเธอเว้นเสียแต่จำเป็นณ ไวท์ วอร์เตอร์ เบย์ วิลล่า ทิฟฟานี่ตื่นขึ้นมาด้วยความหนาวเย็น ยกเว้นเสียแต่ความอบอุ่นที่แผ่นหลังของเธอ เธอรู้สึกหนาวเย็นไปทั่วทุกที่ เธอไม่รู้ว่าผ้าห่มทั้งสองผืนถูกเตะลงไปบนพื้นได้อย่างไร แจ็คสันและเธอควรจะนอนคนละฝั่งของเตียง แต่ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในอ้อมแขนของกันและกัน! ไม่ ในความจริงเธอเป็นคนที่ถูกกอดเอาไว้ในอ้อมแขนของเขา เธอจะฆ่าเขาหากความจริงไม่ใช่ว่าเขาเพียงวางแขนของเขาเอาไว้ที่เอวของเธอเท่านั้นและไม่ได้เลื่อนสูงขึ้นไปกว่านั้นตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าอะไรคือความหมายของการนอนกับเขา แจ็คสันต้องการให้เธอเป็นเพียงหมอนของเขาก็เท่านั้น มันเป็นเรื่องง่ายแค่นั้นเองหลังจากที่เมื่อคืนเดินมามากแล้ว เธอยังไม่อยากลุกขึ้นเลยจริง ๆ เธอใช้ความพยายามอย่าง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 247 ฉันอาจจะเป็นไวรัลเร็ว ๆนี้
ความเงียบเข้ามาแทนที่ แจ็คสันเริ่มจะปวดหัว แอนนี่ไม่คาดคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะ ‘กล้า’ ที่จะไม่สนใจเธออย่างแบบนี้! เธอจ้องไปที่ทิฟฟานี่และก็นึกขึ้นได้ว่าเคยเจอเธอที่ร้านอาหารมาก่อน ไม่เพียงเท่านั้น แจ็คสันยังจ่ายเงินจำนวน 6,000 เหรียญให้กับเธอในตอนนั้น!เมื่อตระหนักได้ถึงบรรยากาศที่ตึงเครียด ทิฟฟานี่ก็ตื่นขึ้นเต็มตา เมื่อเห็นสถานการณ์ที่หน้าประตู เธอก็กลืนน้ำลาย “อืม...นี่เป็นความเข้าใจผิด! เป็นความเข้าใจผิดทั้งหมด! ฉันเป็นแค่พนักงานทำความสะอาดพาร์ทไทม์ของที่นี่! คุยกันให้สนุกนะ ตอนนี้ฉันกำลังจะไปแล้ว”แน่นอนว่าแอนนี่จะไม่เชื่อในเรื่องนั้น เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะกางแขนเรียวของเธอเพื่อกั้นประตูเอาไว้ “พนักงานทำความสะอาดเหรอ? คุณคิดว่าฉันเป็นคนโง่เหรอ? พนักงานทำความสะอาดจะมาจบลงที่บนเตียงของเขาได้อย่างไร?”ทิฟฟานี่เลิกที่จะพยายามอธิบายตัวเอง ไม่มีทางที่เธอจะให้เหตุผลที่ดีกับเหตุการณ์แบบนี้ด้วยใบหน้าที่งัวเงียและเสื้อผ้าที่ไม่เรียบร้อย ไม่มีใครคาดคิดว่าแอนนี่จะดึงโทรศัพท์ของเธอออกมาในวินาทีถัดไปและถ่ายภาพของเธอ หลังจากนั้นเธอก็เดินเข้าไปในห้องนอนและจับเตียงที่ยับยู่ยี่ "คอยดูเถอะ! ฉันเค
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 248 ได้ค่าจ้างเป็นตัวเลขสี่หลักง่าย ๆ
มาร์คคิดไปชั่วขณะหนึ่ง “เราค่อยคุยเรื่องของเธอในภายหลังเมื่อผมกลับไป ตอนนี้ยังไม่ว่าง ยังมีอีกหลายอย่างที่เราต้องซื้อสำหรับบ้านใหม่ของนีน่า”ในช่วงบ่าย แอเรียนพบกับทิฟฟานี่ที่คาเฟ่ที่ทางใต้ ทั้งคู่ดูทุกข์ใจ ไม่มีข่าวจากฝั่งของแจ็คสัน แต่แอนนี่ไร้ซึ่งความปราณี เธอไปพบกับนักข่าวและโพสต์ข่าวลงบนอินเตอร์เน็ต ยอดรับชมเพิ่มขึ้นสูงสุดภายในไม่กี่ชั่วโมง ทิฟฟานี่เป็นเพียงคนเดียวที่ปรากฏในบทความและไม่มีรูปของแจ็คสันในบทความ ไม่มีแม้แต่เงาของเขา สุดท้ายแล้วสิ่งนี้ทำให้ทิฟฟานี่รู้สึกว่าเธอได้รับโทษทุกอย่างแต่เพียงผู้เดียวแอเรียนเกลียดข่าวที่แฉคนอื่นแบบนี้มาตลอด “เมื่อสักครู่นี้ฉันโทรหามาร์ค เขาจะไปพบแจ็คสัน ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะไม่ปล่อยให้ข่าวนี้อยู่บนอินเตอร์เน็ตนานเกินหนึ่งวัน เธอจะต้องไม่โดนต่อว่าในเรื่องนี้”ทิฟฟานี่จิบกาแฟและเม้มริมฝีปากของเธอ “ฉันจะไม่ถูกต่อว่าได้อย่างไร? ในความจริงก็คือฉันยังนอนกับผู้ชายของคนอื่น แม้ว่าฉันจะต้องทนทุกข์กับการสูญเสียบางอย่าง แต่ผู้หญิงคนนั้นต้องประสบกับสิ่งที่เลวร้ายกว่านั้น โชคดีที่เราเพียงแค่นอนด้วยกันเท่านั้นและไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่น ไอ้บ้าแจ็คสันนั่น เ
บทล่าสุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
