เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1212 ภาระของความรุ่งโรจน์
บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1213 แววของคุณพ่อที่ดีที่สุด
เมื่อมาร์คดมกลิ่นผมของแอเรียน ลมหายใจของเขาก็ถี่ขึ้นในขณะที่ความง่วงของเขาที่เพิ่งจะเพิ่มขึ้นในช่วงไม่กี่นาทีที่ผ่านมาค่อย ๆ ลดน้อยลงเขากัดติ่งหูเธอเบา ๆ “ฉันต้องการเธอ เดี๋ยวนี้”ลมหายใจของแอเรียนชะงักพลางขยับตัวออกจากเขาเล็กน้อย “แต่คุณง่วงไม่ใช่เหรอ?”ลมหายใจที่ร้อนผ่าวกระทบหูของเธอ“ไม่ ไม่แล้ว”…ถึงแม้ว่าจะเป็นวันเสาร์ แต่มาร์คก็ยังตื่นเช้าทั้ง ๆ ที่ไม่ต้องไปทำงาน เขาจึงมาเล่นกับสมอร์แทนแอเรียนเบื่อและไม่มีอะไรให้ต้องทำ สุดท้ายเธอจึงตัดสินใจที่จะไปหาทิฟฟานี่ขณะที่อยู่ที่โรงพยาบาลและกำลังรอลิฟต์ แอเรียนก็ได้พบกับเจตต์โดยบังเอิญ ผิดจากกล่องข้าวเหมือนเมื่อวันก่อน วันนี้แขนของเขาเต็มไปด้วยผลิตภัณฑ์สำหรับแม่และเด็ก เห็นได้ชัดว่าความขาดประสบการณ์ในการเป็นพ่อคนของเขา รวมถึงการที่ผู้ชายทั่วไปมักจะไม่มีความรู้เรื่องการเป็นแม่คนอยู่แล้ว จึงทำให้เจตต์ซื้อของที่ไม่จำเป็นสองสามอย่าง รวมถึงผลิตภัณฑ์ที่ซ้ำ ๆ กันและนมผงที่ไม่เหมาะสำหรับเด็กแรกเกิดแอเรียนอดไม่ได้ที่จะเตือนเขา “บางอย่างที่คุณซื้อมามันผิดนะ ไม่ใช่ทุกอย่างในถุงนั้นจะจำเป็น และคุณก็ลืมของที่จำเป็น ๆ บางอย่างด้วย ลูกคุณเก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1214 ของขวัญที่ไร้ความคิดสำหรับผู้หญิงที่ไม่ได้คิดอะไรจากผู้ชายที่ไม่ได้คิดอะไร
แอเรียนเลือกที่จะปล่อยเรื่องนั้นผ่านไปและเปลี่ยนเรื่องแทน “เมลานีก็ท้องได้สองสามเดือนแล้วใช่ไหม? อีกไม่นานเธอก็คงจะคลอดเหมือนกัน”เจตต์จ้องตาแอเรียนเบา ๆ ก่อนที่จะตอบ “ใช่ครับ คุณเมลานีท้องอยู่ แต่ผมลาพักร้อนเพื่อที่จะได้อยู่ดูแลธัญญ่ามาสักพักแล้ว ผมเลยไม่ได้ทำงานให้ตระกูลสมิธมาสักพักแล้วด้วย ถ้าคุณต้องการจะรู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขา ผมคงจะช่วยอะไรคุณได้ไม่มาก”แอเรียนต้องยอมรับว่าเจตต์ไม่ใช่คนธรรมดา เขาทั้งรอบคอบและตื่นตัวอยู่ตลอดเวลาเธอเม้มปาก “นี่ ที่ฉันช่วยคุณวันนี้ไม่ใช่เพราะฉันจะหลอกถามคุณนะ อย่าเข้าใจผิดล่ะ อีกอย่าง ถ้าฉันอยากจะรู้อะไรจริง ๆ ฉันก็มีทางของฉันที่จะไม่เกี่ยวข้องกับคุณ” เธอกล่าว “เอาล่ะ ฉันต้องไปแล้ว ฝากดูแลธัญญ่าด้วยนะ”หลังจากนั้นเธอก็ไปที่ห้องของทิฟฟานี่ทันทีและระหว่างที่คุยกันเธอก็เล่าให้ทิฟฟานี่ฟังเรื่องการคลอดของธัญญ่า ทิฟฟานี่กำลังให้นมลูกชายในขณะนั้นแต่เมื่อเธอได้ยินข่าวนั้นเธอก็กระพือปาก “โธ่ แค่ไม่กี่วันหลังจากฉันเองเหรอ หึ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหล่อนจะคลอดไม่กี่วันหลังจากฉันและยังเลือกโรงพยาบาลเดียวกันอีก! หึ แค่คิดว่าลูกของหล่อนเกือบจะถูกรับเป็นลูกของแ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1215 ชีวิตประจำวันที่เหมือนคนปกติมากขึ้น
เสียงของทิฟฟานี่แฝงไปด้วยความระมัดระวังเมื่อเธอพูดต่อ “คุณไม่หาเรื่องทะเลาะกับฉันเพราะฉันเพิ่งคลอดลูกชายของคุณใช่ไหม? ถ้าเป็นเมื่อก่อน ตอนนี้คุณคงโกรธจนหน้าแดงไปหมดแล้ว แต่คุณอย่าลืมนะว่าฉันไม่ได้คุยกับอเลฮานโดรเลย และไม่รู้ด้วยว่าเขารู้สถานการณ์ของฉันได้ยังไง แถมยังส่งดอกไม้มาให้ฉันวันที่ฉันจะออกจากโรงพยาบาลพอดีด้วย แต่เขาทำไปเพราะความเป็นเพื่อนเฉย ๆ ฉันเองก็ไม่เคยคิดกับเขามากกว่าเพื่อน! มีแต่คุณที่คอยหึงไม่เป็นเรื่องอยู่ตลอดเวลา”แจ็คสันเงยหน้าจ้องตาเธอ “คุณอาจจะคิดกับเขาแค่เพื่อน แต่เขาไม่ได้คิดแบบนั้นแน่นอน ยังไงผมก็ไม่ต้องการให้คุณเจอเขาหรือติดต่อเขาเลย คุณรู้อะไรไหม? เอาแบบนี้ดีกว่า ผมไม่อยากให้คุณยุ่งกับผู้ชายที่ไหนเลย! ใช่ ผมขี้หวงมาก ทำใจไว้เลย”ทิฟฟานี่หัวเราะคิกคัก “ฮ่า! ในที่สุดคุณก็ยอมรับและเปิดเผยด้านมืดของตัวเอง! คุณน่าจะยอมรับว่าคุณขี้หวงตั้งแต่แรกนะ เราจะได้ไม่ต้องทะเลาะกันบ่อย อีกอย่าง ใครบอกว่าเขาคิดกับฉันเกินเพื่อน? เขาแต่งงานแล้วนะคะที่รัก คุณคิดมากอีกแล้ว… อืม ช่างมันเถอะ ไม่พูดเรื่องนี้แล้วดีกว่า มันไม่ได้สำคัญอะไรสักหน่อย!”แจ็คสันกัดปากตัวเองและเงียบไป ถ้าทิ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1216 ที่นี่ไม่ต้อนรับเจนิซ
”ใช่แล้ว” เขาตอบโดยไม่แม้แต่จะคิดปิดบังความคิดเห็นของตนเอง “อันเก่าของเธอมันหนาและฉูดฉาดเกินไป พวกนี้สวยกว่าเยอะ เธอไม่ชอบเหรอ?”เธอไม่กล้าที่จะแสดงความไม่ชอบของเธอ “เปล่า ก็สวยดี ฉันชอบนะ ต่อจากนี้ไปฉันจะใช้แต่สีที่คุณซื้อให้ ฉันลงไปดูสมอร์ก่อนนะ ถ้าคุณง่วงแล้วก็นอนก่อนได้เลย”โทรศัพท์ของมาร์คดังขึ้นเมื่อแอเรียนออกไปพอดี เวลาส่วนตัวของเขาถูกรบกวน ซึ่งทำให้เขาขมวดคิ้ว เขารับโทรศัพท์โดยไม่แม้แต่จะดูก่อนว่าใครโทรมา “ฮัลโหล?”เสียงของเจนิซตอบรับเขาจากปลายสาย “คุณเทรมอนต์ มีเอกสารที่คุณจะต้องตรวจดูด่วน เดวี่ติดธุระด่วนและออกไปข้างนอกแล้ว แต่ก่อนที่เขาจะไปเขาได้ขอให้ดิฉันนำเอกสารนี้ไปให้คุณ คุณพอจะสะดวกไหมคะ?”“นี่มันงานของเขา” มาร์คตอบอย่างหงุดหงิด “ฉันอนุญาตให้เขาออกไปข้างนอกก่อนเลิกงานเมื่อไหร่? บอกให้เขาเอาเอกสารมาให้ฉันเอง!” หลังจากนั้นเขาก็วางสายทันทีทำไมเขาถึงไม่รู้เรื่องธุระด่วนของเดวี่? เดวี่ไม่ได้พูดอะไรกับเขาก่อนที่เขาจะกลับมาบ้านเลย ถึงแม้ว่าเดวี่จะมีธุระด่วนและไม่สามารถทำงานล่วงเวลาได้ เดวี่ก็คงจะบอกเขาล่วงหน้าแล้ว เดวี่จะขอให้เจนิซมาส่งเอกสารแทนทำไม? และถึงแม้ว่าเขาจำเป็
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1217 แอเรียนที่กังวลคิดเรื่องมาร์ค
แอเรียนส่งเสียงตอบรับและอุ้มแอริสโตเติลขึ้นไปข้างบนมาร์คหายใจเข้าลึก ๆ อย่างหงุดหงิดเพื่อบรรเทาความโกรธของตัวเองก่อนที่เขาจะรีบเดินตามเธอขึ้นไปข้างบน “นี่เธอ… โกรธเหรอ?”“เด็ก ๆ ไม่ได้มีความจำที่ดีขนาดนั้น เขาจะไม่มีวันเล่นกับเธอแบบนั้นถ้าหากว่าพวกเขาไม่ได้เจอกันบ่อยจนสนิทกันมาก่อน คุณให้เจนิซเลี้ยงสมอร์กี่ครั้งแล้ว? ดูเธอสิ เธอเข้ากับเด็กได้ดีมาก แม้แต่ฉันที่เป็นแม่เขาแท้ ๆ ยังต้องอับอายจนฉันเริ่งสงสัยวิธีการเลี้ยงลูกตัวเองของฉันแล้วนะ”มาร์คเริ่มปวดหัว “แค่ครั้งสองครั้งเอง สมอร์ก็ไม่ได้ไปที่ออฟฟิศฉันมานานแล้ว เธอก็รู้ บางทีเขาอาจจะไม่ได้จำเจนิซได้แต่เขาแค่สนุกเฉย ๆ มันจะมีความหมายอะไรถ้าแค่ลูกจะมีความสุขที่ได้เล่นกับหล่อน? ฉันเสนอที่จะไล่หล่อนออกแล้ว แต่เธอก็บอกฉันเองว่าไม่ต้อง แล้วฉันจะต้องทำยังไง?”แอเรียนหยุดเดินก่อนที่จะหมุนตัวไปมองเขา “คุณจะต้องทำยังไงอย่างนั้นเหรอ? ฉันไม่เคยขอให้คุณทำอะไรด้วยซ้ำ ทำไมคุณถึงต้องพูดเหมือนกับว่าฉันกำลังทดสอบความอดทนของคุณอยู่? ฉันเคยหมดความอดทนกับคุณไหม? ฉันดูเหมือนจะโกรธไม่เข้าเรื่องไหม? ใช่ ฉันไม่สบายใจ ฉันไม่อยากให้ผู้หญิงแปลกหน้าที่ไหนมาเข
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1218 ทางตัน
แน่นอนว่าเขารักเธอ อาจเป็นเพราะเธอคือแอเรียน วินน์ อย่างไรก็ตามผู้ชายต้องมีการกระตุ้นทางสายตา นี่คือธรรมชาติของพวกเขา ใคร ๆ ก็คงจะเบื่อหน่ายกับหญิงสาวที่ค่อย ๆ แก่และร่วงโรยเหมือนดอกไม้เหี่ยว ๆทำไมเธอถึงปล่อยให้แอริสโตเติลเกิดมาเหรอ? เธอเองก็เริ่มที่จะสงสัยตัวเองอย่างจริงจังแล้วเหมือนกันเป็นเพราะว่ามันเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายที่เธอจะได้มีลูกหรือเปล่า? หรือ… เป็นเพราะว่าเธอรักมาร์ค?เธอมองแอริสโตเติลในอ้อมแขนของเธอและรู้สึกเจ็บปวดหัวใจเล็กน้อย เขากำลังจะครบ 1 ขวบเร็ว ๆ นี้ แต่มาร์คก็ยังกล้าที่จะกล่าวหาว่าเธอดื้อเองที่ให้แอริสโตเติลเกิดมาต่อหน้าเขาแท้ ๆ สิ่งนี้ทำให้เข้าใจได้ว่าเขาไม่ต้องการให้แอริสโตเติลเกิดมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว มันช่างน่าผิดหวังในขณะนั้นแอเรียนโศกเศร้าไปทั้งใจ เธอต้องการที่จะโต้ตอบ แต่เธอหน้าซีดและเหนื่อยล้าจากความโกรธ เธอคิดว่าเขาจะรักเธอพอที่จะยอมให้เธอทำทุกอย่างที่เธอต้องการและใช้ชีวิตตามใจของตัวเธอเองได้ น่าเสียดายที่ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการแสดงเท่านั้น ลึก ๆ แล้วนั่นไม่ใช่สิ่งที่เขารู้สึกเลยจริง ๆ เนื่องจากเขามีความคิดเห็นแบบนั้น มันก็ไม่สำคัญหรอกว่าเธอจะพูดอะไร เ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1219 การปฏิเสธ
แอเรียนส่ายหน้า “ไม่เกี่ยวกับคุณค่ะ ไม่ช้าก็เร็วเราก็จะต้องทะเลาะกันบ้างอยู่แล้ว มันเป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น หนูไม่หิว หนูขอไม่ทานนะคะ สมอร์ยังหลับอยู่ ขอบคุณที่ดูแลเขาในระหว่างวัน หลังทำงานเสร็จหนูจะพยายามกลับบ้านให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ จากนี้ไป ส่งบิลค่าใช้จ่ายทั้งหมดของสมอร์มาให้หนูนะคะ อย่าเบิกเงินที่มาร์ค หนูไม่ต้องการใช้เงินแม้แต่เซ็นเดียวของเขา เช่นเดียวกับ สมอร์”แมรี่อ้าปากค้างด้วยความพูดไม่ออก นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาทะเลาะกันแบบนี้ เธอไม่แน่ใจว่าจะให้คำแนะนำอย่างไรจิตใจของแอเรียนยังคงยุ่งเหยิงเมื่อเธอไปถึงที่ทำงาน ทุกครั้งที่เธอหลับตา เธอจะนึกถึงคำพูดของมาร์คเมื่อคืนนี้ เธอต้องการที่จะปลอบใจตัวเองว่า มันเป็นเรื่องปกติที่ผู้คนจะพูดสิ่งที่ทำร้ายจิตใจอีกคนได้ในช่วงเวลาที่ดุเดือด แต่เมื่อคืนนี้เธอก็เงียบตลอดไม่ใช่เหรอ? เธอสามารถควบคุมตัวเองไม่ให้พูดจารุนแรงได้ แต่เขากลับทำไม่ได้ ใครกันแน่ที่เป็นคนไม่มีเหตุผลในการทะเลาะครั้งนี้?เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเข้ามาหาเธอ เธอก็ลืมตาขึ้นมาพบกับใบหน้าที่สดใสของโรบินที่กำลังยิ้มให้เธอ “พี่แอเรียน วันนี้ดูเหนื่อย ๆ นะคะ ฉันเอากาแ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1220 เดวี่ผู้น่าสงสาร เจนิซผู้ฉวยโอกาส
เดวี่เผยรอยยิ้มที่แย่กว่าหน้าร้องไห้ “เมื่อคืนครอบครัวผมโทรมาตอนที่ผมกำลังทำงานล่วงเวลา มันเป็นเหตุฉุกเฉิน ตอนแรกผมจะขอให้ผู้อำนวยการไปส่งเอกสารนั้นให้คุณ แต่เขาไม่รู้ที่อยู่คุณ พอผมกำลังจะเอาที่อยู่คุณให้เขา เจนิซก็เดินมาและบอกว่าเธอรู้ที่อยู่คุณ เธอเลยเสนอที่จะจัดการเรื่องนี้ให้เอง ผู้อำนวยการก็เห็นว่ามันใกล้จะได้เวลาเลิกงานแล้วและเขาก็ไม่อยากอ้อมไป เขาเลยมอบให้เธอจัดการเรื่องนี้ ผมคิดแค่ว่าพวกเราก็เป็นเพื่อนร่วมงานกันหมดและเนื่องจากเอกสารนี้ด่วนมากมันก็คงจะไม่สำคัญว่าใครจะเป็นคนนำมันไปส่ง… ดังนั้น…” สีหน้าของมาร์คแย่กว่าเดิม “ดังนั้นห่*อะไรล่ะ? ถ้าคนอื่นทำงานนี้ได้ฉันจะขอให้นายเป็นคนทำไหม? ครั้งหน้าใช้สมองคิดด้วยนะ ออกไปซะ!” นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เดวี่ได้ยินมาร์คสบถ เขาจึงรีบวิ่งหนีกำปั้นของมาร์ค เขากลัวว่ามาร์คจะฉีกเขาเป็นชิ้น ๆ ถ้าเขาอยู่ต่อ เรื่องนี้ทำให้เขาไม่สบายใจมากจนเขาต้องลงไปถามเจนิซว่ามันเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนก่อน “เธอเอาเอกสารไปให้เขาใช่ไหม? เธอได้ทำอะไรอีกไหม? ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าวันนี้มีบางอย่างผิดปกติกับคุณเทรมอนต์? มาถึงตอนเช้าเขาเหวี่ยงใส่ฉันก่อนอะไรเลย!”เจนิซตกใจ
บทล่าสุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
