Se connecterShare
บทที่ 1217 แอเรียนที่กังวลคิดเรื่องมาร์ค
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1218 ทางตัน
แน่นอนว่าเขารักเธอ อาจเป็นเพราะเธอคือแอเรียน วินน์ อย่างไรก็ตามผู้ชายต้องมีการกระตุ้นทางสายตา นี่คือธรรมชาติของพวกเขา ใคร ๆ ก็คงจะเบื่อหน่ายกับหญิงสาวที่ค่อย ๆ แก่และร่วงโรยเหมือนดอกไม้เหี่ยว ๆทำไมเธอถึงปล่อยให้แอริสโตเติลเกิดมาเหรอ? เธอเองก็เริ่มที่จะสงสัยตัวเองอย่างจริงจังแล้วเหมือนกันเป็นเพราะว่ามันเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายที่เธอจะได้มีลูกหรือเปล่า? หรือ… เป็นเพราะว่าเธอรักมาร์ค?เธอมองแอริสโตเติลในอ้อมแขนของเธอและรู้สึกเจ็บปวดหัวใจเล็กน้อย เขากำลังจะครบ 1 ขวบเร็ว ๆ นี้ แต่มาร์คก็ยังกล้าที่จะกล่าวหาว่าเธอดื้อเองที่ให้แอริสโตเติลเกิดมาต่อหน้าเขาแท้ ๆ สิ่งนี้ทำให้เข้าใจได้ว่าเขาไม่ต้องการให้แอริสโตเติลเกิดมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว มันช่างน่าผิดหวังในขณะนั้นแอเรียนโศกเศร้าไปทั้งใจ เธอต้องการที่จะโต้ตอบ แต่เธอหน้าซีดและเหนื่อยล้าจากความโกรธ เธอคิดว่าเขาจะรักเธอพอที่จะยอมให้เธอทำทุกอย่างที่เธอต้องการและใช้ชีวิตตามใจของตัวเธอเองได้ น่าเสียดายที่ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการแสดงเท่านั้น ลึก ๆ แล้วนั่นไม่ใช่สิ่งที่เขารู้สึกเลยจริง ๆ เนื่องจากเขามีความคิดเห็นแบบนั้น มันก็ไม่สำคัญหรอกว่าเธอจะพูดอะไร เ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1219 การปฏิเสธ
แอเรียนส่ายหน้า “ไม่เกี่ยวกับคุณค่ะ ไม่ช้าก็เร็วเราก็จะต้องทะเลาะกันบ้างอยู่แล้ว มันเป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น หนูไม่หิว หนูขอไม่ทานนะคะ สมอร์ยังหลับอยู่ ขอบคุณที่ดูแลเขาในระหว่างวัน หลังทำงานเสร็จหนูจะพยายามกลับบ้านให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ จากนี้ไป ส่งบิลค่าใช้จ่ายทั้งหมดของสมอร์มาให้หนูนะคะ อย่าเบิกเงินที่มาร์ค หนูไม่ต้องการใช้เงินแม้แต่เซ็นเดียวของเขา เช่นเดียวกับ สมอร์”แมรี่อ้าปากค้างด้วยความพูดไม่ออก นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาทะเลาะกันแบบนี้ เธอไม่แน่ใจว่าจะให้คำแนะนำอย่างไรจิตใจของแอเรียนยังคงยุ่งเหยิงเมื่อเธอไปถึงที่ทำงาน ทุกครั้งที่เธอหลับตา เธอจะนึกถึงคำพูดของมาร์คเมื่อคืนนี้ เธอต้องการที่จะปลอบใจตัวเองว่า มันเป็นเรื่องปกติที่ผู้คนจะพูดสิ่งที่ทำร้ายจิตใจอีกคนได้ในช่วงเวลาที่ดุเดือด แต่เมื่อคืนนี้เธอก็เงียบตลอดไม่ใช่เหรอ? เธอสามารถควบคุมตัวเองไม่ให้พูดจารุนแรงได้ แต่เขากลับทำไม่ได้ ใครกันแน่ที่เป็นคนไม่มีเหตุผลในการทะเลาะครั้งนี้?เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเข้ามาหาเธอ เธอก็ลืมตาขึ้นมาพบกับใบหน้าที่สดใสของโรบินที่กำลังยิ้มให้เธอ “พี่แอเรียน วันนี้ดูเหนื่อย ๆ นะคะ ฉันเอากาแ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1220 เดวี่ผู้น่าสงสาร เจนิซผู้ฉวยโอกาส
เดวี่เผยรอยยิ้มที่แย่กว่าหน้าร้องไห้ “เมื่อคืนครอบครัวผมโทรมาตอนที่ผมกำลังทำงานล่วงเวลา มันเป็นเหตุฉุกเฉิน ตอนแรกผมจะขอให้ผู้อำนวยการไปส่งเอกสารนั้นให้คุณ แต่เขาไม่รู้ที่อยู่คุณ พอผมกำลังจะเอาที่อยู่คุณให้เขา เจนิซก็เดินมาและบอกว่าเธอรู้ที่อยู่คุณ เธอเลยเสนอที่จะจัดการเรื่องนี้ให้เอง ผู้อำนวยการก็เห็นว่ามันใกล้จะได้เวลาเลิกงานแล้วและเขาก็ไม่อยากอ้อมไป เขาเลยมอบให้เธอจัดการเรื่องนี้ ผมคิดแค่ว่าพวกเราก็เป็นเพื่อนร่วมงานกันหมดและเนื่องจากเอกสารนี้ด่วนมากมันก็คงจะไม่สำคัญว่าใครจะเป็นคนนำมันไปส่ง… ดังนั้น…” สีหน้าของมาร์คแย่กว่าเดิม “ดังนั้นห่*อะไรล่ะ? ถ้าคนอื่นทำงานนี้ได้ฉันจะขอให้นายเป็นคนทำไหม? ครั้งหน้าใช้สมองคิดด้วยนะ ออกไปซะ!” นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เดวี่ได้ยินมาร์คสบถ เขาจึงรีบวิ่งหนีกำปั้นของมาร์ค เขากลัวว่ามาร์คจะฉีกเขาเป็นชิ้น ๆ ถ้าเขาอยู่ต่อ เรื่องนี้ทำให้เขาไม่สบายใจมากจนเขาต้องลงไปถามเจนิซว่ามันเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนก่อน “เธอเอาเอกสารไปให้เขาใช่ไหม? เธอได้ทำอะไรอีกไหม? ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าวันนี้มีบางอย่างผิดปกติกับคุณเทรมอนต์? มาถึงตอนเช้าเขาเหวี่ยงใส่ฉันก่อนอะไรเลย!”เจนิซตกใจ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1221 แอเรียนอยู่ไหน
หลังจากนั้นไม่นานเดวี่ก็รวบรวมความกล้าและช่วยมาร์คทำความสะอาดห้องทำงานของเขา มาร์คชอบทำความสะอาดห้องทำงานด้วยตัวเองอยู่เสมอ เพื่อที่เขาจะได้รู้ว่าเขาวางของไว้ที่ไหน ถ้ามีคนอื่นมาทำความสะอาดให้เขาแล้ววางของไว้ผิดที่ เขาคงจะโกรธมากแน่ ๆบรรยากาศในที่ทำงานหดหู่ตลอดช่วงเช้า เดวี่ทำงานของตัวเองอย่างขยันขันแข็งโดยไม่ส่งเสียงใด ๆ ดีแล้วที่เขาเข้าไปช้า ไม่เช่นนั้นเขาคงเดือดร้อนกว่านี้แน่นอนทันใดนั้นมาร์คก็ถามขึ้นมาว่า “นายเคยมีแฟนไหม?”เดวี่ตกตะลึงและทำตัวไม่ถูกชั่วขณะ “อะ… อะไรนะครับ?”มาร์คมีสีหน้าจริงจัง “ฉันถามว่านายเคยมีแฟนมาก่อนไหม?”เดวี่กลืนน้ำลาย “นี่… เป็นส่วนหนึ่งของเกณฑ์การประเมินของบริษัทไหมครับ? จำเป็นต้องถามเรื่องส่วนตัวขนาดนี้เลยเหรอครับ?”มาร์คเริ่มใจร้อน “เปล่า มันเป็นคำถามส่วนตัวที่ฉันถามนายเอง แต่ไม่ใช่ในตำแหน่งหัวหน้า เพราะฉะนั้นตอบมาเถอะน่า”เดวี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “เคยสิครับ ผมอายุขนาดนี้แล้วจะไม่ให้ผมเคยมีแฟนได้ยังไง? ใครที่ยังไม่เคยมีจะต้องเป็นหมันหรือไม่ก็ป่วยทางจิตแน่นอน” มาร์คครุ่นคิดอย่างหนัก “นายคิดว่าผู้หญิงเอาใจยากไหม? ฉันว่ามันเหนื่อยมากเลยนะ ถ้าผ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1222 คำแรกของสมอร์
โรบินมีสีหน้าตกใจ “พี่แอเรียนออกไปตั้งแต่เช้าแล้วไม่ใช่เหรอคะ? คุณไม่รู้เหรอ?”ทันใดนั้นมาร์คก็รู้สึกสิ้นหวัง เขาเม้มปากและตอบว่า “ตอนนี้รู้แล้ว ขอบใจมากโรบิน ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวก่อน”ขณะที่เขากำลังจะขับรถออกมาโรบินก็พึมพำว่า “เขาไม่ได้เย็นชาและเคร่งขรึมอย่างที่พี่แอเรียนบอกซะหน่อย เขาไม่ได้ดูแก่ขนาดนั้นด้วย… เขาดูค่อนข้างจะมารยาทดีด้วยซ้ำ…”มาร์คได้ยินทุกคำที่โรบินพูดและรู้สึกสับสน ในสายตาของแอเรียนเขาเป็นแบบนั้นเหรอ? คนแก่ที่เคร่งขรึมและเย็นชา?เมื่อกลับไปที่คฤหาสน์เทรมอนต์ เขาก็ได้ยินเสียงของแอเรียนและสมอร์เล่นกันอย่างสนุกสนานทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในบ้าน เขาเดินไปหาแอเรียนด้วยสีหน้าที่บูดบึ้งและถามว่า “วันนี้เธอไม่ได้อยู่บริษัท เธอไปไหนมา?”แอเรียนตอบโดยไม่แม้แต่จะมองหน้าเขา “ทำไมคะ? ฉันต้องคอยรายงานคุณตลอดว่าฉันอยู่ที่ไหนด้วยเหรอ?”มาร์คสำลักจากคำพูดของเธอ เขาตระหนักว่าเขาคอยควบคุมเธออยู่ตลอดด้วยการอยากรู้ว่าเธอทำอะไรอยู่ที่ไหนตลอดเวลา ทันทีที่แอเรียนคาดสายตาเขาเขาจะหงุดหงิดและกังวลมากจนพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกำลังสอบปากคำเธอโดยไม่รู้ตัวตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว แอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1223 มาร์คไม่สบายใจ
แอเรียนตอบอย่างเฉยเมยว่า “หนูไม่ได้อาศัยอยู่ในหัวของเขาสักหน่อย เพราะฉะนั้นหนูจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาเป็นแบบที่คุณพูดจริงหรือเปล่า? หนูว่าเขาไม่ได้กินไม่ลงหรอกค่ะ แต่เขากินได้เยอะเลยต่างหากล่ะ ไม่อย่างนั้นเขาจะเอาแรงจากไหนมาทะเลาะกับหนูคะ?”หลังจากนั้นสักพัก เมื่อแมรี่ไม่เห็นว่ามาร์คจะกลับลงมาทานอาหารข้างล่าง เธอก็ถามว่า “แอเรียน ฉันควรไปเรียกมาร์คมาทานข้าวไหม?”แอเรียนเบะปาก “เขาก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเราทานข้าวกันกี่โมง? เขาเป็นคนที่บ่นเรื่องวินัยอยู่ตลอดไม่ใช่เหรอ? ถ้าถึงเวลาแล้วเขาจะไม่หิวเองหรือไง? จะไปเรียกเขาทำไมถ้าเขาไม่อยากลงมาเอง? ที่นี่เป็นบ้านของเขา ใครจะบังคับเขาได้ว่าเขาจะทานข้าวกี่โมงหรือนอนกี่โมง”แมรี่ตกใจจนพูดไม่ออกและนั่งเงียบ ๆ ในที่ของเธอ แม้ว่าเธอจะดูแลแอเรียนมาตั้งแต่ยังเด็ก แต่อารมณ์ของแอเรียนเพิ่งจะค่อย ๆ เผยออกมา แมรี่จึงไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่หลังจากที่ทานมื้อค่ำเสร็จ แอเรียนก็วิดีโอคอลกับทิฟฟานี่ในห้องนั่งเล่นอย่างมีความสุขราวกับว่ามีเพียงมาร์คเท่านั้นที่ได้รับผลกระทบจากการทะเลาะของพวกเขา มาร์คได้ยินความเฮฮาที่ชั้นล่างและรู้สึกโกรธ แต่เขาทำได้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1224 ซิลแวงไม่ใช่ผู้ชายที่เลวร้ายอะไร
แอเรียนหลับตาและหันหน้าหนีราวกับจะสื่อว่าเขาอยากทำอะไรก็ทำไปเลยในตอนแรกแอเรียนไม่ได้มีอารมณ์สำหรับสิ่งนั้น อย่างไรก็ตาม หลังจากที่มาร์คกระตุ้นเธอเล็กน้อย ร่างกายของเธอก็ไม่สามารถต้านทานกระแสอารมณ์ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเริ่มพุ่งเข้าใส่เธออย่างเร่าร้อน แอเรียนจึงค่อย ๆ จมลงบ่อแห่งความสุขเช้าวันรุ่งขึ้น มาร์คนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนและยิ้ม เขายังอุ้มสมอร์และเล่นกับลูกก่อนที่จะออกจากบ้านด้วยซ้ำเมื่อเขาเห็นว่าแอเรียนพร้อมที่จะไปแล้ว มาร์คก็ส่งสมอร์ให้แมรี่และพูดกับแอเรียนว่า “ไปกันเถอะ ฉันจะไปส่ง”เมื่อคืนแอเรียนได้นอนไม่เต็มอิ่มเพราะมาร์ค เธอพูดด้วยความงัวเงียว่า “ไม่เป็นไร ฉันจะขึ้นแท็กซี่ไปทำงานเอง คุณจะได้ไม่ต้องลำบาก”แมรี่คิดว่าแอเรียนยังคงโกรธมาร์คจึงสะกิดข้อศอกของแอเรียน แอเรียนมองมาร์คและหาว “คุณไม่ต้องไปส่งฉันจริง ๆ ฉันไม่ต้องอยู่ที่ออฟฟิศตลอดเวลาตราบใดที่ฉันมีงานออกแบบคุณภาพดีส่ง ผู้จัดการของฉันจะไม่สนใจด้วยซ้ำ ถ้าฉันจะนอนอยู่บนเตียงทั้งวัน เมื่อวานนี้ฉันก็นั่งอยู่ที่ร้านกาแฟตลอดช่วงบ่าย คุณไปก่อนเถอะ คุณน่าจะมีงานที่ต้องทำที่บริษัทมากมาย”มาร์คยอมรับเหตุผลของเธอด้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1225 โรบินยังเป็นห่วงซิลแวง
แอเรียนไม่ปฏิเสธ “เธอพูดถูก จริง ๆ แล้วซิลแวงอาจไม่ใช่คนไม่ดีอะไร เธอควรจะตัดสินใจเอาเองว่าเธอจะอยากติดต่อเขาต่อไปไหม ถ้ามีอะไรอยากปรึกษาฉันก็บอกฉันได้ตลอดเลยนะ”ทันใดนั้นโรบินก็ขมวดคิ้ว “ฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหมพี่แอเรียน? คือ… เจสสิก้ามีอิทธิพลต่อซิลแวงมากขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันอดรู้สึกไม่ได้ว่า ตอนนี้เขากำลังผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากมาก มันจะส่งผลต่ออนาคตของเขาไหม?”เมื่อเธอเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความหวังของโรบิน แอเรียนก็ทนไม่ได้ที่จะบอกความจริงกับเธอ แต่เธอต้องฝืนตัวเองให้พูดความจริงอยู่ดี “โรบิน เธอมีคำตอบสำหรับคำถามนั้นแล้วใช่ไหม? ชื่อเสียงของซิลแวงพังพินาศจนไม่มีบริษัทที่มีชื่อเสียงกล้าที่จะจ้างเขา ในขณะที่บริษัทเล็ก ๆ จะเสนอค่าจ้างให้เขาเพียงเล็กน้อยเพื่อที่จะได้เอาเปรียบเขาและทำให้เขาขายหน้าในภายหลัง ฉันเกรงว่าเขาจะเป็นเพียงตัวตลกสำหรับคนที่เคยต้องขอร้องให้เขาเป็นดีไซเนอร์ให้”อนาคตของซิลแวงพังไปแล้ว เว้นแต่จะมีปาฏิหาริย์บางอย่างเกิดขึ้น ไม่อย่างนั้นไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ผู้คนจะยังคงจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับเจสสิก้าเมื่อพูดถึงชื่อของเขา เหมือนที่เขาพูดกันว่า ยิ่งบิน
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
