LOGINShare
บทที่ 115 อาหาร
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 116 เป็นที่น่าจับตามองสำหรับแมรี่
แอรี่รู้สึกไม่สบอารมณ์ แต่เธอก็ต้องรักษารอยยิ้มไว้ต่อหน้ามาร์ค “ดูเหมือนเธอจะอารมณ์ไม่ดีนะพี่ใหญ่ เป็นไปได้ไหมว่าเมื่อวานนี้เธอออกไปข้างนอกทั้งคืนเพื่อพบกับคนที่เธอไม่ควรเจอ”แอเรียนเหลือบมองไปที่มาร์คที่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ จากนั้นเธอก็เดินขึ้นไปชั้นบนอย่างเงียบ ๆ โดยไม่สนใจที่จะให้คำอธิบายเธอเห็นเอกสารบนโต๊ะกาแฟ เนื่องจากเฮเลนมาเป็นการส่วนตัวพวกเขาจึงต้องคุยเรื่องธุรกิจ อย่างไรก็ตามเธอก็ไม่ต้องการเห็นผู้หญิงสองคนที่เธอเกลียดเนื่องจากความไม่สบายกายของเธอ เธอจึงนอนอยู่บนเตียงไม่สามารถนอนหลับได้ดี รู้สึกเหมือนว่าเธอนอนลงเพียงชั่วครู่เมื่อแมรี่เรียกเธอไปกินข้าว อย่างไรก็ตามเมื่อเธอลุกขึ้นและดูเวลานั้นก็เป็นเวลาเที่ยงวันแล้วแอเรียนยกขาขึ้นอย่างระมัดระวังตอนที่เธอกำลังจะลุกจากเตียง เธอไม่ต้องการที่จะทำให้ทารกที่เติบโตในครรภ์ของเธอตกใจอีกแล้วในครั้งนี้สิ่งแรกที่เธอทำทันทีที่ตื่นคือโทรหาทิฟฟานี่ จากการโทรเธอคิดว่าทิฟฟานี่และแม่ของเธอได้พบที่ใหม่ที่จะอยู่แล้ว อย่างไรก็ตามหัวขโมยที่บุกเข้าไปในบ้านของเธอเมื่อคืนนี้ยังไม่ถูกจับ เรื่องแบบนี้มักเกิดขึ้นในพื้นที่นั้นและส่วนให
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 117 ควาทรักของแม่ที่มาช้าเกินไป
แอเรียนไม่ได้พูด เธอเดินลงบันไดอย่างระมัดระวังและเข้าไปในห้องอาหาร มาร์คมองเธออย่างเย็นชา “คุณต้องการให้ใครเชิญคุณมาทานอาหารอย่างนั้นเหรอ? ผมไม่เคยสอนกฎให้คุณหรือไง?”เธอนั่งลงและเริ่มกินอาหารทั้งหมดด้วยตัวเองเนื่องจากเธอยังหิวอยู่ นอกจากนี้เธอมั่นใจว่ามาร์คจะไม่ทำอะไรเธอต่อหน้าเฮเลน ท้ายที่สุดเขาก็ยังคงมีภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบเพื่อรักษาต่อหน้าคนอื่น ๆ การทำหน้าบูดเบี้ยวน่าจะเป็นสิ่งที่เขาทำมากที่สุดเฮเลนมองไปที่แอเรียนด้วยสายตาของความเป็นแม่ “มาร์ค ฉันรู้สึกขอบคุณอย่างมากสำหรับการดูแลทั้งหมดที่คุณมอบให้กับแอริในอดีต ในฐานะแม่ฉันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอับอาย”แอรี่ไม่สามารถชมการแสดงต่อไปได้ ก่อนที่มาร์คจะพูดเธอก็ขัดจังหวะ “พี่มาร์คที่รัก คุณเป็นคนดีมาก ที่คุณสามารถรับลูกสาวของศัตรูมาและเลี้ยงเธอได้เป็นสิบปี”การแสดงออกบนใบหน้าของเฮเลนเปลี่ยนเป็นสีเข้มขณะที่เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อระงับความโกรธ "หุบปาก”แอรี่ใส่ชุดที่ดูไร้เดียงสา “หนูพูดถูกใช่ไหมแม่? พี่ใหญ่ช่างโชคดีจริง ๆ”มือของแอเรียนแข็งทื่อ เธอกลืนอาหารในปากไม่ได้ด้วยซ้ำ แอรี่ คินซีย์ คนนี้ดูเหมือนจะสามารถเลือกช่วงเวลาที่ดีที่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 118 แม่ที่ไม่ได้รับการยอมรับ
“แอเรียน แม่กำลังจะไปแล้ว” เฮเลนตระโกนอย่างระมัดระวัง “ไปหาหมอถ้าเธอรู้สึกไม่สบาย อย่าฝืนทนต่อไป”เธอไม่สามารถระงับความรังเกียจของเธอได้ “คุณคินซีย์นี่ไม่ใช่สถานที่ที่คุณจะมากังวลเกั่ยวกับตัวฉันได้” เธอตอบอย่างเย็นชา “คุณควรเป็นห่วงสมาชิกในครอบครัวคินซีย์ซะมากกว่า”ร่างกายของเฮเลนแข็งทื่อ เธอรู้สึกอับอายเล็กน้อย แอรี่ดึงเฮเลน “ได้โปรดอย่าไปสนใจคนที่ไม่สนใจแม่สิ แม่อาจต้องการยอมรับว่าเธอเป็นลูกสาว แต่เธอไม่ยอมรับว่าแม่เป็นแม่ของเธอ”เฮเลนถอนหายใจและเดินลงไปชั้นล่างอย่างเงียบ ๆ เพื่อออกไป แอรี่รู้สึกสะอิดสะเอียนเต็มทน ครั้งหนึ่งเธอเป็นลูกสาวคนเดียวในสายตาของเฮเลน อย่างไรก็ตามเมื่อแอเรียนได้ปรากฏตัวและเธอก็มีผู้ชายที่เธอรักอยู่ใต้อำนาจของเธอเช่นกัน ความคิดนี้ทำให้เธอโกรธมาก!หลังจากนั้นไม่นานที่ข้างนอกทุกอย่างก็เงียบไป แอเรียนลุกขึ้นและลงไปชั้นล่างเพื่อหาอะไรกินเมื่อเธอก้าวออกจากห้องนอนเธอก็วิ่งเข้าไปหามาร์คที่เพิ่งออกจากห้องทำงาน การจ้องมองของเขามืดลงเมื่อดวงตาของพวกเขาสบกัน ด้วยสีหน้าบึ้งตึงเขาพยายามหันหน้าหนีราวกับว่าเขารังเกียจที่จะมองเธอ จากนั้นเขารีบเดินลงไปชั้นล่างไปที่ประตูใ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 119 ครอบครัวซีวานหรือ…เธอ?
แอเรียนกลัวว่าทิฟฟานี่อาจเปิดเผยความจริงโดยไม่ได้ตั้งใจเธอจึงรีบพูดแทรกขึ้นมา “ฉันสบายดี ฉันคงหยุดกังวลไม่ได้ ถ้าฉันไม่ช่วยเธอเช่นกัน”วิลยิ้ม "รอฉันด้วย ฉันต้องไปห้องน้ำ”ทิฟฟานี่จับมือของแอเรียนหลังจากที่วิลออกไป “มือของเธอเย็นมาก หมอบอกเธอเมื่อวานให้นอนบนเตียงเป็นเวลา 1 สัปดาห์ แต่เธอก็ยังวิ่งไปมา วิลก็ช่วยฉันได้ ทำไมเธอไม่กลับบ้านล่ะ?”เนื่องจากแอเรียนอยู่ที่นี่แล้วแน่นอนว่าเธอจะไม่จากไปในตอนนี้ “ไม่เป็นไรแล้วล่ะ อย่าพูดเรื่องไร้สาระต่อหน้าวิลล่ะ ฉันสบายดี"ในอีกด้านหนึ่งวิลมาถึงประตูห้องน้ำเมื่อเขาหยุดฝีเท้า การจ้องมองของเขาสบกับดวงตาเย็นชาคู่หนึ่ง หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเขาก็พูดขึ้น “อย่าบอกนะว่าคุณตามแอริมาตลอดทางที่นี่”การจ้องมองของมาร์คมืดลง “แอริ? ดูเหมือนว่าคุณจะค่อนข้างสนิทกับภรรยาของผมนะ”วิลรู้สึกจุกในใจเมื่อได้ยินคำว่า ‘ภรรยา’ “มาร์ค เทรมอนต์ ผมไม่สนใจว่าคุณจะบังคับให้แอริแต่งงานกับคุณได้อย่างไร แต่คุณควรทำดีกับเธอ ไม่อย่างนั้นอาจมีคนอื่นมาแทนที่คุณก็ได้”มาร์คเม้มริมฝีปากอย่างเยาะเย้ย “คุณคิดว่าคุณเป็นใครถึงพูดกับผมแบบนั้น? แฟนเก่าของเธอ? หรือ… คนที่รอที่จะมาแ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 120 ความกระหาย
วิลมองไปที่แอเรียน แต่ไม่เปิดเผยเรื่องที่เกี่ยวข้องกับมาร์ค "ไม่มีอะไร ดึกแล้ว ก็ลากันตรงนี้เถอะ ทิฟฟ์ เธอควรกลับบ้านและดูแลแม่ของเธอ”ทิฟฟานี่ถอนหายใจ “นายรู้ว่าแม่ของฉันเป็นอย่างไร ตอนนี้พ่อของฉันจากไปแล้วเธออาจจะเศร้าไปอีกสักสองสามปี”แอเรียนพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นฉันไปนะ มีอะไรก็โทรหาฉันนะ”ขณะที่เธอพูดเธอสังเกตเห็นโรลส์ - รอยซ์สีดำจอดอยู่ไม่ไกลเกินไป เธอจำหมายเลขทะเบียนรถได้เป็นอย่างดีนั่นคือรถของมาร์ค...ไบรอันใช้เวลาครู่หนึ่งในการลงจากรถเดินขึ้นไปหาเธอและหยิบกระเป๋าถือของเธอ “ได้เวลาไปแล้วครับ”แอเรียนไม่ได้คาดว่าจะได้เห็นมาร์คที่นี่ เธอมองไปที่วิลและทิฟฟานี่แล้วเดินตามไบรอันเข้าไปในรถโดยไม่มีคำพูดอีกการแสดงออกของมาร์คในรถอ่านยาก "คุณมาทำอะไรที่นี่?" เธอถามเขามองออกไปที่อาคารที่ผ่านไป “ทำไมผมถึงอยู่ที่นี่ไม่ได้” เขาถามด้วยเสียงเย็นเธอสูญเสียคำพูดไปชั่วขณะ เธอเงียบก่อนจะพูด “พ่อของทิฟฟ์จากไปแล้ว ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยเรื่องงานศพ”เธอคิดว่ามาร์คจะซักถามเธอต่อไป แต่จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนเรื่อง “จอห์น เลน ตายแล้ว ก็ไม่ต้องคืนเงินอีกต่อไป”แอเรียนผงะไม่แน่ใจว่าเขาหมายถึงอะไร เ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 121 ไม่ป่องเลย
มาร์คขอให้ของพวกนี้เตรียมพร้อมตั้งแต่เมื่อวาน บังเอิญวันนี้เฮเลนและแอรี่ได้ไปเยี่ยมพวกเขาด้วย เธอไม่แน่ใจว่าเขาเตรียมมันมาเพื่อแอรี่โดยเฉพาะหรือเปล่า แต่สุดท้ายแล้วส่วนผสมก็มาถึงช้าและแอรี่ไม่สามารถรอให้ถึงเวลาอาหารค่ำได้เธอจึงกลายเป็นคนที่ได้กินเเทนกุ้งคุณภาพสูงแบบนี้หายากในช่วงฤดูนี้ มาร์คต้องประสบกับปัญหามากมายที่จะให้พวกมันบินมาที่นี่โดยเฉพาะเธอเพิ่งยัดกุ้งเข้าปากโดยมีครึ่งหนึ่งห้อยออกมาจากปากเมื่อมาร์คมาถึงห้องอาหาร เมื่อเธอเห็นหน้าตาอัปลักษณ์บนใบหน้าของเขาเธอก็คิดว่าเขาไม่พอใจที่เธอเริ่มมื้ออาหารอย่างไม่สุภาพ ขณะที่เธอกำลังลังเลว่าจะคายกุ้งออกหรือไม่ มาร์คดันกุ้งทั้งจานตรงหน้าเธอแล้วพูดว่า "ไม่มีมารยาทบนโต๊ะอาหาร"จู่ ๆ แอเรียนก็จำได้ว่าเขาไม่กินกุ้ง ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นคนที่ต้องกินคนเดียวจริง ๆ ถึงแม้น้ำเสียงของเขาจะดูไม่ดี แต่เธอก็ไม่ต้องกังวลกับความสุภาพที่เขาพูดออกไปในตอนนี้ เธอยกแขนขึ้นและหอยกุ้งภูเขาก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอไม่นานนักมาร์คมองดูในขณะที่เธอจัดการจานกุ้งซึ่งมีขนาดประมาณฝ่ามือของเธอ อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้ต้องการที่จะหยุด เขาแปลกใจเพราะเธอไม่ใช่คนกินจุมาก… ปก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 122 ไม่ใช่เวลาที่ดี
เป็นเวลานานแล้วที่พวกเขาทานอาหารด้วยกันและใช้เวลาอยู่ในบ้านเดียวกัน เขาไม่ได้คิดริเริ่มที่จะพูดกับเธอในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา แอเรียนจึงหยุดฝีเท้าเมื่อเธอได้ยินคำพูดเหล่านี้ “ฉัน… ไม่ชอบกลิ่นควัน คุณสูบเถอะ ฉันจะนอนในห้องนอนรับแขกเอง”เธอไม่เคยพูดอะไรเกี่ยวกับความเกลียดชังของเธอที่มีต่อการสูบบุหรี่ของเขามาก่อน... แววตาที่ซับซ้อนฉายผ่านดวงตาของมาร์ค เขาโยนกล่องบุหรี่ลงถังขยะแล้วลุกขึ้นไปที่เตียง "นอนเถอะ"แอเรียนตกใจ เธอไม่เข้าใจว่านี่หมายถึงอะไร เขาทิ้งบุหรี่ไปเพียงเพราะเธอบอกว่าไม่ชอบกลิ่น? ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะทำสิ่งนี้โดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของเธอ ความเป็นไปได้มากที่สุดคือ เขาจะต้องโกรธสิ...เธอรู้สึกงุนงงชั่วขณะแล้วเดินไปดับบุหรี่ที่ขยะ ถังขยะในห้องของพวกเขาสะอาดอยู่เสมอ หลังจากนั้นเธอมักจะนอนอยู่ในห้องเท่านั้น “ฉันไม่ได้หมายถึงอะไรเลย… ฉันขอโทษ”มาร์คถอดนาฬิกาและวางไว้บนตู้ตรงหัวเตียง เขาไม่ได้มองเธอ แต่น้ำเสียงของเขาดูอู้อี้ “ถ้าคุณไม่ชอบก็บอกผมสิ ผมไม่ได้บอกคุณตลอดเหรอ?”เธอเงียบและคราวนี้มันไม่ได้เป็นนิสัย เธอพูดไม่ออกจริง ๆ เป็นความจริงที่เขาเคยพูดแบบนี้มาก่อน แ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 123 ข้อเสนอจากเพื่อนเก่า
ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เอธานก็โผล่เข้ามาในความคิดของทิฟฟานี่ เธอไม่ได้เล่าเรื่องการเลิกราของพวกเขา แต่น้ำเสียงของเธอกลับขมขื่นเล็กน้อย “ใช่… มันจะดีขึ้นและเราทุกคนจะสบายดี!”ทันทีที่แอเรียนวางสายเธอก็กลับไปทำงานที่ซับซ้อนอีกครั้ง เช้าที่วุ่นวายผ่านไปอย่างรวดเร็ว เมื่อพักกลางวันเธอนึกถึงร้านอาหารจีนใกล้ ๆ ที่เสิร์ฟอาหารเบา ๆ เพราะนั่นคือสิ่งที่เธอรู้สึกเหมือนมีวันนี้ในร้านอาหารจีนเธอสั่งอาหารสองอย่างที่เธอชอบและเริ่มตักมัน เมื่อถึงเวลาที่เธอออกไปเธอก็รู้ว่าข้างนอกฝนตกแล้ว สภาพอากาศในฤดูกาลนี้ไม่สามารถคาดเดาได้เสมอเช่นเดียวกับมาร์ค เทรมอนต์...ฝนกำลังเทลงมาและไม่มีทีท่าว่าจะยอมหยุดในไม่ช้า เมื่อเวลาผ่านไปเธอเริ่มรู้ว่าเธอติดอยู่ที่นี่ แม้ว่าที่ทำงานของเธอจะอยู่ไม่ไกลมากนัก แต่เธอก็ไปไม่ถึง มีพื้นที่โล่งซึ่งเป็นที่จอดรถหน้าร้านอาหารจีน เนื่องจากเธอไม่ได้อยู่ใกล้ถนนเธอจึงไม่สามารถเรียกรถแท็กซี่ได้ที่ผ่านมาเธอไม่ลังเลที่จะวิ่งเล่นใต้สายฝน แต่ตอนนี้เธอต้องกังวลเกี่ยวกับทารกในครรภ์ของเธอ ท้ายที่สุดแล้วโรคหวัดและยาเป็นข้อห้ามในช่วงสามเดือนแรกของการตั้งครรภ์หลังจากนั้นไม่นานคาดิลแลคสี
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
