เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 122 ไม่ใช่เวลาที่ดี
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 123 ข้อเสนอจากเพื่อนเก่า
ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เอธานก็โผล่เข้ามาในความคิดของทิฟฟานี่ เธอไม่ได้เล่าเรื่องการเลิกราของพวกเขา แต่น้ำเสียงของเธอกลับขมขื่นเล็กน้อย “ใช่… มันจะดีขึ้นและเราทุกคนจะสบายดี!”ทันทีที่แอเรียนวางสายเธอก็กลับไปทำงานที่ซับซ้อนอีกครั้ง เช้าที่วุ่นวายผ่านไปอย่างรวดเร็ว เมื่อพักกลางวันเธอนึกถึงร้านอาหารจีนใกล้ ๆ ที่เสิร์ฟอาหารเบา ๆ เพราะนั่นคือสิ่งที่เธอรู้สึกเหมือนมีวันนี้ในร้านอาหารจีนเธอสั่งอาหารสองอย่างที่เธอชอบและเริ่มตักมัน เมื่อถึงเวลาที่เธอออกไปเธอก็รู้ว่าข้างนอกฝนตกแล้ว สภาพอากาศในฤดูกาลนี้ไม่สามารถคาดเดาได้เสมอเช่นเดียวกับมาร์ค เทรมอนต์...ฝนกำลังเทลงมาและไม่มีทีท่าว่าจะยอมหยุดในไม่ช้า เมื่อเวลาผ่านไปเธอเริ่มรู้ว่าเธอติดอยู่ที่นี่ แม้ว่าที่ทำงานของเธอจะอยู่ไม่ไกลมากนัก แต่เธอก็ไปไม่ถึง มีพื้นที่โล่งซึ่งเป็นที่จอดรถหน้าร้านอาหารจีน เนื่องจากเธอไม่ได้อยู่ใกล้ถนนเธอจึงไม่สามารถเรียกรถแท็กซี่ได้ที่ผ่านมาเธอไม่ลังเลที่จะวิ่งเล่นใต้สายฝน แต่ตอนนี้เธอต้องกังวลเกี่ยวกับทารกในครรภ์ของเธอ ท้ายที่สุดแล้วโรคหวัดและยาเป็นข้อห้ามในช่วงสามเดือนแรกของการตั้งครรภ์หลังจากนั้นไม่นานคาดิลแลคสี
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 124 ติดอยู่ในที่ทำงาน
แอเรียนถูกทำให้พูดไม่ออกไปชั่วขณะ “... นายสงสัยฉันเหมือนทิฟฟ์เลย เอาล่ะ ถึงเเล้ว นายไปต่อได้เลย”เธอรอให้รถหยุดแล้วออกไปอย่างรีบร้อนหลังจากขอบคุณเอธานเอธานมองผ่านดวงตาสีดำของเขาขณะที่ร่างของเธอจากไป ดูเหมือนทิฟฟานี่จะไม่ได้บอกเธอเกี่ยวกับการเลิกราของพวกเขา...เมื่อถึงเวลาเลิกงานในวันนั้น แอเรียนได้รับข้อความจากทิฟฟานี่ ‘หางานยากเหลือเกิน! แถมวันนี้ยังฝนตกหนักด้วย มันช่างน่ารำคาญ!'แอเรียนเกือบจะทำงานเสร็จแล้วในเวลานี้เธอจึงตอบกลับข้อความของเธอ ‘เธอมีเอธานที่จะคอยช่วยเหลือ เธอมีอะไรจะต้องกังวล? เธอเคยช่วยเขามาแล้วตอนนี้ถึงตาที่เขาต้องตอบแทนบ้างเเล้ว ตอนนี้เขามีงานที่ดีและขับรถที่มีราคาเกือบแสนเหรียญ เธอจึงสามารถมีชีวิตที่ดีได้ เพียงใช้เวลาของเธอในการหางานนะ 'หลังจากส่งข้อความออกไปทิฟฟานี่ก็ไม่ตอบกลับมาระยะหนึ่ง แอเรียนพบว่านี่มันแปลก หลังจากนั้นไม่นานในที่สุดเธอก็ตอบกลับ ‘ฉันเลิกกับเอธานแล้ว ตอนนี้ฉันคิดได้แล้วว่ารถคันนั้นเป็นของขวัญวันเกิดของฉันกับเขา เขาไม่คิดที่จะขายมันออกไปเพื่อช่วยฉันในยามที่ครอบครัวของฉันมีปัญหา ฉันควรจะรู้ดีกว่านี้'แอเรียนอ่านข้อความและเงียบลง ทิฟฟานี่มี
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 125 กุ้งตัวใหญ่สำหรับมื้อค่ำ
เมื่อแอเรียนออกมามาร์คก็นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว เขาอยู่ในชุดนอนสีเทาอ่อนและมีผมชื้นเล็กน้อย เธอสามารถได้กลิ่นหอมหลังอาบน้ำบนร่างกายของเขา ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใดมาร์คก็ให้ความสำคัญกับพฤติกรรมและมารยาทของเขาเสมอ เขารักษาท่าทางของเขาให้ตรงตลอดเวลาและไม่มีทีท่าว่าจะผ่อนคลายแม้แต่ช่วงเวลาหนึ่งเนื่องจากแอเรียนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเธอจึงตัดสินใจที่จะไม่พูดอะไรเลยมีกุ้งตัวใหญ่สองจานสำหรับมื้อค่ำคืนนี้ เมื่อแมรี่เสิร์ฟอาหารเธอตั้งใจวางกุ้งไว้ตรงหน้าแอเรียน แอเรียนเริ่มแกะเปลือกกุ้งอย่างไม่เป็นท่าและกินมัน ในทางกลับกันมาร์คนำถ้วยเล็กมาที่ริมฝีปากของเขา ค่อย ๆ จิบซุปอย่างสง่างามเขาไม่เห็นว่าคนที่มีความอยากอาหารดีขนาดนี้ป่วยเป็นโรคกระเพาะได้อย่างไรและเริ่มสงสัยอย่างหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเธอแอเรียนสังเกตเห็นการจ้องมองของเขาจากนั้นบังคับตัวเองให้ถามว่า “มีอะไรผิดปกติอย่างนั้นเหรอ?”มาร์คหลีกเลี่ยงการจ้องมองของเขาและทำเป็นไม่ได้ยินเธอยังคงปอกเปลือกกุ้งต่อไปอย่างไม่พอใจ เธอทำความสะอาดกุ้งทั้งสองจานโดยไม่กินข้าวและปิดท้ายมื้ออาหารด้วยซุปถ้วยเล็กเมื่อทานอาหารเสร็จด้วยความพึงพอใจเธอก็ร
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 126 ความฝันของทิฟฟานี่
แอเรียนสงสัยในตัวเอง เมื่อคืนมาร์คไม่ได้นอนห้องพวกเขาเหรอ? ทำไมเขาถึงออกมาจากห้องทำงานแต่เช้า? เขาดูเหมือน… เขาเพิ่งตื่น เขาออกจากห้องและไปที่ห้องทำงานกลางดึกหรือเปล่า?โดยธรรมชาติแล้วเธอไม่สามารถเข้าใจพฤติกรรมของมาร์คได้เลย แต่เนื่องจากเธอรู้ดี ว่าที่จะทำให้ตัวเองมีปัญหาเธอจึงจากไปโดยไม่ได้ทานอาหารเช้าแมรี่ออกมาจากห้องครัวพร้อมโจ๊กข้าวฟ่างชามหนึ่ง แต่แอเรียนไม่อยู่ในสายตาอีกต่อไป "เธออยู่ที่ไหน?" เธอสงสัยออกมาดัง ๆทันทีที่เสียงของเธอลดลงเธอก็เหลือบไปเห็นมาร์คที่กำลังลงบันไดมา รูปลักษณ์ที่ดูบูดเบี้ยวบนใบหน้าของเขาทำให้เธอเงียบลงทันทีแอเรียนไม่สามารถจดจ่ออยู่กับงานของเธอได้ตลอดทั้งเช้า เธอไม่เคยคาดหวังว่าตัวเองจะรู้สึกอ่อนแอและเวียนหัวจากการไม่ได้ทานอาหารเช้า อาการแพ้ท้องของเธอรู้สึกรุนแรงกว่าปกติเมื่อเธอหิวเมื่อเวลาเกือบพักเที่ยงเธอได้รับโทรศัพท์จากทิฟฟานี่ “แอริ ฉันอยู่ชั้นล่างของที่ทำงานเธอ ลงมาเร็ว ๆ ฉันจะเลี้ยงอาหารกลางวันเธอเอง”ทิฟฟานี่สัญญากับเธอก่อนหน้านี้ว่าเธอจะเลี้ยงอาหารเธอเมื่อหางานได้ “เธอหางานได้หรือยัง?” เธอถามทิฟฟานี่เพิกเฉย “เราจะพูดถึงเรื่องนี้ในช่วงมื้อก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 127 จดหมายลึกลับ
เมื่อพูดถึงจุดนี้เธอก็หยุดเพราะเธอไม่อยากพูดถึงเฮเลนจริง ๆทิฟฟานี่ยังคงปิดปากของเธอด้วย ท้ายที่สุดพวกเขาทั้งคู่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าหดหู่ การพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้จะทำให้พวกเขารู้สึกแย่ลงทันใดนั้นความคิดก็เข้ามาหาเธอและเธอก็หยิบจดหมายออกมาจากกระเป๋า “แอริ นี่สำหรับเธอ ฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงส่งมาที่ฉัน ฉันแปลกใจที่ยังมีคนเขียนจดหมายอยู่ในยุคนี้ ใช้โทรศัพท์ไม่สะดวกกว่าเหรอ นั่นคือใคร? เขารู้ได้อย่างไรว่าฉันอยู่ที่ไหนหรือแม้แต่เรารู้จักกันหรอ…?”แอเรียนก็งงงวยมากเช่นกัน เธอเปิดจดหมายและจ้องไปที่มัน มีเพียงไม่กี่บรรทัดของลายมือที่คดเคี้ยวบนจดหมาย เธอต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการทำทุกคำออกมา ทันทีที่เธอทำเธอรู้สึกว่าเลือดพุ่งขึ้นที่ศีรษะของเธอ เธอไม่ได้ยินแม้แต่ทิฟฟานี่ที่เรียกเธออีกต่อไปแอริ?แอริ? มันพูดว่าอะไร?" ความอยากรู้อยากเห็นของทิฟฟานี่เกิดขึ้นเมื่อเธอกระตุ้นให้ แอเรียนบอกเธอแอเรียนกลับไปที่ความรู้สึกของเธอจากนั้นใส่จดหมายกลับเข้าไปในซองจดหมาย เธอสามารถเปล่งเสียงของเธอได้อีกครั้งหลังจากหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้ง “มันเกี่ยวกับพ่อของฉัน…ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นคนเขียนจดหมายนี้ เ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 128 ปู
แอเรียนจิตใจกระวนกระวาย เธอสูญเสียความสามารถในการตัดสินใจใด ๆ ไปชั่วขณะ สิ่งที่เธอคิดได้คือการตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้นในปีนั้น “นี่… เรายังไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ ฉันต้องสอบสวนเรื่องที่เกี่ยวข้องกับพ่อของฉันให้ครบถ้วน ฉันจะดูจดหมายนี้คืนนี้หลังเลิกงาน ฉันจะไปตามที่อยู่ในจดหมายฉบับนี้และดูกัน “นายสโลน” สุดสัปดาห์นี้ บางทีทุกอย่างจะชัดเจน“ทิฟฟานี่พยักหน้า “นั่นก็เป็นความคิดที่ดีเช่นกัน จัดการเรื่องนี้ก่อนอย่าเพิ่งคิดเรื่องอื่นในตอนนี้ ตอนนี้เธอมีลูกน้อยอยู่ในท้อง อย่าไปคนเดียวฉันจะไปกับเธอด้วย ฉันไม่คิดว่าที่อยู่นี้จะอยู่ที่ใดในเมือง ฉันจะกังวลถ้าเธอไปคนเดียวนะ”แอเรียนกลับไปที่ทำงานหลังรับประทานอาหาร แต่ไม่มีสมาธิในการทำงาน ทุกถ้อยคำในจดหมายนั้นกระตุ้นอารมณ์ของเธอ เธอถูกล่อลวงอย่างมากที่จะเปิดเผยสิ่งที่เกิดขึ้นในปีนั้นทันที คนนี้คือใคร”นายสโลน”ในจดหมาย? เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าเกิดอะไรขึ้นในปีนั้น?หลังเลิกงานเธอแบกความกังวลกลับไปที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ มาร์คยังไม่กลับบ้านและเขาอาจจะไม่กลับมาที่บ้านเลยก็ได้ อย่างไรก็ตาม จู่ ๆ เธอก็รู้สึกอยากเห็นเขา ถ้าพ่อของเธอไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 129 ยาที่หก
หลังจากยืนยันว่าปูไม่ได้อยู่นอกขอบเขตโดยสิ้นเชิง แต่ควรกินในปริมาณที่พอเหมาะเท่านั้นเธอก็ผ่อนคลายลง เธอสนใจอาหารทะเลเป็นพิเศษในช่วงปลายปีที่โต๊ะอาหารเย็น แอเรียนกินขาปูสองอันและหยุดกินปู แต่เธอมุ่งเน้นไปที่การกินอาหารอื่น ๆ“รสชาติไม่ถูกใจคุณหรือเปล่าคะ นายหญิง?” แมรี่ถามเมื่อเธอเห็นสิ่งนี้แอเรียนส่ายหัว “ไม่ค่ะ มันอร่อยมาก”แมรี่ขมวดคิ้ว “จากจำนวนกุ้งที่คุณกินก่อนหน้านี้ ปูตัวนี้น่าจะไม่เพียงพอสำหรับคุณ คุณควรจะกินมากกว่านี้…” มาร์คไม่ชอบอาหารทะเลดังนั้นถ้าแอเรียนไม่กินอาหารพวกเขาก็จะถูกโยนทิ้งไป แมรี่ทั้งทำงานหนักและประหยัดเรื่องภายในบ้าน ดังนั้นหัวใจของเธอจึงปวดร้าวเมื่อคิดว่ามันสิ้นเปลืองแอเรียนเหลือบมองไปที่มาร์คและอธิบายอย่างเชื่องช้า “วันนี้ฉันไม่ค่อยรู้สึกอยากกินน่ะ…”นี่เป็นข้อแก้ตัวเดียวที่เธอต้องเผชิญกับสถานการณ์ ดังนั้นเธอจึงกลัวเกินกว่าที่จะขอความช่วยเหลือครั้งที่สองและมีเพียงครึ่งเดียวเท่านั้นหลังอาหารค่ำ มาร์คนั่งลงบนโซฟาและเล่นโทรศัพท์ราวกับว่าเขากำลังรอสาย แอเรียนรู้ว่าคืนนี้เขาจะออกไปข้างนอก ไม่ว่าเขาจะไปพบใครหรือกำลังทำอะไรเธอไม่อยากรู้ครึ่งชั่วโมงต่อมาเ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 130 งานใหม่ของทิฟฟานี่
แอเรียนตัวสั่นด้วยความตกใจทำให้ซุปในชามหกออกมาลวกเธอ เธอกัดฟันและรีบตรงไปที่โต๊ะกาแฟในห้องอาหารซึ่งอยู่ใกล้กว่ามาก จากนั้นก็วางชามลงไป แน่นอนว่านั่นหมายความว่าเธอวางมันต่อหน้ามาร์ค น้ำซุปกระเซ็นไปทุกทิศ ความรังเกียจบนใบหน้าของเขาเห็นได้ชัดเธอเรียกความกล้าและดึงกระดาษเช็ดมือออกมาสองสามผืน จากนั้นเธอก็เช็ดน้ำซุปให้สะอาดภายใต้การจ้องมองอย่างระมัดระวังของเขา “คุณกลับเร็วจัง?”มาร์คหยุดชั่วคราวลุกขึ้นและมุ่งหน้าขึ้นไปชั้นบน “มัน 01.00 น. แล้วนะ”แอเรียนกัดริมฝีปากและไม่ตอบกลับ มือที่ถูกน้ำร้อนลวกของเธอเจ็บปวดมาก สำหรับเธอการกลับมาของเขาเร็วเกินไป ตอนแรกเธอเชื่อว่าเขาจะไม่กลับมาอีกเลย ...หลังจากทานอาหารเสร็จเธอก็ล้างทุกอย่างให้สะอาดจากนั้นก็เดินไปรอบ ๆ ห้องนั่งเล่นสักพักก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องมาร์คแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าบ้านและนั่งอยู่หน้าหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศสโดยมีบุหรี่อยู่ระหว่างนิ้วของเขา อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้จุดไฟเธอยืนอยู่ที่ทางเข้าประตูและไม่ได้เดินเข้าไป "สูบบุหรี่ต่อเถอะ ฉัน... ฉันจะไปนอนทีหลัง ฉันเพิ่งกินก็เลยยังนอนไม่ได้”มาร์คหันหน้าไปด้านข้างแล้วเหลือบมองเธอจากนั้นก็วางบุห
บทล่าสุด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
