LOGINShare
บทที่ 1117 มิสเซอรี่ ชื่อนี้เหมาะกับนายดีนะ
Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1118 เป่าผม
หลังจากที่พักไปสักครู่หนึ่งแอเรียนก็พาแอริสโตเติลไปอาบน้ำ แมรี่แก่แล้ว เพราะฉะนั้นแอเรียนจะดูแลแอริสโตเติลเองเมื่อเธออยู่บ้าน เธอเหนื่อยแต่ก็มีความสุขที่จะทำมัน วัยเด็กมีเพียงชีวิตละครั้ง และมันก็ผ่านไปเร็วมาก เธอไม่อยากพลาดการเติบโตของแอริสโตเติลแม้แต่นิดเดียวข้างนอกหิมะตกหนักแต่ข้างในบ้านอบอุ่น หลังจากที่อาบน้ำให้แอริสโตเติลได้สักพักแอเรียนก็ออกมาจากห้องน้ำอย่างเน็ดเหนื่อยและเหงื่อท่วม อย่างไรก็ตาม ภาพของแอริสโตเติลที่สะอาดเติมเต็มให้แอเรียนหายเหนื่อยได้ เธออุ้มแอริสโตเติลกลับไปที่ห้อง ใส่เสื้อผ้าให้เขาและวางเขาลงเตียง “หม่ามี๊ไปอาบน้ำก่อนนะคะ เล่นกับแดดดี้ไปก่อนน้า”แอริสโตเติลฉีกยิ้มให้เธอขณะที่เขาอมนิ้วตัวเอง เธอยิ้มตอบรับมาร์คเดินมาที่เตียงเด็กและมองแอเรียน “เธออยากให้ฉันดูแลเธอเหมือนที่แจ็คสันดูแลทิฟฟานี่หรือเปล่า?” เขาถามเธอแอเรียนตกตะลึงด้วยความไม่ทันตั้งตัว จากนั้นเธอก็ตอบอย่างจริงจัง “อยากและไม่อยาก ผู้หญิงล้วนชอบถูกดูแลอยู่แล้ว แต่ทุกคนไม่เหมือนกัน คุณและแจ็คสันก็แตกต่างกันอย่างมากด้วย เป็นตัวของตัวเองดีที่สุดแล้ว ฉันไม่ใช่ทิฟฟ์ และฉันก็คงจะเอาใจได้ไม่ง่ายเท่าเธอ ฉัน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1119 ไม่ต้องสนใจพวกเขา
ทันใดนั้นแอริสโตเติลก็ตื่นขึ้น อาจจะเพราะเสียงของพวกเขา แอริสโตเติลใช้แขนเล็ก ๆ ของเขาดึงตัวเองให้ลุกขึ้นยื่นพลางเกาะขอบเตียง “ยาย่า…”มาร์คตัวแข็งทื่อ เขาหลับตาลงด้วยความสิ้นหวังและยอมจำนนก่อนที่จะลุกขึ้นไปกล่อมลูกชายตนเอง “นายหลับไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ถ้าหลับไปแล้วจะตื่นขึ้นมาทำไม? ลุกมาทำไมล่ะเนี่ย หืม?”แอเรียนอยากจะหัวเราะแต่กลั้นมันเอาไว้ “ถ้าอย่างนั้นฉันฝากด้วยนะคะ พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงาน ฉันจะนอนก่อนนะคะ”วันรุ่งขึ้นไบรอันก็ขอลาหยุดเพราะบอกว่าเขาจะต้องกลับไปนัดบอดที่บ้านเขา ดังนั้นมาร์คจึงต้องขับรถเอง“เลิกงานแล้วรอฉันนะ เดี๋ยวมารับ” เขากล่าวเมื่อถึงที่ทำงานของแอเรียนแอเรียนพยักหน้า เธอกำลังจะเปิดประตูรถลงไปเมื่อเขาดึงเธอเอาไว้ เขาไม่ได้พูดอะไรและเพียงแต่จ้องเธอ สายตาของเขาดูไม่พอใจเล็กน้อยเธอจูบเขาเบา ๆ จากนั้นเขาถึงยอมปล่อยเธอ เธอสังเกตได้ว่าเขาเรียกร้องความสนใจมากขึ้นตั้งแต่เมื่อคืน เขาไม่เพียงแต่ช่วยเธอเป่าผม แต่เขาจะจูบลาเธอทุกครั้งนับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป การที่เพิ่งจะเริ่มโรแมนติกในช่วงอายุนี้เป็นความคิดที่ดีแล้วจริง ๆ เหรอ?เธอไม่กล้าที่จะพูดถึงมันและเพียงแต่ลงจากร
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1120 ความลับของตัวอย่างที่ถูกทำลาย
แอเรียนไม่ชอบการรอคอย เธอไม่ต้องการที่จะแบกรับข้อกล่าวหาที่ไม่มีมูลความจริงเช่นนั้น ความตั้งใจของเธอคือการสอนงานโรบิน ไม่ใช่แค่ชี้นิ้วสั่งหล่อนให้ทำอะไรไปทั่ว แอเรียนจึงลุกขึ้นและจงใจพูดดัง ๆ “โรบิน ฉันเพิ่งจำได้ว่า ฉันยังไม่ได้ไปตรวจดูเลยว่าตัวอย่างชิ้นงานเก่าของเราถูกทำลายไปได้ยังไง ถึงเราจะกอบกู้มันคืนมาได้ทันเวลาและไม่ได้สร้างความเสียหายอะไรให้กับบริษัท แต่เราจะปล่อยเรื่องนี้ไปเฉย ๆ ไม่ได้ ฉันจะไปขอคุณเยลแมนดูภาพจากกล้องวงจรปิด ฝากเธอดูแบบร่างพวกนี้ไปก่อนนะ ขอบคุณ"โรบินรู้ดีว่าแอเรียนกำลังจะก่อเรื่อง เธอจึงตอบด้วยความระมัดระวังว่า “ได้ค่ะ”ที่บริษัทมีกล้องวงจรปิดอยู่ทุกมุม แม้ในห้องปฏิบัติการ ทุกอย่างชัดเจนเมื่อพวกเขาได้ดูภาพจากกล้องวงจรปิด เหล่าพนักงานที่มักจะสั่งโรบินให้ทำโน้นนี้คือพวกคนที่อยู่เบื้องหลัง พวกเขาไม่รู้ว่านั่นเป็นหุ่นจำลองที่แอเรียนใช้ และพวกเขาต้องใช้หุ่นจำลองในวันถัดไป ดังนั้นพวกเขาจึงนำชุดตัวอย่างนั้นลงจากหุ่นทันที ซึ่งนั่นคงจะไม่เป็นปัญหาอะไร เว้นแต่ว่าพวกเขาต้องการที่จะให้โรบินทำมันใหม่ทั้งหมด พวกเขาจึงทำลายมันไปด้วยความจริงปรากฏและแอเรียนก็มีจุดยืนที่แน่ว
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1121 คุณเทรมอนต์ชวนเธอไปทานมื้อเที่ยง
สีหน้าของเจนิซบ่งบอกถึงความลังเล ไม่นานหลังจากนั้นเธอก็ตั้งสติได้และพนมมือเข้าหากันเพื่อบอกลา “ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวนะคะ…”หลังจากที่เธอออกไป มาร์คก็เรียกเดวี่เข้ามาในห้องทำงานเขาเพื่อต่อว่า “นายมีหน้าที่เดียวนะเดวี่ แค่หน้าที่เดียว โต๊ะทำงานนายก็อยู่ข้างหน้าห้องทำงานฉัน แต่นายกลับไม่สามารถเฝ้าห้องทำงานให้ฉันได้อย่างนั้นเหรอ? ฉันให้คนอื่นเข้ามาในห้องทำงานฉันโดยที่ยังไม่ได้อนุญาตตั้งแต่เมื่อไหร่? ชั้นนี้เป็นเขตหวงห้าม และหากไม่มีอะไรเร่งด่วน ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ห้ามเข้ามา เข้าใจไหม? ฉันจะเตือนเป็นครั้งสุดท้ายนะเดวี่ ถ้าฉันเห็นเจนิซ เบลล์ในห้องทำงานฉันโดยที่ฉันยังไม่ได้อนุญาต นายโดนไล่ออกแน่!”เดวี่งงงวย “แต่ท่านครับ ผมไม่เคยเห็นท่านมีปัญหากับเรื่องนี้มาก่อนเลย และท่านก็ดูสนิทกับเธอมากจนผมไม่คิดว่าท่านจะมีปัญหาอะไร” เขาอธิบาย “แล้วไหนเธอจะคารมดีและรู้ว่าจะต้องพูดอะไรเมื่อไหร่อีกด้วย มันไม่ง่ายเลยนะครับที่จะปฏิเสธผู้หญิงที่มีเสน่ห์อย่างเธอ แต่ผมเข้าใจแล้ว คราวหน้าผมจะไม่ปล่อยให้เธอเข้าไปเองเด็ดขาด”มาร์คถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ก็แค่นั้นแหละ ออกไปได้แล้ว! นายทำให้ฉันหงุดหงิด!”เดวี่เหงื่อออกด้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1122 เปลี่ยนใจ
ข้างนอกห้องผ่าตัดการทำแท้งในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง อเลฮานโดรนั่งรออยู่บนรถเข็นด้วยความเงียบโดยมีเจตต์ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาด้วยความจงรักภักดี เมลานีกำลังจะเข้าห้องเชือดสิ่งเล็ก ๆ ที่เกิดขึ้นโดยไม่ตั้งใจของเขากำลังจะถูกนำออกมาในเร็ว ๆ นี้ อเลฮานโดรคิดไว้ว่าเขาจะต้องไม่รู้สึกอะไรกับกระบวนการทั้งหมดนี้ และเมื่อตอนที่พวกเขาเพิ่งจะมาถึงที่โรงพยาบาลมันก็เป็นเช่นนั้น รวมถึงตอนที่เมลานีกำลังตรวจร่างกายเพื่อทำดำเนินการต่าง ๆ ด้วยจากนั้นภรรยาของเขาก็เข้าไปในห้องทำการ และทันใดนั้นเขาก็รู้สึกวิตกกังวลและกระวนกระวาย เขานึกถึงทิฟฟานี่และท้องที่โตของเธอ เขานึกถึงใบหน้าที่เล็กน้อยแต่น่ารักของสมอร์ เขาไม่ได้ไม่ชอบเด็ก เขาเพียงแต่ไม่ต้องการที่จะปล่อยให้สายเลือดที่ไร้ค่าของตนเองถูกสืบทอด“นายน้อย ถ้านายท่านรู้เรื่องนี้เข้าล่ะครับ? ผมว่าเขาอาจจะดูออกตอนที่คุณเมลานีต้องพักฟื้นตัวนะครับ อย่าลืมนะครับ ว่าพวกเราอยู่ภายใต้หลังคาเดียวกันหมด ซึ่งมันจะทำให้ปกปิดเรื่องนี้ได้ยากมาก…” เจตต์แสดงออกถึงความกังวลในหัวของอเลฮานโดรยุ่งเกินที่จะกังวลเรื่องนั้นในตอนนี้ “แล้วไง? ถ้าเขาจะรู้แล้วไง? ถึงตอนนั้นเด็กก็ออกไปแล้ว เขา
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1123 กรณีตัวอย่างว่าทำไมคนเราไม่ควรจะแต่งงานกับผู้ชายที่รักคนอื่น
”ผมแค่เปลี่ยนใจจากการตัดสินใจที่ผมเป็นคนทำเอง คุณรู้สึกขอบคุณผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?” อเลฮานโดรตะคอก “คุณจะขอบคุณผมเพราะเรื่องนี้จริง ๆ เหรอ? คุณเห็นว่านี่เป็นการอภัยโทษอย่างนั้นเหรอ? น่าสมเพช คุณคือเมลานี ลาร์ค เจ้าหญิงแห่งตระกูลลาร์ค คุณไม่จำเป็นที่จะต้องก้มหัวให้ใคร! และคุณก็ควรที่จะโต้เถียงผมมากกว่านี้และไม่ควรที่จะตกลงเอาเด็กออกตั้งแต่แรก”คำพูดของเขาทำให้เมลานีตกตะลึง โดยเฉพาะเมื่อเขาเป็นคนทำทุกวิถีทางไม่ว่าจะดีหรือร้ายเพื่อให้เธอตกลงที่จะยอมเอาเด็กออก “คุณพูดว่าอะไรนะ? ฉันเพียงแค่ไม่อยากทะเลาะกับคุณเรื่องมีลูก ไม่ว่าฉันจะอยากเป็นแม่แค่ไหน แต่ถ้าคุณยืนหยัดที่จะไม่มีลูก ฉันก็ยอมทำตามใจคุณเพื่ออนาคตที่ดีของเรา”“หึ แน่ใจเหรอว่าคุณไม่ได้แค่กำลังบอกรักผมทางอ้อม?” อเลฮานโดรเยาะเย้ยเมลานีตัวแข็งทื่อพลางพูดไม่ออก น้ำเสียงที่เยาะเย้ยของเขาแทงใจดำเธอเต็ม ๆ และทำให้คำตอบที่ว่า “ใช่” น่าละอายเกินกว่าที่จะพูดมันออกมา แน่นอนว่าเขาพูดถูกเรื่องที่การสมรสของพวกเขาเป็นเพียงเพื่อการเมืองโดยไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ ระหว่างพวกเขาเป็นทุนเดิมเลย ตั้งแต่ครั้งแรกที่พวกเขาเจอกัน จนวันแต่งงาน จนถึงทุกวัน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1124 แหวน
ราวกับว่ามาร์ครับรู้ได้ถึงสายตาของแอเรียน เขาจึงหันหน้าไปสบตาเธออย่างรวดเร็ว “มองอะไรเหรอ? มีอะไรติดหน้าฉันหรือเปล่า?”แอเรียนละสายตาของเธออย่างรู้สึกผิด “ขอโทษนะ ฉันไม่ได้มองคุณซะหน่อย ฉันมอง… เอ่อ มองวิวนอกหน้าต่างคุณต่างหาก! ดูอากาศวันนี้สิ ช่างดีเหลือเกิน หิมะไม่ตกด้วย ถึงจะหนาวหน่อยก็เถอะ”เขาเลิกคิ้วด้วยความสงสัย “แล้ววิวจากหน้าต่างเธอกับฉันมันต่างกันยังไง? หึ? มันดีมากจนเธอต้องพยายามมองผ่านฉันไปเลยเหรอ? นี่ฉันต้องขอโทษที่บังวิวเธอหรือเปล่า?”แอเรียนพูดไม่ออกจากความหน้าแตก ทำไมเขาถึงต้องเปิดโปงเธอแบบนี้ด้วยเนี่ย?พวกเขาไปถึงที่ร้านอาหารอิตาเลี่ยนหรูที่มาร์คจองเอาไว้ เมื่อพวกเขาเดินก้าวเข้าประตูมาร์คก็งอแขนเขาเล็กน้อยเพื่อให้แอเรียนควงแขนเขา ผู้ซึ่งทำมันอย่างเป็นธรรมชาติหัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น เธอต้องยอมรับว่าการออกเดตสามารถสร้างประจุไฟได้จริง ๆแอเรียนเลือกน้ำผลไม้เป็นเครื่องดื่มโดยคำนึงถึงคำเตือนของมาร์คเมื่อก่อนหน้านี้ ถ้าเขาห้ามไม่ให้เธอดื่มกาแฟ เครื่องดื่มแรง ๆ อย่างไวน์แดงก็คงจะเป็นสิ่งต้องห้ามเช่นกัน ท้ายที่สุดไวน์แดงก็ถือเป็นแอลกอฮอล์และควรจะเป็นสิ่งต้องห้ามสำหรับคุ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1125 เมื่อมีความรัก ทุกอย่างก็ดูน่าตื่นเต้นไปหมด
แอเรียนยังคงครุ่นคิดกับที่มาที่ไปของแหวนวงนั้นเมื่อมาร์คชี้แจงเธอ “ฉันออกแบบเองเมื่อนานมาแล้ว ปรับปรุงเล็กน้อยและให้คนทำขึ้นเป็นเวลาสามเดือน ฉันตัดสินใจจะให้มันกับเธอก็ต่อเมื่อฉันพอใจแล้ว”การยอมรับของเขาทำให้แอเรียนนึกขึ้นได้ว่า เธอเคยเห็นงานออกแบบของเขาในห้องทำงานของเขาตอนที่เธอยังเป็นเด็ก เธอถึงได้รู้สึกคุ้นเคยกับแหวนวงนี้ตอนนั้นแอเรียนเข้าใจว่า มาร์คต้องออกแบบแหวนวงนี้ให้กับภรรยาในอนาคตของเขาแน่ ๆ เธอจะรู้ได้อย่างไรว่า แหวนวงนั้นจะได้มาอยู่บนนิ้วของเธอ?โชคชะตาช่างลึกลับ ด้วยกลอุบายของโชคชะตา ชีวิตของแอเรียนจึงถูกผูกมัดไว้กับมาร์คไปชั่วชีวิตนี้แอเรียนปิดกล่องลงด้วยความระมัดระวังโดยเห็นได้ชัดว่า เธอไม่ได้คิดที่จะสวมแหวนนั้นนับตั้งแต่ตอนนี้เพราะเธอกลัวว่าเธอจะทำมันหายระหว่างที่ทำงานมาร์คไม่พอใจเล็กน้อยกับการกระทำของเธอ ใบหน้าที่หล่อเหล่าของเขาค่อนข้างจะโมโหเลยทีเดียว “เธอจะไม่ใส่แหวนเหรอ?”“คือ ฉันกลัวทำหายน่ะ…”“ถ้าหายฉันก็แค่จ้างให้คนทำให้ใหม่” เขาสั่งด้วยเสียงที่เข้ม “สวมแหวนเลยสิ”แอเรียนแอบรู้สึกวิตกกับอารมณ์ที่เปลี่ยนได้เร็วของเขา เธอจึงเชื่อฟังเขาและสวมแหวน เนื่องจา
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
