[ Talk แอมแปร์]
ฉันกำลังนั่งหัวเสียอยู่ในห้อง คิดถึงเรื่องเมื่อครู่ทีไรก็อยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ ให้กับความโง่ของตัวเอง ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องดังขึ้น "ใครมาตอนนี้ คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่" ฉันบ่นพึมพำเบาๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ จนฉันรำคาญ "โอ้ย!! จะเคาะอะไรนักหนา วันนี้หงุดหงิดโว้ยพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่" ฉันจะโกนออกไปดังๆ ให้คนที่เคาะห้องได้ยิน ฉันเลิกขายตัวแล้วนะ ห้องก็ไม่ใช่ห้องเดิมที่เคยอยู่ตอนขายตัว ไม่รู้ใครมาเคาะ "ถ้าไม่เปิดกูกลับ" เสียงคนที่อยู่หน้าห้องพูดขึ้น พี่ป่า !! ฉันตาโตขึ้นมาทันทีที่รู้ว่าคนอยู่หน้าห้องคือพี่ป่า ฉันรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปเปิดประตูห้อง มันดีใจจนบอกไม่ถูก ใครจะไปคิดว่าเขาจะกลับมา แกร็ก! ประตูห้องถูกเปิดออก เผยให้เห็นใบหน้าบึ้งตึงของคนที่ยืนอยู่หน้าห้อง พี่ป่าเดินแทรกตัวเข้ามาในห้อง ฉันรีบปิดประตูล็อคกลอนทันที "นึกว่าจะไม่...." "ถอดเสื้อผ้าออก" ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบพี่ป่าก็พูดสวนขึ้นมาซะก่อน ฉันคลี่ยิ้มหวานออกมาทันที "รีบหรอคะ^_^" ฉันยกมือขึ้นคล้องคอพี่ป่า พี่ป่ากดยิ้มตรงมุมปากก่อนจะกดจูบลงมาที่ริมฝีปากของฉัน เขาขยี้จูบฉันอย่างหนักหน่วง จนฉันแทบจะหายใจไม่ทัน เฮือก! ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆทันทีที่พี่ป่าถอนจูบออก "หึ อ่อน!!" "ถึงแอมจะอ่อน แต่แอมก็ทำให้พี่แข็งได้นะคะ^_^" ฉันยิ้มหวานให้พี่ป่าก่อนจะนั่งคุกเข่าลงตรงเป้ากางเกงของเขา ฉันใช้มือลูบท่อนเอ็นที่มันผงาดอยู่ในกางเกงจนแทบจะทะลุออกมาอยู่แล้ว "ไม่ต้องอม กูไม่ชอบ" พี่ป่าผลักฉันให้ล้มลงไปนอนราบกับโซฟา เขายืนมองฉันที่กำลังถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกายทีละชิ้นๆ ตาไม่กระพริบ จนในที่สุดร่างกายฉันก็ไม่มีเสื้อผ้าเหลืออยู่เลยสักชิ้น ฉันลุกขึ้นนั่งแล้วอ้าขาออกกว้างๆ พรางเอามือถูกลีบของตัวเองเล่นไปมา "ถอดเร็วๆสิคะ แอมเงี่ยนไม่ไหวแล้วนะ ซี๊ด" ฉันพูดพร้อมกับเอานิ้วสอดดข้าไปในรูเสียวของตัวเองแล้วชักเข้าออกช้าๆ แจ๊ะๆ แจ๊ะๆ "อ๊า อื้ม ซี๊ด พี่ป่า อ๊า ถอดเร็วๆสิ" ฉันบอกเขาอย่างหงุดหงิด เพราะตอนนี้พี่ป่าเอาแต่ยืนมองฉันตาไม่กระพริบ "ให้กูทำให้ดีกว่า" พี่ป่านั่งลงตรงหวางขาฉัน เขาดึงมือฉันออก จากนั้นเขาก็สอดนิ้วตัวเองเข้าไปแทน แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะๆ "อ๊า ระ เร็วๆเลย อู้ว สะ เสียว" ฉันร้องครางออกมาดังลั่น มันเสียวซ่านจนใจแทบจะขาด "น้ำเยอะชิบ" พี่ป่าบ่นพึมพำก่อนจะชักนิ้วเข้าออกรัวๆ แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะๆๆๆ ฉันรู้สึกเหมือนตอนนี้ตัวเองกำลังจะไปแตะขอบสวรรค์ ฉันเงยหน้าขึ้นเริ่มหายใจถี่ขึ้น ยกมือขึ้นมาบีบเค้นน่าอกตัวเองแรงๆ นิ้วของพี่ป่าชักเข้าออกรูรัวๆ แต่ จู่ๆพี่ป่าก็ชักนิ้วออกแบบดื้อๆ จนฉันต้องมองเขาแบบไม่พอใจ "หยุดทำไม" พี่ป่าไม่ตอบเขายืนขึ้นแล้วก็ถอดเสื้อตัวเองออก เผยให้เห็นซิกแพคเป็นลอนๆของเขา จากนั้นพี่ป่าก็ถอดกางเกงของตัวเองออก ครั้งแรกที่ฉันได้เห็นท่อนเอ็นอันใหญ่ของพี่ป่าแบบเต็มๆตา ฉันรีบหุบขาตัวเองทันที ทะ ทำไมมันทั้งใหญ่และยาวจนน่ากลัวขนาดนั้น ฉันมองไปที่ท่อนเอ็นใหญ่ขนาดมันคงจะกำไม่รอบแน่ๆ แทบยังยาวมากถ้าแทงเข้าไปคงจะจุกมากแน่นอน ใจคอฉันเริ่มไม่ดีแล้วตอนนี้ พี่ป่าก้มลงไปหยิบกางเกงขึ้นมาล้วงหาอะไรสักอย่าง ก่อนจะชูกล่องถุงยางอนามัยขึ้นมาให้ฉันดูสองกล่อง "ถ้าไม่หมดสองกล่องนี้ กูไม่เลิกเอา" ฉันกลืนน้ำลายแทบจะไม่ลงคออยู่แล้วตอนนี้ เขาจะบ้ารึไง พี่ป่านั่งคุกเข่าลงตรงหน้าฉัน มือหนาของเขาทั้งสองข้างพยายามจับขาฉันแยกออกจากกัน แต่ฉันเกร็งขาเอาไว้ ฉันไม่อยากมีอะไรกับเขาแล้ว ของเขามันใหญ่เกินไป ถึงฉันจะเคยขายตัวเเต่ก็ไม่เคยเจอใครที่มีขนาดท่อนเอ็นใหญ่ยาวขนาดนี้เลยจริงๆ "ทำไม อยากเอากับกูไม่ใช่รึไง" "มะ ไม่เอาแล้ว" ฉันส่ายหัวรัวๆ พร้อมกับแกะมือพี่ป่าออกจากขาของตัวเอง "มึงอ่อยกูเอง มึงต้องรับผิดชอบ" จบคำพูดของพี่ป่าเขาก็ออกแรงแยกขาทั้งสองข้างของฉันออกจากกันจนสำเร็จ ฉันรีบดันตัวออกหนีเขา พยายามตะเกียดตะกายหนีท่อนเอ็นอันใหญ่ของพี่ป่า แต่...มันไม่สำเร็จ พี่ป่าแรงเยอะมาก เขารวบแขนทั้งสองข้างของฉันเอาไว้ด้วยมือเดียว แขนแกร่งดันขาฉันให้แยกออกจากกัน จากนั้นพี่ป่าก็เสียบท่อนเอ็นเข้ามา "อึก...อะ แอมเจ็บ เอามันออกไป" น้ำตาฉันมันเอ่อล้นขึ้นมาทันที ที่พี่ป่าเสียบท่อนเอ็นเข้ามาจนมิดด้าม "อ๊า ซี๊ด" พี่ป่ารางในลำคอเบาๆ ปัก ปัก ปัก! เขากระแทกท่อนเอ็นอันใหญ่เข้ามาแรงๆเน้นๆ มันยิ่งทำให้ฉันเจ็บ "ฮึก ยะ หยุด พี่ป่า อะ แอมเจ็บ" "อยากเอากับกูมากไม่ใช่รึไง อ๊าซี๊ด" "...." "กูก็จัดให้มึงแล้วนี่ไงแอม" ปัก ปัก ปัก ปัก! ตรับ ตรับ ตรับ จบคำพูดของพี่ป่าเขาก็กระแทกถาโถมท่อนเอ็นเข้ามาในรูเสียวของฉันรัวๆ ตอนนี้น้ำตาฉันมันไหลมาอาบแก้มทั้งสองข้างแล้ว มันเจ็บมากจริงๆ มันไม่เสียวแบบที่ฉันคิดไว้เลยสักนิด เพราะของเขามันใหญ่เกินไป ถ้ารู้ว่าจะใหญ่ขนาดนี้สาบานว่าฉันจะไม่อ่อยพี่ป่าแบบนี้เลย ฉันจะแค่ตามจีบเขาแต่จะไม่เสนอตัวให้แบบนี้เลย พี่ป่ากระแทกท่อนเอ็นเข้ามาในรูเสียวของฉันนานนับชั่วโมง ก็ไม่มีท่าทีว่าจะเสร็จ นอกจากจะใหญ่มหึมาแล้วยังอึดและทนนานอีกต่างหาก แล้วเมื่อไหร่ถุงยางมันจะหมดสองกล่องแบบที่เขาบอก ฉันจะไม่ตายก่อนรึไงกันเช้าวันใหม่...มันควรจะเป็นเช้าที่สดใสสำหรับฉัน แต่ไม่เลยค่ะ ตอนนี้ฉันกำลังมองดูสภาพตัวเองในกระจก มันมีแต่รอยแดงรอยกัดของไอ้บ้าป่า แถมถุงยางอนามัยก็เกลื่อนกลาดห้องเต็มไปหมด เมื่อคืนไอ้พี่ป่ามันทำเรื่องอย่างว่าจนถุงยางหมดจริงๆ แล้วกว่าจะหมดคือเกือบเช้า แถมไอ้พี่ป่ามันยังรุนแรงกับฉัน ทำราวกับฉันเป็นหุ่นยนต์ไม่ใช่คนยังไงอย่างงั้น คอยดูเถอะพี่ป่าต้องรับผิดชอบโดยการมาเป็นแฟนของฉัน ฉันเดินไปหยิบโทรศัพท์กดเข้าการถ่ายวีดีโอ แล้วตั้งไว้ตรงมุมที่พี่ป่ามองไม่เห็น แต่มันเป็นมุมที่ถ่ายมาแล้วเห็นหน้าพี่ป่าเต็มๆ เห็นหมดทุกอย่างของเขา แกร่ก! เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออก ฉันสะดุ้งโหยงแล้วรีบกระโดดขึ้นเตียงเอาผ้ามาพันร่างเปลือยเปล่าของตัวเองไว้ทันที เขาเดินออกมาจากห้องน้ำร่างกายมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวที่ปกปิดเรือนร่างกำยำของเขาอยู่ ตามแขนของพี่ป่ามีรอยเล็บของฉันที่จิกเขาเมื่อคืน "สมใจอยากรึยัง ?" เขาเลิกคิ้วถามฉัน "พะ พอแล้ว" ฉันตอบเสียงสั่นๆ ทำท่ากลัวฉันรู้ดีว่ายังไงพี่ป่าก็ต้อยทำต่อแน่ๆ ยอมเจ็บอีกสักครั้ง มันคุ้มยิ่งกว่าคุ้มสะอีก "แต่กูอยากอีก" ไม่พูดเปล่า พี่ป่าถอดผ้าขนหนูออก เผยให้เห็นท่อนเ
1 อาทิตย์ผ่านไป หนึ่งอาทิตย์ที่ฉันอยู่แต่ห้องไม่ได้ออกไปไหน เพราะมันเจ็บระบมไปทั้งตัว ตรงจิมิน้อยของฉันมันระบมไปหมด คิดเอาสิว่าไอ้พี่ป่ามันดิบเถื่อนขนาดไหน วันนี้แหละฉันจะไปเรียกร้องความยุติธรรมให้กับน้องจิมิของฉัน ฉันแต่งตัวด้วยชุดเดรสสีครีม แต่งหน้าจางๆ รัดผมรวบดึง ผู้ชายคนไหนเห็นเป็นต้องเหลียวหลังกันทุกคน ณ บริษัท บริษัทนี้เป็นบริษัทที่พี่ป่ากับรินเพื่อนสาวของฉันหุ้นกัน ฉันมาที่นี่ค่อนข้างบ่อย ไม่ได้มาหาเพื่อนนะ มาอ่อยผู้ชาย "เข้าไปไม่ได้นะคะ" เสียงเลขาที่นั่งอยู่หน้าห้องท้วงฉันขึ้น เมื่อฉันกำลังจะดันประตูเปิดเข้าไปในห้องรองผู้บริหาร เธอคงจะเป็นเลขาคนใหม่ เพราะฉันพึ่งเคยเห็นหน้าเธอ"ทำไม ?" ฉันเอ่ยถามเลขาของพี่ป่า"คุณป่าคุยอยู่กับคุณภวรินค่ะ ถ้าไม่ได้ติดต่อไว้ล่วงหน้าเชิญกลับไปก่อนนะคะ" "ประทานโทษนะคะ พอดีฉันเป็นเพื่อนกับภวริน แล้วฉันก็เป็นเมียของพี่ป่า" พูดจบฉันก็ดันประตูเข้าไปด้านในทันที ภายในห้อง มีแค่รินเพื่อนของฉันนั่งอยู่ แล้วพี่ป่าหายไปไหน "เห็นพี่ป่ามั้ยริน" รินมันมองหน้าฉันแล้วก็ยิ้มๆ ก่อนจะส่งซิกให้ฉันดูที่ใต้โต๊ะทำงานของพี่ป่า อ่า! แอบหลบอยู่สินะ ฉันเดินไป
ตกดึก...หลังจากเก็บข้าวของเสร็จแล้ว เพราะพรุ่งนี้ฉันต้องย้ายไปอยู่กับพี่ป่า ^_^ฉันพยายามนอนเท่าไหร่ก็นอนไม่หลับก็ไอ้พี่ป่านะสิ พอมาส่งฉันเสร็จแล้วมันก็หายหัวไปเลยโทรไปไม่รับโทรกลับไม่มี แชทไปไม่ตอบ ให้มันได้แบบนี้สิ!! ฉันลุกขึ้นจากที่นอน แล้วแต่งตัวด้วยชุดเกาะอกสีแดงสด กางเกงยีนส์ขาสั้นจ้ำ....ฉันว่าจะไปดื่มเพราะมันนอนไม่หลับ คอยดูเถอะไอ้พี่ป่าพรุ่งนี้จะบ่นให้หูชาเลย นี่ถ้าฉันรู้ว่าห้องพี่ป่าอยู่ไหนนะ ฉันไปหานานละ แต่ฉันไม่รู้นี่สิ ณ คลับkkนี่เป็นคลับของขุนเขาน้องชายของพี่ป่า คลับนี้พึ่งเปิดได้ไม่ถึงเดือน เเต่ลูกค้าแทบล้นร้าน "ไง เจ้แอม" เสียงของขุนเขาทักฉันขึ้น ขุนเขาเดินมาที่โต๊ะฉัน เรียกสายตาจากชะนีรอบๆให้หันมามองที่ฉันอย่างอิจฉาตาร้อน ขุนเขานั่งร่วมโต๊ะเดียวกันกับฉัน"เห็นไอ้ป่ามันบ่นถึงเธออยู่บ่อยๆ" "จริงหรอ^_^"ฉันยิ้มแก้มแทบปริทันทีที่ได้ยินขุนเขาพูดคำนี้ออกมา "หึ!! ฉันพูดเล่น" จากที่ยิ้มๆอยู่ฉันหุบยิ้มแทบไม่ทัน อยากจะฟาดให้สักทีจริงๆ ฉันอุส่าดีใจ"ลำใย !!" ฉันเบ้ปากใส่ขุนเขา ก่อนจะยกเหล้ากระดกหมดแก้ว "อื้อ ไอ้ป่ามันมาด้วยนะวันนี้" "มาที่คลับ อย่างงั้นหรอ?" ฉันพูดถ
พี่ป่าจับตัวฉันพลิกคว่ำหน้าลง ท่านี้ฉันเกลียดที่สุด เพราะฉันรู้ว่ามันต้องจุกมากแน่ๆ ตรับ ตรับ ตรับ ปัก ปัก ปัก!~ พี่ป่ากระแทกถาโถมสะโพกสอบท่อนเอ็นเข้ามารัวๆ มันจุกมากจริงๆ จุกจนแทบจะขาดใจตายอยู่แล้ว เพี๊ยะ เพี๊ยะ ! เขาทั้งตบก้นฉันทั้งบีบแรงมากๆ แล้วก็หัวเราะในรำคอ เหมือนจะมีความสุขที่เห็นฉันเจ็บแบบนี้ ปัก ปัก ปัก ! พี่ป่ากระแทกท่อนเอ็นช้าๆเน้นๆ สามที "กรี๊ด...จะ เจ็บๆ พะ พอแล้ว อึก..." ฉันพูดพรางขยับตัวเองหนีท่อนเอ็นของพี่ป่า พี่ป่าพอรู้ว่าฉันจะหนี เขาจับรั้งเอวฉันไว้แน่นแล้วก็กระแทกรัวยิ่งกว่าเดิม "อ๊า เสียวชิบหาย ซี๊ด" ปัก ปัก ปัก ตรับ ตรับ ตรับ~"อึก แอมเจ็บ อร้าย..." นี่คือเสียงสุดท้ายที่ฉันร้องออกมา จากนั้นฉันก็หลบไปเลย เช้าวันใหม่...ฉันลืมตาตื่นขึ้นมามองไปทางซ้ายทางขวาของตัวเองด้วยความหวาดระแวง พอไม่เห็นพี่ป่าอยู่แล้วฉันก็ถอนหายใจออกมาแบบโล่งอก ฉันเริ่มลังเลแล้วว่าจะย้ายไปอยู่กับเขาดีหรือเปล่า ถ้าฉันไปอยู่กับพี่ป่าฉันต้องตายแน่ๆ เขาทำกับฉันแบบไม่คิดที่จะสงสารฉันกับน้องจิมิน้อยของฉันเลย แถมเมื่อคืนยังทำจนฉันสลบ ขอพูดจริงๆเลยว่าตั้งแต่ขายตัวมาผ่านผู้ชายมาก็เยอะมีพี่ป่าน
ตกเย็น...ฉันนั่งๆนอนๆรอพี่ป่าจนถึงเวลา6โมงเย็น ปกติพี่ป่านานกลับห้องแบบนี้หรือเปล่านะ ฉันตัดสินใจโทรไปถามรินเพื่อนของฉัน ว่าพี่ป่าอยู่ที่บริษัทหรือเปล่า ต้องเช็คเพื่อความสบายใจ รินบอกว่าวันนี้พี่ป่ามีประชุมน่าจะกลับดึก ได้ยินรินมันบอกแบบนี้ฉันค่อยโล่งอกหน่อยหลังจากที่วางสายจากรินฉันก็นั่งดูหนังต่ออย่างสบายใจ พอมาดูนาฬิกาอีกทีมันจะสามทุ่มแล้ว พี่ป่ายังไม่กลับมาห้องเลยโทรไปก็ไม่รับอีก โทรหาริน รินก็ไม่รับ คงจะเลี้ยงลูกอยู่ หรือพี่ป่าจะแอบหนีเที่ยว หน่อยแนะ! ถ้าหนีเที่ยวจริงจะจับตีก้นซะให้เข็ด มาปล่อยให้รอแบบนี้ได้ไง เอ๊ะ! เขาก็ไม่ได้ขอให้เรารอหนิ แต่เราเป็นแฟนกันหน้าที่ของแฟนก็ต้องรอแฟนเลิกงานสิ คอยเอาน้ำเย็นๆให้กินแบบนี้ ใช่มั้ยล่ะ แต่ถ้าเเฟนไม่รักดีแบบนี้ต้องลงโทษ ฉันทั้งข้อความไปหาพี่ป่ารัวๆ ตั้งแต่สามทุ่มยันห้าทุ่ม ข้อความถูกเปิดอ่านแต่ไม่มีการตอบกลับจากพี่ป่า จะเล่นแบบนี้ใช่มั้ย!! ฉันลุกขึ้นแต่งตัวฉันจะไปตามหาพี่ป่า ฉันมีเซนส์ว่าเขาต้องอยู่คลับไหนสักที่ แล้วต้องติดพันผู้หญิงอยู่แน่ๆ "กุญแจรถไปไหน...โอ้ยคนยิ่งรีบอยู่" ฉันพูดออกมาอย่างหัวเสีย ตอนนี้ฉันเดินหากุญแจรถตัวเองจน
"กูต้องหึงต้องหวงมึงด้วยหรอวะ หึ!" จุกค่ะ คำถามนี้มันจุกจนพูดไม่ออกเลยจริงๆ ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น หายใจเข้าออกช้าๆ อดทน! อดทน! อดทน! ฉันท่องคำนี้ในใจยี่สิบกว่ารอบได้ "ป่าจ๋า^_^" ฉันคลี่ยิ้มหวานให้พี่ป่าก่อนจะนั่งลงไปที่ตักของเขา พรึ่บ! ปัก! "โอ้ย! พี่ป่าแอมเจ็บนะไม่เห็นต้องทำกันขนาดนี้เลย" ฉันร้องออกมาเสียงหลง เพราะพอฉันนั่งลงบนตักของพี่ป่า เขาก็ลุกขึ้นทันทีทำให้หน้าฉันทิ่มหัวไปกระแทกโดนขอบโต๊ะอย่างแรงพี่ป่าปรายตามองฉันแว๊บนึงก่อนจะเดินไปแบบไม่พูดอะไรสักคำ ไม่มีแม้แต่คำว่าเขาโทษ ฉันมองตามแผ่นหลังของพี่ป่าไปจนลับสายตา เขาไม่แม้แต่จะหันกลับมามองฉันเลยจริงๆ ไอ้คนใจร้าย!! ฉันทำได้แค่กร่นด่าเขาในใจนั่นแหละ เดินไปไกลขนาดนั้นตะโกนด่ายังไงก็ไม่ได้ยินหรอก ฉันยกมือขึ้นคลำๆตรงที่หัวฉันมันกระแทกขอบโต๊ะ มันเจ็บจนชาไปเลยตอนนี้"ละ เลือด..." ฉันตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าตอนนี้ที่มือฉันมีเลือดติดอยู่ แสดงว่าหัวฉันแตกงั้นหรอ แล้วพี่ป่าก็ต้องเห็นสิว่าเขาทำหัวฉันแตก แต่ไม่สนใจเลยเนี้ยนะ จู่ๆ น้ำตามันก็เอ่อขึ้นมาเต็มสองตา รักคนที่เขาไม่เคยรักเรามันเจ็บแบบนี้นี่เอง เจ็บใจไม่พอยังมาเจ็บตั
"เลิกเอาคลิปนั่นขู่กูสักที มันหมดเวลาสนุกของมึงแล้วแอม" "....""กูไม่มีทางรักผู้หญิงที่เคยขายตัวแบบมึง กูไม่ได้รังเกียจแต่กูไม่ชอบ"พี่ป่าพูดเสียงแข็งพร้อมกับจ้องหน้าฉันตาเขม่ง"ทำไมพี่พูดหมาๆแบบนี้วะพี่ป่า" ฉันลุกขึ้นยืนแล้วจ้องหน้าพี่ป่าอย่างเอาเรื่อง ไม่คิดเลยว่าผู้ชายที่ฉันหลงรักมาเป็นปีๆจะใช้คำพูดแบบนี้กับฉัน "ทำไมอะ เคยขายตัวแล้วไงวะก็เลิกขายแล้ว แล้วอีผู้หญิงที่เคยขายตัวคนนี้มันไม่มีหัวใจมันไม่มีสิทธิ์รักไม่มีสิทธิ์ชอบใครเลยรึไง" ฉันตวาดใส่หน้าพี่ป่าเสียงดังลั่น "นั่นมันก็เรื่องของมึงวะ คลิปนั่นอยากโพสต์ก็ตามใจมึง !!" "พี่ป่า พี่อย่าท้าแอมนะ!!""กูไม่ได้ท้า กูพูดจริงๆ" พูดจบพี่ป่าก็เดินไปเลย บอกตรงๆว่าตอนนี้ฉันโมโหมาก เออ! ฉันผิด ผิดที่ไปรักเขา เขาไม่ได้รักฉันและคงไม่มีวันที่จะรักฉัน เรื่องนี้ฉันควรยอมรับความจริงสักที ฉันทิ้งตัวนั่งลงบนหาดทราย พร้อมกับพ่นลมหายใจออกมาแรงๆหลายต่อหลายครั้ง มันเจ็บมันจุกไปทั่วทั้งอก แต่ร้องไม่ออก มันจุกมากกว่า 2 ชั่วโมงผ่านไป ฉันนั่งอยู่ริมหาดนั่งถอนหายใจทิ้งเป็นว่าเล่นเฮ้อ....ฉันถอนหายใจออกมายาวๆอีกครั้ง ฉันไม่ควรไปบังคับอะไรพี่ป่าอีก
1 อาทิตย์ผ่านไป...หนึ่งอาทิตย์ที่ฉันเอาแต่นอนอุดอู้อยู่แต่ในห้อง ฉันไม่ได้นอนร้องไห้ฟูมฟายอะไรนะ มันแค่รู้สึกโล่งๆ สมองมันไม่สั่งการ รู้สึกไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากทำอะไร นอกจากนอนอย่างเดียว ทุกๆวันฉันจะพิมพ์แชทไปหาพี่ป่า พิมพ์เสร็จแล้วฉันก็ไม่ได้กดส่งไปนะ ฉันกดลบข้อความทิ้ง ฉันว่าฉันต้องบ้าไปแล้วแน่เลย อาการน่าจะหนักพอตัว หรือว่าฉันควรจะไปหาหมอดีนะ ยิ่งคิดก็ยิ่งฟุ้งซ่าน ขืนฉันอยู่แต่ในห้องแบบนี้ฉันต้องเป็นบ้าจริงๆแน่"เฮ้อ ไปหารินดีกว่า" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะ ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็เอาโทรศัพท์ใส่ไว้ในกระเป๋า ฉันไม่ได้บอกรินว่าจะไปหามัน เพราะยังไงสะวันนี้มันก็ไม่มีเรียน ก็คงจะเลี้ยงลูกอยู่บ้านนั่นแหละ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่บ้านของริน เพื่อนเลิฟของฉัน ฉันปั้นหน้าให้ตัวเองดูปกติที่สุดก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน ฉันไม่อยากให้รินมันเป็นห่วง"ฮ๊าย ชะนี^_^" ฉันฉีกยิ้มหวานกล่าวทักทายริน ตอนนี้รินมันกำลังนั่งให้นมลูกอยู่ รินมันยกมือขึ้นมาทำท่าบอกให้ฉันเงียบๆ "Sorry..." ฉันพูดเบาๆ ฉันนั่งรอรินมันให้นมลูกสักพักหลังจากที่ลูกมันหลับไปแล้วมันก็ให้ป้านมมาอุ้มลูกไปนอน
ภายในห้องน้ำ...พี่ป่าวางฉันลงอย่างเบามือในอ่างน้ำจากุชชี่ที่มีน้ำเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว "ไม่ลงมาอาบด้วยกันหรอ...." ฉันถามที่ป่าที่เอาแต่ถูตัวให้ฉัน "ถ้าให้กูลงไปในอ่างด้วย คงไม่ได้อาบ" พี่ป่ายักคิ้วให้ฉันมือหนาถูวนรอบหน้าอกของฉันเหมือนตั้งใจจะถูแค่ตรงนั้นแค่ตรงเดียว"พี่ป่า" ฉันทำตาดุใส่พี่ป่า เมื่อเห็นว่าพี่ป่าเอาแต่ถูอยู่อย่างนั้น "เออๆ จะดุกูทำไม" พี่ป่าพยักหน้าตอบ มือหนาของพี่ป่าจากที่ถูวนรอบหน้าอกของฉัน ตอนนี้มันได้เลื่อนลงต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงกลีบแคมคู่นั้นของฉัน "พะ พี่ป่า ยะ อย่านะ" ฉันรีบรั้งมือของพี่ป่าเอาไว้ "ก็มึงให้กูถูตรงอื่น" พี่ป่ายักคิ้วใส่ฉันแบบกวนๆ "แต่ไม่ใชตรงนี้" เมื่อกี้ก็พึ่งมีอะไรกัน ถ้าถูตรงนี้มีหวังได้มีอีกรอบแน่ ลูกฉันจะรอดมั้ย "ก็ทำความสะอาดให้ไง เมื่อกี้น้ำกูเยิ้มเต็มรูมึงเลย...." พี่ป่าพูดมันออกมาหน้าตาเฉย ซึ่งถ้าคำๆนี้มันไม่ได้หลุดออกมาจากปากของผู้ชายที่ฉันรัก ฉันจะไม่รู้สึกอะไรเลยแต่ตอนนี้นี่สิ หน้าฉันมันร้อนผ่าวไปหมดแล้ว พี่ป่าเอามือของฉันที่จับมือเขาออก ก่อนที่จะล้วงลงไปถูแหวกกรีบแคมของฉัน เขาทำแบบนั้นจริงๆ แถมยังยิ้มทะเล้นให้อีกด้วย "อ๊ะ พ
พี่ป่าพาฉันเข้าไปในบ้าน ตอนนี้ฉันหยุดร้องแล้ว ภายในบ้านมีแม่บ้านอยู่สามคน พี่ป่าจ้างมาทำความสะอาดบ้าน และคอยดูแลเรื่องอาหาร ก็ทำทุกอย่างในบ้านนั่นแหละ ภายในบ้านทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว แทบจะไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว ไม่มีรูปครอบครัว ไม่มีห้องทำงานของคุณพ่อตรงนั้น ภายในบ้านไม่มีอะไรเหมือนเดิม มันก็คงต้องเป็นแบบนั้น จะให้ทุกอย่างอยู่เหมือนตอนที่ฉันอยู่ตอนเด็กมันก็คงจะไม่ได้ เพราะเวลามันก็ผ่านมานานมากแล้ว ฉันแอบเสียใจนิดๆนะ ที่ความทรงจำของฉันตอนเด็กมันหายไปแล้ว แต่มันก็ดี ถ้าบ้านยังคงสภาพเหมือนเดิม ฉันคงจำเรื่องราวที่เลวร้ายไม่ลืม "ห้ามร้อง" พี่ป่าหันหน้ามาบอกฉัน เมื่อเห็นว่าฉันทำท่าจะร้องไห้อีกครั้ง "อื้อ รู้แล้ว" ฉัรมองไปรอบๆบ้านอีกครั้ง "พี่ป่ารู้ได้ไงคะว่าบ้านหลังนี้แอมเคยอยู่ตอนเด็ก" ฉันหันไปถามพี่ป่าหลังจากที่เราเดินเข้ามาในบ้านกันแล้ว "กูถามริน" "แล้วซื้อบ้านได้ไง ราคา ?" พี่ป่าถอนหายออกมาเบาๆ ก่อนจะเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันอย่างเบามือ "บ้านหลังนี้เขากำลังจะปล่อยพอดี จังหวะมันพอเหมาะพอดีทุกอย่าง กูตั้งใจจะซื้ออยู่แล้วด้วย ส่วนเรื่องราคา ก็ไม่เท่าไหร่" พี่ป่าไหวไหล่ให้ฉันทีหนึ่ง
หลังจากคุยกับพ่อแม่ของพี่ป่าเสร็จ ท่านทั้งสองก็ออกไปพักที่โรงแรม และ เตรียมตัวกลับออสเตรเลียในวันพรุ่งนี้ คือ!! มาแค่นี้ แค่นี้จริงๆ แค่มาดูตัวฉัน เมื่อฉันยังไม่พร้อมที่จะแต่งงานท่านก็กลับ 1 อาทิตย์ผ่านไป เชื่อมั้ยว่าพี่ป่ายังงอนฉันอยู่ เรื่องที่ฉันไม่ยอมแต่งงานกับเขา พี่ป่างอนเป็นจริงเป็นจังมาก "พี่ป่าเอาน้ำให้แอมกินหน่อย" ฉันหันไปบอกพี่ป่าที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่"ลุกขึ้นไปหยิบเองดิ" พี่ป่าตอบโดยที่ไม่มองหน้าฉัน เขายังคงก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าคุยกับใคร "แอมท้องอยู่พี่ก็รู้ มันลุกยากท้องโต'' "....." พี่ป่าเงียบไม่ตอบอะไร "พี่ป่าแอมหิวน้ำ ไปเอาน้ำให้หน่อย !!" พี่ป่ายังทำเป็นหูทวนลม จนฉันต้องนับหนึ่งถึงสิบในใจก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบน้ำกินเอง คือพี่ป่าไม่ยอมมาหยิบน้ำให้จริงๆ ก็แค่ไม่แต่งงานด้วยตอนนี้ ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่แต่งด้วยเลยสักหน่อย ไม่รู้จะงอนทำไมขนาดนั้น พอฉันเดินกลับมานั่งที่เดิม ตอนแรกพี่ป่าคุยโทรศัพท์อยู่ พอเขาเห็นว่าฉันเดินมา พี่ป่ารีบเอาโทรศัพท์ลง แล้วก็ลุกขึ้นเดินสวนฉันออกไปจากห้องเลย "พี่ป่า พี่ป่าหยุด พี่คุยกับใคร !!" ฉันตะโกนพูดตามแผ่นหลังของพ
"เจ้าป่า นั่งลงไป ฉันจะคุยกับเธอ ไม่ใช่แก" พี่ป่าดูจะหัวเสียมากตอนนี้ เขาไม่ยอมนั่งลงตามที่แม่สั่ง จนฉันต้องจับมือให้พี่ป่านั่งเขาถึงยอมนั่งลง"เธอมีอะไรจะพูดรึเปล่า ?" แม่พี่ป่าเอ่ยถามฉันเสียงเรียบๆ ฉันกลั้นหายใจประมาณสามสี่วิ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ พรางพยักหน้าตอบคุณแม่ของพี่ป่า "พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่" ตอนนี้บรรยากาศภายในห้องรับแขกเสียงสนิท เงียบซะจนฉันได้ยินเสียงของหัวใจตัวเองที่มันกำลังเต้นรัวเพราะความประหม่าอยู่ตอนนี้"หนูเคยขายตัวจริงๆค่ะ" "เธอรู้รึเปล่าว่าพูดออกมาแบบนี้ ฉันจะไม่รับเธอเป็นลูกสะใภ้" "แม่ !!" "เจ้าป่าแกหุบปากไปเลยนะ !!"ฉันเอื้อมมือไปจับมือของพี่ป่าแล้วออกแรงบีบเบาๆ พี่ป่าหันหน้ามามองฉัน สีหน้าพี่ป่าดูจะเป็นกังวลมาก ฉันก็ไม่ต่างกันหรอก แต่ฉันก็ยังฝืนยิ้มจางๆให้พี่ป่าไป "จากชีวิตที่เคยสุขสบาย มีเงินใช้ไม่เคยขาด ทุกๆครั้งที่ปิดเทอมพ่อกับแม่จะพาไปเที่ยวต่างประเทศ""มันเพอร์เฟคมากๆเลยใช่มั้ยคะ""แต่พอมาวันหนึ่ง บ้านล้มละลาย ทรัพย์สินทุกอย่างกำลังจะถูกยึด พ่อกับแม่หนูจบชีวิตด้วยการฆ่าตัวตาย ทิ้งให้หนูจมอยู่กับบ้านที่กำลังจะถูกยึด ญาติพี่น้องไม่มีใครเอื้อมมือมาช
3อาทิตย์ผ่านไป.... ยิ่งใกล้วันจะถึงกำหนดที่พ่อกับแม่พี่ป่าจะมาไทยเมืีอไหร่ ฉันยิ่งรู้สึกตื่นเต้น รู้สึกประหม่า ฉันกลัว กลัวว่าพ่อแม่พี่ป่าจะรับฉันไม่ได้ ถึงแม่ว่าฉันกำลังจะตั้งท้องลูกของพี่ป่าหลานของท่านก็ตาม เรื่องเส้นด้าย ช่วงนี้เธอเงียบๆไป ขุนเขาคงไม่ปล่อยให้เธอออกมา เพราะอาทิตย์ที่แล้วเธอก็มากดกริ่งที่หน้าบ้าน แต่ฉันไม่ได้ออกไปเปิด แต่ดูท่าแล้วคงจะอีกนานกว่าเธอจะเลิกยุ่ง ฉันก็เข้าใจเธอนะ ที่เธอเป็นแบบนี้เธอรักพี่ป่ามาก แต่ตอนนี้พี่ป่าเป็นของฉัน และฉันก็รักเขามากไม่ต่างจากเธอ อ้อ วีนัสกลับโคราชไปแล้วนะ ไม่รู้ว่ามีเรื่องด่วนอะไรรึเปล่า กลับไปไม่บอกฉันเลย แถมยังแอบกลับตั้งแต่ตอนเช้าตรู่ ไม่รู้ว่าไปยังไง แต่พอไปถึงเธอก็ข้อความมาบอกฉัน ช่วงดึกๆ..."แอม ทำอะไรทำไมไม่ขึ้นมานอน" พี่ป่าพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันเอาแต่นั่งหน้าโต๊ะกระจกไม่ยอมขึ้นเตียงไปนอนสักที "พี่ป่า แอมกลัวว่าทางพ่อแม่ของพี่..." "แอม ไม่มีใครบังคับอะไรกูได้" พี่ป่าพูดสวนขึ้นก่อนที่ฉันจะพูดจบ "พี่ป่าเคยบอกว่าคุณแม่ของพี่ชอบเส้นด้ายมาก" "อื้ม" "แล้วแบบนี้...""อย่าคิดมากแอม ด้ายก็อยู่กับไอ้ขุนไง" "....""ขึ้นมาบนเตี
หลังจากที่ฉันกับวีนัสเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำเสร็จ ฉันใส่เป็นบิกินี่สีน้ำเงิน ขัดกับสีผิว ทำให้ดูขาวมีออร่า ส่วนวีนัสรายนั้นปิดมิดชิดทุกสัดส่วน เหมาะสมกับวัย "โห เจ้ ขนาดเจ้ท้องหุ่นเจ้ดีมาก" วีนัสมองฉันตาไม่กระพริบ "ลงไปเล่นน้ำเถอะห่วงแต่ชมอยู่ได้ ^_^" ฉันหยิบผ้าผืนบางมาคลุมตัวเอาไว้ จากนั้นฉันจูงมือวีนัสลงไปยังชั้นล่าง พี่ป่ากำลังนั่งคุยอะไรกับทันก็ไม่รู้ แล้วก็มีลูกน้องเขาอีกสองคนอยู่ด้วย ปัก! ทันทีที่ฉันลงไปชั้นล่างแล้วพี่ป่าเห็นฉัน เขาวางมือกระแทกกับโต๊ะเสียงดังทันที จากนั้นพี่ป่าก็มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะขบกรามแน่น "พวกมึงมองเมียกูทำไม !!" พี่ป่าตะคอกใส่หน้าลูกน้องของเขา เพราะตอนนี้ลูกน้องของพี่ป่ากำลังมองฉันตาค้างเลย"ปะ เปล่ามองนะครับนาย'' ลูกน้องของพี่ป่าท่าทางเลิกลักกันมากพอได้ยินเสียงพี่ป่าตะคอกใส่"พวกมึงออกไปเลยนะ ออกไปให้หมด !!" น้ำเสียงอันทรงพลังของพี่ป่า ทำให้พวกลูกน้องรีบพากันวิ่งกรูออกจากบ้านทันแทบไม่ทัน "วีนัส ไปเล่นน้ำรอพี่ก่อนเลยนะเดี๋ยวตามไป" ฉันหันไปบอกวีนัส เพราะไม่อยากให้วีนัสเห็นตอนที่พี่ป่าของขึ้น เดี๋ยวพลานจะกลัวเอา"พี่ป่าคะ อย่าดุเจ้นะคะ ^_^" ว
"เลือกมา ถ้าไปก็ไม่ต้องกลับมา" ฉันยื่นคำขาดฉันยกมือขึ้นมากอดอกและรอฟังว่าพี่ป่าจะตอบว่าอะไร แต่สิ่งที่ได้แทนคำตอบคือความเงียบของคนตรงหน้า "แอมไม่ควรถามแบบนี้ใช่มั้ย""....." "ถ้าจะคิดนานขนาดนี้ก็ไปเถอะค่ะ" ฉันตัดบทพูดขึ้น เมื่อพี่ป่าไม่ยอมตอบสักที มันรู้สึกเจ็บดีจริงๆ ที่เห็นพี่ป่าลังเลแบบนี้ สำหรับเขา มันคงจะเลือกยากมากเลยสินะ พูดจบฉันก็ลุกขึ้น เตรียมจะเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น หมั่บ! มือหนาของพี่ป่าขว้ามาจับแขนฉันไว้ "ไปสิ อย่ามายุ่งกับแอม !!" ฉันสะบัดมือพี่ป่าออกอย่างแรง ก่อนจะรีบเดินออกจากตรงนั้นทันที ภายในห้อง....ไอ้ป่าบ้า! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมไม่คิดถึงฉันกับลูกก่อนล่ะ ฉันเอาเเต่กล่นด่าพี่ป่าพึมพำเบาๆในห้องคนเดียว ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องดังของ พร้อมกับเสียงของพี่ป่าที่พูดบอกให้ฉันไปเปิดประตูให้เขาเข้ามาในห้อง "แอม เปิดประตูให้กูดิ" "ไม่ จะไปหาเมียเก่าก็ไป""โธ่แอม กูไม่ได้จะไป กูไม่ไป มาเปิดประตูให้กูก่อนได้มั้ย" ก๊อกๆ ก๊อกๆ ก๊อกๆ "แอม เมียจ๋า เปิดประตูให้ผัวเข้าไปหน่อย" "แอม อย่าเงียบดิวะ" "แอม แอมแปร์ แอมๆๆๆๆๆๆ" พี่ป่าเคาะห้องรัวๆ แล้วก็เรียกชื่อฉันอยู่อย
ตอนนี้พี่ป่ามาถึงบ้านแล้ว พึ่งมาถึงเมื่อกี้ รินมันก็มาด้วย "วีนัส ออกไปรอข้างนอก" รินหันไปสั่งวีนัส วีนัสพยักหน้าตอบก่อนจะเดินออกไป"ด้าย มาทำไมอีกเราคุยกันหลายครั้งแล้วนะ" พี่ป่าพูดขึ้น "พี่ป่า ทำไมทิ้งกันง่ายๆแบบนี้เลยละคะ" พูดจบน้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างของเธอ "คุณก็แอบมีอะไรกับน้องชายผม มันจบแล้วด้าย ผมกับแอมกำลังจะมีลูกด้วยกัน เราจะแต่งงานกันแล้วด้าย" "มั่นใจได้ยังไงว่าเป็นลูกของพี่ มันขายตัวพี่ป่าก็รู้" "อ้าว อีนี่ วอนนักนะ !!" รินทำท่าจะพุ่งไปหาเส้นด้ายแต่ถูกพี่ป่ากันไว้ ขุนเขาก็ยืนบังหน้าเส้นด้ายเธอไว้เหมือนกัน เออ! ให้มันได้แบบนี้ ทั้งเพื่อนทั้งผัว "อย่าใช้กำลังริน กูขอ" พี่ป่าหันมาบอกรินก่อนจะหันหน้ากลับไปมองเส้นด้าย"ใช่! ผมรู้ว่าแอมเคยขายตัว ผมรู้ดีด้าย แต่ผมก็มั่นใจว่าลูกในท้องเป็นลูกของผมเหมือนกัน" "พี่ป่า....""แอมไม่ได้ขายตัวแล้ว คุณเลิกเอาเรื่องพวกนี้มาพูดได้แล้วด้าย" "ผมกับคุณไม่มีทางรักกันได้อีกแล้ว ตอนนี้ผมรักแอม""ไม่!! พี่ป่ารักด้าย ทำไมคะ ด้ายเคยให้อภัยพี่ป่าตั้งกี่ครั้ง เรารักกันมากขนาดไหน พี่ป่าลืมได้ยังไง" "ตอนนี้คนที่คุณควรจะแคร์ คือไอ้ขุนเขา
"ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่ทำฉันก่อน" "ด้ายไม่เคยทำร้ายใคร เธอทำด้ายก่อนนะแอม" "ใช่!! ฉันทำเธอก่อน มันเป็นเพราะฉันไม่รู้ ฉันก็ยอมถอยแล้วไง แต่พี่ป่าไม่ยอมปล่อยมือฉันเอง เพราะฉะนั้นถือว่าเขาเป็นของฉันแล้ว" ".....""นายรับได้ยังไง ที่คนที่นายรัก เขายังรักพี่ชายนายอยู่ นายโอเคจริงๆงั้นหรอขุนเขา" ".....""นายทนได้จริงๆงั้นหรอ กับอะไรแบบนี้""สักวันเส้นดายจะรักฉันแอม" "เอาเถอะ งั้นมันก็แล้วแต่นายก็แล้วกัน" "อื้ม" ขุนเขาลุกขึ้น แล้วเดินเข้าห้องนอนไปเลย ดูท่าเขาคงจะไม่ค่อยพอใจฉันหรอก ที่ฉันพูดไปแบบนี้ ฉันก็แค่อยากเตือนสติเขา เส้นด้ายไม่ได้ดีแบบที่เขาคิดหรอก ถ้าเธอดีจริง เธอจะไม่บอกให้ฉันเอาเด็กออก ทั้งๆที่ฉันยอมถอยและไม่ไปวุ่นวายอะไรกับเธอเลย เช้าวันใหม่...วันนี้แล้วที่ฉันต้องกลับกรุงเทพ วีนัสมาก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมง ดูท่าทางเธอจะตื่นเต้นไม่น้อยเลยจริงๆ วีนัสเอาแต่ถามฉัน ว่ากรุงเทพเป็นยังไง เหมือนโคราชหรือเปล่า "ทำไมให้เด็กนี่ไปด้วย เธอไม่เรียนหนังสือรึไง ?" ขุนเขาเดินออกมาจากบ้าน เขาทักขึ้นเมื่อเห็นวีนัสนั่งอยู่หน้าบ้านพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ "หนูปิดเทอมแล้วค่ะ ^_^" ฉันกำลังจะอ้า