ตกดึก...
หลังจากเก็บข้าวของเสร็จแล้ว เพราะพรุ่งนี้ฉันต้องย้ายไปอยู่กับพี่ป่า ^_^ ฉันพยายามนอนเท่าไหร่ก็นอนไม่หลับก็ไอ้พี่ป่านะสิ พอมาส่งฉันเสร็จแล้วมันก็หายหัวไปเลยโทรไปไม่รับโทรกลับไม่มี แชทไปไม่ตอบ ให้มันได้แบบนี้สิ!! ฉันลุกขึ้นจากที่นอน แล้วแต่งตัวด้วยชุดเกาะอกสีแดงสด กางเกงยีนส์ขาสั้นจ้ำ.... ฉันว่าจะไปดื่มเพราะมันนอนไม่หลับ คอยดูเถอะไอ้พี่ป่าพรุ่งนี้จะบ่นให้หูชาเลย นี่ถ้าฉันรู้ว่าห้องพี่ป่าอยู่ไหนนะ ฉันไปหานานละ แต่ฉันไม่รู้นี่สิณ คลับkk
นี่เป็นคลับของขุนเขาน้องชายของพี่ป่า คลับนี้พึ่งเปิดได้ไม่ถึงเดือน เเต่ลูกค้าแทบล้นร้าน "ไง เจ้แอม" เสียงของขุนเขาทักฉันขึ้น ขุนเขาเดินมาที่โต๊ะฉัน เรียกสายตาจากชะนีรอบๆให้หันมามองที่ฉันอย่างอิจฉาตาร้อน ขุนเขานั่งร่วมโต๊ะเดียวกันกับฉัน "เห็นไอ้ป่ามันบ่นถึงเธออยู่บ่อยๆ" "จริงหรอ^_^" ฉันยิ้มแก้มแทบปริทันทีที่ได้ยินขุนเขาพูดคำนี้ออกมา "หึ!! ฉันพูดเล่น" จากที่ยิ้มๆอยู่ฉันหุบยิ้มแทบไม่ทัน อยากจะฟาดให้สักทีจริงๆ ฉันอุส่าดีใจ "ลำใย !!" ฉันเบ้ปากใส่ขุนเขา ก่อนจะยกเหล้ากระดกหมดแก้ว "อื้อ ไอ้ป่ามันมาด้วยนะวันนี้" "มาที่คลับ อย่างงั้นหรอ?" ฉันพูดถามย้ำขุนเขาอีกครั้ง ใจร้อนรุ่มเหมือนเปลวไฟมากตอนนี้ แอบหนีเที่ยวได้ยังไง ถึงว่าโทรไปไม่รับ ทักไปก็ไม่ตอบ รู้อยู่หรอกว่าไม่ชอบฉัน แต่เราเป็นแฟนกันแล้วทำอะไรก็น่าจะบอกฉันบ้างสิ "มันอยู่ไหน !!" ฉันถามขุนเขาเสียงดัง "เธอเป็นอะไรของเธอ โกรธยั่งกับเป็นเมียมัน" ขุนเขาเลิกคิ้วถามฉัน เขาคงจะยังไม่รู้เรื่องของฉันกับพี่ป่า "ฉันถามว่า ไอ้ป่ามันอยู่ไหน!!" ฉันถามเสียงแข็ง "เธอไม่ต้องไปยุ่งกับมันหรอก เธอก็รู้ไม่ใช่รึไงว่ามัน..." "ไอ้ป่ามันอยู่ไหน พาฉันไปเดี๋ยวนี้" ปัก! ฉันทุบโต๊ะเสียงดังจนขุนเขาสะดุ้งโหยง มันรีบลุกขึ้นเดินนำฉันไปหาพี่ป่าทันที ขุนเขาพาฉันเดินขึ้นไปชั้นสองของคลับ ฉันพึ่งรู้ว่ามีแบบนี้ด้วย มันเหมือนซ่องยังไงยั่งงั้นเลย มีผู้ชายผู้หญิงเดินกอดกันผ่านไปมาตรงทางเดิน "มันอยู่ห้องนี้แหละ" ขุนเขาหยุดอยู่ที่หน้าห้องๆหนึ่ง "มันคือห้องอะไร" ฉันถามเสียงแข็ง ถ้าเป็นห้องนอนนะ ฉันฆ่าพี่ป่าทิ้งแน่ คอยดูสิ "ก็เป็นคาราโอเกะ มีเด็กนั่งดริ้ง" แกร่ก! ปัง! จบคำพูดของขุนเขาฉันก็เปิดประตูเข้าถีบประตูแรงๆเข้าไปด้านในทันที ภาพที่ฉันเห็นคือ พี่ป่ากำลังนั่งนัวเนียกับผู้หญิงอยู่ เห็นแบบนี้แล้วเลือดขึ้นหน้าเลยค่ะ รู้จักอีแอมแปร์น้อยไปซะแล้ว ไอ้ป่า!! "ไอ้ป่า !!" ฉันเรียกชื่อพี่ป่าเสียงดัง เพราะดูเหมือนเขาจะไม่รู้ว่าฉันกำลังยืนมองเขาจูบกับอีชะนีนั่นอยู่ พอพี่ป่าหันมาเห็นฉัน เขาผละตัวออกจากผู้หญิงคนนั้นทันที "อีชะนี มึงมายุ่งอะไรกับผัวกู!!" ฉันพุ่งปรี่ ไปหาอีชะนีที่นั่งข้างพี่ป่า กำลังจะจิกหัวมันมาตบ แต่ถูกพี่ป่ากันไว้ แล้วพี่ป่าก็ลากฉันออกจากคลับทันที "ปล่อย !! " ฉันพูดพรางดึงมือตัวเองออกจากมือพี่ป่า "กลับไป !!" พี่ป่าสะบัดมือออกอย่างแรง แล้วก็จ้องฉันตาเขม่ง "แอมไม่กลับถ้าพี่ไม่กลับด้วย" "มึงอย่าทำตัวเยอะได้มั้ยวะแอม" พี่ป่ามองฉันแบบไม่สบอารมณ์เอามากๆ "ก็เราเป็นแฟนกันแล้ว พี่ไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นได้ยังไง ห๊ะ!!" ฉันพูดเสียงดังจนคนที่เดินผ่านไปมาหันมามอง "คิดว่ากูอยากเป็นแฟนกับมึงรึไง เหตุผลอะไรมึงน่าจะรู้ดี" ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น รู้สึกเจ็บแปล๊บๆตรงกลางใจ ไอ้คนบ้าพูดอะไรไม่คิดว่าฉันจะเสียความรู้สึกบ้างเลยรึไงกัน "กลับห้อง เดี๋ยวแอมไปส่งแล้วก็ห้ามปฏิเสธพี่คงไม่อยากให้คลิปของตัวเองหลุดไปหรอกนะ" ฉันจ้องหน้าพี่ป่าตาเขม่ง ถ้าเขายอมฟังฉันดีๆฉันคงไม่เอาวิธีนี้มาขู่เขาหรอก "กูเอารถมา!!" "เดี๋ยวแอมไปส่งที่คอนโด เอารถจอดไว้นี่แหละ ให้ขุนเขามันขับไปให้พรุ่งนี้ !!" "แม่งเอ้ย!! รถมึงคันไหน" ฉันไม่ตอบอะไร ฉันเดินนำพี่ป่าไปที่รถของตัวเอง พี่ป่าเปิดประตูรถเข้ามาด้านในแล้วปิดเสียงดังลั่น เขาไม่คิดว่ามันจะพังบ้างเลยรึไง "คอนโดอยู่ไหนแอมจะไปส่ง" ฉันหันหน้าไปถามพี่ป่า "ไปคอนโดมึง กูจะนอนกับมึง" คำพูดและแววตาของพี่ป่าที่กำลังมองหน้าฉันตอนนี้ทำเอาฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัว กลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอเลยจริงๆ "ออกรถสิ รึว่าเปลี่ยนใจแล้ว งั้นกูลง!!" จบคำพูดของพี่ป่าฉันก็ออกรถทันที ฉันไม่ต้องการให้เขากลับไปหาอีนั่น แต่ฉันก็ยังไม่พร้อมที่จะมีอะไรกับเขา แต่ทำไงได้ละ ใจมันเริ่มกลัวขึ้นมาแล้วเมื่อรู้ว่าคืนนี้ฉันยะต้องเจอกับอะไร เอาเถอะพรุ่งนี้ฉันต้องย้ายไปอยู่กับพี่ป่า ยังไงก็ต้องโดนอยู่ดี โดนบ่อยๆคงจะชินณ คอนโดฉัน
ภายในห้อง พอเข้ามาดานในห้องพี่ป่าก็อุ้มฉันจนตัวลอยแล้วก็พาฉันเข้าไปในห้องนอน แถมเขายังโยนฉันลงบนเตียงเเรงมาก จนฉันจุก "ไอ้...อื้อ" ยังไม่ทันที่ฉันจะร้องด่าอะไร พี่ป่าก็พุ่งมากดริมฝีปากจูบฉันทันที เขาบดขยี้กระแทกจูบฉันอย่างดุเดือด เขาไม่นุ่มนวลเลยสักนิด แถมตอนนี้ฉันเริ่มได้กลิ่นคาวเลือดจางๆแล้วด้วย "อื้อ อื้อ" ฉันร้องท้วงพี่ป่าในลำคอพรางเอามือทุบอกแกร่งเขาแรงๆ แต่พี่ป่าไม่มีท่าทีว่าจะถอดจูบออกง่ายๆเลย มือหนาปลดกระดุมกางเกงของฉันออก ก่อนจะดึงกางเกงของฉันให้หลุดออกไปจากตัวฉันอย่างง่ายดาย กางเกงในตัวจิ๋วของฉันก็หลุดออกไปด้วย จากนั้นเขาก็จัดการถอดกางเกงของตัวเองออก เขาทำทุกอย่างทั้งที่ยังจูบฉันอยู่ พี่ป่าถอนจูบออก เขาดันตัวนั่งแล้วจับขาของฉันแยกออกจากกัน จากนั้นก็กระแทกท่อนเอ็นอันใหญ่ยาวเข้ามาแรงๆ เขาไม่ใส่ถุงยางอย่างงั้นหรอ "กรี๊ด !! อึก..." ฉันพยายามดันตัวออก แต่พี่ป่ากดสะโพกฉันเอาไว้ เขากระแทกสะโพกรัวๆ ท่อนเอ็นอันใหญ่ยาวเข้าออกรูเสียวของฉันรัวๆ มันจุกจนฉันเริ่มหายใจไม่ออก "อ๊าซี๊ด~" พี่ป่าครางในลำคอเบาๆ ตรับ ตรับ ตรับ ปัก ปัก ปัก "จะ เจ็บ อึก..อร้ายกรี๊ด" ฉันกรี๊ดออกมาเสียงดังลั่นห้อง เพราะพี่ป่ากระแทกท่อนเอ็นอันใหญ่เข้ามาแรงมากกว่าเดิม ไอ้หมาบ้า เขาไม่คิดจะทำให้ฉันมีอารมณ์ร่วมกับเขาสักนิดบ้างเลยรึไงพี่ป่าจับตัวฉันพลิกคว่ำหน้าลง ท่านี้ฉันเกลียดที่สุด เพราะฉันรู้ว่ามันต้องจุกมากแน่ๆ ตรับ ตรับ ตรับ ปัก ปัก ปัก!~ พี่ป่ากระแทกถาโถมสะโพกสอบท่อนเอ็นเข้ามารัวๆ มันจุกมากจริงๆ จุกจนแทบจะขาดใจตายอยู่แล้ว เพี๊ยะ เพี๊ยะ ! เขาทั้งตบก้นฉันทั้งบีบแรงมากๆ แล้วก็หัวเราะในรำคอ เหมือนจะมีความสุขที่เห็นฉันเจ็บแบบนี้ ปัก ปัก ปัก ! พี่ป่ากระแทกท่อนเอ็นช้าๆเน้นๆ สามที "กรี๊ด...จะ เจ็บๆ พะ พอแล้ว อึก..." ฉันพูดพรางขยับตัวเองหนีท่อนเอ็นของพี่ป่า พี่ป่าพอรู้ว่าฉันจะหนี เขาจับรั้งเอวฉันไว้แน่นแล้วก็กระแทกรัวยิ่งกว่าเดิม "อ๊า เสียวชิบหาย ซี๊ด" ปัก ปัก ปัก ตรับ ตรับ ตรับ~"อึก แอมเจ็บ อร้าย..." นี่คือเสียงสุดท้ายที่ฉันร้องออกมา จากนั้นฉันก็หลบไปเลย เช้าวันใหม่...ฉันลืมตาตื่นขึ้นมามองไปทางซ้ายทางขวาของตัวเองด้วยความหวาดระแวง พอไม่เห็นพี่ป่าอยู่แล้วฉันก็ถอนหายใจออกมาแบบโล่งอก ฉันเริ่มลังเลแล้วว่าจะย้ายไปอยู่กับเขาดีหรือเปล่า ถ้าฉันไปอยู่กับพี่ป่าฉันต้องตายแน่ๆ เขาทำกับฉันแบบไม่คิดที่จะสงสารฉันกับน้องจิมิน้อยของฉันเลย แถมเมื่อคืนยังทำจนฉันสลบ ขอพูดจริงๆเลยว่าตั้งแต่ขายตัวมาผ่านผู้ชายมาก็เยอะมีพี่ป่าน
ตกเย็น...ฉันนั่งๆนอนๆรอพี่ป่าจนถึงเวลา6โมงเย็น ปกติพี่ป่านานกลับห้องแบบนี้หรือเปล่านะ ฉันตัดสินใจโทรไปถามรินเพื่อนของฉัน ว่าพี่ป่าอยู่ที่บริษัทหรือเปล่า ต้องเช็คเพื่อความสบายใจ รินบอกว่าวันนี้พี่ป่ามีประชุมน่าจะกลับดึก ได้ยินรินมันบอกแบบนี้ฉันค่อยโล่งอกหน่อยหลังจากที่วางสายจากรินฉันก็นั่งดูหนังต่ออย่างสบายใจ พอมาดูนาฬิกาอีกทีมันจะสามทุ่มแล้ว พี่ป่ายังไม่กลับมาห้องเลยโทรไปก็ไม่รับอีก โทรหาริน รินก็ไม่รับ คงจะเลี้ยงลูกอยู่ หรือพี่ป่าจะแอบหนีเที่ยว หน่อยแนะ! ถ้าหนีเที่ยวจริงจะจับตีก้นซะให้เข็ด มาปล่อยให้รอแบบนี้ได้ไง เอ๊ะ! เขาก็ไม่ได้ขอให้เรารอหนิ แต่เราเป็นแฟนกันหน้าที่ของแฟนก็ต้องรอแฟนเลิกงานสิ คอยเอาน้ำเย็นๆให้กินแบบนี้ ใช่มั้ยล่ะ แต่ถ้าเเฟนไม่รักดีแบบนี้ต้องลงโทษ ฉันทั้งข้อความไปหาพี่ป่ารัวๆ ตั้งแต่สามทุ่มยันห้าทุ่ม ข้อความถูกเปิดอ่านแต่ไม่มีการตอบกลับจากพี่ป่า จะเล่นแบบนี้ใช่มั้ย!! ฉันลุกขึ้นแต่งตัวฉันจะไปตามหาพี่ป่า ฉันมีเซนส์ว่าเขาต้องอยู่คลับไหนสักที่ แล้วต้องติดพันผู้หญิงอยู่แน่ๆ "กุญแจรถไปไหน...โอ้ยคนยิ่งรีบอยู่" ฉันพูดออกมาอย่างหัวเสีย ตอนนี้ฉันเดินหากุญแจรถตัวเองจน
"กูต้องหึงต้องหวงมึงด้วยหรอวะ หึ!" จุกค่ะ คำถามนี้มันจุกจนพูดไม่ออกเลยจริงๆ ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น หายใจเข้าออกช้าๆ อดทน! อดทน! อดทน! ฉันท่องคำนี้ในใจยี่สิบกว่ารอบได้ "ป่าจ๋า^_^" ฉันคลี่ยิ้มหวานให้พี่ป่าก่อนจะนั่งลงไปที่ตักของเขา พรึ่บ! ปัก! "โอ้ย! พี่ป่าแอมเจ็บนะไม่เห็นต้องทำกันขนาดนี้เลย" ฉันร้องออกมาเสียงหลง เพราะพอฉันนั่งลงบนตักของพี่ป่า เขาก็ลุกขึ้นทันทีทำให้หน้าฉันทิ่มหัวไปกระแทกโดนขอบโต๊ะอย่างแรงพี่ป่าปรายตามองฉันแว๊บนึงก่อนจะเดินไปแบบไม่พูดอะไรสักคำ ไม่มีแม้แต่คำว่าเขาโทษ ฉันมองตามแผ่นหลังของพี่ป่าไปจนลับสายตา เขาไม่แม้แต่จะหันกลับมามองฉันเลยจริงๆ ไอ้คนใจร้าย!! ฉันทำได้แค่กร่นด่าเขาในใจนั่นแหละ เดินไปไกลขนาดนั้นตะโกนด่ายังไงก็ไม่ได้ยินหรอก ฉันยกมือขึ้นคลำๆตรงที่หัวฉันมันกระแทกขอบโต๊ะ มันเจ็บจนชาไปเลยตอนนี้"ละ เลือด..." ฉันตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าตอนนี้ที่มือฉันมีเลือดติดอยู่ แสดงว่าหัวฉันแตกงั้นหรอ แล้วพี่ป่าก็ต้องเห็นสิว่าเขาทำหัวฉันแตก แต่ไม่สนใจเลยเนี้ยนะ จู่ๆ น้ำตามันก็เอ่อขึ้นมาเต็มสองตา รักคนที่เขาไม่เคยรักเรามันเจ็บแบบนี้นี่เอง เจ็บใจไม่พอยังมาเจ็บตั
"เลิกเอาคลิปนั่นขู่กูสักที มันหมดเวลาสนุกของมึงแล้วแอม" "....""กูไม่มีทางรักผู้หญิงที่เคยขายตัวแบบมึง กูไม่ได้รังเกียจแต่กูไม่ชอบ"พี่ป่าพูดเสียงแข็งพร้อมกับจ้องหน้าฉันตาเขม่ง"ทำไมพี่พูดหมาๆแบบนี้วะพี่ป่า" ฉันลุกขึ้นยืนแล้วจ้องหน้าพี่ป่าอย่างเอาเรื่อง ไม่คิดเลยว่าผู้ชายที่ฉันหลงรักมาเป็นปีๆจะใช้คำพูดแบบนี้กับฉัน "ทำไมอะ เคยขายตัวแล้วไงวะก็เลิกขายแล้ว แล้วอีผู้หญิงที่เคยขายตัวคนนี้มันไม่มีหัวใจมันไม่มีสิทธิ์รักไม่มีสิทธิ์ชอบใครเลยรึไง" ฉันตวาดใส่หน้าพี่ป่าเสียงดังลั่น "นั่นมันก็เรื่องของมึงวะ คลิปนั่นอยากโพสต์ก็ตามใจมึง !!" "พี่ป่า พี่อย่าท้าแอมนะ!!""กูไม่ได้ท้า กูพูดจริงๆ" พูดจบพี่ป่าก็เดินไปเลย บอกตรงๆว่าตอนนี้ฉันโมโหมาก เออ! ฉันผิด ผิดที่ไปรักเขา เขาไม่ได้รักฉันและคงไม่มีวันที่จะรักฉัน เรื่องนี้ฉันควรยอมรับความจริงสักที ฉันทิ้งตัวนั่งลงบนหาดทราย พร้อมกับพ่นลมหายใจออกมาแรงๆหลายต่อหลายครั้ง มันเจ็บมันจุกไปทั่วทั้งอก แต่ร้องไม่ออก มันจุกมากกว่า 2 ชั่วโมงผ่านไป ฉันนั่งอยู่ริมหาดนั่งถอนหายใจทิ้งเป็นว่าเล่นเฮ้อ....ฉันถอนหายใจออกมายาวๆอีกครั้ง ฉันไม่ควรไปบังคับอะไรพี่ป่าอีก
1 อาทิตย์ผ่านไป...หนึ่งอาทิตย์ที่ฉันเอาแต่นอนอุดอู้อยู่แต่ในห้อง ฉันไม่ได้นอนร้องไห้ฟูมฟายอะไรนะ มันแค่รู้สึกโล่งๆ สมองมันไม่สั่งการ รู้สึกไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากทำอะไร นอกจากนอนอย่างเดียว ทุกๆวันฉันจะพิมพ์แชทไปหาพี่ป่า พิมพ์เสร็จแล้วฉันก็ไม่ได้กดส่งไปนะ ฉันกดลบข้อความทิ้ง ฉันว่าฉันต้องบ้าไปแล้วแน่เลย อาการน่าจะหนักพอตัว หรือว่าฉันควรจะไปหาหมอดีนะ ยิ่งคิดก็ยิ่งฟุ้งซ่าน ขืนฉันอยู่แต่ในห้องแบบนี้ฉันต้องเป็นบ้าจริงๆแน่"เฮ้อ ไปหารินดีกว่า" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะ ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็เอาโทรศัพท์ใส่ไว้ในกระเป๋า ฉันไม่ได้บอกรินว่าจะไปหามัน เพราะยังไงสะวันนี้มันก็ไม่มีเรียน ก็คงจะเลี้ยงลูกอยู่บ้านนั่นแหละ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่บ้านของริน เพื่อนเลิฟของฉัน ฉันปั้นหน้าให้ตัวเองดูปกติที่สุดก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน ฉันไม่อยากให้รินมันเป็นห่วง"ฮ๊าย ชะนี^_^" ฉันฉีกยิ้มหวานกล่าวทักทายริน ตอนนี้รินมันกำลังนั่งให้นมลูกอยู่ รินมันยกมือขึ้นมาทำท่าบอกให้ฉันเงียบๆ "Sorry..." ฉันพูดเบาๆ ฉันนั่งรอรินมันให้นมลูกสักพักหลังจากที่ลูกมันหลับไปแล้วมันก็ให้ป้านมมาอุ้มลูกไปนอน
"เปิดประตูให้กู" เฮือก !! สะ เสียงแบบนี้มัน พี่ป่า!!ฉันได้แต่นั่งตัวแข็งทื่อไม่ได้ลุกขึ้นไปเปิดประตูให้พี่ป่า ฉันสับสนไปหมดแล้วนะ ทำไมถึงมาที่ห้องฉันอีก ทั้งที่เขาบอกว่าเป็นพี่น้องกันไง ฉันก็พยายามอยู่นี่ไง แล้วมาหาฉันแบบนี้ต้องการอะไร แค่เงี่ยนอยากเอาฉันงั้นหรอ "แอมแปร์ !!" คนที่อยู่หน้าห้องตะโกนเสียงดังลั่น จนฉันสะดุ้ง ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดประตูออกไปเผชิญหน้ากับเข้า แกร่ก! เสียงเปิดประตูห้อง พี่ป่ายืนอยู่หน้าห้องเขาจ่องหน้าฉันตาเขม่ง ข้างกายเขามีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่เธอมองหน้าฉันเหมือนมีคำถามอะไรสักอย่างอยากจะถามฉันฉันมองหน้าผู้หญิงคนนั้นแล้วก็มองหน้าพี่ป่าสลับกัน มันอะไรกันเขาพาผู้หญิงมาทำไม พามาเย้ยฉันอย่างงั้นเหรอ "อะไรคะ ?" ฉันขมวดคิ้วถามพี่ป่า เ"อยากถามอะไรก็ถาม" พี่ป่าหันไปบอกผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างกายเขา เธอเม้มปากเข้าหากันแน่น ดูท่าทางเธอจะเป็นคนซื่อๆ ไม่ได้มีพิษมีภัยอะไร "มะ มีอะไรกัน" ฉันเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง พรางกำมือตัวเองเอาไว้แน่น รู้สึกว่าใจมันหวิวๆยังไงชอบกล ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกับพี่ป่า เธออยากจะถามอะไรฉัน "เธอกับเขา เคยมีอะไรกันแล
เช้าวันใหม่...ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความว่างเปล่า สมองมันยังโล่งเหมือนเดิม ใจก็ยังรู้สึกเจ็บเหมือนเดิม ไม่รู้เลยว่าวันนี้ฉันควรจะทำอะไรจะออกไปข้างนอกหรือจะนอนโง่ๆอยู่ในห้องแบบนี้ เมื่อคืนก็กว่าจะข่มตานอนได้ก็ปาไปตี2กว่าๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องดังขึ้น ฉันลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไปเปิดประตู คนที่เคาะห้องฉันคือเด็กคนนั้น ที่ชื่อว่าเค เขายิ้มหวานให้ฉันในมือถือถาดอาหาร "ไม่ได้สั่ง" ฉันกำลังจะปิดประตูแต่เคเอามือมาดันประตูไว้ก่อน "ผมเห็นว่ามันสายแล้วเจ้ยังไม่ออกจากห้อง ผมเลยเอามาให้ ฟรีไม่คิดเงินเพราะแม่ผมเป็นเจ้าของร้านอาหาร^_^" พูดจบก็ฉีกยิ้มหวานให้ฉัน "ขอบคุณแต่พี่ยังไม่หิว" "รับไว้เถอะเจ้ เจ้หิวเจ้ก็ค่อยกินก็ได้^_^" ฉันถอนหายใจออกมายาวๆก่อนจะรับถาดอาหารมาจากเค เคยิ้มออกมาอย่างพอใจที่ทำให้ฉันยอมรับอาหารจากตัวเองได้ "งั้นผมไปก่อนนะครับ ต้องไปล้างจานเดี๋ยวแม่บ่น^_^" "เดี๋ยว !!" ฉันเรียกเคก่อนที่เคจะเดินไป "ครับ ?" "แถวนี้มาบาร์มั้ย ที่ใกล้ๆเดินไปได้" "เจ้จะไปดื่มงั้นหรอ" "อื้ม" "มีๆ ห่างจากที่พักประมาณโลกว่าๆ ชื่อว่า บาร์C ผมเป็นเด็กเสริฟที่นั่น" "อายุ15ไม่ใช่หรอ เขารับทำงานด้วย
พี่ป่ามาได้ยังไงกัน เขามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมต้องเป็นที่นี่ ทะเลมีตั้งเยอะแยะ ทำไมโลกมันกลมแบบนี้ ทำไมสวรรค์ถึงกลั่นแกล้งฉันขนาดนี้"เจ้ เสร็จรึยังไปกิน...." เคที่กำลังจะเดินมาหาฉัน พอเห็นพี่ป่า เขาก็หยุดชะงักทันที "ขะ ขอตัวนะคะ" ฉันก้าวขาเดินได้แต่ก้าวเดียว มือหนาของพี่ป่าก็ขว้ามาจับแขนฉันไว้ซะก่อน "มาตั้งแต่เมื่ไหร่" พี่ป่าถามฉัน "พี่ป่า ไปเล่นน้ำกันเถอะค่ะ^_^" เสียงของใครสักคนดังมาแต่ไกล พี่ป่ารีบปล่อยมือออกจากแขนฉันทันที เธอคนนั้น คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของพี่ป่า เธอเดินมาหยุดข้างๆกายของพี่ป่า ขุนเขาก็มาด้วยนะ "เอ้า แอมมาตั้งแต่เมื่อไหร่" "มาได้สองอาทิตย์แล้ว ขอตัวก่อนนะ" ก่อนจะเดินไปฉันกันไปมองพี่ป่าแว๊บหนึ่ง เขาก็มองฉันเหมือนกัน ผู้หญิงที่ยืนข้างๆพี่ป่าเธอยิ้มให้ฉัน ฉันไม่ได้ยิ้มตอบ ฉันรีบเดินไปหาเคทันที เฮ้อ.....พอกำลังจะลืม ทำไมต้องเจอด้วยนะ "เจ้ ผู้ชายคนนั้นใช่....""ไปกันเถอะ" พูดจบฉันก็เดินนำเคไปยังร้านส้มตำ ณ ร้านส้มตำ...ริมชายหาด "เจ้โอเคมั้ย" เคมองฉันสีหน้าเขาเหมือนจะเป็นห่วงฉันอยู่ไม่น้อย "อื้อ โอเคสิ สั่งส้มตำยังหิวจะตายอยู่แล้ว" ฉันพูดพรางเอามือลูบท้องข
ภายในห้องน้ำ...พี่ป่าวางฉันลงอย่างเบามือในอ่างน้ำจากุชชี่ที่มีน้ำเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว "ไม่ลงมาอาบด้วยกันหรอ...." ฉันถามที่ป่าที่เอาแต่ถูตัวให้ฉัน "ถ้าให้กูลงไปในอ่างด้วย คงไม่ได้อาบ" พี่ป่ายักคิ้วให้ฉันมือหนาถูวนรอบหน้าอกของฉันเหมือนตั้งใจจะถูแค่ตรงนั้นแค่ตรงเดียว"พี่ป่า" ฉันทำตาดุใส่พี่ป่า เมื่อเห็นว่าพี่ป่าเอาแต่ถูอยู่อย่างนั้น "เออๆ จะดุกูทำไม" พี่ป่าพยักหน้าตอบ มือหนาของพี่ป่าจากที่ถูวนรอบหน้าอกของฉัน ตอนนี้มันได้เลื่อนลงต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงกลีบแคมคู่นั้นของฉัน "พะ พี่ป่า ยะ อย่านะ" ฉันรีบรั้งมือของพี่ป่าเอาไว้ "ก็มึงให้กูถูตรงอื่น" พี่ป่ายักคิ้วใส่ฉันแบบกวนๆ "แต่ไม่ใชตรงนี้" เมื่อกี้ก็พึ่งมีอะไรกัน ถ้าถูตรงนี้มีหวังได้มีอีกรอบแน่ ลูกฉันจะรอดมั้ย "ก็ทำความสะอาดให้ไง เมื่อกี้น้ำกูเยิ้มเต็มรูมึงเลย...." พี่ป่าพูดมันออกมาหน้าตาเฉย ซึ่งถ้าคำๆนี้มันไม่ได้หลุดออกมาจากปากของผู้ชายที่ฉันรัก ฉันจะไม่รู้สึกอะไรเลยแต่ตอนนี้นี่สิ หน้าฉันมันร้อนผ่าวไปหมดแล้ว พี่ป่าเอามือของฉันที่จับมือเขาออก ก่อนที่จะล้วงลงไปถูแหวกกรีบแคมของฉัน เขาทำแบบนั้นจริงๆ แถมยังยิ้มทะเล้นให้อีกด้วย "อ๊ะ พ
พี่ป่าพาฉันเข้าไปในบ้าน ตอนนี้ฉันหยุดร้องแล้ว ภายในบ้านมีแม่บ้านอยู่สามคน พี่ป่าจ้างมาทำความสะอาดบ้าน และคอยดูแลเรื่องอาหาร ก็ทำทุกอย่างในบ้านนั่นแหละ ภายในบ้านทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว แทบจะไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว ไม่มีรูปครอบครัว ไม่มีห้องทำงานของคุณพ่อตรงนั้น ภายในบ้านไม่มีอะไรเหมือนเดิม มันก็คงต้องเป็นแบบนั้น จะให้ทุกอย่างอยู่เหมือนตอนที่ฉันอยู่ตอนเด็กมันก็คงจะไม่ได้ เพราะเวลามันก็ผ่านมานานมากแล้ว ฉันแอบเสียใจนิดๆนะ ที่ความทรงจำของฉันตอนเด็กมันหายไปแล้ว แต่มันก็ดี ถ้าบ้านยังคงสภาพเหมือนเดิม ฉันคงจำเรื่องราวที่เลวร้ายไม่ลืม "ห้ามร้อง" พี่ป่าหันหน้ามาบอกฉัน เมื่อเห็นว่าฉันทำท่าจะร้องไห้อีกครั้ง "อื้อ รู้แล้ว" ฉัรมองไปรอบๆบ้านอีกครั้ง "พี่ป่ารู้ได้ไงคะว่าบ้านหลังนี้แอมเคยอยู่ตอนเด็ก" ฉันหันไปถามพี่ป่าหลังจากที่เราเดินเข้ามาในบ้านกันแล้ว "กูถามริน" "แล้วซื้อบ้านได้ไง ราคา ?" พี่ป่าถอนหายออกมาเบาๆ ก่อนจะเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันอย่างเบามือ "บ้านหลังนี้เขากำลังจะปล่อยพอดี จังหวะมันพอเหมาะพอดีทุกอย่าง กูตั้งใจจะซื้ออยู่แล้วด้วย ส่วนเรื่องราคา ก็ไม่เท่าไหร่" พี่ป่าไหวไหล่ให้ฉันทีหนึ่ง
หลังจากคุยกับพ่อแม่ของพี่ป่าเสร็จ ท่านทั้งสองก็ออกไปพักที่โรงแรม และ เตรียมตัวกลับออสเตรเลียในวันพรุ่งนี้ คือ!! มาแค่นี้ แค่นี้จริงๆ แค่มาดูตัวฉัน เมื่อฉันยังไม่พร้อมที่จะแต่งงานท่านก็กลับ 1 อาทิตย์ผ่านไป เชื่อมั้ยว่าพี่ป่ายังงอนฉันอยู่ เรื่องที่ฉันไม่ยอมแต่งงานกับเขา พี่ป่างอนเป็นจริงเป็นจังมาก "พี่ป่าเอาน้ำให้แอมกินหน่อย" ฉันหันไปบอกพี่ป่าที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่"ลุกขึ้นไปหยิบเองดิ" พี่ป่าตอบโดยที่ไม่มองหน้าฉัน เขายังคงก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าคุยกับใคร "แอมท้องอยู่พี่ก็รู้ มันลุกยากท้องโต'' "....." พี่ป่าเงียบไม่ตอบอะไร "พี่ป่าแอมหิวน้ำ ไปเอาน้ำให้หน่อย !!" พี่ป่ายังทำเป็นหูทวนลม จนฉันต้องนับหนึ่งถึงสิบในใจก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบน้ำกินเอง คือพี่ป่าไม่ยอมมาหยิบน้ำให้จริงๆ ก็แค่ไม่แต่งงานด้วยตอนนี้ ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่แต่งด้วยเลยสักหน่อย ไม่รู้จะงอนทำไมขนาดนั้น พอฉันเดินกลับมานั่งที่เดิม ตอนแรกพี่ป่าคุยโทรศัพท์อยู่ พอเขาเห็นว่าฉันเดินมา พี่ป่ารีบเอาโทรศัพท์ลง แล้วก็ลุกขึ้นเดินสวนฉันออกไปจากห้องเลย "พี่ป่า พี่ป่าหยุด พี่คุยกับใคร !!" ฉันตะโกนพูดตามแผ่นหลังของพ
"เจ้าป่า นั่งลงไป ฉันจะคุยกับเธอ ไม่ใช่แก" พี่ป่าดูจะหัวเสียมากตอนนี้ เขาไม่ยอมนั่งลงตามที่แม่สั่ง จนฉันต้องจับมือให้พี่ป่านั่งเขาถึงยอมนั่งลง"เธอมีอะไรจะพูดรึเปล่า ?" แม่พี่ป่าเอ่ยถามฉันเสียงเรียบๆ ฉันกลั้นหายใจประมาณสามสี่วิ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ พรางพยักหน้าตอบคุณแม่ของพี่ป่า "พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่" ตอนนี้บรรยากาศภายในห้องรับแขกเสียงสนิท เงียบซะจนฉันได้ยินเสียงของหัวใจตัวเองที่มันกำลังเต้นรัวเพราะความประหม่าอยู่ตอนนี้"หนูเคยขายตัวจริงๆค่ะ" "เธอรู้รึเปล่าว่าพูดออกมาแบบนี้ ฉันจะไม่รับเธอเป็นลูกสะใภ้" "แม่ !!" "เจ้าป่าแกหุบปากไปเลยนะ !!"ฉันเอื้อมมือไปจับมือของพี่ป่าแล้วออกแรงบีบเบาๆ พี่ป่าหันหน้ามามองฉัน สีหน้าพี่ป่าดูจะเป็นกังวลมาก ฉันก็ไม่ต่างกันหรอก แต่ฉันก็ยังฝืนยิ้มจางๆให้พี่ป่าไป "จากชีวิตที่เคยสุขสบาย มีเงินใช้ไม่เคยขาด ทุกๆครั้งที่ปิดเทอมพ่อกับแม่จะพาไปเที่ยวต่างประเทศ""มันเพอร์เฟคมากๆเลยใช่มั้ยคะ""แต่พอมาวันหนึ่ง บ้านล้มละลาย ทรัพย์สินทุกอย่างกำลังจะถูกยึด พ่อกับแม่หนูจบชีวิตด้วยการฆ่าตัวตาย ทิ้งให้หนูจมอยู่กับบ้านที่กำลังจะถูกยึด ญาติพี่น้องไม่มีใครเอื้อมมือมาช
3อาทิตย์ผ่านไป.... ยิ่งใกล้วันจะถึงกำหนดที่พ่อกับแม่พี่ป่าจะมาไทยเมืีอไหร่ ฉันยิ่งรู้สึกตื่นเต้น รู้สึกประหม่า ฉันกลัว กลัวว่าพ่อแม่พี่ป่าจะรับฉันไม่ได้ ถึงแม่ว่าฉันกำลังจะตั้งท้องลูกของพี่ป่าหลานของท่านก็ตาม เรื่องเส้นด้าย ช่วงนี้เธอเงียบๆไป ขุนเขาคงไม่ปล่อยให้เธอออกมา เพราะอาทิตย์ที่แล้วเธอก็มากดกริ่งที่หน้าบ้าน แต่ฉันไม่ได้ออกไปเปิด แต่ดูท่าแล้วคงจะอีกนานกว่าเธอจะเลิกยุ่ง ฉันก็เข้าใจเธอนะ ที่เธอเป็นแบบนี้เธอรักพี่ป่ามาก แต่ตอนนี้พี่ป่าเป็นของฉัน และฉันก็รักเขามากไม่ต่างจากเธอ อ้อ วีนัสกลับโคราชไปแล้วนะ ไม่รู้ว่ามีเรื่องด่วนอะไรรึเปล่า กลับไปไม่บอกฉันเลย แถมยังแอบกลับตั้งแต่ตอนเช้าตรู่ ไม่รู้ว่าไปยังไง แต่พอไปถึงเธอก็ข้อความมาบอกฉัน ช่วงดึกๆ..."แอม ทำอะไรทำไมไม่ขึ้นมานอน" พี่ป่าพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันเอาแต่นั่งหน้าโต๊ะกระจกไม่ยอมขึ้นเตียงไปนอนสักที "พี่ป่า แอมกลัวว่าทางพ่อแม่ของพี่..." "แอม ไม่มีใครบังคับอะไรกูได้" พี่ป่าพูดสวนขึ้นก่อนที่ฉันจะพูดจบ "พี่ป่าเคยบอกว่าคุณแม่ของพี่ชอบเส้นด้ายมาก" "อื้ม" "แล้วแบบนี้...""อย่าคิดมากแอม ด้ายก็อยู่กับไอ้ขุนไง" "....""ขึ้นมาบนเตี
หลังจากที่ฉันกับวีนัสเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำเสร็จ ฉันใส่เป็นบิกินี่สีน้ำเงิน ขัดกับสีผิว ทำให้ดูขาวมีออร่า ส่วนวีนัสรายนั้นปิดมิดชิดทุกสัดส่วน เหมาะสมกับวัย "โห เจ้ ขนาดเจ้ท้องหุ่นเจ้ดีมาก" วีนัสมองฉันตาไม่กระพริบ "ลงไปเล่นน้ำเถอะห่วงแต่ชมอยู่ได้ ^_^" ฉันหยิบผ้าผืนบางมาคลุมตัวเอาไว้ จากนั้นฉันจูงมือวีนัสลงไปยังชั้นล่าง พี่ป่ากำลังนั่งคุยอะไรกับทันก็ไม่รู้ แล้วก็มีลูกน้องเขาอีกสองคนอยู่ด้วย ปัก! ทันทีที่ฉันลงไปชั้นล่างแล้วพี่ป่าเห็นฉัน เขาวางมือกระแทกกับโต๊ะเสียงดังทันที จากนั้นพี่ป่าก็มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะขบกรามแน่น "พวกมึงมองเมียกูทำไม !!" พี่ป่าตะคอกใส่หน้าลูกน้องของเขา เพราะตอนนี้ลูกน้องของพี่ป่ากำลังมองฉันตาค้างเลย"ปะ เปล่ามองนะครับนาย'' ลูกน้องของพี่ป่าท่าทางเลิกลักกันมากพอได้ยินเสียงพี่ป่าตะคอกใส่"พวกมึงออกไปเลยนะ ออกไปให้หมด !!" น้ำเสียงอันทรงพลังของพี่ป่า ทำให้พวกลูกน้องรีบพากันวิ่งกรูออกจากบ้านทันแทบไม่ทัน "วีนัส ไปเล่นน้ำรอพี่ก่อนเลยนะเดี๋ยวตามไป" ฉันหันไปบอกวีนัส เพราะไม่อยากให้วีนัสเห็นตอนที่พี่ป่าของขึ้น เดี๋ยวพลานจะกลัวเอา"พี่ป่าคะ อย่าดุเจ้นะคะ ^_^" ว
"เลือกมา ถ้าไปก็ไม่ต้องกลับมา" ฉันยื่นคำขาดฉันยกมือขึ้นมากอดอกและรอฟังว่าพี่ป่าจะตอบว่าอะไร แต่สิ่งที่ได้แทนคำตอบคือความเงียบของคนตรงหน้า "แอมไม่ควรถามแบบนี้ใช่มั้ย""....." "ถ้าจะคิดนานขนาดนี้ก็ไปเถอะค่ะ" ฉันตัดบทพูดขึ้น เมื่อพี่ป่าไม่ยอมตอบสักที มันรู้สึกเจ็บดีจริงๆ ที่เห็นพี่ป่าลังเลแบบนี้ สำหรับเขา มันคงจะเลือกยากมากเลยสินะ พูดจบฉันก็ลุกขึ้น เตรียมจะเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น หมั่บ! มือหนาของพี่ป่าขว้ามาจับแขนฉันไว้ "ไปสิ อย่ามายุ่งกับแอม !!" ฉันสะบัดมือพี่ป่าออกอย่างแรง ก่อนจะรีบเดินออกจากตรงนั้นทันที ภายในห้อง....ไอ้ป่าบ้า! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมไม่คิดถึงฉันกับลูกก่อนล่ะ ฉันเอาเเต่กล่นด่าพี่ป่าพึมพำเบาๆในห้องคนเดียว ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องดังของ พร้อมกับเสียงของพี่ป่าที่พูดบอกให้ฉันไปเปิดประตูให้เขาเข้ามาในห้อง "แอม เปิดประตูให้กูดิ" "ไม่ จะไปหาเมียเก่าก็ไป""โธ่แอม กูไม่ได้จะไป กูไม่ไป มาเปิดประตูให้กูก่อนได้มั้ย" ก๊อกๆ ก๊อกๆ ก๊อกๆ "แอม เมียจ๋า เปิดประตูให้ผัวเข้าไปหน่อย" "แอม อย่าเงียบดิวะ" "แอม แอมแปร์ แอมๆๆๆๆๆๆ" พี่ป่าเคาะห้องรัวๆ แล้วก็เรียกชื่อฉันอยู่อย
ตอนนี้พี่ป่ามาถึงบ้านแล้ว พึ่งมาถึงเมื่อกี้ รินมันก็มาด้วย "วีนัส ออกไปรอข้างนอก" รินหันไปสั่งวีนัส วีนัสพยักหน้าตอบก่อนจะเดินออกไป"ด้าย มาทำไมอีกเราคุยกันหลายครั้งแล้วนะ" พี่ป่าพูดขึ้น "พี่ป่า ทำไมทิ้งกันง่ายๆแบบนี้เลยละคะ" พูดจบน้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างของเธอ "คุณก็แอบมีอะไรกับน้องชายผม มันจบแล้วด้าย ผมกับแอมกำลังจะมีลูกด้วยกัน เราจะแต่งงานกันแล้วด้าย" "มั่นใจได้ยังไงว่าเป็นลูกของพี่ มันขายตัวพี่ป่าก็รู้" "อ้าว อีนี่ วอนนักนะ !!" รินทำท่าจะพุ่งไปหาเส้นด้ายแต่ถูกพี่ป่ากันไว้ ขุนเขาก็ยืนบังหน้าเส้นด้ายเธอไว้เหมือนกัน เออ! ให้มันได้แบบนี้ ทั้งเพื่อนทั้งผัว "อย่าใช้กำลังริน กูขอ" พี่ป่าหันมาบอกรินก่อนจะหันหน้ากลับไปมองเส้นด้าย"ใช่! ผมรู้ว่าแอมเคยขายตัว ผมรู้ดีด้าย แต่ผมก็มั่นใจว่าลูกในท้องเป็นลูกของผมเหมือนกัน" "พี่ป่า....""แอมไม่ได้ขายตัวแล้ว คุณเลิกเอาเรื่องพวกนี้มาพูดได้แล้วด้าย" "ผมกับคุณไม่มีทางรักกันได้อีกแล้ว ตอนนี้ผมรักแอม""ไม่!! พี่ป่ารักด้าย ทำไมคะ ด้ายเคยให้อภัยพี่ป่าตั้งกี่ครั้ง เรารักกันมากขนาดไหน พี่ป่าลืมได้ยังไง" "ตอนนี้คนที่คุณควรจะแคร์ คือไอ้ขุนเขา
"ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่ทำฉันก่อน" "ด้ายไม่เคยทำร้ายใคร เธอทำด้ายก่อนนะแอม" "ใช่!! ฉันทำเธอก่อน มันเป็นเพราะฉันไม่รู้ ฉันก็ยอมถอยแล้วไง แต่พี่ป่าไม่ยอมปล่อยมือฉันเอง เพราะฉะนั้นถือว่าเขาเป็นของฉันแล้ว" ".....""นายรับได้ยังไง ที่คนที่นายรัก เขายังรักพี่ชายนายอยู่ นายโอเคจริงๆงั้นหรอขุนเขา" ".....""นายทนได้จริงๆงั้นหรอ กับอะไรแบบนี้""สักวันเส้นดายจะรักฉันแอม" "เอาเถอะ งั้นมันก็แล้วแต่นายก็แล้วกัน" "อื้ม" ขุนเขาลุกขึ้น แล้วเดินเข้าห้องนอนไปเลย ดูท่าเขาคงจะไม่ค่อยพอใจฉันหรอก ที่ฉันพูดไปแบบนี้ ฉันก็แค่อยากเตือนสติเขา เส้นด้ายไม่ได้ดีแบบที่เขาคิดหรอก ถ้าเธอดีจริง เธอจะไม่บอกให้ฉันเอาเด็กออก ทั้งๆที่ฉันยอมถอยและไม่ไปวุ่นวายอะไรกับเธอเลย เช้าวันใหม่...วันนี้แล้วที่ฉันต้องกลับกรุงเทพ วีนัสมาก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมง ดูท่าทางเธอจะตื่นเต้นไม่น้อยเลยจริงๆ วีนัสเอาแต่ถามฉัน ว่ากรุงเทพเป็นยังไง เหมือนโคราชหรือเปล่า "ทำไมให้เด็กนี่ไปด้วย เธอไม่เรียนหนังสือรึไง ?" ขุนเขาเดินออกมาจากบ้าน เขาทักขึ้นเมื่อเห็นวีนัสนั่งอยู่หน้าบ้านพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ "หนูปิดเทอมแล้วค่ะ ^_^" ฉันกำลังจะอ้า