"อะไรของพี่ ไหนบอกว่าจะให้อิสระกับแอมไงแล้วนี่พี่เป็นอะไรพี่ป่า" ฉันมองหน้าพี่ป่าอย่างไม่เข้าใจ ฉันไม่เข้าใจว่าเขาเป็นบ้าอะไรของเขา"มึงหลอกกูแอม !!" "แต่นี่น้องแอมจริงๆ มันไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น" "น้อง มึงบอกกูมาดิ ว่ามันเป็นญาติฝ่ายไหนของมึง มึงไม่มีญาติที่ไหนไม่ใช่รึไง" "พี่ป่าใจเย็นๆก่อน" ฉันพยายามรั้งแขนพี่ป่าไว้ เขาพร้อมที่จะต่อยเค ตลอดเวลาเลยจริงๆ ฉันจะรั้งไว้แทบจะไม่อยู่แล้ว "ที่มึงกลับดึกๆเมื่อคืน เพราะมึงอยู่กับมันใช่มั้ยแอม ห๊ะ!!" พี่ป่าตะคอกใส่หน้าฉันเสียงดังลั่นห้อง ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงได้ฟิวขาดขนาดนี้ ไหนอิสระของฉันที่เขาเคยบอกว่าจะไม่ห้ามฉัน มันล้ำเส้นเกินไปแล้ว เขาไม่รู้สึกอะไร แล้วจะมาทำให้ฉันคิดไปเองทำไม"....""เอ้าเจ้ ผมคิดว่าเจ้เลิกกับเขาแล้วนะเนี่ย" เคพูดขึ้น พร้อมกับมองหน้าฉันแบบสงสัยนี่ก็จะโดนหมัดซัดหน้าอยู่แล้วยังมีอารมณ์มาสงสัยอีก "ผู้หญิงคนนี้ท้องกับกู" พี่ป่าพูดขึ้นพร้อมกับจ้องหน้าเคตาเขม่ง "แต่ไม่ได้เป็นอะไรกันใช่มั้ย" เคหันมาถามฉัน "อื้ม" ฉันพยักหน้าตอบเค"งั้นผมก็จีบเจ้ต่อได้^_^" เคพูดพร้อมกับยิ้มหวานให้ฉันเด็กคนนี้ดูไม่กลัวอะไรเลยจริง
เขาบอกว่าลูกเขาฉันพอเข้าใจได้นะ แต่ไอ้คำว่าเมีย จะพูดทำไมถ้าไม่ได้รู้สึกแบบนั้น..."พี่ป่า ถ้าอยู่แล้วไม่ทำให้อะไรดีขึ้นก็กลับไปเถอะค่ะ แอมขอร้อง" "มึงควรไล่มัน ไม่ใช่กู" พี่ป่าเดินไปลากเก้าอี้มานั่งข้างๆเตียงฉัน นั่งตรงข้ามกับเคเลย"งั้นผมกลับไปเอาเสื้อผ้าก่อนนะครับ เดี๋ยวผมมาใหม่^_^" เคพูดขึ้น "นอนอยู่คอนโดแหละไม่ต้องมาหรอก พรุ่งนี้ก็จะกลับแล้วไม่ใช่รึไง" "เจ้ ก็ผมบอกเจ้ไปแล้วไงว่าผมจะเฝ้าจนกว่าเจ้จะออกจากโรงพยาบาล" "ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวถ้าพี่ออกจากโรงพยาบาลแล้วพี่จะไปหาเราเอง ^_^""สัญญาแล้วนะครับ^_^" "อื้อๆ สัญญา" ที่ฉันอยากให้เคกลับ เพราะดูท่าแล้วพี่ป่าคงจะเอาเรื่องเคอีกแน่ แค่นี้แผลเขาก็เต็มหน้าเเล้วฉันไม่อยากให้เคต้องมาเจ็บตัวเพราะฉัน เขายังเด็ก"จะไปก็ไป ไม่ต้องพูดมาก ทำยั่งกับจะตายจากกัน กูรำคาญ !!" พี่ป่าพูดเสียงเเข็ง "งั้นผมกลับแล้วนะครับ พรุ่งนี้เดี๋ยวผมโทรหา^_^" "อื้อๆ" ฉันพยักหน้าตอบเค หลังจากเคเดินออกไปจากห้อง พี่ป่าก็หันขวับมาจ้องหน้าฉันตาเขม่งทันที "กูไม่ยอมให้มึงเอาลูกกูไปหามัน !!" พี่ป่าประกาศเสียงกร้าว "ลูกแอมเหมือนกัน" "ลูกกูเหมือนกัน !!" "แล้วถ้าสมมุ
หลังจากพี่ป่าออกไปจากห้องได้ไม่ถึงสองนาที เขาก็กลับเข้ามาในห้องแล้วรีบวิ่งปรี่ไปเข้าห้องน้ำจากนั้นเสียงอ้วกก็ตามมา หลังจากอ้วกเสร็จพี่ป่าก็เดินออกมาจากห้องน้ำเหมือนคนกำลังจะหมดแรง เขาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงข้างๆกับตัวฉัน "ไม่ไปแล้วหรอคะ" ฉันเอ่ยถามพี่ป่า "ไม่ไป" "ทำไมล่ะ""มึงไม่เห็นรึไง กูอ้วกขนาดนี้จะให้ไปไงวะ""สม..." ฉันพูดออกมาเบาๆ แต่พี่ป่าเหมือนจะได้ยิน เขาหันขวับมามองฉันตาขว้างทันที "ปากดีเดี๋ยวกูจับเย็...ด" ฉันเม้มปากแน่นแล้วพลิกตัวนอนหันหลังให้พี่ป่าทันที ผู้ชายบ้าอะไรเซ็กส์ขึ้นสมองรึไง ขนาดฉันเคยขายตัวฉันยังไม่ขนาดนี้เลย "อื้อ พี่ป่าบอกแล้วไงว่าหมอห้ามพี่ก็ได้ยินที่หมอบอกไม่ใช่รึไง" ฉันร้องท้วงเพราะตอนนี้มือใหญ่ของพี่ป่ากำลังบีบเค้นหน้าอกของฉันอยู่ "กูยังไม่ได้เสียบอย่าบ่น" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ตามใจเขาก็แล้วกันอยากจะทำอะไรก็ทำ พี่ป่าบีบเค้นน่าอกฉัน ปลายจมูกไล่สูดดมตรงต้นคอของฉัน ทำเอาขนฉันมันลุกซู่ไปทั้งตัว "พี่ป่านอนเถอะแอมง่วงแล้ว" "อะไรหนักหนาวะ แม่ง!!" พี่ป่าเอามือออกจากน่าอกฉันจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นจากเตียง ตอนแรกฉันคิดว่าพี่ป่าจะออกไปข้างนอกอีก แต่ไม่ใช่เขาลุก
บรรยากาศในห้องเงียบสนิท ไม่มีใครพูดอะไร รินพยักหน้าในฉัน ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ "แอมรู้ค่ะ แอมมาโรงพยาบาลตั้งแต่รู้ว่าพี่ป่ารถชน" "มึงจะมาทำไมกลับไปซะ มึงทะ...." พี่ป่าสตั้นไปไม่พูดอะไรต่อ เหมือนเมื่อกี้เขาจะหลุดพูดว่าฉันท้องออกไป "เดี๋ยวฉันจะดูแลพี่ป่าเอง รินกับขุนเขาไปพักเถอะ" "มึงนั่นแหละกลับ มึงจะมาอยู่เฝ้ากูทำไมแอม" พี่ป่าพูดขึ้น"แอมเป็นห่วง" "มึงควรห่วงตัวเอง" "มึงสองคนมีอะไรกันอีก ?" ขุนเขาเลิกคิ้วถามฉัน "ไม่มีอะไร ฉันก็แค่อยากดูแลคนที่ฉันรัก ฉันผิดรึไง""ผิด เพราะมันมีเมียแล้ว" "ขุนเขา กลับก่อนเถอะให้แอมดูแลพี่ป่าแหละดีแล้ว แอมมันก็ทำได้แค่ดูแลแหละไม่ต้องห่วงเรื่องอื่นหรอก" "อื้ม" ขุนเขาขุ่นคิดสักพักก่อนจะพยักหน้าตอบ "ไอ้ขุน กูฝากดูเส้นด้ายหน่อย ถ้ากูต้องอยู่โรงพยาบาลหลายวัน" "อื้ม เดี๋ยวกูไปดูให้ มึงจะทำอะไรก็คิดถึงเส้นด้ายให้เยอะๆก็แล้วกัน มึงคงไม่อยากให้เส้นด้ายเจ็บเพราะมึงอีกหรอกนะไอ้ป่า" "อื้ม กูรู้" "แอม กูกลับก่อนนะ" รินบอกฉัน ฉันพยักหน้าตอบริน จากนั้นรินกับขุนเขาก็เดินออกจากห้องไป พออยู่แค่สองคนกับพี่ป่าบรรยากาศภายในห้องเงียบสนิท ฉันเอื้อมมือไปจับมือพี่
"เมื่อกี้มันไม่ใช่กลิ่นนี้ มึงไปทำเหี้ยอะไรมา ทำไมมีกลิ่นน้ำหอมผู้ชาย ห๊ะ !!" เฮือก !! ฉันรู้สึกว่าตัวเองหายใจหายคอไม่ค่อยสะดวกเลยตอนนี้ ทำไมเขาถึงจมูกดีขนาดนี้ "แอม เมื่อกี้มึงทำอะไร ทำไมกูเรียกมึงถึงไม่ยอมมาสักที !!" พี่ป่าถามฉันเสียงแข็ง "มะ มะ ไม่ๆ ไม่ได้ทำอะไร" "หึ ! ตอบเสียงแบบนี้คงเป็นแบบที่กูคิด" "อะไร คะ คิดอะไร" "ไอ้หมอคนเมื่อกี้ มึงทำอะไรกัน คงจะเสร็จมึงแล้วสินะ" "พูดบ้าอะไร แอมไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกพี่ป่า" "กูมองไม่เห็น มึงจะพูดอะไรก็พูดได้ จะโกหกกูยังไงก็ได้แอม" "มึงทำแบบนั้นได้ไงวะ หมอห้ามมีเพศสัมพันธ์ไม่ใช่รึไง มึงห้ามไม่ให้กูเอา แล้วมึงทำอะไร ห๊ะ !!" "...."" มึงจะเงี่ยนตอนไหนก็ได้ แต่ไม่ใช่ตอนที่มึงท้องลูกของกูอยู่ มึงไม่มีสิทธิ์เย็ดกับคนอื่น จำไว้ !!" "แอมยังไม่ได้เอากับหมอเลยนะพี่ป่า เรายังไม่ได้มีอะไรกัน แอมไม่ได้ยอมเขา" พี่ป่าขบกรามแน่น เขาเอามือมาควานมาบีบต้นแขนของฉัน เขาออกแรงบีบแรงมากๆ จนฉันต้องร้องขอให้เขาปล่อย นี่ขนาดเขาเจ็บอยู่ ทำไมแรงเราถึงได้เยอะขนาดนี้ "พี่ป่า แอมเจ็บ " ฉันพูดพรางแกะมือหนาของเขาออก "มึงยอมรับแล้วใช่มั้ยว่าเมื่อกี้ที่กูเรียกแล
1 อาทิตย์ผ่านไป...ขาของพี่ป่าที่ก่อนหน้านี้ถูกดึงห้อยไว้ไม่ให้ขยับ ตอนนี้หมออนุญาติให้เอาลงได้เเล้ว แต่ก็ยังใส่เฝือกอยู่ เวลาจะไปเข้าห้องน้ำฉันจะช่วยประคองพี่ป่าไป ส่วนตาก็อีกสองอาทิตย์ถึงจะได้ผ่าตัด เรื่องที่พี่ป่าประสบอุบัติเหตุรถชน ทางพ่อกับแม่ของพี่ป่าไม่รู้ พี่ป่าสั่งห้ามไม่ให้ใครบอกเรื่องนี้ เขาคงกลัวว่าพ่อกับแม่จะเป็นห่วง "แอม มึงทำอะไรวะนานชิบหาย !!" พี่ป่าตะโกนเรียกฉันจากด้านนอก คือตอนนี้ฉันกำลังเข้าห้องน้ำอยู่ แล้วก็พึ่งเข้ามายังไม่ถึงสามนาทีเลยด้วยซ้ำ มันนานตรงไหน "แปปนึงสิคะ" ฉันตะโกนกลับไป "แอม กูจะอ้วกเร็วๆ" พี่ป่าตะโกนเร่งฉันอีกครั้ง ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ นี่ขาดฉันไม่ได้สักวินาทีเลยหรอ ไอ้ฉันก็อยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง เขาไม่ได้รักฉันเขาไม่คิดอะไรมากหรอก แต่ฉันนี่สิ อยู่กับเขาแทบจะ24ชั่วโมง ฉันจะบ้าตายอยู่แล้วกับหัวใจตัวเองเนี่ย แกร่ก! ฉันเปิดประตูห้องน้ำออก ภาพที่เห็นคือพี่ป่ายกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองเอาไว้เหมือนกำลังจะอ้วก ฉันรีบเดินไปหยิบถุงแล้วรีบตรงไปหาพี่ป่า "จะอ้วกหรอคะ" ฉันลูบหลังให้พี่ป่า แล้วก็ให้เขาจับถุงไว้ พี่ป่าสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมา
"กูไม่ให้ไป"ฉันรู้คำตอบอยู่แล้วแหละว่ามันจะเป็นยังไง เขาคงอยากจะทรมานฉันไปเรื่อยๆ จนกว่าแฟนของเขาจะตื่นขึ้นมาจากการหลับไหลแหละมั่ง เพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยให้อิสระกับฉันแบบที่ตัวเองเคยพูดไว้เลย ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเดินเงียบๆไปนั่งตรงโซฟาตัวเดิมแล้วก็แกะผลไม้ต่อ "แอม กูอยากไปเข้าห้องน้ำ" "ค่ะ" ฉันลุกขึ้นเดินไปที่เตียงของพี่ป่าอีกครั้ง แล้วก็ประคองพี่ป่าลงจากเตียง จากนั้นก็พาพี่ป่าเดินไปเข้าห้องน้ำ คือตัวพี่ป่าหนักมากเพราะเขาเดินได้แค่ขาเดียวอีกเขาต้องยกไว้ เขาใช้วิธีกระโดดไปที่ละนิดๆเอา ซ๊า~ เสียงพี่ป่ากำลังฉี่ใส่โถส้วม "มึงกำลังยืนมองค..ว...ย กูอยู่ใช่มั้ย" พี่ป่าพูด "จะป่ารึไง แอมไม่ได้โรคจิตขนาดนั้น !!" ตอนนี้ฉันยืนพิงประตูอยู่หน้าห้องน้ำ ไม่ได้ไปยืนมองของเขา แบบที่พี่ป่าพูดสักหน่อย "ใครจะไปรู้ กูมองไม่เห็น"".....""เงี่ยนว่ะ" "พี่ป่า ดูสภาพตัวเองหน่อย" "เออ!! เดี๋ยวนี้หวงเนื้อหวงตัว มึงเก็บไว้ให้ใครเอา ห๊ะ!!" ฉันถอนหายใจออกมายาวๆแบบเบื่อหน่าย "เสร็จรึยังคะ" "กูถามทำไมไม่ตอบ" ฉันหันไปมองพี่ป่า ตอนนี้เขาฉี่เสร็จแล้ว ฉันเดินเข้าไปประคองพี่ป่า แต่ถูกพี่ป่าดันตัวออ
เวลาล่วงเลยไปจนถึงวันที่พี่ป่าได้ผ่าตัดดวงตา ที่ผ่านมาเขาก็เป็นพี่ป่านั้นแหละ พี่ป่าคนที่ขี้โมโหอารมณ์ร้ายไม่เคยฟังใคร เอาแต่ใจตัวเอง ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรอพี่ป่าอยู่ที่ห้องผ่าตัด ริน กับ ขุนเขา ก็อยู่ด้วย พี่ป่าเข้าไปในห้องผ่าตัดประมาณสองชั่วโมงได้แล้วตอนนี้ "แอม ฉันขอคุยอะไรกับเธอหน่อย" ขุนเขาพูดขึ้นก่อนจะลุกขึ้นเดินนำฉันไป ฉันหันไปมองหน้าริน รินก็มองฉันเหมือนกัน "ไปเถอะมึง ขุนเขาคงไม่พูดอะไรแรงๆกับมึงหรอก ยังไงก็ถือว่าเป็นเพื่อนกัน" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะพยักหน้าตอบริน ฉันก็ภาวนาขอให้มันเป็นแบบนั้น ฉันลุกขึ้นแล้วเดินตามหลังขุนเขาไป จากนั้นก็เดินไปหยุดข้างๆกับเขา "เธอ...""ถ้านายจะถามเรื่องเดิม ฉันขอไม่พูดอะไร" ".....""ฉันแค่อยากดูแลเขา มันก็แค่นั้น ฉันรู้ดีว่าเขามีเธออยู่แล้ว ฉันไม่คิดจะแย่งเขามา" "อื้ม ดีแล้ว" "แค่นี้ใช่มั้ย งั้นฉันขอตัว..." "เธอท้อง...กับไอ้ป่าใช่มั้ย" ฉันหันหลังเดินได้ไม่กี่ก้าวขาฉันก็ต้องหยุดชะงักเพราะคำพูดของขุนเขาฉันตาโตขึ้นมาทันที ฉันหันกลับไปมองขุนเขา เขาก็หันหน้ามามองฉันเหมือนกัน "นะ นายรู้ได้ยังไง" "เรื่องแค่นี้เอง ไอ้ป่ามันโง่ มันคิดว่า
ภายในห้องน้ำ...พี่ป่าวางฉันลงอย่างเบามือในอ่างน้ำจากุชชี่ที่มีน้ำเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว "ไม่ลงมาอาบด้วยกันหรอ...." ฉันถามที่ป่าที่เอาแต่ถูตัวให้ฉัน "ถ้าให้กูลงไปในอ่างด้วย คงไม่ได้อาบ" พี่ป่ายักคิ้วให้ฉันมือหนาถูวนรอบหน้าอกของฉันเหมือนตั้งใจจะถูแค่ตรงนั้นแค่ตรงเดียว"พี่ป่า" ฉันทำตาดุใส่พี่ป่า เมื่อเห็นว่าพี่ป่าเอาแต่ถูอยู่อย่างนั้น "เออๆ จะดุกูทำไม" พี่ป่าพยักหน้าตอบ มือหนาของพี่ป่าจากที่ถูวนรอบหน้าอกของฉัน ตอนนี้มันได้เลื่อนลงต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงกลีบแคมคู่นั้นของฉัน "พะ พี่ป่า ยะ อย่านะ" ฉันรีบรั้งมือของพี่ป่าเอาไว้ "ก็มึงให้กูถูตรงอื่น" พี่ป่ายักคิ้วใส่ฉันแบบกวนๆ "แต่ไม่ใชตรงนี้" เมื่อกี้ก็พึ่งมีอะไรกัน ถ้าถูตรงนี้มีหวังได้มีอีกรอบแน่ ลูกฉันจะรอดมั้ย "ก็ทำความสะอาดให้ไง เมื่อกี้น้ำกูเยิ้มเต็มรูมึงเลย...." พี่ป่าพูดมันออกมาหน้าตาเฉย ซึ่งถ้าคำๆนี้มันไม่ได้หลุดออกมาจากปากของผู้ชายที่ฉันรัก ฉันจะไม่รู้สึกอะไรเลยแต่ตอนนี้นี่สิ หน้าฉันมันร้อนผ่าวไปหมดแล้ว พี่ป่าเอามือของฉันที่จับมือเขาออก ก่อนที่จะล้วงลงไปถูแหวกกรีบแคมของฉัน เขาทำแบบนั้นจริงๆ แถมยังยิ้มทะเล้นให้อีกด้วย "อ๊ะ พ
พี่ป่าพาฉันเข้าไปในบ้าน ตอนนี้ฉันหยุดร้องแล้ว ภายในบ้านมีแม่บ้านอยู่สามคน พี่ป่าจ้างมาทำความสะอาดบ้าน และคอยดูแลเรื่องอาหาร ก็ทำทุกอย่างในบ้านนั่นแหละ ภายในบ้านทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว แทบจะไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว ไม่มีรูปครอบครัว ไม่มีห้องทำงานของคุณพ่อตรงนั้น ภายในบ้านไม่มีอะไรเหมือนเดิม มันก็คงต้องเป็นแบบนั้น จะให้ทุกอย่างอยู่เหมือนตอนที่ฉันอยู่ตอนเด็กมันก็คงจะไม่ได้ เพราะเวลามันก็ผ่านมานานมากแล้ว ฉันแอบเสียใจนิดๆนะ ที่ความทรงจำของฉันตอนเด็กมันหายไปแล้ว แต่มันก็ดี ถ้าบ้านยังคงสภาพเหมือนเดิม ฉันคงจำเรื่องราวที่เลวร้ายไม่ลืม "ห้ามร้อง" พี่ป่าหันหน้ามาบอกฉัน เมื่อเห็นว่าฉันทำท่าจะร้องไห้อีกครั้ง "อื้อ รู้แล้ว" ฉัรมองไปรอบๆบ้านอีกครั้ง "พี่ป่ารู้ได้ไงคะว่าบ้านหลังนี้แอมเคยอยู่ตอนเด็ก" ฉันหันไปถามพี่ป่าหลังจากที่เราเดินเข้ามาในบ้านกันแล้ว "กูถามริน" "แล้วซื้อบ้านได้ไง ราคา ?" พี่ป่าถอนหายออกมาเบาๆ ก่อนจะเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันอย่างเบามือ "บ้านหลังนี้เขากำลังจะปล่อยพอดี จังหวะมันพอเหมาะพอดีทุกอย่าง กูตั้งใจจะซื้ออยู่แล้วด้วย ส่วนเรื่องราคา ก็ไม่เท่าไหร่" พี่ป่าไหวไหล่ให้ฉันทีหนึ่ง
หลังจากคุยกับพ่อแม่ของพี่ป่าเสร็จ ท่านทั้งสองก็ออกไปพักที่โรงแรม และ เตรียมตัวกลับออสเตรเลียในวันพรุ่งนี้ คือ!! มาแค่นี้ แค่นี้จริงๆ แค่มาดูตัวฉัน เมื่อฉันยังไม่พร้อมที่จะแต่งงานท่านก็กลับ 1 อาทิตย์ผ่านไป เชื่อมั้ยว่าพี่ป่ายังงอนฉันอยู่ เรื่องที่ฉันไม่ยอมแต่งงานกับเขา พี่ป่างอนเป็นจริงเป็นจังมาก "พี่ป่าเอาน้ำให้แอมกินหน่อย" ฉันหันไปบอกพี่ป่าที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่"ลุกขึ้นไปหยิบเองดิ" พี่ป่าตอบโดยที่ไม่มองหน้าฉัน เขายังคงก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าคุยกับใคร "แอมท้องอยู่พี่ก็รู้ มันลุกยากท้องโต'' "....." พี่ป่าเงียบไม่ตอบอะไร "พี่ป่าแอมหิวน้ำ ไปเอาน้ำให้หน่อย !!" พี่ป่ายังทำเป็นหูทวนลม จนฉันต้องนับหนึ่งถึงสิบในใจก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบน้ำกินเอง คือพี่ป่าไม่ยอมมาหยิบน้ำให้จริงๆ ก็แค่ไม่แต่งงานด้วยตอนนี้ ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่แต่งด้วยเลยสักหน่อย ไม่รู้จะงอนทำไมขนาดนั้น พอฉันเดินกลับมานั่งที่เดิม ตอนแรกพี่ป่าคุยโทรศัพท์อยู่ พอเขาเห็นว่าฉันเดินมา พี่ป่ารีบเอาโทรศัพท์ลง แล้วก็ลุกขึ้นเดินสวนฉันออกไปจากห้องเลย "พี่ป่า พี่ป่าหยุด พี่คุยกับใคร !!" ฉันตะโกนพูดตามแผ่นหลังของพ
"เจ้าป่า นั่งลงไป ฉันจะคุยกับเธอ ไม่ใช่แก" พี่ป่าดูจะหัวเสียมากตอนนี้ เขาไม่ยอมนั่งลงตามที่แม่สั่ง จนฉันต้องจับมือให้พี่ป่านั่งเขาถึงยอมนั่งลง"เธอมีอะไรจะพูดรึเปล่า ?" แม่พี่ป่าเอ่ยถามฉันเสียงเรียบๆ ฉันกลั้นหายใจประมาณสามสี่วิ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ พรางพยักหน้าตอบคุณแม่ของพี่ป่า "พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่" ตอนนี้บรรยากาศภายในห้องรับแขกเสียงสนิท เงียบซะจนฉันได้ยินเสียงของหัวใจตัวเองที่มันกำลังเต้นรัวเพราะความประหม่าอยู่ตอนนี้"หนูเคยขายตัวจริงๆค่ะ" "เธอรู้รึเปล่าว่าพูดออกมาแบบนี้ ฉันจะไม่รับเธอเป็นลูกสะใภ้" "แม่ !!" "เจ้าป่าแกหุบปากไปเลยนะ !!"ฉันเอื้อมมือไปจับมือของพี่ป่าแล้วออกแรงบีบเบาๆ พี่ป่าหันหน้ามามองฉัน สีหน้าพี่ป่าดูจะเป็นกังวลมาก ฉันก็ไม่ต่างกันหรอก แต่ฉันก็ยังฝืนยิ้มจางๆให้พี่ป่าไป "จากชีวิตที่เคยสุขสบาย มีเงินใช้ไม่เคยขาด ทุกๆครั้งที่ปิดเทอมพ่อกับแม่จะพาไปเที่ยวต่างประเทศ""มันเพอร์เฟคมากๆเลยใช่มั้ยคะ""แต่พอมาวันหนึ่ง บ้านล้มละลาย ทรัพย์สินทุกอย่างกำลังจะถูกยึด พ่อกับแม่หนูจบชีวิตด้วยการฆ่าตัวตาย ทิ้งให้หนูจมอยู่กับบ้านที่กำลังจะถูกยึด ญาติพี่น้องไม่มีใครเอื้อมมือมาช
3อาทิตย์ผ่านไป.... ยิ่งใกล้วันจะถึงกำหนดที่พ่อกับแม่พี่ป่าจะมาไทยเมืีอไหร่ ฉันยิ่งรู้สึกตื่นเต้น รู้สึกประหม่า ฉันกลัว กลัวว่าพ่อแม่พี่ป่าจะรับฉันไม่ได้ ถึงแม่ว่าฉันกำลังจะตั้งท้องลูกของพี่ป่าหลานของท่านก็ตาม เรื่องเส้นด้าย ช่วงนี้เธอเงียบๆไป ขุนเขาคงไม่ปล่อยให้เธอออกมา เพราะอาทิตย์ที่แล้วเธอก็มากดกริ่งที่หน้าบ้าน แต่ฉันไม่ได้ออกไปเปิด แต่ดูท่าแล้วคงจะอีกนานกว่าเธอจะเลิกยุ่ง ฉันก็เข้าใจเธอนะ ที่เธอเป็นแบบนี้เธอรักพี่ป่ามาก แต่ตอนนี้พี่ป่าเป็นของฉัน และฉันก็รักเขามากไม่ต่างจากเธอ อ้อ วีนัสกลับโคราชไปแล้วนะ ไม่รู้ว่ามีเรื่องด่วนอะไรรึเปล่า กลับไปไม่บอกฉันเลย แถมยังแอบกลับตั้งแต่ตอนเช้าตรู่ ไม่รู้ว่าไปยังไง แต่พอไปถึงเธอก็ข้อความมาบอกฉัน ช่วงดึกๆ..."แอม ทำอะไรทำไมไม่ขึ้นมานอน" พี่ป่าพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันเอาแต่นั่งหน้าโต๊ะกระจกไม่ยอมขึ้นเตียงไปนอนสักที "พี่ป่า แอมกลัวว่าทางพ่อแม่ของพี่..." "แอม ไม่มีใครบังคับอะไรกูได้" พี่ป่าพูดสวนขึ้นก่อนที่ฉันจะพูดจบ "พี่ป่าเคยบอกว่าคุณแม่ของพี่ชอบเส้นด้ายมาก" "อื้ม" "แล้วแบบนี้...""อย่าคิดมากแอม ด้ายก็อยู่กับไอ้ขุนไง" "....""ขึ้นมาบนเตี
หลังจากที่ฉันกับวีนัสเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำเสร็จ ฉันใส่เป็นบิกินี่สีน้ำเงิน ขัดกับสีผิว ทำให้ดูขาวมีออร่า ส่วนวีนัสรายนั้นปิดมิดชิดทุกสัดส่วน เหมาะสมกับวัย "โห เจ้ ขนาดเจ้ท้องหุ่นเจ้ดีมาก" วีนัสมองฉันตาไม่กระพริบ "ลงไปเล่นน้ำเถอะห่วงแต่ชมอยู่ได้ ^_^" ฉันหยิบผ้าผืนบางมาคลุมตัวเอาไว้ จากนั้นฉันจูงมือวีนัสลงไปยังชั้นล่าง พี่ป่ากำลังนั่งคุยอะไรกับทันก็ไม่รู้ แล้วก็มีลูกน้องเขาอีกสองคนอยู่ด้วย ปัก! ทันทีที่ฉันลงไปชั้นล่างแล้วพี่ป่าเห็นฉัน เขาวางมือกระแทกกับโต๊ะเสียงดังทันที จากนั้นพี่ป่าก็มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะขบกรามแน่น "พวกมึงมองเมียกูทำไม !!" พี่ป่าตะคอกใส่หน้าลูกน้องของเขา เพราะตอนนี้ลูกน้องของพี่ป่ากำลังมองฉันตาค้างเลย"ปะ เปล่ามองนะครับนาย'' ลูกน้องของพี่ป่าท่าทางเลิกลักกันมากพอได้ยินเสียงพี่ป่าตะคอกใส่"พวกมึงออกไปเลยนะ ออกไปให้หมด !!" น้ำเสียงอันทรงพลังของพี่ป่า ทำให้พวกลูกน้องรีบพากันวิ่งกรูออกจากบ้านทันแทบไม่ทัน "วีนัส ไปเล่นน้ำรอพี่ก่อนเลยนะเดี๋ยวตามไป" ฉันหันไปบอกวีนัส เพราะไม่อยากให้วีนัสเห็นตอนที่พี่ป่าของขึ้น เดี๋ยวพลานจะกลัวเอา"พี่ป่าคะ อย่าดุเจ้นะคะ ^_^" ว
"เลือกมา ถ้าไปก็ไม่ต้องกลับมา" ฉันยื่นคำขาดฉันยกมือขึ้นมากอดอกและรอฟังว่าพี่ป่าจะตอบว่าอะไร แต่สิ่งที่ได้แทนคำตอบคือความเงียบของคนตรงหน้า "แอมไม่ควรถามแบบนี้ใช่มั้ย""....." "ถ้าจะคิดนานขนาดนี้ก็ไปเถอะค่ะ" ฉันตัดบทพูดขึ้น เมื่อพี่ป่าไม่ยอมตอบสักที มันรู้สึกเจ็บดีจริงๆ ที่เห็นพี่ป่าลังเลแบบนี้ สำหรับเขา มันคงจะเลือกยากมากเลยสินะ พูดจบฉันก็ลุกขึ้น เตรียมจะเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น หมั่บ! มือหนาของพี่ป่าขว้ามาจับแขนฉันไว้ "ไปสิ อย่ามายุ่งกับแอม !!" ฉันสะบัดมือพี่ป่าออกอย่างแรง ก่อนจะรีบเดินออกจากตรงนั้นทันที ภายในห้อง....ไอ้ป่าบ้า! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมไม่คิดถึงฉันกับลูกก่อนล่ะ ฉันเอาเเต่กล่นด่าพี่ป่าพึมพำเบาๆในห้องคนเดียว ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องดังของ พร้อมกับเสียงของพี่ป่าที่พูดบอกให้ฉันไปเปิดประตูให้เขาเข้ามาในห้อง "แอม เปิดประตูให้กูดิ" "ไม่ จะไปหาเมียเก่าก็ไป""โธ่แอม กูไม่ได้จะไป กูไม่ไป มาเปิดประตูให้กูก่อนได้มั้ย" ก๊อกๆ ก๊อกๆ ก๊อกๆ "แอม เมียจ๋า เปิดประตูให้ผัวเข้าไปหน่อย" "แอม อย่าเงียบดิวะ" "แอม แอมแปร์ แอมๆๆๆๆๆๆ" พี่ป่าเคาะห้องรัวๆ แล้วก็เรียกชื่อฉันอยู่อย
ตอนนี้พี่ป่ามาถึงบ้านแล้ว พึ่งมาถึงเมื่อกี้ รินมันก็มาด้วย "วีนัส ออกไปรอข้างนอก" รินหันไปสั่งวีนัส วีนัสพยักหน้าตอบก่อนจะเดินออกไป"ด้าย มาทำไมอีกเราคุยกันหลายครั้งแล้วนะ" พี่ป่าพูดขึ้น "พี่ป่า ทำไมทิ้งกันง่ายๆแบบนี้เลยละคะ" พูดจบน้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างของเธอ "คุณก็แอบมีอะไรกับน้องชายผม มันจบแล้วด้าย ผมกับแอมกำลังจะมีลูกด้วยกัน เราจะแต่งงานกันแล้วด้าย" "มั่นใจได้ยังไงว่าเป็นลูกของพี่ มันขายตัวพี่ป่าก็รู้" "อ้าว อีนี่ วอนนักนะ !!" รินทำท่าจะพุ่งไปหาเส้นด้ายแต่ถูกพี่ป่ากันไว้ ขุนเขาก็ยืนบังหน้าเส้นด้ายเธอไว้เหมือนกัน เออ! ให้มันได้แบบนี้ ทั้งเพื่อนทั้งผัว "อย่าใช้กำลังริน กูขอ" พี่ป่าหันมาบอกรินก่อนจะหันหน้ากลับไปมองเส้นด้าย"ใช่! ผมรู้ว่าแอมเคยขายตัว ผมรู้ดีด้าย แต่ผมก็มั่นใจว่าลูกในท้องเป็นลูกของผมเหมือนกัน" "พี่ป่า....""แอมไม่ได้ขายตัวแล้ว คุณเลิกเอาเรื่องพวกนี้มาพูดได้แล้วด้าย" "ผมกับคุณไม่มีทางรักกันได้อีกแล้ว ตอนนี้ผมรักแอม""ไม่!! พี่ป่ารักด้าย ทำไมคะ ด้ายเคยให้อภัยพี่ป่าตั้งกี่ครั้ง เรารักกันมากขนาดไหน พี่ป่าลืมได้ยังไง" "ตอนนี้คนที่คุณควรจะแคร์ คือไอ้ขุนเขา
"ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่ทำฉันก่อน" "ด้ายไม่เคยทำร้ายใคร เธอทำด้ายก่อนนะแอม" "ใช่!! ฉันทำเธอก่อน มันเป็นเพราะฉันไม่รู้ ฉันก็ยอมถอยแล้วไง แต่พี่ป่าไม่ยอมปล่อยมือฉันเอง เพราะฉะนั้นถือว่าเขาเป็นของฉันแล้ว" ".....""นายรับได้ยังไง ที่คนที่นายรัก เขายังรักพี่ชายนายอยู่ นายโอเคจริงๆงั้นหรอขุนเขา" ".....""นายทนได้จริงๆงั้นหรอ กับอะไรแบบนี้""สักวันเส้นดายจะรักฉันแอม" "เอาเถอะ งั้นมันก็แล้วแต่นายก็แล้วกัน" "อื้ม" ขุนเขาลุกขึ้น แล้วเดินเข้าห้องนอนไปเลย ดูท่าเขาคงจะไม่ค่อยพอใจฉันหรอก ที่ฉันพูดไปแบบนี้ ฉันก็แค่อยากเตือนสติเขา เส้นด้ายไม่ได้ดีแบบที่เขาคิดหรอก ถ้าเธอดีจริง เธอจะไม่บอกให้ฉันเอาเด็กออก ทั้งๆที่ฉันยอมถอยและไม่ไปวุ่นวายอะไรกับเธอเลย เช้าวันใหม่...วันนี้แล้วที่ฉันต้องกลับกรุงเทพ วีนัสมาก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมง ดูท่าทางเธอจะตื่นเต้นไม่น้อยเลยจริงๆ วีนัสเอาแต่ถามฉัน ว่ากรุงเทพเป็นยังไง เหมือนโคราชหรือเปล่า "ทำไมให้เด็กนี่ไปด้วย เธอไม่เรียนหนังสือรึไง ?" ขุนเขาเดินออกมาจากบ้าน เขาทักขึ้นเมื่อเห็นวีนัสนั่งอยู่หน้าบ้านพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ "หนูปิดเทอมแล้วค่ะ ^_^" ฉันกำลังจะอ้า