"เมื่อกี้มันไม่ใช่กลิ่นนี้ มึงไปทำเหี้ยอะไรมา ทำไมมีกลิ่นน้ำหอมผู้ชาย ห๊ะ !!" เฮือก !! ฉันรู้สึกว่าตัวเองหายใจหายคอไม่ค่อยสะดวกเลยตอนนี้ ทำไมเขาถึงจมูกดีขนาดนี้ "แอม เมื่อกี้มึงทำอะไร ทำไมกูเรียกมึงถึงไม่ยอมมาสักที !!" พี่ป่าถามฉันเสียงแข็ง "มะ มะ ไม่ๆ ไม่ได้ทำอะไร" "หึ ! ตอบเสียงแบบนี้คงเป็นแบบที่กูคิด" "อะไร คะ คิดอะไร" "ไอ้หมอคนเมื่อกี้ มึงทำอะไรกัน คงจะเสร็จมึงแล้วสินะ" "พูดบ้าอะไร แอมไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกพี่ป่า" "กูมองไม่เห็น มึงจะพูดอะไรก็พูดได้ จะโกหกกูยังไงก็ได้แอม" "มึงทำแบบนั้นได้ไงวะ หมอห้ามมีเพศสัมพันธ์ไม่ใช่รึไง มึงห้ามไม่ให้กูเอา แล้วมึงทำอะไร ห๊ะ !!" "...."" มึงจะเงี่ยนตอนไหนก็ได้ แต่ไม่ใช่ตอนที่มึงท้องลูกของกูอยู่ มึงไม่มีสิทธิ์เย็ดกับคนอื่น จำไว้ !!" "แอมยังไม่ได้เอากับหมอเลยนะพี่ป่า เรายังไม่ได้มีอะไรกัน แอมไม่ได้ยอมเขา" พี่ป่าขบกรามแน่น เขาเอามือมาควานมาบีบต้นแขนของฉัน เขาออกแรงบีบแรงมากๆ จนฉันต้องร้องขอให้เขาปล่อย นี่ขนาดเขาเจ็บอยู่ ทำไมแรงเราถึงได้เยอะขนาดนี้ "พี่ป่า แอมเจ็บ " ฉันพูดพรางแกะมือหนาของเขาออก "มึงยอมรับแล้วใช่มั้ยว่าเมื่อกี้ที่กูเรียกแล
1 อาทิตย์ผ่านไป...ขาของพี่ป่าที่ก่อนหน้านี้ถูกดึงห้อยไว้ไม่ให้ขยับ ตอนนี้หมออนุญาติให้เอาลงได้เเล้ว แต่ก็ยังใส่เฝือกอยู่ เวลาจะไปเข้าห้องน้ำฉันจะช่วยประคองพี่ป่าไป ส่วนตาก็อีกสองอาทิตย์ถึงจะได้ผ่าตัด เรื่องที่พี่ป่าประสบอุบัติเหตุรถชน ทางพ่อกับแม่ของพี่ป่าไม่รู้ พี่ป่าสั่งห้ามไม่ให้ใครบอกเรื่องนี้ เขาคงกลัวว่าพ่อกับแม่จะเป็นห่วง "แอม มึงทำอะไรวะนานชิบหาย !!" พี่ป่าตะโกนเรียกฉันจากด้านนอก คือตอนนี้ฉันกำลังเข้าห้องน้ำอยู่ แล้วก็พึ่งเข้ามายังไม่ถึงสามนาทีเลยด้วยซ้ำ มันนานตรงไหน "แปปนึงสิคะ" ฉันตะโกนกลับไป "แอม กูจะอ้วกเร็วๆ" พี่ป่าตะโกนเร่งฉันอีกครั้ง ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ นี่ขาดฉันไม่ได้สักวินาทีเลยหรอ ไอ้ฉันก็อยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง เขาไม่ได้รักฉันเขาไม่คิดอะไรมากหรอก แต่ฉันนี่สิ อยู่กับเขาแทบจะ24ชั่วโมง ฉันจะบ้าตายอยู่แล้วกับหัวใจตัวเองเนี่ย แกร่ก! ฉันเปิดประตูห้องน้ำออก ภาพที่เห็นคือพี่ป่ายกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองเอาไว้เหมือนกำลังจะอ้วก ฉันรีบเดินไปหยิบถุงแล้วรีบตรงไปหาพี่ป่า "จะอ้วกหรอคะ" ฉันลูบหลังให้พี่ป่า แล้วก็ให้เขาจับถุงไว้ พี่ป่าสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมา
"กูไม่ให้ไป"ฉันรู้คำตอบอยู่แล้วแหละว่ามันจะเป็นยังไง เขาคงอยากจะทรมานฉันไปเรื่อยๆ จนกว่าแฟนของเขาจะตื่นขึ้นมาจากการหลับไหลแหละมั่ง เพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยให้อิสระกับฉันแบบที่ตัวเองเคยพูดไว้เลย ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเดินเงียบๆไปนั่งตรงโซฟาตัวเดิมแล้วก็แกะผลไม้ต่อ "แอม กูอยากไปเข้าห้องน้ำ" "ค่ะ" ฉันลุกขึ้นเดินไปที่เตียงของพี่ป่าอีกครั้ง แล้วก็ประคองพี่ป่าลงจากเตียง จากนั้นก็พาพี่ป่าเดินไปเข้าห้องน้ำ คือตัวพี่ป่าหนักมากเพราะเขาเดินได้แค่ขาเดียวอีกเขาต้องยกไว้ เขาใช้วิธีกระโดดไปที่ละนิดๆเอา ซ๊า~ เสียงพี่ป่ากำลังฉี่ใส่โถส้วม "มึงกำลังยืนมองค..ว...ย กูอยู่ใช่มั้ย" พี่ป่าพูด "จะป่ารึไง แอมไม่ได้โรคจิตขนาดนั้น !!" ตอนนี้ฉันยืนพิงประตูอยู่หน้าห้องน้ำ ไม่ได้ไปยืนมองของเขา แบบที่พี่ป่าพูดสักหน่อย "ใครจะไปรู้ กูมองไม่เห็น"".....""เงี่ยนว่ะ" "พี่ป่า ดูสภาพตัวเองหน่อย" "เออ!! เดี๋ยวนี้หวงเนื้อหวงตัว มึงเก็บไว้ให้ใครเอา ห๊ะ!!" ฉันถอนหายใจออกมายาวๆแบบเบื่อหน่าย "เสร็จรึยังคะ" "กูถามทำไมไม่ตอบ" ฉันหันไปมองพี่ป่า ตอนนี้เขาฉี่เสร็จแล้ว ฉันเดินเข้าไปประคองพี่ป่า แต่ถูกพี่ป่าดันตัวออ
เวลาล่วงเลยไปจนถึงวันที่พี่ป่าได้ผ่าตัดดวงตา ที่ผ่านมาเขาก็เป็นพี่ป่านั้นแหละ พี่ป่าคนที่ขี้โมโหอารมณ์ร้ายไม่เคยฟังใคร เอาแต่ใจตัวเอง ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรอพี่ป่าอยู่ที่ห้องผ่าตัด ริน กับ ขุนเขา ก็อยู่ด้วย พี่ป่าเข้าไปในห้องผ่าตัดประมาณสองชั่วโมงได้แล้วตอนนี้ "แอม ฉันขอคุยอะไรกับเธอหน่อย" ขุนเขาพูดขึ้นก่อนจะลุกขึ้นเดินนำฉันไป ฉันหันไปมองหน้าริน รินก็มองฉันเหมือนกัน "ไปเถอะมึง ขุนเขาคงไม่พูดอะไรแรงๆกับมึงหรอก ยังไงก็ถือว่าเป็นเพื่อนกัน" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะพยักหน้าตอบริน ฉันก็ภาวนาขอให้มันเป็นแบบนั้น ฉันลุกขึ้นแล้วเดินตามหลังขุนเขาไป จากนั้นก็เดินไปหยุดข้างๆกับเขา "เธอ...""ถ้านายจะถามเรื่องเดิม ฉันขอไม่พูดอะไร" ".....""ฉันแค่อยากดูแลเขา มันก็แค่นั้น ฉันรู้ดีว่าเขามีเธออยู่แล้ว ฉันไม่คิดจะแย่งเขามา" "อื้ม ดีแล้ว" "แค่นี้ใช่มั้ย งั้นฉันขอตัว..." "เธอท้อง...กับไอ้ป่าใช่มั้ย" ฉันหันหลังเดินได้ไม่กี่ก้าวขาฉันก็ต้องหยุดชะงักเพราะคำพูดของขุนเขาฉันตาโตขึ้นมาทันที ฉันหันกลับไปมองขุนเขา เขาก็หันหน้ามามองฉันเหมือนกัน "นะ นายรู้ได้ยังไง" "เรื่องแค่นี้เอง ไอ้ป่ามันโง่ มันคิดว่า
"กูสั่งให้มึงอยู่มึงก็ต้องอยู่ กูสั่งให้ไปเมื่อไหร่มึงถึงจะไปได้" คำพูดของพี่ป่ามันบ่งบอกชัดเจนว่าฉันไม่มีสิทธิ์เลือกอะไรได้เลย ฉันต้องอยู่ถ้าเขาอยากให้อยู่ แต่ถ้าฉันหมดประโยชน์เมื่อไหร่ เขาจะไล่ฉันไปแบบนี้ใช่มั้ย แล้วลูกล่ะ..."ค่ะ" "แอม กูทำให้มึงท้อง กูอยากรับผิดชอบในสิ่งที่กูทำไป" "ค่ะ แอมรู้ว่าทั้งหมดมันก็แค่พี่อยากรับผิดชอบ แอมรู้ดีค่ะ" "อื้ม" ฉันถอนหายใจออกมายาวๆก่อนจะเดินไปนั่งตรงโซฟาตัวใหญ่ แล้วก็กดเปิดทีวีดู "แอม มาอยู่ใกล้ๆกู" พี่ป่าพูดออกคำสั่ง พรางกวักมือให้ฉันเดินไปหาเขา"เดี๋ยวแอมเอาเสื้อให้" ฉันลุกขึ้นเดินไปเปิดกระเป๋า "กูไม่ได้อยากได้เสื้อ กูต้องการให้มึงมานั่งข้างๆกู" พี่ป่าพูดเสียงแข็ง ฉันหันไปมองพี่ป่า ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆจากนั้นฉันก็ลากเก้าอี้ไปนั่งข้างๆเตียงของเขา "เพราะอะไรมึงถึงรักกู" จู่ๆ พี่ป่าก็ถามขึ้น "ไม่รู้ค่ะ ความรักมันไม่มีเหตุผลหรอกว่าเพราะอะไร" ''อื้ม มันคงจะจริง" "แล้วทำไมพี่ป่าถึงรักเส้นด้ายละคะ" "เธอเป็นคนน่ารัก เรียบร้อย กูรักเธอตั้งแต่เจอกันครั้งแรก ถึงกูจะเลวแค่ไหนเธอก็ให้อภัย....แต่กูแม่ง ทำให้เธอเสียใจตลอด" ฉันมองพี่ป่าพูดถึงเ
ฉันกำลังจะก้าวขาเดินเข้าไปหาพี่ป่า แต่ประตูห้องมันถูกเปิดเข้ามาซะก่อน"นายครับ...!!" ทันรีบวิ่งไปพยุงพี่ป่าให้ลุกขึ้น "มึงจะมาช่วยดูทำไม ไปจับตัวเเอมไว้ดิวะ จะหนีอยู่แล้วมึงไม่แหกตาดูรึไง" พี่ป่าตวาดใส่หน้าทัน "หยุด" ฉันบอกทันที่กำลังเดินตรงมาทางฉัน ทันหยุดชะงักทันที "กูไม่ให้มึงเอาลูกกูไปไหนทั้งนั้นแอม กูก็มีสิทธิ์ดูแลลูกไม่ต่างจากมึง เพราะกูเป็นคนทำให้เขาเกิดมา" "ถ้าพี่ป่าห่วงเรื่องลูก เชื่อใจแอมได้ค่ะว่าแอมจะไม่เอาลูกหนีพี่ไปไหน เอาไว้พี่หายดีเมื่อไหร่แอมจะมาคุยกับพี่""....""ตอนนี้แอมขอนะคะ แอมขออยู่คนเดียว" "มึงจะอยู่คนเดียวได้ไงมึงท้อง ถ้ามึงไม่อยากอยู่กับกูที่โรงพยาบาล มึงก็กลับไปรอกูที่บ้าน" ฉันมองหน้าพี่ป่าก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ "แอมจะไม่กลับไปที่นั่น" "แอมแปร์ !!" พี่ป่าเรียกชื่อฉันเสียงแข็ง ฉันกลั้นใจหันหลังแล้วเดินออกจากห้องโดยไม่สนใจเลยว่าพี่ป่าจะพูดอะไรต่อ "คุณแอมครับ..." ทันวิ่งมาดักหน้าฉัน ที่กำลังจะเดินออกจากโรงพยาบาล"อย่าห้ามฉันทัน นายไม่มาเป็นฉันนายไม่มีวันเข้าใจ" ทันถอนหายใจออกมายาวๆ "ดูแลตัวเองด้วยนะครับ" "อื้ม" ฉันยิ้มจางๆให้ทัน ก่อนจะเดินไปเรียกแ
"คืนนี้นอนกับกูที่โรงพยาบาลได้มั้ย กูนอนไม่ค่อยหลับเลย กูติดกลิ่นมึงจริงๆ" พี่ป่ากอดเอวฉันไว้แน่น ไม่รู้ว่านี่คือประโยคคำถาม หรือ มันคือการบังคับให้ฉันอยู่กันแน่ "ปล่อยแอมก่อนค่ะ" ฉันพูดพรางแกะมือหนาของพี่ป่าออกจากเอวของตัวเอง "อยู่กับกู แล้วกูจะปล่อยมึง" "เดี๋ยวพรุ่งนี้แอมมาหาใหม่" "ไม่ !!" พี่ป่าพูดเสียงแข็ง เขาไม่ยอมปล่อยมือออกจากเอวของฉันเลยจริงๆ ฉันมองหน้าพี่ป่าแล้วก็ถอนหายใจเบาๆ "ไหนตอนทันไปตาม ทันบอกว่าพี่จะไม่บังคับแอม จะให้ไปกลับ" "กู กู....กูจะอ้วกไง" พี่ป่าก้มหน้าตอบ ฉันหยิบเสื้อของฉันออกจากมือของพี่ป่า แล้วก็กำลังจะถอดเสื้อของตัวเองที่กำลังใส่อยู่ออก แต่ถูกพี่ป่ารั้งมือเอาไว้ "จะทำอะไร ?" พี่ป่าเลิกคิ้วถามฉัน "ก็จะถอดเสื้อตัวที่ใส่อยู่ให้ไง เดี๋ยวแอมใส่ตัวเก่ากลับ" "กูไม่เอาเสื้อ กูจะให้ตัวมึงอยู่กับกู" "จะอยู่ได้ไง เสื้อผ้าแอมก็ไม่ได้เอามาเปลี่ยน" "ได้ เดี๋ยวกูสั่งให้ลูกน้องที่บ้านเอาเสื้อผ้ามึงมาให้" ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ "แค่คืนเดียวนะ" "อื้ม" พี่ป่าเหมือนจะคิดอะไรสักพักก่อนจะพยักหน้าตอบ "งั้นปล่อยแอมก่อน แอมจะลงไปซื้อของกิน" พี่ป่ายอมปล่อยมือออกจากเอว
"ทำไม ตกใจอะไรก็แค่จูบ ขนาดเอากันยังเอามาแล้วจนนับครั้งไม่ถ้วน" พี่ป่าพูดออกมาเสียงเรียบ พร้อมกับทำสีหน้าที่เรียบตึง ไอ้แค่จูบฉันไม่อะไรหรอก ใครๆเขาก็จูบกันทั้งนั้น แต่ฉันไม่เข้าใจว่าเขาจะสั่งให้ฉันไปจูบเขาทำไม ในเมื่อเขาโกรธาฉันอยู่ "ทำไม แล้วทีกับไอ้เหี้ยนั่นมึงคิดนานแบบนี้มั้ยแอม !!" "พี่ป่า พี่จะโวยวายทำไม" ฉันมองหน้าพี่ป่าแบบไม่เข้าใจ "กูหวงมึง..." "ห๊ะ วะ ว่าไงนะคะ" พี่ป่าจ้องหน้าฉันตาเขม่ง เมื่อฉัน...หูไม่ได้ฝาดไปใช่มั้ย พี่ป่าบอกว่าหวงฉัน ตึกตักตึกตัก ใจฉันมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะเลยตอนนี้ เฮ้อ...บ้าน่าแอมพี่ป่าคงไม่ได้หมายความแบบที่เขาพูดหรอก "ไม่มีอะไร""ตะ แต่เมื่อกี้...""มาใกล้ๆกู" พี่ป่าสั่งเสียงแข็ง ฉันส่ายหน้ารัวๆ ถ้าขืนเข้าไปหาเขาตอนนี้เขาต้องทำให้ฉันเจ็บตัวแน่ๆ ถึงเขาจะมีเฝือกอยู่ที่ขาฉันก็ไม่ไว้ใจหรอก "ไม่ค่ะ" "ทำไม ถ้ามึงกลัวกูแล้วมึงไปจูบกับไอ้เหี้ยนั่นทำไม""....." "ลูกอยู่คาท้องแท้ๆ ยังร่าน หึ กูคิดว่าจะไปเอากันต่อซะอีก" "พี่ป่า พูดดูถูกกันมากเกินไปแล้วนะคะ" ฉันจ้องหน้าเขาตาเขม่ง ฉันบอกแล้วไงว่าคนอย่างพี่ป่ามันดีได้ไม่นาน "กูพูดตามสิ่งที่กูเห็น นัดม
ภายในห้องน้ำ...พี่ป่าวางฉันลงอย่างเบามือในอ่างน้ำจากุชชี่ที่มีน้ำเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว "ไม่ลงมาอาบด้วยกันหรอ...." ฉันถามที่ป่าที่เอาแต่ถูตัวให้ฉัน "ถ้าให้กูลงไปในอ่างด้วย คงไม่ได้อาบ" พี่ป่ายักคิ้วให้ฉันมือหนาถูวนรอบหน้าอกของฉันเหมือนตั้งใจจะถูแค่ตรงนั้นแค่ตรงเดียว"พี่ป่า" ฉันทำตาดุใส่พี่ป่า เมื่อเห็นว่าพี่ป่าเอาแต่ถูอยู่อย่างนั้น "เออๆ จะดุกูทำไม" พี่ป่าพยักหน้าตอบ มือหนาของพี่ป่าจากที่ถูวนรอบหน้าอกของฉัน ตอนนี้มันได้เลื่อนลงต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงกลีบแคมคู่นั้นของฉัน "พะ พี่ป่า ยะ อย่านะ" ฉันรีบรั้งมือของพี่ป่าเอาไว้ "ก็มึงให้กูถูตรงอื่น" พี่ป่ายักคิ้วใส่ฉันแบบกวนๆ "แต่ไม่ใชตรงนี้" เมื่อกี้ก็พึ่งมีอะไรกัน ถ้าถูตรงนี้มีหวังได้มีอีกรอบแน่ ลูกฉันจะรอดมั้ย "ก็ทำความสะอาดให้ไง เมื่อกี้น้ำกูเยิ้มเต็มรูมึงเลย...." พี่ป่าพูดมันออกมาหน้าตาเฉย ซึ่งถ้าคำๆนี้มันไม่ได้หลุดออกมาจากปากของผู้ชายที่ฉันรัก ฉันจะไม่รู้สึกอะไรเลยแต่ตอนนี้นี่สิ หน้าฉันมันร้อนผ่าวไปหมดแล้ว พี่ป่าเอามือของฉันที่จับมือเขาออก ก่อนที่จะล้วงลงไปถูแหวกกรีบแคมของฉัน เขาทำแบบนั้นจริงๆ แถมยังยิ้มทะเล้นให้อีกด้วย "อ๊ะ พ
พี่ป่าพาฉันเข้าไปในบ้าน ตอนนี้ฉันหยุดร้องแล้ว ภายในบ้านมีแม่บ้านอยู่สามคน พี่ป่าจ้างมาทำความสะอาดบ้าน และคอยดูแลเรื่องอาหาร ก็ทำทุกอย่างในบ้านนั่นแหละ ภายในบ้านทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว แทบจะไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว ไม่มีรูปครอบครัว ไม่มีห้องทำงานของคุณพ่อตรงนั้น ภายในบ้านไม่มีอะไรเหมือนเดิม มันก็คงต้องเป็นแบบนั้น จะให้ทุกอย่างอยู่เหมือนตอนที่ฉันอยู่ตอนเด็กมันก็คงจะไม่ได้ เพราะเวลามันก็ผ่านมานานมากแล้ว ฉันแอบเสียใจนิดๆนะ ที่ความทรงจำของฉันตอนเด็กมันหายไปแล้ว แต่มันก็ดี ถ้าบ้านยังคงสภาพเหมือนเดิม ฉันคงจำเรื่องราวที่เลวร้ายไม่ลืม "ห้ามร้อง" พี่ป่าหันหน้ามาบอกฉัน เมื่อเห็นว่าฉันทำท่าจะร้องไห้อีกครั้ง "อื้อ รู้แล้ว" ฉัรมองไปรอบๆบ้านอีกครั้ง "พี่ป่ารู้ได้ไงคะว่าบ้านหลังนี้แอมเคยอยู่ตอนเด็ก" ฉันหันไปถามพี่ป่าหลังจากที่เราเดินเข้ามาในบ้านกันแล้ว "กูถามริน" "แล้วซื้อบ้านได้ไง ราคา ?" พี่ป่าถอนหายออกมาเบาๆ ก่อนจะเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันอย่างเบามือ "บ้านหลังนี้เขากำลังจะปล่อยพอดี จังหวะมันพอเหมาะพอดีทุกอย่าง กูตั้งใจจะซื้ออยู่แล้วด้วย ส่วนเรื่องราคา ก็ไม่เท่าไหร่" พี่ป่าไหวไหล่ให้ฉันทีหนึ่ง
หลังจากคุยกับพ่อแม่ของพี่ป่าเสร็จ ท่านทั้งสองก็ออกไปพักที่โรงแรม และ เตรียมตัวกลับออสเตรเลียในวันพรุ่งนี้ คือ!! มาแค่นี้ แค่นี้จริงๆ แค่มาดูตัวฉัน เมื่อฉันยังไม่พร้อมที่จะแต่งงานท่านก็กลับ 1 อาทิตย์ผ่านไป เชื่อมั้ยว่าพี่ป่ายังงอนฉันอยู่ เรื่องที่ฉันไม่ยอมแต่งงานกับเขา พี่ป่างอนเป็นจริงเป็นจังมาก "พี่ป่าเอาน้ำให้แอมกินหน่อย" ฉันหันไปบอกพี่ป่าที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่"ลุกขึ้นไปหยิบเองดิ" พี่ป่าตอบโดยที่ไม่มองหน้าฉัน เขายังคงก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าคุยกับใคร "แอมท้องอยู่พี่ก็รู้ มันลุกยากท้องโต'' "....." พี่ป่าเงียบไม่ตอบอะไร "พี่ป่าแอมหิวน้ำ ไปเอาน้ำให้หน่อย !!" พี่ป่ายังทำเป็นหูทวนลม จนฉันต้องนับหนึ่งถึงสิบในใจก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบน้ำกินเอง คือพี่ป่าไม่ยอมมาหยิบน้ำให้จริงๆ ก็แค่ไม่แต่งงานด้วยตอนนี้ ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่แต่งด้วยเลยสักหน่อย ไม่รู้จะงอนทำไมขนาดนั้น พอฉันเดินกลับมานั่งที่เดิม ตอนแรกพี่ป่าคุยโทรศัพท์อยู่ พอเขาเห็นว่าฉันเดินมา พี่ป่ารีบเอาโทรศัพท์ลง แล้วก็ลุกขึ้นเดินสวนฉันออกไปจากห้องเลย "พี่ป่า พี่ป่าหยุด พี่คุยกับใคร !!" ฉันตะโกนพูดตามแผ่นหลังของพ
"เจ้าป่า นั่งลงไป ฉันจะคุยกับเธอ ไม่ใช่แก" พี่ป่าดูจะหัวเสียมากตอนนี้ เขาไม่ยอมนั่งลงตามที่แม่สั่ง จนฉันต้องจับมือให้พี่ป่านั่งเขาถึงยอมนั่งลง"เธอมีอะไรจะพูดรึเปล่า ?" แม่พี่ป่าเอ่ยถามฉันเสียงเรียบๆ ฉันกลั้นหายใจประมาณสามสี่วิ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ พรางพยักหน้าตอบคุณแม่ของพี่ป่า "พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่" ตอนนี้บรรยากาศภายในห้องรับแขกเสียงสนิท เงียบซะจนฉันได้ยินเสียงของหัวใจตัวเองที่มันกำลังเต้นรัวเพราะความประหม่าอยู่ตอนนี้"หนูเคยขายตัวจริงๆค่ะ" "เธอรู้รึเปล่าว่าพูดออกมาแบบนี้ ฉันจะไม่รับเธอเป็นลูกสะใภ้" "แม่ !!" "เจ้าป่าแกหุบปากไปเลยนะ !!"ฉันเอื้อมมือไปจับมือของพี่ป่าแล้วออกแรงบีบเบาๆ พี่ป่าหันหน้ามามองฉัน สีหน้าพี่ป่าดูจะเป็นกังวลมาก ฉันก็ไม่ต่างกันหรอก แต่ฉันก็ยังฝืนยิ้มจางๆให้พี่ป่าไป "จากชีวิตที่เคยสุขสบาย มีเงินใช้ไม่เคยขาด ทุกๆครั้งที่ปิดเทอมพ่อกับแม่จะพาไปเที่ยวต่างประเทศ""มันเพอร์เฟคมากๆเลยใช่มั้ยคะ""แต่พอมาวันหนึ่ง บ้านล้มละลาย ทรัพย์สินทุกอย่างกำลังจะถูกยึด พ่อกับแม่หนูจบชีวิตด้วยการฆ่าตัวตาย ทิ้งให้หนูจมอยู่กับบ้านที่กำลังจะถูกยึด ญาติพี่น้องไม่มีใครเอื้อมมือมาช
3อาทิตย์ผ่านไป.... ยิ่งใกล้วันจะถึงกำหนดที่พ่อกับแม่พี่ป่าจะมาไทยเมืีอไหร่ ฉันยิ่งรู้สึกตื่นเต้น รู้สึกประหม่า ฉันกลัว กลัวว่าพ่อแม่พี่ป่าจะรับฉันไม่ได้ ถึงแม่ว่าฉันกำลังจะตั้งท้องลูกของพี่ป่าหลานของท่านก็ตาม เรื่องเส้นด้าย ช่วงนี้เธอเงียบๆไป ขุนเขาคงไม่ปล่อยให้เธอออกมา เพราะอาทิตย์ที่แล้วเธอก็มากดกริ่งที่หน้าบ้าน แต่ฉันไม่ได้ออกไปเปิด แต่ดูท่าแล้วคงจะอีกนานกว่าเธอจะเลิกยุ่ง ฉันก็เข้าใจเธอนะ ที่เธอเป็นแบบนี้เธอรักพี่ป่ามาก แต่ตอนนี้พี่ป่าเป็นของฉัน และฉันก็รักเขามากไม่ต่างจากเธอ อ้อ วีนัสกลับโคราชไปแล้วนะ ไม่รู้ว่ามีเรื่องด่วนอะไรรึเปล่า กลับไปไม่บอกฉันเลย แถมยังแอบกลับตั้งแต่ตอนเช้าตรู่ ไม่รู้ว่าไปยังไง แต่พอไปถึงเธอก็ข้อความมาบอกฉัน ช่วงดึกๆ..."แอม ทำอะไรทำไมไม่ขึ้นมานอน" พี่ป่าพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันเอาแต่นั่งหน้าโต๊ะกระจกไม่ยอมขึ้นเตียงไปนอนสักที "พี่ป่า แอมกลัวว่าทางพ่อแม่ของพี่..." "แอม ไม่มีใครบังคับอะไรกูได้" พี่ป่าพูดสวนขึ้นก่อนที่ฉันจะพูดจบ "พี่ป่าเคยบอกว่าคุณแม่ของพี่ชอบเส้นด้ายมาก" "อื้ม" "แล้วแบบนี้...""อย่าคิดมากแอม ด้ายก็อยู่กับไอ้ขุนไง" "....""ขึ้นมาบนเตี
หลังจากที่ฉันกับวีนัสเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำเสร็จ ฉันใส่เป็นบิกินี่สีน้ำเงิน ขัดกับสีผิว ทำให้ดูขาวมีออร่า ส่วนวีนัสรายนั้นปิดมิดชิดทุกสัดส่วน เหมาะสมกับวัย "โห เจ้ ขนาดเจ้ท้องหุ่นเจ้ดีมาก" วีนัสมองฉันตาไม่กระพริบ "ลงไปเล่นน้ำเถอะห่วงแต่ชมอยู่ได้ ^_^" ฉันหยิบผ้าผืนบางมาคลุมตัวเอาไว้ จากนั้นฉันจูงมือวีนัสลงไปยังชั้นล่าง พี่ป่ากำลังนั่งคุยอะไรกับทันก็ไม่รู้ แล้วก็มีลูกน้องเขาอีกสองคนอยู่ด้วย ปัก! ทันทีที่ฉันลงไปชั้นล่างแล้วพี่ป่าเห็นฉัน เขาวางมือกระแทกกับโต๊ะเสียงดังทันที จากนั้นพี่ป่าก็มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะขบกรามแน่น "พวกมึงมองเมียกูทำไม !!" พี่ป่าตะคอกใส่หน้าลูกน้องของเขา เพราะตอนนี้ลูกน้องของพี่ป่ากำลังมองฉันตาค้างเลย"ปะ เปล่ามองนะครับนาย'' ลูกน้องของพี่ป่าท่าทางเลิกลักกันมากพอได้ยินเสียงพี่ป่าตะคอกใส่"พวกมึงออกไปเลยนะ ออกไปให้หมด !!" น้ำเสียงอันทรงพลังของพี่ป่า ทำให้พวกลูกน้องรีบพากันวิ่งกรูออกจากบ้านทันแทบไม่ทัน "วีนัส ไปเล่นน้ำรอพี่ก่อนเลยนะเดี๋ยวตามไป" ฉันหันไปบอกวีนัส เพราะไม่อยากให้วีนัสเห็นตอนที่พี่ป่าของขึ้น เดี๋ยวพลานจะกลัวเอา"พี่ป่าคะ อย่าดุเจ้นะคะ ^_^" ว
"เลือกมา ถ้าไปก็ไม่ต้องกลับมา" ฉันยื่นคำขาดฉันยกมือขึ้นมากอดอกและรอฟังว่าพี่ป่าจะตอบว่าอะไร แต่สิ่งที่ได้แทนคำตอบคือความเงียบของคนตรงหน้า "แอมไม่ควรถามแบบนี้ใช่มั้ย""....." "ถ้าจะคิดนานขนาดนี้ก็ไปเถอะค่ะ" ฉันตัดบทพูดขึ้น เมื่อพี่ป่าไม่ยอมตอบสักที มันรู้สึกเจ็บดีจริงๆ ที่เห็นพี่ป่าลังเลแบบนี้ สำหรับเขา มันคงจะเลือกยากมากเลยสินะ พูดจบฉันก็ลุกขึ้น เตรียมจะเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น หมั่บ! มือหนาของพี่ป่าขว้ามาจับแขนฉันไว้ "ไปสิ อย่ามายุ่งกับแอม !!" ฉันสะบัดมือพี่ป่าออกอย่างแรง ก่อนจะรีบเดินออกจากตรงนั้นทันที ภายในห้อง....ไอ้ป่าบ้า! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมไม่คิดถึงฉันกับลูกก่อนล่ะ ฉันเอาเเต่กล่นด่าพี่ป่าพึมพำเบาๆในห้องคนเดียว ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องดังของ พร้อมกับเสียงของพี่ป่าที่พูดบอกให้ฉันไปเปิดประตูให้เขาเข้ามาในห้อง "แอม เปิดประตูให้กูดิ" "ไม่ จะไปหาเมียเก่าก็ไป""โธ่แอม กูไม่ได้จะไป กูไม่ไป มาเปิดประตูให้กูก่อนได้มั้ย" ก๊อกๆ ก๊อกๆ ก๊อกๆ "แอม เมียจ๋า เปิดประตูให้ผัวเข้าไปหน่อย" "แอม อย่าเงียบดิวะ" "แอม แอมแปร์ แอมๆๆๆๆๆๆ" พี่ป่าเคาะห้องรัวๆ แล้วก็เรียกชื่อฉันอยู่อย
ตอนนี้พี่ป่ามาถึงบ้านแล้ว พึ่งมาถึงเมื่อกี้ รินมันก็มาด้วย "วีนัส ออกไปรอข้างนอก" รินหันไปสั่งวีนัส วีนัสพยักหน้าตอบก่อนจะเดินออกไป"ด้าย มาทำไมอีกเราคุยกันหลายครั้งแล้วนะ" พี่ป่าพูดขึ้น "พี่ป่า ทำไมทิ้งกันง่ายๆแบบนี้เลยละคะ" พูดจบน้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างของเธอ "คุณก็แอบมีอะไรกับน้องชายผม มันจบแล้วด้าย ผมกับแอมกำลังจะมีลูกด้วยกัน เราจะแต่งงานกันแล้วด้าย" "มั่นใจได้ยังไงว่าเป็นลูกของพี่ มันขายตัวพี่ป่าก็รู้" "อ้าว อีนี่ วอนนักนะ !!" รินทำท่าจะพุ่งไปหาเส้นด้ายแต่ถูกพี่ป่ากันไว้ ขุนเขาก็ยืนบังหน้าเส้นด้ายเธอไว้เหมือนกัน เออ! ให้มันได้แบบนี้ ทั้งเพื่อนทั้งผัว "อย่าใช้กำลังริน กูขอ" พี่ป่าหันมาบอกรินก่อนจะหันหน้ากลับไปมองเส้นด้าย"ใช่! ผมรู้ว่าแอมเคยขายตัว ผมรู้ดีด้าย แต่ผมก็มั่นใจว่าลูกในท้องเป็นลูกของผมเหมือนกัน" "พี่ป่า....""แอมไม่ได้ขายตัวแล้ว คุณเลิกเอาเรื่องพวกนี้มาพูดได้แล้วด้าย" "ผมกับคุณไม่มีทางรักกันได้อีกแล้ว ตอนนี้ผมรักแอม""ไม่!! พี่ป่ารักด้าย ทำไมคะ ด้ายเคยให้อภัยพี่ป่าตั้งกี่ครั้ง เรารักกันมากขนาดไหน พี่ป่าลืมได้ยังไง" "ตอนนี้คนที่คุณควรจะแคร์ คือไอ้ขุนเขา
"ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่ทำฉันก่อน" "ด้ายไม่เคยทำร้ายใคร เธอทำด้ายก่อนนะแอม" "ใช่!! ฉันทำเธอก่อน มันเป็นเพราะฉันไม่รู้ ฉันก็ยอมถอยแล้วไง แต่พี่ป่าไม่ยอมปล่อยมือฉันเอง เพราะฉะนั้นถือว่าเขาเป็นของฉันแล้ว" ".....""นายรับได้ยังไง ที่คนที่นายรัก เขายังรักพี่ชายนายอยู่ นายโอเคจริงๆงั้นหรอขุนเขา" ".....""นายทนได้จริงๆงั้นหรอ กับอะไรแบบนี้""สักวันเส้นดายจะรักฉันแอม" "เอาเถอะ งั้นมันก็แล้วแต่นายก็แล้วกัน" "อื้ม" ขุนเขาลุกขึ้น แล้วเดินเข้าห้องนอนไปเลย ดูท่าเขาคงจะไม่ค่อยพอใจฉันหรอก ที่ฉันพูดไปแบบนี้ ฉันก็แค่อยากเตือนสติเขา เส้นด้ายไม่ได้ดีแบบที่เขาคิดหรอก ถ้าเธอดีจริง เธอจะไม่บอกให้ฉันเอาเด็กออก ทั้งๆที่ฉันยอมถอยและไม่ไปวุ่นวายอะไรกับเธอเลย เช้าวันใหม่...วันนี้แล้วที่ฉันต้องกลับกรุงเทพ วีนัสมาก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมง ดูท่าทางเธอจะตื่นเต้นไม่น้อยเลยจริงๆ วีนัสเอาแต่ถามฉัน ว่ากรุงเทพเป็นยังไง เหมือนโคราชหรือเปล่า "ทำไมให้เด็กนี่ไปด้วย เธอไม่เรียนหนังสือรึไง ?" ขุนเขาเดินออกมาจากบ้าน เขาทักขึ้นเมื่อเห็นวีนัสนั่งอยู่หน้าบ้านพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ "หนูปิดเทอมแล้วค่ะ ^_^" ฉันกำลังจะอ้า