4 - ลินิน - กวนใจ

“แอะ แอะ แงงง” ฉันเผลอเสียงดัง จนน้ำปั่นที่หลับอยู่สะดุ้งตื่นร้อง งอแง

“หลานฉันตื่นเพราะเธอ...” เขาขมวดคิ้วรำคาญใส่ฉันก่อนจะเดินไปอุ้มหลานสาวขึ้นมา..

“หมอ ..สำลีนี้ เอาไว้เช็ดน้ำเหลืองคนไข้จริงเหรอคะ” เขาไม่ตอบ กำลังตบก้นน้ำปั่นเบาๆ

ช่วยตอบฉันหน่อย ฉันเครียดนะ !

“หมอ”

“...”

ก้อก ก้อก ก้อก...

“เท็น น้ำปั่นล่ะ” หมอนายเปิดประตูเข้ามาพอดี พอเห็นหมอนายฉันเหมือนจะร้องไห้เลย ฮือ หมอนายอาจจะเป็นพ่อพระของฉัน

“หมอนาย ช่วยลินินด้วยค่ะ หมอเท็นเอาสำลีที่เช็ดน้ำเหลืองคนไข้ มายัดปากลินิน” ฉันรีบยื่นสำลี ให้หมอนายทันที

หมอเท็นหันกลับมามองฉัน ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ จนหมอนายหยิบสำลีไป แล้วพลิกไป พลิกมา

“สำลีสะอาด ไม่ต้องเครียดหรอก” อ้าว ! ฉันรีบหันไปค้อนหมอเท็น นิสัย! ทำไมต้องแกล้งกันด้วย

หมอนายแอบหัวเราะ แล้วเดินไปอุ้มลูกสาวจากน้องชายตัวเอง...

“ป่ะหมอนาย เรากลับกันเถอะค่ะ คนแถวนี้ร้ายมาก ลินินทนไม่ไหวแล้ว เหอะ” หมอนายขำ ก่อนจะเดินนำฉันออกไป เมื่อฉันก้าวขาได้เพียงสองสามก้าว..อยู่ๆฉัน ก็หยุดชะงัก

“สรุปชอบทาร์ตไข่ไหมคะ?” ตายจริง ปากฉัน ปากฉันมันดันเผลอถามเขาอีก อะไรของเธอลินิน เธอจะรู้เรื่องทาร์ตไข่ให้ได้เลยใช่ไหม!

“ชอบ”

“ชอบทาร์ตไข่ หรือ ชอบลินินคะ^^”

“ลิ...บ้าเอ้ย เธอน่ารำคาญชะมัด” ฉันจับลูกบิดประตู แล้วส่งยิ้มหวานให้เขา คุณหมอสกินคนนี้ได้แต่พ่นลมหายใจรำคาญ ก่อนจะเดินล้วงกระเป๋า ไปทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้

“สรุป ชอบทาร์ตไข่ หรือ ลินินคะ^^”

“ทาร์ตไข่ ..” เขาตอบเรียบๆไม่มองหน้าฉัน

“ลินินก็ชอบ..” ฉันหัวเราะคิกคัก จนเขาเหลือบขึ้นมามอง สายตาเย็นชาคู่นั้นไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกกลัวอะไรแม้แต่น้อย ยิ่งเห็น ฉันยิ่งชอบ

“อะไรของเธอ -_-”

“ชอบหมอเท็น^^”

“.....” เขาส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะก้มลงอ่านแฟ้มประวัติต่อ ฉันโบกมือบ้ายบายเขาทั้งที่เขาไม่สนใจ และรีบปิดประตูห้อง เดินออกมา

เย็นชาตลอดเวลา ฉันอยากเห็นเขายิ้ม หัวเราะบ้าง มันจะน่ารักขนาดไหนนะ

ฉันเดินเอื่อยๆเหมือนคนไม่มีการไม่มีงานทำ จนมาถึงร้านกาแฟ หมอนายอุ้มน้ำปั่นที่หลับปุ๋ยมาถึงก่อนแล้ว และตอนนี้เธอกำลังหลับอยู่บนตักหมอนาย

“ ไปกวนหมอเท็นมาล่ะสิ” น้ำหวาน จิ้มเครื่องคิดเลขไป แซวฉันไป

“เบาๆ พอกระสัย “ ฉันนั่งลงข้างๆน้ำหวาน แล้วช่วยเธอคิดบัญชีต่อ

“เปลี่ยนใจยังทัน หมอหล่อๆเยอะแยะ” ฉันส่ายหน้ารัว จนหมอนายหัวเราะเบาๆ แหม.. อารมณ์ดีจริงๆ ทำไมหมอนายไม่แบ่งความอารมณ์ดีให้น้องชายหมอบ้างคะ!

“หากมันง่าย มันก็ไม่ท้าทายสิ ฉันอยากเปิดซิงหมอ” น้ำหวานตบโต๊ะดังลั่น ก่อนจะหันไปมองหน้าหมอนาย ที่จ้องฉันตกใจ

อะไร ฉันพูดอะไรผิด?

“ตลกชะมัด ฮ่าๆ” น้ำหวานหัวเราะ จนหมอนายหน้าแดง อย่าบอกนะ! ว่าหมอนาย โดนน้ำหวานเปิดบริสุทธิ์ !!

“เปิดซิงหัวใจ คิดอะไรมาก อิอิ” น้ำหวานยิ้มไม่หุบ สายตาน้ำหวานตอนนี้ มองฉันมีเลศนัย รู้ใจกันตลอดเวลา

“หมอคะ เข้าเวรดึกอีกเหรอ งั้นตอนเย็นหวานพาลูกกลับไปหาคุณแม่นะคะ” หมอนายพยักหน้า

“ใช่ ออกเวรพร้อมเท็น งั้นพาลูกไปนอนก่อนนะ^^” เขาลูบผมกันด้วยแก! หมอนายยิ้มให้ภรรยา ก่อนจะอุ้มน้ำปั่นขึ้นลิฟต์ไปชั้นบน

ฉันทำงานปกติ ไม่ได้คิดถึงใครแต่อย่างใด ไม่ได้เป็นอะไรกันนี่น่า จะคิดถึงทำไม ..ขนาดถามว่าชอบทาร์ตไข่ไหม เกือบปี กว่าจะตอบฉันได้ ...ฮือออ หรือฉันควรวางยา ตีหัว รวบหัวรวบหางเขาเลย เฮ้อ! ทำไมหมอเท็นไม่มุ้งมิ้งเลย อยากได้หล่อๆแบบนั้น แต่มุ้งมิ้งๆ

ตอนนี้ใกล้เลิกงานแล้ว น้ำหวานกำลังเตรียมขนมปังกับผัก ทำอะไรสักอย่างในครัว

“ทำอะไร ฉันช่วย^^” ฉันกำลังเอื้อมมือไปหยิบผักกับน้ำหวาน

เพียะ ! แต่โดนตีมือก่อน

“ไม่ได้ๆ ของสามีฉัน เตรียมไว้ให้เขาขึ้นเวร “ น้ำหวานทำไปยิ้มไป ... แหม เขาจะหวานกันจนลูกแปดเลยรึไง

“ดูแลสามีดีมากกก ไม่น่าล่ะหมอนายรัก หมอนายหลง” น้ำหวานหัวเราะลั่น ก่อนจะเอามือจับเคาน์เตอร์ แล้วหันหน้ามามองฉัน

“ไม่ลองทำดูล่ะ ทำแซนด์วิซให้หมอเท็น ใส่เสน่ห์เข้าไปสะ “ ทำแซนด์วิชให้เขา? ฉันมองหน้าน้ำหวาน สลับกับผักและขนมปัง

ใส่เสน่ห์เข้าไปงั้นหรอ?!

“เสน่ห์อะไร อย่าบอกนะ ว่าเธอได้หมอนายมาโดยวิธีนี้ ฮ่าๆ” น้ำหวานส่ายหน้ารัว ก่อนจะหันไปทำแซนด์วิชของเธอต่อ

“ไม่ หมอนายจีบฉัน อิอิ ฉันแค่ให้เธอใส่เสน่ห์ปลายจวักลงไปเท่านั้นเอง..” เสน่ห์ปลายจวัก ฟังแล้วขนลุกชะมัด แต่..ก็ไม่มีอะไรเสียหายนี่น่า ลองดูก็ได้

ฉันเตรียมกาแฟร้อน เตรียมแซนด์วิช ไปพร้อมๆกับน้ำหวาน เอ่อ...อยู่ๆก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังเป็นภรรยาคุณหมอเลยแหะ... เขินจัง>//<

จนฉันเลิกงาน..เห็นหมอนายกำลังเตรียมตัวขึ้นเวรต่อ เขารับแซนด์วิช กับกาแฟจากมือน้ำหวานแล้วหอมแก้มกันฟอดใหญ่

หมั่นไส้ๆ ฉันได้แต่ยืนถือถุงแซนด์วิชกับกาแฟหน้าบึ้ง จะเอาไปให้ยังไงดีล่ะ ฝากหมอนาย? ไม่เอาดีกว่า อยากเห็นหน้าเขา อยากเห็นหน้านิ่งๆ ให้ชุ่มชื่นหัวใจ~

ก้อก ก้อก ก้อก เขาอยู่ไหมนะ..

“เชิญ” อยู่!

พอฉันเปิดประตูเข้าไป ก็เห็นเขานั่งอ่านแฟ้มประวัติอยู่ แต่เขายังไม่เห็นฉันหรอก..เพราะเขาไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามอง

“มาทำไม..” รู้ได้ไงว่าเป็นฉัน!

“เอ่อ ...เข้าเวรดึกเหรอคะ” ฉันก้มมองกาแฟในมือ สลับกับมองเขา

“อืม...มีอะไร”

“เอากาแฟมาให้..กับแซนด์วิชค่ะ ^^” เขาเงยหน้าขึ้นมามองฉัน ก่อนจะลุกขึ้น แล้วเดินเข้ามาใกล้ๆ

“ไม่ได้สั่ง...เท่าไหร่ล่ะ” หมอเท็นหยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมาทันที จนฉันรีบยกมือปราม

“ไม่ต้องจ่ายค่ะ คือ ลินินอยากทำให้ จะได้มีแรงทำงาน เป็นอเมริกาโน่ร้อนนะคะ อย่ากินน้ำแข็งเลย แค่นี้หมอก็เย็นชาจะตายอยู่แล้ว...^^” เขามองฉันสลับกับกาแฟไม่หยุด

“กินให้ฉันดู..” กินอะไร?! ฉันขมวดคิ้วจ้องหน้าเขา อะไรของหมอเท็นเนี่ย! เดี๋ยวตีตายเลย!

“คะ...”

“วางยาฉันเหรอ...” ฉันเบะปากใส่เขาทันที

“อย่าเรื่องมากได้ไหมคะ ไม่ตายหรอก อุตส่าห์ทำมาให้ เรื่องมากจริง รู้ไหมเนี่ยว่าลินินไม่เคยทำแบบนี้ให้ใคร จะวางยาทำไม เนี่ย! เดี๋ยวกินให้ดู” ฉันยกกาแฟขึ้นมาจิบ ก่อนจะเม้มปากพยักหน้าให้เขา

ขมปี๋เลย

อุป~! อยู่ๆหมอเท็นก็ผลักฉันติดผนัง แล้วประกบจูบฉัน!

เขาส่งลิ้นอุ่นๆเข้ามา ก่อนที่จะดูดกินกาแฟในปากฉันไปจนหมด

 จะ..จูบจริงๆ ไม่ใช่สำลี!! ฉันเบิกตากว้าง จ้องหน้าเขา และกระพริบตาปริบๆสงสัย อะไรเนี่ย? อะไรของเขา !

จนหมอเท็นถอนจูบออกมา แล้วหยิบกาแฟ กับแซนด์วิชในมือฉันไปวางบนโต๊ะ

“ฉันไม่ชอบกาแฟใส่น้ำตาล..” ฉันเม้มปาก ส่ายหน้ารัว ฉันไม่ได้ใส่น้ำตาลสักหน่อย -///-

“มะ ..มะ ไม่ได้ใส่ค่ะ” เขากอดอกนั่งพิงโต๊ะ แล้วจ้องหน้าฉัน

“ทำไมมันหวาน...”

ให้ตายเถอะ ตัวฉันอ่อนปวกเปียกไปหมดแล้ว หมอเท็นเขาจูบฉันเหรอ เราจูบกันงั้นเหรอ ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม! ฟ้าจะผ่าไหม พายุจะเข้าไหม ไม่ๆ ไม่จริง~!

“เป็นอะไร” ฉันเอามือลูบหน้า ลูบตามตัวเพราะมันเริ่มร้อนไปหมด..

ฉันเขิน!

“ป่าวค่ะ คันค่ะ” ฉันตอบอะไรไปเนี่ย!! เขาจะคิดว่าฉันคันอย่างว่ารึป่าว

หมอเท็นดูนาฬิกาที่ข้อมือก่อนจะเดินเข้ามาชิดตัวฉัน อะไรของเขา? ทำไมเขาทำแบบนี้ จะแกล้งฉันเหรอ?

มือนุ่มค่อยๆจับแขนฉันขึ้นมาดู ก่อนจะเงยหน้าขึ้นถาม หล่อ..จนฉันจะละลายอยู่แล้ว