LOGINShare
3 - ลินิน - จีบหมอทำไง
Last Updated:
2025-03-18 02:19:51ฉันอุ้มน้ำปั่นเดินขึ้นตึกก่อนจะเดินตรงดิ่งไปที่แผนกผิวหนัง...ระหว่างนั้นก็หาป้ายชื่อเขาไปด้วย...ห้องไหน?
อยู่ๆ น้ำปั่นก็ยกหัวขึ้นมามองรอบๆ ....อย่านะน้ำปั่น อย่าร้องนะ...
“ปาปะ ปาปะ” น้ำปั่นยกมือชี้ไปทางประตูห้องตรวจทั้งหลาย ตายแล้ว...น้ำปั่นคิดว่าเป็นห้องพ่อเขารึป่าวเนี่ย แล้วฉันจะทำยังไงดี เอ่อ..อย่าร้อง อย่าร้องนะน้ำปั่น
ฉันทำตัวไม่ถูกรีบพาน้ำปั่นเดินไปทางอื่น ฉันกะจะเดินไปถามพยาบาลให้แน่ใจ แต่พอฉันก้าวขาออกจากตรงนี้ได้สองก้าวเท่านั้นล่ะ..
“แงงงงงงงงงง” น้ำปั่น! ลู๊กกกกกกก พยาบาลมองฉันเป็นตาเดียว ฉันต้องไปหาหมอเท็นก่อน ไม่ใช่หมอนาย อย่าเพิ่งร้องน้ำปั่น .... ช่วยป้าก่อน ฮือๆ ป้าจะร้องไห้ตามหนูแล้วลูก..
ฉันพยายามลูบหลังน้ำปั่นเบาๆ
“โอ๋ๆ น้ำปั่น โอเคๆเดี๋ยวป้าพาไปหาพ่อ โอเคๆรอก่อน~” ฉันหันซ้ายขวา กำลังเปลี่ยนเส้นทาง
“เธอทำอะไรหลานฉัน...” สะ เสียงหมอเท็นนี่น่า ฉันหันกลับไป ก็เห็นเขายืนกอดอกมองฉันอยู่...
“ปะ ป่าว น้ำปั่นแค่คิดถึงพ่อค่ะ” น้ำปั่นยกมือชี้หมอเท็นแทน
“อาาาาาาาา”
“ห้องคุณหมออยู่ไหนคะ^^” เขามองฉันนิ่งๆ ก่อนจะเดินมาอุ้มน้ำปั่นไปจากมือฉัน
ผู้ชาย...กับเด็ก ละมุนจัง ... น้ำปั่นยกมือลูบแก้มขาวๆของเขา ก่อนจะหัวเราะ....
“อาอา แอะ แอะ” เขาหันไปยิ้มบางๆให้หลานสาวตัวเอง ก่อนจะหอมแก้มป่องๆนั้นฟอดใหญ่
โอ้ะ ไม่นะ.. ตาฉันไม่ได้ฝาดไปใช่ไหม.. นี่หมอเท็นเหรอเนี่ย!! เย็นชา แต่รักเด็กงั้นเหรอ ? เมื่อเขาหันมาเจอฉัน ริมฝีปากสวยคู่นั้นก็หุบยิ้มทันที....
“กลับไปสิ...” พูดจบ..เขาก็หันหลังเดินจากไป
อ้าว!! ฉันส่ายหน้ารัว ก่อนจะตัดสินใจวิ่งไปขวางทางเขาไว้
“หมอ เนี่ยน้ำหวานฝากทาร์ตไข่มาให้” เขาไม่ตอบ แต่เขาเดินหลบฉัน และก้าวยาวๆ ไปเปิดประตูเข้าห้องตัวเอง
แล้วทาร์ตไข่ล่ะ ! ฉันรีบเดินตาม แล้วเปิดประตูเข้าไป
“หมอเท็น ทาร์ตไข่จากน้ำหวาน” เขาอุ้มหลานสาวอยู่บนเก้าอี้ ก่อนจะเปรยสายตาเย็นชาส่งมาให้ฉัน
“วาง และ ออกไป”
“ไม่ออก รอรับน้ำปั่นค่ะ”
“ออกไป”
“ไม่ออก น้ำหวานบอกให้พาน้ำปั่นไปส่งหมอนายเท่านั้น ไม่ใช่หมอเท็น ถ้าไม่คืนน้ำปั่นให้ ลินินก็ไม่ออกค่ะ” เขาหันมองไปทางอื่น
“ฉันไปส่งเอง..” อยู่ๆหมอเท็นก็ค่อยๆลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินไปที่เตียงตรวจ
“แล้วลินินต้องบอกน้ำหวานยังไงคะ หมอออ” เขายกนิ้วชี้ขึ้นมากดปากฉันไว้...
“ชู่ว! เงียบ” ฉันเม้มปากแน่น เมื่อเห็นน้ำปั่นกำลังหลับตาพริ้มที่ไหล่เขา.... หมอเท็นค่อยๆวางหลานสาวลงบนเตียง ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน
“คุณหมอชอบกินทาร์ตไข่เหรอคะ ^^” ฉันถามสงสัย
“ทำไมฉันต้องตอบคำถามเธอ” แต่เขาขมวดคิ้วใส่ฉันกลับมา แถมยังถามเสียงหงุดหงิดอีก...
“ตอบตามมารยาทก็ได้ค่ะ ตอบมาเถอะ พลีส^^”
“เพื่ออะไร? ไร้สาระ “
“ค่ะ จะตอบไม่ตอบ “ ไร้สาระหน่ะสิ ถูกของเขา ที่ยืนถามๆเขาเนี่ย ฉันก็ไม่คิดว่ามันมีสาระหรอก..
“อะไร”
“ตอบมาสิ อยากรู้ นะคะ นะๆ” เขาขมวดคิ้วรำคาญใส่ฉัน
“.....”
“หมอ ก็แค่ตอบป่ะ ปากอมอะไรไว้เนี่ย เนี่ยๆ ปากนี้อมอะไรไว้! “ ฉันใช้นิ้วชี้จิ้มๆที่ปากนุ่มของเขา... จนอยู่ๆเขาก็จับมือฉันไว้แน่น
สายตาเย็นชาคู่นั้น...กำลังมองตาฉัน และเขาก็มองมันอยู่เนิ่นนาน หรือว่า...
ฉันหลับตาปี๋.... ก่อนจะยื่นริมฝีปากสวยๆ ไปหาเขา จุ๊ป ปากนุ่มจัง
“ทำบ้าอะไรของเธอ...” เขาปล่อยมือฉันทันที ก่อนที่จะเอามือไปแตะที่ริมฝีปากตัวเอง แล้วหันหน้าไปทางอื่น
“คุณหมอ จะ จูบไม่ใช่เหรอคะ? ลินินเลย จูบก่อน..ครึ่งทางไง”
“บ้า...เธอมันบ้า” เขาเม้มปากแน่น แถมยังก่นด่าฉันด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“บ้าอะไร หมอนั่นล่ะ จะจูบแล้วทำไมไม่จูบ ทำมาว่าคนอื่นบ้า” เขาขมวดคิ้วจ้องหน้าฉัน
“ใครจะจูบเธอ....” ?!
“หมอไง” ฉันเอามือกอดอก และหันมองไปทางอื่น เมื่อพูดเรื่องจูบ...มันเขินเหมือนกันแหะ
“เอาอะไรคิด..” ฉันหันกลับไปมองหน้าเขาทันที
“หัวใจคิด หัวใจมันเรียกร้องมั้ง แล้วมันก็เรียกเธอที่รัก มันไม่หยุดรักเธอ เวลาขาดเธอ เหงาใจจนทนไม่ไหววววว~~”
ฉันทำล้อเลียนเขา เพราะเซ็งความเย็นชา ความเย็นยะเยือกของเขาเหลือเกิน!
“เงียบ..หลานฉันหลับ”
“แค่บอกว่าชอบทาร์ตไข่ก็จบแล้ว ทำไมต้องเล่นตัว เห็นไหมโดนจุ๊บเลย” เขานิ่งไปสักพัก ก่อนจะหันไปทางอื่น
“ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ” จะแข็งทื่อไปถึงไหนเนี่ย!
“ถ้าอยากเกี่ยวต้องทำยังไงล่ะคะ ...”
“ไม่ทำงานรึไง..” เขาถอนหายใจใส่ฉัน ก่อนจะเอามือสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกง..
“พอดี เจ้านายใจดีค่ะ “
“เฮ้อ....”
ถอนหายใจใส่ฉันเฮือกใหญ่
“หมอ..ถ้าอยากเกี่ยวต้องทำยังไงคะ ลินินถาม ไม่ได้ยินรึไง ทำไมไม่ชอบตอบคำถามคะ เป็นอะไรเนี่ย” เขาถอนหายใจใส่ฉันอีกแล้ว คิ้วหนาขมวดไม่หยุด..
“เงียบ หลานฉันนอน”
“คุณหมอตอบก็จบ...น้ำปั่นจะได้หลับสักที” เขาทำไม่สนใจฉัน...เอาสิ ถ้าเขาเป็นน้ำแข็ง ฉันก็จะเป็นเปลวไฟ เป็นเปลวไฟที่เร่าร้อนด้วย...เดี๋ยวฉันจะละลายหมอน้ำแข็งคนนี้ให้กลายเป็นน้ำเลย คอยดู
ร้องเพลงต่อดีกว่า..นึกแล้วอารมณ์ดี~~
“มันเรียกเธอที่รัก..มันไม่หยุดรักเธอ ..เวลาขาดเธอ เหงาใจจนทนไม่ไหวววว...~”
เขาจ้องหน้าฉันไม่ละสายตา
“เงียบ...” หมอเท็นพูดเบาๆ
“ไม่... มันเรียกเธอ~”
“เงียบ” เสียงเริ่มดังขึ้น
“มันไม่หยุดรักเธอออออ~”
“ฉันเตือนเธอครั้งสุดท้าย...”
เสียงเย็นราวกับน้ำแข็งขั้วโลก ไม่...ฉันไม่สนใจ ฉันเริ่มชินแล้วล่ะ
“เวลาขาดเธอ...เหงาใจ .อุ๊ปปป” !!!! ฉันเม้มปากแน่น เขาจูบฉัน...
ไม่นี่.. แล้ว อะไรหยึยๆ เห้ย!! สำลี! เขาเอาสำลียัดปากฉัน!!!
อีหมอบ้า ฉันชอบเขาไปได้ยังไงเนี่ย ตามหลักความเป็นจริง พระเอกต้องจูบปิดปากนางเอกสิ นี่อะไร ?! ..ทำไมเขาเอาสำลีมายัดปากฉัน !!!
ฉันรีบคายมันออก ก่อนจะจ้องหน้าเขา ที่หน้านิ่ง เฉย ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ เหมือนไม่รู้สึกอะไร?
แล้วฉันควรโวยวาย ควรบ่น ควรว่าเขายังไง โอ้ย ฉันเครียด!
“อร่อยสินะ...” เขาหันหลังกลับไปที่โต๊ะ ก่อนจะยื่นห่อสำลีให้ฉัน
“อะไร ให้ลินินทำไมคะ ไม่เอาอ่ะ “
“เอาไปกิน...” กิน!?
“ไม่ ใครเขากินสำลี ตลกเหรอคะ เอาสำลีมายัดปากคนอื่น แอะ ไม่รู้สะอาดรึป่าว สำลีนี้เอาไว้ทำอะไรคะ”
“เช็ดน้ำเหลืองคนไข้...”
“หมอเท็น!!”
Related chapters
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 4 - ลินิน - กวนใจ
“แอะ แอะ แงงง” ฉันเผลอเสียงดัง จนน้ำปั่นที่หลับอยู่สะดุ้งตื่นร้อง งอแง“หลานฉันตื่นเพราะเธอ...” เขาขมวดคิ้วรำคาญใส่ฉันก่อนจะเดินไปอุ้มหลานสาวขึ้นมา..“หมอ ..สำลีนี้ เอาไว้เช็ดน้ำเหลืองคนไข้จริงเหรอคะ” เขาไม่ตอบ กำลังตบก้นน้ำปั่นเบาๆช่วยตอบฉันหน่อย ฉันเครียดนะ !“หมอ”“...”ก้อก ก้อก ก้อก...“เท็น น้ำปั่นล่ะ” หมอนายเปิดประตูเข้ามาพอดี พอเห็นหมอนายฉันเหมือนจะร้องไห้เลย ฮือ หมอนายอาจจะเป็นพ่อพระของฉัน“หมอนาย ช่วยลินินด้วยค่ะ หมอเท็นเอาสำลีที่เช็ดน้ำเหลืองคนไข้ มายัดปากลินิน” ฉันรีบยื่นสำลี ให้หมอนายทันทีหมอเท็นหันกลับมามองฉัน ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ จนหมอนายหยิบสำลีไป แล้วพลิกไป พลิกมา“สำลีสะอาด ไม่ต้องเครียดหรอก” อ้าว ! ฉันรีบหันไปค้อนหมอเท็น นิสัย! ทำไมต้องแกล้งกันด้วยหมอนายแอบหัวเราะ แล้วเดินไปอุ้มลูกสาวจากน้องชายตัวเอง...“ป่ะหมอนาย เรากลับกันเถอะค่ะ คนแถวนี้ร้ายมาก ลินินทนไม่ไหวแล้ว เหอะ” หมอนายขำ ก่อนจะเดินนำฉันออกไป เมื่อฉันก้าวขาได้เพียงสองสามก้าว..อยู่ๆฉัน ก็หยุดชะงัก“สรุปชอบทาร์ตไข่ไหมคะ?” ตายจริง ปากฉัน ปากฉันมันดันเผลอถามเขาอีก อะไรของเธอลินิน เธอจะรู้เรื่องทาร์ตไข่ให้ได้เลยใ
Last Updated : 2025-03-18เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 5 - ลินิน - แกล้งทำไม
“คันแบบไหน...” ฉันเริ่มทำตัวไม่ถูก น้ำเสียง และ สายตาเย็นชาของเขา มันทำฉันเดาไม่ออกเลย ว่าเขาคิดจะทำอะไรต่อจากนี้“คุณหมอจูบลินินทำไมคะ-//-” เขาถอยหลังหนึ่งก้าว แล้วเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง“ชิมกาแฟ..” ชิมกาแฟ ! ชิมจากปากฉัน น้ำลายฉันล้วนๆ!“ทำไมต้องชิมคะ ชิมทำไม เนี่ย เขินนะรู้ไหม...” ฉันทำหน้ามุ่ยหันไปทางอื่น แก้มฉันตอนนี้ มันคงแดงเป็นลูกตำลึงแล้วล่ะ“หรือจะให้กินเลย..” ฉันหันไปมองหน้านิ่งๆของเขาทันที กินกาแฟ หรือ กินฉัน ยังไงคะ?! กินกาแฟล่ะ เขาคงหมายถึงกาแฟ...ฉันเดินไปหยิบแก้วกาแฟส่งให้เขา เขารับมันไปถือ แล้ววางลงที่เดิมอ้าว!“ไม่คันแล้วเหรอ...” ฉันส่ายหน้าเอามือกอดอก พยายามเพ่งดูเขา ทำไมหมอเท็นผิดแปลกไป ฉันทำอะไรผิดผีหรือป่าวเนี่ย ฉันสงสัยมากจึงเอามือไปอังหน้าผากเขาดู ก็ตัวไม่ร้อนนี่น่า..“นี่..” แต่เขาจับมือฉันแน่น แล้วถอนหายใจดังๆออกมา“อะไรคะ ก็ตัวไม่ร้อนนะ คุณหมอ คุณหมอเป็นอะไร ใช่หมอเท็นไหมคะ ฮัลโหล...” ฉันใช้มืออีกข้าง โบกไปมาข้างหน้าเขาจนเขาจับมือฉันไว้อีก...เอ๊ะ...“เธอไม่กลัวฉันรึไง...” ฉันทำตาปริบๆ นึกสงสัย ทำไมฉันต้องกลัวเขา ฉันกวนหมอน้ำแข็งคนนี้มาตั้งนาน ไม่เห็นเขาจะท
Last Updated : 2025-03-18เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 6 - ลินิน - เปิดห้อง?
ในที่สุด หมอเท็นก็ปล่อยแก้มฉัน“เปิดห้องสิ....” เปิดห้อง! ฉันหันไปมองหน้านิ่งๆของเขาทันที“เอ่อ....” เขาไม่ได้หมายถึงแบบนั้นใช่ไหม ฉันคิดลึกไปหรือเปล่า เอ๊ะ หรือตื้นไป โอ้ย! ทำไมหน้าฉันร้อนแบบนี้!“ฉันง่วง..” โอเค ง่วง แล้วไป“ค่ะๆๆ” ฉันรีบดันตัวจากเก้าอี้ พอลุกขึ้นยืน หน้าฉันก็อยู่ห่างจากอกเขาไม่ถึงเซ็นถ้าหากฉันเงยหน้าขึ้นไป ...หล่อจัง โอ้ย! แล้วฉันจะเงยหน้าขึ้นไปทำไมเนี่ย! ตอนนี้หน้าเราห่างกันไม่ถึงคืบ ลมหายใจอุ่นๆ หน้าขาวๆ ริมฝีปากชมพูนิดๆอึก... ฉันกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ พร้อมกับ.. ตึก ตึก ตึก เสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ เหมือนฉันจะไม่ไหว ขาสองข้าง มันกำลังจะหมดแรง ฉันเหมือน...จะล้ม ฉัน..เหมือนถูกสาป หรือฉันถูกสาปแล้ว!ฉันตัดสินใจถอยหลังหนึ่งก้าว แต่ส้นเท้าดันสะดุดฐานโซฟาข้างหลัง..!เห้ย~~~!!“ว้าย~!” หมอเท็นรีบโอบหลังฉันไว้ ก่อนที่เขาและฉัน จะล้มทับกันลงไปนอนที่โซฟาตอนนี้หน้าขาวๆของเขาซุกลงที่ร่องอกฉัน คุณหมอสกินคะ...อย่าหายใจรดมันแบบนี้สิ ได้โปรด ฮือออฉันหันซ้ายหันขวา สลับกับมองคนตรงหน้า อยู่ๆฉัน ก็หายใจหอบขึ้นมาดื้อๆ เหมือนฉันจะเป็นลมเลย ให้ตาย~ อย่าเพิ่งเป็นอะไรลินิน โม้
Last Updated : 2025-03-25เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 7 - ลินิน - ใครจีบแฟนฉัน
เขาไม่ตอบ รีบหยิบกาแฟแล้วเดินออกไป...ครืน ครืน~ พ่อ...“ค่ะพ่อ”(ลินินโอนเงินค่าเทอมให้เนลด้วยสิ วันสุดท้ายแล้ว พ่อยุ่งๆ ) ค่าเทอมงั้นเหรอ ทำไมต้องเป็นฉันอีกล่ะเนี่ย ทั้งเดือนฉัน ก็แทบจะไม่ได้ใช้เงินที่ตัวเองหาเลยนะ“สักพักนะคะ ลูกค้าเยอะ”(เดี๋ยวนี้เลย) ฉันหันมองร้านกาแฟที่คนพลุกพล่าน ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่“ค่ะ”ฉันรีบเก็บมือถือใส่กระเป๋า ก่อนจะเดินออกมาโอนเงินข้างตึกโรงพยาบาลตรงทางเดินเท้านั้น...นั่นหมอเท็นนี่น่า เขายืนอยู่กับผู้หญิงคนนึง ผู้หญิงคนนั้นกำลังยื่นถุงกระดาษอะไรสักอย่างให้เขา เฮ้ย! นั่นมันถุงเบเกอรี่ร้านฉันนิ นี่เธอจะจีบหมอเท็นหรอย๊ะ! ฉันรีบโอนเงิน รีบเดินไปแอบดูใกล้ๆ ฉันอยากรู้ว่าเขาคุยอะไรกัน หมอเท็นจะนอกใจฉันไม่ได้นะ“หมอเท็นคะ ครัวซองร้านนี้อร่อยมาก อย่าลืมทานนะคะ^^” ยิ้มหวานงั้นเหรอ เธอกล้าดียังไง ยิ้มให้แฟนฉันแบบนั้น!“...” หมอเท็นไม่ตอบ แต่ยกถุงนั้นขึ้นมาดู แล้วพยักหน้า“งั้นเดี๋ยวฝ้ายมาใหม่นะคะ ตามใบนัด วันนี้แค่ผ่านมาแล้วนึกถึงค่ะ^^”หมั่นไส้!ฉันยืนทุบเสารัว โมโห ไม่ใช่แฟนจริงๆแต่โมโห มันมีผู้หญิงกี่คนกันที่จ้องจะงาบหมอเท็นฉันเนี่ย! หมอเท็นไม่ตอบ เขาได
Last Updated : 2025-03-25เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 8 - เทน - ผมจะทำยังไง
เธอดูตกใจเมื่อผมพูดคำนี้ออกมา จะให้ผมพูดว่ายังไง ก็ผมอยากจะหนีเธอจริงๆ เธอเข้ามาทำให้ชีวิตปกติของผม...มันไม่ปกติเฮ้ออ..ทำไมผมไม่ชอบกลิ่นกาแฟ กลิ่นแป้งเด็ก ในตัวเธอเลย มันทำผมรู้สึก...หายใจติดขัดแปลกๆ“ไม่ให้หนีหรอกค่ะ ไม่ให้หนีไปไหนทั้งนั้น^^” เหมือนเดิม เธอไม่เคยสะทบสะท้านอะไร เอาแต่ยิ้ม และก็พูด...พูดไม่หยุด ผมจ้องหน้าเธอ..แล้วรู้สึกอยากจับแก้มนุ่มๆของเธอ...เวร! ผมเป็นอะไร? นี่ผมรำคาญลินินจริงๆ หรือว่าผม... บ้าชิบ!“ออกไปก่อน..” ผมเริ่มไม่ไหว กลิ่นแป้งเด็กอ่อนๆ จากตัวเธอ มันโชยมาเตะจมูกผมอีกแล้ว ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ที่ใจผมเต้นแรงแบบนี้ ...เพราะผมกินกาแฟมากไป หรือเป็นเพราะเธอวะ ...ผู้หญิงกวนประสาทคนนี้“อ๋อ ค่ะ ไปก็ไป งอลแล้ว^^” ปากเล็กๆเม้ม แต่เธอยังคงส่งอมยิ้มน้อยๆมาให้ผม ผมพยายามมองไปทางอื่น ผมไม่อยากเห็นมัน บ้าจริง ทำไมใจสั่นจังวะ! แต่..ทำไมผมอยากได้กลิ่นเธออีกวะ !หมับ...“เธอ...” มือขวาผมมันไม่รักดี มันหันไปขว้าข้อมือเธอสะแล้ว! ชิบหาย! ผมได้แต่มองมือตัวเอง แล้วตกใจ ผมควรจะจัดการผู้หญิงคนนี้ยังไงดีวะ...“คะ ที่รัก^^” ที่รัก?...บ้าเอ้ย!! ผมจ้องตาหวานๆคู่นั้นไม่ละสายตา
Last Updated : 2025-03-25เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 9 - ลินิน - อาหารเช้ากากๆ
กว่าฉันจะถึงบ้านขาก็แทบล้าต่อรถเมล์ ซื้อกับข้าวกลับมาถึงเห็นน้องชายนั่งเล่มเกมส์ เห็นพ่อดูทีวีตลกขบขัน เฮ้อ ทำไมฉันยิ่งเห็น ยิ่งเหนื่อยแบบนี้“เนล ฉันโอนค่าเทอมให้แกแล้วนะ ไปจ่ายรึยัง” มันไม่ตอบ เล่นเกมส์ต่อไม่สนใจฉัน ฉันจึงเดินไปแกะถุงกับข้าวใส่จาน ครอบฝาชีไว้ให้ทุกคน ก่อนจะเดินขึ้นห้องไปอาบน้ำนอนระหว่างที่ฉัน.. กำลังจะหลับก้อก ก้อก ก้อก...“ค่ะ” ฉันลุกขึ้น เดินไปเปิดประตู ก็เห็นพ่อยืนหน้าเครียดอยู่หน้าห้อง“ลินิน มีเงินสักห้าพันไหม พ่อไปเบิกอะไหล่มา ลูกค้าเบี้ยว เลื่อนนัดอีกแล้ว” ! ฉันถอนหายใจทันที อีกแล้วเหรอ! เงินห้าพัน มันมากนะ! ฉันทำงานเงินเดือนสองหมื่น ค่าเช่าบ้าน ค่าเดินทาง ค่ากับข้าว ค่าน้ำ ค่าไฟ มันแทบจะไม่เหลือแล้ว ...แถมวันนี้ฉันยังจ่ายค่าเทอมให้น้องอีก!“ไม่มีค่ะ ..”“พ่อโดนแน่ๆ ถ้าไม่มีเงินจ่ายเขา” ฉันถอนหายใจยาวๆ ไม่รู้จะตอบอะไร“ลินิน พ่ออาจโดนตำรวจจับ ถ้าไม่เอาเงินไปคืนเขา พ่อยืมก่อน ลูกค้าจ่าย พ่อจะคืนให้” ฉันอดสงสารพ่อไม่ได้เหมือนเดิม ฉันรีบเดินกลับไปเปิดลิ้นชัก แกะกระปุกออมสินตัวเองออกมาว่างเปล่า! เงินฉันหายไปหมด ฉันพยายามเขย่ามันซ้ำแล้วซ้ำเล่า....ก็ไม่มี“พ่อ เ
Last Updated : 2025-03-25เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 10 - ลินิน - ยิ้มให้กำลังใจตัวเอง
พนักงานเริ่มเข้างานกันแล้ว ฉันกำลังแบ่งงานลูกน้อง ก็เห็นหมอเท็นเขาลงลิฟต์มาพอดี เขาแต่งตัวพร้อมไปทำงาน มองยังไงก็หล่อ หล่อ หล่อ! พนักงานทุกคนกล่าวทักทายเขา เขาได้แต่พยักหน้านิ่งๆตอบ ฉันเองได้แต่แอบมองเขาเป็นระยะ ไม่ได้ทักอะไร“หมอเท็นคะ^^” ใครจะไปห้ามใจได้ ทักดีกว่า แหะๆเขาหยุดเดินแล้วหันมามองฉันฉันยิ้มหวาน ก่อนจะรีบเดินอ้อมเคาน์เตอร์ไปหาเขา แล้วขยับเนคไทให้ เขามองฉัน ฉันมองเขา เราสบตากัน“ทำอะไร..”“เนคไทเบี้ยวค่ะ เดี๋ยวขยับให้นะคะ^^” เขาพยักหน้า แล้วหันไปทางอื่น“คุณหมอคะ ออกเวรกี่โมงคะ จะกินอะไรไหม” เขาหันกลับมามองฉันอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆจับมือฉันที่กำลังจัดเนคไทเขาออก แล้วถอนหายใจแถมมาเบาๆ“เลิกดูแลคนอื่น..สักที” ?คุณหมอสกินทิ้งท้ายเท่านั้น แล้วเขา ก็รีบเดินออกไปพนักงานมองฉันเป็นตาเดียว ทั้งอมยิ้ม ทั้งแซว แต่ฉันยืนงง อยู่สักพัก ฉันไม่เข้าใจที่เขาพูด หรือ? ฉันโง่เรื่องนี้ ทำไมเขาต้องพูดจากำกวมด้วย ไม่ให้ดูแลเขางั้นเหรอ ฉันไม่ได้ดูแลเขาสักหน่อย ฉันแค่อ่อยเท่านั้นเอง!“คุณลินินคะ โน้ตอะไรคะ วางอยู่บนโต๊ะ” อยู่ๆพนักงานก็เดินถือกระดาษโน้ตเล็กๆมาให้ฉันของใคร ยังไม่มีลูกค้าสักคนนี่น่
Last Updated : 2025-03-25เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 1 - ลินิน - กาแฟที่ฉันรัก...
เมื่อคุณเดินเข้าร้านกาแฟที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของกาแฟ คุณจะรู้สึกอารมณ์ดีและกระปรี้กระเปร่า เพราะกลิ่นของกาแฟนั้น..จะช่วยทำให้สมองตื่นตัว..ลดความเครียด กระตุ้นสมอง และ ความรู้สึก.เว้นแต่เขา ที่ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย ไม่มีอะไรกระตุ้นเขาได้เลย!แพทย์ผิวหนังผู้นี้ ผิวขาว จมูกโด่ง ใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตร เขายืนนิ่ง สั่งกาแฟเดิมๆ ไซส์เดิมๆ สีหน้าเดิมๆ สายตาเดิมๆ ไม่เคยยิ้ม ไม่เคยหัวเราะบ้า!! มันมีคนแบบนี้ด้วยเหรอ!!โอ้ว~!! ท้าท้ายหัวใจลินินชะมัด ! >.ใช่ ฉันชอบเขา ฉันชอบเขาแล้วจริงๆ อะไรที่ยากๆมันท้าทายดี ฉันอยากเอาชนะเขา อยากจะเลีย เอ้ย! อยากจะละลายความเยือกเย็นของเขาให้มันหายๆไปสักทีอุ้ย...แค่คิดก็ ฟิน แล้ว....“รับอะไรดีคะ^^” พนักงานแคชเชียร์เอ่ยถามเสียงใส พร้อมส่งยิ้มหวานหยดย้อยไปให้แพทย์หนุ่ม แต่เขานิ่ง และ เปรยตามองด้วยสายตาเรียบเฉย“อเมริกาโน่เย็น เพิ่มช็อต” เมื่อสั่งเสร็จ เขาก็ยื่นบัตรพนักงานโรงพยาบาลให้“ขอโทษนะคะคุณหมอ คุณน้ำหวานสั่งมาว่า กับคุณหมอเท็นยกเว้นค่ะ ทานฟรี^^” พนักงานแคชเชียร์รีบแจ้งเขาถึงสิทธิพิเศษที่ถูกยกเว้นแต่เขาทำหน้านิ่ง และพ่นลมหายใจออกมาไม่พอใจที่ได้กิ
Last Updated : 2025-03-18
Latest chapter
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 10 - ลินิน - ยิ้มให้กำลังใจตัวเอง
พนักงานเริ่มเข้างานกันแล้ว ฉันกำลังแบ่งงานลูกน้อง ก็เห็นหมอเท็นเขาลงลิฟต์มาพอดี เขาแต่งตัวพร้อมไปทำงาน มองยังไงก็หล่อ หล่อ หล่อ! พนักงานทุกคนกล่าวทักทายเขา เขาได้แต่พยักหน้านิ่งๆตอบ ฉันเองได้แต่แอบมองเขาเป็นระยะ ไม่ได้ทักอะไร“หมอเท็นคะ^^” ใครจะไปห้ามใจได้ ทักดีกว่า แหะๆเขาหยุดเดินแล้วหันมามองฉันฉันยิ้มหวาน ก่อนจะรีบเดินอ้อมเคาน์เตอร์ไปหาเขา แล้วขยับเนคไทให้ เขามองฉัน ฉันมองเขา เราสบตากัน“ทำอะไร..”“เนคไทเบี้ยวค่ะ เดี๋ยวขยับให้นะคะ^^” เขาพยักหน้า แล้วหันไปทางอื่น“คุณหมอคะ ออกเวรกี่โมงคะ จะกินอะไรไหม” เขาหันกลับมามองฉันอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆจับมือฉันที่กำลังจัดเนคไทเขาออก แล้วถอนหายใจแถมมาเบาๆ“เลิกดูแลคนอื่น..สักที” ?คุณหมอสกินทิ้งท้ายเท่านั้น แล้วเขา ก็รีบเดินออกไปพนักงานมองฉันเป็นตาเดียว ทั้งอมยิ้ม ทั้งแซว แต่ฉันยืนงง อยู่สักพัก ฉันไม่เข้าใจที่เขาพูด หรือ? ฉันโง่เรื่องนี้ ทำไมเขาต้องพูดจากำกวมด้วย ไม่ให้ดูแลเขางั้นเหรอ ฉันไม่ได้ดูแลเขาสักหน่อย ฉันแค่อ่อยเท่านั้นเอง!“คุณลินินคะ โน้ตอะไรคะ วางอยู่บนโต๊ะ” อยู่ๆพนักงานก็เดินถือกระดาษโน้ตเล็กๆมาให้ฉันของใคร ยังไม่มีลูกค้าสักคนนี่น่
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 9 - ลินิน - อาหารเช้ากากๆ
กว่าฉันจะถึงบ้านขาก็แทบล้าต่อรถเมล์ ซื้อกับข้าวกลับมาถึงเห็นน้องชายนั่งเล่มเกมส์ เห็นพ่อดูทีวีตลกขบขัน เฮ้อ ทำไมฉันยิ่งเห็น ยิ่งเหนื่อยแบบนี้“เนล ฉันโอนค่าเทอมให้แกแล้วนะ ไปจ่ายรึยัง” มันไม่ตอบ เล่นเกมส์ต่อไม่สนใจฉัน ฉันจึงเดินไปแกะถุงกับข้าวใส่จาน ครอบฝาชีไว้ให้ทุกคน ก่อนจะเดินขึ้นห้องไปอาบน้ำนอนระหว่างที่ฉัน.. กำลังจะหลับก้อก ก้อก ก้อก...“ค่ะ” ฉันลุกขึ้น เดินไปเปิดประตู ก็เห็นพ่อยืนหน้าเครียดอยู่หน้าห้อง“ลินิน มีเงินสักห้าพันไหม พ่อไปเบิกอะไหล่มา ลูกค้าเบี้ยว เลื่อนนัดอีกแล้ว” ! ฉันถอนหายใจทันที อีกแล้วเหรอ! เงินห้าพัน มันมากนะ! ฉันทำงานเงินเดือนสองหมื่น ค่าเช่าบ้าน ค่าเดินทาง ค่ากับข้าว ค่าน้ำ ค่าไฟ มันแทบจะไม่เหลือแล้ว ...แถมวันนี้ฉันยังจ่ายค่าเทอมให้น้องอีก!“ไม่มีค่ะ ..”“พ่อโดนแน่ๆ ถ้าไม่มีเงินจ่ายเขา” ฉันถอนหายใจยาวๆ ไม่รู้จะตอบอะไร“ลินิน พ่ออาจโดนตำรวจจับ ถ้าไม่เอาเงินไปคืนเขา พ่อยืมก่อน ลูกค้าจ่าย พ่อจะคืนให้” ฉันอดสงสารพ่อไม่ได้เหมือนเดิม ฉันรีบเดินกลับไปเปิดลิ้นชัก แกะกระปุกออมสินตัวเองออกมาว่างเปล่า! เงินฉันหายไปหมด ฉันพยายามเขย่ามันซ้ำแล้วซ้ำเล่า....ก็ไม่มี“พ่อ เ
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 8 - เทน - ผมจะทำยังไง
เธอดูตกใจเมื่อผมพูดคำนี้ออกมา จะให้ผมพูดว่ายังไง ก็ผมอยากจะหนีเธอจริงๆ เธอเข้ามาทำให้ชีวิตปกติของผม...มันไม่ปกติเฮ้ออ..ทำไมผมไม่ชอบกลิ่นกาแฟ กลิ่นแป้งเด็ก ในตัวเธอเลย มันทำผมรู้สึก...หายใจติดขัดแปลกๆ“ไม่ให้หนีหรอกค่ะ ไม่ให้หนีไปไหนทั้งนั้น^^” เหมือนเดิม เธอไม่เคยสะทบสะท้านอะไร เอาแต่ยิ้ม และก็พูด...พูดไม่หยุด ผมจ้องหน้าเธอ..แล้วรู้สึกอยากจับแก้มนุ่มๆของเธอ...เวร! ผมเป็นอะไร? นี่ผมรำคาญลินินจริงๆ หรือว่าผม... บ้าชิบ!“ออกไปก่อน..” ผมเริ่มไม่ไหว กลิ่นแป้งเด็กอ่อนๆ จากตัวเธอ มันโชยมาเตะจมูกผมอีกแล้ว ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ที่ใจผมเต้นแรงแบบนี้ ...เพราะผมกินกาแฟมากไป หรือเป็นเพราะเธอวะ ...ผู้หญิงกวนประสาทคนนี้“อ๋อ ค่ะ ไปก็ไป งอลแล้ว^^” ปากเล็กๆเม้ม แต่เธอยังคงส่งอมยิ้มน้อยๆมาให้ผม ผมพยายามมองไปทางอื่น ผมไม่อยากเห็นมัน บ้าจริง ทำไมใจสั่นจังวะ! แต่..ทำไมผมอยากได้กลิ่นเธออีกวะ !หมับ...“เธอ...” มือขวาผมมันไม่รักดี มันหันไปขว้าข้อมือเธอสะแล้ว! ชิบหาย! ผมได้แต่มองมือตัวเอง แล้วตกใจ ผมควรจะจัดการผู้หญิงคนนี้ยังไงดีวะ...“คะ ที่รัก^^” ที่รัก?...บ้าเอ้ย!! ผมจ้องตาหวานๆคู่นั้นไม่ละสายตา
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 7 - ลินิน - ใครจีบแฟนฉัน
เขาไม่ตอบ รีบหยิบกาแฟแล้วเดินออกไป...ครืน ครืน~ พ่อ...“ค่ะพ่อ”(ลินินโอนเงินค่าเทอมให้เนลด้วยสิ วันสุดท้ายแล้ว พ่อยุ่งๆ ) ค่าเทอมงั้นเหรอ ทำไมต้องเป็นฉันอีกล่ะเนี่ย ทั้งเดือนฉัน ก็แทบจะไม่ได้ใช้เงินที่ตัวเองหาเลยนะ“สักพักนะคะ ลูกค้าเยอะ”(เดี๋ยวนี้เลย) ฉันหันมองร้านกาแฟที่คนพลุกพล่าน ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่“ค่ะ”ฉันรีบเก็บมือถือใส่กระเป๋า ก่อนจะเดินออกมาโอนเงินข้างตึกโรงพยาบาลตรงทางเดินเท้านั้น...นั่นหมอเท็นนี่น่า เขายืนอยู่กับผู้หญิงคนนึง ผู้หญิงคนนั้นกำลังยื่นถุงกระดาษอะไรสักอย่างให้เขา เฮ้ย! นั่นมันถุงเบเกอรี่ร้านฉันนิ นี่เธอจะจีบหมอเท็นหรอย๊ะ! ฉันรีบโอนเงิน รีบเดินไปแอบดูใกล้ๆ ฉันอยากรู้ว่าเขาคุยอะไรกัน หมอเท็นจะนอกใจฉันไม่ได้นะ“หมอเท็นคะ ครัวซองร้านนี้อร่อยมาก อย่าลืมทานนะคะ^^” ยิ้มหวานงั้นเหรอ เธอกล้าดียังไง ยิ้มให้แฟนฉันแบบนั้น!“...” หมอเท็นไม่ตอบ แต่ยกถุงนั้นขึ้นมาดู แล้วพยักหน้า“งั้นเดี๋ยวฝ้ายมาใหม่นะคะ ตามใบนัด วันนี้แค่ผ่านมาแล้วนึกถึงค่ะ^^”หมั่นไส้!ฉันยืนทุบเสารัว โมโห ไม่ใช่แฟนจริงๆแต่โมโห มันมีผู้หญิงกี่คนกันที่จ้องจะงาบหมอเท็นฉันเนี่ย! หมอเท็นไม่ตอบ เขาได
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 6 - ลินิน - เปิดห้อง?
ในที่สุด หมอเท็นก็ปล่อยแก้มฉัน“เปิดห้องสิ....” เปิดห้อง! ฉันหันไปมองหน้านิ่งๆของเขาทันที“เอ่อ....” เขาไม่ได้หมายถึงแบบนั้นใช่ไหม ฉันคิดลึกไปหรือเปล่า เอ๊ะ หรือตื้นไป โอ้ย! ทำไมหน้าฉันร้อนแบบนี้!“ฉันง่วง..” โอเค ง่วง แล้วไป“ค่ะๆๆ” ฉันรีบดันตัวจากเก้าอี้ พอลุกขึ้นยืน หน้าฉันก็อยู่ห่างจากอกเขาไม่ถึงเซ็นถ้าหากฉันเงยหน้าขึ้นไป ...หล่อจัง โอ้ย! แล้วฉันจะเงยหน้าขึ้นไปทำไมเนี่ย! ตอนนี้หน้าเราห่างกันไม่ถึงคืบ ลมหายใจอุ่นๆ หน้าขาวๆ ริมฝีปากชมพูนิดๆอึก... ฉันกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ พร้อมกับ.. ตึก ตึก ตึก เสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ เหมือนฉันจะไม่ไหว ขาสองข้าง มันกำลังจะหมดแรง ฉันเหมือน...จะล้ม ฉัน..เหมือนถูกสาป หรือฉันถูกสาปแล้ว!ฉันตัดสินใจถอยหลังหนึ่งก้าว แต่ส้นเท้าดันสะดุดฐานโซฟาข้างหลัง..!เห้ย~~~!!“ว้าย~!” หมอเท็นรีบโอบหลังฉันไว้ ก่อนที่เขาและฉัน จะล้มทับกันลงไปนอนที่โซฟาตอนนี้หน้าขาวๆของเขาซุกลงที่ร่องอกฉัน คุณหมอสกินคะ...อย่าหายใจรดมันแบบนี้สิ ได้โปรด ฮือออฉันหันซ้ายหันขวา สลับกับมองคนตรงหน้า อยู่ๆฉัน ก็หายใจหอบขึ้นมาดื้อๆ เหมือนฉันจะเป็นลมเลย ให้ตาย~ อย่าเพิ่งเป็นอะไรลินิน โม้
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 5 - ลินิน - แกล้งทำไม
“คันแบบไหน...” ฉันเริ่มทำตัวไม่ถูก น้ำเสียง และ สายตาเย็นชาของเขา มันทำฉันเดาไม่ออกเลย ว่าเขาคิดจะทำอะไรต่อจากนี้“คุณหมอจูบลินินทำไมคะ-//-” เขาถอยหลังหนึ่งก้าว แล้วเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง“ชิมกาแฟ..” ชิมกาแฟ ! ชิมจากปากฉัน น้ำลายฉันล้วนๆ!“ทำไมต้องชิมคะ ชิมทำไม เนี่ย เขินนะรู้ไหม...” ฉันทำหน้ามุ่ยหันไปทางอื่น แก้มฉันตอนนี้ มันคงแดงเป็นลูกตำลึงแล้วล่ะ“หรือจะให้กินเลย..” ฉันหันไปมองหน้านิ่งๆของเขาทันที กินกาแฟ หรือ กินฉัน ยังไงคะ?! กินกาแฟล่ะ เขาคงหมายถึงกาแฟ...ฉันเดินไปหยิบแก้วกาแฟส่งให้เขา เขารับมันไปถือ แล้ววางลงที่เดิมอ้าว!“ไม่คันแล้วเหรอ...” ฉันส่ายหน้าเอามือกอดอก พยายามเพ่งดูเขา ทำไมหมอเท็นผิดแปลกไป ฉันทำอะไรผิดผีหรือป่าวเนี่ย ฉันสงสัยมากจึงเอามือไปอังหน้าผากเขาดู ก็ตัวไม่ร้อนนี่น่า..“นี่..” แต่เขาจับมือฉันแน่น แล้วถอนหายใจดังๆออกมา“อะไรคะ ก็ตัวไม่ร้อนนะ คุณหมอ คุณหมอเป็นอะไร ใช่หมอเท็นไหมคะ ฮัลโหล...” ฉันใช้มืออีกข้าง โบกไปมาข้างหน้าเขาจนเขาจับมือฉันไว้อีก...เอ๊ะ...“เธอไม่กลัวฉันรึไง...” ฉันทำตาปริบๆ นึกสงสัย ทำไมฉันต้องกลัวเขา ฉันกวนหมอน้ำแข็งคนนี้มาตั้งนาน ไม่เห็นเขาจะท
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 4 - ลินิน - กวนใจ
“แอะ แอะ แงงง” ฉันเผลอเสียงดัง จนน้ำปั่นที่หลับอยู่สะดุ้งตื่นร้อง งอแง“หลานฉันตื่นเพราะเธอ...” เขาขมวดคิ้วรำคาญใส่ฉันก่อนจะเดินไปอุ้มหลานสาวขึ้นมา..“หมอ ..สำลีนี้ เอาไว้เช็ดน้ำเหลืองคนไข้จริงเหรอคะ” เขาไม่ตอบ กำลังตบก้นน้ำปั่นเบาๆช่วยตอบฉันหน่อย ฉันเครียดนะ !“หมอ”“...”ก้อก ก้อก ก้อก...“เท็น น้ำปั่นล่ะ” หมอนายเปิดประตูเข้ามาพอดี พอเห็นหมอนายฉันเหมือนจะร้องไห้เลย ฮือ หมอนายอาจจะเป็นพ่อพระของฉัน“หมอนาย ช่วยลินินด้วยค่ะ หมอเท็นเอาสำลีที่เช็ดน้ำเหลืองคนไข้ มายัดปากลินิน” ฉันรีบยื่นสำลี ให้หมอนายทันทีหมอเท็นหันกลับมามองฉัน ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ จนหมอนายหยิบสำลีไป แล้วพลิกไป พลิกมา“สำลีสะอาด ไม่ต้องเครียดหรอก” อ้าว ! ฉันรีบหันไปค้อนหมอเท็น นิสัย! ทำไมต้องแกล้งกันด้วยหมอนายแอบหัวเราะ แล้วเดินไปอุ้มลูกสาวจากน้องชายตัวเอง...“ป่ะหมอนาย เรากลับกันเถอะค่ะ คนแถวนี้ร้ายมาก ลินินทนไม่ไหวแล้ว เหอะ” หมอนายขำ ก่อนจะเดินนำฉันออกไป เมื่อฉันก้าวขาได้เพียงสองสามก้าว..อยู่ๆฉัน ก็หยุดชะงัก“สรุปชอบทาร์ตไข่ไหมคะ?” ตายจริง ปากฉัน ปากฉันมันดันเผลอถามเขาอีก อะไรของเธอลินิน เธอจะรู้เรื่องทาร์ตไข่ให้ได้เลยใ
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 3 - ลินิน - จีบหมอทำไง
ฉันอุ้มน้ำปั่นเดินขึ้นตึกก่อนจะเดินตรงดิ่งไปที่แผนกผิวหนัง...ระหว่างนั้นก็หาป้ายชื่อเขาไปด้วย...ห้องไหน?อยู่ๆ น้ำปั่นก็ยกหัวขึ้นมามองรอบๆ ....อย่านะน้ำปั่น อย่าร้องนะ...“ปาปะ ปาปะ” น้ำปั่นยกมือชี้ไปทางประตูห้องตรวจทั้งหลาย ตายแล้ว...น้ำปั่นคิดว่าเป็นห้องพ่อเขารึป่าวเนี่ย แล้วฉันจะทำยังไงดี เอ่อ..อย่าร้อง อย่าร้องนะน้ำปั่นฉันทำตัวไม่ถูกรีบพาน้ำปั่นเดินไปทางอื่น ฉันกะจะเดินไปถามพยาบาลให้แน่ใจ แต่พอฉันก้าวขาออกจากตรงนี้ได้สองก้าวเท่านั้นล่ะ..“แงงงงงงงงงง” น้ำปั่น! ลู๊กกกกกกก พยาบาลมองฉันเป็นตาเดียว ฉันต้องไปหาหมอเท็นก่อน ไม่ใช่หมอนาย อย่าเพิ่งร้องน้ำปั่น .... ช่วยป้าก่อน ฮือๆ ป้าจะร้องไห้ตามหนูแล้วลูก..ฉันพยายามลูบหลังน้ำปั่นเบาๆ“โอ๋ๆ น้ำปั่น โอเคๆเดี๋ยวป้าพาไปหาพ่อ โอเคๆรอก่อน~” ฉันหันซ้ายขวา กำลังเปลี่ยนเส้นทาง“เธอทำอะไรหลานฉัน...” สะ เสียงหมอเท็นนี่น่า ฉันหันกลับไป ก็เห็นเขายืนกอดอกมองฉันอยู่...“ปะ ป่าว น้ำปั่นแค่คิดถึงพ่อค่ะ” น้ำปั่นยกมือชี้หมอเท็นแทน“อาาาาาาาา”“ห้องคุณหมออยู่ไหนคะ^^” เขามองฉันนิ่งๆ ก่อนจะเดินมาอุ้มน้ำปั่นไปจากมือฉันผู้ชาย...กับเด็ก ละมุนจัง ... น้ำปั่นยกมื
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 2 - ลินิน - ใช้เด็กเป็นเครื่องมือ
เขาหันมาพูดแค่นั้น ก่อนจะหันหลังกลับ....แล้วเดินต่อ“หมอเท็น บัตรสะสมแก้วค่ะ^^!” เขาหยุดเดินอีกครั้ง พร้อมถอนหายใจใส่ฉัน เขาถอนหายใจวันละกี่รอบเนี่ย!“...” ไม่ตอบฉันรีบเดินไปขวางเขาไว้“หมอเท็น!” หมอสกินจ้องหน้าฉันนิ่ง.... ทำไมมันเยือกเย็นแบบนี้นะ ฉันเดาไม่ออกเลย ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เขาจะต่อยหน้าฉันรึป่าว ฉันยังไม่รู้เลย..“อะไร...” แล้วเขาก็ตอบเรียบๆ สายตาเย็นชาคู่นั้นไร้ความรู้สึก“บัตรไม่เอาเหรอคะ? ถ้าคุณหมอซื้อครบสิบแก้ว ได้ฟรีหนึ่งแก้วค่ะ ปกติหมอเท็นก็กินกาแฟทุกวันอยู่แล้ว เก็บไว้ดีกว่านะคะ^^” เขาหันมองไปทางอื่น“ทำไมเธอต้องพูดเยอะ..” ฉันทำท่านึกคิด อะไรกัน ฉันแค่บอกโปรโมชั่นเองนะ นี่ฉันพูดมากไปเหรอ“อะไรคะ ลินินพูดปกติ เมื่อกี้คุณหมอได้ฟังไหมคะ งั้นลินินจะพูดใหม่ รวบๆ เวลาคุณหมอมาซื้อกาแฟ คุณหมอแค่พกบัตรนี้มาก็พอค่ะ!” ฉันจับมือเขาขึ้นมา ก่อนจะยัดบัตรสะสมแก้วใส่มือให้มือนุ่มจัง สมกับเป็นหมอผิวหนังจริงๆเขาไม่สนใจที่ฉันพูด แถมยังถอนหายใจใส่ฉันหนึ่งที แล้วก้าวยาวๆเดินจากไป ....ช่วยทำให้หัวใจฉันมันกระชุ่มกระชวยสักนิดก็ไม่ได้ คนอะไร นอกจากกินข้าว..เขามีปากไว้ทำอะไรบ้างเนี่ย“เฮ้อออ”
