LOGINShare
5 - ลินิน - แกล้งทำไม
Last Updated:
2025-03-18 02:21:10“คันแบบไหน...” ฉันเริ่มทำตัวไม่ถูก น้ำเสียง และ สายตาเย็นชาของเขา มันทำฉันเดาไม่ออกเลย ว่าเขาคิดจะทำอะไรต่อจากนี้
“คุณหมอจูบลินินทำไมคะ-//-” เขาถอยหลังหนึ่งก้าว แล้วเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง
“ชิมกาแฟ..” ชิมกาแฟ ! ชิมจากปากฉัน น้ำลายฉันล้วนๆ!
“ทำไมต้องชิมคะ ชิมทำไม เนี่ย เขินนะรู้ไหม...” ฉันทำหน้ามุ่ยหันไปทางอื่น แก้มฉันตอนนี้ มันคงแดงเป็นลูกตำลึงแล้วล่ะ
“หรือจะให้กินเลย..” ฉันหันไปมองหน้านิ่งๆของเขาทันที กินกาแฟ หรือ กินฉัน ยังไงคะ?! กินกาแฟล่ะ เขาคงหมายถึงกาแฟ...ฉันเดินไปหยิบแก้วกาแฟส่งให้เขา เขารับมันไปถือ แล้ววางลงที่เดิม
อ้าว!
“ไม่คันแล้วเหรอ...” ฉันส่ายหน้าเอามือกอดอก พยายามเพ่งดูเขา ทำไมหมอเท็นผิดแปลกไป ฉันทำอะไรผิดผีหรือป่าวเนี่ย ฉันสงสัยมากจึงเอามือไปอังหน้าผากเขาดู ก็ตัวไม่ร้อนนี่น่า..
“นี่..” แต่เขาจับมือฉันแน่น แล้วถอนหายใจดังๆออกมา
“อะไรคะ ก็ตัวไม่ร้อนนะ คุณหมอ คุณหมอเป็นอะไร ใช่หมอเท็นไหมคะ ฮัลโหล...” ฉันใช้มืออีกข้าง โบกไปมาข้างหน้าเขา
จนเขาจับมือฉันไว้อีก...
เอ๊ะ...
“เธอไม่กลัวฉันรึไง...” ฉันทำตาปริบๆ นึกสงสัย ทำไมฉันต้องกลัวเขา ฉันกวนหมอน้ำแข็งคนนี้มาตั้งนาน ไม่เห็นเขาจะทำอะไรฉันเลย ไม่เดินหนี ก็เงียบใส่...
“กลัวอะไร หมอเป็นอะไรคะ...”
“กลัวฉันปล้ำเธอไง...” ฉันเบิกตากว้าง ปล้ำงั้นเหรอ ...ฉันพยายามจ้องตาเขา พยายามเพ่งมอง ไหน.. ผีตัวไหนเข้าสิงเขา ผีตัวไหน ออกมานะ!
“คุณหมอคะ...ลินินไม่ได้ใส่อะไรให้คุณหมอกินนะ ทำไมถึงพูดจาแปลกประหลาดแบบนี้ล่ะคะ เกิดอะไรขึ้น”
“เพราะ..ปากเธอมั้ง” เขารีบปล่อยมือฉัน ก่อนจะถอนหายใจยาวๆ แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้
ปากฉัน?!
“แต่วันนี้ลินิน ก็ไม่ได้พูดกวนคุณหมอมากนิคะ เฮ้อออ”
“ออกไปได้แล้ว..” ไล่อีกแล้ว! ฉันทำหน้ามุ่ย ก่อนจะก้มหน้าเดินคอตกออกมาจากห้องเขา หมอเท็นคนใจร้าย จูบฉันเพราะชิมกาแฟ บ้า! แต่ไม่เป็นไร ฉันถือว่า..ฉันได้กำไร!
ฉันนั่งรถเมล์กลับถึงบ้านก็ปาไปเกือบสามทุ่ม ชีวิตลินินนี่ช่างลำบากแท้ ..ไหนจะต่อรถเมล์สองสามสาย ไหนจะซื้อกับข้าวกับปลาเข้าบ้าน ฉันคือความหวังของครอบครัวที่แท้ทรู
“มาแล้วๆ กินข้าวค่ะ ทุกท่าน”
ฉันอยู่กับพ่อและน้องชายตัวแสบ แม่ฉันเสียตั้งแต่ฉันยังเด็กๆ เรามีกันอยู่แค่นี้ล่ะ พ่อฉันเป็นเซลล์ขายอะไหล่รถ ส่วนน้องชายฉัน เรียนมหาลัยปีหนึ่ง หน้าตางั้นๆ หน้าตาไม่ดี นิสัยก็ไม่ดี เรียนก็ไม่ดี โอ้ยย~ ไม่มีอะไรดีสักอย่าง
“ไข่พะโล้อีกแล้ว” นั่นไง มันบ่นแล้ว
“เนล แกอย่าบ่นมาก กินๆไปเถอะ” เนลทำหน้าบึ้ง ก่อนจะตักไข่ไปใส่จาน พ่อกับเนล กินไข่คนละใบเหลือแค่น้ำพะโล้ทิ้งไว้ให้ฉัน ...
ฉันชินแล้ว น้ำพะโล้คลุกข้าวอร่อยดี ฉันกินข้าวล้างจานเสร็จ ก็ขึ้นมาอาบน้ำอาบท่านอน พรุ่งนี้ต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า ฉันชอบไปทำงาน อยู่ที่ร้านกาแฟฉันสบายใจกว่าอยู่บ้านอีก
เกิดอะไรกับฉันวันนี้ ฉันนอนไม่หลับ เห้อ..ฉันคิดแต่เรื่องหมอเท็น ฉันจุ๊บหมอเท็น หมอเท็นจูบฉัน มันแปลกๆนะถ้าฉันหยอดเขาแล้วติดเร็วขนาดนี้ เพราะที่ผ่านมา ไม่มีใครทำลายกำแพงน้ำแข็งเขาได้เลย..
ฉันนอนพลิกไป พลิกมา คิดเรื่องนี้ซ้ำๆ จนเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้...
ตกเช้าฉันก็มาทำงานตามปกติ เปิดร้านเช็คของ สั่งงานลูกน้อง...
กริ๊ง~
“สวัสดีค่ะ ร้านยังไม่เปิดค่ะ..” อ้าว หมอเท็น
“.....” เขาเดินตาปรือเข้ามาฟุบหลับที่โต๊ะ ไม่สนใจเสียงเรียกของฉันสักนิด
“หมอคะ..หมอ”
“เธอ..ไอ้นายล่ะ..” ไอ้นาย? หมอนายสินะ
“เอ่อ คุณหมอนายกลับไปได้สักพักแล้วค่ะ” พนักงานรีบวิ่งมาบอกเขา หมอเท็นยกหัวขึ้นมา ก่อนจะพิงตัวลงพนักเก้าอี้ แล้วหลับตาพริ้ม...
“มันทิ้งฉัน...” หมอนายทิ้ง? หมอนายกลับบ้านไม่รอน้องชาย โถ่ หมอเท็น ทำไมน่าสงสารแบบนี้
“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะคะ หมอนายลืมรึป่าว หมอเท็นไม่ค่อยพูด เลยคิดว่ามาแต่วิญญาณ ไปนอนไหมคะ ลินินมี กุญแจห้องหมอนายชั้นบน”
เขาหลับตา ไม่ตอบฉัน...
ฉันจึงเดินเข้าไปใกล้ๆ บีบไหล่เขาเบาๆ จะเหนื่อยอะไรขนาดนี้
“อย่ากวน...”
“ไม่ได้กวนค่ะ แต่...ไปนอนที่อื่นค่ะ^^” เขาเปิดตาขึ้นมาจ้องหน้าฉันทันที ฉันได้แต่ส่งยิ้มหวานๆ ลงไปแข่งกับสายตาเย็นชาของเขา ก่อนที่หมอเท็นเขาจะดันตัวลุกขึ้น ถอนหายใจใส่ฉันเฮือกใหญ่ แล้วเดินไปขึ้นลิฟต์
อยู่ๆ พนักงานก็วิ่งมาหาฉัน..
“คุณลินิน คุณหมอเท็นมีกุญแจหรอคะ?” เออใช่ กุญแจ
ฉันหันกลับไปมองที่ลิฟต์ทันที เขาขึ้นไปแล้ว! ตึกนี้มีแค่สี่ชั้น ตอนนี้เขาคงไปถึงชั้นบนแล้วล่ะ
ฉันรีบหากุญแจในลิ้นชัก ก่อนจะรีบกดลิฟต์ตามเขาขึ้นไป..
ขึ้นมาถึง ก็เห็นเขานอนหลับที่โซฟา หน้า และ คอขาวๆ มีตุ่มแดงๆ รอยยุงกัด สองสามตุ่ม แหม.. เนื้อหอมจริงๆ นอนไม่ทันไรก็โดนยุงดูดเลือดสะแล้ว
“คุณหมอคะ ตื่นค่ะ ยุงกัดแล้วนะ” เงียบ
ฉันจึงเดินไปหยิบแซมบัคในตู้ยา มานั่งทาให้เขาแทน.. ฉันค่อยๆใช้นิ้วแตะเนื้อครีม แล้ว ทาเบาๆ ที่แก้มหนึ่ง แก้มสอง ตรงนี้อีก เอ๊ะ ตรงคอสองตุ่ม..อีกฝั่งมีหนึ่ง
อึก..
ทำไมเขากลืนน้ำลาย คนนอนหลับกลืนน้ำลาย ไม่แปลกหรอกมั้ง...
ฉันมองชีพจรที่คอขาวๆเขา มันกำลังเต้น ตึบๆ มันเต้นเร็วจังแหะ..ฉันนั่งมองมันอยู่สักพัก ก่อนที่จะตัดสินใจ เอานิ้วไปแตะดู
ตึบๆ ตึบๆ ตึบๆ
และฉัน ก็เอานิ้วมาแตะที่คอตัวเองบ้าง
ตึบ ตึบ ตึบ
ทำไมชีพจรฉัน มันไม่เร็วเหมือนของเขา เขาจะตายรึป่าวเนี่ย.?!
“เป็นแวมไพร์รึป่าว ไม่พูดไม่จา กลางคืนไม่นอน หน้าขาวๆ หึ๋ย ขนลุก” ฉันพูดไปก้มปิดฝาแซมบัคไป พอหันกลับมาก็เห็นหมอเท็น นอนจ้องหน้าฉันอยู่
“เฮ้ย!! เอ่อ.. ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”
“ไม่ได้หลับ...” อ้าว! ตายแล้ว
“ไม่..ไม่ง่วงหรอคะ^^”
“เธอพูดไม่หยุด ..” เขาดันตัวลุกขึ้น ก่อนจะเอามือไปจับที่คอตัวเอง แล้วเอามาดม
“น้ำมันพราย?....” ฉันยื่นแซมบัคในมือให้เขา เป็นหมอสกินอะไร ไม่รู้จักแซมบัค
“ค่ะ น้ำมันพราย หลงลินินรึยังล่ะ” เขาหันไปทางอื่น แล้วลุกขึ้นยืน พอเขายืนเท่านั้นหล่ะ!
หน้าฉันก็ตรงกับเป้ากางเกงเขาเป๊ะๆ!
มันตุงๆ โอ้ย.. คุณพระ >///<
ฉันเหลือบขึ้นไปมองเขา ก็เห็นเขายกแขนบิดขี้เกียจอยู่ เขาบิดไปบิดมา...จนเสื้อเชิ้ตสีขาวชายหลุดรุ่ยออกมาจากขอบกางเกง..
แล้ว..มันก็เผยให้เห็นซิกแพคน้อยๆ กล้ามท้องขาวๆของหมอสกินผู้นี้..
เฮือก...
ฉันเบิกตากว้าง หน้าร้อนผ่าว แม่เจ้าโว้ยย~ ทำไมมันน่าซุกขนาดนี้ !! ฉันจ้องมองไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ อยู่ๆมือนุ่มๆใหญ่ๆ ก็เอื้อมลงมาบีบแก้มฉัน บีบทั้งที่หน้าฉันยังอยู่ใกล้ๆเป้าเขาเนี่ยนะ!
เขาบีบแน่น แน่นจนฉันปากจู๋.. อื้อๆ !!
“มองอะไร” ฉันส่ายหน้าในอุ้งมือเขา จะตอบก็ตอบไม่ได้ โดนบีบทั้งสองแก้ม
“อ่อย อ่อยอิ” ฉันพยายามดึงมือเขาออก แต่ไม่เป็นผล เขากลับก้มลงมามองฉันแทน
“อ่อย?...” ฉันหมายถึงปล่อย!
“อ่ายยย อ่อยยยย อ่อยๆ” เขาบีบแก้มฉันแบบนี้ เขาจะเข้าใจที่ฉันพูดไหมเนี่ย~!
“อ่อยทำไม...” ฉันกรอกตามองบน จนไปหยุดจ้องสายตาเย็นชาของเขา
“อ่อยอิ” ปล่อยสิ!! ฉันเริ่มตีมือเขาไม่หยุด
“อ่อยดิ?..” ปล่อยสิ ต่างหาก!
“อ่าย อ่อยอิๆๆ” ตายจริง มันจะเป็นเสียงอะไรแล้วเนี่ย ฉันหลับตาปี๋ เงยหน้าก็เจอหน้าหล่อๆของเขา มองตรงก็เป้ากางเกงเขา..
“ลืมตา..” ฉันส่ายหน้ารัว
“อ่ายเอา” ไม่เอา..
“ให้เอา..?” ! ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที โอ้ยเป้ากางเกง ตุงๆ ตุงๆ ~ ตุงๆ ฮือ ปล่อยแก้มฉันสักทีเถอะ
“อ่าย” ไม่!
“ให้?” บ้าจริง! เราคุยกันไม่รู้เรื่องเลย! ฉันส่ายหน้า และ พยายามดึงมือเขาออกไป
หมอเท็นเขาจะแกล้งฉันทำไมเนี่ย ฉันแค่ทาแซมบัคให้เอง ~!! หมอเท็นปล่อยยยย!
Related chapters
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 6 - ลินิน - เปิดห้อง?
ในที่สุด หมอเท็นก็ปล่อยแก้มฉัน“เปิดห้องสิ....” เปิดห้อง! ฉันหันไปมองหน้านิ่งๆของเขาทันที“เอ่อ....” เขาไม่ได้หมายถึงแบบนั้นใช่ไหม ฉันคิดลึกไปหรือเปล่า เอ๊ะ หรือตื้นไป โอ้ย! ทำไมหน้าฉันร้อนแบบนี้!“ฉันง่วง..” โอเค ง่วง แล้วไป“ค่ะๆๆ” ฉันรีบดันตัวจากเก้าอี้ พอลุกขึ้นยืน หน้าฉันก็อยู่ห่างจากอกเขาไม่ถึงเซ็นถ้าหากฉันเงยหน้าขึ้นไป ...หล่อจัง โอ้ย! แล้วฉันจะเงยหน้าขึ้นไปทำไมเนี่ย! ตอนนี้หน้าเราห่างกันไม่ถึงคืบ ลมหายใจอุ่นๆ หน้าขาวๆ ริมฝีปากชมพูนิดๆอึก... ฉันกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ พร้อมกับ.. ตึก ตึก ตึก เสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ เหมือนฉันจะไม่ไหว ขาสองข้าง มันกำลังจะหมดแรง ฉันเหมือน...จะล้ม ฉัน..เหมือนถูกสาป หรือฉันถูกสาปแล้ว!ฉันตัดสินใจถอยหลังหนึ่งก้าว แต่ส้นเท้าดันสะดุดฐานโซฟาข้างหลัง..!เห้ย~~~!!“ว้าย~!” หมอเท็นรีบโอบหลังฉันไว้ ก่อนที่เขาและฉัน จะล้มทับกันลงไปนอนที่โซฟาตอนนี้หน้าขาวๆของเขาซุกลงที่ร่องอกฉัน คุณหมอสกินคะ...อย่าหายใจรดมันแบบนี้สิ ได้โปรด ฮือออฉันหันซ้ายหันขวา สลับกับมองคนตรงหน้า อยู่ๆฉัน ก็หายใจหอบขึ้นมาดื้อๆ เหมือนฉันจะเป็นลมเลย ให้ตาย~ อย่าเพิ่งเป็นอะไรลินิน โม้
Last Updated : 2025-03-25เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 7 - ลินิน - ใครจีบแฟนฉัน
เขาไม่ตอบ รีบหยิบกาแฟแล้วเดินออกไป...ครืน ครืน~ พ่อ...“ค่ะพ่อ”(ลินินโอนเงินค่าเทอมให้เนลด้วยสิ วันสุดท้ายแล้ว พ่อยุ่งๆ ) ค่าเทอมงั้นเหรอ ทำไมต้องเป็นฉันอีกล่ะเนี่ย ทั้งเดือนฉัน ก็แทบจะไม่ได้ใช้เงินที่ตัวเองหาเลยนะ“สักพักนะคะ ลูกค้าเยอะ”(เดี๋ยวนี้เลย) ฉันหันมองร้านกาแฟที่คนพลุกพล่าน ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่“ค่ะ”ฉันรีบเก็บมือถือใส่กระเป๋า ก่อนจะเดินออกมาโอนเงินข้างตึกโรงพยาบาลตรงทางเดินเท้านั้น...นั่นหมอเท็นนี่น่า เขายืนอยู่กับผู้หญิงคนนึง ผู้หญิงคนนั้นกำลังยื่นถุงกระดาษอะไรสักอย่างให้เขา เฮ้ย! นั่นมันถุงเบเกอรี่ร้านฉันนิ นี่เธอจะจีบหมอเท็นหรอย๊ะ! ฉันรีบโอนเงิน รีบเดินไปแอบดูใกล้ๆ ฉันอยากรู้ว่าเขาคุยอะไรกัน หมอเท็นจะนอกใจฉันไม่ได้นะ“หมอเท็นคะ ครัวซองร้านนี้อร่อยมาก อย่าลืมทานนะคะ^^” ยิ้มหวานงั้นเหรอ เธอกล้าดียังไง ยิ้มให้แฟนฉันแบบนั้น!“...” หมอเท็นไม่ตอบ แต่ยกถุงนั้นขึ้นมาดู แล้วพยักหน้า“งั้นเดี๋ยวฝ้ายมาใหม่นะคะ ตามใบนัด วันนี้แค่ผ่านมาแล้วนึกถึงค่ะ^^”หมั่นไส้!ฉันยืนทุบเสารัว โมโห ไม่ใช่แฟนจริงๆแต่โมโห มันมีผู้หญิงกี่คนกันที่จ้องจะงาบหมอเท็นฉันเนี่ย! หมอเท็นไม่ตอบ เขาได
Last Updated : 2025-03-25เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 8 - เทน - ผมจะทำยังไง
เธอดูตกใจเมื่อผมพูดคำนี้ออกมา จะให้ผมพูดว่ายังไง ก็ผมอยากจะหนีเธอจริงๆ เธอเข้ามาทำให้ชีวิตปกติของผม...มันไม่ปกติเฮ้ออ..ทำไมผมไม่ชอบกลิ่นกาแฟ กลิ่นแป้งเด็ก ในตัวเธอเลย มันทำผมรู้สึก...หายใจติดขัดแปลกๆ“ไม่ให้หนีหรอกค่ะ ไม่ให้หนีไปไหนทั้งนั้น^^” เหมือนเดิม เธอไม่เคยสะทบสะท้านอะไร เอาแต่ยิ้ม และก็พูด...พูดไม่หยุด ผมจ้องหน้าเธอ..แล้วรู้สึกอยากจับแก้มนุ่มๆของเธอ...เวร! ผมเป็นอะไร? นี่ผมรำคาญลินินจริงๆ หรือว่าผม... บ้าชิบ!“ออกไปก่อน..” ผมเริ่มไม่ไหว กลิ่นแป้งเด็กอ่อนๆ จากตัวเธอ มันโชยมาเตะจมูกผมอีกแล้ว ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ที่ใจผมเต้นแรงแบบนี้ ...เพราะผมกินกาแฟมากไป หรือเป็นเพราะเธอวะ ...ผู้หญิงกวนประสาทคนนี้“อ๋อ ค่ะ ไปก็ไป งอลแล้ว^^” ปากเล็กๆเม้ม แต่เธอยังคงส่งอมยิ้มน้อยๆมาให้ผม ผมพยายามมองไปทางอื่น ผมไม่อยากเห็นมัน บ้าจริง ทำไมใจสั่นจังวะ! แต่..ทำไมผมอยากได้กลิ่นเธออีกวะ !หมับ...“เธอ...” มือขวาผมมันไม่รักดี มันหันไปขว้าข้อมือเธอสะแล้ว! ชิบหาย! ผมได้แต่มองมือตัวเอง แล้วตกใจ ผมควรจะจัดการผู้หญิงคนนี้ยังไงดีวะ...“คะ ที่รัก^^” ที่รัก?...บ้าเอ้ย!! ผมจ้องตาหวานๆคู่นั้นไม่ละสายตา
Last Updated : 2025-03-25เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 9 - ลินิน - อาหารเช้ากากๆ
กว่าฉันจะถึงบ้านขาก็แทบล้าต่อรถเมล์ ซื้อกับข้าวกลับมาถึงเห็นน้องชายนั่งเล่มเกมส์ เห็นพ่อดูทีวีตลกขบขัน เฮ้อ ทำไมฉันยิ่งเห็น ยิ่งเหนื่อยแบบนี้“เนล ฉันโอนค่าเทอมให้แกแล้วนะ ไปจ่ายรึยัง” มันไม่ตอบ เล่นเกมส์ต่อไม่สนใจฉัน ฉันจึงเดินไปแกะถุงกับข้าวใส่จาน ครอบฝาชีไว้ให้ทุกคน ก่อนจะเดินขึ้นห้องไปอาบน้ำนอนระหว่างที่ฉัน.. กำลังจะหลับก้อก ก้อก ก้อก...“ค่ะ” ฉันลุกขึ้น เดินไปเปิดประตู ก็เห็นพ่อยืนหน้าเครียดอยู่หน้าห้อง“ลินิน มีเงินสักห้าพันไหม พ่อไปเบิกอะไหล่มา ลูกค้าเบี้ยว เลื่อนนัดอีกแล้ว” ! ฉันถอนหายใจทันที อีกแล้วเหรอ! เงินห้าพัน มันมากนะ! ฉันทำงานเงินเดือนสองหมื่น ค่าเช่าบ้าน ค่าเดินทาง ค่ากับข้าว ค่าน้ำ ค่าไฟ มันแทบจะไม่เหลือแล้ว ...แถมวันนี้ฉันยังจ่ายค่าเทอมให้น้องอีก!“ไม่มีค่ะ ..”“พ่อโดนแน่ๆ ถ้าไม่มีเงินจ่ายเขา” ฉันถอนหายใจยาวๆ ไม่รู้จะตอบอะไร“ลินิน พ่ออาจโดนตำรวจจับ ถ้าไม่เอาเงินไปคืนเขา พ่อยืมก่อน ลูกค้าจ่าย พ่อจะคืนให้” ฉันอดสงสารพ่อไม่ได้เหมือนเดิม ฉันรีบเดินกลับไปเปิดลิ้นชัก แกะกระปุกออมสินตัวเองออกมาว่างเปล่า! เงินฉันหายไปหมด ฉันพยายามเขย่ามันซ้ำแล้วซ้ำเล่า....ก็ไม่มี“พ่อ เ
Last Updated : 2025-03-25เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 10 - ลินิน - ยิ้มให้กำลังใจตัวเอง
พนักงานเริ่มเข้างานกันแล้ว ฉันกำลังแบ่งงานลูกน้อง ก็เห็นหมอเท็นเขาลงลิฟต์มาพอดี เขาแต่งตัวพร้อมไปทำงาน มองยังไงก็หล่อ หล่อ หล่อ! พนักงานทุกคนกล่าวทักทายเขา เขาได้แต่พยักหน้านิ่งๆตอบ ฉันเองได้แต่แอบมองเขาเป็นระยะ ไม่ได้ทักอะไร“หมอเท็นคะ^^” ใครจะไปห้ามใจได้ ทักดีกว่า แหะๆเขาหยุดเดินแล้วหันมามองฉันฉันยิ้มหวาน ก่อนจะรีบเดินอ้อมเคาน์เตอร์ไปหาเขา แล้วขยับเนคไทให้ เขามองฉัน ฉันมองเขา เราสบตากัน“ทำอะไร..”“เนคไทเบี้ยวค่ะ เดี๋ยวขยับให้นะคะ^^” เขาพยักหน้า แล้วหันไปทางอื่น“คุณหมอคะ ออกเวรกี่โมงคะ จะกินอะไรไหม” เขาหันกลับมามองฉันอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆจับมือฉันที่กำลังจัดเนคไทเขาออก แล้วถอนหายใจแถมมาเบาๆ“เลิกดูแลคนอื่น..สักที” ?คุณหมอสกินทิ้งท้ายเท่านั้น แล้วเขา ก็รีบเดินออกไปพนักงานมองฉันเป็นตาเดียว ทั้งอมยิ้ม ทั้งแซว แต่ฉันยืนงง อยู่สักพัก ฉันไม่เข้าใจที่เขาพูด หรือ? ฉันโง่เรื่องนี้ ทำไมเขาต้องพูดจากำกวมด้วย ไม่ให้ดูแลเขางั้นเหรอ ฉันไม่ได้ดูแลเขาสักหน่อย ฉันแค่อ่อยเท่านั้นเอง!“คุณลินินคะ โน้ตอะไรคะ วางอยู่บนโต๊ะ” อยู่ๆพนักงานก็เดินถือกระดาษโน้ตเล็กๆมาให้ฉันของใคร ยังไม่มีลูกค้าสักคนนี่น่
Last Updated : 2025-03-25เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 11 - เทน - เจ้าชายน้ำแข็ง
ผมจับเธอมาซบไหล่ตัวเอง ใช่ผมทำ ผมรำคาญ ทำไมต้องแกล้งทำ แกล้งทำว่าตัวเองไม่เป็นอะไร เฮ้อ! ตอนนี้ลินินซบไหล่ผม และปล่อยน้ำตาไหลลงไหล่ผมด้วย จนสักพักเธอก็เงียบไป ผมได้แต่มองเธอผ่านกระจกหลัง แล้วเห็น ลินินกำลังหลับ ก่อนที่เธอจะงัวเงียขยับตัวลงมานอนที่ตักผมแทนเฮ้อ เรื่องนี้คงเกิดตั้งแต่เมื่อคืน คงจะเป็นเรื่องเดียวกันที่พี่สะใภ้ผมบอกเธอผ่านชีวิตแบบนี้มาได้ยังไงลินิน ผ่านมาแบบยิ้มๆแบบนี้เหรอเธอทำได้ไงวะมือถือลินินสั่นไม่หยุด สั่นจนผมรำคาญ เอื้อมไปหยิบมันโยนใส่ลิ้นชัก แล้วปิดแม่ง จากที่ผมฟัง คงจะเป็นปัญหาเรื่องเงิน เรื่องครอบครัว รวมถึงเรื่อง...นอนกับคนอื่นผมก้มมองหน้าขาวๆของเธอที่กำลังหลับตาพริ้ม มองจนผม อดที่จะจับผมสีน้ำตาลอ่อน ที่เปียกไปด้วยน้ำตา ทัดหูเธอไม่ได้.ลินิน เธอร่าเริง สดใส ทั้งที่ชีวิตมีแต่ปัญหาแบบนี้น่ะเหรอ.“หมอคะ~ ถึงไหนแล้ว ตายจริง ขอโทษค่ะ เปียกน้ำลายไหมเนี่ย” เธอเอื้อมมือมาเช็ดขาผม ที่มันเป็นรอยคราบน้ำตาเธอทันที บ้าจริง! ทำไมต้องถูต้นขาผมแบบนั้นวะ !เอามือออกไปสักทีเถอะ !หมับ! ผมเหมือนจะทนไม่ไหว รีบจับมือเธอออกจากขาตัวเอง ก่อนที่ลินินจะทำตาโต ตกใจ“คะ! ขอโทษนะคะคุณหมอ
Last Updated : 2025-03-27เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 12 - ลินิน - ลูกเลี้ยง?
หมอเท็นเขาคงไม่จูบฉันอีกหรอก เพราะเขาคิดผิดมาสองครั้งสองคราแล้ว! หลังจากที่ฉันแกล้งเขาไป เขาก็ไม่ได้ตอบอะไรฉัน เอาแต่นั่งเงียบ เห็นไหมที่เขาจูบฉัน เขาคิดผิด!ฉันนั่งมองซองสีน้ำตาลที่มีเงินเป็นปึกๆ พอเปิดมันแง้มดู เหมือนใจหายใจคว่ำ ทำไมมันเยอะขนาดนี้ ! ในชีวิตฉัน..ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยได้ถือเงินเป็นฟ่อนๆแบบนี้เลย เฮ้อ! ฉันเครียดจัง ทำไมมีแต่คนสร้างปัญหาให้ฉันแก้อยู่เรื่อย แล้วเงินนี่ก็เป็นเงินหมอเท็นอีก...ฉันจะหามาคืนเขายังไงไหวคุณหมอสกิน..เขาขับรถเรื่อยๆ พร้อมกับถอนหายใจออกมาเรื่อยๆส่วนฉันพยายามเก็บน้ำตาไว้อยู่ ฉันอยากจะร้องไห้ แต่ยิ่งร้องยิ่งทุกข์ ยิ่งร้องยิ่งคิดอะไรไม่ออก ให้ฉันหาเลี้ยงครอบครัวงกๆ ฉันโอเค แต่ให้ฉันไปคบกับเจ้าของบ่อนอะไรของพ่อ...ฉันรับไม่ได้จริงๆ ทำเหมือนฉันไม่ใช่ลูก ทำเหมือนฉันไม่ใช่คน...“บ้านเธออยู่ไหน..” ฉันต้องหลุดออกจากภวังค์ เมื่อหมอเท็นพูดขึ้นมา“คะ คุณหมอจะไปบ้านลินินทำไม เอ่อ แล้วเงินนี่ทำยังไงดีคะ ดอกยังไง เท่าไหร่ เรามาทำสัญญาเงินกู้กันก่อนไหม จะได้สบายใจกันทั้งคู่”เขาถอนหายใจใส่ฉันอีกแล้ว“บ้านเธออยู่ไหน..” ถามฉันเสียงเย็นๆ เย็นจนฉันขนลุก“เอ่อ...” ท
Last Updated : 2025-03-27เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 13 - ลินิน - สัญญาเงินกู้
ฉันนั่งถอนหายใจอยู่หลายครั้งพรึบ...ทิชชู่เปียก? อยู่ๆหมอเท็น ก็โยนทิชชู่เปียกใส่ตักฉัน แล้วไม่พูดอะไร“ให้ลินินเหรอคะ ทำไมเหรอ..” เขามองตรง ก่อนจะมองกระจกข้าง แล้วตบไฟเลี้ยว จอดรถข้างถนน“เช็ดคาง..กับปากสะ” คางกับปาก? ฉันรีบดึงที่บังแดดลงมาส่องกระจก เอ๊ะ ก็ไม่มีอะไรติดนี่น่า“ไม่มีอะไรติดหนิคะ...หรือว่าเป็นปากกับคางคุณหมอ ไหนคะๆ ลินินดูให้ค่ะ^^” ฉันดึง ทิชชู่เปียกออกมาแผ่นนึง ก่อนจะรีบเอามันไปเช็ดคางให้เขา แต่หมอเท็นมองฉัน แล้วดึงทิชชู่เปียกอีกอันมาแปะไว้ที่ปากฉันแทน“เลิกยิ้ม และเช็ดปากตัวเองสะ!” ทำไมต้องขึ้นเสียงใส่ฉันด้วยเนี่ย ฉันดึงมันออกมาเช็ดปากเบาๆก่อนจะส่องกระจกดูอะไรติดปากฉัน“คางด้วย...” คางด้วยงั้นเหรอ? คางฉันมีอะไรเนี่ย ฉันเอียงหน้าดูซ้ายขวาก็ไม่มีอะไรนี่น่า แต่เช็ดก็ได้ หมอสกินเขาสั่งมาหมอเท็นถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก่อนที่เขาจะขับรถไปจอดที่ร้านอาหารร้านนึง จริงสิฉันลืมไป ว่าเขายังไม่ได้กินข้าวโอ้ย~! แล้วร้านกาแฟล่ะ ฉันเป็นห่วงร้านมาก ฉันอยากกลับไปทำงาน ทำงาน ทำงาน ทำมันให้ลืมทุกอย่างสะ“หมอคะ หิวเหรอ^^ ขอยืมโทรศัพท์ก่อนได้ไหมคะ เป็นห่วงร้านค่ะ ไม่รู้จะยุ่งแค่ไหน นะคะ”
Last Updated : 2025-03-27
Latest chapter
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 51 - ลินิน - หมดซึ้ง... แผนเที่ยวพัง
ฉันค่อยๆดันตัวลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะอุ้มน้ำแข็งขึ้นมาเข้าเต้าถึงลูกจะกินนมอยู่ คุณพ่อเขา ก็ยังมองมา ไม่ได้หลับ หรือทำอย่างอื่นเลย เขามองแต่ฉันกับลูก“มองอะไรคะคุณพ่อ^^”“ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้...”“ทำไมล่ะคะ...ลินินเก่งไหมล่ะ จีบคุณหมอติดด้วย^[]^” เขาหัวเราะเบาๆ แล้วลูบหัวลูกไปด้วย“เก่ง...ฉันแพ้ทางเธอหมดทุกอย่าง” ฉันยิ้มกว้างออกมาทันที“อะไรบ้างคะ เล่าหน่อยสิ ทำไมคุณหมอถึงรักลินินได้^^”“พูดไปหมดแล้ว...ถามทำไมอีก”“อยากรู้ค่ะ นะคะ^[]^” ฉันยิ้มไม่หุบ ฉันอยากฟังอีกจริงๆ ฉันชอบเวลาที่เขาบอกความรู้สึกตัวเอง เพราะที่ผ่านมาเขาไม่ค่อยพูดอะไรเลย ฉันอยากได้ยินมันซ้ำๆ ให้หัวใจฉันมันชื้นขึ้นไปอีก...“อืม...เวลานี้ ตีสาม?”“ตีสามนี่ล่ะค่ะ โรแมนติก^[]^” เขาลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง แล้วค่อยๆเอนตัว เอาหัวมาพิงไหล่ฉัน“ฉันรักทุกอย่างที่เป็นเธอเลยลินิน...รักรอยยิ้ม รักแก้ม รักตา รักหน้าผาก..รักไปหมดทั้งตัว”“.......” ฉันนั่งนิ่ง ไม่พูดอะไรต่อ แต่ปาก..ยิ้มไม่หุบ“เธอ..ทำให้ฉันอยากพูด อยากพูดแต่กับเธอ..อยากกอดเธอ อยากจูบเธอ อยากแต่เธอ....” อยากแต่ฉันงั้นเหรอ?“ถ้ามีคนมาจีบคุณหมอ เหมือนที่ลินินทำ คุณหมอจะหลง
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 50 - ลินิน - สอง
จะให้อยู่เฉยๆ มันก็ไม่ใช่ฉันสิ ฉันหาอะไรทำตลอด อยู่บ้านก็ช่วยคุณพ่อคุณแม่เลี้ยงหลาน ช่วยแม่บ้านทำกับข้าว... ฉันทำหมดจริงๆทำหมดจนฉันเริ่มรู้สึก..ปวดท้องโอ้ย~ มันปวด โอ้ย!~ เหมือนฉันจะ..ซ่าส์..... น้ำคร่ำ! ใช่แน่ๆ ใช่แน่ๆ น้ำคร่ำ!“โอ้ยยยยย!! ปวด ท้อง!” ฉันรีบเดินไปจับเก้าอี้ไว้ เมื่อสองแฝดสลับกันถีบท้อง และดันตัวเองออกมาไม่หยุดฮือออออ !“ลินิน!”“น้ำตาล!” สามี กับพี่ชายเขารีบวิ่งมาหาฉันทันที ก่อนที่หมอสูติเจ้าของไข้เขาจะวิ่งออกไปเตรียมรถให้หมอเท็นรีบประคองฉันไว้..เขาบีบมือฉันเบาๆไม่หยุด“อดทนนะ อดทนนะ...” ฉันหายใจหอบ พยายามพยักหน้าตอบเขาไป แต่เหงื่อมันกลับท่วมหน้าท่วมตาไปสะหมด ...โอ้ย ทำไมฉันปวดขนาดนี้!!อย่าถีบแม่สิลู๊กกกก! อย่าถีบแรง แม่เจ็บ!!“โอ้ย! ลูกถีบหนักมาก คุณหมอคะ ฮือๆปวดท้อง ไม่ไหวแล้ว!!” เมื่อหมอนายขับรถมาจอด หมอเท็น เขาก็รีบอุ้มฉันขึ้นรถไปโรงพยาบาลทันทีคลอดตอนนี้ไม่ได้รึไง นั่นก็หมอ นี่ก็หมอ ~ โอ้ยย ฉันไม่ไหวแล้ว!“จะออกแล้วค่ะ จะออกแล้ว!!” สามีรีบถกกระโปรงฉันดู ก่อนที่เขาจะตกใจ..เบิกตากว้าง“เปิดแล้ว ...”“ลินินฮึบไว้นะ ท้องแฝด คลอดเองอันตราย!” หมอนายตะโกนมาจากฝั่ง
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 49 - ลินิน - ไว้อาลัย
เกิดอะไรขึ้นกับเขา..“กะ เกิดอะไรขึ้น..ทำไม ใครทำ” ฉันเอามือปิดปากแน่น อย่าร้องนะลินิน อย่าร้อง(ผู้มีอิทธิพล...)“ถึงกับฆ่ากันเลยเหรอ สงสารอ่ะ เฮ้อ ฉันเครียดเลย น้ำตาจะไหล ไม่อยากร้อง ไม่อยากเครียด กลัวลูกเครียดตาม โอ้ยยย !”(ใจเย็นๆ)ฉันรีบกดวาง..ไม่อยากฟังอะไรไปมากกว่านี้ กลัวตัวเองไม่ไหว กลัวร้องไห้ออกมา...ตอนนี้ฉันนั่งถอนหายใจอยู่พักใหญ่ พยายามจะไม่เครียด แต่ก็ทำไม่ได้เขาเลี้ยงฉันมา ตั้งแต่จำความได้ฉันก็เรียกเขาว่าพ่อมาตลอดถึงฉันจะถูกขโมยมา ถูกเอาเปรียบ แต่ที่ผ่านมาฉันก็คิดว่าเขาคือพ่อ คือผู้มีพระคุณ“แม่ขอโทษลูก เฮ้อ แม่จะไม่เครียด พยายามอยู่ๆ” ฉันลูบท้องตัวเองเบาๆ จนหมอเท็น บีบมือฉันแน่น“เป็นอะไร คุยกัน..ระบายออกมา” ฉันเม้มปาก มองหน้าสามีก็จะร้องไห้อีกแล้ว“ลินิน..อย่าเก็บทุกอย่างไว้คนเดียว” ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจบอกเขาไป“พ่อเลี้ยงโดนยิง...เสียแล้วค่ะ” หมอเท็นขมวดคิ้วนิดหน่อย แล้วถอนหายใจออกมาตามๆฉัน“ใครยิง..”“น้ำหวานบอกว่า เป็นผู้มีอิทธิพล...” เขาถอนหายใจออกมาอีกรอบ ก่อนจะบีบมือฉันแน่น มองฉัน ด้วยความเป็นห่วง“อย่าคิดมาก..” และเขาก็ไม่สนใจ ตักกับข้าวใส่
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 48 - ลินิน - ผลัดกันดม
“ดะ ดมอะไรคะ กลัวแล้ว...”“แบบนี้ไง...” ไม่ทันได้ถามต่อ เขาก็ก้มลงมาซุกไซร้ซอกคอฉันแล้วหน้านุ่มๆ กำลังส่งริมฝีปากคู่สวย ลงมาบดจูบไล่ระดมไปทั่วซอกคอ ก่อนที่เขา จะลดระดับไล่ต่ำลงไป ช้าๆ ช้าๆ อื้ม~ตอนนี้..ลินินกำลังถูกดมกลับแล้ว“อ่าส์...ทำไม ดม สะเสียวเลยคะ” ฉันบีบไหล่เขาแน่น จนสามีสุดที่รัก เขาเปลี่ยนมาประกบจูบปิดปากฉันไว้แทนอื้มมม~ ลิ้นอุ่นกำลังสอดเข้ามา เขาบดจูบฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า พร้อมกับพยายามปลดเสื้อผ้าอาภรณ์เราสองออกจากตัว“แบบนี้..คือดมเหรอคะ?” ฉันถอนจูบ ถามเขาด้วยความสงสัย ก่อนจะจ้องมองสายตาเย็นชาคู่นั้นตาเป็นประกาย จนคุณหมอสกินเขาถามกลับมาเรียบๆ“ถามเยอะ..ต้องการอะไร” แล้ว..รอยยิ้มกรุ้มกริ่มก็เผยออกมาจากริมฝีปากฉัน“ลินิน..ก็อยากดมคุณหมอเหมือนกัน เรามาผลัดกันดมไหมคะ..คุณสามี^^” เขาหัวเราะเบาๆจนฉันจะละลาย และ อยากจะดึงเขาลงมาหอมอีกให้ได้“มาแบบนี้ ไม่ได้ทาอะไรไว้ตรงไหนใช่ไหม...” ยังจะระแวงบอระเพ็ดอีก!“ไม่ทาค่ะ..ปลอดภัยทั้งตัว ขอหนักๆให้ห้องข้างๆเสียวไปด้วยนะคะ^[]^”คุณสามีเบิกตากว้าง ก่อนที่เขาจะอมยิ้มให้ฉันเบาๆ แล้วโน้มตัวลงมาจูบฉันอีกครั้งมือคุณหมอสกิน กำลังคลึงเบาๆที่ทรวงอ
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 47 - ลินิน - Wedding
ฉันยืนรอเจ้าบ่าวบนบ้าน รู้สึกเหมือนใจจะขาด ฉันคิดถึงกลิ่นเขา ตอนนี้ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว!! ยิ่งวันนี้ เขาหล่อมาก หล่อใจละลาย ฉันอยากจับเขาขึ้นห้องขังไว้ดมทั้งวันทั้งคืนเลย“โอ้ย~ อยากเข้าหอแล้วอ่ะ>[][]““ดมตรงไหน ตรงนั้นหรอ -0-”“ตรงนั้นก็ด้วย นี่ฉันแพ้ท้องแปลกมั้ย ทำไมฉันคิดถึงแต่กลิ่นเขาอ่ะ อยากจะบ้า!” ฉันอารมณ์เสียจริงๆ อยากดมหมอเท็นอีกแล้ว!“เพื่อนฉันหนักกว่า ท้องแล้วอยากมีอะไรกับแฟนตลอด ฮ่าๆ แต่ฉันไม่เป็นนะ ฉันไม่ใช่คนหื่น^[]^”จ้ะ เธออ่ะ เจ้าแม่เลยมั้งฉันไม่เชื่อพี่สาวฉันหรอก เพราะนางหลอกฉันบ่อยเกินไป! แขกญาติสนิทมิตรสหายที่ฉันไม่ค่อยรู้จัก ต่างมากันเต็มบ้าน ตอนนี้เจ้าบ่าว คุณหมอสกินสุดหล่อ เขาผ่านประตูเงิน ประตูทองมาถึ
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 46 - เทน - เจ้าหญิงกาแฟ 1*
ผมเดินเข้าเวรพร้อมกับว่าที่ภรรยา พยาบาลทุกคนต่างแซวใหญ่ ว่า..เมียมาคุม ไม่คิดเลย..ว่าผมจะมีโมเม้นนี้ในห้องตรวจผมยังปกติ แต่ไม่ปกติคือมีหญิงสาวหน้าตาสวยนั่งอยู่ข้างๆ แล้วเผลอเมื่อไหร่ต้องดมกัน เมื่อนั้นก้อก ก้อก ก้อก เสียงเคาะประตูดัง จนผมต้องจับเธอออกทันที“คุณหมอเคสค่ะ ที่นัดไว้ค่ะ^^” พยาบาลส่งแฟ้มประวัติให้ผม แล้วอมยิ้มไม่หยุด แค่เมียมาด้วยจะอะไรนักหนาวะและแล้ว.. คนที่ลินินเคยเห็นก็เดินเข้ามา“ยัยครัวซอง” ผมไม่ได้พูด ลินินพูด! ชิบหาย ผมไม่ได้มีอะไรพิเศษกับคนไข้คนนี้ แต่เธอชอบมีอะไรติดไม้ติดมือมาให้ผมตลอด ผมบอกแล้วว่าไม่ชอบกินครัวซอง...ลินินจะเชื่อผมไหม“สวัสดีค่ะ คิดถึงคุณหมอมาก ^^ เอ๊ะ ผู้ช่วยหรอคะ” คนไข้หันไปยิ้มให้ลินิน เธอก็เหลือบตาขึ้นมามองนิดหน่อย ก่อนจะ“^^” ยิ้มตอบ อื้ม ผมค่อยโล่งใจขึ้นมาหน่อย“เป็นไง..” ผมถามคนไข้ พร้อมใช้ปากกา กดกรามเธอ ซ้ายขวา“คุณหมอไม่ใช้มือจับ จะรู้มั้ยคะเนี่ย มันลงนะคะ แต่วันนี้จะย้ำเพิ่ม ขอสัก 50U ^^” ผมไม่กล้าใช้มือจับใครเลยแม่ง ผมกลัวเมีย ยอมรับมันตรงๆนี่ล่ะ ขืนทำอะไรผิดไป ระเบิดจะลงหัวผมตอนไหนก็ไม่รู้ตอนนี้พยาบาลเหมือนเข้าใจผม เธอเดินไปดูดโบท็
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 45 - เทน - เมียดม
“สงสารลูกว่ะ..” พี่ชายผม มันเอามือกุมขมับ อืม..ผมก็สงสาร สงสารทุกคนเลยตอนนี้ไม่มีใครได้นอนสักคน แฟนผมป่วนไม่หยุด รอลูกเกาะดีเมื่อไหร่ ผมจัดให้แน่ ซนอะไรขนาดนี้ลินินกับน้ำหวานเถียงกันเสียงดัง ผมกับพี่ชายได้ยินกันทุกคำ ไม่แปลกหรอกที่หลานๆผมจะตื่น ผู้หญิงเถียงกันเรื่องลามกเหรอวะ... เออ ตลกดีก้อก ก้อก ก้อก นั่นไง! ผมกำลังจะหลับอยู่แล้ว ต้องเดินไปเปิดประตูให้อีกเปิดมาก็เจอตัวป่วน ยืนกอดหมอนหน้ามุ่ยอยู่ แล้วเธอก็ชะเง้อมองหาพี่ชายผม“หมอนาย แหะๆ เด็กๆคิดถึงพ่อแล้วค่ะ^[]^” พี่ชายผมมันหัวเราะใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้น เดินกลับห้องตัวเองสุดท้าย...ลินินกลับมานอนกับผมเหมือนเดิม ขึ้นเตียงมาเธอก็กอดผม หน้าขาวๆซุกแผงอกผมไม่หยุด เวรจริง..มันกระตุ้นอารมณ์หื่นของผมมาก !ผมอยาก แต่ทำไม่ได้! ผมพยายามลูบหลังให้เธอหลับเร็วๆ จะได้หยุดขยับสักที ผมจะไม่ไหวแล้วนะเว้ย! นมก็ใหญ่จริงๆ จะใหญ่ทำไมนักหนา มันโดนผมอยู่นั่นล่ะ !เฮ้อ ผมต้องอดทนดิวะ..เพื่อลูก เพื่อลูก“อื้อออ หมอคะ ดมหน่อยๆ” นั่นไง! จะซุกผมอีกแล้ว เหมือนจะไม่พอแค่นั้นด้วย ตอนนี้เธอกำลังปลดกระดุมเสื้อนอนผมออกอีก...“ขอถอดนะคะ อยากดมเน้นๆ^^”อื้ม ดมเน้นๆ ผมก็
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 44 - ลินิน - แกล้งฉันหรอ
ฉันหวังว่าพี่สาวฉัน นางจะไม่ทำแบบนั้น...ตกดึกฉันพยายามข่มตานอนกอดแฟน ไม่อยากได้ยินเสียงห้องข้างๆ ว่าเขาจะ...กันขนาดไหน โอ้ย! ทำไมฉันนอนไม่หลับเลย ฉันร้อนจัง ร้อนไปทั้งตัว“เป็นอะไร...” คุณหมอสกิน งัวเงียถามฉันเบาๆ ดูหน้าเขาสิ ฮือ ทำไมเขาหล่อจัง ฉันไม่ตอบ เอาหน้าซุกไซร้ดมกลิ่นหอมๆจากตัวเขาฉันคลั่งกลิ่นแฟนมากตอนนี้ ฉันดม ฉันซุก ไม่หยุดเลย ฉันชอบมาก!“ลินิน..ดึกแล้ว” เขาลูบหลังให้ฉันนอน แต่..วูบ...“โอ้ย...” อ๊ายส์ อยู่ๆ ฉันก็เสียวตรงนั้นวูบวาบ จนครางออกมาเบาๆยัยพี่สาวตัวแสบห้องข้างๆเล่นงานฉันแล้ว! หัวใจฉัน เต้นตึกๆ ตึกๆ เหงื่อเริ่มผุดขึ้นเป็นเม็ดๆ เมื่อคุณหมอสกินเขาเห็น เขาถึงกลับตกใจ รีบลุกขึ้น เอามืออังหน้าผากฉัน สลับกับของตัวเอง“เป็นอะไร ปวดหัวมั้ย” ฉันส่ายหน้ารัวๆ เหมือนใจจะขาดยังไงไม่รู้“ขอโทรศัพท์หน่อยค่ะ” เขารีบหันไปหยิบให้ฉัน ก่อนจะลุกไปหยิบปรอทมาวัดไข้ให้ด้วยCalling ~ NamWanไม่รับ ไม่รับ ไม่รับ! น้ำหวาน ยัยพี่ตัวแสบ!“โทรหาใคร” เขาเอาปรอทวัดไข้มาวัดให้ฉัน สลับกับขมวดคิ้วสงสัยไม่หยุดฉันไม่ไหวแล้ว มันวูบวาบ เหมือนฉันกำลังอยากจะทำแบบนั้น ฉันบีบแขนหมอเท็นแน่น พยายามเม้มปาก
เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ 43 - ลินิน - พี่สาว พี่แสบ
“ไปมอบตัวซะ..” พ่อพูดเสียงเรียบๆ“ผม ผมผิดไปแล้ว..”ฉันรู้สึกจุกมาก ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้สึกอะไร ที่เห็นคนเลี้ยงดูฉันตั้งแต่เด็กๆติดคุก ที่เห็นคนที่ตัวเองเรียกว่าน้องมาตลอดจนตรอกขนาดนี้เฮ้อ ถึงสิ่งที่เขาทำมันจะรุนแรงกับฉันมากก็เถอะ ฉันรู้สึกสงสารเขา“ไปมอบตัว..” พ่อพูดย้ำอีกครั้ง จนไอ้เนลหายใจหอบ สะอื้น และมันก็ค่อยๆดันตัวลุกขึ้นด้วยขาสั่นๆ ก่อนจะเดินเปิดประตูออกไป“คุณทำไมปล่อยไปง่ายๆแบบนั้นล่ะคะ” แม่เดินเข้าไปถามพ่อทันที“ถ้าสำนึกจริง เด็กคนนี้จะไปมอบตัว ...”“พ่อ...ดูมันทำกับน้ำตาลดิ เฮ้อ!” น้ำหวานถามสงสัย พร้อมกับขมวดคิ้วหงุดหงิดไม่หยุด“แล้วถ้าไม่ไปมอบตัวล่ะครับ..” จนคุณหมอสกินถามขึ้นเสียงเย็นๆ“โทษจะหนักไปอีก น้ำตาล ลูกลำบาก และเหนื่อยกับคนพวกนี้มาเยอะแล้วนะ เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่พ่อเถอะ พ่ออยากปกป้องลูกสาวพ่อบ้าง” ฉันส่งยิ้มบางๆให้พ่อกับแม่อบอุ่นจัง การมีพ่อ มีแม่จริงๆ มันดีแบบนี้นี่เอง“ค่ะ แต่..หนูยังแอบสงสารเขา เขาก็เลี้ยงหนูมาเหมือนกัน”“ไม่ต้องสงสารหรอก พ่อใจดีกับคน จนเสียลูกสาวมาแล้ว พ่อจะไม่ใจดีกับใครทั้งนั้น บางทีการที่เราใจอ่อนไป..มันก็เป็นภัยกับตัว” จริงของพ่อ เฮ
