ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในห้องพี่ชาย เล่นกับหลานไป คุยกับมันไป พี่ชายผมมันนอนอยู่บนเตียง มันกึ่งหลับกึ่งตื่น รอโทรศัพท์จากพี่สะใภ้“เท็น...จีบเถอะ เดี๋ยวคนอื่นชิงไปสะก่อน”“ชิงอะไร....” มันพลิกตัวเอามือก่ายหน้าผาก เหมือนจะง่วงเต็มทน คงจะหาเรื่องคุยกับผมเพื่อไม่ให้ตัวเองหลับ“ชิงสาวของแกไง ...ได้ยินหมอสูติจบใหม่ในแผนก มันคุยกัน และถามฉัน ว่าลินินมีแฟนยัง...” อะไรวะ! แบบเธอก็มีคนชอบด้วย เหอะ มันเป็นใครวะเนี่ย“ใคร...” พี่ชายผมลุกขึ้นนั่ง แล้วปลดล็อกหน้าจอโทรศัพท์ดูเวลา“หมอใหม่ในแผนก จำไม่ได้ว่าชื่ออะไร..แต่หลายคน”น่ารำคาญชิบ..“อืม”“รีบๆ ..”ครืน ครืน~ พี่ชายผมรีบยกมือปราม ก่อนจะกดรับสายวีดีโอคอล“ครับตัวแสบ.. เป็นยังไงบ้าง^^” มันง่วงอยู่ไม่ใช่เหรอวะ ผมนั่งเล่นกับหลานๆในคอก เอาหูทวนลมไป(คิดถึงหวานไหมคะ...ลูกๆล่ะ) เสียงพี่สะใภ้ผมดังออกมา“คิดถึงหวานมาก ลูกอยู่กับเท็น..” มันหันกล้องมาทางผมและเด็กๆ(อ้าว ...หมอเท็น ลินินล่ะ) ผมเดาไม่ออกเลย ว่าพี่สะใภ้ผมกำลังจะทำอะไร ถามหาลินินกับผมขนาดนี้“อยู่ร้านมั้ง....”(นั่นแน่ๆ ฝากดูแลด้วยนะ..ทั้งร้าน ทั้งผู้จัดการ อิอิ)“เธอกลับมาเมื่อไหร่...” ผมถาม แต่
ชิบหาย! ตอนนี้ผมต้านทานอารมณ์ตัวเองไม่ได้แล้ว แต่ผมจะทำอะไรเธอตอนหลับไม่ได้ ผมไม่ได้สีประสาขนาดนั้น! ถึงผมจะไม่เคย..แต่ผมก็พอรู้อยู่บ้างว่ามันควรเริ่มยังไงเชี่ย! ผมควรไปช่วยตัวเองก่อนมั้ยวะ! มันตื่นแล้ว ตื่นจนผมเริ่มทรมาน!“ลิ...นิน” ผมกลืนน้ำลายลงคอ เรียกเธอเบาๆ เธอขยับตัวนิดหน่อย แถมเอาหน้าอกใหญ่ๆถูแขนผมอีก“ลิ..นิน!” ผมจึงเรียกเสียงดังขึ้น แต่เธอไม่ตอบ ยกขาขึ้นพาดตัวผมแทน“ลินิน! ตื่น..” ครั้งนี้ได้ผล! เธอลืมตาขึ้นมอง ก่อนจะกระพริบตาปริบๆ แล้วหันมองที่มือ ที่ขาตัวเอง เธอคงจะเอามันออกไปแล้วสินะ! ให้ผมได้หายใจสะดวกเถอะ“ขอโทษค่ะคุณหมอ แต่แบบนี้สบายดีจัง นอนต่อก่อนนะคะ ฝันดีค่า”เวร! เธอหลับตานอนอีกครั้ง ส่วนผมได้แต่ถอนหายใจรัว แม่ง ควรทำยังไงดีกับชีวิต โทรไปปรึกษาพี่ชาย มันคงจะนอนแล้ว! หรือผมควร..ลุกไปช่วยตัวเองในห้องน้ำให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยวะ!“คุณหมอคะ ทำไมไม่นอน ถอนหายใจทำไม? แล้วไม่เข้าเวรเหรอคะ หรือไม่สบาย?!” เธอลืมตาขึ้นถามผมอีกครั้ง แต่ผมเงียบ...ลืมตามองเพดานจนลินิน..เริ่มเอามือมาอังหน้าผาก จับต้นคอผม ทั้งที่ขายังอยู่ที่เดิม หน้าอกยังโดนแขนผมเหมือนเดิม แม่ง..ยิ่งตอนเธอขย
ผมขยับเอวเบาๆ และมองหน้าลินินที่นอนขมวดคิ้วอยู่ เธอเจ็บ หรือเธออะไรกันแน่“รู้สึกยังไง..” ถามเลยแล้วกัน คิดสะว่า ซักประวัติคนไข้วะ“อื้อ..เจ็บ มัน...มันอึดอัด แต่..อ่าส์ แต่เริ่มดีแล้วล่ะค่ะ” เริ่มดี...แถมครางเสียงหวานใส่ผมด้วย.. กระชากใจชะมัด ผมจึงค่อยๆกลั้นใจขยับเอวเร็วขึ้น....โอ้ย เชี่ย!! ทำไมมันดีแบบนี้วะ..ปึก ปึก ปึก ปึก~ เสียงเนื้อกระทบเนื้อเริ่มดัง ผมบีบเข่าเธอแน่น ตอนนี้ผมเสียว เสียวเหมือนมันจะปลิดชีพผมไปพร้อมๆกับจังหวะเอวเลย“อื้อ~ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ~“ เธอก็ด้วย มือเล็กๆของเธอ ปัดป่ายไม่หยุด บ้างก็ดึงหมอน บ้างก็ดึงผ้าปูที่นอน..และจิกแขนผมลินินกำลังแอ่นอกที่กระเพื่อม ตามจังหวะเอวผม เธอเม้มปากแน่น หลับตาปี๋ ทั้งยังกัดปากเซ็กซี่ เฮ้อ...ผมแทบจะฉีดน้ำตัวเองใส่ตัวเธอตอนนี้เลยผมไม่ไหว...ผมรีบหยุดนิ่ง พยายามหักห้ามใจ และบังคับไอ้น้องชาย ไม่ให้เสร็จก่อนเวลาอันควรอย่าเพิ่งดิวะ!! มือสองข้างบีบเข่าลินินแน่น พยายามองเพดาน มองพื้น ไม่อยากมองหน้าสวยๆ อกโตๆของเธอเลยตอนนี้“หมอเท็น! เป็นอะไรคะ...” แต่เธอส่งมือเล็กๆมาบีบมือผม“นิ่งๆสิ อย่าขยับ..” ผมสูดหายใจเข้าลึกๆพยายามปรามเธอ เธอฟังผมแถมบีบมือใ
ฉันยืนมองถุงแซนด์วิชบนเคาน์เตอร์นานสองนาน ฉันต้องเอาไปให้หมอเท็น แต่ฉันไม่กล้าสู้หน้าเขาเลย...เมื่อคืนเรามีอะไรกัน ฟังไม่ผิด เรามีอะไรกันจริงๆ! แล้วยิ่งตอนนี้ ใครก็ทัก ว่าฉันเดินแปลกๆ เป็นอะไร? ขาแพลง หรือ ล้ม? เฮ้อ! ฉันเจ็บตรงนั้นจริงๆ ทุกครั้งที่เดิน มันเสียดสีไปหมด ฮือๆ ทำไมเป็นผู้หญิง มันทรมานแบบนี้ ฉันไม่เห็นหมอเท็น เขาจะเดินกระเผลกๆเหมือนฉันเลย ฉันยืนคิดอยู่สักพัก จะทำยังไงดีกับเรื่องคุมกำเนิด ไม่ใช่ตอนนี้ฉันท้องแล้วนะ! ไม่สิ มันคงไม่เร็วขนาดนั้น!“คุณลินินมีคนมาหาค่ะ” ฉันหลุดออกจากภวังค์ทันทีเมื่อถูกพนักงานเรียก ใครมาหาฉัน? ขออย่าให้เป็นพ่อกับน้องก็พออ้าว! หมอพีท หมอพีทหน้าตี๋ๆ ขาวๆ ใส่แว่น หน้าตาดีนะ เขาเป็นหมอสูติรุ่นน้องหมอนาย ลูกค้าประจำฉัน หมอพีทชอบให้ฉันทำกาแฟให้ ซึ่งฉันก็เต็มใจ เพราะฉันชอบตามใจลูกค้าอยู่แล้ว“มาเร็วจังวันนี้ รับอะไรคะ^^” หมอพีทยิ้มกว้างให้ฉันก่อนจะยื่นกระดาษแผ่นนึงให้ คงจะเป็นกาแฟที่คนอื่นฝากสั่งสินะ ฉันกำลังเอื้อมมือไปหยิบ อยู่ๆหมอพีท เขาก็วางดอกกุหลาบดอกนึงทับลงมาเอ่อ.. พนักงานในร้านเริ่มมองฉันเป็นตาเดียว เฮ้ย~! ให้ฉันเหรอเนี่ย รู้สึ
ฉันเสร็จแล้ว! เขากดเอวหนาๆใส่ฉันสักพัก จนฉันหายใจหอบ ฉันไม่ไหวปึก ปึก ปึก.~ อื้อ ตายเถอะ ฉันไม่มีแรงร้อง โอ้ยยยย~ช่วยฉันด้วย“อื้ม...” ไม่นาน..ฉันก็ได้ยินเสียงเขาครางเบาๆ ก่อนที่มันจะมีอะไรตุบๆอยู่ในตัวฉัน ฮือเขาเสร็จสักที...ฉันจะตายแล้วฉันไถลตัวนอนบนเตียง ให้มันหลุดไปเลย ฉันจะเป็นลมแล้ว“ห้ามกวนนะคะ ง่วง” ฉันทิ้งท้ายไว้เท่านั้น ก่อนจะรีบห่มผ้า รีบหลับตา รีบนอน บอกตามตรง ฉันไม่กล้ามองหน้าเขาหลังเสร็จกิจเลย ฉันเขิน... ฉันทำตัวไม่ถูก จริงๆหมอเท็นเอาทิชชู่ มาเช็ดให้ฉันสักพัก แล้วเปิดประตูห้องออกไป เฮ้อ...สงสัยเขาไปดูช่างมั้ง ช่างเถอะ เขายังมีแรง แต่ฉันสิ..เหมือนโดนสูบเลือดออกหมดตัวลินินหมดสภาพฉันตื่นหกโมงเช้าเวลาเดิม ...ตื่นมาฉันก็กอดเขาอีกแล้ว! ฉันติดหมอนข้างนี่น่า ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆฉันนอนมองหน้าเขาสักพัก..นอนด้วยกัน ทำอะไรกันแบบนี้ มันอะไรกันนะ...เขิน มองเสร็จฉันก็ลงมาจัดร้านตามปกติ รวมถึงคุยกับน้ำหวานด้วย น้ำหวานบอกฉัน ว่าอาจจะกลับมาวันนี้ ฉันดีใจมาก ฉันเหงาปากมาหลายวันแล้ว ไม่มีเพื่อนคุยเลยมือถือฉันก็ไม่มีเบอร์ใคร นอกจากน้ำหวาน และ หมอเท็น ...ซึ่งฉันไม่รู้ ว่าฉันเมมไว้ตั้งแต่
ไม่ใช่แค่ลินินที่อาย ผมก็อาย พี่สะใภ้ผมยังไม่รู้หรอก ผมเพิ่งไปรับมาจากสนามบิน ผมยังไม่ได้เล่าอะไร เพราะพี่สะใภ้เธอหลับตลอดทาง พอมาถึงร้านกาแฟ ลินินก็ไม่อยู่ เราเพิ่งนั่งกัน ไม่ทันได้อ้าปากคุยอะไร ลินินก็กลับมาแล้ว จะได้คุยตอนไหนล่ะอย่างที่เห็น เธอกินยาคุมฉุกเฉินสองเม็ด! .แล้วมันจะช่วยอะไรได้ล่ะ เฮ้อ! เพราะผมแท้ๆ ที่ไปปล่อยใส่เธอ“น้ำหวาน..ฉันอายยยย” ผมได้แต่นั่งถอนหายใจ และนั่งคิดว่าจะทำยังไงดีพี่สะใภ้ผมใกล้จะรู้แล้ว ส่วนพี่ชายผม ก็ได้แต่มองมา มันคงอยากให้ผมทำอะไรสักอย่าง อืม! ผมกำลังจะทำอยู่นี่ไง“พี่สะใภ้....” พี่สะใภ้หันมามองผมทันทีที่ผมเรียก“อะไรหมอเท็น ฉันถามหมอนายเรื่องยาอยู่ หมอเท็นรู้ไหมว่ากินพร้อมกันได้รึป่าว หมอนายทำไมไม่พูดอะไรเลยเนี่ย !”พี่ชายผมบทจะเงียบ แม่งก็เงียบสะดื้อๆ“ให้ไอ้เท็นมันพูดเถอะ..” ดี มันโยนมาให้ผมแล้วเต็มๆ“มันฉุกละหุกเลยไม่ได้ใส่....” ผมพูดเรียบๆ แต่ลินินเบิกตากว้าง จ้องผมตาไม่กระพริบ“อะไร...” พี่สะใภ้ผมทำหน้างง มองผม กับ ลินินสลับกัน ก่อนจะเบิกตากว้าง แล้วเอามือทาบอก“ฉัน กับ ลินิน...”“โอโห ไปทำอีท่าไหนเนี่ย ! ไม่อยากจะเชื่อเลย คุณพระ!!”“ไม่ ไม่กี่
สายตาเย็นชาของเขา จ้องฉันไม่ละสายตา เขาฝากแหวนกับฉัน แถมยังใส่มันที่นิ้วนางข้างซ้ายฉันอีกตอนนี้หน้าอกหน้าใจ ยังคงตั้งชูชันอยู่เบื้องหน้าเขา อื้ม..เขาหลอกฉีดยา หลอกทายาฉันอีกแล้ว! แถมมือนุ่มๆของเขายังประสานอยู่ที่มือซ้าย ซึ่งตอนนี้...เขายังมองแหวนที่นิ้ว สลับกับมองหน้าฉันไม่หยุดหน้านิ่งๆ เริ่มโน้มลงมาประกบจูบฉันช้าๆ ก่อนที่เขาจะถอนจูบออกมา... แล้วใช้แค่ปลายจมูกโด่ง ชนจมูกเล็กๆฉันไว้ ฉันอยากตาย....ตอนนี้ฉันเหมือนต้องมนต์สะกดยังไงอย่างงั้น“ฉันจะ...ลองจีบเธอ....” จึก เหมือนลูกศรแหลมๆ แทงเข้าหัวใจฉันจังๆ ฉันได้แต่มองตาเขา มองด้วยความไม่แน่ใจ ก่อนจะค่อยๆส่งมือไปสัมผัสแก้มขาวๆของเขา..เพื่ออยากจะยืนยันอะไรบางอย่าง“นี่คือ...คุณหมอเท็นเหรอคะ...คุณหมอเท็นแสนเย็นชาใช่ไหม” เขาไม่ตอบ เขาโน้มลงมาจูบฉันอีกครั้ง บ้าจริง ฉันจะละลาย ตอนนี้หัวใจฉันมันพองโต...พองจนมันเต้นดัง ตึก ตึก ~แทบจะทะลุออกมาจากอกฉันแล้วเราบดจูบกันอยู่เนิ่นนาน จนมือนุ่มๆ เริ่มคลึงยอดอกฉันช้าๆ อื้ม~ ทำไมมันนุ่มนวลแบบนี้ ฉันเริ่มเคลิ้มตามอีกแล้ว เพราะมันละมุนไปหมด และฉันเหมือนจะละลายไปกับเตียง ร่างกายอ่อนปวกเปียก จนมันเริ่มต้านทา
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ~!” เขารู้เหรอเนี่ย ทำไมมันเร็วขึ้นขนาดนี้ ฮือๆ ..ตาย ตาย คุณหมอขา ลินินจะตายแล้ว ฮืออ~ ฉันนอนกรีดร้องอยู่ใต้ร่างเขา พลางพยายามปรือตามองหน้าหล่อๆ ที่ท่วมไปด้วยเหงื่อของเขาไปด้วย“คุณหมอคะ อ๊ะ อ๊ะ~ ฮือ เสียวบ้างไหม ทำไมไม่ค่อยร้องเลย...” ฉันนึกสงสัย เห็นแต่เขาหายใจหอบ ....ต่างกับฉัน ที่แทบจะกรี๊ดลั่นออกมาปึก ปึก ปึก ปึก ~ ฮือ ตอบลินินได้ไหม ไม่ใช่กระแทกเน้นๆใส่กันแบบนี้ ช่วยด้วย อ๊ายส์! เสียว!“ฮือๆ ตอบสิคะ ..”“ทำไม..” เขากัดฟันเบาๆ และถอนหายใจใส่ฉัน“ฮือ~ อ๊ะ ยะ อยากรู้ง่ะ อ๊าส์”“...อื้มน่า...” เขาพูดเบาๆในคอ และไม่สบตาฉัน“ แสดงว่า อ๊ะ อ๊ะ~ อือๆ ไม่เสียวเหรอ คะ” เขาหันมาจ้องตาฉัน ก่อนจะใช้มือดึงปากฉันเบาๆ“เสียว....” ฉันเม้มปาก นึกขำ แต่ขำไม่ออก เพราะเหมือนเขากำลังหมั่นไส้ฉัน ยังไงอย่างงั้น เขาเริ่มจับเรียวขาฉันแน่น พร้อมกับโยกเอวหนาๆเข้ามาใส่ไม่ยั้งแรง....อื้อ~ปึก ปึก ปึก~ ตาย ตาย ตายก่อน ลาก่อนนน!!! ฉันขยำหมอนจนยับยู่ยี่ และ กัดปากตัวเองจนช้ำไปหมด ฉันจะเสร็จแล้ว บ้าจริง ...จะเสร็จอีกแล้ว!ฉันเอื้อมมือไปจับเอวเขา ทั้งบีบ ทั้งเค้น หวังให้มันผ่อนแรง แต่ แต่ ..มันไม่มีท
ฉันค่อยๆดันตัวลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะอุ้มน้ำแข็งขึ้นมาเข้าเต้าถึงลูกจะกินนมอยู่ คุณพ่อเขา ก็ยังมองมา ไม่ได้หลับ หรือทำอย่างอื่นเลย เขามองแต่ฉันกับลูก“มองอะไรคะคุณพ่อ^^”“ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้...”“ทำไมล่ะคะ...ลินินเก่งไหมล่ะ จีบคุณหมอติดด้วย^[]^” เขาหัวเราะเบาๆ แล้วลูบหัวลูกไปด้วย“เก่ง...ฉันแพ้ทางเธอหมดทุกอย่าง” ฉันยิ้มกว้างออกมาทันที“อะไรบ้างคะ เล่าหน่อยสิ ทำไมคุณหมอถึงรักลินินได้^^”“พูดไปหมดแล้ว...ถามทำไมอีก”“อยากรู้ค่ะ นะคะ^[]^” ฉันยิ้มไม่หุบ ฉันอยากฟังอีกจริงๆ ฉันชอบเวลาที่เขาบอกความรู้สึกตัวเอง เพราะที่ผ่านมาเขาไม่ค่อยพูดอะไรเลย ฉันอยากได้ยินมันซ้ำๆ ให้หัวใจฉันมันชื้นขึ้นไปอีก...“อืม...เวลานี้ ตีสาม?”“ตีสามนี่ล่ะค่ะ โรแมนติก^[]^” เขาลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง แล้วค่อยๆเอนตัว เอาหัวมาพิงไหล่ฉัน“ฉันรักทุกอย่างที่เป็นเธอเลยลินิน...รักรอยยิ้ม รักแก้ม รักตา รักหน้าผาก..รักไปหมดทั้งตัว”“.......” ฉันนั่งนิ่ง ไม่พูดอะไรต่อ แต่ปาก..ยิ้มไม่หุบ“เธอ..ทำให้ฉันอยากพูด อยากพูดแต่กับเธอ..อยากกอดเธอ อยากจูบเธอ อยากแต่เธอ....” อยากแต่ฉันงั้นเหรอ?“ถ้ามีคนมาจีบคุณหมอ เหมือนที่ลินินทำ คุณหมอจะหลง
จะให้อยู่เฉยๆ มันก็ไม่ใช่ฉันสิ ฉันหาอะไรทำตลอด อยู่บ้านก็ช่วยคุณพ่อคุณแม่เลี้ยงหลาน ช่วยแม่บ้านทำกับข้าว... ฉันทำหมดจริงๆทำหมดจนฉันเริ่มรู้สึก..ปวดท้องโอ้ย~ มันปวด โอ้ย!~ เหมือนฉันจะ..ซ่าส์..... น้ำคร่ำ! ใช่แน่ๆ ใช่แน่ๆ น้ำคร่ำ!“โอ้ยยยยย!! ปวด ท้อง!” ฉันรีบเดินไปจับเก้าอี้ไว้ เมื่อสองแฝดสลับกันถีบท้อง และดันตัวเองออกมาไม่หยุดฮือออออ !“ลินิน!”“น้ำตาล!” สามี กับพี่ชายเขารีบวิ่งมาหาฉันทันที ก่อนที่หมอสูติเจ้าของไข้เขาจะวิ่งออกไปเตรียมรถให้หมอเท็นรีบประคองฉันไว้..เขาบีบมือฉันเบาๆไม่หยุด“อดทนนะ อดทนนะ...” ฉันหายใจหอบ พยายามพยักหน้าตอบเขาไป แต่เหงื่อมันกลับท่วมหน้าท่วมตาไปสะหมด ...โอ้ย ทำไมฉันปวดขนาดนี้!!อย่าถีบแม่สิลู๊กกกก! อย่าถีบแรง แม่เจ็บ!!“โอ้ย! ลูกถีบหนักมาก คุณหมอคะ ฮือๆปวดท้อง ไม่ไหวแล้ว!!” เมื่อหมอนายขับรถมาจอด หมอเท็น เขาก็รีบอุ้มฉันขึ้นรถไปโรงพยาบาลทันทีคลอดตอนนี้ไม่ได้รึไง นั่นก็หมอ นี่ก็หมอ ~ โอ้ยย ฉันไม่ไหวแล้ว!“จะออกแล้วค่ะ จะออกแล้ว!!” สามีรีบถกกระโปรงฉันดู ก่อนที่เขาจะตกใจ..เบิกตากว้าง“เปิดแล้ว ...”“ลินินฮึบไว้นะ ท้องแฝด คลอดเองอันตราย!” หมอนายตะโกนมาจากฝั่ง
เกิดอะไรขึ้นกับเขา..“กะ เกิดอะไรขึ้น..ทำไม ใครทำ” ฉันเอามือปิดปากแน่น อย่าร้องนะลินิน อย่าร้อง(ผู้มีอิทธิพล...)“ถึงกับฆ่ากันเลยเหรอ สงสารอ่ะ เฮ้อ ฉันเครียดเลย น้ำตาจะไหล ไม่อยากร้อง ไม่อยากเครียด กลัวลูกเครียดตาม โอ้ยยย !”(ใจเย็นๆ)ฉันรีบกดวาง..ไม่อยากฟังอะไรไปมากกว่านี้ กลัวตัวเองไม่ไหว กลัวร้องไห้ออกมา...ตอนนี้ฉันนั่งถอนหายใจอยู่พักใหญ่ พยายามจะไม่เครียด แต่ก็ทำไม่ได้เขาเลี้ยงฉันมา ตั้งแต่จำความได้ฉันก็เรียกเขาว่าพ่อมาตลอดถึงฉันจะถูกขโมยมา ถูกเอาเปรียบ แต่ที่ผ่านมาฉันก็คิดว่าเขาคือพ่อ คือผู้มีพระคุณ“แม่ขอโทษลูก เฮ้อ แม่จะไม่เครียด พยายามอยู่ๆ” ฉันลูบท้องตัวเองเบาๆ จนหมอเท็น บีบมือฉันแน่น“เป็นอะไร คุยกัน..ระบายออกมา” ฉันเม้มปาก มองหน้าสามีก็จะร้องไห้อีกแล้ว“ลินิน..อย่าเก็บทุกอย่างไว้คนเดียว” ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจบอกเขาไป“พ่อเลี้ยงโดนยิง...เสียแล้วค่ะ” หมอเท็นขมวดคิ้วนิดหน่อย แล้วถอนหายใจออกมาตามๆฉัน“ใครยิง..”“น้ำหวานบอกว่า เป็นผู้มีอิทธิพล...” เขาถอนหายใจออกมาอีกรอบ ก่อนจะบีบมือฉันแน่น มองฉัน ด้วยความเป็นห่วง“อย่าคิดมาก..” และเขาก็ไม่สนใจ ตักกับข้าวใส่
“ดะ ดมอะไรคะ กลัวแล้ว...”“แบบนี้ไง...” ไม่ทันได้ถามต่อ เขาก็ก้มลงมาซุกไซร้ซอกคอฉันแล้วหน้านุ่มๆ กำลังส่งริมฝีปากคู่สวย ลงมาบดจูบไล่ระดมไปทั่วซอกคอ ก่อนที่เขา จะลดระดับไล่ต่ำลงไป ช้าๆ ช้าๆ อื้ม~ตอนนี้..ลินินกำลังถูกดมกลับแล้ว“อ่าส์...ทำไม ดม สะเสียวเลยคะ” ฉันบีบไหล่เขาแน่น จนสามีสุดที่รัก เขาเปลี่ยนมาประกบจูบปิดปากฉันไว้แทนอื้มมม~ ลิ้นอุ่นกำลังสอดเข้ามา เขาบดจูบฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า พร้อมกับพยายามปลดเสื้อผ้าอาภรณ์เราสองออกจากตัว“แบบนี้..คือดมเหรอคะ?” ฉันถอนจูบ ถามเขาด้วยความสงสัย ก่อนจะจ้องมองสายตาเย็นชาคู่นั้นตาเป็นประกาย จนคุณหมอสกินเขาถามกลับมาเรียบๆ“ถามเยอะ..ต้องการอะไร” แล้ว..รอยยิ้มกรุ้มกริ่มก็เผยออกมาจากริมฝีปากฉัน“ลินิน..ก็อยากดมคุณหมอเหมือนกัน เรามาผลัดกันดมไหมคะ..คุณสามี^^” เขาหัวเราะเบาๆจนฉันจะละลาย และ อยากจะดึงเขาลงมาหอมอีกให้ได้“มาแบบนี้ ไม่ได้ทาอะไรไว้ตรงไหนใช่ไหม...” ยังจะระแวงบอระเพ็ดอีก!“ไม่ทาค่ะ..ปลอดภัยทั้งตัว ขอหนักๆให้ห้องข้างๆเสียวไปด้วยนะคะ^[]^”คุณสามีเบิกตากว้าง ก่อนที่เขาจะอมยิ้มให้ฉันเบาๆ แล้วโน้มตัวลงมาจูบฉันอีกครั้งมือคุณหมอสกิน กำลังคลึงเบาๆที่ทรวงอ
ฉันยืนรอเจ้าบ่าวบนบ้าน รู้สึกเหมือนใจจะขาด ฉันคิดถึงกลิ่นเขา ตอนนี้ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว!! ยิ่งวันนี้ เขาหล่อมาก หล่อใจละลาย ฉันอยากจับเขาขึ้นห้องขังไว้ดมทั้งวันทั้งคืนเลย“โอ้ย~ อยากเข้าหอแล้วอ่ะ>[][]““ดมตรงไหน ตรงนั้นหรอ -0-”“ตรงนั้นก็ด้วย นี่ฉันแพ้ท้องแปลกมั้ย ทำไมฉันคิดถึงแต่กลิ่นเขาอ่ะ อยากจะบ้า!” ฉันอารมณ์เสียจริงๆ อยากดมหมอเท็นอีกแล้ว!“เพื่อนฉันหนักกว่า ท้องแล้วอยากมีอะไรกับแฟนตลอด ฮ่าๆ แต่ฉันไม่เป็นนะ ฉันไม่ใช่คนหื่น^[]^”จ้ะ เธออ่ะ เจ้าแม่เลยมั้งฉันไม่เชื่อพี่สาวฉันหรอก เพราะนางหลอกฉันบ่อยเกินไป! แขกญาติสนิทมิตรสหายที่ฉันไม่ค่อยรู้จัก ต่างมากันเต็มบ้าน ตอนนี้เจ้าบ่าว คุณหมอสกินสุดหล่อ เขาผ่านประตูเงิน ประตูทองมาถึ
ผมเดินเข้าเวรพร้อมกับว่าที่ภรรยา พยาบาลทุกคนต่างแซวใหญ่ ว่า..เมียมาคุม ไม่คิดเลย..ว่าผมจะมีโมเม้นนี้ในห้องตรวจผมยังปกติ แต่ไม่ปกติคือมีหญิงสาวหน้าตาสวยนั่งอยู่ข้างๆ แล้วเผลอเมื่อไหร่ต้องดมกัน เมื่อนั้นก้อก ก้อก ก้อก เสียงเคาะประตูดัง จนผมต้องจับเธอออกทันที“คุณหมอเคสค่ะ ที่นัดไว้ค่ะ^^” พยาบาลส่งแฟ้มประวัติให้ผม แล้วอมยิ้มไม่หยุด แค่เมียมาด้วยจะอะไรนักหนาวะและแล้ว.. คนที่ลินินเคยเห็นก็เดินเข้ามา“ยัยครัวซอง” ผมไม่ได้พูด ลินินพูด! ชิบหาย ผมไม่ได้มีอะไรพิเศษกับคนไข้คนนี้ แต่เธอชอบมีอะไรติดไม้ติดมือมาให้ผมตลอด ผมบอกแล้วว่าไม่ชอบกินครัวซอง...ลินินจะเชื่อผมไหม“สวัสดีค่ะ คิดถึงคุณหมอมาก ^^ เอ๊ะ ผู้ช่วยหรอคะ” คนไข้หันไปยิ้มให้ลินิน เธอก็เหลือบตาขึ้นมามองนิดหน่อย ก่อนจะ“^^” ยิ้มตอบ อื้ม ผมค่อยโล่งใจขึ้นมาหน่อย“เป็นไง..” ผมถามคนไข้ พร้อมใช้ปากกา กดกรามเธอ ซ้ายขวา“คุณหมอไม่ใช้มือจับ จะรู้มั้ยคะเนี่ย มันลงนะคะ แต่วันนี้จะย้ำเพิ่ม ขอสัก 50U ^^” ผมไม่กล้าใช้มือจับใครเลยแม่ง ผมกลัวเมีย ยอมรับมันตรงๆนี่ล่ะ ขืนทำอะไรผิดไป ระเบิดจะลงหัวผมตอนไหนก็ไม่รู้ตอนนี้พยาบาลเหมือนเข้าใจผม เธอเดินไปดูดโบท็
“สงสารลูกว่ะ..” พี่ชายผม มันเอามือกุมขมับ อืม..ผมก็สงสาร สงสารทุกคนเลยตอนนี้ไม่มีใครได้นอนสักคน แฟนผมป่วนไม่หยุด รอลูกเกาะดีเมื่อไหร่ ผมจัดให้แน่ ซนอะไรขนาดนี้ลินินกับน้ำหวานเถียงกันเสียงดัง ผมกับพี่ชายได้ยินกันทุกคำ ไม่แปลกหรอกที่หลานๆผมจะตื่น ผู้หญิงเถียงกันเรื่องลามกเหรอวะ... เออ ตลกดีก้อก ก้อก ก้อก นั่นไง! ผมกำลังจะหลับอยู่แล้ว ต้องเดินไปเปิดประตูให้อีกเปิดมาก็เจอตัวป่วน ยืนกอดหมอนหน้ามุ่ยอยู่ แล้วเธอก็ชะเง้อมองหาพี่ชายผม“หมอนาย แหะๆ เด็กๆคิดถึงพ่อแล้วค่ะ^[]^” พี่ชายผมมันหัวเราะใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้น เดินกลับห้องตัวเองสุดท้าย...ลินินกลับมานอนกับผมเหมือนเดิม ขึ้นเตียงมาเธอก็กอดผม หน้าขาวๆซุกแผงอกผมไม่หยุด เวรจริง..มันกระตุ้นอารมณ์หื่นของผมมาก !ผมอยาก แต่ทำไม่ได้! ผมพยายามลูบหลังให้เธอหลับเร็วๆ จะได้หยุดขยับสักที ผมจะไม่ไหวแล้วนะเว้ย! นมก็ใหญ่จริงๆ จะใหญ่ทำไมนักหนา มันโดนผมอยู่นั่นล่ะ !เฮ้อ ผมต้องอดทนดิวะ..เพื่อลูก เพื่อลูก“อื้อออ หมอคะ ดมหน่อยๆ” นั่นไง! จะซุกผมอีกแล้ว เหมือนจะไม่พอแค่นั้นด้วย ตอนนี้เธอกำลังปลดกระดุมเสื้อนอนผมออกอีก...“ขอถอดนะคะ อยากดมเน้นๆ^^”อื้ม ดมเน้นๆ ผมก็
ฉันหวังว่าพี่สาวฉัน นางจะไม่ทำแบบนั้น...ตกดึกฉันพยายามข่มตานอนกอดแฟน ไม่อยากได้ยินเสียงห้องข้างๆ ว่าเขาจะ...กันขนาดไหน โอ้ย! ทำไมฉันนอนไม่หลับเลย ฉันร้อนจัง ร้อนไปทั้งตัว“เป็นอะไร...” คุณหมอสกิน งัวเงียถามฉันเบาๆ ดูหน้าเขาสิ ฮือ ทำไมเขาหล่อจัง ฉันไม่ตอบ เอาหน้าซุกไซร้ดมกลิ่นหอมๆจากตัวเขาฉันคลั่งกลิ่นแฟนมากตอนนี้ ฉันดม ฉันซุก ไม่หยุดเลย ฉันชอบมาก!“ลินิน..ดึกแล้ว” เขาลูบหลังให้ฉันนอน แต่..วูบ...“โอ้ย...” อ๊ายส์ อยู่ๆ ฉันก็เสียวตรงนั้นวูบวาบ จนครางออกมาเบาๆยัยพี่สาวตัวแสบห้องข้างๆเล่นงานฉันแล้ว! หัวใจฉัน เต้นตึกๆ ตึกๆ เหงื่อเริ่มผุดขึ้นเป็นเม็ดๆ เมื่อคุณหมอสกินเขาเห็น เขาถึงกลับตกใจ รีบลุกขึ้น เอามืออังหน้าผากฉัน สลับกับของตัวเอง“เป็นอะไร ปวดหัวมั้ย” ฉันส่ายหน้ารัวๆ เหมือนใจจะขาดยังไงไม่รู้“ขอโทรศัพท์หน่อยค่ะ” เขารีบหันไปหยิบให้ฉัน ก่อนจะลุกไปหยิบปรอทมาวัดไข้ให้ด้วยCalling ~ NamWanไม่รับ ไม่รับ ไม่รับ! น้ำหวาน ยัยพี่ตัวแสบ!“โทรหาใคร” เขาเอาปรอทวัดไข้มาวัดให้ฉัน สลับกับขมวดคิ้วสงสัยไม่หยุดฉันไม่ไหวแล้ว มันวูบวาบ เหมือนฉันกำลังอยากจะทำแบบนั้น ฉันบีบแขนหมอเท็นแน่น พยายามเม้มปาก
“ไปมอบตัวซะ..” พ่อพูดเสียงเรียบๆ“ผม ผมผิดไปแล้ว..”ฉันรู้สึกจุกมาก ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้สึกอะไร ที่เห็นคนเลี้ยงดูฉันตั้งแต่เด็กๆติดคุก ที่เห็นคนที่ตัวเองเรียกว่าน้องมาตลอดจนตรอกขนาดนี้เฮ้อ ถึงสิ่งที่เขาทำมันจะรุนแรงกับฉันมากก็เถอะ ฉันรู้สึกสงสารเขา“ไปมอบตัว..” พ่อพูดย้ำอีกครั้ง จนไอ้เนลหายใจหอบ สะอื้น และมันก็ค่อยๆดันตัวลุกขึ้นด้วยขาสั่นๆ ก่อนจะเดินเปิดประตูออกไป“คุณทำไมปล่อยไปง่ายๆแบบนั้นล่ะคะ” แม่เดินเข้าไปถามพ่อทันที“ถ้าสำนึกจริง เด็กคนนี้จะไปมอบตัว ...”“พ่อ...ดูมันทำกับน้ำตาลดิ เฮ้อ!” น้ำหวานถามสงสัย พร้อมกับขมวดคิ้วหงุดหงิดไม่หยุด“แล้วถ้าไม่ไปมอบตัวล่ะครับ..” จนคุณหมอสกินถามขึ้นเสียงเย็นๆ“โทษจะหนักไปอีก น้ำตาล ลูกลำบาก และเหนื่อยกับคนพวกนี้มาเยอะแล้วนะ เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่พ่อเถอะ พ่ออยากปกป้องลูกสาวพ่อบ้าง” ฉันส่งยิ้มบางๆให้พ่อกับแม่อบอุ่นจัง การมีพ่อ มีแม่จริงๆ มันดีแบบนี้นี่เอง“ค่ะ แต่..หนูยังแอบสงสารเขา เขาก็เลี้ยงหนูมาเหมือนกัน”“ไม่ต้องสงสารหรอก พ่อใจดีกับคน จนเสียลูกสาวมาแล้ว พ่อจะไม่ใจดีกับใครทั้งนั้น บางทีการที่เราใจอ่อนไป..มันก็เป็นภัยกับตัว” จริงของพ่อ เฮ