บทที่ 957

ทางลงเขานั้นทำให้เดินช้ามาก เพราะเดินลงยากกว่าขึ้นเขาแล้ว และต้องรอพี่น้องโฮชิ

ฉู่เฉินเดินไปข้างหน้า ขณะที่ผู้นำตระกูลเทะอิจิโรเดินตามหลังมา

ไม่นานก็มีเสียงอึกทึกดังขึ้นข้างหลัง ฉู่เฉินรู้ว่าเป็นพี่น้องโฮชิเก็บข้าวของเสร็จแล้วและตามหลังมาโดยไม่หันกลับมา

ทั้งคู่หอบถุงใบใหญ่มา ซึ่งรู้สึกยากจะเข้าใจได้

“พวกนายชนอะไรกันมา? ของเยอะแยะมาก” ฉู่เฉินถามอย่างสงสัย

คำถามนี้ทำให้โฮชิ กินตื่นเต้นทันที

“นายท่าน สิ่งเหล่านี้ล้วนแต่เป็นสมบัติ! เป็นของที่พวกเราสองพี่น้องตลอดหลายปีที่อาศัยอยู่บนภูเขาศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ และล้วนแต่เป็นสมุนไพรวิญญาณและยาจิตวิญญาณ ถึงแม้คนธรรมดาถึงจะยากได้เท่าไหร่ ก็ไม่สามารถครอบครองได้”

เมื่อเห็นโฮชิ กินพูดอย่างภาคภูมิใจ ฉู่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอยากรู้อยากเห็นและมองดู

และหัวเราะกับตัวเอง

นี่ถือเป็นยาจิตวิญญาณเหรอ?

ฉู่เฉินสัมผัสอยู่ครู่หนึ่ง แต่ดูเหมือนเป็นเสมุนไพรวิญญาณระดับเจ็ดหรือแปด ซึ่งไม่คุณภาพดีเท่ากับหญ้าป่าในนิกายแพทย์ซวนเทียน ซึ่งเต็มไปด้วยพลังจิตวิญญาณอย่างท่วมท้น

ฉู่เฉินโยนแหวนจัดเก็บของออกมา ซึ่งได้มาจากการสังหารหมู่ครั้งก่อนของตระกูลฉิน

และเขาเ