บทที่ 51

ทันทีที่เธอพูดจบ หวังซวี่และกัวรุ่ยก็มองไปที่ฉู่เฉินด้วยสีหน้าเยาะเย้ย

นี่คือแผนที่พวกเขาเพิ่งพูดคุยกัน โดยมีจุดประสงค์เพื่อทำให้ฉู่เฉินอับอายในที่สาธารณะ

เมื่อเห็นดังนั้น ถังไห่ซานก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและพูดว่า "เสี่ยวเฉิน นี่เป็นโต๊ะสำหรับแปดคน เราไม่สามารถเพิ่มเก้าอี้ได้อีก ทำไมไม่แขวนกระเป๋าไว้ด้านหลังเก้าอี้เอาล่ะ"

“อย่างนี้เป็นยังไง?” เฉินย่าหยุดทันทีและพูดอย่างเย็นชา “ลุงถัง กระเป๋าใบนี้เป็นของกุชชี่ ฉันซื้อมาในราคากว่า หนึ่งแสนบาท ถ้ามันเกิดรอยขีดข่วนขึ้นมาจะทำยังไงล่ะคะ?”

“ใช่แล้ว ฉู่เฉิน ในฐานะผู้ชายไม่ควรโต้เถียงกับเฉินย่าที่เป็นผู้หญิงใช่ไหมล่ะ?”

“ในความคิดของฉัน การยืนกินเป็นสิ่งที่ไม่สมควร เราจะเอาสิ่งที่นายต้องการใส่ในชามให้นายเองนะ”

หวังซวี่ระงับรอยยิ้ม และพูดกับฉู่เฉินอย่างเสแสร้ง

ฉู่เฉินไม่ได้พูดอะไร แต่เดินไปข้างหน้าเพื่อหยิบกระเป๋าของเฉินย่าแล้วโยนมันลงบนพื้นทันที

แล้วเขาก็นั่งลงในคราวเดียว

เฉินย่าตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และคนอื่นๆ ก็ตกตะลึงไปด้วยเช่นกัน

“ไอ้สารเลว แก... กล้าดียังไงมาทิ้งกระเป๋าที่ฉันซื้อมาราคา 100,000 บาท?” เฉินย่าซึ่งมีปฏิกิริยาตอบสนองด้ว