บทที่ 48

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ กัวรุ่ย เฉินย่า และคนอื่น ๆ ก็คล้อยตามเขาทันที

“ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็ไปกันเถอะ” ถังไห่ซานโบกมือ

มีคนแค่ไม่กี่คน จึงแบ่งรถออกเป็นสองคันและมุ่งหน้าไปยังจุดหมาย รีบมุ่งไป- ตี้หวังไจ่

เมื่อขึ้นรถ ถังรั่วเวยไม่ต้องการนั่งรถคันเดียวกับฉู่เฉิน เธอจึงไปขึ้นรถของหวังซวี่

ด้วยเหตุนี้ ฉู่เฉินจึงต้องนั่งในรถของถังไห่ซาน แต่เขาก็ไม่ได้สนใจมันเท่าไหร่

ทางด้านรถของหวังซวี่

กัวรุ่ยและเฉินย่า เลือกที่จะนั่งที่เบาะหลัง เป็นที่รู้ใจมากที่จะทำให้ถังรั่วเวยนั่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับ โดยรักษาระยะห่างจากหวังซวี่ไว้ให้ใกล้มากที่สุด

“นายน้อยหวัง คนบ้านนอกที่มีแซ่ฉู่เป็นเหมือนครีมฟอกหนังหมา แบบนี้ต่อไปมันก็ไม่มีวิธีแก้ปัญหาน่ะสิ” กัวรุ่ยอดไม่ได้ที่จะพูด

“ใช่แล้วค่ะ นายน้อยหวัง ไอ้เจ้าคนนั้นมีหน้าหนาเหมือนกับคอนกรีต เมื่อเห็นมันฉันกินข้าวไม่ลงแล้ว” เฉินย่าพยักหน้าทันทีและพูดต่อ

พวกเขาทั้งสองไม่ได้ไม่กล้าพูดเพียงเพราะถังรั่วเวยที่อยู่ในรถด้วย แต่เป็นเพราะคนหลังก็ไม่ชอบฉู่เฉินเช่นกัน และพวกเขาก็รู้กันดี

หวังซวี่ไม่พอใจฉู่เฉินอย่างมากในใจ และเยาะเย้ยทันที “ไม่ต้องกังวล ฉันจะทำให้เขารู้ว่าอ