บทที่ 298

"ส่วนคุณตาแกฝึกหนักมาทั้งชีวิต ถึงแค่ระดับชกทั้งตัวเท่านั้น แล้วจะช่วยเขาได้อย่างไร?"

เหลียงหยวนเหวยถอนหายใจออมาเบา ๆ

ซวี่อันนาอดไม่ได้ที่จะดูหมดหวัง

หากฉู่เฉินเกิดเหตุที่ไม่คาดคิด ไม่เพียงแต่เธอจะไม่สามารถอธิบายเรื่องนี้ให้หนิงชิงเสว่ได้แล้ว เธอยังจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตอีกด้วย

ในที่นั่งแถวหนึ่งไม่ไกลจากสังเวียน ชายวัยกลางคนในชุดสูทชี้ไปยังฉู่เฉิน และอุทานว่า:

“พี่ใหญ่ ดูคนนั้นสิ เขาคือฉู่เฉินไม่ใช่เหรอ?”

คนสองคนที่อยู่ข้างๆเขา ก็รีบเงยหน้าขึ้นมองด้วยสีหน้าไม่เชื่อ

“เป็นไอ้คนนั้นจริงๆ เขาบ้าเหรอ?”

“ฉันได้ยินมาว่า ช่วงนี้ชิงเสว่มีความขัดแย้งกับไอ้หนุ่มคนนี้ เป็นไปได้ไหมว่าเขาไม่คิดหาทางออกเรื่องนี้ไม่ได้ จึงอยากจะตาย?”

ทั้งสามคนเป็นลุงคนโตของหนิงชิงเสว่ หนิงเหรินชงและสมาชิกอาวุโสคนอื่น ๆ ของตระกูลหนิง

สมาชิกตระกูลจ้าว จ้าวเหยียนก็จ้องมองฉู่เฉินด้วยความอาฆาตแค้น

หรือว่าไอ้เด็กนี่คือปรมาจารย์ฉู่?

คนของตระกูลจ้าวที่เคยเห็นฉู่เฉินมาก่อนเตือนว่า "ท่านผู้นำ เด็กคนนั้นเคยมีความขัดแย้งกับปรมาจารย์หมิงฮุยมาก่อนไม่ใช่หรือ?"

"คุณแน่ใจเหรอ?" จ้าวเหยียนหน้าบึ้ง

“ใช่ เป็นเขาแน่นอน”

"ง