บทที่ 143

การตบครั้งนี้ของฉู่เฉิน ไม่เพียงแต่ทำให้สวีลี่ถึงกับตะลึงเท่านั้น แต่ผู้ถือหุ้นรายอื่น ๆ ก็ตกตะลึงไปด้วย

“ไอ้เวรนี่ แกเป็นใคร ถึงกล้าตบประธานสวี?”

ผู้ถือหุ้นคนหนึ่งที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสวีลี่มาโดยตลอดยืนขึ้นก่นด่า

ผู้ถือหุ้นรายอื่นก็จ้องมองไปที่ฉู่เฉินเช่นกัน

ฉู่เฉินพูดเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “หนิงชิงเสวี่ยเป็นภรรยาของผม แต่พวกคุณกำลังหารือกันเรื่องการปลดเธอ ที่ผมตบไปครั้งเดียวมันยังน้อยไป”

สวีลี่คำรามและพุ่งตรงเข้าใส่หนิงชิงเสว่พร้อมแยกเขี้ยวกางเล็บ

“หนิงชิงเสว่นังสารเลว กล้าดียังไงปล่อยให้คนสวะแบบนั้นมาทำร้ายฉัน ฉันจะฆ่าแก!”

“เพียะ!”

ฉู่เฉินตบเธออีกครั้ง หญิงสาวถูกตบลงไปนอนกองกับพื้นอีกครั้ง และใบหน้าอีกครึ่งก็เริ่มบวมตาม

ฉู่เฉินตบเธอสองครั้งติดต่อกัน เธอรู้สึกอัปยศอดสูมากจนแทบจะเป็นลม

“ยังมีใครอยากถอดตำแหน่งของภรรยาผมอีกไหม?” ฉู่เฉินกวาดสายตามองทุกคน

ทุกคนตกใจมากจนลุกขึ้นยืนและถอยหลังไปสองสามก้าว ไม่มีใครกล้าพูดอะไรเลย

ปกติแล้วพวกเขามักชอบทำตัวหยิ่งยโส จะเคยเจอสถานการณ์ที่พอไม่เห็นด้วยก็ตบแบบนี้ได้ยังไง?

“พอแล้ว ฉู่เฉิน”

หนิงชิงเสว่ห้ามปามฉู่เฉิน ก่อนจะมอ