บทที่ 119

ขณะที่ฉู่เฉินยืนขึ้น สายตาของผู้ชมทั้งหมดก็มาบรรจบกันที่เขาโดยบังเอิญ

หวังซวี่ซึ่งมีปฏิกิริยาโต้ตอบ สะดุ้งทันทีและพูดว่า "ฉู่เฉิน แกกำลังทำอะไรอยู่น่ะ รีบนั่งลงเร็วๆ"

เจ้าโง่ แกไม่เห็นว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงเหรอ?

บุคคลสำคัญหลายท่าน รวมถึงผู้เฒ่าฉิน กำลังรอคอยการปรากฏตัวของหมอรักษาผู้ศักดิ์สิทธิ์กุ่ยเหมินอย่างใจจดใจจ่อ

แก ที่เป็นคนธรรมดา จู่ๆ ก็ลุกขึ้นมาในตอนนี้ และคนที่ไม่รู้ก็คิดว่าแกเป็นหมอรักกษผู้ศักดิ์สิทธิ์กุ่ยเหมินน่ะสิ

“ไอ้ฉิบหาย ฉู่เฉิน ถ้านายอยากตายจริงๆ ก็อย่าลากพวกเราไปด้วยสิเว้ย”

กัวรุ่ยกับเฉินย่าแทบจะน้ำตาไหล เมื่อมีคนใหญ่โต มากมายมองดูพวกเขา ความกดดันนั้นเกินจะจินตนาการได้

ไม่สำคัญว่าฉู่เฉินจะฆ่าตัวตายหรือไม่ อย่าพาดพิงถึงพวกเขา

ถังรั่วเวย ก็โมโหเช่นกันและมองไปที่ ฉู่เฉิน อย่างเย็นชาและพูดว่า "ฉู่เฉิน นายเป็นอะไรไป? พวกเขาเชิญ คุณหมอรักษาผู้ศักดิ์สิทธิ์กุ่ยเหมินขึ้นมาบนเวที ไม่ใช่นาย"

เมื่อเผชิญหน้ากับการจ้องมองของคนสองสามคน ฉู่เฉินยิ้มบาง ๆ แล้วพูดว่า "ฉินเหวินทียนเชิญฉันขึ้นไปบนเวที ฉันจะขึ้นไปได้ยังไงล่ะถ้าฉันไม่ลุกขึ้น?"

“ไอ้คนแซ่ฉู่ นายมีปัญหาเรื่องหูหร