ขณะที่ฉู่เฉินยืนขึ้น สายตาของผู้ชมทั้งหมดก็มาบรรจบกันที่เขาโดยบังเอิญหวังซวี่ซึ่งมีปฏิกิริยาโต้ตอบ สะดุ้งทันทีและพูดว่า "ฉู่เฉิน แกกำลังทำอะไรอยู่น่ะ รีบนั่งลงเร็วๆ"เจ้าโง่ แกไม่เห็นว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงเหรอ?บุคคลสำคัญหลายท่าน รวมถึงผู้เฒ่าฉิน กำลังรอคอยการปรากฏตัวของหมอรักษาผู้ศักดิ์สิทธิ์กุ่ยเหมินอย่างใจจดใจจ่อแก ที่เป็นคนธรรมดา จู่ๆ ก็ลุกขึ้นมาในตอนนี้ และคนที่ไม่รู้ก็คิดว่าแกเป็นหมอรักกษผู้ศักดิ์สิทธิ์กุ่ยเหมินน่ะสิ“ไอ้ฉิบหาย ฉู่เฉิน ถ้านายอยากตายจริงๆ ก็อย่าลากพวกเราไปด้วยสิเว้ย”กัวรุ่ยกับเฉินย่าแทบจะน้ำตาไหล เมื่อมีคนใหญ่โต มากมายมองดูพวกเขา ความกดดันนั้นเกินจะจินตนาการได้ไม่สำคัญว่าฉู่เฉินจะฆ่าตัวตายหรือไม่ อย่าพาดพิงถึงพวกเขาถังรั่วเวย ก็โมโหเช่นกันและมองไปที่ ฉู่เฉิน อย่างเย็นชาและพูดว่า "ฉู่เฉิน นายเป็นอะไรไป? พวกเขาเชิญ คุณหมอรักษาผู้ศักดิ์สิทธิ์กุ่ยเหมินขึ้นมาบนเวที ไม่ใช่นาย"เมื่อเผชิญหน้ากับการจ้องมองของคนสองสามคน ฉู่เฉินยิ้มบาง ๆ แล้วพูดว่า "ฉินเหวินทียนเชิญฉันขึ้นไปบนเวที ฉันจะขึ้นไปได้ยังไงล่ะถ้าฉันไม่ลุกขึ้น?"“ไอ้คนแซ่ฉู่ นายมีปัญหาเรื่องหูหร
“ฉันไม่ได้ก่อปัญหาอะไร พวกเขาเชิญฉันขึ้นมา” ฉู่เฉินพูดอย่างเงียบๆ“หมอรักษาผู้ศักดิ์สิทธิ์กุ่ยเหมินที่พวกเขาจ้าง ไม่ใช่นาย!” หนิงชิงเสว่เกือบตายด้วยความโกรธ“ฉันคือหมอรักษาผู้ศักดิ์สิทธิ์กุ่ยเหมิน” ฉู่เฉินพูดอย่างเคร่งขรึม"นาย..."หนิงชิงเสว่เกือบจะร้องไห้ด้วยความโกรธทำตัวเป็นหมอรักษาผู้ศักดิ์สิทธิ์กุ่ยเหมินแซ่ฉู่ ซึ่งมีนามสกุลเดียวกับนายเหรองั้นหรอ?เธอแค่คิดว่าผู้ชายคนนี้บ้าจริงๆ ไม่อย่างนั้นเขาจะพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้ที่นี่ได้อย่างไร?ฉู่เฉินหยุดพูดคุยกับเธอและเดินต่อไปที่เวทีพานอวิ๋นเริ่มกังวลและพูดว่า "ท่านประธานคะ เราควรทำยังไงดี ไอ้คนนี้ไม่ฟังคุณเลย และแถมยังเดินต่อไปบนเวทีอีก"“ฉันจะทำอะไรได้อีก ฉันวิ่งไปจับตัวเขาไม่ได้แล้ว ฉันทุบตีเขาได้ไหมล่ะ?”หนิงชิงเสว่ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า "สำหรับแผนของวันนี้ ฉันหวังได้เพียงว่าคุณปู่ฉินจะสามารถช่วยรักษาหน้าของฉันกับปิงเยว่ และให้อภัยการกระทำที่น่ารังเกียจของเขาได้"เธอเงยหน้าขึ้นมองฉากที่เงียบงันอีกครั้ง ด้วยสีหน้าขมขื่นบนใบหน้าของเธอฉันไม่รู้ว่าหมอรักษาผู้ศักดิ์สิทธิ์กุ่ยเหมินจะโกรธไหม ถ้าฉู่เฉิ
ในเวลานี้ หนิงชิงเสว่รู้สึกราวกับตัวเองกำลังจะขาดอากาศหายใจตัวตนของฉู่เฉินกับแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมินกำลังชนกันพัลวันอยู่ในหัวของเธอไม่หยุด ทำให้เธอรู้สึกจะเป็นลมเธอไม่กล้าจะเชื่อเลยและก็ไม่อาจยอมรับได้ด้วยแต่มันก็เป็นเรื่องจริงที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า จะให้เธอไม่เชื่อก็คงไม่ได้เธอโซเซและถอยหลังไปสองสามก้าวจนเกือบจะสูญเสียการทรงตัวต่อให้เป็นในความฝัน เธอก็ไม่อาจคาดคิดเลยว่าแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมินที่เธอตามหาอยู่ก็คือฉู่เฉินภาพของตัวเองที่เยาะเย้ยฉู่เฉินนับครั้งไม่ถ้วนแวบขึ้นมาในหัวของเธอ ทำเอาสีหน้าของเธอซีดสุดขีดส่วนพานอวิ๋นที่อยู่ข้างเธอก็กำลังอ้าปากกว้างพอกับที่จะสามารถกลืนไข่ลงไปได้ทั้งใบคนอย่างอิตาขี้คอกนี่น่ะเหรอคือแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมิน? ! !โลกนี้มันจะบ้าเกินไปแล้วจริง ๆ! ! !ในขณะเดียวกัน ฉู่เฉินที่เดินขึ้นไปบนเวทีจับจ้องไปยังฉินเวิ่นเทียนพร้อมพูดกับฉินปิงเยว่ว่า “ท่านผู้เฒ่ากับคุณหนูฉินไม่จำเป็นต้องสุภาพก็ได้นะครับ”หลังจากฉินเวิ่นเทียนลุกขึ้นยืน เขาก็หัวเราะเยาะออกมาเล็กน้อยก่อนจะพูดกับทุกคนเบื้องล่างเวทีว่า “ทุกคน พวกคุณไม่ได้มองผิดไปหรอก ชายหนุ่มที่อยู่ข้าง
เดิมทีผู้ชายคนนี้เป็นของเธอ แต่เสียดายที่เธอผลักไสเขาเป็นให้คนอื่นไม่อย่างนั้น เธอถังรั่วเวยคนนี้เอง ก็จะได้มีส่วนร่วมในความรุ่งโรจน์ของวันนี้ได้เช่นกันเมื่อเธอหันไปมองหวังซวี่ที่อยู่ข้าง ๆ เธอ เธอก็เห็นหวังซวี่นั่งหดตัวลีบอยู่ในฝูงชน ตัวสั่นราวกับหนูไม่กล้ามองเห็นแสงคนหนึ่งยืนหยัดอย่างภาคภูมิท่ามกลางผู้คน ดื่มด่ำกับความรุ่งโรจน์ส่วนอีกคนก็ดูน่าสมเพช ราวกับตัวตลกไม่มีผิดช่างเป็นความแตกต่างนี่มากมายเสียจริงสุดท้าย ฉินเวิ่นเทียนก็พาฉู่เฉินไปหาหนิงชิงเสว่: “แพทย์เซียนฉู่นี่คือหนิงชิงเสว่หลานสาวของตระกูลหนิง”เขาไม่รู้ว่า ฉู่เฉินและหนิงชิงเสว่รู้จักกัน ดังนั้นพวกเขาจึงแนะนำกันและกันไปตามระเบียบฉู่เฉินหยิบแก้วไวน์แดงแล้วทักทายหนิงชิงเสว่: “สวัสดีครับ คุณหนูหนิง”หนิงชิงเสว่หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาด้วยสีหน้าอันซับซ้อน เธอไม่พูดอะไรสักคำ และเธอกำลังมองเขาด้วยสายตาประหลาดใจ เธอไม่อาจเชื่อได้เลยจริง ๆ และที่มากไปกว่านั้นคือเธอรู้สึกเสียใจ“คุณหนูหนิง ผมเคยบอกคุณไปแล้วว่าผมเป็นแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมิน แต่คุณไม่เชื่อผม”ฉู่เฉินมองดูเธอแล้วยิ้มเล็กน้อย “ตอนนี้คุณเชื่อแล้วหรือยังครับ”ไ
หลังจากเสียงที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันสิ้นสุดลง ผู้คนล้วนพากันหันหน้ากลับไปมองดวงสีหน้าตกตะลึงก่อนจะเห็นเพียงหนิงชิงเสว่ที่กำลังค่อย ๆ ย่างก้าวออกมาจากฝูงชนฉินปิงเยว่ไม่คาดคิดว่าเธอจะออกมาคัดค้าน ดังนั้นสีหน้าของเธอจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า: “ชิงเสว่เธอ....”“ปิงเยว่ ฉันขอโทษนะ”หนิงชิงเสว่กล่าวด้วยสีหน้ารู้สึกผิด: “ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันทำอยู่มันผิด แต่ฉันต้องคัดค้าน”“ทำไม?” ฉินปิงเยว่ถามด้วยสีหน้าที่ย่ำแย่สุดขีดหนิงชิงเสว่ไม่รู้ว่าเธอชอบฉู่เฉิน และก่อนหน้านั้น หนิงชิงเสว่ก็แสดงอย่างชัดเจนว่าเธอไม่ชอบฉู่เฉินมาวันนี้ เธอกลับลุกขึ้นต่อต้าน ทำให้เธอโกรธและเสียใจมากหนิงชิงเสว่ไม่ตอบเธอ แต่หันไปมองฉู่เฉิน: “ฉู่เฉิน ฉันขอคุยกับคุณตามลำพังหน่อยได้ไหมคะ?”เมื่อสบสายตาวิงวอนของเธอ ฉู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ได้ครับ”ฉู่เฉินและหนิงชิงเสว่เดินออกไปนอกคฤหาสน์สองต่อสองภายใต้การจ้องมองของทุกคนเมื่อฉู่เฉินเห็นว่ารอบ ๆ ไม่มีใครอื่นอีก เขาก็พูดว่า “คุณต้องการพูดอะไรกับผมเหรอ?”หนิงชิงเสว่หันกลับไปมองเขาด้วยสีหน้าที่ยากจะอธิบาย เธอกัดฟันของเธอแล้วพูดว่า: “ฉู่เฉิน สิ่งที่เกิด
คนที่ตื่นเต้นที่สุดคือหวังซวี่ฮ่า ฮ่า ฮ่า!ฉู่เฉินบ้ามาก เขากล้าปฏิเสธแม้กระทั่งโอกาสที่จะขึ้นไปเซียนรู้หรือไม่ นั่นเป็นถึงคุณหนูคนโตของตระกูลฉินเชียวนะ นางเป็นเทพธิดาในฝันของใครหลายๆคนดังนั้นในความเห็นของเขา การเคลื่อนไหวของฉู่เฉินสร้างความขุ่นเคืองให้กับตระกูลฉิน และก็จะเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะอยู่รอดในหนานจียงในภายภาคหน้าต่อให้คุณจะเป็นแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมินแล้วไงล่ะ? ยังไงซะก็เป็นแค่หมอ จะมาสู้กับครอบครัวที่ร่ำรวยได้อย่างไร?หนิงชิงเสว่เหลือบมองฉินปิงเยว่ด้วยท่าทางที่รู้สึกผิด และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ฉู่เฉิน พวกเราไปกันได้หรือยัง? ”“ไปเถอะ”ฉู่เฉินพยักหน้าและเดินตามเธอเพื่อออกจากคฤหาสน์ตระกูลฉินในเวลาเดียวกัน ในรถบัสสีดำในเขตชานเมืองของหนานเจียง ผู้โดยสารจำนวนมากนั่งยองๆอยู่บนพื้น โดยเอามือกุมไว้บนศีรษะ มองดูชายสามคนและผู้หญิงหนึ่งคนตรงหน้าด้วยสีหน้าหวาดกลัวชายสามคนและผู้หญิงหนึ่งคน ได้ปล้นข้าวของของทุกคนทีละคน แม้แต่ฟันทองอันใหญ่ของคนขับรถบัสก็ไม่เว้นหัวหน้าของคนกลุ่มนั้นมองไปที่คนขับที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นแล้วพูดว่า “จำไว้นะ ว่าอย่าโทรหาตำรวจภายในครึ่งชั่
ฉู่เฉินอดไม่ได้ที่จะไอและพูดว่า “นั่นน่ะ คุณช่วยพูดอีกครั้งได้ไหมครับ คุณเชิญใครมานะครับ?”หนิงเหรินเจี๋ยเหลือบมองเขาไปด้านข้างและพูดอย่างไม่อดทน “เงี่ยหูของนาย และฟังฉันให้ดี ฉันได้เชิญแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมินมายังไงล่ะ"“ช่างเถอะ ทำไมฉันต้องบอกเรื่องพวกนี้กับคนอย่างนายด้วยล่ะ ยังไงซะนายก็ไม่สามารถเอื้อมมือไปถึงคนในระดับนั้นได้อยู่แล้ว”เขาตะคอกอย่างเย็นชาตั้งแต่วินาทีที่เขาเดินเข้ามาจนถึงตอนนี้ เขาไม่ได้มองที่ฉู่เฉินเลยด้วยซ้ำในความเห็นของเขา ผู้ชายคนนี้คงจะเป็นบอดี้การ์ดคนใหม่ของหลิงชิงเสว่หรืออะไรสักอย่าง และเขาไม่คุ้มที่จะเสียเวลาพูดคุยด้วยฉู่เฉินอดไม่ได้ที่จะสัมผัสจมูกของเขา และส่ายหัวด้วยความประหลาดใจพอได้แล้วในที่สุดเขาก็เข้าใจไม่รู้ว่าผู้แอบอ้างคนนี้โผล่มาจากไหน และเขาซึ่งเป็นแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมินที่แท้จริงก็ถูกดูหมิ่นเข้าให้แล้วหนิงชิงเสว่เริ่มวิตกกังวลทันที และอธิบายอย่างใจเย็น “ลุงสามคะ...... ”ก่อนที่เธอจะพูดจบ โทรศัพท์มือถือของหนิงเหรินเจี๋ยก็ดังขึ้นหลังจากที่เขาวางสายโทรศัพท์ เขาก็พูดด้วยความตื่นเต้น “ชิงเสว่ แพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมินมาถึงแล้ว เร็วเข้า ร
เขากลัวว่า “แพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมิน" จะโกรธ ดังนั้นเขาจึงรีบขอโทษและพูดว่า “ผู้อาวุโส นี่คือหลานสาวของฉัน หนิงชิงเสว่ เธอไม่เข้าใจมารยาทมากนัก ฉันหวังว่าท่านจะไม่ถือสา”“ลุงสามคะ เขาเป็นแค่ตัวปลอม ลุงไม่ต้องเชื่อเขานะคะ ฉันเคยเห็นแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมินตัวจริงมาแล้ว......”หนิงชิงเสว่แทบจะบ้าไปแล้ว“แพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมิน” ยิ้มเล็กน้อยและพูดโดยไม่โกรธ “คุณหนูหนิง สิ่งที่เรียกว่าแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมินตัวจริงในคำพูดของคุณ จะต้องเป็นคนที่อยู่ในงานเลี้ยงขอบคุณของตระกูลฉินใช่ไหม? ”“ถูกต้อง” หนิงชิงเสว่ตะคอกอย่างเย็นชา เหลือบมองฉู่เฉินที่อยู่ข้างๆโดยไม่เผยพิรุธใดๆ และกล่าวว่า “เพราะงั้น คุณจึงไม่ใช่แพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมินตัวจริง”“แพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมิน” ยิ้มเบาๆ และกล่าวว่า “คุณหนูหนิง พวกคุณทุกคนถูกหลอกแล้ว อันที่จริงบุคคลที่งานเลี้ยงขอบคุณของตระกูลฉินนั้นเป็นคนแอบอ้างที่แกล้งทำเป็นฉัน”“อาจารย์ของฉันพูดถูก” ชายหนุ่มในชุดสูทที่ถือกระเป๋าอยู่ข้างๆ เขาเยาะเย้ย “เดิมทีอาจารย์ของฉันไม่ต้องการสนใจโลกภายนอกเลยแม้แต่น้อย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงชื่อปลอมเหล่านี้ เขาเพียงต้องการช่วยทางโลก และส่ง
“ไสหัวไปซะ!” ฉู่เฉินขมวดคิ้วและตะโกน สายตาของเขาเย็นชา และเผยจิตสังหารออกมา“อะไร? แกกำลังไล่พวกเรางั้นเรอะ?”เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนที่อยู่ที่นั่นก็ดูประหลาดใจและสงสัยว่าพวกเขาได้ยินผิด“ไอ้ขี้เหร่ แกกล้าอวดดีขนาดนั้นเลยเหรอ แกเชื่อไหมว่าฉันจะฆ่าแก”ทันใดนั้น ทุกคนก็โกรธฉู่เฉินอย่างมากแม้ว่านี่จะเป็นเมืองหลวง แต่พวกเขาก็เป็นสมาชิกของตระกูลหวัง พวกเขาข่มเหงผู้ที่อ่อนแอและข่มเหงคนหนุ่มสาวเป็นประจำทุกวัน จึงเป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะหยิ่งผยองลำพองใจ พวกเขาคุ้นเคยกับแววตาหวาดกลัวและยอมจำนนของคนอื่น ๆ มาเป็นเวลานานคำพูดของฉู่เฉินทำให้พวกเขาโกรธมาก จนอยากจะถลกหนังเขาและหั่นเขาเป็นชิ้น ๆ!“ฉันจะพูดอีกครั้ง ไปให้พ้น! ไม่เช่นนั้นจะฆ่าอย่างไม่ปราณี!“ สายตาเย็นชาของฉู่เฉินกวาดไปทั่ว เต็มไปด้วยจิตสังหาร“ฆ่าอย่างไม่ปราณี?”“ฮ่า ๆ แกทำให้ฉันขำเป็นบ้า แกคิดว่าแกตัวเองคู่ต่อสู้ของพวกเราได้จริงเหรอ?”ชายหนุ่มหลายคนในชุดสูทมองขึ้นมาและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาของพวกเขาเยาะเย้ย ไม่สนใจเขาเลยฉู่เฉินส่ายหัวและถอนหายใจ คนพวกนี้มีสมองเอาไว้กั้นหูเท่านั้น เขาเพิ่งให้โอกาสพวกเขาไปเมื่อ
……ภายในเมืองหลวงที่คึกคัก บนถนนที่กว้างและราบเรียบกลุ่มบุคคลที่โดดเด่นเดินไปมาในเมือง โดดเด่นเหมือนฝูงนกยูงรำแพนหาง และดึงดูดสายตาที่อยากรู้อยากเห็นมากมายอย่างไรก็ตาม เครื่องแต่งกายของพวกเขาแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง โดยที่เย่ชิงชานสวมชุดสีขาวล้วน ดูบอบบางและงดงามเฉียวหานอวี้สวมชุดยาวสีม่วงแดง แสดงออกถึงท่าทางที่กล้าหาญและมั่นใจหนิงชิงเสว่ที่ยังเยาว์วัยและสวยงามในชุดสีน้ำเงิน ฉู่เหมิงเหยาผู้บริสุทธิ์และสวยงาม อ่อนโยนและเงียบขรึมมีเพียงฉู่เฉินที่สูงใหญ่และสง่างามในชุดสีดำเท่านั้นที่โดดเด่นออกมา ใบหน้าที่คมคายและเฉียบคมของเขาส่งออร่าของความเฉยเมยที่ทำให้เขาดูไม่เข้ากับคนอื่น ๆ“หนุ่มหล่อคนนั้นเป็นใคร? ทำไมเขามากับผู้หญิงมากมายขนาดนั้น?” พฤติกรรมของทั้งกลุ่มดึงดูดความสนใจของบางคนได้อย่างชัดเจนคนเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นชายหนุ่มและหญิงสาว แต่งกายด้วยเสื้อผ้าหรูหราและเครื่องประดับสีสันสดใส บ่งบอกถึงภูมิหลังครอบครัวมีฐานะ“ผู้ชายคนนั้นดูอ่อนแอมาก แต่ผู้หญิงที่อยู่รอบ ๆ เขาแจ่มเป็นบ้า” คนที่รู้จักฉู่เฉินกระซิบเตือน ไม่เต็มใจที่จะก่อเรื่องฉู่เฉินเดินไปข้างหน้าคนเดียว โดยไม่สนใจคนร
“อืม พวกเราจะไม่ทอดทิ้งนายแน่นอน!”เสียงเจี๊ยวจ๊าวของกลุ่มสาว ๆ ทำให้ฉู่เฉินหมดหนทาง แต่ที่สำคัญกว่านั้น มันทำให้หัวใจของเขาอบอุ่นขึ้นมา“เสี่ยวซือโถว เมื่อเป็นอย่างนั้น พวกเรามาเตรียมพร้อมกันเถอะ ฉันอยู่เฉย ๆ มาหลายวันแล้ว”เฉียวหานอวี้ถูกำปั้น และกระตือรือร้นที่จะพยายามทำอะไรสักอย่างพี่สาวคนอื่น ๆ ก็ตื่นเต้นเช่นกัน ราวกับว่าพวกเธอเห็นภาพของคนหลายคนที่เข้ามาในเมืองหลวงเป็นกลุ่มสถานการณ์นี้ทำให้ฉู่เฉินตกตะลึง“พี่ ๆ ได้โปรดรอก่อน เรื่องนี้ต้องดำเนินการทีละขั้นตอน และฉันกำลังจะทำสำเร็จในไม่ช้า ยังไม่สายเกินไปที่จะดำเนินการเมื่อฉันทำสำเร็จ และอีกอย่าง... ฉันไม่ใช่พี่น้องร่วมสายเลือดของคุณจริง ๆ” ฉู่เฉินขมวดคิ้วและพูดความเกลียดชังของคน ๆ หนึ่งต้องได้รับการจัดการด้วยตัวเองในที่สุด และไม่ให้พี่ ๆ มาเกี่ยวข้องได้ เพราะพวกเธอไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเลยในเรื่องนี้“จะเป็นอะไรถ้านายไม่ใช่น้องของฉัน? นายเติบโตมาในสถานรับเลี้ยงเด็กกับพวกเราตั้งแต่ยังเด็ก และแม้ว่านายไม่ใช่น้องร่วมสายเลือดของฉัน แต่พวกเราก็ปฏิบัติกับนายเหมือนเป็นน้องชายของพวกเรา”เฉียวหานอวี้เอื้อมมือไปจับแขนเสื้อข
“ประสบการณ์ของฉันก็เรียบง่ายมาก ในกองไฟของสถานรับเลี้ยงเด็ก ฉันได้รับการช่วยเหลือจากชายชราคนหนึ่ง หลังจากนั้น ฉันก็ติดตามชายชราไปฝึกวรยุทธ หลังจากประสบความสำเร็จในการฝึกฝน ฉันก็ออกมาเพื่อล้างแค้นให้กับคุณปู่ผู้อำนวยการและทุก ๆ คน ฉันได้ติดตามเบาะแสทีละขั้นตอนไปจนถึงเมืองหลวง และนั่นคือทั้งหมด”ฉู่เฉินกางมือออกกว้าง แสดงให้เห็นว่าพูดจบแล้ว“แค่นั้นหรือ ไม่มีอะไรเลยเหรอ? เสี่ยวซือโถว นายปฏิบัติกับเราเหมือนคนนอกและปฏิเสธที่จะบอกความจริงกับเรา”เฉียวหานอวี้พูดขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนหน้านี้ เหล่าพี่สาวได้ใช้สายตากดดัน โดยหวังจะเกลี้ยกล่อมให้ฉู่เฉินเปิดเผยข้อมูลเพิ่มเติม แต่คิดไม่ถึงว่า ฉู่เฉินจะพูดเพียงไม่กี่คำพวกเธอรู้สึกเหมือนว่าแผนของพวกเธอล้มเหลว“เสี่ยวซือโถว ถ้านายไม่พูด พวกเราก็รู้กันดี แล้วก็รู้ว่าตระกูลฉู่ เป็นหนึ่งในแปดตระกูลใหญ่ในเมืองหลวงในอดีต เป็นตระกูลเดิมของนาย นายตั้งใจไม่บอกความจริงกับพวกเรา เพราะไม่อยากทำให้พวกเราต้องเดือดร้อนใช่ไหม? ”หลินอีนัวจ้องมองฉู่เฉินและพูด“ถ้าไม่เคยรู้มาก่อน ก็คงจะดีกว่า เพราะถ้ารู้แล้ว แต่ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย และจะกลายเป็นภาระสำ
ในคฤหาสน์หนานหวาง มีเสียงหัวเราะดังครึกครื้น พี่สาวทั้งห้าคนมารวมตัวกันและสนุกสนานกัน ฉู่เฉินก็สนุกเช่นกัน ในขณะนี้ คนทั้งหกคนอยู่ในลานบ้าน ชิมอาหารที่ฉู่เหมิงเหยานำมา และพูดคุยเกี่ยวกับประสบการณ์ของพวกเขาเริ่มจากพี่สาม เฉียวหานอวี้ เธอได้พบกับหมอเทวดาหลี่ซ่างได้อย่างไร ทำไมถึงได้รับเป็นลูกศิษย์ได้ ทักษะทางการแพทย์ของเธอพัฒนาขึ้นอย่างไรหลังจากนั้น เธอช่วยเหลือผู้ป่วยได้อย่างไรบ้าง เธอได้พบกับฉู่เฉินตอนไหน แล้วอะไรทำให้จดจำกันได้ และพูดถึงทุกอย่างอย่างละเอียด“ดังนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะน้องเจ็ดความจำเสื่อม พี่สามคงจะไม่ได้เจอเรา”หลังจากฟัง หลินอีนัวก็ถอนหายใจ“ใช่แล้ว พูดได้แค่ว่าโชคชะตาเล่นตลกกับผู้คน โอเค ฉันพูดจบแล้ว ถึงตาเธอแล้วนะ น้องห้า”เฉียวหานอวี้ส่งต่อบทสนทนาไปยังหลินอีนัวหลินอีนัว ก็ไม่ได้ปิดบังอะไรเกี่ยวกับเรื่องที่ถูกตระกูลหลินพาตัวไป เข้าสู่วงการบันเทิงได้อย่างไร พบกับฉู่เฉินตอนไหน ทำไมถึงมาแสดงหนังร่วมกันอีก และสุดท้ายทำอีท่าไหนถึงเข้าร่วมนิกายเมียวหยินได้หลังจากที่หลินอีนัว พูดจบ พี่สาวหลายคนก็ถอนหายใจว่าประสบการณ์ของหลินอีนัวนั้นค่อนข้างทรหด จากนั้นพวกเธอก็
“เอาล่ะ ไปกันเถอะ” เย่ชิงชาน หลินอีนัว และเฉียวหานอวี้ขึ้นรถคันที่สองไปแล้วด้วยความมึนงงชั่วขณะเมื่อเห็นเช่นนี้ หนิงชิงเสว่จึงรีบเข้าไปดึงฉู่เฉินอย่างสบาย ๆ“เสี่ยวซือโถว มานั่งด้วยกันเถอะ”“อืม”ฉู่เฉินตอบกลับ แล้วขึ้นรถที่อยู่ข้างหน้าเขา“ไปกันได้แล้ว” เมื่อมองไปที่เยว่ฟู่หลงที่ยังคงจ้องมองเขาอย่างซื่อบื้อ ฉู่เฉินก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพูด“โอเค อาจารย์”เยว่ฟู่หลงเหยียบคันเร่งและรถออฟโรดสีดำ ก็พุ่งออกไปเหมือนสัตว์ร้ายที่คำรามภายในสนามบินเมืองหลวงฉู่เหมิงเหยาลงจากเครื่องบิน หยิบสัมภาระของเธอ และเห็นฉู่เฉินรออยู่ที่นั่น ยืนอยู่ข้าง ๆ ฉู่เฉินคือผู้หญิงที่สวยงามสี่คน“พี่หก ทางนี้”ก่อนที่ฉู่เฉินจะพูด หนิงชิงเสว่ก็ตะโกนออกไปอันที่จริง แม้ว่าหนิงชิงเสว่จะไม่ตะโกน แต่ฉู่เหมิงเหยาก็คงจะเห็นแล้วเธอก้าวเท้าและเดินไปข้างหน้าเมื่อรู้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับพี่สาวคนอื่น ๆ ฉู่เฉินกังวลว่าอาจจะเกิดความอึดอัด ฉู่เฉินจึงรีบแนะนำทุกคนทันที“พี่หก นี่คือพี่สาม เฉียวหานอวี้ ศิษย์โดยตรงของหมอเทวดา หลี่ซ่าง นี่คือพี่สี่ หลินอี้นัว ศิษย์สายตรงของหัวหน้านิกายเมียวห
“แกเป็นใคร?” จ้าวฟางเซียงถามโดยไม่รู้ตัว“ฉันชื่อฉู่เฉิน”เดิมทีฉู่เฉินคิดว่าในฐานะสมาชิกตระกูลจ้าวในเมืองหลวง จ้าวฟางเซียงต้องเคยได้ยินชื่อเขามาบ้าง และเมื่อรู้ว่าเป็นเขา อีกฝ่ายก็จะยับยั้งชั่งใจตัวเองได้บ้างโดยไม่คาดคิด หลังจากพูดชื่อของเขา จ้าวฟางเซียงก็หัวเราะออกมา“ฉันไม่สนใจว่าแกเป็นใคร ก็แค่ไอ้หน้าอ่อน แกยังกล้าประกาศชื่อของแกต่อหน้าฉัน มั่นหน้ามั่นโหนกจริง ๆ แต่น่าเสียดาย เมื่ออยู่ต่อหน้าฉัน จ้าวฟางเซียง แกไม่ได้มีโอกาสที่จะหยิ่งยโส แก….”จ้าวฟางเซียงยังคงพูดไม่หยุดเขาไม่ได้สังเกตเลยว่าชายชราที่ยืนอยู่ข้างหลังจ้าวฟางเซียงในตอนแรก มีสีหน้าหวาดกลัวเมื่อได้ยินชื่อของฉู่เฉินจริง ๆ แล้วเขาคือฉู่เฉิน ฉู่เฉินผู้ทำลายล้างตระกูลฉินเพียงลำพัง!ในบรรดาตระกูลใหญ่ในเมืองหลวง ฉู่เฉินกลายเป็นสิ่งต้องห้าม โดยเฉพาะในหมู่ผู้ที่มีความสัมพันธ์ไม่ดีกับตระกูลฉู่ชายชราเดินไปหาจ้าวฟางเซียงด้วยสีหน้าตื่นตระหนก ขัดจังหวะการพูดของเขา และกระซิบที่หูของเขา“นายน้อย เขาคือฉู่ซวนหวู่ ฉู่ซวนหวู่ที่ฆ่าล้างบางตระกูลฉิน!”เมื่อได้ยินแล้วจ้าวฟางเซียงก็รู้ว่าฉู่เฉินเป็นใครไม่น่าแปลกใจ ที่จะฟังดู
เมื่อได้ยินเยว่ฟู่หลงกับเว่ยอิงลั่ว เรียกตัวเองเช่นนี้สำหรับหนิงชิงเสว่นั้นไม่เป็นไร เพราะยังไงฉันก็เคยได้ยินคำพูดที่สนิทสนมกว่านี้มาก่อนคนที่เหลืออีกสามคน ไม่ว่าจะเป็นเย่ชิงชาน หลินอีนัว หรือเฉียวหานอวี้ต่างก็หน้าแดงแจ๋ฉู่เฉินพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว“พี่สาว อย่าไปสนใจพวกเขา พวกเขาเคยพูดจาไร้สาระ ไปคุยกันต่อบนรถดีกว่า”“อืม”ทั้งสามคนไม่คัดค้าน แต่ทุกคนรีบวิ่งไปที่รถที่อยู่ข้างหลังพวกเขา“หยุด!”เสียงเย็นชาดังขึ้น ทำให้ฉู่เฉินหยุดชะงัก ร่างหนึ่งก้าวมาข้างหน้าเฉียวหานหยู่ ขวางทางของเธอฉู่เฉินเดินเข้าไปและมองไปที่ชายคนนั้น“พี่สาม คุณรู้จักเขาไหม?”“ไม่รู้จักเลย” เฉียวหานอวี้ตอบพร้อมเอียงหัวอย่างไม่ใส่ใจ“งั้นก็อย่าไปยุ่งกับเขาเลย ขึ้นรถกันเถอะ”ฉู่เฉินจับมือเธอเบา ๆ ช่วยประคองเธอขึ้นรถ ขณะที่เขาเปิดประตูค้างไว้การเห็นตัวเองถูกเมินอย่างซึ่ง ๆ หน้า ถือเป็นฟางเส้นสุดท้ายสำหรับจ้าวฟางเซียง เขาไม่เพียงแต่เคยคิดจะใช้เงินห้าสิบล้านหยวนเพื่อเอาชนะใจเธอเท่านั้น แต่ตอนนี้เขากลับถูกเมินอย่างสิ้นเชิง และที่แย่ไปกว่านั้น ชายหนุ่มที่อายุน้อยกว่าและหล่อกว่าคนนี้ก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมาอี
“คุณหนูเฉียว คุณจะไปไหน ฉันจะพาคุณไปส่งเอง”จ้าวฟางเซียงไม่รู้ว่า มั่นหน้ามั่นโหนกมาจากไหน จึงเอื้อมมือไปหามือหยกอันบอบบางของเฉียวหานอวี้ เพื่อจับมือเธอเฉียวหานอวี้เบี่ยงตัวและหลบไป“นายจะทำอะไร?”“เฮ้ ๆ ทำอะไรอยู่ เป็นเรื่องปกติที่ฉันจะไปส่งคุณกลับบ้าน ไม่ใช่แค่คุณเท่านั้น แต่รวมถึงพวกคุณทุกคนด้วย”เมื่อเห็นว่าเฉียวหานอวี้สามารถหลบมือของตัวเอง ได้อย่างง่ายดายจ้าวฟางเซียงไม่ได้สนใจ และยื่นมือเของเขาออกไปอีกครั้ง“นายบ้าไปแล้วหรือไง ตอนกลางวันแสก ๆ ฉันสามารถแจ้งความอนาจารนายได้!”เฉียวหานอวี้หลบอีกครั้งและพูดจาเย็นชา“บอกฉันสิ? ดูเหมือนว่าคุณยังไม่เข้าใจน้ำหนักของคำว่าตระกูลจ้าวแห่งเมืองหลวง ใครในเมืองนี้ที่กล้าเข้ามายุ่งกับฉัน จ้าวฟางเซียง!”จ้าวฟางเซียงพูดจาเย่อหยิ่งเมื่อเห็นว่าเฉียวหานอวี้หลบได้อีกครั้ง จ้าวฟางเซียงก็รู้ว่า แม้เขาจะโง่แต่ผู้หญิงคนนี้คือวรยุทธ ถึงจะไม่สามารถรับรู้ระดับวรยุทธของผู้หญิงคนนี้ได้ แต่ระดับวรยุทธของเธอก็อาจจะเท่ากับเขา คาดว่าผู้หญิงคนนี้ได้ฝึกฝนวิชามาเหมือนกัน ดังนั้นเธอจึงหลบเลี่ยงเขาได้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลังจากเข้าใจแล้ว จ้าวฟางเซียงก็พูดอย่