ขณะที่ฉู่เฉินยืนขึ้น สายตาของผู้ชมทั้งหมดก็มาบรรจบกันที่เขาโดยบังเอิญหวังซวี่ซึ่งมีปฏิกิริยาโต้ตอบ สะดุ้งทันทีและพูดว่า "ฉู่เฉิน แกกำลังทำอะไรอยู่น่ะ รีบนั่งลงเร็วๆ"เจ้าโง่ แกไม่เห็นว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงเหรอ?บุคคลสำคัญหลายท่าน รวมถึงผู้เฒ่าฉิน กำลังรอคอยการปรากฏตัวของหมอรักษาผู้ศักดิ์สิทธิ์กุ่ยเหมินอย่างใจจดใจจ่อแก ที่เป็นคนธรรมดา จู่ๆ ก็ลุกขึ้นมาในตอนนี้ และคนที่ไม่รู้ก็คิดว่าแกเป็นหมอรักกษผู้ศักดิ์สิทธิ์กุ่ยเหมินน่ะสิ“ไอ้ฉิบหาย ฉู่เฉิน ถ้านายอยากตายจริงๆ ก็อย่าลากพวกเราไปด้วยสิเว้ย”กัวรุ่ยกับเฉินย่าแทบจะน้ำตาไหล เมื่อมีคนใหญ่โต มากมายมองดูพวกเขา ความกดดันนั้นเกินจะจินตนาการได้ไม่สำคัญว่าฉู่เฉินจะฆ่าตัวตายหรือไม่ อย่าพาดพิงถึงพวกเขาถังรั่วเวย ก็โมโหเช่นกันและมองไปที่ ฉู่เฉิน อย่างเย็นชาและพูดว่า "ฉู่เฉิน นายเป็นอะไรไป? พวกเขาเชิญ คุณหมอรักษาผู้ศักดิ์สิทธิ์กุ่ยเหมินขึ้นมาบนเวที ไม่ใช่นาย"เมื่อเผชิญหน้ากับการจ้องมองของคนสองสามคน ฉู่เฉินยิ้มบาง ๆ แล้วพูดว่า "ฉินเหวินทียนเชิญฉันขึ้นไปบนเวที ฉันจะขึ้นไปได้ยังไงล่ะถ้าฉันไม่ลุกขึ้น?"“ไอ้คนแซ่ฉู่ นายมีปัญหาเรื่องหูหร
“ฉันไม่ได้ก่อปัญหาอะไร พวกเขาเชิญฉันขึ้นมา” ฉู่เฉินพูดอย่างเงียบๆ“หมอรักษาผู้ศักดิ์สิทธิ์กุ่ยเหมินที่พวกเขาจ้าง ไม่ใช่นาย!” หนิงชิงเสว่เกือบตายด้วยความโกรธ“ฉันคือหมอรักษาผู้ศักดิ์สิทธิ์กุ่ยเหมิน” ฉู่เฉินพูดอย่างเคร่งขรึม"นาย..."หนิงชิงเสว่เกือบจะร้องไห้ด้วยความโกรธทำตัวเป็นหมอรักษาผู้ศักดิ์สิทธิ์กุ่ยเหมินแซ่ฉู่ ซึ่งมีนามสกุลเดียวกับนายเหรองั้นหรอ?เธอแค่คิดว่าผู้ชายคนนี้บ้าจริงๆ ไม่อย่างนั้นเขาจะพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้ที่นี่ได้อย่างไร?ฉู่เฉินหยุดพูดคุยกับเธอและเดินต่อไปที่เวทีพานอวิ๋นเริ่มกังวลและพูดว่า "ท่านประธานคะ เราควรทำยังไงดี ไอ้คนนี้ไม่ฟังคุณเลย และแถมยังเดินต่อไปบนเวทีอีก"“ฉันจะทำอะไรได้อีก ฉันวิ่งไปจับตัวเขาไม่ได้แล้ว ฉันทุบตีเขาได้ไหมล่ะ?”หนิงชิงเสว่ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า "สำหรับแผนของวันนี้ ฉันหวังได้เพียงว่าคุณปู่ฉินจะสามารถช่วยรักษาหน้าของฉันกับปิงเยว่ และให้อภัยการกระทำที่น่ารังเกียจของเขาได้"เธอเงยหน้าขึ้นมองฉากที่เงียบงันอีกครั้ง ด้วยสีหน้าขมขื่นบนใบหน้าของเธอฉันไม่รู้ว่าหมอรักษาผู้ศักดิ์สิทธิ์กุ่ยเหมินจะโกรธไหม ถ้าฉู่เฉิ
ในเวลานี้ หนิงชิงเสว่รู้สึกราวกับตัวเองกำลังจะขาดอากาศหายใจตัวตนของฉู่เฉินกับแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมินกำลังชนกันพัลวันอยู่ในหัวของเธอไม่หยุด ทำให้เธอรู้สึกจะเป็นลมเธอไม่กล้าจะเชื่อเลยและก็ไม่อาจยอมรับได้ด้วยแต่มันก็เป็นเรื่องจริงที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า จะให้เธอไม่เชื่อก็คงไม่ได้เธอโซเซและถอยหลังไปสองสามก้าวจนเกือบจะสูญเสียการทรงตัวต่อให้เป็นในความฝัน เธอก็ไม่อาจคาดคิดเลยว่าแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมินที่เธอตามหาอยู่ก็คือฉู่เฉินภาพของตัวเองที่เยาะเย้ยฉู่เฉินนับครั้งไม่ถ้วนแวบขึ้นมาในหัวของเธอ ทำเอาสีหน้าของเธอซีดสุดขีดส่วนพานอวิ๋นที่อยู่ข้างเธอก็กำลังอ้าปากกว้างพอกับที่จะสามารถกลืนไข่ลงไปได้ทั้งใบคนอย่างอิตาขี้คอกนี่น่ะเหรอคือแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมิน? ! !โลกนี้มันจะบ้าเกินไปแล้วจริง ๆ! ! !ในขณะเดียวกัน ฉู่เฉินที่เดินขึ้นไปบนเวทีจับจ้องไปยังฉินเวิ่นเทียนพร้อมพูดกับฉินปิงเยว่ว่า “ท่านผู้เฒ่ากับคุณหนูฉินไม่จำเป็นต้องสุภาพก็ได้นะครับ”หลังจากฉินเวิ่นเทียนลุกขึ้นยืน เขาก็หัวเราะเยาะออกมาเล็กน้อยก่อนจะพูดกับทุกคนเบื้องล่างเวทีว่า “ทุกคน พวกคุณไม่ได้มองผิดไปหรอก ชายหนุ่มที่อยู่ข้าง
เดิมทีผู้ชายคนนี้เป็นของเธอ แต่เสียดายที่เธอผลักไสเขาเป็นให้คนอื่นไม่อย่างนั้น เธอถังรั่วเวยคนนี้เอง ก็จะได้มีส่วนร่วมในความรุ่งโรจน์ของวันนี้ได้เช่นกันเมื่อเธอหันไปมองหวังซวี่ที่อยู่ข้าง ๆ เธอ เธอก็เห็นหวังซวี่นั่งหดตัวลีบอยู่ในฝูงชน ตัวสั่นราวกับหนูไม่กล้ามองเห็นแสงคนหนึ่งยืนหยัดอย่างภาคภูมิท่ามกลางผู้คน ดื่มด่ำกับความรุ่งโรจน์ส่วนอีกคนก็ดูน่าสมเพช ราวกับตัวตลกไม่มีผิดช่างเป็นความแตกต่างนี่มากมายเสียจริงสุดท้าย ฉินเวิ่นเทียนก็พาฉู่เฉินไปหาหนิงชิงเสว่: “แพทย์เซียนฉู่นี่คือหนิงชิงเสว่หลานสาวของตระกูลหนิง”เขาไม่รู้ว่า ฉู่เฉินและหนิงชิงเสว่รู้จักกัน ดังนั้นพวกเขาจึงแนะนำกันและกันไปตามระเบียบฉู่เฉินหยิบแก้วไวน์แดงแล้วทักทายหนิงชิงเสว่: “สวัสดีครับ คุณหนูหนิง”หนิงชิงเสว่หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาด้วยสีหน้าอันซับซ้อน เธอไม่พูดอะไรสักคำ และเธอกำลังมองเขาด้วยสายตาประหลาดใจ เธอไม่อาจเชื่อได้เลยจริง ๆ และที่มากไปกว่านั้นคือเธอรู้สึกเสียใจ“คุณหนูหนิง ผมเคยบอกคุณไปแล้วว่าผมเป็นแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมิน แต่คุณไม่เชื่อผม”ฉู่เฉินมองดูเธอแล้วยิ้มเล็กน้อย “ตอนนี้คุณเชื่อแล้วหรือยังครับ”ไ
หลังจากเสียงที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันสิ้นสุดลง ผู้คนล้วนพากันหันหน้ากลับไปมองดวงสีหน้าตกตะลึงก่อนจะเห็นเพียงหนิงชิงเสว่ที่กำลังค่อย ๆ ย่างก้าวออกมาจากฝูงชนฉินปิงเยว่ไม่คาดคิดว่าเธอจะออกมาคัดค้าน ดังนั้นสีหน้าของเธอจึงเปลี่ยนไปเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า: “ชิงเสว่เธอ....”“ปิงเยว่ ฉันขอโทษนะ”หนิงชิงเสว่กล่าวด้วยสีหน้ารู้สึกผิด: “ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันทำอยู่มันผิด แต่ฉันต้องคัดค้าน”“ทำไม?” ฉินปิงเยว่ถามด้วยสีหน้าที่ย่ำแย่สุดขีดหนิงชิงเสว่ไม่รู้ว่าเธอชอบฉู่เฉิน และก่อนหน้านั้น หนิงชิงเสว่ก็แสดงอย่างชัดเจนว่าเธอไม่ชอบฉู่เฉินมาวันนี้ เธอกลับลุกขึ้นต่อต้าน ทำให้เธอโกรธและเสียใจมากหนิงชิงเสว่ไม่ตอบเธอ แต่หันไปมองฉู่เฉิน: “ฉู่เฉิน ฉันขอคุยกับคุณตามลำพังหน่อยได้ไหมคะ?”เมื่อสบสายตาวิงวอนของเธอ ฉู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ได้ครับ”ฉู่เฉินและหนิงชิงเสว่เดินออกไปนอกคฤหาสน์สองต่อสองภายใต้การจ้องมองของทุกคนเมื่อฉู่เฉินเห็นว่ารอบ ๆ ไม่มีใครอื่นอีก เขาก็พูดว่า “คุณต้องการพูดอะไรกับผมเหรอ?”หนิงชิงเสว่หันกลับไปมองเขาด้วยสีหน้าที่ยากจะอธิบาย เธอกัดฟันของเธอแล้วพูดว่า: “ฉู่เฉิน สิ่งที่เกิด
คนที่ตื่นเต้นที่สุดคือหวังซวี่ฮ่า ฮ่า ฮ่า!ฉู่เฉินบ้ามาก เขากล้าปฏิเสธแม้กระทั่งโอกาสที่จะขึ้นไปเซียนรู้หรือไม่ นั่นเป็นถึงคุณหนูคนโตของตระกูลฉินเชียวนะ นางเป็นเทพธิดาในฝันของใครหลายๆคนดังนั้นในความเห็นของเขา การเคลื่อนไหวของฉู่เฉินสร้างความขุ่นเคืองให้กับตระกูลฉิน และก็จะเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะอยู่รอดในหนานจียงในภายภาคหน้าต่อให้คุณจะเป็นแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมินแล้วไงล่ะ? ยังไงซะก็เป็นแค่หมอ จะมาสู้กับครอบครัวที่ร่ำรวยได้อย่างไร?หนิงชิงเสว่เหลือบมองฉินปิงเยว่ด้วยท่าทางที่รู้สึกผิด และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ฉู่เฉิน พวกเราไปกันได้หรือยัง? ”“ไปเถอะ”ฉู่เฉินพยักหน้าและเดินตามเธอเพื่อออกจากคฤหาสน์ตระกูลฉินในเวลาเดียวกัน ในรถบัสสีดำในเขตชานเมืองของหนานเจียง ผู้โดยสารจำนวนมากนั่งยองๆอยู่บนพื้น โดยเอามือกุมไว้บนศีรษะ มองดูชายสามคนและผู้หญิงหนึ่งคนตรงหน้าด้วยสีหน้าหวาดกลัวชายสามคนและผู้หญิงหนึ่งคน ได้ปล้นข้าวของของทุกคนทีละคน แม้แต่ฟันทองอันใหญ่ของคนขับรถบัสก็ไม่เว้นหัวหน้าของคนกลุ่มนั้นมองไปที่คนขับที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นแล้วพูดว่า “จำไว้นะ ว่าอย่าโทรหาตำรวจภายในครึ่งชั่
ฉู่เฉินอดไม่ได้ที่จะไอและพูดว่า “นั่นน่ะ คุณช่วยพูดอีกครั้งได้ไหมครับ คุณเชิญใครมานะครับ?”หนิงเหรินเจี๋ยเหลือบมองเขาไปด้านข้างและพูดอย่างไม่อดทน “เงี่ยหูของนาย และฟังฉันให้ดี ฉันได้เชิญแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมินมายังไงล่ะ"“ช่างเถอะ ทำไมฉันต้องบอกเรื่องพวกนี้กับคนอย่างนายด้วยล่ะ ยังไงซะนายก็ไม่สามารถเอื้อมมือไปถึงคนในระดับนั้นได้อยู่แล้ว”เขาตะคอกอย่างเย็นชาตั้งแต่วินาทีที่เขาเดินเข้ามาจนถึงตอนนี้ เขาไม่ได้มองที่ฉู่เฉินเลยด้วยซ้ำในความเห็นของเขา ผู้ชายคนนี้คงจะเป็นบอดี้การ์ดคนใหม่ของหลิงชิงเสว่หรืออะไรสักอย่าง และเขาไม่คุ้มที่จะเสียเวลาพูดคุยด้วยฉู่เฉินอดไม่ได้ที่จะสัมผัสจมูกของเขา และส่ายหัวด้วยความประหลาดใจพอได้แล้วในที่สุดเขาก็เข้าใจไม่รู้ว่าผู้แอบอ้างคนนี้โผล่มาจากไหน และเขาซึ่งเป็นแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมินที่แท้จริงก็ถูกดูหมิ่นเข้าให้แล้วหนิงชิงเสว่เริ่มวิตกกังวลทันที และอธิบายอย่างใจเย็น “ลุงสามคะ...... ”ก่อนที่เธอจะพูดจบ โทรศัพท์มือถือของหนิงเหรินเจี๋ยก็ดังขึ้นหลังจากที่เขาวางสายโทรศัพท์ เขาก็พูดด้วยความตื่นเต้น “ชิงเสว่ แพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมินมาถึงแล้ว เร็วเข้า ร
เขากลัวว่า “แพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมิน" จะโกรธ ดังนั้นเขาจึงรีบขอโทษและพูดว่า “ผู้อาวุโส นี่คือหลานสาวของฉัน หนิงชิงเสว่ เธอไม่เข้าใจมารยาทมากนัก ฉันหวังว่าท่านจะไม่ถือสา”“ลุงสามคะ เขาเป็นแค่ตัวปลอม ลุงไม่ต้องเชื่อเขานะคะ ฉันเคยเห็นแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมินตัวจริงมาแล้ว......”หนิงชิงเสว่แทบจะบ้าไปแล้ว“แพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมิน” ยิ้มเล็กน้อยและพูดโดยไม่โกรธ “คุณหนูหนิง สิ่งที่เรียกว่าแพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมินตัวจริงในคำพูดของคุณ จะต้องเป็นคนที่อยู่ในงานเลี้ยงขอบคุณของตระกูลฉินใช่ไหม? ”“ถูกต้อง” หนิงชิงเสว่ตะคอกอย่างเย็นชา เหลือบมองฉู่เฉินที่อยู่ข้างๆโดยไม่เผยพิรุธใดๆ และกล่าวว่า “เพราะงั้น คุณจึงไม่ใช่แพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมินตัวจริง”“แพทย์เซียนแห่งกุ่ยเหมิน” ยิ้มเบาๆ และกล่าวว่า “คุณหนูหนิง พวกคุณทุกคนถูกหลอกแล้ว อันที่จริงบุคคลที่งานเลี้ยงขอบคุณของตระกูลฉินนั้นเป็นคนแอบอ้างที่แกล้งทำเป็นฉัน”“อาจารย์ของฉันพูดถูก” ชายหนุ่มในชุดสูทที่ถือกระเป๋าอยู่ข้างๆ เขาเยาะเย้ย “เดิมทีอาจารย์ของฉันไม่ต้องการสนใจโลกภายนอกเลยแม้แต่น้อย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงชื่อปลอมเหล่านี้ เขาเพียงต้องการช่วยทางโลก และส่ง