บทที่ 1047

ไปแบบนี้เลยเหรอ?

ฉู่เฉินดูตกใจ แต่คนจากนิกายหลี่หยางคนนี้เป็นคนตรงไปตรงมา

ในตอนนี้ ฉู่เฉินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกชอบนิกายหลี่หยางขึ้นมานิดหน่อย

ขณะที่เขากำลังจะเดินกลับไปที่โถงสมุนไพร โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

ภายใต้อุณหภูมิที่สูงมากเมื่อสักครู่ ฉู่เฉินไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกอะไรกับตัวเอง แถมเสื้อผ้ายังคงสภาพดีและไม่เสียหาย

ฉู่เฉินหยิบโทรศัพท์ออกมาและมองดู

เป็นเยว่ฟู่หลงที่โทรมา เขาจึงกดปุ่มรับสายและทักทายอย่างไม่ใส่ใจ

“มีอะไร?”

"หัวหน้าผู้ฝึกสอน พวกเราถูกหยุดเอาไว้"

“อีกฝ่ายเป็นใคร กล้าดียังไงมาหยุดคนของฉัน นายไม่ได้เปิดเผยตัวตนเหรอ?”

ฉู่เฉินขมวดคิ้วด้วยความสับสน จากคำสั่งส่วนตัวของผู้อาวุโสเฉิน ซึ่งผลบังคับใช้ทันที แล้วใครหน้าไหนในเมืองหลวงถึงกล้าที่จะหยุดกองกำลังซวนหวู่ได้

“หัวหน้าผู้ฝึกสอน เป็นเพราะพวกเราบอกว่าเป็นสมาชิกของซวนหวู่ พวกเขาจึงไม่อนุญาตให้พวกเราเข้าไปในเมืองหลวง หัวหน้าผู้ฝึกสอน ทำไมคุณไม่มาที่นี่เองล่ะ”

ฉู่เฉินสัมผัสได้ถึงความรู้สึกหมดหนทางในน้ำเสียงของเยว่ฟู่หลง

เมื่อเห็นเช่นนี้ ฉู่เฉินจึงสอบถามเกี่ยวกับตำแหน่งโดยคราวๆ และทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า บินไปยังสถานที่นั้น

ไม่นา