Share

บทที่ 45

Penulis: เฉียวเหมย
เฉินมู่กำหมัดแน่นแล้วพูดเสียงเย็น “ลู่ซีเจ๋อ ความอดทนของฉันมีขีดจำกัดนะ อย่าคิดว่าพ่อแม่คุณอยู่ที่นี่แล้วฉันจะไม่กล้าตบคุณนะ!”

ลู่ซีเจ๋อยังไม่เชื่อว่าเฉินมู่จะกล้าตบหน้าเขาต่อหน้าผู้คน เฉินมู่น่ะเป็นคนนิสัยนุ่มนิ่มจะตายไป!

เขาได้ยินเสียงผู้ชายในสายพูดว่าไปโรงพยาบาลอะไรนี่แหละ พอคิดว่าเฉินมู่มีผู้ชายคนอื่นอยู่ข้างนอกมานานแล้ว มันจะต่างอะไรกับการสวมเขาให้ตัวเขากันล่ะ?

ลู่ซีเจ๋อโกรธมาก “เฉินมู่ คุณกล้าทำแต่ไม่กล้ารับอย่างนั้นเหรอ? ผมเคยคิดว่าคุณเป็นคนที่ใสสะอาดคนหนึ่ง ที่เรื่องถอนหมั้นโกลาหลวุ่นวายขนาดนี้ ก็เพื่อไอ้คนป่วยกระเสาะกระแสะในโรงพยาบาลใช่ไหม!”

เฉินมู่ไม่เสียเวลาคิด ยกมือขึ้นตบไปที่หน้าของลู่ซีเจ๋อ เสียงสะท้อนที่ดังกึกก้องเรียกความสนใจผู้คนทั้งหมดให้หันมาทางนี้ต้นเสียงในพริบตา

ลู่ซีเจ๋อไม่อยากจะเชื่อ นี่เธอเป็นเฉินมู่ตัวจริงเหรอ? เฉินมู่ที่ตั้งแต่เล็กจนโตเชื่อฟังเขาทุกอย่าง? เมื่อสักครู่...ตบเขาเหรอ?

“ซีเจ๋อ!” เฉินชิงเสวี่ยรีบวิ่งเข้ามาหา เธอมองใบหน้าอีกด้านของลู่ซีเจ๋อที่แดงระเรื่องอย่างปวดใจ “ไม่เป็นไรใช่ไหม? ไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม?”

ลู่ซีเจ๋อใช้ดวงตาคู่นั้นจ้องไปที่เฉินมู
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terkait

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 46

    คำพูดขาดหายไปทันที ตอนเช้าเธอส่งเค้กกับคุกกี้ให้ฮั่วหยุนเซียวด้วยความปลื้มปลิ่ม และฮั่วหยุนเซียวก็กินเข้าไปตั้งหลายชิ้น หรือจะพูดว่า…โอวจินยื่นบันทึกการทดลองทางการแพทย์ให้กับเฉินมู่ แล้วพูดด้วยเสียงจริงจังอย่างหาได้ยาก “หยุนเซียวหมดสติไปเพราะเลือดออกในกระเพาะอาหาร เราได้ทำการตรวจเอ็กซ์เรย์และล้างกระเพาะอาหารไปแล้ว ไม่ได้อันตรายถึงชีวิต วันนี้เขาทานไปแค่อย่างเดียว นั่นก็คือของหวานที่คุณหนูเฉินส่งมา”“ผมทดสอบตัวอย่างของขนมหวานนั่นแล้ว ในคุกกี้มีส่วนประกอบของสารเคมีที่ใช้ทางอุตสาหกรรมปนอยู่เล็กน้อย มันสามารถเอามาใช้เป็นยาพิษสูตรดั้งเดิมได้ ด้วยปริมาณที่มีน้อย จึงไม่ได้ทำให้เสี่ยงอันตรายจนถึงชีวิต”เฉินมู่เปิดรายงานผลการทดสอบ ด้านบนเนืองแน่นไปด้วยศัพท์ทางการแพทย์ที่อ่านไม่เข้าใจ แต่ว่าคำพูดของโอวจินนั้นเธอฟังออกชัดทุกถ้อยคำดังนั้น เพราะของหวานที่เธอส่งไป ทำให้ฮั่วหยุนเซียวกินแล้วต้องเข้าโรงพยาบาล“ฉัน...” เฉินมู่อ้าปาก ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกไปดีทั้งพยานหลักฐานและพยานวัตถุก็มีพร้อม เธออธิบายไปก็จะมีแต่ยิ่งทำให้คำพูดดูไร้น้ำหนักสีหน้าโอวจินดูเอาจริงเอาจัง จากนั้นจึงถอนหายใจออกมา

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 47

    เฉินมู่ขยี้ผมไปมาเชิงหัวเสีย “วางแผนฆาตกรรม! คุณเชื่อหรือเปล่าล่ะ?”ฮั่วหยุนเซียวหัวเราะเบา ๆ “โอวจินไม่ได้บอกคุณเหรอ? ปริมาณยามันน้อยเกินไป ไม่เพียงพอที่จะคร่าชีวิตคนได้”เฉินมู่ถลึงตาใส่เขากลับ “นี่คุณเชื่อจริง ๆ เหรอคะ! ฆ่าคุณไปแล้วฉันจะได้อะไรขึ้นมา?”ฮั่วหยุนเซียวไม่ได้ตอบกลับ เขาลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงช้า ๆ “เทน้ำให้ผมหน่อย”เฉินมู่ลุกขึ้นเดินไปเทน้ำแล้วยื่นแก้วไปให้ฮั่วหยุนเซียว พอเห็นเขานั่งพิงอย่างไม่สบายตัว ก็เลยหยิบหมอนใบหนึ่งขึ้นมายัดไว้ด้านหลังของฮั่วหยุนเซียวให้ชายหนุ่มขยับตัวให้เข้าที่เข้าทาง เขายิ้มบาง ๆ “ช่างรู้ความจริง ๆ”เฉินมู่นั่งลงพลางถามกลับ “คุณวางใจเถอะค่ะ ฉันจะหาให้ได้ว่าใครเป็นคนวางยา จะไม่ปล่อยให้คุณเจ็บตัวฟรี ๆ แน่”ฮั่วหยุนเซียวตะลึงงัน คำพูดที่กล้าหาญนี้ออกมาจากปากของเฉินมู่เล่นเอาเขาทึ่งไปเลยตั้งแต่เด็กจนโต เขาเป็นผู้มีอำนาจควบคุมทุกอย่างในตระกูลฮั่ว แต่ไหนแต่ไรก็เป็นเขาที่ต้องคอยปกป้องตระกูลฮั่ว ปกป้องคนอื่น ๆแต่ตอนนี้ มีสาวน้อยคนหนึ่งที่เครื่องสำอางค์ลอกออกแทบจะหมดหน้านั่งอยู่ข้างเตียงของเขาด้วยท่าทีของคนที่กำลังกึ่งง่วงงุนกึ่งมีสติ แถมยังพู

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 48

    เฉินมู่ส่ายหน้า “ฉันยังมีธุระต้องที่ต้องกลับไปทำอยู่ อีกอย่างจะให้ฉันใส่ชุดราตรีเดินไปเดินมาตลอดเวลาก็คงไม่ได้ รอฉันทำธุระเสร็จก่อนแล้วคืนนี้จะมาอีกนะคะ”ฮั่วหยุนเซียวพยักหน้า “เดินทางระวัง ๆ”จากนั้นเฉินมู่ก็เดินออกไปจากห้องผู้ป่วยโอวจินยื่นมือโบกไปมาตรงหน้าเพื่อนสนิทพร้อมพูดหยอกล้อ “คนน่ะไปแล้ว! ไม่ต้องมองตาละห้อยขนาดนั้นก็ได้ไหม?”ฮั่วหยุนเซียวถอนสายตากลับมา “ฉันจะออกจากโรงพยาบาลได้ตอนไหน?”โอวจินที่อยู่บนโซฟาพูดตอบ “อยู่เพิ่มอีกสักสองวันไม่ดีเหรอ? นายจะได้มีเหตุผลให้เฉินมู่มาเยี่ยมทุกวันไง”ฮั่วหยุนเซียว “.....”พูดได้สมเหตุสมผลดีนี่!โอวจินกระตุกยิ้ม “พี่ชาย ฉันไม่เคยพูดเหรอว่าแต่ไหนแต่ไร นายเป็นคนที่ไม่กินของหวานเลย แต่นี่กลับซัดคุกกี้ไปตั้งหนึ่งกล่องใหญ่ นี่นายกลัวว่าตัวเองจะตายช้าลงหรืออะไร?”“เฉินมู่เป็นคนทำเองกับมือใช่ไหม? หรือว่าโตขนาดนี้แล้ว ยังไม่เคยกินของหวานที่ผู้หญิงทำเหรอ?”“คุณบอสฮั่วครับ ถ้าครั้งนี้ไม่ได้ไหวพริบอันรวดเร็วของผม เรื่องนี้จะต้องสร้างปัญหาให้กับตระกูลฮั่วของพวกนายแน่ แล้วถ้าเป็นอย่างนั้น เฉินมู่คงจะมานั่งพูดคุยกับนายอยู่ตรงนี้ได้หรอก? มีหวังคน

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 49

    พอเฉินมู่อยากจะคิดบัญชีก็ดันหาตัวต้นเหตุไม่เจอ อย่างนั้นก็กลับห้องไปนอนต่ออีกหน่อยดีกว่า รอคนกลับมาแล้วค่อยว่ากันเธอเพิ่งจะก้าวเท้าเข้ามาภายในห้อง โทรศัพท์มือถือก็ส่งเสียงดังขึ้น พอเห็นว่าคุณนายลู่เป็นคนโทรมาจึงถอนหายใจแล้วรับสาย “สวัสดีค่ะ คุณป้า”เสียงร้องไห้ของคุณนายลู่ดังขึ้นจากปลายสาย เสียงสั่นเครือพูดเป็นระยะ ๆ “เสี่ยวมู่ หนูรีบมาเร็วเข้า ป้าขอโทษหนูด้วยจริง ๆ ป้า...”พอเฉินมู่รับรู้ถึงน้ำเสียงวิตกของอีกคน เธอจึงเดินลงบันไดไปพลางพูดปลอบไปว่า “คุณป้าอย่าใจร้อนไปนะคะ หนูจะไปเดี๋ยวนี้”หญิงสาวโบกรถไปที่บ้านตระกูลลู่ เมื่อวานนี้ครอบครัวนี้ยังดูครึกครื้นอยู่เลย ทว่าวันนี้ห้องรับแขกกลับดูอึมครึมจนน่าตกใจ ที่ด้านหน้าก็ไม่มีคนรับใช้อยู่เลยสักคน การ์ดจำนวนหนึ่งถูกสั่งให้ยืนเฝ้าประตูหน้าไว้เพื่อกันไม่อนุญาติให้คนนอกเข้าไปเฉินมู่เดินผ่านการ์ดเข้าไป ก่อนจะเห็นคุณนายลู่กับคุณท่านลู่นั่งอยู่ตรงกลางโซฟา ส่วนลู่ซีเจ๋อก็นั่งอยู่ที่โซฟาเดี่ยวก้มหน้าไม่พูดอะไรครอบครัวเฉินลี้ซานเองก็อยู่กันพร้อมหน้าพลางล้อมรอบเฉินชิงเสวี่ยอยู่อีกด้าน เฉินชิงเสวี่ยกำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นพอคุณนายลู่เห็นเฉิน

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 50

    คุณนายลู่มองท่าทางอ่อนแอไร้กระดูกของเฉินชิงเสวี่ยแล้วพูดกังขาออกมาประโยคหนึ่ง “ก่อเรื่องแบบนี้ไปแล้วยังจะเหลือชื่อเสียงอะไรอีก?”คุณท่านลู่พยักหน้า “แต่คุณเฉินพูดถูกแล้ว ถึงยังไงพวกเราทั้งสองตระกูลก็ต้องดองกันอยู่ดี จัดการให้มันเร็วขึ้นหน่อยคงจะดีกว่า”คุณนายลู่มองไปยังเฉินมู่ เธอตัดใจจากเฉินมู่ไม่ได้จริง ๆ! เฉินมู่เป็นคนที่เธอคอยเฝ้าดูจนเติบใหญ่ เป็นคนที่เธอเลือกให้มาเป็นลูกสะใภ้!เฉินชิงเสวี่ยเอนกายพิงอกลู่ซีเจ๋อพร้อมกัดริมฝีปาก ให้ตายสิ! เธอเล่นใหญ่ขนาดนี้แล้วนะ! คุณนายลู่ยังจะอยากได้นังเฉินมู่อยู่อีกหรือ!ซู่หรูหลานเห็นดังนั้นจึงรีบพูดเสริมขึ้นมาทันที “ใช่แล้วค่ะ เสี่ยวมู่ก็เคยพูดเองว่าการหมั้นถูกยกเลิกไปแล้ว คงจะไม่มีความเห็นอะไรหรอกค่ะ ในเมื่อซีเจ๋อกับชิงเสวี่ย เด็กสองคนนี้ใจตรงกัน ก็ช่วยสนับสนุนพวกเขาเถอะค่ะ...”บรรยากาศอึมครึมในห้องนั่งเล่นเริ่มแพร่กระจายออกมา เฉินชิงเสวี่ยมองเฉินมู่น้ำตาคลอเบ้า “พี่คะ หนูรู้ว่าหนูทำผิดต่อพี่ แต่ว่าหนูรักซีเจ๋อจริง ๆ นะคะ ได้โปรด...”นี่ยังต้องบังคับให้เฉินมู่พยักหน้าด้วยหรือนี่!เดิมทีเฉินมู่ก็ไม่ได้ถือสาอยู่แล้วที่ทั้งคู่จะมาอยู่ด้วยกั

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 51

    ทันทีที่เฉินมู่พูดออกมา ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็ตกตะลึงไปพร้อม ๆ กัน วางยาพิษอะไรหรือ?ใบหน้าของซู่หรูหลานซีดเซียว หล่อนรีบวิ่งไปดึงตัวเฉินชิงเสวี่ยเข้ามาในอ้อมแขนทันที “เฉินมู่! นี่เธอพูดเรื่องบ้าอะไร? ตอนนี้กำลังคุยกันเรื่องงานแต่งงานของน้องสาวเธออยู่ อย่ามาทำแบบนี้เพียงเพราะมีความเคียดแค้นในใจแล้วมายัดเยียดความผิดให้คนอื่นนะ!”ลู่ซีเจ๋อก้าวเท้ามายืนอยู่ข้างหน้าเฉินชิงเสวี่ยและซู่หรูหลานด้วยความโกรธ “เฉินมู่ คุณนี่มันชอบสร้างปัญหาเหลือเกินนะ ที่ผ่านมาคุณกลั่นแกล้งเสวี่ยเอ๋อยังไม่พออีกเหรอ?”พ่อลู่และแม่ลู่ก็ตกใจเช่นกัน มีกลอุบายมากมายในตระกูลที่ร่ำรวยเช่นนี้ได้อย่างไรกัน แต่เรื่องที่วางยาพิษเป็นเรื่องที่หาได้ยากที่จะเกิดขึ้นต่อหน้าผู้คนคุณนายลู่ยืนขึ้นแล้วเดินไปข้าง ๆ เฉินมู่ จากนั้นถามอย่างประหม่า “เสี่ยวมู่ วางยาพิษอะไรเหรอ? มันเกิดอะไรขึ้น? บอกป้ามา ป้าจะเป็นจัดการให้”“แม่! เวลานี้ยังจะช่วยเฉินมู่อยู่อีกเหรอครับ? เธอทำให้เห็นชัดเจนแล้วว่าวางแผนทำร้ายคนอื่น! เธอไม่อยากให้เสวี่ยเอ๋อแต่งงานกับผมอย่างราบรื่น ดังนั้นเธอจึงพูดเรื่องเลวร้ายนี้ขึ้นมา!”ลู่ซีเจ๋อรู้สึกว่าแม่ของตัวเองน

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 52

    ทันทีที่คุณนายลู่เห็นการแสดงละครของซู่หรูหลานก็รู้สึกจิตใจว้าวุ่น ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าของลูกชายตัวเอง หล่อนคงจัดการกับสองแม่ลูกคู่นี้ไปแล้ว!“ซีเจ๋อ! หุบปาก!” คุณนายลู่ดุลูกชายด้วยความโกรธ ถ้าลู่ซีเจ๋อยังยืนกรานแบบนี้ต่อไป มันจะยิ่งทำร้ายหัวใจของเฉินมู่ไปเรื่อย ๆ!พ่อลู่กับเฉินลี้ซานมองดูผู้หญิงที่ทั้งร้องไห้ทั้งทำเสียงดังโวยวายแล้วล้วนรู้สึกว่าพวกหล่อนกำลังทำให้ผู้นำตระกูลอย่างพวกเขาขายหน้า ทว่าสามีอย่างพวกตนจะพูดอะไรได้ จะกลืนก็ไม่เข้า จะคายก็ไม่ออก ลู่ซีเจ๋อโกรธมาก ทำไมเขาถึงควบคุมความคิดของแม่ตัวเองไม่ได้นะเขามองไปที่เฉินมู่ จากนั้นก็พูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “เฉินมู่ คุณต้องบอกแม่ผมเองว่า ที่คุณถอนหมั้นนั้นเป็นเพราะเรื่องของชิงเสวี่ยกับผม หรือเพราะว่าคุณเปลี่ยนใจไปรักชายอื่นแล้ว! เมื่อวานคุณลุกลี้ลุกลนรีบออกไปจากงานเลี้ยง คุณรีบไปหาใครกันแน่!”“คุณนี่ช่างคิดได้อย่างรอบคอบเหลือเกินนะ! ในขณะที่ใจหนึ่งก็เลี้ยงดูผู้ชายแปลกหน้าอยู่ด้านนอก อีกใจหนึ่งก็กำลังวางแผนเอาใจแม่ของผมให้ได้แต่งงานกับตระกูลลู่ คุณคิดว่าผมมองกลอุบายเล็ก ๆ ของคุณไม่ออกเหรอ?”“นายหุบปากซะ!” คุณนายลู่รีบขัดขวา

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 53

    เฉินชิงเสวี่ยแสร้งเอนกายลงในอ้อมแขนของลู่ซีเจ๋ออย่างอ่อนแรง พร้อมสะอื้นไห้เบา ๆ “พี่คะ ได้โปรดถามคนรับใช้ของตระกูลลู่เถอะว่าคุณป้าได้กินเค้กหรือคุกกี้ที่พี่ทำมาให้เมื่อวานหรือเปล่า? และถ้ากินไปแล้ว ท่านเจ็บป่วยตรงไหนหรือเปล่า?”เธอตกใจกับคำพูดของเฉินมู่เมื่อครู่นี้ ต่อมาก็ได้ตอบสนองเฉินมู่กลับไป แต่ทว่าเฉินมู่นั้นไม่มีหลักฐาน แล้วทำไมเธอจะต้องกลัวด้วยล่ะ?บรรยากาศในห้องนั่งเล่นตอนนี้เงียบสงัด เฉินมู่จ้องมองเฉินชิงเสวี่ยและหัวเราะเบา ๆ “เฮอะ!”เสียงหัวเราะทำลายความเงียบของทุกคนในที่นั้น มันเป็นพฤติกรรมที่ทั้งจองหอง เย้ยหยัน และเปี่ยมไปด้วยความปิติยินดีเฉินชิงเสวี่ยรู้สึกถึงลางสังหรณ์แปลก ๆ ขี้นมาทันที มือเรียวจับเสื้อผ้าของลู่ซีเจ๋อไว้แน่น พลางถามด้วยเสียงสั่น “พี่หัวเราะอะไรเหรอ?”เฉินมู่มองไปที่เฉินชิงเสวี่ยเฉิน พร้อมเอื้อมมือไปบีบคางที่บอบบางของหล่อน ทำให้เฉินชิงเสวี่ยสะดุ้ง และตัวแข็งทื่อเล็กน้อย ก่อนจะคร่ำครวญเพราะความเจ็บปวดอย่างรุนแรง“เฉินมู่! คุณทำอะไรเนี่ย!” ลู่ซีเจ๋อตะโกนเรียกเฉินมู่เอนกายไปข้างหน้าเล็กน้อย กายบางขยับตัวเข้าไปหาเฉินชิงเสวี่ยพลันโต้กลับ “ตั้งแต่ต้นจนจ

Bab terbaru

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 255

    ฮั่วหยุนเซียวไม่รู้ว่าควรจะสงสารสาวน้อยตรงหน้าดี หรือควรจะภูมิใจในความหนักแน่นในสถานการณ์ที่อันตรายของเธอดีเขายกมือพร้อมขมวดคิ้ว “ฮานเฉิง จัดการให้เรียบร้อย”“ครับ บอส”ฮานเฉิงยกโทรศัพย์อยู่หลายสาย และแล้วนักข่าวที่สมควรจะอยู่ที่นี่ต่อ กลับแยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็วเฉิงหยวนกระพริบตา “ทำไมพวกเขาไปกันหมดแล้วล่ะ?”เมื่อฝูงชนสลายตัว สายตาเฉินมู่ก็สะดุดเข้ากับรถเบนท์ลีย์หรูที่จอดอยู่ข้างทาง“ปีศาจร้ายปรากฎตัวแล้ว” เธอกล่าวเฉิงหยวนถือถุงขนมของตัวเองตามไปและถามต่อ “อะไรนะ?”เฉินมู่ช่วยถือของในมือเธอ แล้วพูดว่า “ฉันจะไปส่งเธอที่บ้านก่อนแล้วกัน”ใต้แสงแดดอบอุ่นในฤดูหนาว สองสาวพูดคุยถึงเรื่องในอนาคต และรถหรูระดับโลกอย่างเบนท์ลีย์คันนั้นก็ขับตามหลังมาอย่างช้า ๆฮานเฉิงถามอย่างสุขุม “บอสครับ พวกเราจะขับช้าขนาดนี้จริงเหรอครับ?”ฮั่วหยุนเซียวมองแผ่นหลังหญิงสาวตรงหน้าอย่างสนใจ แล้วพยักหน้า “ขับช้ากว่านี้”ฮานเฉิง “...”เมื่อเดินมาถึงใต้อาคาร เฉินมู่ก็พูดว่า “คุณไปเก็บของให้เรียบร้อยแล้วเราไปโรงพยาบาลกัน”เฉิงหยวนปัดมือไปมา “ไม่ต้องหรอก ฉันไม่ได้บาดเจ็บตรงไหน พวกเขาแค่ขว้างปาผักมาขู่ฉัน

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 254

    เธอลงจากรถแล้วเห็นเฉิงหยวนที่ถูกฝูงชนล้อมเอาไว้ เหมือนแมวที่กำลังตื่นตระหนกตกใจ และไม่มีที่ซ่อนตัวเธอวิ่งฝ่าฝูงชนเข้าไป แล้วดึงเฉิงหยวนเข้ามายังอ้อมอก พร้อมถามอย่างกังวลว่า “เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”เมื่อเฉิงหยวนเห็นเฉินมู่ ก็ถึงกลับปล่อยโฮออกมาเธอยื่นมือไปปัดเศษผักบนตัวของเฉินมู่ออกให้ พร้อมส่ายหัว “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร”เฉินมู่ประคองเธอให้ลุกขึ้น และแล้วไข่ไก่ฟองหนึ่งก็ลอยมา แต่เฉินมู่ยกมือขึ้นรับไว้ได้อย่างแม่นยํา“แกร๊ก” ไข่ไก่ในมือถูกบดขยี้จนแหลก และไข่ไก่เหลว ๆ ก็ไหลลงมาตามข้อมือของเธอ แววตาอันโหดเหี้ยมของเฉินมู่ทำให้ฝูงชนและนักข่าวต่างค่อย ๆ สงบลงเธอพูดกับหน้ากล้องที่ใกล้ที่สุด ด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า “จรรยาบรรณของนักข่าวคือการนำเสนอความเป็นจริง หวังว่าสื่อมวลชนทุกคนจะตระหนักข้อนี้ไว้หน่อย”พลันมีเสียงดังมาจากด้านหลัง “ความจริงก็คือเฉิงหยวนเป็นมือที่สาม! คนทั้งโลกต่างก็รู้เรื่องนี้!”“ใช่ ๆ คุณเป็นใคร! ทำไมถึงได้แก้ตัวแทนเฉิงหยวน!”เฉินมู่ตอบอย่างเยือกเย็น “เธอไม่ใช่มือที่สาม หวังว่าหลังจากวันที่ความจริงกระจ่างแล้ว ทุกคนในที่นี้ต้องขอโทษต่อการกระทำที่ทำต่อเฉิงหยวน”จ

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 253

    เฉินมู่ซบอยู่ในอ้อมกอดลู่ซีเจ๋อพร้อมเช็ดน้ำตาด้วยท่าทีน้อยใจ “พี่คะ พี่เชื่อฉันสักครั้งเถอะ…”ลู่ซีเจ๋อหมดความอดทนกับเฉินมู่อย่างสิ้นเชิง เขาตะโกนอย่างเหลืออดว่า “ออกไป! ไสหัวออกไป!”เฉินมู่มองท่าทีที่ปวดใจของลู่ซีเจ๋อ แล้วถอนหายใจ “ลู่ซีเจ๋อ คุณ…”ลู่ซีเจ๋อมองหน้าเธอด้วยความโกรธเคืองเฉินมู่จึงได้เงียบลง พลางคิดว่าทำไมต้องปริปากพูดคำนี้ทั้ง ๆ ที่่ก่อนหน้านี้เธองัดหลักฐานเป็นร้อย ๆ อย่างเพื่อให้เห็นถึงจิตใจอันโหดเหี้ยมของเฉินชิงเสวี่ย แต่ลู่ซีเจ๋อก็มองไม่เห็นเธอจะเกลี้ยกล่อมเขาอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ แถมยังต้องถูกเฉินชิงเสวี่ยตอกกลับว่าเธออิจฉา“คุณคิดจะพูดอะไรอีก?” ลู่ซีเจ๋อมองเธอด้วยโกรธเคืองเฉินมู่ส่ายหัว “ไม่มีอะไรแล้ว แต่มีอะไรอยากจะบอกคู่หมั้นสุดที่รักของคุณหน่อย”เฉินชิงเสวี่ยมองเฉินมู่ด้วยสายตาที่หวาดกลัว “พี่มีอะไรอยากให้ฉันช่วยคะ...”เฉินมู่หัวเราะ แล้วพูดว่า “รบกวนเธอฝากบอกซุยซินยี่กับเฉินชิงโหรวด้วยนะ ว่าเฉิงหยวนจะกลับเข้าสู่วงการบันเทิงเร็ว ๆ นี้”เฉินชิงเสวี่ยจ้องมองเฉินมู่อย่างปวดใจ พลันเอ่ย “พี่คะ เฉิงหยวนเป็นมือที่สาม ทำไมพี่ยังจะคบหากับคนแบบนั้นอยู่อีก?”

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 252

    แผลเป็นที่หน้าเกลียดน่ากลัวเหมือนตัวหนอนเกาะอยู่บนใบหน้า แถมยังมีรอยแดง ๆ อยู่รอบ ๆ เฉินชิงเสวี่ยถอนหายใจอย่างโล่งใจ แผลเป็นยังอยู่!ตอนที่กำลังลองชุดคราวก่อน เธอได้ข่าวว่าเฉินมู่กำลังรักษารอยแผลพวกนี้ มันทำเธอทุรนทุรายไปหลายวันเธอกลัวว่าเฉินมู่จะรักษาร่อยรอยแผลบนใบหน้าจนหายดี เพราะหากใบหน้านี้หายดีแล้ว มันจะกลับมาทำให้ชาวเมืองปินไห่ตกตะลึงอีกครั้ง เฉินชิงเสวี่ยหัวเราะอย่างโล่งใจ แถมยังเย้ยหยันเฉินมู่ต่อว่า “ได้ยินว่าเธอไปรักษาใบหน้า ทำไมยังเป็นแบบนี้อยู่ล่ะ?”เธอชี้ไปยังใบหน้าของเฉินมู่ พร้อมหัวเราะเยาะเย้ย “เธอดูไม่ออกเหรอว่ามันอาการหนักกว่าเมื่อก่อนอีกน่ะ?”“เฉินมู่ อย่าพยายามต่อไปเลย หน้าของเธอยังไงก็รักษาไม่หายหรอก เธอต้องแบกหน้าที่เต็มไปด้วยรอยแผลแบบนี้ไปตลอดชีวิต เธอจะถูกผู้คนหัวเราะเยาะตลอดเวลา และถูกทอดทิ้งตลอดไป”เฉินมู่ง้างมือขึ้นแล้วกระแทกไปที่ใบหน้าของคนเจ็บอย่างแรง ใบหน้าของเฉินชิงเสวี่ยหันไปตามเสียงดัง “เพี๊ยะ”เฉินชิงเสวี่ยโดนตบจนโกรธมาก เธอจ้องมองเฉินมู่ด้วยความเคียดแค้น “สมควร ใครให้เธออยู่เป็นหนามยอกอกในตระกูลเฉิน เธอควรตายไปพร้อมกับแม่ของเธอตั้งนานแล้ว!”

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 251

    “นี่คุณ!” ลู่ซีเจ๋อถูกเฉินมู่ปั่นหัวจนออกอาการโกรธอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่ทั้งป่าเถื่อนและชั่วร้ายอย่างเธอมาก่อนเฉินชิงเสวี่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอีกครั้ง “ไม่เป็นไรหรอก พี่สาวก็แค่ล้อเล่น คุณไปเถอะ”เฉินชิงเสวี่ยออดอ้อนซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าอยากจะทานของหวานหน้าโรงพยาบาล ลู่ซีเจ๋อจึงได้แต่ทำตามคู่หมั้น แต่ก่อนเดินออกจากห้องก็ไม่ลืมที่จะถลึงตาใส่เฉินมู่อีกหนึ่งทีทันทีที่เขาเดินออกไป เฉินมู่ก็ขมวดคิ้วมองไปทางร่างบนเตียงอย่างเร็ว “เหลือเราแค่สองคนแล้ว มีอะไรอยากพูดไม่ใช่เหรอ?”ครั้งแรกเฉินลี่ซานสั่งให้เธอมาที่นี่ ครั้งที่สองลู่ซีเจ๋อก็พาเธอมาด้วยตัวเองอีกหนึ่งครั้ง เฉินชิงเสวี่ยเป็นคนวางแผนทั้งหมดให้เฉินมู่มาที่นี่ ไม่รู้ว่าเธอจะมีแผนการอะไรอีกเฉินชิงเสวี่ยเปลี่ยนสีหน้าในทันที ใบหน้าอ่อนหวานเมื่อสักครู่หายไปอย่างไร้ร่องรอยเธอมองหน้าเฉินมู่อย่างหงุดหงิด พร้อมพูดว่า “เธออย่ายุ่งเรื่องของตระกูลซุย!”เฉินมู่หัวเราะ ก่อนถามว่า “ทำไมเหรอ? ตระกูลซุยทำไมเหรอ?”เฉินชิงเสวี่ยพูดตรง ๆ ว่า “ฉันเตือนเธอด้วยความหวังดี ตระกูลซุยกับตระกูลเราทำธุรกิจร่วมกันมา ถ้าเธอทำงานแต่งซินยี่

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 250

    เฉินมู่ยักไหล่เล็กน้อย “ถึงฉันจะทำร้ายเธอจนตาย ฉันก็จะไม่รู้สึกผิด”ลู่ซีเจ๋อขมวดคิ้ว “เฉินมู่ คุณทำร้ายเสวี่ยเอ๋อถึงขั้นนั้น เธอยังไม่ถือโทษโกรธ แค่บอกให้คุณอย่าเข้าไปยุ่งกับตระกูลซุย แค่คุณไปเยี่ยมเธอบ้าง มันยากนักหรือไง?”เธอหัวเราะเยาะเล็กน้อย “แค่เธอบอกว่าไม่ถือโทษโกรธฉัน คุณก็เชื่อเหรอ? ลู่ซีเจ๋อ ฉันสงสัยจริง ๆ ว่าในสมองคุณมันมีรอยหยักบ้างไหม”ลู่ซีเจ๋ออึ้งไปสักพัก เขาไม่ใช่คนที่ทะเลาะวิวาทกับใครบ่อย ๆ ร่างสูงลากเฉินมู่ไปเรื่อย ๆ แล้วพูดว่า “ไปโรงพยาบาลกับผม!”ช่วงเวลาเลิกเรียนนักศึกษาทุกคนเดินลงจากอาคาร ผู้คนเดินผ่านไปผ่านมาตรงนั้น และแล้วทั้งสองก็เริ่มตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนเฉินมู่ไม่อยากตกเป็นประเด็นของคนทั้งมหาวิทยาลัยในวันพรุ่งนี้ จึงสะบัดมือออกอย่างจำใจและตอบว่า “ปล่อย ฉันเดินเองได้”ลู่ซีเจ๋อปล่อยมือเธอ เฉินหยวนจึงรีบวิ่งมาดึงแขนเฉินมู่ไว้ “ฉันไปเป็นเพื่อนนะ”เฉินมู่แตะมือเธอเบา ๆ “ไม่เป็นไร ไม่มีอะไรหรอก เธอกลับหอพักไปก่อนเถอะ”เฉินหยวนพูดด้วยความเป็นห่วงอีกครั้ง “งั้นเธอต้องระวังตัวนะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นต้องรีบโทรหาฉันนะ หรือไม่ก็… โทรหาตัวรวจเลย!”เฉินหยวนหัวเ

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 249

    เช้าวันถัดมา เฉินมู่ไปมหาวิทยาลัยตามปกติเรื่องของเฉิงหยวนยังเป็นที่กล่าวถึงบนโลกโซเชียล ซุยซินยี่ยอมจ่ายให้กับคอมเมนท์พวกนี้ไม่น้อยเลยจริง ๆแต่เฉินมู่ยังต้องกลับไปเรียน ถึงแม้ว่าชาวเน็ตจะยังพากันด่าทอดาราในสังกัดของเธอก็ตามทันทีที่เดินเข้าห้องเรียน เฉินหยวนก็โบกมือเรียก “เฉินมู่ ฉันจองที่ตรงนี้ไว้ให้เธอ”เฉินมู่สาวเท้าเข้าไปพร้อมกระเป๋านักเรียน พลางเผยยิ้มกว้าง “ขอบคุณนะ”จางหยางที่นั่งโต๊ะด้านหน้าก็ยื่นกาแฟกับพร้อมแซนด์วิชให้ “อาหารเช้าของเธอ”เฉินมู่พูดด้วยความปลาบปลื้มใจ “ทำไมพวกเธอดีกับฉันจังเลย?”จางหยางส่ายหัวอย่างเคอะเขิน แล้วตอบว่า “แต่ก่อนฉันไม่ค่อยเป็นมิตรกับเธอ เพราะฉะนั้นตอนนี้ฉันจะแก้ตัว” ตั้งแต่ที่เธอทำให้ผู้คนเกิดความประทับใจในคืนงานเลี้ยงปีใหม่ ทุกคนในชั้นเรียนก็หันมาดีกับเธอเฉินหยวนรีบวิ่งเข้ามาซุบซิบ “เธอเห็นหรือยังว่าข่าวเฉิงหยวนในเน็ตกลับมาฉาวอีกแล้วนะ?”เฉินมู่รับอาหารเข้ากัดไปหนึ่งคำ ก่อนพยักหน้าตอบ “เห็นแล้ว”เฉินหยวนรีบโต้ตอบทันที “เฉินมู่ ฉันเห็นเธอสนิทกับหล่อน หล่อนไม่ใช่คนดีนะ!”เฉินมู่หัวเราะ ก่อนตอบว่า “หล่อนเป็นคนดีมาก แล้วต่อไปเธอจะรู้เอง

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 248

    แค่คําเดียว ทำให้มุมปากของฮั่วหยุนเซียวกระตุกยกโค้งราวไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มไว้ได้เขาแตะมือไปที่ใบหน้าของเฉินมู่ พลางเรียกอย่างอ่อนโยนว่า “มู่มู่”เฉินมู่ลุกขึ้นนั่งอย่างสะลึมสะลือ แล้วถาม “คุณกลับมาแล้วเหรอคะ ตอนนี้กี่โมงแล้ว แล้วคุณทานข้าวหรือยัง?”แม้ว่าเธอไม่ได้งดงามเหมือนเหล่าคนมีชื่อเสียง แต่ก็แฝงด้วยความอ่อนหวานอยู่บ้างฮั่วหยุนเซียวไม่เคยรู้สึกว่า คําว่าเฉินมู่คํานี้จะอบอุ่นและน่าหลงใหลเช่นนี้มาก่อนหญิงสาวที่เขาสนใจนอนอยู่บนโซฟาด้วยท่าทีกำลังงัวเงียผมเผ้ายุ่งเหยิงสามคำถามต่อเนื่องนั้นดึงเขาออกจากภวังค์และเข้าสู่ความเป็นจริง แต่เขาไม่มีทางเลือก และทำตามอย่างเต็มใจเฉินมู่อยู่ในอาการครึ่งหลับครึ่งตื่น ดวงตาค่อย ๆ ปิดลงอีกครั้ง ช่วงนี้เธอพักผ่อนไม่เพียงพอ ถ้าอยู่ในความสงบเมื่อไหร่เธอพร้อมจะหลับทันที“อืม…” จู่ ๆ ความเย็นก็เข้ามากระทบริมฝีปาก สมองเฉินมู่รู้สึกตื่นตัวขึ้นมาทันทีสมองของเธอเริ่มประมวลผล พลันฝืนลืมตาขึ้น และเลียริมฝีปากตามสัญชาตญาณเธอมองเข้าไปในสายตาลึกลับของชายตรงหน้า ก่อนถามอย่างงุนงงว่า “อะไรเหรอ?”ปลายลิ้นของฮั่วหยุนเซียวไล่เลียตรงริมฝีปากล่างของตน รา

  • เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่   บทที่ 247

    เมื่อทุกคนออกไป เฉิงหยวนก็ยังคงเกาะแขนของเฉินมู่ด้วยร่างกายอันสั่นอยู่อย่างนั้นเฉินมู่แตะมือเธอ พร้อมปลอบใจว่า “ไม่เป็นไรนะ ฉันจะคอยปกป้องคุณเอง”เฉิงหยวนพยักหน้า “ฉันเชื่อคุณ แต่ฉันไม่เข้าใจ ทำไมคนร้ายแบบพวกนั้น ถึงได้กล้ากล่าวหาเหยื่อแบบนี้”ผู้อำนวยการหยางวิ่งเข้ามาถามอย่างรีบร้อน “ผู้อำนวยการเฉินบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ? ผมพยายามห้ามคุณหนูซุยแล้ว แต่…”เฉินมู่ปัดมือไปมา พลางบอก “ไม่เป็นไรค่ะ ผู้อำนวยการหยางไม่ต้องกังวล นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเรา”เธอมองร่องรอยความเสียหายของข้าวของบนพื้น แล้วพูดต่อ “พวกเธอทำอะไรเสียหายบ้าง ลิสต์ให้ฉันด้วยนะ”ผู้อำนวยการหยางรีบยกปัดไม้ปัดมือปฎิเสธอย่างเร็ว “ไม่ได้ ๆ จะให้ผู้อำนวยการเฉินชดใช้ได้อย่างไร?” เฉินมู่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ใครบอกว่าฉันจะเป็นคนชดใช้ค่าเสียหาย? คุณหยางจัดการลิสต์รายการของที่เสียหายมาก็พอค่ะ”ผู้อำนวยการหยางก็ไม่รู้ว่าเฉินมู่คิดจะมาไม้ไหน จึงทำได้เพียงทำตามคำสั่งเท่านั้นเฉิงหยวนกระแอมเล็กน้อย แล้วถามด้วยความระมัดระวังว่า “คงไม่ใช่ให้ฉันชดใช้ค่าเสียหายหรอกนะ?”“หึหึ” เฉินมู่ยิ้ม “ไม่ใช่ คนที่ลงมือทำลายข้าวของต่าง

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status