บทที่ 0897

แตกต่างจากความอ่อนโยนตามปกติ ตอนนี้น้ำเสียงของซ่งชิงชวนเผยถึงความเย้ยหยันและไม่แยแสอย่างชัดเจน ราวกับไม่ใช่ครั้งแรกที่พบเจอเรื่องแบบนี้

เฉียวสือเนี่ยนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรได้บ้าง เธอจึงช่วยพยุงเขา “ไปหาที่ราบที่ใช้พักได้กันก่อนเถอะค่ะ”

หลังจากช่วยให้ซ่งชิงชวนนอนลงด้านข้างอย่างยากลำบากแล้ว ทั้งคู่ก็แทบจ