ซ่งชิงชวนไม่ได้ตอบออกมาในทันที ต้องให้เวลาผ่านไปครู่หนึ่งถึงจะพูดออกมาได้ด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “เอวถูกกระแทกน่ะ ไม่เป็นอะไรมากหรอก”หินในบริเวณนี้เป็นตะปุ่มตะป่ำไม่เสมอกัน ดูเหมือนว่าที่เธอไม่เป็นอะไรเลยนั้น น่าจะเพราะซ่งชิงชวนทำตัวเป็นเบาะเนื้อมนุษย์รองให้เธอเฉียวสือเนี่ยนรู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อย แต่
“ว่าอะไรนะ?”แม้ว่าจะอยู่ใกล้กัน แต่เสียงของซ่งชิงชวนนั้นเบาอย่างกับเสียงยุง เฉียวสือเนี่ยนจึงได้ยินไม่ชัดเจนซ่งชิงชวนดูเหมือนจะเหนื่อยอ่อนมากแล้ว เขาจึงไม่ได้พูดอะไรอีกแต่ไหนแต่ไรมาเฉียวสือเนี่ยนก็ไม่เคยเข้าใจซ่งชิงชวนอยู่แล้ว และเธอเองก็คร้านจะถามต่ออีกทั้งคู่กำลังทิ้งน้ำหนักอยู่บนกองฟางบริเวณห
แตกต่างจากความอ่อนโยนตามปกติ ตอนนี้น้ำเสียงของซ่งชิงชวนเผยถึงความเย้ยหยันและไม่แยแสอย่างชัดเจน ราวกับไม่ใช่ครั้งแรกที่พบเจอเรื่องแบบนี้เฉียวสือเนี่ยนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรได้บ้าง เธอจึงช่วยพยุงเขา “ไปหาที่ราบที่ใช้พักได้กันก่อนเถอะค่ะ”หลังจากช่วยให้ซ่งชิงชวนนอนลงด้านข้างอย่างยากลำบากแล้ว ทั้งคู่ก็แทบจ
เฉียวสือเนี่ยนไม่ได้เตรียมรับมือว่าซ่งชิงชวนจะดึงเธอ หลังจากส่งเสียงอุทานออกมาตามสัญชาตญาณ ก็ใช้ศอกทั้งสองข้างดันหน้าอกของซ่งชิงชวนไว้ซ่งชิงชวนรู้สึกเจ็บเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยเฉียวสือเนี่ยน และพลิกตัวมากดทั้งร่างของเฉียวสือเนี่ยนไว้ใต้ร่าง!เฉียวสือเนี่ยนยกเท้าขึ้นหมายจะจู่โจมซ่งชิงชวน แต่ซ่ง
ความหนาวเย็นที่แล่นขึ้นมาจากปลายเท้า ทำให้เฉียวสือเนี่ยนซึ่งตัวเย็นอยู่แล้ว ก็ยิ่งรู้สึกหนาวขึ้นไปอีก แน่นอนว่าฮั่วเยี่ยนฉือสัมผัสได้ถึงความผิดปกติของเธอ เขาจึงใช้เสื้อคลุมของตัวเองคลุมตัวเธอเอาไว้“ซ่งชิงชวน พวกคุณพยายามทำเรื่องทั้งหมดนี้เพราะอยากจะเอาชีวิตฉันงั้นเหรอ?” เฉียวสือเนี่ยนถามซ่งชิงชวน
จากผลการตรวจสอบพบว่า ตอนนั้นคุณผู้หญิงเซิ่งถูกคนในครอบครัววางแผนให้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับพ่อของซ่งชิงชวน จากนั้นก็ถูกบังคับให้แต่งงานกับเขาคุณผู้หญิงเซิ่งคัดค้านมาโดยตลอด และเมื่อรู้ว่าตั้งครรภ์ เธอก็ยังคงยืนกรานว่าจะไม่เก็บเด็กไว้ คนตระกูลเซิ่งจึงขังเธอเอาไว้และคิดว่าหลังจากที่คลอดลูกแล้ว เธอจะย
เฉียวสือเนี่ยนมองซ่งม่านที่ดวงตาแดงก่ำและใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล เธอจึงพูดขึ้นมาว่า “ซ่งม่าน ฮั่วเยี่ยนฉือเพิ่งสืบเจอเรื่องบางอย่างที่อาจเกี่ยวข้องกับพี่ชายของคุณ เพราะฉะนั้นพวกเราถึงไม่พาเขากลับมาด้วยและเลือกให้ทางตำรวจจัดการแทน”ซ่งม่านได้ยินดังนั้นก็ชะงักไป “หมายความว่าพี่ชายฉันเกี่ยวข้องกับ
ผู้ที่มาคือฮั่วเยี่ยนฉือเขายืนขวางอยู่ตรงหน้าโจวหยางอิง แต่ไม่ได้กีดกันหรือตักเตือนโจวหยางอิง ตรงกันข้ามกลับเอ่ยด้วยโทนเสียงที่เจือไปด้วยความรู้สึกขอโทษเล็กน้อย “ผมเดินไปถึงลิฟท์เพิ่งจะนึกได้ว่ายังไม่ได้ถามคุณโจวเลยว่าทานข้าวหรือยัง ต้องการให้ผมพาไปทานอะไรด้วยกันไหม?”โจวหยางอิงมองฮั่วเยี่ยนฉือที่อ