เฉียวสือเนี่ยนไม่ได้เถียงเรื่องนี้กับซ่งชิงชวนต่อ ในเมื่อซ่งชิงชวนดึงดันว่าจะเป็นคนให้เอง ก็ให้เขาทำไปแล้วกันเฉียวสือเนี่ยนส่งเลขบัญชีกับช่องทางติดต่อของอีกฝ่ายให้ซ่งชิงชวน จากนั้นก็กล่าวขอตัวกับเขาไปพอเปิดประตูรถ เฉียวสือเนี่ยนก็เห็นคนขับรถของซ่งชิงชวนที่ยืนอยู่ด้วยความนอบน้อมอยู่ไม่ไกลซ่งชิงชวน
“...” ป้าหวังเผยสีหน้าตกตะลึงระคนเสียใจ หล่อนรับเสื้อคลุมจากเฉียวสือเนี่ยนมา “เดี๋ยวพรุ่งนี้ป้าจะเอาไปซักแห้งให้นะคะ คุณเฉียวรีบไปพักผ่อนเถอะค่ะ”เฉียวสือเนี่ยนเดินไปที่ห้องตามคำของป้าหวังป้าหวังมองเงาหลังของเฉียวสือเนี่ยนแล้วถอนหายใจออกมาตอนนี้ฮั่วเยี่ยนฉือมีเน็ตไอดอลมาตามพัวพันอยู่ข้างกายคุณผู้
เพราะเฉียวสือเนี่ยนระแวงหลีซูเหยียน เลยกดอัดเสียงไว้ตั้งแต่ที่หล่อนโทรศัพท์เข้ามาหาแล้วนึกไม่ถึงว่าหลีซูเหยียนจะระวังตัวแจขนาดนี้ ถึงกับเดาความคิดของเธอได้“สือเนี่ยนโกรธเหรอ? หรือเข้าใจฉันผิดจริง ๆ เหรอ? ฉันเห็นเธอเป็นเพื่อนสนิทฉันมาตลอดเลยนะ” น้ำเสียงของหลีซูเหยียนแฝงความน้อยเนื้อต่ำใจเอาไว้ด้วย
หญิงวัยกลางคนเก็บกรรไกรของหลีซูเหยียนไป “ในเมื่อมาปักดอกไม้ หนูก็ควรปักดอกไม้ให้ทุกคนพอใจออกมาจากกระถางหนึ่งนะ ตัดทิ้งไปแบบนี้แล้วหนูจะใช้ดอกไม้ที่ไหนล่ะ?”หลีซูเหยียนยิ้มหวาน “ป้าเซิ่งสบายใจเถอะค่ะ หนูแยกหนักเบาเป็น ไม่ทำพลาดแน่นอน ป้าจะได้กลับไปอย่างสบายใจค่ะ”......เฉียวสือเนี่ยนเลิกงานแล้วตรงกล
นัยน์ตาดำขลับของฮั่วเยี่่ยนฉือจ้องมองมาที่เฉียวสือเนี่ยนโดยไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก ราวกับว่าเขาโดนทิ้ง จากนั้นอุ้มเสี่ยวควีนก้าวเดินกลับห้องตัวเองอย่างเชื่องช้า เฉียวสือเนี่ยน “...”ฮั่วเยี่ยนฉือไม่ได้เป็นอะไรไปใช่ไหม?หลายวันก่อนยังสนิทสนมกับอิ๋นเสี่ยวซือ ไปฟาร์มกับหล่อน และดูมีความสัมพันธ์ที่ดีเลยท
ซ่งชิงชวนเป็นคนโทรมาเฉียวสือเนี่ยนกดรับ “คุณซ่ง โทรหาฉันมีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?”ซ่งชิงชวนเอ่ยขึ้น “ได้ยินม่านม่านบอกว่า คุณเฉียวไม่ได้รับมือถือเหรอครับ?”เฉียวสือเนี่ยนยิ้มออกมา “คุณซ่งไม่ต้องเกรงใจค่ะ มือถือแค่เครื่องเดียว ฉันมีสำรองอยู่ค่ะ”“กลัวว่าผมจะแอบทำอะไรตุกติกไว้ในมือถือเหรอ?” จู่ ๆ ซ่ง
แน่นอนว่าเฉียสือเนี่ยนเห็นความเปลี่ยนแปลงทางสีหน้าของฮั่วเยี่ยนฉือ แต่เธอไม่คิดที่จะอธิบายกับเขาเธอจูงมือฮั่วอวี่ซานเดินไปทางลิฟต์ฮั่วเยี่ยนฉือเองก็รู้ดีว่าสถานะของตัวเองในใจของเฉียวสือเนี่ยงอยู่ห่างไกลกว่าฮั่วอวี่ซานมากถึงจะถามออกไปว่าใครมารับ เฉียวสือเนี่ยนก็คงไม่บอกอยู่ดีเขาทำได้เพียงอุ้มเสี่
เฉียวสือเนี่ยนเงยหน้ามองใบหน้าหล่อเหลาไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ ของฮั่วเยี่ยนฉือ รวมถึงดวงตาที่ไร้ความรู้สึก รู้สึกว่าความไม่สบอารมณ์และรังสีกดดันของเขามาอย่างแปลกประหลาดเฉียวสือเนี่ยนไม่มีอารมณ์มาโต้เถียงกับเขา “เมื่อกี้ซ่งชิงชวนพูดอย่างชัดเจนแล้วนะ อวี่ซานชอบเล่นกับซ่งม่านมาก ไม่ต้องให้ฉันอยู่ด้วยตลอดก็ไ