“อยากให้ฉันเรียกรถพยาบาลมารอไว้ก่อนไหม?” เฉียวสือเนี่ยนถามถ้าทำแบบนั้นหากมีใครล้มลงไปก่อน ก็จะส่งไปโรงพยาบาลได้อย่างทันท่วงทีแต่น่าเสียดายที่ไม่มีใครสนใจความปรารถนาดีของเธอฮั่วเยี่ยนฉือนั่งตัวตรงถือแก้วเหล้าด้วยนิ้วเรียวยาว ขณะที่กระดกเข้าปากอย่างไม่ยี่หระ ราวกับทำการแสดงงานศิลปะบางอย่างอยู่โม่ซ
ว่ากันตามจริง ชายหัวล้านครึ่งหัวทำงานในหยวนเจิ่ง เป็นพนักงานเก่าที่ทั้งขยันทำงานและสร้างคุณงามความดีอย่างใหญ่หลวง นั่นก็ไม่ควรจะล่วงเกินโม่ซิวหย่าวนครั้งแล้วครั้งเล่าบวกกับท่าทางที่เขาหวาดกลัวอำนาจของฮั่วเยี่ยนฉือเขาซึ่งโดนไล่ไปแล้วก็ควรจะทำตัวซื่อสัตย์ ทำไมถึงไม่กลัวถูกเอาคืน แถมยังพาคนจำนวนมากขน
เสียงที่รีบร้อนของโจวเทียนเฉิงดังขึ้น “ใครก็ได้รีบเข้ามาเร็ว!”เฉียวสือเนี่ยนถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่างน้อยก็จะไม่ถูกโจมตีจากทั้งสองฝั่งอีกคนจำนวนมากเข้ามาในห้องส่วนตัวอย่างเนืองแน่น ด้านในมีทั้งเสียงต่อยตีและเสียงกรีดร้องต่าง ๆ นา ๆ ผู้ชายที่เพิ่งใช้ท่อนเหล็กตีพวกเธอก็ส่งเสียงร้องออกมาเช่นกัน เหม
ไม่เพียงแค่เย็นชา แต่ยังมีความไม่เต็มใจด้วย? โมโห? รวมทั้ง...ความพ่ายแพ้ด้วย? คนถัดไปที่ฮั่วเยี่ยนฉือพูดถึงน่าจะเป็นโม่ซิวหย่วนล่ะมั้งในเมื่อเขาเข้าใจผิดถึงความสัมพันธ์ของเธอกับโม่ซิวหย่วน งั้นเด็กที่อยู่ในท้องของเธอมีความเป็นไปได้สูงว่าจะยังอยู่เฉียวสือเนี่ยนโล่งอกอย่างแปลกประหลาด“ทำไมไม่พูดล่ะ
ยังสัมผัสไม่ถึงกริ่ง แต่เธอก็ทำแก้วน้ำที่อยู่ข้างเตียงตก ‘เพล้ง’ ออกมาเสียงดังสนั่น“ประธานฮั่ว คุณทำอะไรน่ะ!”ในเวลานี้เอง ประตูห้องพักผู้ป่วยถูกเปิดออก ฟู่เถียนเถียนที่สวมชุดพยาบาลรีบพุ่งเข้ามา ใช้แรงลากฮั่วเยี่ยนฉือที่บ้าคลั่งออกไปในที่สุดเฉียวสือเนี่ยนก็ได้รับอิสระแล้ว เธอไม่สามารถพูดอะไรได้เลย
ได้ยินชื่อของป๋ายยอีอี เฉียวสือเนี่ยนก็ขมวดคิ้มงามแน่นขึ้นมา “ทำไมเธอก็อยู่ที่นี่ด้วยล่ะ?”ตอนนั้นโทรเรียกรถโรงพยาบาลแล้วไม่ใช่เหรอ หรือว่าก็เป็นที่โรงพยาบาลนี้ด้วย?ฟู่เถียนเถียนยืนยันความคิดของเธอ “โรงพยาบาลพวกเราใกล้นี่นา สวยด่วน 120 ต่างก็ส่งมาที่ใกล้เคียงทั้งนั้นแหละ”“อาการของเธอเป็นยังไงบ้าง?
โทรศัพท์ไปหาโม่ซิวหย่วน กลับไม่มีคนรับสายเฉียวสือเนี่ยนจึงส่งข้อความไปหาเขา ให้เขามีเวลาว่างเข้ามาที่โรงพยาบาลหน่อย เธอมีเรื่องอยากจะคุยกับเขาเพิ่งจะเก็บโทรศัพท์ ฟู่เถียนเถียนที่เปลี่ยนเป็นชุดพยาบาลก็เอาอาหารเช้ามาส่งให้เธอ“องค์หญิง เชิญรับประทานอาหารเพคะ” ฟู่เถียนเถียนเอ่ยที่แฝงไปด้วยความปลอบโยน
“...” สีหน้าของโจวเทียนเฉิงดูสงบ “ผมไม่ได้รับการแจ้งเตือนเรื่องนี้จากประธานฮั่วครับ”“เขาตั้งใจจะตรงไปสำนักทะเบียนเลยใช่ไหม?” เฉียวสือเนี่ยนถามอีกครั้งโจวเทียนเฉิงเอ่ยด้วยสีหน้าไร้การเปลี่ยนแปลง “ขอโทษครับคุณผู้หญิง ผมไม่รู้ถึงการตัดสินใจของประธานฮั่ว”เฉียวสือเนี่ยนเข้าใจในทันที ฮั่วเยี่ยนฉือเคยชิ