LOGINShare
บทที่ 11 คุณชายฮุ่ยเจิน
Last Updated:
2025-03-29 11:21:18
Related chapters
เกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก บทที่ 12 เรื่องแปลก ๆ
บทที่ 12 เรื่องแปลก ๆวันเวลาผ่านพ้นไปครึ่งเดือนที่เสี่ยวลี่เหมยมาอยู่กับท่านอา นางเหน็ดเหนื่อยอยู่กับการปลูกผักแต่ก็ทำให้นางมีความสุขมาก ๆ ที่ได้ลงมือทำด้วยตนเองจนตอนนี้ผักที่นางได้ลงมือหว่านเมล็ดเติบโตขึ้นมาเขียวขจี"ท่านอาเจ้าคะ ในเรือนของท่านอามีบ่าวที่เป็นชายกี่คนเจ้าคะ"เมื่อเช้าเสี่ยวลี่เหมยไปรดน้ำผักกับสาวใช้เห็นว่าตอนนี้แตงกวาของนางกำลังจะหาไม้เพื่อปีนป่ายจึงกลับมาหาท่านอาที่เรือนเพื่อถามหาบ่าวที่เป็นบุรุษ"ก็เพียงไม่กี่คน ทำไมหรือ"ซีเหนี่ยวกำลังตากผ้าอยู่หันมาถามหลานอย่างสงสัย"ข้าต้องการไม้ไผ่บนเขามาทำค้างให้กับแตงกวาเจ้าค่ะ ""เช่นนั้นข้าจะให้บ่าวนเรือนไปจัดการให้เจ้าเอง ว่าแต่เจ้าเถิดมาอยู่ที่นี่ก็หลายวันแล้วรู้สึกคิดถึงเรือนตระกูลลู่หรือไม่ ""ก็มีบ้างเจ้าค่ะ แต่อยู่ที่นี่ข้ามีความสุขมากนะเจ้าคะ ได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมากมายแถมยังได้กินอาหารฝีมือท่านอาทุกวันแต่มีเรื่องหนึ่งที่ข้าไม่เข้าใจเลยเจ้าตค่ะเมื่อตะวันตกดินทุกคนในหมู่บ้านทำไมถึงรีบเข้านอนกันเจ้าคะ หากจะบอกว่าเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานแต่ว่าจะเหนื่อยทุกวันทุกเรือนก็คงมิใช่นะเจ้าคะ "นางมาอยู่ที่นี้สักพักสังเกตเห็นชาวบ้าน
Last Updated : 2025-03-29เกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก บทที่ 13 ไม่เชื่อว่าเป็นฝีมือปีศาจ
บทที่ 13 ไม่เชื่อว่าเป็นฝีมือปีศาจรุ่งเช้ามาเยือนเสี่ยวลี่เหมยตื่นแต่เช้ารีบไปหาท่านอาที่ห้องพร้อมคำถามเต็มหัวไปหมด นางเดินเข้ามาในเรือนพร้อมเรียกท่าอาจากด้านนอก"ท่านอาเจ้าคะ ข้าขอเข้าไปด้านในได้หรือไม่" นางเงียบฟังคำตอบไม่นานเสียงด้านในก็ดังออกมา"เข้ามาสิ" นางเปิดประตูเข้าไปด้านในห้องของท่านป้าตอนนี้นางกำลังแต่งกายอยู่ก็หันมาถามหลานสาวเหตุใดนางถึงมาหานางแต่เช่าตรู่"เจ้ามาหาแต่เช้ามีเรื่องอันใดหรือไม่""ท่านอาช่างรู้ใจข้าเสียจริง ก็เรื่องที่ท่านอาเล่าให้ข้าฟัง ข้าไปนอนครุ่นคิดทั้งคืนก็ยังค้างคาในใจอยากจะมาถามท่านอาให้รู้แจ้งเจ้าค่ะ""เรื่องอันใดอย่างนั้นหรือ""ท่านอาว่าเป็นฝีมือปีศาจจริง ๆ เช่นนั้นหรือเจ้าคะ แล้วเหตุใดถึงพึ่งมาปรากฎตัว ข้าคิดว่านี่น่าจะเป็นฝีมือของมนุษย์เสียมากกว่าเจ้าค่ะ""แล้วมนุษย์จะทำเช่นนี้ทำไมกันไม่เห็นจะได้ผลประโยชน์อันใด""แล้วปีศาจจะทำเรื่องนี้ทำไมเจ้าคะ ไม่เห็นจะได้ผลประโยชน์อันใดเช่นกัน " เสี่ยวลี่เหมยแย้งคำพูดของท่านอาจนเขานิ่งเงียบเพราะคิดตามที่เสี่ยวลี่เหมยเอ่ยออกมา"นั้นสิ เช่นนั้นเจ้าก็ออกไปกินอาหารเช้าเถิดเดี๋ยวข้าจะเข้าไปในหมู่บ้านสักครู่ " ท่าน
Last Updated : 2025-03-30เกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก บทที่ 14 หนีไม่พ้น
บทที่ 14 หนีไม่พ้นหลังจากนั้นท่านอาได้เข้าครัวทำอาหารพร้อมกับลี่อินปล่อยให้ไป๋เซ่ออยู่กับเสี่ยวลี่เหมย นางเก็บเรื่องที่ท่านอามาเล่าให้ฟังอย่างถ้วนทีก็ไม่เข้าใจสักนิด ทำไมชาวบ้านถึงหูเบาเชื่อเรื่องเช่นนี้ด้วย ปีศาจเหตุใดถึงต้องการพืชผักแทนที่จะเป็นเงินทอง ยิ่งคิดยิ่งทำให้ปวดหัว เสี่ยวลี่เหมยจึงได้ออกมาเดินรับลมด้านนอกไม่นานลี่อินก็ได้ตามไปกินอาหารเย็น หลังจากกินอาหารเย็นเสร็จทานอาก็ได้กำชับไม่ให้เสี่ยวลี่เหมยออกมาด้านนอกอีก เพราะนางเกรงว่าหลานสาวจะเสียสติหากได้พบปีศจจอย่างชายฉกรรจ์ที่เคยลบหลู่ราตรีมืดมิดเสียงทุกอย่างเงียบสงัดมีเพียงเสียงสายลมที่พัดผ่านกระพวนเสียงดังกระทบกันไปมา เสี่ยวลี่เหมยนอนอยู่บนเตียงนอนหนานุ่มด้วยปุ๋ยฝ้าย นางลืมตาพลิกตัวมาด้านขวาก็ต้องชะงักตกใจเมื่อเห็นท่านอ๋องมานอนเคียงคู่แถมยังมองนางด้วยสายตาหยาดเยิ้มยิ้มกว้างอ่อนหวาน อย่างไม่เคยพบเห็นมาก่อน"กรี๊ด! นี่ท่านอ๋องมาอยู่ในห้องหม่อมฉันได้อย่างไรเพคะ แถมไม่ใช่มาอยู่ธรรมดาแต่มานอนร่วมเตียงกับหม่อมฉัน ออกไปเดี๋ยวนี้นะเพคะ" เสี่ยวลี่เหมยกรี๊ดร้องใช้มือผลักไสให้ใบหน้าของจวิ้นอ๋องออกห่างตนพรางขยับกายหนี แต่ทว่าจวิ้นอ๋องจ
Last Updated : 2025-03-30เกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก บทที่ 15 ไม่ต้อนรับ
บทที่ 15 ไม่ต้อนรับ"ท่านอ๋องรอหม่อมฉันอยู่ที่นี่กับลู่เพ่ยสักครู่นะเจ้าคะ หม่อมฉันจะเข้าไปดูที่ห้องครัวสักครู่ ""ท่านอาอยู่ที่นี่กับท่านอ๋องเถอะเจ้าค่ะ ข้าจะเข้าไปดูที่ห้องครัวเอง" เสี่ยวลี่เหมยไม่อยากอยู่กับท่านอ๋องเพียงลำพังจึงรีบเสนอเข้าไปดูที่ห้องครัวเอง แต่เหมือนท่านอาจะไม่เข้าใจหลานรัก"เจ้าอยู่ดูแลปรนนิบัติท่านอ๋องนะดีแล้ว ส่วนเรื่องอาหารการกินข้าจะจัดการเอง ท่านอ๋องเดี๋ยวหม่อมฉันมานะเพคะ" เจียวหั่วยิ้มกว้าง พร้อมพยักหน้าให้แก่ซีเหนี่ยว นางโค้งคำนับพร้อมเดินออกไป ภายในห้องโถงตอนนี้เหลือเพียงท่านอ๋องกับเสี่ยวลี่เหมย บรรยากาศช่างอึดอัดเหลือทน"เจ้าคิดจะหนีข้าอย่างนั้นหรือ ข้าบอกแล้วอย่างไรว่าเจ้าหนีข้าไม่พ้นหรอกนะยอมกลับไปพร้อมกับข้าเถอะจะทนลำบากอย่างนี้อยู่ทำไมกัน " เขาเอ่ยพร้อมเดินเข้ามาใกล้นางเรื่อย ๆ'หนีมาไกลขนาดนี้ยังหาเจอ ท่านอ๋องบ้านี่ต้องเป็นเจ้ากรรมนายเวรของฉันแน่ ๆ' เสี่ยวลี่เหมยบ่นในใจก่อนจะยิ้มกว้างตอบท่านอ๋องอย่างชัดเจน"หม่อมฉันไม่ได้หนีเพคะ และหม่อมฉันจะไม่ยอมกลับไปกับท่านอ๋องหรอกนะเพคะ ตอนนี้หม่อมฉันมีความสุขไม่มีเรื่องอันใดให้ทุกข์ใจเท่าตอนที่เฝ้าตามถวายความรั
Last Updated : 2025-03-30เกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก บทที่ 16 เสียงปริศนา
บทที่ 16 เสียงปริศนา"คุณหนูเจ้าคะ ท่านอ๋องมาที่นี่ได้อย่างไรเจ้าคะ ข้าได้ยินจากบ่าวรับใช้ว่าท่านอ๋องมาเพื่อตามคุณหนูกลับหรือว่าตอนนี้ท่านอ๋องคงมีใจให้คุณหนูขึ้นมาบ้างแล้วนะเจ้าคะ คุณหนูดีใจมั้ยเจ้าคะท่านอ๋องรักคุณหนูเหมือนที่คุณหนูต้องการแล้ว ข้าล่ะดีใจแทนคุณหนูที่สุดเลย หรือว่าที่คุณหนูถอนหมั้นแล้วมาอยู่ที่นี่เป็นแผนของคุณหนูเพื่อดูใจของท่านอ๋องเจ้าคะ ช่างเป็นความคิดที่ดีมาก ๆ เลย " ลี่อินที่เดินตามหลังเสี่ยวลี่เหมยได้เอ่ยขึ้น เมื่อนางได้ยินสาวใช้เอ่ยออกมาเช่นนั้นยิ่งไม่ชอบใจหงุดหงิดจนแทบเป็นบ้าหยุดเดินทันที ทำให้ลี่อินที่เดินมาติด ๆ ชนเข้าที่แผ่นหลังของนางอย่างจัง"โอ๊ย! คุณหนูหยุดเดินทำไมเจ้าคะ " ลี่อินใช้มือจับที่หัวลูบไปมาด้วยความเจ็บ เสี่ยวลี่เหมยถอนหายใจหันกลับมามองพร้อมเปล่งเสียงอย่างไม่พอใจกับสาวใช้"ข้าดูดีใจอย่างนั้นหรือ ข้าหนีมาเพื่อไม่อยากพบเจอท่านอ๋องอีก เพราะข้าเกลียดขี้หน้าท่านอ๋อง ไม่อยากพูดคุยพบเจอมีหรือที่ข้าจะดีใจที่จู่ ๆ เขาโผล่มาเช่นนี้ ข้าจะบอกเจ้าให้ได้รู้เอาไว้ต่อให้ใต้หล้านี้มีบุรุษเพียงผู้เดียวคือท่านอ๋องข้าก็ไม่สนใจ ฮึ! " เสี่ยวลี่เหมยปลดปล่อยอารมณ์ที่เก็บ
Last Updated : 2025-03-30เกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก บทที่ 17 เมินเฉย
บทที่ 17 เมินเฉย"เจ้าเมินข้าอย่างนั้นหรือไม่ได้ยินที่ข้าเอ่ยกับเจ้าหรืออย่างไร" เจียวหั่วคว้ามือของเสี่ยวลี่เหมยให้หยุดเดิน ส่วนลี่อินกับไป๋เซ่อมองหน้ากันและไม่ขอเดินตามอยากให้ทั้งสองได้อยู่เพียงลำพัง ในใจของนางทั้งสองอยากให้คุณหนูของนางมีความสุข เพราะที่ผ่านมาคุณหนูของนางเฝ้ารักเฝ้าคะนึงหาท่านอ๋องอยู่ทุกค่ำวัน ในเมื่อตอนนี้ท่านอ๋องหันกลับมาสนใจคุณหนูของพวกนางจึงอยากให้คุณหนูสมหวังกับท่านอ๋องดั่งที่ใจปรารถนา"ต่อให้ท่านอ๋องจะอยู่ที่นี่จนแก่เฒ่าหม่อมฉันก็ไม่กลับไปกับท่านอ๋องหรอกนะเพคะ ล้มเลิกความตั้งใจนี่เถิด หม่อมฉันเองก็ไม่เข้าใจท่านอ๋องยิ่งนักเมื่อก่อนท่านอ๋องไม่เห็นสนใจหม่อมฉันเลยสักนิด แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้อยากต้องาการให้หม่อมฉันไปเป็นพระชายาล่ะเพคะ น่าเบื่อเสียจริง" เสี่ยวลี่เหมยสบัดแขนของเขาเพื่อให้หลุดออก ในตอนแรกนางจะกลับไปที่เรือน แต่ทว่าตอนนี้นางรู้สึกไม่อยากอยู่ในที่ที่มีท่านอ๋องผู้นี้จึงเดินไปที่ตลาดโดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้สาวใช้ไม่ได้ตามนางออกมา มีเพียงเจียวหั่วที่เดินตามนางมาติด ๆ"เดี๋ยวสิแล้วเจ้าจะให้ข้าทำเช่นใดถึงจะได้ความรักของเจ้าเช่นเดิม ""กลับจวนท่านอ๋องไปสิเพคะ แล้
Last Updated : 2025-03-31เกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก บทที่ 18 หงุดหงิดหัวใจ
บทที่ 18 หงุดหงิดหัวใจระหว่างรออาหารฮุ่ยเจินกับสี่ยวลี่เหมยพูดคุยกันอย่างถูกคอ ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยรอยยิ้มทำให้เจียวหั่วไม่พอใจ เวลาที่นางอยู่กับเขามีเพียงใบหน้าบูดบึึ้งไร้อารมณ์ เขาวางจอกน้ำชาที่ฮุ่ยเจินรินให้จนเกิดเสียงดัง ทำให้ทั้งสองมองมายังเจียวหั่ว"ท่านอ๋องน้ำชาร้อนไปหรือขอรับ""ใช่! น้ำชาที่นี่ช่างจืดชืดกลิ่นหอมของชาไม่มีสักนิด" เขาไม่ถูกชะตากับฮุ่ยเจินจึงเอ่ยอย่างไม่รักษาน้ำใจ ทำให้เสี่ยวลี่เหมยหมั่นไส้หยิบจอกน้ำชาของเจียวหั่วพร้อมกระดกเข้าปากอึก!"ท่านอ๋องหม่อมฉันว่าลิ้นของท่านน่าจะมีปัญหานะเพคะ น้ำชาไม่ได้ร้อนเลยสักนิดแถมยังหอมกลิ่นชาอ่อน ๆ ไม่เห็นเป็นเช่นที่ท่านอ๋องเอ่ยมาเลยอท่านอ๋องลองชิมน้ำชาของหม่อมฉันอีกรอบสิเพคะ""ไม่! ไม่ว่าน้ำชาจอกใดก็รสชาติเหมือนกัน ""เช่นนั้นก็แล้วแต่ท่านอ๋องเลยเพคะ คุณชายฮุ่ยเจินอาหารที่โรงเตี๊ยมแห่งนี้อร่อยมากเลยถูกใจข้าที่สุด ""หากลู่เพ่ยถูกใจวันหลังข้าจะพาท่านมาอีก ว่าแต่ลู่เพ่ยท่านมาอยู่ที่หมู่บ้านเล็ก ๆ รู้สึกเบื่อบ้างหรือไม่ ""ไม่เลย วัน ๆ ข้าต้องไปดูผักที่ปลูกไว้ไม่มีเวลาให้เบื่อหรอกนะ""ท่านปลูกผักด้วยหรือ ข้าชักอยากเห็นแล้วสิสตรีท
Last Updated : 2025-03-31เกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก บทที่ 19 เสียงร้องของปีศาจ
บทที่ 19 เสียงร้องของปีศาจฝั่งด้านเจียวหั่วเมื่อกลับมาถึงห้องเขาพบว่าองครักษ์ได้รออยู่ด้านในแล้ว"เป็นเช่นไรบ้างเรื่องที่ข้าให้เจ้าไปจัดการ ""กระหม่อมไปสืบตามชาวบ้านบอกว่าเสียงนี้คือเสียงของปีศาจพ่ะย่ะค่ะ เมื่อท้องฟ้ามืดมัวทุกคนในหมู่บ้านต้องพากันเข้าเรือนห้ามออกมาด้านนอกมิเช่นนั้นจะถูกปีศาจเล่นงาน แถมยังมีผู้คนพบเจอมาแล้วด้วยชาวบ้านจึงหวาดกลัวดับไฟตั้งแต่หัวค่ำพ่ะย่ะค่ะ" เจียวหั่วหันหลังมองไปยังหน้าต่างครุ่นคิดตามที่องครักษ์ได้บอก ช่างเป็นเรื่องที่น่าแปลกเสียจริง"แล้วเสียงที่ดังตามกระแสลมนั้นเล่าคือเสียงอันใดกัน ""น่าจะเป็นเสียงของปีศาจที่ดังมาตามกระแสลมเพื่อให้ชาวบ้านมิกล้าออกมาจากเรือน เสมือนข่มขู่ให้หวาดกลัว ""อืม ..เช่นนั้นวันนี้เมื่อตะวันตกดินเจ้ามาหาข้าที่ห้อง ข้าจะออกไปข้างนอกกับเจ้า ข้าไม่เชื่อหรอกว่านี่คือฝีมือปีศาจต้องมีผู้ใดสร้างเหตุการณ์นี้ขึ้นมาแน่นอน ""น้อมรับคำสั่งพ่ะย่ะค่ะ " องครักษ์โน้มตัวน้อมรับคำสั่งก่อนจะเดินออกไป เจียวหั่วครุ่นคิดไม่ตกกับสิ่งที่ได้ยิน เขามั่นใจว่านี่คือฝีมือของมนุษย์แน่ ๆ และต้องรู้ให้ได้ว่าเป็นฝีมือของผู้ใดต้องการอะไรจากชาวบ้านฝั่งด้านเสี
Last Updated : 2025-03-31
Latest chapter
เกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก บทที่ 20 กลุ่มคนน่าสงสัย
บทที่ 20 กลุ่มคนน่าสงสัยเจียวหั่วเมื่อมาถึงห้องเขาได้แต่งกายเพื่อออกไปด้านนอกสืบหาเรื่องที่น่าชวนสงสัยนี้กับองครักษ์"กระหม่อมเดินตรวจตราทุกคนในเรือนนอนหมดแล้วพ่ะย่ะค่ะ ""เช่นนั้นก็ดีเราจะได้ออกไปด้านนอกโดยที่ีไม่มีผู้ใดสงสัย ไปกันเถิด" ว่าจบเจียวหั่วเดินจากห้องอย่างคล่องแคล้วก่อนจะกระโดดออกทางกำแพงด้านหลังเรือนเพื่อไม่ให้ผู้ใดสังเกตการณ์ได้ เมื่อออกมาก็ไม่พบผู้ใดเลยบ้านเรือนพากันดับโคมไฟมืดสนิท ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงโหยหวนตามสายลมมาอย่างต่อเนื่อง"เสียงนั้นมาจากที่ใดกัน""กระหม่อมได้ยินมาจากทางเหนือของต้นลมพ่ะย่ะค่ะ ""เช่นนั้นเราแยกกันเถิด หากเจ้าพบเรื่องน่าสงสัยก็รีบมาแจ้งข้า ข้าจะไปดูอีกทางยามโฉ่ว (01.00) ค่อยกลับไปพบกันที่เรือน ""พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องทรงระวังตัวด้วย""ไม่ต้องห่วงข้า"องครักษ์พยักหน้าสักพักก็หายวับไปอย่างรวดเร็วส่วนเจียวหั่วเขาดึงผ้าปิดผ้าที่ปกปิดไม่ให้ผูู้ใดรู้ว่าเป็นใครก่อนจะเดินตรวจตราทุกซอกมุมของหมู่บ้านแห่งนี้ เมื่อเดินมาได้ไม่นานเจียวหั่วก็ได้พบเข้ากับชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งแต่งกายชุดดำน่าสงสัย กำลังทำสิ่งใดอยู่อย่างรีบร้อน เจียวหั่วพรางตัวเดินเข้าไปอย่างเบาตัวเพ
เกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก บทที่ 19 เสียงร้องของปีศาจ
บทที่ 19 เสียงร้องของปีศาจฝั่งด้านเจียวหั่วเมื่อกลับมาถึงห้องเขาพบว่าองครักษ์ได้รออยู่ด้านในแล้ว"เป็นเช่นไรบ้างเรื่องที่ข้าให้เจ้าไปจัดการ ""กระหม่อมไปสืบตามชาวบ้านบอกว่าเสียงนี้คือเสียงของปีศาจพ่ะย่ะค่ะ เมื่อท้องฟ้ามืดมัวทุกคนในหมู่บ้านต้องพากันเข้าเรือนห้ามออกมาด้านนอกมิเช่นนั้นจะถูกปีศาจเล่นงาน แถมยังมีผู้คนพบเจอมาแล้วด้วยชาวบ้านจึงหวาดกลัวดับไฟตั้งแต่หัวค่ำพ่ะย่ะค่ะ" เจียวหั่วหันหลังมองไปยังหน้าต่างครุ่นคิดตามที่องครักษ์ได้บอก ช่างเป็นเรื่องที่น่าแปลกเสียจริง"แล้วเสียงที่ดังตามกระแสลมนั้นเล่าคือเสียงอันใดกัน ""น่าจะเป็นเสียงของปีศาจที่ดังมาตามกระแสลมเพื่อให้ชาวบ้านมิกล้าออกมาจากเรือน เสมือนข่มขู่ให้หวาดกลัว ""อืม ..เช่นนั้นวันนี้เมื่อตะวันตกดินเจ้ามาหาข้าที่ห้อง ข้าจะออกไปข้างนอกกับเจ้า ข้าไม่เชื่อหรอกว่านี่คือฝีมือปีศาจต้องมีผู้ใดสร้างเหตุการณ์นี้ขึ้นมาแน่นอน ""น้อมรับคำสั่งพ่ะย่ะค่ะ " องครักษ์โน้มตัวน้อมรับคำสั่งก่อนจะเดินออกไป เจียวหั่วครุ่นคิดไม่ตกกับสิ่งที่ได้ยิน เขามั่นใจว่านี่คือฝีมือของมนุษย์แน่ ๆ และต้องรู้ให้ได้ว่าเป็นฝีมือของผู้ใดต้องการอะไรจากชาวบ้านฝั่งด้านเสี
เกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก บทที่ 18 หงุดหงิดหัวใจ
บทที่ 18 หงุดหงิดหัวใจระหว่างรออาหารฮุ่ยเจินกับสี่ยวลี่เหมยพูดคุยกันอย่างถูกคอ ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยรอยยิ้มทำให้เจียวหั่วไม่พอใจ เวลาที่นางอยู่กับเขามีเพียงใบหน้าบูดบึึ้งไร้อารมณ์ เขาวางจอกน้ำชาที่ฮุ่ยเจินรินให้จนเกิดเสียงดัง ทำให้ทั้งสองมองมายังเจียวหั่ว"ท่านอ๋องน้ำชาร้อนไปหรือขอรับ""ใช่! น้ำชาที่นี่ช่างจืดชืดกลิ่นหอมของชาไม่มีสักนิด" เขาไม่ถูกชะตากับฮุ่ยเจินจึงเอ่ยอย่างไม่รักษาน้ำใจ ทำให้เสี่ยวลี่เหมยหมั่นไส้หยิบจอกน้ำชาของเจียวหั่วพร้อมกระดกเข้าปากอึก!"ท่านอ๋องหม่อมฉันว่าลิ้นของท่านน่าจะมีปัญหานะเพคะ น้ำชาไม่ได้ร้อนเลยสักนิดแถมยังหอมกลิ่นชาอ่อน ๆ ไม่เห็นเป็นเช่นที่ท่านอ๋องเอ่ยมาเลยอท่านอ๋องลองชิมน้ำชาของหม่อมฉันอีกรอบสิเพคะ""ไม่! ไม่ว่าน้ำชาจอกใดก็รสชาติเหมือนกัน ""เช่นนั้นก็แล้วแต่ท่านอ๋องเลยเพคะ คุณชายฮุ่ยเจินอาหารที่โรงเตี๊ยมแห่งนี้อร่อยมากเลยถูกใจข้าที่สุด ""หากลู่เพ่ยถูกใจวันหลังข้าจะพาท่านมาอีก ว่าแต่ลู่เพ่ยท่านมาอยู่ที่หมู่บ้านเล็ก ๆ รู้สึกเบื่อบ้างหรือไม่ ""ไม่เลย วัน ๆ ข้าต้องไปดูผักที่ปลูกไว้ไม่มีเวลาให้เบื่อหรอกนะ""ท่านปลูกผักด้วยหรือ ข้าชักอยากเห็นแล้วสิสตรีท
เกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก บทที่ 17 เมินเฉย
บทที่ 17 เมินเฉย"เจ้าเมินข้าอย่างนั้นหรือไม่ได้ยินที่ข้าเอ่ยกับเจ้าหรืออย่างไร" เจียวหั่วคว้ามือของเสี่ยวลี่เหมยให้หยุดเดิน ส่วนลี่อินกับไป๋เซ่อมองหน้ากันและไม่ขอเดินตามอยากให้ทั้งสองได้อยู่เพียงลำพัง ในใจของนางทั้งสองอยากให้คุณหนูของนางมีความสุข เพราะที่ผ่านมาคุณหนูของนางเฝ้ารักเฝ้าคะนึงหาท่านอ๋องอยู่ทุกค่ำวัน ในเมื่อตอนนี้ท่านอ๋องหันกลับมาสนใจคุณหนูของพวกนางจึงอยากให้คุณหนูสมหวังกับท่านอ๋องดั่งที่ใจปรารถนา"ต่อให้ท่านอ๋องจะอยู่ที่นี่จนแก่เฒ่าหม่อมฉันก็ไม่กลับไปกับท่านอ๋องหรอกนะเพคะ ล้มเลิกความตั้งใจนี่เถิด หม่อมฉันเองก็ไม่เข้าใจท่านอ๋องยิ่งนักเมื่อก่อนท่านอ๋องไม่เห็นสนใจหม่อมฉันเลยสักนิด แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้อยากต้องาการให้หม่อมฉันไปเป็นพระชายาล่ะเพคะ น่าเบื่อเสียจริง" เสี่ยวลี่เหมยสบัดแขนของเขาเพื่อให้หลุดออก ในตอนแรกนางจะกลับไปที่เรือน แต่ทว่าตอนนี้นางรู้สึกไม่อยากอยู่ในที่ที่มีท่านอ๋องผู้นี้จึงเดินไปที่ตลาดโดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้สาวใช้ไม่ได้ตามนางออกมา มีเพียงเจียวหั่วที่เดินตามนางมาติด ๆ"เดี๋ยวสิแล้วเจ้าจะให้ข้าทำเช่นใดถึงจะได้ความรักของเจ้าเช่นเดิม ""กลับจวนท่านอ๋องไปสิเพคะ แล้
เกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก บทที่ 16 เสียงปริศนา
บทที่ 16 เสียงปริศนา"คุณหนูเจ้าคะ ท่านอ๋องมาที่นี่ได้อย่างไรเจ้าคะ ข้าได้ยินจากบ่าวรับใช้ว่าท่านอ๋องมาเพื่อตามคุณหนูกลับหรือว่าตอนนี้ท่านอ๋องคงมีใจให้คุณหนูขึ้นมาบ้างแล้วนะเจ้าคะ คุณหนูดีใจมั้ยเจ้าคะท่านอ๋องรักคุณหนูเหมือนที่คุณหนูต้องการแล้ว ข้าล่ะดีใจแทนคุณหนูที่สุดเลย หรือว่าที่คุณหนูถอนหมั้นแล้วมาอยู่ที่นี่เป็นแผนของคุณหนูเพื่อดูใจของท่านอ๋องเจ้าคะ ช่างเป็นความคิดที่ดีมาก ๆ เลย " ลี่อินที่เดินตามหลังเสี่ยวลี่เหมยได้เอ่ยขึ้น เมื่อนางได้ยินสาวใช้เอ่ยออกมาเช่นนั้นยิ่งไม่ชอบใจหงุดหงิดจนแทบเป็นบ้าหยุดเดินทันที ทำให้ลี่อินที่เดินมาติด ๆ ชนเข้าที่แผ่นหลังของนางอย่างจัง"โอ๊ย! คุณหนูหยุดเดินทำไมเจ้าคะ " ลี่อินใช้มือจับที่หัวลูบไปมาด้วยความเจ็บ เสี่ยวลี่เหมยถอนหายใจหันกลับมามองพร้อมเปล่งเสียงอย่างไม่พอใจกับสาวใช้"ข้าดูดีใจอย่างนั้นหรือ ข้าหนีมาเพื่อไม่อยากพบเจอท่านอ๋องอีก เพราะข้าเกลียดขี้หน้าท่านอ๋อง ไม่อยากพูดคุยพบเจอมีหรือที่ข้าจะดีใจที่จู่ ๆ เขาโผล่มาเช่นนี้ ข้าจะบอกเจ้าให้ได้รู้เอาไว้ต่อให้ใต้หล้านี้มีบุรุษเพียงผู้เดียวคือท่านอ๋องข้าก็ไม่สนใจ ฮึ! " เสี่ยวลี่เหมยปลดปล่อยอารมณ์ที่เก็บ
เกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก บทที่ 15 ไม่ต้อนรับ
บทที่ 15 ไม่ต้อนรับ"ท่านอ๋องรอหม่อมฉันอยู่ที่นี่กับลู่เพ่ยสักครู่นะเจ้าคะ หม่อมฉันจะเข้าไปดูที่ห้องครัวสักครู่ ""ท่านอาอยู่ที่นี่กับท่านอ๋องเถอะเจ้าค่ะ ข้าจะเข้าไปดูที่ห้องครัวเอง" เสี่ยวลี่เหมยไม่อยากอยู่กับท่านอ๋องเพียงลำพังจึงรีบเสนอเข้าไปดูที่ห้องครัวเอง แต่เหมือนท่านอาจะไม่เข้าใจหลานรัก"เจ้าอยู่ดูแลปรนนิบัติท่านอ๋องนะดีแล้ว ส่วนเรื่องอาหารการกินข้าจะจัดการเอง ท่านอ๋องเดี๋ยวหม่อมฉันมานะเพคะ" เจียวหั่วยิ้มกว้าง พร้อมพยักหน้าให้แก่ซีเหนี่ยว นางโค้งคำนับพร้อมเดินออกไป ภายในห้องโถงตอนนี้เหลือเพียงท่านอ๋องกับเสี่ยวลี่เหมย บรรยากาศช่างอึดอัดเหลือทน"เจ้าคิดจะหนีข้าอย่างนั้นหรือ ข้าบอกแล้วอย่างไรว่าเจ้าหนีข้าไม่พ้นหรอกนะยอมกลับไปพร้อมกับข้าเถอะจะทนลำบากอย่างนี้อยู่ทำไมกัน " เขาเอ่ยพร้อมเดินเข้ามาใกล้นางเรื่อย ๆ'หนีมาไกลขนาดนี้ยังหาเจอ ท่านอ๋องบ้านี่ต้องเป็นเจ้ากรรมนายเวรของฉันแน่ ๆ' เสี่ยวลี่เหมยบ่นในใจก่อนจะยิ้มกว้างตอบท่านอ๋องอย่างชัดเจน"หม่อมฉันไม่ได้หนีเพคะ และหม่อมฉันจะไม่ยอมกลับไปกับท่านอ๋องหรอกนะเพคะ ตอนนี้หม่อมฉันมีความสุขไม่มีเรื่องอันใดให้ทุกข์ใจเท่าตอนที่เฝ้าตามถวายความรั
เกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก บทที่ 14 หนีไม่พ้น
บทที่ 14 หนีไม่พ้นหลังจากนั้นท่านอาได้เข้าครัวทำอาหารพร้อมกับลี่อินปล่อยให้ไป๋เซ่ออยู่กับเสี่ยวลี่เหมย นางเก็บเรื่องที่ท่านอามาเล่าให้ฟังอย่างถ้วนทีก็ไม่เข้าใจสักนิด ทำไมชาวบ้านถึงหูเบาเชื่อเรื่องเช่นนี้ด้วย ปีศาจเหตุใดถึงต้องการพืชผักแทนที่จะเป็นเงินทอง ยิ่งคิดยิ่งทำให้ปวดหัว เสี่ยวลี่เหมยจึงได้ออกมาเดินรับลมด้านนอกไม่นานลี่อินก็ได้ตามไปกินอาหารเย็น หลังจากกินอาหารเย็นเสร็จทานอาก็ได้กำชับไม่ให้เสี่ยวลี่เหมยออกมาด้านนอกอีก เพราะนางเกรงว่าหลานสาวจะเสียสติหากได้พบปีศจจอย่างชายฉกรรจ์ที่เคยลบหลู่ราตรีมืดมิดเสียงทุกอย่างเงียบสงัดมีเพียงเสียงสายลมที่พัดผ่านกระพวนเสียงดังกระทบกันไปมา เสี่ยวลี่เหมยนอนอยู่บนเตียงนอนหนานุ่มด้วยปุ๋ยฝ้าย นางลืมตาพลิกตัวมาด้านขวาก็ต้องชะงักตกใจเมื่อเห็นท่านอ๋องมานอนเคียงคู่แถมยังมองนางด้วยสายตาหยาดเยิ้มยิ้มกว้างอ่อนหวาน อย่างไม่เคยพบเห็นมาก่อน"กรี๊ด! นี่ท่านอ๋องมาอยู่ในห้องหม่อมฉันได้อย่างไรเพคะ แถมไม่ใช่มาอยู่ธรรมดาแต่มานอนร่วมเตียงกับหม่อมฉัน ออกไปเดี๋ยวนี้นะเพคะ" เสี่ยวลี่เหมยกรี๊ดร้องใช้มือผลักไสให้ใบหน้าของจวิ้นอ๋องออกห่างตนพรางขยับกายหนี แต่ทว่าจวิ้นอ๋องจ
เกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก บทที่ 13 ไม่เชื่อว่าเป็นฝีมือปีศาจ
บทที่ 13 ไม่เชื่อว่าเป็นฝีมือปีศาจรุ่งเช้ามาเยือนเสี่ยวลี่เหมยตื่นแต่เช้ารีบไปหาท่านอาที่ห้องพร้อมคำถามเต็มหัวไปหมด นางเดินเข้ามาในเรือนพร้อมเรียกท่าอาจากด้านนอก"ท่านอาเจ้าคะ ข้าขอเข้าไปด้านในได้หรือไม่" นางเงียบฟังคำตอบไม่นานเสียงด้านในก็ดังออกมา"เข้ามาสิ" นางเปิดประตูเข้าไปด้านในห้องของท่านป้าตอนนี้นางกำลังแต่งกายอยู่ก็หันมาถามหลานสาวเหตุใดนางถึงมาหานางแต่เช่าตรู่"เจ้ามาหาแต่เช้ามีเรื่องอันใดหรือไม่""ท่านอาช่างรู้ใจข้าเสียจริง ก็เรื่องที่ท่านอาเล่าให้ข้าฟัง ข้าไปนอนครุ่นคิดทั้งคืนก็ยังค้างคาในใจอยากจะมาถามท่านอาให้รู้แจ้งเจ้าค่ะ""เรื่องอันใดอย่างนั้นหรือ""ท่านอาว่าเป็นฝีมือปีศาจจริง ๆ เช่นนั้นหรือเจ้าคะ แล้วเหตุใดถึงพึ่งมาปรากฎตัว ข้าคิดว่านี่น่าจะเป็นฝีมือของมนุษย์เสียมากกว่าเจ้าค่ะ""แล้วมนุษย์จะทำเช่นนี้ทำไมกันไม่เห็นจะได้ผลประโยชน์อันใด""แล้วปีศาจจะทำเรื่องนี้ทำไมเจ้าคะ ไม่เห็นจะได้ผลประโยชน์อันใดเช่นกัน " เสี่ยวลี่เหมยแย้งคำพูดของท่านอาจนเขานิ่งเงียบเพราะคิดตามที่เสี่ยวลี่เหมยเอ่ยออกมา"นั้นสิ เช่นนั้นเจ้าก็ออกไปกินอาหารเช้าเถิดเดี๋ยวข้าจะเข้าไปในหมู่บ้านสักครู่ " ท่าน
เกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอมีความรัก บทที่ 12 เรื่องแปลก ๆ
บทที่ 12 เรื่องแปลก ๆวันเวลาผ่านพ้นไปครึ่งเดือนที่เสี่ยวลี่เหมยมาอยู่กับท่านอา นางเหน็ดเหนื่อยอยู่กับการปลูกผักแต่ก็ทำให้นางมีความสุขมาก ๆ ที่ได้ลงมือทำด้วยตนเองจนตอนนี้ผักที่นางได้ลงมือหว่านเมล็ดเติบโตขึ้นมาเขียวขจี"ท่านอาเจ้าคะ ในเรือนของท่านอามีบ่าวที่เป็นชายกี่คนเจ้าคะ"เมื่อเช้าเสี่ยวลี่เหมยไปรดน้ำผักกับสาวใช้เห็นว่าตอนนี้แตงกวาของนางกำลังจะหาไม้เพื่อปีนป่ายจึงกลับมาหาท่านอาที่เรือนเพื่อถามหาบ่าวที่เป็นบุรุษ"ก็เพียงไม่กี่คน ทำไมหรือ"ซีเหนี่ยวกำลังตากผ้าอยู่หันมาถามหลานอย่างสงสัย"ข้าต้องการไม้ไผ่บนเขามาทำค้างให้กับแตงกวาเจ้าค่ะ ""เช่นนั้นข้าจะให้บ่าวนเรือนไปจัดการให้เจ้าเอง ว่าแต่เจ้าเถิดมาอยู่ที่นี่ก็หลายวันแล้วรู้สึกคิดถึงเรือนตระกูลลู่หรือไม่ ""ก็มีบ้างเจ้าค่ะ แต่อยู่ที่นี่ข้ามีความสุขมากนะเจ้าคะ ได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมากมายแถมยังได้กินอาหารฝีมือท่านอาทุกวันแต่มีเรื่องหนึ่งที่ข้าไม่เข้าใจเลยเจ้าตค่ะเมื่อตะวันตกดินทุกคนในหมู่บ้านทำไมถึงรีบเข้านอนกันเจ้าคะ หากจะบอกว่าเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานแต่ว่าจะเหนื่อยทุกวันทุกเรือนก็คงมิใช่นะเจ้าคะ "นางมาอยู่ที่นี้สักพักสังเกตเห็นชาวบ้าน
