114 คนชั่วก็ย่อมชั่วไม่เสื่อมคลาย

เขาวางร่างบางอย่างแผ่วเบาลงที่เตียง ขยับผ้าห่มขึ้นคลุมกายให้นาง เป็นครั้งแรกที่เขาตัดสินใจปล่อยให้นางได้นอนพักอย่างสบาย เพราะหากนางตื่นมาก็ไม่รู้จะมองหน้านางยังไง ถ้าพูดเรื่องนั้นออกไปสีหน้าที่นางแสดงออกมาเขาจะสามารถรับไหวได้หรือ ตอนนี้ยังเขาแทบทำใจไม่ได้ ปัญหากลัดกลุ้มใจที่ไม่ค่อยมีมาบ่อยทำให้เหรินโยว่หลุนคิดไม่ตก

หากคิดในทางกลับกันเป็นจูมี่เอินที่ต้องไปพบชายอื่นด้วยความจำเป็น ต่อให้ไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง เขาเองก็ไม่อาจนิ่งนอนใจได้ นึกถึงตอนนั้นที่นางกลับมาพร้อมกับเหรินเยว่เทียน เขาเองยังควมคุมอารมณ์ตนไว้ไม่อยู่ ถึงขั้นบีบบังคับนางในคืนนั้นให้ตกเป็นของเขา ขนาดตนเองยังรู้สึกแย่เมื่อรู้ว่าเหรินเยว่เทียนตามนางไป หากตอนนี้เป็นนางได้รับรู้การตัดสินใจในวันนี้ของเขาแล้วนางจะเป็นเช่นไร

เหรินโยว่หลุนนั่งขยับตัวลงนอนข้างภรรยา มองใบหน้ายามหลับที่เหมือนเด็กน้อยของนาง

คำครหาเหล่านั้นที่มีคนกล่าวหาเขามาช้านาน เขาไม่ใส่ใจ ปล่อยผ่านมาตลอด เขาใจดีถึงขั้นไม่ทำโทษคนในวังที่พูดเรื่องนั้น เพราะมันไม่ใช่เรื่องจริง ตัวเขาเองก่อนเจอจูมี่เอินเขารู้ดีที่สุดว่าตนไม่ได้ชอบผู้ชาย เพียงแค