เข้าสู่ระบบแชร์
ไหน้ำส้ม
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-25 09:22:45
บทที่เกี่ยวข้อง
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ไหน้ำส้มแตกแล้ว
รุกหนักเหลือเกินจะไม่ซวยแล้วหรือแพรวา ใบหน้าหล่อเหลานั้นโน้มเข้ามาใกล้ทีเล่นทีจริง แพรวาหลบตาไม่ใช่สายลมแสงจันทร์หากแต่เป็น สายลมต้นหลิวบรรยากาศเป็นใจ“ข้ามี ..เรื่องหนึ่งที่ต้องทำให้สำเร็จที่เมืองหน้าด่าน ยังไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นใดตงเฉิงท่านอย่าบีบคั้นข้า”“555เจ้านี่ช่างเดียงสานัก ท่าทีเขินอายของเจ้าข้าอยากเห็นมันบ่อยบ่อยก็แค่นั้น ข้าถึงแม้มิใช่สุภาพบุรุษนักแต่ก็ไม่ชอบการฝืนใจหญิงใดเอาไว้เจ้าทำเรื่องหนึ่งนั้นของเจ้าเสร็จสิ้นเมื่อไหร่ ข้าจะขอคำตอบอีกที”ตงเฉิงผุดลุกขึ้นเดินจากไป ทิ้งแพรวาให้จมกับความคิดตัวเอง“หากต้องการสิ่งใด ท่านเรียกใช้ข้าได้ทุกเวลา”หลานฟางจีบปากจีบคออยู่ข้างแท่นนอนสายตาหวานหยดย้อย หยางหลงหันหน้าหนีถอนหายใจแรงแรง“ลำบากท่านแล้วแม่นาง”“ไม่เป็นไรข้ากับท่านมีวาสนาต่อกันไม่เช่นนั้น คงไม่ได้พานพบ”“ไว้ข้าจะเรียกท่านเมื่อต้องการสิ่งใดแต่ตอนนี้ข้าง่วงเต็มทีขอข้าพักก่อน”“โอ้ ข้านี่แย่เสียจริงมารบกวนเวลาพักผ่อนของท่านอย่างนั้นข้าขอลา”ถอยห่างออกไปที่ทิ้งไว้คือความหนักใจแพรวาเดินเข้ามาในกระท่อมด้วยใบหน้าบูดบึ้ง หยางหลงผุดลุกขึ้นนั่งพิงฝาตบข้างแท่นนอนเบาเบา แพรวาเดินไปน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จับนางกลับมา
รูปวาดของหยางหลงและแพรวาถูกทหารหลายนายนำไปติดตามหมู่บ้านห่างไกลและตามแหล่งชุมนุม แม้จะไม่เหมือนนักแต่ก็ทำให้ คนที่เห็นสามารถ รู้ว่าเป็นผู้ใด ผู้คนต่างมามุ่งดูดวงความสนใจหย่าจิ้งและหมอหลวงข้าไปดูรูปที่ติดประกาศ ทำให้เกิดความกังวลใจอย่างมาก นึกเป็นห่วงทั้งคู่แต่ก็ยังมีโล่งใจอยู่บ้างที่ทั้งสองคน ยังรอดพ้นเงื้อมมือของฮ่องเต้องค์ใหม่ไปได้“ท่านคิดว่าหยางหลงและเฟยลี่ มุ่งหน้าไปทางไหน”“ข้าคิดว่าทั้งสองคนคนมุ่งหน้าไปยังเมืองหน้าด่านเป็นแน่แท้ จากนี้ไปอีกไม่กี่ลี้ก็จะถึงเส้นทางที่มุ่งหน้าเข้าสู่เมืองหน้าด่าน”หย่าจิ้งพยักหน้า“เราต้องตามไปสมทบ เผื่อมีสิ่งใดที่ทั้งสองต้องการความช่วยเหลือ”หย่าจิ้ง ออกความเห็นที่เหมือนคำสั่ง เพราะรู้สึกเป็นห่วงเฟยลี่อย่างมาก“เช่นนั้นเราสองต้องเร่งฝีเท้า เพื่อจะได้ตามทัน”วังหลวง“ใต้เท้าจาง ข้ามีเรื่องสำคัญให้ท่านเร่งจัดการ”“ฝ่าบาททรงบัญชา ข้าจางหวังน้อมบัญชาฝ่าบาท”“สิ่งหนึ่งที่อยากทำตอนนี้คือ พวกหนีการจับกุมที่อยู่ก่อนถึงเมืองหน้าด่านอยากให้ใต้เท้าจางสั่งการลงไปจัดการพวกมัน ครั้งเมื่อหยางหลงนั่งบัลลังก์ด้วยความขลาดของเขาทำให้พวกมันเหิมเกริมต่อไปไม่แน่อาจคิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-25ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน เหมือนจะแย่
“มู๋หลงท่านคิดว่า ข้าหลานฟาง เหมาะที่จะ ร่วมเดินทางไปกับท่านเหมือนแม่นางเฟยลีไหม”“ข้ากับเฟยลี่เราสองร่วมเดินทางจากเมืองหลวงมุ่งหน้าสู่เมืองหน้าด่านด้วยหวังตามหาสหายท่านหนึ่ง ได้ข่าวว่าเขาพำนักอยู่ที่นั่น”“เช่นนั้นท่านให้ข้าร่วมเดินทาง ข้าจะได้พูดกับท่านพี่ตงเฉิงให้อนุญาตให้ข้าไปกับท่าน”“เจ้าเป็นหญิง และยังเป็นน้องของผู้ปกครองที่นี่ตงเฉิง ข้าคิดว่าเขาต้องไม่ยอมให้เจ้ารอนแรมกับคนแปลกหน้า”“แต่เฟยลี่นางก็เป็นหญิงไยท่านไม่ขัดข้อง หรือว่านางสำคัญต่อท่านยิ่งนัก”หยางหลงถอนหายใจกับความดื้อรั้นของหลานฟางนับว่านางเป็นหญิงที่เพียบพร้อม หากแต่คงถูกตามใจจนเคยตัวจึงไม่ใคร่มีเหตุผลเท่าที่ควร“เจ้าดื้อรั้น ทำข้าลำบากใจ”หลานฟางหน้างอ แต่เพียงครู่เดียวก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ“ท่านพี่ ข้าตงเฉิงผูกใจกับแม่นางเฟยลี่หากนางเองมีใจก็คงจะอยู่ที่นี่ เมื่อนั้นข้าจะขอคำตอบท่านอีกครั้งว่ายินดีให้ข้าร่วมเดินทางด้วยไหม”“เฟยลี่กับข้าเรามีเรื่องที่ต้องสะสางร่วมกัน นางไม่อาจรั้งอยู่ที่นี่ได้”“ท่านนี่ช่างมองนางในแง่ดีเสียจริงวันนี้ข้าเห็นแม่นางเฟยลี่นางออกไปทุ่งหญ้าให้พี่ชายข้าฝึกการขี่ม้าให้นางสองต่อสอง”หยางหล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-27ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน หายไป
แพรวาส่งเสียงอู้อี้ในลำคอผลักหยางหลงออกห่างตาเบิกโพลง แต่ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาเมื่อหยางหลงไม่เปิดโอกาสให้ได้พูด บดขยี้ปากบางด้วยความรุนแรงเหมือนกับโกรธใครมา แพรวารู้สึกเจ็บ แต่ก็ไม่อาจผลักไส หยางหลงกอดกระชับแน่นไม่ยอมปล่อย ปากก็ยังคงทำหน้าทึ่ต่อไปไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยหยางหลงปล่อยมือจากแพรวาแพรวาเช็ดปากเบาเบาแก้เก้อ“หยางหลงท่าน”“กลัวว่าเฉิงตงจะมาเห็นหรืออย่างไรข้าไม่สนใจสิ่งใดแล้วเฟยลี่ คืนนี้เราจะออกเดินทางต่อไปเตรียมตัวให้พร้อม”“ท่านยังไม่หายดี”“รอต่อไปรังแต่จะทำให้ถลำลึกยากถอนตัว ไปเสียตอนนี้ไม่ต้องเจ็บช้ำใจภายหลัง”สิ่งที่เขากลัวเหลือเกินคือแพรวาจิตใจจะเอนเอียงไปหาตงเฉิง น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน แพรวาอ้าปากค้างไม่อาจโต้เถียงทหารสามหมื่นนายและองครักษ์ฝีมือดี ตั้งกองกำลังห่างจากหมู่บ้านของตงเฉิงเพียงไม่กี่ชั่วยาม รอให้ฟ้ามืดคำสั่งเตรียมพร้อมและ ให้โจมตีจากแม่ทัพเมื่อจันทราเริ่มส่องแสง“เฟยลี่ เจ้าดีขึ้นแล้วก็ไม่ควรทำตัวเหมือนคนป่วยให้มู๋หลงต้องคอยดูแลเจ้า”หลานฟางกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง เห็นหยางหลงกำลังป้อนน้ำแพรวา“ข้าเต็มใจดูแลนางเจ้าไม่ต้องกังวล”หยางหลงออกรับแทนแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-27ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ในวันที่ไม่มีเจ้า
“เฟยลี่ เฟยลี่ เฟยลี่”ปราศจากร่างของ แพรวาและเสียงตอบรับ หยางหลงแทบบ้าคลั่ง วิ่งไปทุกซอกทุกมุมตามหาแพรวา ซึ่งไร้แม้เงาโหวหยางจื้อตามติดช่วยค้นหาแต่ก็เปล่าประโยชน์ในเมื่อแพรวาไม่ได้อยู่ตรงนั้น แพรวาจากไปไหนไม่มีใครรู้หยางหลงทรุดตัวลงกับพื้นหลังจากที่ค้นหาแพรวาจนทั่วหมู่บ้าน ตงเฉิงจ้องมองด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งเศร้าใจ และ เสียใจที่ไม่อาจช่วยอะไรได้หลานฟาง เดินออกมาเมื่อทุกอย่างสงบเรียบร้อย เห็นตงเฉิงคุกเข่าต่อหน้าหยางหลง“ข้าน้อยกระทำการไม่บังควรขอฝ่าบาท โปรดลงโทษสถานหนัก”ตงเฉิง สอดมือประสานตรงหน้าโค้งคำนับจนศีรษะจรดพื้น“ไม่อาจกล่าวโทษท่านได้เพียงที่พักพิงยามที่ไร้ที่เร้นกายนับว่าบุญคุณใหญ่หลวง ทุกอย่างล้วนเป็นเพราะเรื่องเข้าใจผิด จึงถือว่าท่านเองเป็นคนที่มีน้ำใจมิใช่น้อย”หยางหลงไม่มีกะใจจะลงโทษใครตอนนี้ เฟยลี่เจ้าอยู่ที่ใด สายตาคมเหม่อมองไปไกล“เป็นพระกรุณาอย่างที่สุดข้าตงเฉิงและชาวบ้านในหุบเขาแห่งนี้นับจากนี้จะภักดีมิแปรเปลี่ยน”ก้มลงโค้งคำนับอีกครั้ง หลานฟางโค้งคำนับตามพี่ชายยิ้มอย่างมีความสุขเป็นถึงอดีตฮ่องเต้แล้วอย่างไรดีเสียอีกสามารถมีสนมได้ นับไม่ถ้วนขอเพียงได้อยู่ข้างกา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-27ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน 你好吗？(เจ้าสบายดีไหมเฟยลี่)
แพรว่าถอนหายใจโล่งอก แต่แววตาเศร้าสร้อยป่านนี้เขาคงร้อนใจเมื่อแพรวาหายไป“เฟยลี่ เจ้าฟื้นแล้ว”เหอหลงเดินเข้ามาภายในห้องด้วยฝีเท้าเบากริบ ลี่มี่ย่อตัวคารวะเหอหลงพยักหน้าให้ลี่มี่ออกไปแพรวาชักรู้สึกไม่ปลอดภัย“ลี่มี่เจ้าจะไปไหน”เหอหลงขมวดคิ้ว ใบหน้าหล่อเหลาดูดุดันลี่มี่รีบเลี่ยงออกไปไม่อาจขัดใจ เหอหลงนั่งลงบนแท่นนอนชุดมังกรที่สวมใส่ใหม่เอี่ยม แพรวามองด้วยสายตาที่ไม่อาจอธิบายได้ทั้ง เยาะหยันและสงสารปนกันไป“เจ้าฟื้นแล้ว ข้าตั้งตารอ”“ไม่จำเป็นต้องตั้งตารอใ นเมื่อฝ่าบาทก็ทรงรู้ดีว่าเฟยลี่ไม่อาจรบกวนให้ฝ่าบาทรอ”ใบหน้าเศร้าหลุบตาลงต่ำ“ข้าพร้อมจะให้ทุกอย่างที่เจ้าต้องการ เพียงเจ้ายอมอยู่ข้างกายข้าในตำแหน่งฮองเฮา”แพรวาหันมามองเหอหลงด้วยแววตาค้นคว้า“ฝ่าบาท ทำให้เรื่องยุ่งยากข้ากับฝ่าบาทไร้ซึ่งวาสนา”“ไม่เฟยลี่ ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะคน ข้าพร้อมทำทุกอย่างให้ได้อยู่กับเจ้า”คว้ามือแพรวามากุมไว้แน่น แพรวาบิดข้อมือไปมาขัดขืนเต็มที่“ฝ่าบาทเฟยลี่ไม่อาจเป็นหญิงหลายใจอย่างนั้นได้ ในเมื่อเฟยลี่กับหยางหลงผูกสมัครรักใคร่กัน”ใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้วดกดำปล่อยมือจากการเกาะกุม“หยางหลงเขาอยู่ข้างนอกนั่น
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-30ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ความทรงจำของเรา
สะบัดชายเสื้อเดินไปเปิดประตูออกไปทันทีแพรวาลุกขึ้นนั่งบนเก้าอี้ทบทวนคำพูดที่ต้องการพูดกับสนมฮุ่ย“เฟยลี่”สนมฮุ่ยคว้ามือแพรวามาเขย่าด้วยความดีใจ“เจ้าสบายดี แล้วฝ่าบาทเล่าเขาบอกเจ้าหนีไปกับฝ่าบาทแล้วฝ่าบาทอยู่ที่ไหน”คำถามส่งมารัวรัว“ฝ่าบาทปลอดภัยดี ถ้าหากเป็นอะไรป่านนี้คงมีข่าวถึงคนทางนี้บ้างแล้ว”สนมฮุ่ยพยักหน้าเห็นด้วย“แล้วทำไมเจ้ามาอยู่ที่นี่ หลังจากเหอหลงชิงบัลลังก์ก็ประทานผ้าขาวแก่ไทเฮาและก่อนหน้านั้นก็สังหารเสี่ยวโอขันทีข้างกายฝ่าบาท ข้ายังเป็นห่วงความปลอดภัยของฝ่าบาทว่าจะเป็นอย่างไร ฝ่าบาทปลอดภัยดีไหม”“ช่างโหดเหี้ยมนัก เสี่ยวโอพี่สาวไม่อาจช่วยเจ้าได้”แพรวาใจหายกับเรื่องของเสี่ยวโอ“เจ้าหายไปไหนมา แล้วหนีไปได้อย่างไร”“อย่าเพิ่งถาม ข้าเพียงแต่อยากให้เจ้าส่งข่าวให้หยางหลงด้วย”สนมฮุ่ยขมวดคิ้ว“เจ้ารู้ใช่ไหมว่าฝ่าบาท อยู่แห่งใด” แพรวาพยักหน้า“หมู่บ้านในหุบเขาก่อนถึงเมืองหน้าด่าน”“มีข่าวอะไรที่จะส่งให้ฝ่าบาทกันเล่า หรือว่าจะบอกว่าเจ้าปลอดภัยดี ไม่มีอะไรต้องห่วงเจ้านี่ช่างหลงตัวเองเสียจริงนึกว่าฝ่าบาทจะกระวนกระวายห่วงใยเจ้าจนกินไม่ได้นอนไม่หลับหรืออย่างไร สนมของฝ่าบาทมีมากมา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-30ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน เมื่อรักโบยบินจากไป ใจเจ้าใยสิ้นรักข้า
“เฟยลี่ ข้าไม่เคยจะสงสัยในตัวเจ้าว่าทำไมถึงเปลี่ยนใจจากหยางหลงได้เร็วขนาดนี้ แม้มันเป็นเพียงแผนการของเจ้าเพื่อให้หยางหลงปลอดภัย ข้าก็ไม่แคลงใจและพูดถึงมันอีกขอเพียง...มีเจ้าอยู่ข้างกายข้าแบบนี้ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ข้าขอเพียงมือของเจ้ายังอยู่ในมือในมือของข้า จูงแขนเจ้าเดินไปพร้อมกันสักวัน ข้าหวังว่าสักวันใจของเจ้าจะมีข้าอยู่บ้างสักเพียงเศษเสี้ยวของใจเจ้าข้าก็ยินดี”แพรวากลืนน้ำลายลงคอยากเย็นนัก“ฝ่าบาทอย่าทรงแคลงใจเลย ไม่มีหญิงนางไหนที่ไม่ปรารถนาตำแหน่งฮองเฮาแม้กระทั่งเฟยลี่ก็ตาม”ดวงหน้าใสซื่อกับรอยยิ้มหวานหยดเหอหลงสวมกอดแพรวานิ่งไม่เกรงกลัวสายตาของใคร แม้กระทั่งไทฮองไทเฮาที่เฝ้ามองอยู่ซีหลิวสาวเท้ามายืนตรงหน้าหยางหลงที่ยืนคิดบางอย่างในร่มต้นหลิวข้างแม่น้ำ“ฝ่าบาท ท่านพ่อส่งข่าวสำคัญ” หยางหลงหันหน้ามาแสดงความสนใจ“ว่ามา”“คือ...คือ ซีหลิวไม่กล้า”“มีอะไรที่ข้าไม่อยากรับฟังหรือ ซีหลิว”“พี่ใหญ่ หยางหลง ฝ่าบาท สัญญาก่อนว่าถ้าข้าพูดไปท่านจะไม่โมโหหรือเศร้าใจไปกว่านี้”“บอกมา อย่าซักช้า ไม่อย่างนั้นข้าจะไม่อยู่ฟังเจ้าพูดเรื่องไร้สาระใดใดอีก”ตวาดซีหลิวเสียงดัง“พี่ใหญ่ ...ฝ่าบาทคือ ใต้เท้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-30
บทล่าสุด
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที่1แผนของใคร
มือใหญ่เชยคางมนให้สบตา ก้มลงจูบหนักหน่วงที่ริมฝีปากบางอีกครั้ง เขาไม่อาจหักใจหากยังปล่อยให้เป็นอย่างนี้ริมฝีปากอ่อนหนุ่มกลิ่นกายหอม ผิวเนื้ออ่อนละมุน ซุกอยู่กับอกกว้างถอนริมฝีปากออก“เราเคยรักกันมาก่อนใช่ไหม ที่ไหน เมื่อไหร่ บอกข้ามาก่อนที่ข้าจะกลืนกินเจ้าไป”สายตาคาดคั้น“ฝ่าบาทเชื่อเรื่องการเดินทางผ่านกาลเวลาไหม”หยางหลงขมวดคิ้ว“เช่นไร”“ข้ากับท่านเราเคยพบกัน ก่อนที่ข้าจะหายไปจากฝ่าบาทและกลับมาอีกครั้ง”หยางหลงครุ่นคิดภาพที่เขาเห็นนั้นเล่าชัดเจนแจ่มชัดในความทรงจำ เหมือนเพิ่งจะเกิดขึ้น“เจ้าใช้เวทมนตร์ใช่ไหม”“ไม่ใช่เวทมนตร์แต่มันคือเรื่องประหลาดที่ข้าไม่อาจอธิบายได้ และข้าเองมิได้กำหนดว่าจะมาจะไปตอนไหน สวรรค์เป็นผู้กำหนดเหมือนที่หมอหลวงบอกข้า ข้าเพียงแต่ไปมาตามแต่สวรรค์ต้องการ”“แล้วหมอหลวงทำไมถึงรู้ว่าเจ้าจะมา”“ท่านหมอบอกข้าว่าเขาเองไม่อาจเปิดเผยบัญชาสวรรค์ตัวเขาเองมีหน้าที่เพียง เป็นผู้แจ้งข่าว”ข้างนอกนั่น“ลี่มี่ เจ้าแน่ใจแล้วรึว่าฝ่าบาท ประทับอยู่ในห้องของแม่นางเฟยลี่”เหอหลงเอ่ยปากถาม“ ข้าเห็นมากับตา ฝ่าบาททรงหายเข้าไปในห้องของพี่สาวข้าจึงรีบมาแจ้งข่าวกับท่าน”เหอหลงยิ้มมี
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที่1ได้เวลาสำหรับแผนการ
“หา”แพรวาเผลอยกมือขึ้นกระชับคอเสื้อที่หลุดหลุ่ยเผยให้เห็นผ้าคาดอกสีอ่อนเกือบจะเห็นเนินอกสวย“ข้าหมายถึง แก้ผ้าพันแผลของข้าออก”แพรวาย่นจมูก เอื้อมมือแกะผ้าพันแผลออกหยางหลงกัดฟันแน่นข่มความเจ็บปวดแผลไม่ลึกนักทว่ารอยแผลยาวเหยียดแพรวาโรยยาจนทั่วแผลก่อนจะเป่าเบาๆที่แผลของหยางหลงอย่างอ่อนโยน“เพี้ยง หายไวไวนะ”หยางหลงมองแพรวาด้วยสายตาลึกซึ้งความอ่อนโยนที่แพรวามอบให้เขาไม่เคยได้รับจากผู้ใด แพรวาเงยหน้าขึ้นพบกับสายตานั้นความเขินอายกับเกิดขึ้นกับแพรวาอย่างช่วยไม่ได้ หยางหลงเองก็เผลออมยิ้มกับอาการเขินอายนั้น“ทหารจัดเวรยามให้มากกว่านี้ ถ้าหากยังไม่อยากหัวหลุดจากบ่า คืนนี้ข้าจะค้างที่นี่”เสียงตะโกนจากในห้องออกไปแพรวาขยับตัวลุกจากแท่นนอน หยางหลงฉุดมือด้วยแขนข้างที่ไม่เจ็บไว้แพรวาหันมามองประสานสายตาแววตาลึกซึ้งแววตาที่แพรวาเคยเห็นกลับมาแล้ว“ข้าพระองค์กำลังจัดที่บรรทมให้ฝ่าบาท คืนนี้อากาศหนาวนัก”“ไม่เป็นไร เพียงแค่...มีเจ้าร่วมหมอน”แพรวาอายม้วน เฮ้อไม่น่าเชื่อว่าคำพูดของหยางหลงยังสามารถทำเอาแพรวาเขินอายได้“ฝ่าบาทนอนเสียเถิด”แพรวาเสมองไปที่ผ้าห่มที่เคยห่มคลุมกายของตัวเองบัดนี้กลับถูกห่มคล
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที่1ห่วงใย
“ไม่ไม่ อย่าทำแบบนี้เลย แบบนี้เลย (เพลงพี่ป้างดังแทรกขึ้นมาในคลื่นสมองของแพรวา) ”เหอหลงยิ้มมีเลศนัย นัยน์ตาเป็นประกายวาววับ“อ้า ถ้าอย่างนั้นท่านพอจะบอกข้าได้ไหมถึงแผนการที่ท่านวาดไว้”แพรวาอ้อนวอน“ข้าคิดว่าไม่บอกจะดีกว่าเพราะ...หลอกศัตรูต้องหลอกมิตรให้ตายใจ”"คือถ้าท่านบอกแผนการข้าก่อนอย่างน้อยข้าก็พอที่จะทำตามแผนรับมือสิ่งที่จะเจอได้อย่างมีประสิทธิภาพ”แพรวาพยายามยกแม่น้ำทั้งห้า“ข้าเห็นต้องไปเสียทีแล้ว รั้งอยู่ที่นี่เสียนานเดี๋ยวความแตก”เหอหลงไม่สนใจแพรวา ขยับตัวหลบยังมุมมืดจากไปทันที แพรวาหันไปทางเสี่ยวโอ“เจ้ารู้ใช่ไหม”เสียวโอหันหลังเดินหนีเช่นกัน ลี่มี่ยิ้มอย่างรู้ทัน“พี่สาวข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน”ออกตัวไว้ก่อน“ข้ารู้แล้ว”“ดีแล้วค่ะพี่สาวแต่ว่าท่านรู้ว่าอย่างไรคะ”“ก็รู้ว่า ทุกคนปิดบังข้า”“พี่สาวเราทั้งหมดเพื่อบ้านเมืองแล้วเราพร้อมที่จะทำทุกอย่าง แต่สำหรับข้า ชินอ๋องและเสี่ยวโอ เพื่อฝ่าบาทและพี่สาวเรายอมทำทุกวิถีทางเพราะเราเชื่อว่าท่านหมอพูดไว้ไม่ผิดเรื่องพี่สาวอยากให้พี่สาวเชื่อใจเถิดว่าข้าเสี่ยวโอและชินอ๋องหวังดีต่อฝ่าบาทและพี่สาวด้วยความจริงใจ”แพรวาซาบซึ้งในน้ำใจของ ท
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน คงต้องอาศัยแม่นางเสียแล้ว(จบแบบที่1)
คำพูดที่ออกมาจากใจของแพรวาน้ำตาเอ่อล้นตา หยางหลงรู้สึกเศร้าใจตามไปด้วย“เจ้าจะไปที่แห่งใดใครอนุญาตให้เจ้าไป”เสียงทรงอำนาจเหมือนจะออกอาการหงุดหงิดกับการจะจากไปของแพรวาหยางหลงจ้องมองที่แพรวาเหมือนจะค้นหาคำตอบ“ไม่อยากอยู่แล้วท่านหมอ”แพรวายังคงหลบตา หยางหลงหันไปมองหมอหลวงสายตาดุดัน หมอหลวงประสานมือถอยห่างออกไป“ข้าพระองค์ขอตัว ข้าขอตัวแม่นางเฟยลี่ไว้เจ้าคิดให้ดีแล้วข้าจะให้คำตอบ”แพรวาหลับตาไล่หยาดน้ำตาที่หยดริน ฮ่องเต้หนุ่มรู้สึกสงสารหญิงสาวตรงหน้ายิ่งนัก หยาดน้ำตาของนางสร้างความปวดร้าวแก่เขาเหลือเกิน ใจคิดถึงคำพูดของสนมฮุ่ยนางพูดสิ่งใดก่อนที่จะผลักเฟยลี่ลงจากสะพาน ครั้นจะคาดคั้นสนมฮุ่ยก็ตั้งครรภ์ต้องได้รับการดูแลอย่างดี“ข้า...จะปกป้องเจ้าเอง หากมีเรื่องใดในวังหลวงแห่งนี้ทำให้เจ้าลำบากใจขอเพียงบอกข้า”แพรวาร้องไห้โฮอย่างสุดจะกลั้น“มิไยต้องลำบากฝ่าบาท หม่อมฉันโหวหยางจื้อยินดีปกป้องนางด้วยชีวิต”โหวหยางจื้อเข้ามา เมื่อไหร่ไม่ทราบได้ หยางหลงมองโหวหยางจื้อด้วยความแปลกใจ“เจ้า... นะหรือโหวหยางจื้อ”น้ำเสียงเยาะหยัน แพรวาอดขำไม่ได้ทั้งๆที่น้ำตายังเปรอะเปื้อนใบหน้าโหวหยางจื้อทำหน้าเหลอหลา
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที1ยังไปไม่ได้
แพรวาน้ำตารื้นขอบตา มาช่วยเธอทำไม เพียงครู่เดียวแพรวาก็สิ้นสติในอ้อมแขนของหยางหลง ร่างเปียกปอนกับชุดบางเบา สนมฮุ่ยยืนตัวสั่นอยู่ตรงนั้น“ฝ่าบาท”เรียกหยางหลงเหมือนรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำไปผิดมหันต์ แต่ไม่แน่ใจว่าหยางหลง มาทันตอนที่ผลักแพรวาลงไปหรือไม่หยางหลงเพียงแต่หันไปมองด้วยสายตาตำหนิ แต่ไม่ได้เอ่ยคำใดอุ้มแพรวาที่สิ้นสติกลับเข้าไปในตำหนักลี่มี่ถือถาดน้ำชาเดินมาเห็นเข้าพอดีรีบกุลีกุจอตามหยางหลงฮ่องเต้ไปทันที“ลี่มี่ลำบากเจ้าแล้วเปลี่ยนชุดให้นางด้วยน้ำค่อนข้างเย็น”หยางหลงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่แสดงความรู้สึกใดใดหากแต่ในใจกลับรู้สึกสงสารแพรวาจับใจ ในวังหลวงหากใครเป็นที่โปรดปรานย่อมได้รับการเกลียดชังเขารู้นิสัยของสนมฮุ่ยดีว่าเป็นเช่นไร นางถูกเขาช่วยเข้ามาในตำหนักถึงสองครั้งสองคราแล้วไหนจะคำทำนายของหมอหลวงนั่นอีกไม่แน่นางจะสามารถเอาชีวิตรอดจากการปองร้ายของสนมฮุ่ย ใครกันเล่าจะอาจหาญมาปกป้องนางจากสนมคนโปรดถ้าไม่ใช่เขาหยางหลงเลี่ยงออกมา เสี่ยวโอนำอาภรณ์ชุดใหม่มาเปลี่ยนให้ฮ่องเต้หนุ่ม“ส่งองครักษ์เฝ้าหน้าห้องเฟยลี่ไว้”เสี่ยวโอยิ้มออกคำสั่งทันทีเสียงดังลั่นเหมือนจงใจให้สนมฮุ่ยที่เด
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที่1ตัวช่วยมาแล้ว
ลี่มี่ยังคงทำหน้าสงสัยใคร่รู้ หากแต่รู้ว่าแพรวาต้องเสียใจอะไรบางอย่างควรปล่อยให้ได้ระบาย ลูบหลังลูบไหล่“ข้าเพียงแต่อยากกลับมา แต่เมื่อทุกอย่างไม่เหมือนเดิมแล้วข้าควรจะกลับไป”“พี่สาวจะกลับไปได้อย่างไรเล่า”ลี่มี่เพียงแต่พูดปลอบใจ แต่แพรวากลับคิดได้จริงสิแพรวาน่าจะกลับได้ด้วยวิธีเดิม ...กระโดดน้ำ“พี่สาวอย่าคิดมากเลย ทุกอย่างมีทางแก้ไขตอนนี้ก็ค่ำมากแล้วพี่สาวพักผ่อนเสียเถอะ อ๋อจริงสิพี่สาวไม่ต้องไปคอยปรนนิบัติสนมฮุ่ยใกล้ชิดฝ่าบาทตามแผนหรืออย่างไร”พูดเสียแทงใจดำ“ไม่จำเป็นหรอกลี่มี่ตอนนี้สนมฮุ่ยมี หลายคนคอยรับใช้ฐานะนางต่างจากเดิมแล้ว”“พี่สาวหมายความว่านาง...”“ใช่นาง นำข้าไปอีกก้าวแล้วนางกำลังตั้งครรภ์”“พี่สาวข้าเหมือนเห็นแววตาเปี่ยมด้วยความรักในตัวฝ่าบาทของพี่สาว ข้าสงสารท่านด้วยความจริงใจ”แพรวายังคงสะอื้นไห้“ลี่มี่ข้าอยากได้สุราเลิศรสเจ้าพอจะนำมันมาให้ข้าได้ไหม”แพรวาถามหาเพื่อนที่ดีที่สุดยามนี้ ลี่มี่มองแพรวาด้วยความสงสารจับใจพยักหน้าช้าๆไหสุราถูกนำมาวางไว้บนโต๊ะกลางห้องพร้อมถ้วยสุรา แพรวารินสุราจากไหใส่ถ้วยครั้งแล้วครั้งเล่าปล่อยมันให้หายวับไปในลำคอ ใบหน้าแดงระเรื่อกลิ่นสุรา
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ตัวช่วย
“อย่างนั้นข้าน้อยโหวหยางจื้อขอทูลลา ข้าไปก่อนแม่นางเฟยลี่ หวังอย่างยิ่งว่าจะมีโอกาสชมดอกไม้กับแม่นางอีกในไม่ช้า”หยางหลงยืนนิ่ง แต่เมื่อโหวหยางจื้อเดินจากไป หยางหลงหันกลับมามองแพรวาเต็มตากวาดตามองแบบไม่สนใจว่าสายตาจะดุดันเช่นไร“ได้เวลาต้อง กลับไปกับข้าอีกแล้ว”แพรวายิ้ม เอาวะอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ขยับตัวไปยืนเคียงข้างสอดแขนเข้าไปในวงแขนแข็งแรงอย่างไม่เคอะเขินหยางหลงมองแขนของแพรวาที่เกี่ยวเกาะกับแขนของตัวเอง“ไปเพคะ ข้าพระองค์พร้อมแล้ว”“บังอาจ”“ไหนว่าข้าพระองค์เป็นสมบัติของฝ่าบาทอย่างไรเล่า เรื่องเล็กน้อยแค่นี้จะโมโหไปไย”ฮ่องเต้หนุ่มฮึดฮัดแต่แพรวาก็ไม่ยอมปล่อย จนต้องจำยอมในที่สุดปล่อยให้แพรวาคล้องแขนเดินอยู่อย่างนั้นสนมฮุ่ยในชุดฮั่นฝูสีฟ้าใสอ่อนหวานเยื้องย่างจากทางเดินทอดยาวจากตำหนักหนึ่งสู่อีกตำหนักหนึ่งผู้ติดตามเกือบสิบคน เดินตามคอยยกชายชุดฮั่นฝูที่ยาวรุมร่ามฉับพลันนั้นเองร่างระหงกับมีอาการเซถลาคล้ายทรงตัวไม่อยู่ หญิงรับใช้หลายคนถลาเข้าประคองอย่างรวดเร็ว แต่ร่างบางกลับหมดสติ อย่าง ไม่มีใครได้ทันคาดเดาต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นเสียงวี้ดว้ายดังระงม ทหารองครักษ์วิ่งวุ่นวายเหล่าขันทีที
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ข้าเป็นสมบัติของท่าน
เมื่อมาถึงตำหนักใหญ่ผลักร่างแพรวาเซถลาลงไปกองกับพื้น เสี่ยวโอคุกเข่าลงข้างๆ“ฝ่าบาท ถนอมพระวรกายด้วย อย่าทรงกริ้วนักเลย”ใบหน้าถมึงทึงหันไปมองเสี่ยวโอ“ธุระกงการอะไรของเจ้า ถอยไปแล้วปิดประตูคอยฟังคำสั่ง”เสี่ยวโอหดตัวถอยห่างออกมาปิดประตูเบามือ ส่งสายตาแสดงความเห็นใจมาให้แพรวาฮ่องเต้หนุ่มหันไปหาแพรวา“เจ้าช่าง ทำข้าขายหน้านัก”แพรวาทำหน้าเหลอหลาไม่เข้าใจอะไรอีกทีนี้“เฟยลี่ไม่บังควร สุดแล้วแต่ฝ่าบาทจะกล่าวโทษ”“นี่เจ้าหาว่าข้ากล่าวโทษเจ้าลอยๆ รึ”แพรวาหันหน้าหนีส่ายหน้าช้าๆ ฮึอย่าให้แพรวาโมโหมาบ้างนะชักจะไม่มีเหตุผลไปกันใหญ่“ก็แล้วแต่ฝ่าบาทจะคิด ข้าพระองค์ไม่อาจโต้แย้งอย่างไรเสียข้าพระองค์ก็เป็นเพียงลูกแกะ ฝ่าบาทเป็นหมาป่าเจ้าอำนาจ”ไม่ทนแล้วยอมมาเยอะแล้วแม่จะแผลงฤทธิ์ให้ดูทีว่าใครจะแจ๋วกว่ากัน“เจ้านี่คงไม่พ้นจะโดนลงทัณฑ์จากข้า”“ใครกลัวเพคะ”ฮ่องเต้หนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์“ข้าคิดแล้วอย่างเจ้าไม่กลัวการลงทัณฑ์เป็นแน่ ถึงได้จงใจปลอมตัวเป็นฮุ่ยเหนียงทำข้าสับสนอย่าคิดว่าข้าไม่รู้ทัน ไหนๆก็ปลอมตัวเป็นสนมของข้าแล้ว อย่างนั้นไม่สู้เจ้ามาแสดงให้มันจบไปเลยดีกว่า”เดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แพรวาถอยจน
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที่1(รับมือศัตรูคนใหม่3)
บรรจงจุมพิตที่แก้มนวล แพรวาหลับตาลงช้าๆ เหมือนอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้ คิดถึงอดีตที่เคยอยู่ข้างกายหยางหลง“ฮุ่ยเหนียงเจ้ามารอข้าถึงนี่เลยหรืออย่างไร”แพรวาเบิกตาโพลงหันหน้ามาเผชิญหน้ากับ หยางหลงเต็มตาฮ่องเต้หนุ่มจ้องมองแพรวา ที่สวยหวานปานหยาดน้ำผึ้งอย่างตะลึงงันสักพักก็เปลี่ยนเป็นโกรธขึ้งชี้มือมาที่แพรวาด้วยมือสั่นระริก“เจ้า เจ้าบังอาจ นำชุดของสนมฮุ่ยมาสวมใส่ใครก็ได้มาจับนางไว้”เสี่ยวโอรีบวิ่งมาคุกเข่าแพรวานิ่งคิดไม่ถึงว่าเรื่องจะตาลปัตรขนาดนี้ ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วเพียงพริบตาเดียว ทหารองครักษ์สองนายวิ่งมายืนขนาบข้างกดแพรวาให้คุกเข่าแพรวาไม่มีท่าทีขัดขืนแต่อย่างใด แต่อดไม่ได้ที่น้ำตาจะไหลริน“ฝ่าบาท ทรงสอบสวนก่อน”เสี่ยวโอแย้งขึ้นทันทีเมื่อเห็นน้ำตาแพรวา"ไม่มีการสอบสวนใดใดทั้งสิ้น นำนางไปจองจำไว้”องครักษ์หิ้วแขนสองข้างของแพรวาขึ้นมาทันที“ไทฮองไทเฮาเสด็จจจจจจจจจจจจจจจจ”เสียงดังกังวานทำเอาทุกคนหยุดทุกการกระทำ“ฮ่องเต้ ใยเจ้ากล่าวโทษนาง ย่ามองไม่เห็นว่านางจะมีความผิดแต่อย่างใด”น้ำเสียงปราศจากความยโสเหมือนที่แพรวาเคยได้ยินแต่น้ำเสียงเปี่ยมด้วยความปรานี“เสด็จย่านางนำอาภรณ์ของสนมฮุ
