Se connecterShare
ขอแค่มีท่านข้างกาย
Dernière mise à jour:
2024-12-23 07:01:55
Related chapter
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ไหน้ำส้ม
“เกรงใจไปแล้วแม่นาง พบกันพันครั้งยังไม่เท่าความจริงใจเพียงหนึ่งข้าต้องชะตาแม่นางนั่นก็ถือว่าเป็นวาสนาของข้าที่ได้พานพบ แม่นาง”โอ้มายก๊อดร่ายมาเสียยาว“ขอบคุณท่านมาก ที่ให้ที่พำนักแก่ข้าและเสี่ยวหลง”“แม่นางเดินทางรอนแรมมาไกลถึงเพียงนี้กับบุรุษรูปงามด้วยเหตุผลใดข้าอยากรู้หวังว่าแม่นางคงไม่คิดว่าข้าก้าวก่าย”นึกแล้วต้องถามแบบนี้ ตอนแรกคิดว่าจะถามว่าเป็นอะไรกับหยางหลง ครั้นจะบอกไปก็เกรงว่าจะทำให้ความเอ็นดูของตงเฉิงน้อยลงไป อีกทั้งกระดากปากที่จะพูดว่าเป็นอะไรกัน ด้วยความเป็นหญิงของตัวเอง“ข้าและเสี่ยวหลงเรา รอนแรมหนีร้อนมาพึ่งเย็นหวังว่าท่านจะเมตตาให้ที่พักพิง”เฉิงตงมองแพรวาเหมือนกำลังค้นคว้า ก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือแพรวาไว้แน่น“ข้าเฉิงตงยังขาดคนข้างกายพบเจอเจ้าเฟยลี่ดังต้องมนต์สะกด ไม่อาจข่มใจยามหลับยามตื่นหมายมั่นให้เจ้ามาเคียงข้างหวังเพียงเจ้าอย่าได้ ตัดสัมพันธ์กับข้า”แพรวาหดมือกลับ อยากจะหนีจากตรงนั้นแม้คนตรงหน้าจะรูปงามเพียงใดแต่ใจของเธอมีเพียงหยางหลงคนเดียว“ข้า ข้า... ยัง ...ยัง”โอ้แพรวา สะบัดมือวิ่งหนีโดยเร็วจะตอบอย่างไรดี เฉิงตงกลับคิดว่าแพรวาเขินอายต่อ ความในใจของเขาผุดยิ้มท
Dernière mise à jour : 2024-12-25ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ไหน้ำส้มแตกแล้ว
รุกหนักเหลือเกินจะไม่ซวยแล้วหรือแพรวา ใบหน้าหล่อเหลานั้นโน้มเข้ามาใกล้ทีเล่นทีจริง แพรวาหลบตาไม่ใช่สายลมแสงจันทร์หากแต่เป็น สายลมต้นหลิวบรรยากาศเป็นใจ“ข้ามี ..เรื่องหนึ่งที่ต้องทำให้สำเร็จที่เมืองหน้าด่าน ยังไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นใดตงเฉิงท่านอย่าบีบคั้นข้า”“555เจ้านี่ช่างเดียงสานัก ท่าทีเขินอายของเจ้าข้าอยากเห็นมันบ่อยบ่อยก็แค่นั้น ข้าถึงแม้มิใช่สุภาพบุรุษนักแต่ก็ไม่ชอบการฝืนใจหญิงใดเอาไว้เจ้าทำเรื่องหนึ่งนั้นของเจ้าเสร็จสิ้นเมื่อไหร่ ข้าจะขอคำตอบอีกที”ตงเฉิงผุดลุกขึ้นเดินจากไป ทิ้งแพรวาให้จมกับความคิดตัวเอง“หากต้องการสิ่งใด ท่านเรียกใช้ข้าได้ทุกเวลา”หลานฟางจีบปากจีบคออยู่ข้างแท่นนอนสายตาหวานหยดย้อย หยางหลงหันหน้าหนีถอนหายใจแรงแรง“ลำบากท่านแล้วแม่นาง”“ไม่เป็นไรข้ากับท่านมีวาสนาต่อกันไม่เช่นนั้น คงไม่ได้พานพบ”“ไว้ข้าจะเรียกท่านเมื่อต้องการสิ่งใดแต่ตอนนี้ข้าง่วงเต็มทีขอข้าพักก่อน”“โอ้ ข้านี่แย่เสียจริงมารบกวนเวลาพักผ่อนของท่านอย่างนั้นข้าขอลา”ถอยห่างออกไปที่ทิ้งไว้คือความหนักใจแพรวาเดินเข้ามาในกระท่อมด้วยใบหน้าบูดบึ้ง หยางหลงผุดลุกขึ้นนั่งพิงฝาตบข้างแท่นนอนเบาเบา แพรวาเดินไปน
Dernière mise à jour : 2024-12-25ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จับนางกลับมา
รูปวาดของหยางหลงและแพรวาถูกทหารหลายนายนำไปติดตามหมู่บ้านห่างไกลและตามแหล่งชุมนุม แม้จะไม่เหมือนนักแต่ก็ทำให้ คนที่เห็นสามารถ รู้ว่าเป็นผู้ใด ผู้คนต่างมามุ่งดูดวงความสนใจหย่าจิ้งและหมอหลวงข้าไปดูรูปที่ติดประกาศ ทำให้เกิดความกังวลใจอย่างมาก นึกเป็นห่วงทั้งคู่แต่ก็ยังมีโล่งใจอยู่บ้างที่ทั้งสองคน ยังรอดพ้นเงื้อมมือของฮ่องเต้องค์ใหม่ไปได้“ท่านคิดว่าหยางหลงและเฟยลี่ มุ่งหน้าไปทางไหน”“ข้าคิดว่าทั้งสองคนคนมุ่งหน้าไปยังเมืองหน้าด่านเป็นแน่แท้ จากนี้ไปอีกไม่กี่ลี้ก็จะถึงเส้นทางที่มุ่งหน้าเข้าสู่เมืองหน้าด่าน”หย่าจิ้งพยักหน้า“เราต้องตามไปสมทบ เผื่อมีสิ่งใดที่ทั้งสองต้องการความช่วยเหลือ”หย่าจิ้ง ออกความเห็นที่เหมือนคำสั่ง เพราะรู้สึกเป็นห่วงเฟยลี่อย่างมาก“เช่นนั้นเราสองต้องเร่งฝีเท้า เพื่อจะได้ตามทัน”วังหลวง“ใต้เท้าจาง ข้ามีเรื่องสำคัญให้ท่านเร่งจัดการ”“ฝ่าบาททรงบัญชา ข้าจางหวังน้อมบัญชาฝ่าบาท”“สิ่งหนึ่งที่อยากทำตอนนี้คือ พวกหนีการจับกุมที่อยู่ก่อนถึงเมืองหน้าด่านอยากให้ใต้เท้าจางสั่งการลงไปจัดการพวกมัน ครั้งเมื่อหยางหลงนั่งบัลลังก์ด้วยความขลาดของเขาทำให้พวกมันเหิมเกริมต่อไปไม่แน่อาจคิ
Dernière mise à jour : 2024-12-25ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน เหมือนจะแย่
“มู๋หลงท่านคิดว่า ข้าหลานฟาง เหมาะที่จะ ร่วมเดินทางไปกับท่านเหมือนแม่นางเฟยลีไหม”“ข้ากับเฟยลี่เราสองร่วมเดินทางจากเมืองหลวงมุ่งหน้าสู่เมืองหน้าด่านด้วยหวังตามหาสหายท่านหนึ่ง ได้ข่าวว่าเขาพำนักอยู่ที่นั่น”“เช่นนั้นท่านให้ข้าร่วมเดินทาง ข้าจะได้พูดกับท่านพี่ตงเฉิงให้อนุญาตให้ข้าไปกับท่าน”“เจ้าเป็นหญิง และยังเป็นน้องของผู้ปกครองที่นี่ตงเฉิง ข้าคิดว่าเขาต้องไม่ยอมให้เจ้ารอนแรมกับคนแปลกหน้า”“แต่เฟยลี่นางก็เป็นหญิงไยท่านไม่ขัดข้อง หรือว่านางสำคัญต่อท่านยิ่งนัก”หยางหลงถอนหายใจกับความดื้อรั้นของหลานฟางนับว่านางเป็นหญิงที่เพียบพร้อม หากแต่คงถูกตามใจจนเคยตัวจึงไม่ใคร่มีเหตุผลเท่าที่ควร“เจ้าดื้อรั้น ทำข้าลำบากใจ”หลานฟางหน้างอ แต่เพียงครู่เดียวก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ“ท่านพี่ ข้าตงเฉิงผูกใจกับแม่นางเฟยลี่หากนางเองมีใจก็คงจะอยู่ที่นี่ เมื่อนั้นข้าจะขอคำตอบท่านอีกครั้งว่ายินดีให้ข้าร่วมเดินทางด้วยไหม”“เฟยลี่กับข้าเรามีเรื่องที่ต้องสะสางร่วมกัน นางไม่อาจรั้งอยู่ที่นี่ได้”“ท่านนี่ช่างมองนางในแง่ดีเสียจริงวันนี้ข้าเห็นแม่นางเฟยลี่นางออกไปทุ่งหญ้าให้พี่ชายข้าฝึกการขี่ม้าให้นางสองต่อสอง”หยางหล
Dernière mise à jour : 2024-12-27ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน หายไป
แพรวาส่งเสียงอู้อี้ในลำคอผลักหยางหลงออกห่างตาเบิกโพลง แต่ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาเมื่อหยางหลงไม่เปิดโอกาสให้ได้พูด บดขยี้ปากบางด้วยความรุนแรงเหมือนกับโกรธใครมา แพรวารู้สึกเจ็บ แต่ก็ไม่อาจผลักไส หยางหลงกอดกระชับแน่นไม่ยอมปล่อย ปากก็ยังคงทำหน้าทึ่ต่อไปไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยหยางหลงปล่อยมือจากแพรวาแพรวาเช็ดปากเบาเบาแก้เก้อ“หยางหลงท่าน”“กลัวว่าเฉิงตงจะมาเห็นหรืออย่างไรข้าไม่สนใจสิ่งใดแล้วเฟยลี่ คืนนี้เราจะออกเดินทางต่อไปเตรียมตัวให้พร้อม”“ท่านยังไม่หายดี”“รอต่อไปรังแต่จะทำให้ถลำลึกยากถอนตัว ไปเสียตอนนี้ไม่ต้องเจ็บช้ำใจภายหลัง”สิ่งที่เขากลัวเหลือเกินคือแพรวาจิตใจจะเอนเอียงไปหาตงเฉิง น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน แพรวาอ้าปากค้างไม่อาจโต้เถียงทหารสามหมื่นนายและองครักษ์ฝีมือดี ตั้งกองกำลังห่างจากหมู่บ้านของตงเฉิงเพียงไม่กี่ชั่วยาม รอให้ฟ้ามืดคำสั่งเตรียมพร้อมและ ให้โจมตีจากแม่ทัพเมื่อจันทราเริ่มส่องแสง“เฟยลี่ เจ้าดีขึ้นแล้วก็ไม่ควรทำตัวเหมือนคนป่วยให้มู๋หลงต้องคอยดูแลเจ้า”หลานฟางกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง เห็นหยางหลงกำลังป้อนน้ำแพรวา“ข้าเต็มใจดูแลนางเจ้าไม่ต้องกังวล”หยางหลงออกรับแทนแ
Dernière mise à jour : 2024-12-27ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ในวันที่ไม่มีเจ้า
“เฟยลี่ เฟยลี่ เฟยลี่”ปราศจากร่างของ แพรวาและเสียงตอบรับ หยางหลงแทบบ้าคลั่ง วิ่งไปทุกซอกทุกมุมตามหาแพรวา ซึ่งไร้แม้เงาโหวหยางจื้อตามติดช่วยค้นหาแต่ก็เปล่าประโยชน์ในเมื่อแพรวาไม่ได้อยู่ตรงนั้น แพรวาจากไปไหนไม่มีใครรู้หยางหลงทรุดตัวลงกับพื้นหลังจากที่ค้นหาแพรวาจนทั่วหมู่บ้าน ตงเฉิงจ้องมองด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งเศร้าใจ และ เสียใจที่ไม่อาจช่วยอะไรได้หลานฟาง เดินออกมาเมื่อทุกอย่างสงบเรียบร้อย เห็นตงเฉิงคุกเข่าต่อหน้าหยางหลง“ข้าน้อยกระทำการไม่บังควรขอฝ่าบาท โปรดลงโทษสถานหนัก”ตงเฉิง สอดมือประสานตรงหน้าโค้งคำนับจนศีรษะจรดพื้น“ไม่อาจกล่าวโทษท่านได้เพียงที่พักพิงยามที่ไร้ที่เร้นกายนับว่าบุญคุณใหญ่หลวง ทุกอย่างล้วนเป็นเพราะเรื่องเข้าใจผิด จึงถือว่าท่านเองเป็นคนที่มีน้ำใจมิใช่น้อย”หยางหลงไม่มีกะใจจะลงโทษใครตอนนี้ เฟยลี่เจ้าอยู่ที่ใด สายตาคมเหม่อมองไปไกล“เป็นพระกรุณาอย่างที่สุดข้าตงเฉิงและชาวบ้านในหุบเขาแห่งนี้นับจากนี้จะภักดีมิแปรเปลี่ยน”ก้มลงโค้งคำนับอีกครั้ง หลานฟางโค้งคำนับตามพี่ชายยิ้มอย่างมีความสุขเป็นถึงอดีตฮ่องเต้แล้วอย่างไรดีเสียอีกสามารถมีสนมได้ นับไม่ถ้วนขอเพียงได้อยู่ข้างกา
Dernière mise à jour : 2024-12-27ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน 你好吗？(เจ้าสบายดีไหมเฟยลี่)
แพรว่าถอนหายใจโล่งอก แต่แววตาเศร้าสร้อยป่านนี้เขาคงร้อนใจเมื่อแพรวาหายไป“เฟยลี่ เจ้าฟื้นแล้ว”เหอหลงเดินเข้ามาภายในห้องด้วยฝีเท้าเบากริบ ลี่มี่ย่อตัวคารวะเหอหลงพยักหน้าให้ลี่มี่ออกไปแพรวาชักรู้สึกไม่ปลอดภัย“ลี่มี่เจ้าจะไปไหน”เหอหลงขมวดคิ้ว ใบหน้าหล่อเหลาดูดุดันลี่มี่รีบเลี่ยงออกไปไม่อาจขัดใจ เหอหลงนั่งลงบนแท่นนอนชุดมังกรที่สวมใส่ใหม่เอี่ยม แพรวามองด้วยสายตาที่ไม่อาจอธิบายได้ทั้ง เยาะหยันและสงสารปนกันไป“เจ้าฟื้นแล้ว ข้าตั้งตารอ”“ไม่จำเป็นต้องตั้งตารอใ นเมื่อฝ่าบาทก็ทรงรู้ดีว่าเฟยลี่ไม่อาจรบกวนให้ฝ่าบาทรอ”ใบหน้าเศร้าหลุบตาลงต่ำ“ข้าพร้อมจะให้ทุกอย่างที่เจ้าต้องการ เพียงเจ้ายอมอยู่ข้างกายข้าในตำแหน่งฮองเฮา”แพรวาหันมามองเหอหลงด้วยแววตาค้นคว้า“ฝ่าบาท ทำให้เรื่องยุ่งยากข้ากับฝ่าบาทไร้ซึ่งวาสนา”“ไม่เฟยลี่ ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะคน ข้าพร้อมทำทุกอย่างให้ได้อยู่กับเจ้า”คว้ามือแพรวามากุมไว้แน่น แพรวาบิดข้อมือไปมาขัดขืนเต็มที่“ฝ่าบาทเฟยลี่ไม่อาจเป็นหญิงหลายใจอย่างนั้นได้ ในเมื่อเฟยลี่กับหยางหลงผูกสมัครรักใคร่กัน”ใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้วดกดำปล่อยมือจากการเกาะกุม“หยางหลงเขาอยู่ข้างนอกนั่น
Dernière mise à jour : 2024-12-30ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ความทรงจำของเรา
สะบัดชายเสื้อเดินไปเปิดประตูออกไปทันทีแพรวาลุกขึ้นนั่งบนเก้าอี้ทบทวนคำพูดที่ต้องการพูดกับสนมฮุ่ย“เฟยลี่”สนมฮุ่ยคว้ามือแพรวามาเขย่าด้วยความดีใจ“เจ้าสบายดี แล้วฝ่าบาทเล่าเขาบอกเจ้าหนีไปกับฝ่าบาทแล้วฝ่าบาทอยู่ที่ไหน”คำถามส่งมารัวรัว“ฝ่าบาทปลอดภัยดี ถ้าหากเป็นอะไรป่านนี้คงมีข่าวถึงคนทางนี้บ้างแล้ว”สนมฮุ่ยพยักหน้าเห็นด้วย“แล้วทำไมเจ้ามาอยู่ที่นี่ หลังจากเหอหลงชิงบัลลังก์ก็ประทานผ้าขาวแก่ไทเฮาและก่อนหน้านั้นก็สังหารเสี่ยวโอขันทีข้างกายฝ่าบาท ข้ายังเป็นห่วงความปลอดภัยของฝ่าบาทว่าจะเป็นอย่างไร ฝ่าบาทปลอดภัยดีไหม”“ช่างโหดเหี้ยมนัก เสี่ยวโอพี่สาวไม่อาจช่วยเจ้าได้”แพรวาใจหายกับเรื่องของเสี่ยวโอ“เจ้าหายไปไหนมา แล้วหนีไปได้อย่างไร”“อย่าเพิ่งถาม ข้าเพียงแต่อยากให้เจ้าส่งข่าวให้หยางหลงด้วย”สนมฮุ่ยขมวดคิ้ว“เจ้ารู้ใช่ไหมว่าฝ่าบาท อยู่แห่งใด” แพรวาพยักหน้า“หมู่บ้านในหุบเขาก่อนถึงเมืองหน้าด่าน”“มีข่าวอะไรที่จะส่งให้ฝ่าบาทกันเล่า หรือว่าจะบอกว่าเจ้าปลอดภัยดี ไม่มีอะไรต้องห่วงเจ้านี่ช่างหลงตัวเองเสียจริงนึกว่าฝ่าบาทจะกระวนกระวายห่วงใยเจ้าจนกินไม่ได้นอนไม่หลับหรืออย่างไร สนมของฝ่าบาทมีมากมา
Dernière mise à jour : 2024-12-30
Latest chapter
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ตอนพิเศษ2
คะนิ้งลืมตาตื่นมาบนแท่นนอนหนานุ่ม บรรยากาศน่านอนจนไม่อยากชันกายลุกขึ้น รู้สึกว่าผิวแก้มเย็นเฉียบ ยกมือขึ้นลูบแก้มทั้งที่ยังไม่ลืมตา กลิ่นกำยานกลิ่นแปลกๆ โชยมาเข้าจมูกเป็นระยะๆ รู้สึกหนักบนอกอิ่มเหมือนมีอะไรอุ่นๆ มากดทับขยับตัวลำบาก พรึ่บลืมตาตื่นด้วยความตกใจ“กรี๊ดดดดดด” คะนิ้งส่งเสียงร้องดังลั่นเมื่อเห็นว่ามีผู้ชายมานอนอยู่ข้างกาย ….แต่เดี๋ยวก่อนผู้ชายหรือผู้หญิงวะ ทำไมผมยาว ใบหน้าขาวใส เหมือนผู้หญิง แต่จมูกเชิดหยิ่งน่าดึงเล่น ถ้าเป็นผู้หญิงก็คงเป็นทอม แต่ถ้าเป็นผู้ชายก็คงจัดว่าหล่อทีเดียว ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวแน่น ผู้ชายแน่ๆคนที่นอนกอดอยู่สะดุ้งสุดตัว“เอะอะ อะไรของเจ้า” น้ำเสียงงัวเงียแต่ทุ้มนุ่มหูพิลึก“นาย นายเขามาได้ยังงัย”นึกขึ้นได้ที่นี่ไม่ใช่ที่นอนของเธอ แต่เป็นที่ไหน สภาพแปลกไป ผ้าม่านยาวบางที่ล้อมแท่นนอนวงกลมปลิวสะบัด โต๊ะตั่งก็แปลกตา แม้แต่หมอนยังเหมือนกับ….หรือว่า ไม่นะ ไม่ไม่ไม่“เจ้านี่อย่างไรกัน ทำไมต้องเอะอะ” คะนิ้งยกมืออุดปากตัวเองเมื่อรู้ว่าไม่ได้สื่อสารด้วยภาษาไทยแต่เป็น ภาษาจีนที่เรียนมาตั้งแต่อยู่อนุบาล“นอนๆ เจ้าจะรีบตื่นไปไหน” เสียงประตูเปิดออกมา หนุ่มน้อยอีก
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน ตอนพิเศษ1
หย่าจิ้ง ไทฮองไทเฮาและไทเฮาดื่มชาคารวะจากบ่าวสาวพร้อมเพรียงกัน หยางหลงและแพรวาหันมาสบตากันนิ่งนาน“ต่อแต่นี้สิ่งร้ายๆ ได้ผ่านไปแล้ว ย่าหวังว่าจะมีสิ่งดีๆให้ได้ชื่นใจบ้าง”“เสด็จย่า คอยเวลาอุ้มเหลนตัวน้อยได้แล้ว อีกไม่นานหลานหวังอย่างนั้น”เสียงหัวเราะดังขึ้นพร้อมเพรียงกัน ชินอ๋องเผลอสบตาลี่มี่ด้วยประกายตาลึกซึ้ง ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีต้องขอบคุณเฟยลี่ที่นางทำให้ทุกอย่าง เป็นไปตามที่คาดหวังไว้แพรวาสวมชุดเจ้าสาวสีแดงที่ส่งให้แพรวางดงามอย่างหาที่ติไม่ได้บนศีรษะสวมมงกุฎบ่งบอกฐานะฮองเฮาชัดเจนมือบางลูบคลำราวสะพาน ด้วยความรู้สึกขอบคุณ เบื้องล่างน้ำใสไหลเชื่องช้า ลี่มี่ยืนอยู่ด้านหลังถือเสื้อคลุมอากาศหนาวจับใจแต่ภายในอบอุ่นอย่างประหลาดคำพูดของหมอหลวงที่บอกแพรวาก่อนหน้านั้น“ห้วงเวลาที่แม่นางข้ามผ่านถูกปิดแล้วนับจากนี้ไม่ว่าแม่นางอยากจะจากไปแค่ไหนก็ไม่อาจที่จะไปได้ เพราะทุกอย่างเหมือนถูกสวรรค์ลิขิตไว้แล้วแม้แต่ข้าเองยังไม่สามารถข้ามผ่านไปได้เช่นกัน แม่นางแพรวาได้สาบสูญไปจากภพภูมิของนางเหลือเพียงเยว่ถิงหรือแม่นางเฟยลี่เท่านั้นที่ยังอยู่ที่นี่.ในฐานะฮองเฮา”“ฮองเฮาเพคะอากาศหนาว สวมเสื้อคลุมจะดีก
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบบริบูรณ์
ภาพความทรงจำที่ผุดขึ้นให้เขาเห็นช้ำแล้วช้ำเล่าเมื่อคราวที่แพรวารับกระบี่แทนเขา มันมิใช่เพียงเพิ่งเกิดขึ้นหากเกิดขึ้นถึงสองครั้งสองครา คราวนั้นเขาไม่สามารถมองเห็นเจ้าของกระบี่ แต่ภาพความทรงจำเด่นชัดคราวนี้เป็นเท้าจางที่ส่งกระบี่คมลงกลางอกของแพรวาหากแต่ดีที่ไม่ถูกจุดสำคัญ อย่างนี้จะให้เขายังมีสิ่งใดที่ต้องสงสัยในตัวของเฟยลี่ได้อีกเป็นเขาที่ติดค้างนาง“ฝ่าบาททรงคิดถึงเฟยลี่ใช่ไหม”ใบหน้าหวานยิ้มยียวน“ไม่เคยคิดถึงหากแต่คิดอยู่เสมอว่าทำอย่างไรจะให้เจ้าฟื้นคืนมาเจรจาเหมือนอย่างนี้ได้”“ฝ่าบาททำอย่างไรกับสนมฮุ่ย”“นางในที่รอดชีวิตจากการช่วยเหลือของเสี่ยวโอ เมื่อคราวหลบหนีออกจากวังยอมให้พูดความจริงเรื่องที่ฮุ่ยเหนียงใช้ยาบำรุงครรภ์จนแท้งแต่กลับโยนความผิดให้เจ้าเฟยลี่ ใต้เท้าจางลงมือสังหารหมอที่นำเข้ามาจากนอกวัง แล้วยังสังหารเหล่านางในนับสิบที่รู้เรื่องนี้ ส่วนนางในคนที่เหลือกำลังจะหาทางหนีดีที่เสี่ยวโอพบเข้าเสียก่อน สนมฮุ่ยข้าให้นางสำนึกผิดในตำหนักเย็นชั่วชีวิตของนาง”แพรวาเลิกคิ้วฟังอย่างตั้งใจรู้สึกสบายกายสบายใจอย่างประหลาดแต่ก็อดที่จะสงสารสนมฮุ่ยไม่ได้เพราะเคยดูซีรีส์จีนตำหนักเย็นโดดเดี่ย
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบสักทีค่ะ(จบแบบที่1)
แสงเรืองรองตรงขอบฟ้านั่น แพรวาขยับตัวบิดตัวไปมารู้สึกถึงความวาบหวามจากคนข้างกายพลิกตะแคงกอดร่างใหญ่ข้างๆ มือใหญ่ลูบไล้แก้มเนียน“หายป่วยแล้วสงสัยจะได้ยาดี”“ไออุ่นจากฝ่าบาทนั่นอย่างไรที่ทำให้ข้า จากป่วยไข้ก็กลายเป็นสบายดี”หยางหลงเขย่าหัวเบาๆ ยังไม่ทันได้ชื่นจิตเสียงฝีเท้าหนักๆ ก็ดังเล็ดลอดเข้ามาภายในกระท่อมหยางหลงพลิกตัวแพรวาให้ลงไปนอนด้านข้างเตียง เสียงวิ่งกรูกันเข้ามาบ้างมาจากด้านหน้า และวิ่งมาจากด้านหลังถูกล้อมกรอบถึงเพียงนั้นหยางหลงฉุดแขนแพรวาลุกจากที่ยังนอนอยู่ใช้กระบี่ในมือแหวกเป็นทางเพื่อพาตัวเองและแพรวาฝ่าวงล้อมออกไปใต้เท้าจางและทหารองครักษ์นับสิบยืนดาหน้าในมือมีอาวุธครบครัน“ฝ่าบาท ตามข้าน้อยกลับวังหลวงจะดีกว่า ตอนนี้คนของข้าได้เข้ายึดวังหลวงไว้เสียสิ้นฝ่าบาทออกมาเช่นนี้ข้าเห็นทีต้องเชิญฝ่าบาทกลับไปประทับยังวังหลวงตามเดิม”หยางหลงขมวดคิ้วคิดไม่ถึงว่าใต้เท้าจางจะคิดการใหญ่ถึงเพียงนี้ข่าวเรื่องเขาออกจากวังไม่มีใครรู้แต่ทำไมใต้เท้าจางถึงฉวยโอกาสนี้บุกยึดวังหลวง"เหตุใดท่านถึงคิดการใหญ่ขนาดนี้ในเมื่อท่านก็ได้ทุกอย่างไปหมดแล้วทั้งอำนาจก็มีเสียมากมายมีสิ่งใดที่ท่านต้องการอีก”“ฝ
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน แรงปรารถนา2
“ปล่อยข่าวออกไปเรื่องที่ข้าสำเร็จโทษพวกนางนั่นเป็นเพราะพวกนางไม่ดูแลพระสนมที่กำลังทรงครรภ์ให้ดีจึงต้องโทษถึงตาย และต่อไปต้องเป็นคราวของแม่นางเฟยลี่บ้างแล้ว เป็นการกดดันฝ่าบาทไม่ให้ใจอ่อนกับหญิงงามล่มเมืองคนนั้น"“แต่ใต้เท้าฝ่าบาทจะทรงสอบสวน”“ข้าจะนำเหล่าขุนนางทั้งหลายร่วมกันกดดันฝ่าบาทอีกทาง อย่างไรเสียพระสนมต้องไม่มีผู้ใดเทียบเคียงหากเรายังต้องการยิ่งใหญ่เหนือผู้ใดในแผ่นดินนี้”ใบหน้าเหี้ยมเกรียมแสยะยิ้มอย่างน่าเกลียดท้องฟ้ามืดไร้ดาราและจันทราส่องแสง นางในนางหนึ่งหอบห่อผ้าที่บรรจุของมีค่าเล็กน้อย วิ่งหลบหลีกเร้นกายตามเงามืดด้วยความรุกลี้รุกรนแต่ดวงตาคมกริบคู่หนึ่งที่จับจ้องความเคลื่อนไหวอยู่ก่อนแล้วกับทะยานขึ้นสู่หลังคาตำหนักวิ่งตามไปทางเดียวกับที่นางเร้นกายทว่าวิชาตัวเบาเยี่ยมยอดจนไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าแม้แต่น้อยอีกด้านทหารยามหน้าห้องขังถูกชายลึกลับที่โพกหน้าด้วยผ้าดำสกัดจุด จนหมดสติแล้วก็ลากร่างหนักอึ้งให้ไปนอนแผ่คุดคู้แสนสบายข้างกำแพงห้องขังกุญแจถูกหยิบมาใช้อย่างง่ายดายแพรวานอนขดตัวด้วยความหนาวเหน็บ ชุดนักโทษสีขาวบางเบาไม่สามารถให้ความอบอุ่นได้ ชายลึกลับไขกุญแจเข้าไปภายในห้องขั
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน แรงปราถนา(จบแบบที่1)
คำแรกที่เห็นหน้าสนมฮุ่ย“ลูกไม่อยากให้โอกาสหลุดลอยไปเราส่งมือสังหารไปฝ่าบาทก็อยู่ที่นั่นปกป้องนาง ครั้งนี้ถือเสียว่ายืมมือฝ่าบาทจัดการกับนางแค่เรื่องปองร้ายพระสนมนางก็ไม่อาจหลุดพ้นโทษประหารแล้วยังจะโทษฐานทำให้ลูกต้องสูญเสียองค์รัชทายาท มีกี่หัวก็ไม่พอให้ตัด”“แล้วเจ้าได้อะไร ได้เพียงให้ตาย ตายจากไปแต่ไม่ช้าไม่นานฝ่าบาทก็จะมีสนมคนอื่นอีกแต่หากเจ้ารั้งที่จะไม่บอกใครเรื่องการสูญเสียองค์รัชทายาทอย่างน้อยข้าก็เตรียมการให้เจ้าแล้วข้าไปเกณฑ์คนที่อายุครรภ์เท่ากับเจ้ามากักไว้เพื่อให้เจ้าได้มีองค์รัชทายาทเป็นแม่ขององค์รัชทายาทและแม่ของแผ่นดิน เจ้ากับทำให้ทุกอย่างพังทลายลงไป”สนมฮุ่ยหน้าเสีย แต่สักพักก็กลับเป็นปกติ“ท่านพ่อ องค์รัชทายาทจะมีเมื่อไหร่ก็ได้ยังคงใช้แผนการของท่านพ่อได้เพียงแต่ลูกแสร้งว่ามีครรภ์แล้วเราก็สรรหาเด็กที่ไหนมาเป็นองค์รัชทายาทก็ได้ แต่โอกาสกำจัดนางนั้นหายากยิ่งตอนนี้ลูกยอมแลกทุกอย่างเพื่อการณ์นี้”“เจ้าอย่างไรก็ทำอะไรไม่หารือพ่อก่อน”“ลูกขออภัยท่านพ่อแต่ลูกเกลียดนาง นางแย่งฝ่าบาทและ แววตาอ่อนโยนของฝ่าบาทไปจากลูก”“ไม่จำเป็นต้องมีความรักความสงสาร มีเพียงอำนาจที่ได้รับเมื่อนั้
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน (จบแบบที่1)ไม่ทันระวังตัว
แพรวาอดขำไม่ได้“ถ้าอย่างนั้นเราต้องหาทางปกป้องพี่สาว”“ข้าว่าเราแทบไม่ต้องลงแรงตอนนี้ ฝ่าบาททรงมีพระทัยเอนเอียงมาทางแม่นางเฟยลี่เพราะเหตุใดข้าไม่ทราบแน่ชัดหรืออาจเป็นเพราะ สนมฮุ่ยทำการใดไม่รอบคอบจนฝ่าบาทเห็นธาตุแท้ของนางกับตาตนเองด้วยนิสัยของฝ่าบาททรงไม่ชอบการแก่งแย่งและการทำร้ายกันทรงมีความยุติธรรมพอ ไม่เห็นแก่คนผิด”ลี่มี่พยักหน้าหงึกหงัก“อย่างนี้เห็นทีว่าสนมฮุ่ยและใต้เท้าจางต้องหาโอกาสอันดีจัดการกับพี่สาวว่าแต่จะเป็นเรื่องอะไรนะ”แพรวาเริ่มใจคอตุ่มๆต่อมๆ ขึ้นมาบ้างสนมฮุ่ยไม่เหมือนวันวานนางเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดพร้อมทำทุกอย่างเพื่อความรักที่หวังครอบครองเท่านั้นหยางหลงสาวเท้าเร่งรีบไปยังตำหนักฝ่ายซ้าย หากแต่ที่มุมทางเดินสนมฮุ่ยเดินเยื้องย่างด้วยสีหน้าเรียบเฉยยังห้องของแพรวาสวนกันเพียงนิดเดียวแต่หยางหลงไม่อาจมองเห็นนางเนื่องจากมุมกำแพงสูงที่หักมุม ตรงทางเข้าตำหนักพอดีแพรวาอยู่ในห้องเพียงลำพังกับ ลี่มี่สาวใช้สองสามคนเดินเข้ามาในห้องของแพรวาด้วยแววตาประสงค์ร้าย“แม่นางเฟยลี่ พระสนมเรียกหาเจ้า”ลี่มี่คว้ามือแพรวามากำไว้กระซิบเบาๆ“พี่สาวระวังตัวด้วย ข้าน้อยจะไปตามฝ่าบาท”แพรวาพยักห
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน รอข้าอยู่ตรงนี้(จบแบบที่1)
คราวนี้เองที่เขาสามารถพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส จากร้ายกลับกลายเป็นดีมองแขนข้างที่เจ็บของหยางหลงมีมือบางเกาะเกี่ยวอยู่เขาอดถอนหายใจด้วยความโล่งอกไม่ได้ อย่างน้อยก็ตอนนี้ที่หยางหลงไม่ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของสนมฮุ่ย“พระสนม ทำไมไม่เรียกหมอหลวงเพคะ”สนมฮุ่ยนอนกุมท้องด้วยความเจ็บปวด“ใครให้เจ้ามาออกความเห็น”สาวใช้หดตัวลงนั่งก้มหน้านิ่ง“อย่างไรเสียเจ้าหมอนั่นก็ไม่อาจให้มันล่วงรู้”“ทำไมเพคะ”“เด็กคนนี้ไม่แข็งแรงพวกเจ้าก็รู้ดี แต่อย่างไรเสียข้าต้องพยายามให้องค์รัชทายาทอยู่กับข้าให้ได้”แววตามุ่งมั่น“พระสนมหมอจากนอกวังเข้ามาต้องผ่านเหล่าขันทีตรวจสอบ และเหล่าองครักษ์เกรงว่าไม่อาจปิดบังฝ่าบาท”“ข้าให้ท่านพ่อจัดการแล้ว ก็แค่ท่านพ่อเป็นห่วงข้าส่งหมอที่ดีที่สุดเข้ามาดูแลข้าเป็นพิเศษก็เท่านั้น”“ท่านหมอมาแล้วเพคะ”หญิงรับใช้ปิดม่านจนทึบ สนมฮุ่ยนอนหงายลงบนแท่นนอน“พระสนมอาการท่านเป็นอย่างไรบ้าง”“ข้ารู้สึกปวดท้องจนไม่อาจทานทนได้”“ข้าน้อยขอตรวจดูชีพจรก่อน”สนมฮุ่ยยื่นแขนออกมานอกม่านกำบัง หมอชราจับชีพจรอย่างคล่องแคล่ว ขมวดคิ้วเข้าหากันใบหน้าเคร่งเครียด“พระอาญาไม่พ้นเกล้า พระสนมข้าน้อยไร้สามารถ”คุก
ฮ่องเต้ตัวร้ายกัยยัยตัวป่วน จบแบบที่1แผนของใคร
มือใหญ่เชยคางมนให้สบตา ก้มลงจูบหนักหน่วงที่ริมฝีปากบางอีกครั้ง เขาไม่อาจหักใจหากยังปล่อยให้เป็นอย่างนี้ริมฝีปากอ่อนหนุ่มกลิ่นกายหอม ผิวเนื้ออ่อนละมุน ซุกอยู่กับอกกว้างถอนริมฝีปากออก“เราเคยรักกันมาก่อนใช่ไหม ที่ไหน เมื่อไหร่ บอกข้ามาก่อนที่ข้าจะกลืนกินเจ้าไป”สายตาคาดคั้น“ฝ่าบาทเชื่อเรื่องการเดินทางผ่านกาลเวลาไหม”หยางหลงขมวดคิ้ว“เช่นไร”“ข้ากับท่านเราเคยพบกัน ก่อนที่ข้าจะหายไปจากฝ่าบาทและกลับมาอีกครั้ง”หยางหลงครุ่นคิดภาพที่เขาเห็นนั้นเล่าชัดเจนแจ่มชัดในความทรงจำ เหมือนเพิ่งจะเกิดขึ้น“เจ้าใช้เวทมนตร์ใช่ไหม”“ไม่ใช่เวทมนตร์แต่มันคือเรื่องประหลาดที่ข้าไม่อาจอธิบายได้ และข้าเองมิได้กำหนดว่าจะมาจะไปตอนไหน สวรรค์เป็นผู้กำหนดเหมือนที่หมอหลวงบอกข้า ข้าเพียงแต่ไปมาตามแต่สวรรค์ต้องการ”“แล้วหมอหลวงทำไมถึงรู้ว่าเจ้าจะมา”“ท่านหมอบอกข้าว่าเขาเองไม่อาจเปิดเผยบัญชาสวรรค์ตัวเขาเองมีหน้าที่เพียง เป็นผู้แจ้งข่าว”ข้างนอกนั่น“ลี่มี่ เจ้าแน่ใจแล้วรึว่าฝ่าบาท ประทับอยู่ในห้องของแม่นางเฟยลี่”เหอหลงเอ่ยปากถาม“ ข้าเห็นมากับตา ฝ่าบาททรงหายเข้าไปในห้องของพี่สาวข้าจึงรีบมาแจ้งข่าวกับท่าน”เหอหลงยิ้มมี
