Se connecterShare
บทที่7
Dernière mise à jour:
2025-02-16 10:29:50บทที่ 7
งานเลี้ยงดำเนินไปโดยที่ฝูอิงไม่ได้ไปเข้าร่วมด้วย นางยังไม่กล้ากับรั่วเจิ้นหวินใบหน้าดุ ๆ นั่นทำเอานางกลัว บิดานางก็เป็นบัณฑิตเช่นเดียวกัน แต่เขาตามใจนางยิ่งกว่าอะไร พอเห็นใบหน้าน่ากลัวของบิดารั่วหยางจิ้นทำเอาฝูอิงไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว นางอยากเดินออกไปต้อนรับแขก และแสดงตนว่านางคือรั่วฮูหยินตัวจริง แม้จะแอบไม่พอใจ ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจจะกลับมาทวงตำแหน่งฮูหยินของเจ้าเมืองคืน แต่กลับไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด
ถึงกระนั้นนางก็ไม่กังวลหรอก นางรู้จักฝูหรงดีกว่าใครเด็กคนนั้นนางทำไม่ดีด้วยมาตลอดชีวิต อีกฝ่ายยังไม่รู้และจับไม่ได้เลย
กลับอิแค่ทำให้ฝูหรงรู้ฐานะตนเองว่าควรอยู่ตรงไหนคงไม่ใช่เรื่องยากอะไร
“รออีกนิดเถอะ ที่ของข้าอย่างไรก็เป็นของข้าวันยังค่ำ”
ขณะเดียวกันฝูหรง
Related chapter
ฮูหยินหลังจวน บทที่8
บทที่ 8ฝูหรงไม่คิดเลยว่าชีวิตการแต่งงานที่มีความสุขจากการแย่งของของคนอื่นมาจะจบลงในเวลาเพียงแค่สามเดือนหลังจากจบงานฉลองรับตำแหน่งเจ้าเมืองของสามี หญิงสาวก็ทำทุกอย่างเหมือนปกติ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังติดค้างอยู่ในใจของนาง และมันไม่อาจจะหายไปได้ง่าย ๆ นั่นก็คือเรื่องของพี่สาวต่างมารดาที่เข้ามาอาศัยอยู่ในจวนตระกูลรั่วแม้ว่าบิดาของสามีจะสั่งให้พี่สาวของนางไปพักเรือนรับรอง แต่ที่ทำเช่นนั้นก็อาจจะเป็นเพราะท่านพี่อิงอิงกับสามีของนางยังไม่ได้เข้าห้องหอหรือพิธีมงคลกันก็เป็นได้ และหากเป็นอย่างที่หญิงสาวคิดจริง ๆ นางก็คือคนที่อยู่ผิดที่ผิดทางและควรหลบให้กับพี่สาวไม่ใช่ชุบมือเปิบรับสมอ้างเป็นฮูหยินท่านเจ้าเมืองอยู่อย่างนี้“เรื่องท่านพี่ของข้า” ฝูหรงไม่สามารถเก็บความสงสัยเอาไว้ได้ เมื่อสามีกลับมาจากการส่งแขกที่มาร่วมแสดงความยินดี หญิงสาวก็เผลอเอ
Dernière mise à jour : 2025-02-17ฮูหยินหลังจวน บทที่9
บทที่ 9ฝูหรงพยายามหลีกเลี่ยงพี่สาวตนเอง แต่อีกฝ่ายก็เข้ามาวุ่นวายกับหญิงสาวอยู่ทุกวันจนแม้แต่บรรดาสาวใช้ก็สังเกตเห็นท่าทางอึดอัดใจที่ฮูหยินเล็กมีเพราะจะต้องย้ายไปจวนเจ้าเมืองแต่ด้วยข้าวของมากมายและไม่ได้บังคับให้รีบจัดการเสียวันสองวันนี้ เพราะต้องให้เจ้าเมืองคนเก่าจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อน ฝูหรงกับบรรดาสาวใช้และคนงานจึงช่วยกันตระเตรียมทุกอย่าง แต่ในทุกวันก็จะปรากฏร่างของฝูอิงด้วยเสมอ“ทำไมถึงเอาของชิ้นนี้ไปล่ะ ไม่ใช่ว่าท่านพี่ไม่ชอบมันหรอกหรือ” สาวใช้หลายคนตรงหน้าหันไปมองตรงจุดที่สองสาวตระกูลฝูยืนอยู่ คำว่าท่านพี่นั้นขนาดฮูหยินเล็กที่เป็นภรรยา สาวใช้อย่างพวกนางยังได้ยินไม่บ่อยครั้งนักเลยแต่คุณหนูที่มาขออาศัยอยู่อย่างฝูอิงกับพูดเสียคล่องปาก“นี่เป็นของที่เขาชอบเจ้าค่ะ” ฝูหรงไม่รู้จะบอกอย่างไร เพราะมันเป็นของที่สาม
Dernière mise à jour : 2025-02-18ฮูหยินหลังจวน บทที่10
บทที่ 10หลังจากวันนั้นฮูหยินเล็กก็พักอยู่ในเรือนของตน ไม่ออกมาช่วยจัดเตรียมของ บรรดาสาวใช้กับคนงานก็เก็บเพียงแค่ของทั่ว ๆ ไป แต่ฝูอิงนั้นเข้ามาช่วยเจ้ากี้เจ้าการราวกับว่านางเป็นภรรยาของรั่วหยางจิ้นแล้วก็ไม่ปานเรื่องที่เกิดขึ้นเริ่มลุกลามไปจนบิดามารดาของรั่วหยางจิ้นได้ยิน “ท่านพี่เรื่องของฝูอิงนั้น” คนเป็นสามีเข้าใจดีกว่าภรรยาจะเอ่ยอะไร“อย่างไรนางก็เป็นบุตรีของสหาย จะให้ไปนอนตามโรงเตี๊ยมก็คงไม่ได้ และหากบุตรชายของข้าโง่งมจนหันไปมองคนที่ทิ้งตัวเองไปในวันสำคัญโดยไม่ได้สนใจว่าจะเกิดเหตุการณ์ใดตามมาข้าก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรแล้ว” ได้ฟังคำสามีก็อยากจะบอกว่านางเองก็เข้าใจ แต่ว่า...“รายนั้นข้าไม่ได้ห่วง ที่ข้ากังวลเป็นหรงหรงมากก
Dernière mise à jour : 2025-02-19ฮูหยินหลังจวน บทที่11
บทที่ 11รั่วหยางจิ้นยังคงกลับมาช้าเหมือนปกติ แต่วันนี้ก่อนที่เขาจะถึงเรือนตน ฝูอิงก็เดินเข้ามาทักเขาเอาไว้เสียก่อน“ท่านพี่กลับมืดค่ำจังเลยนะเจ้าคะ” นางปั้นเสียงหวานเอ่ยทักชายหนุ่มทำเพียงแค่ปรายตามอง วันนี้เขากลับเร็วกว่าปกติและหวังว่าจะได้พูดคุยกับภรรยาไม่ได้อยากมาเสียเวลากับอดีตคู่หมายอย่างฝูอิง แต่ดูเหมือนนางจะเตรียมตัวมาอย่างดีแล้วที่จะทำให้ทุกกคนเข้าใจผิดหญิงสาวดี ๆ ที่ไหนจะแต่งตัวเช่นนี้ออกมานอกเรือนกัน เสื้อผ้าที่บางเบาน้อยชิ้น จะนอนยังไม่แต่งขนาดนี้เลยกระมัง ชายหนุ่มไม่เพียงไม่สนใจจะตอบคำถาม เขายังเดินหนีจนหญิงสาวต้องเดินตามฝูอิงตั้งใจจะล้มแล้วให้อีกฝ่ายช่วยรับ อย่างไรรั่วหยางจิ้นก็เป็นชายหนุ่มจะปฏิเสธการช่วยเหลือนางเชียวหรือ แต่สิ่งที่หญิงสาวคิดกลับผิดแผนไปหมด เมื่อตอนที่นา
Dernière mise à jour : 2025-02-20ฮูหยินหลังจวน บทที่12
บทที่ 12“อ้าวหรงหรง พี่ไม่เห็นเจ้าเสียหลายวันเลยนะ” ฝูหรงยิ้มรับคำทักทายของพี่สาวอย่างไม่เต็มที่นัก ที่อีกฝ่ายไม่พบเจอก็เพราะหญิงสาวหลีกเลี่ยงที่จะเจอ อีกไม่นานก็จะต้องย้ายไปจวนเจ้าเมืองแล้ว เมื่อคืนสามีก็บอกกับนางว่าไม่ต้องกังวลหรือคิดมากอะไร สงสัยสิ่งใดให้ถาม แต่นางหรือจะกล้าแต่สำหรับคนที่มาอยู่ในที่ของคนอื่น จะไม่คิดได้หรือ ด้วยเหตุนั้นจึงทำให้หญิงสาวเลือกที่จะไม่พบเจอกับพี่สาวของนางไปเลยดีที่สุด“แล้วนี่เจ้าจะไปไหนหรือ” แม้จะไม่อยากบอกแต่ออกมาขนาดนี้แล้ว “ข้าจะไปซื้อชุดใหม่เจ้าค่ะท่านพี่” ฝูหรงไม่ได้บอกออกไปหรอกว่านางจำใจต้องออกไปซื้อชุดใหม่เพราะทั้งแม่สามีและสามีอย่างรั่วหยางจิ้นบังคับนาง ด้วยคำพูดและเหตุผลท
Dernière mise à jour : 2025-02-21ฮูหยินหลังจวน บทที่13
บทที่ 13ฝูอิงไม่ได้โง่คำพูดของมารดาของรั่วหยางจิ้นนั้นหญิงสาวล้วนเข้าใจดี ยิ่งได้ยินก็ยิ่งรู้ว่าหนทางจะกลับเข้ามาเป็นสะใภ้ตระกูลนี้อีกครั้งไม่ง่าย ขนาดบิดาที่ให้กำเนิดยังโกรธที่นางหนีไปกับชายอีกคน ทางตระกูลรั่วนี้ไม่ได้เป็นอะไรกันเลยด้วยซ้ำจะไม่โกรธเลยหรือคงเป็นไปไม่ได้แต่คนอย่างฝูอิงไม่สนใจหรอก ทั้งตำแหน่งสะใภ้ ทั้งตำแหน่งฮูหยินของท่านเจ้าเมืองทุกอย่างมันเป็นที่ของนางตั้งแต่แรกอยู่แล้วจะเอาคืนก็ต้องได้ และหากไม่ได้มาง่าย ๆ ก็ต้องบังคับเอามาในเมื่อตอนนี้มันไม่เหลือหนทางให้ย้อนกลับแล้วถึงจะคิดเช่นนั้นแต่ข่าวลือที่มารดาของรั่วหยางจิ้นได้ยินมาก็ถือว่าเป็นปัญหา ฝูอิงไม่รู้หรอกว่าฮูหยินแห่งจวนตระกูลรั่วไปได้ยินข่าวอะไรมาบ้าง แต่เพียงแค่ปฏิเสธเอาไว้ใครจะทำอะไรนางได้ หญิงสาวคิดอย่างย่ามใจในเมื่อคนที่รู้เรื่องจริงก็คงมีเพียงแค่ตระกูลคหบดีของม่อซื่อที่เมืองเฉินเท่านั้น
Dernière mise à jour : 2025-02-22ฮูหยินหลังจวน บทที่14
บทที่ 14เรื่องราวระหว่างลูกสะใภ้กับพี่สาวของนางถูกเล่าให้กับแม่สามีฟังโดยสาวใช้อย่างชิงอี้“เจ้าก็จับตาดูเอาไว้ก่อนแล้วกัน น่าสงสารหรงหรงนางเป็นเด็กหัวอ่อน และพอดูจากวันนี้ฝูอิงก็เป็นสตรีที่ร้ายกาจกว่าที่เคยรู้” คนเป็นแม่อยากจะเอ่ยออกไปด้วยซ้ำว่านี่คงเป็นบุญของตระกูลรั่วขนาดไหนที่ไม่ได้ฝูอิงมาเป็นสะใภ้แต่เป็นฝูหรงแทนแม้ว่าฝูหรงจะเป็นเพียงบุตรสาวของอนุแต่กิริยาท่าทางรวมถึงความรู้หญิงสาวก็มีอย่างที่คุณหนูทั่ว ๆ ไปควรจะมี แค่นี้คนเป็นแม่ก็พอใจแล้วกลัวอย่างเดียวจะเสียรู้พี่สาวที่เจ้าเล่ห์เข้าสักวันฝูอิงก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ถึงได้ให้มารดาของตน อาศัยความสนิทสนมมาขออยู่ในจวนของอดีตคู่หมาย แต่เมื่อนึกถึงนิสัยที่ผ่านมาของฮูหยินตระกูลฝูแล้วก็ไม่แปลกใจเท่าไร เพราะมักจะทำอะไรขัดหูขัดตาใครต่อใค
Dernière mise à jour : 2025-02-23ฮูหยินหลังจวน บทที่15
บทที่ 15หลังจากสองพ่อลูกลุกไปบรรยากาศบนโต๊ะก็ไม่เหมือนเดิม ที่จริงมันไม่เหมือนเดิมตั้งแต่มีฝูอิงเข้ามาแล้ว“ท่านแม่กับหรงหรงกินกันต่อไปเถอะนะเจ้าคะ ข้าจะกลับเรือนแล้ว” ฝูอิงที่ลุกขึ้นทันทีที่สองพ่อลูกเดินไปถึงกับทำให้ฮูหยินแห่งตระกูลรั่วหายใจแรงอย่างไม่พอใจ“ท่านแม่เป็นอะไรหรือเปล่าเจ้าคะ”“ไม่เป็นอะไรหรอกหรงหรง พี่สาวเราเขาเป็นคนนิสัยอย่างไรหรือ” และทั้ง ๆ ที่คำถามนั้นเอ่ยถามออกไปเพื่อจะช่วยเหลือฝูหรงแต่หญิงสาวกลับคิดไปไกลแล้วว่าท่านแม่อาจจะคิดจัดการเรื่องค้างคาให้จบให้สิ้นสักที“ท่านพี่หรือเจ้าคะ ก็ใจดีไม่เคยแกล้งอะไรข้าเลยสักครั้ง ท่านแม่ก็รู้ว่าข้าเป็นบุตรของอ
Dernière mise à jour : 2025-02-24
Latest chapter
ฮูหยินหลังจวน บทที่ 19
บทที่ 19ในห้องรับแขกที่ตกแต่งอย่างอบอุ่น มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้อบอวลอยู่ในอากาศ หญิงสาวยืนอยู่กลางห้องด้วยท่าทางสุภาพอ่อนโยน นางสวมชุดกระโปรงยาวสีอ่อน ผมเรียบหรูถูกจัดแต่งอย่างพิถีพิถัน ในมือของนางถือถาดชาที่มีกาน้ำชาและถ้วยชาสองใบฝูหรงเดินอย่างเงียบๆ เข้าหามารดาของสามีที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ประธาน หญิงชราเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจเมื่อนางค่อยๆ วางถาดชาลงบนโต๊ะ“ท่านแม่เจ้าคะ ข้าชงชามะลิให้ท่าน หวังว่าท่านจะชอบ” นางพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและนอบน้อม จากนั้นค่อยๆ เทชาใส่ถ้วย ยื่นให้มารดาสามีด้วยสองมือรั่วฮูหยินรับถ้วยชามาอย่างไม่คาดคิด ใบหน้าของนางแสดงความสงสัยเล็กน้อย แต่ก็ยิ้มบางๆ “ขอบใจนะ ช่างเอาใจใส่จริงๆ เด็ก ๆ ในจวนไปไหนหรือถึงให้เจ้ามารินน้ำชาเช่นนี้”
ฮูหยินหลังจวน บทที่ 18
บทที่ 18หลังจากคุยกันวันนั้นสองพี่น้องตระกูลฝูก็แทบไม่ได้เจอหน้ากันอีก หนึ่งคนรู้สึกผิดที่กดดันให้พี่สาวลำบากใจ ส่วนอีกคนไม่อยากเห็นหน้าน้องสาวที่ไม่ต้องการ“เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า” สามีอย่างรั่วหยางจิ้นได้แต่มองภรรยาของตนอย่างสงสัย ภรรยาของเขาช่วงนี้เหมือนคิดอะไรอยู่ตลอด ชายหนุ่มอดสงสัยไม่ได้เพราะขนาดเขาดึงอีกฝ่ายมากอดและเกือบจะดึงเชือกผูกเสื้อของหญิงสาวออกแล้ว เจ้าตัวก็ยังเหม่อไปที่ไหนก็ไม่รู้“หรงหรง” ท่าทางตกใจของฝูหรงที่เพิ่งรู้ตัวว่าถูกถอดเสื้อไปนั้นยิ่งทำให้รั่วหยางจิ้นกังวล “เป็นอะไร” คำถามซ้ำ ที่รู้ดีว่าภรรยาของตนคงไม่ตอบอะไรนอกจากคำว่าไม่เป็นไรยังถูกเอ่ยอยู่เรื่อย ๆ“ห้ามตอบว่าไม่เป็นอะไร”
ฮูหยินหลังจวน บทที่ 17
บทที่ 17 ฝูหรงนั่งอยู่ในห้องนอนที่อบอุ่นมารดาของสามีนางสั่งให้คนจุดเตาในเรือนนี้ห้ามขาด การเป็นที่รักของคนที่เป็นใหญ่ที่สุดในจวนมันดีเยี่ยงนี้นี่เอง แม้ตอนอยู่จวนสกุลฝูนางจะทำตัวดีเพียงใดก็ยังอยู่อย่างแร้นแค้น บิดาไม่เคยสนใจว่านางกับมารดาจะอยู่เช่นไร มือบางหวีผมด้วยหวีที่ทำจากไม้หอม ทุกครั้งที่หวีลูบผ่านเส้นผม ผมของนางก็ส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ออกมา นางเตรียมตัวให้ดูงดงามที่สุดเพื่อต้อนรับการกลับมาของสามี อย่างรั่วหยางจิ้น ซึ่งคาดว่าจะกลับถึงจวนในไม่ช้า นางจึงกลับเรือนมาทำผมใหม่ในขณะที่มือหนึ่งถือหวีไม้อย่างพิถีพิถัน อีกมือหนึ่งค่อย ๆ ลูบผมยาวสลวยสีดำขลับ ปล่อยผมลงมาระบายรอบตัวกระจกสะท้อนภาพของหญิงสาวที่ดูอ่อนหวานและอ่อนโยน เสียงหวีที่ลูบผ่านผมเบาและต่อเนื่อง คล้ายกับการปลอบประโลมใจ นางหลับตาลงเล็กน้อย รู้สึกถึงความผ่อนคลายและความสุขในช่วงเวลาส่วนตัวนี้ ใบหน้าของนางยิ้มแย้มเบา ๆ สะท้อนถึงควา
ฮูหยินหลังจวน บทที่ 16
บทที่ 16 ฝูหรงเดินกลับเรือนนอนของตนด้วยใบหน้าเศร้าหมอง ในระหว่างที่เดินออกมา นางเห็นบ่าวรับใช้ที่อยู่ด้านนอกของเรือนรับรองมองนางด้วยแววตาสงสาร เสียงการคุยกันระหว่างนางกับพี่สาวคงจะดังออกมาจนคนด้านนอกได้ยินกันหมดร่างบางทรุดตัวลงนั่งหน้ากระจกทองเหลืองใบใหญ่ที่สามีของนางเพิ่งซื้อมา แม้นางจะรู้ว่าข้าวของพวกนี้รั่วหยางจิ้นคงจะตระเตรียมเอาไว้ให้ฮูหยินที่ต้องแต่งกับเขาอย่างฝูอิงฝูหรงค่อย ๆ ดึงปิ่นปักผมออกจากม้วยผมของตนเอง นางยกยิ้มมองใบหน้าของตนที่สะท้อนผ่านกระจก นางก้มมองรอยแผลเป็นที่หลังมือของตน แผลนี้ทำให้นางได้รักรั่วหยางจิ้น และแผลนี้เองก็ทำให้นางมองเห็นธาตุแท้ที่อยู่ในใจคนฝูอิงยกเสื้อชุดใหม่ให้นาง แต่ชุดนั้นมันกลับขาดเป็นทางยาว ในตอนแรกนางคิดว่าพี่สาวคงไม่ทันเห็นว่าชุดนี้ขาดถึงได้มอบให้นาง นางน
ฮูหยินหลังจวน บทที่15
บทที่ 15หลังจากสองพ่อลูกลุกไปบรรยากาศบนโต๊ะก็ไม่เหมือนเดิม ที่จริงมันไม่เหมือนเดิมตั้งแต่มีฝูอิงเข้ามาแล้ว“ท่านแม่กับหรงหรงกินกันต่อไปเถอะนะเจ้าคะ ข้าจะกลับเรือนแล้ว” ฝูอิงที่ลุกขึ้นทันทีที่สองพ่อลูกเดินไปถึงกับทำให้ฮูหยินแห่งตระกูลรั่วหายใจแรงอย่างไม่พอใจ“ท่านแม่เป็นอะไรหรือเปล่าเจ้าคะ”“ไม่เป็นอะไรหรอกหรงหรง พี่สาวเราเขาเป็นคนนิสัยอย่างไรหรือ” และทั้ง ๆ ที่คำถามนั้นเอ่ยถามออกไปเพื่อจะช่วยเหลือฝูหรงแต่หญิงสาวกลับคิดไปไกลแล้วว่าท่านแม่อาจจะคิดจัดการเรื่องค้างคาให้จบให้สิ้นสักที“ท่านพี่หรือเจ้าคะ ก็ใจดีไม่เคยแกล้งอะไรข้าเลยสักครั้ง ท่านแม่ก็รู้ว่าข้าเป็นบุตรของอ
ฮูหยินหลังจวน บทที่14
บทที่ 14เรื่องราวระหว่างลูกสะใภ้กับพี่สาวของนางถูกเล่าให้กับแม่สามีฟังโดยสาวใช้อย่างชิงอี้“เจ้าก็จับตาดูเอาไว้ก่อนแล้วกัน น่าสงสารหรงหรงนางเป็นเด็กหัวอ่อน และพอดูจากวันนี้ฝูอิงก็เป็นสตรีที่ร้ายกาจกว่าที่เคยรู้” คนเป็นแม่อยากจะเอ่ยออกไปด้วยซ้ำว่านี่คงเป็นบุญของตระกูลรั่วขนาดไหนที่ไม่ได้ฝูอิงมาเป็นสะใภ้แต่เป็นฝูหรงแทนแม้ว่าฝูหรงจะเป็นเพียงบุตรสาวของอนุแต่กิริยาท่าทางรวมถึงความรู้หญิงสาวก็มีอย่างที่คุณหนูทั่ว ๆ ไปควรจะมี แค่นี้คนเป็นแม่ก็พอใจแล้วกลัวอย่างเดียวจะเสียรู้พี่สาวที่เจ้าเล่ห์เข้าสักวันฝูอิงก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ถึงได้ให้มารดาของตน อาศัยความสนิทสนมมาขออยู่ในจวนของอดีตคู่หมาย แต่เมื่อนึกถึงนิสัยที่ผ่านมาของฮูหยินตระกูลฝูแล้วก็ไม่แปลกใจเท่าไร เพราะมักจะทำอะไรขัดหูขัดตาใครต่อใค
ฮูหยินหลังจวน บทที่13
บทที่ 13ฝูอิงไม่ได้โง่คำพูดของมารดาของรั่วหยางจิ้นนั้นหญิงสาวล้วนเข้าใจดี ยิ่งได้ยินก็ยิ่งรู้ว่าหนทางจะกลับเข้ามาเป็นสะใภ้ตระกูลนี้อีกครั้งไม่ง่าย ขนาดบิดาที่ให้กำเนิดยังโกรธที่นางหนีไปกับชายอีกคน ทางตระกูลรั่วนี้ไม่ได้เป็นอะไรกันเลยด้วยซ้ำจะไม่โกรธเลยหรือคงเป็นไปไม่ได้แต่คนอย่างฝูอิงไม่สนใจหรอก ทั้งตำแหน่งสะใภ้ ทั้งตำแหน่งฮูหยินของท่านเจ้าเมืองทุกอย่างมันเป็นที่ของนางตั้งแต่แรกอยู่แล้วจะเอาคืนก็ต้องได้ และหากไม่ได้มาง่าย ๆ ก็ต้องบังคับเอามาในเมื่อตอนนี้มันไม่เหลือหนทางให้ย้อนกลับแล้วถึงจะคิดเช่นนั้นแต่ข่าวลือที่มารดาของรั่วหยางจิ้นได้ยินมาก็ถือว่าเป็นปัญหา ฝูอิงไม่รู้หรอกว่าฮูหยินแห่งจวนตระกูลรั่วไปได้ยินข่าวอะไรมาบ้าง แต่เพียงแค่ปฏิเสธเอาไว้ใครจะทำอะไรนางได้ หญิงสาวคิดอย่างย่ามใจในเมื่อคนที่รู้เรื่องจริงก็คงมีเพียงแค่ตระกูลคหบดีของม่อซื่อที่เมืองเฉินเท่านั้น
ฮูหยินหลังจวน บทที่12
บทที่ 12“อ้าวหรงหรง พี่ไม่เห็นเจ้าเสียหลายวันเลยนะ” ฝูหรงยิ้มรับคำทักทายของพี่สาวอย่างไม่เต็มที่นัก ที่อีกฝ่ายไม่พบเจอก็เพราะหญิงสาวหลีกเลี่ยงที่จะเจอ อีกไม่นานก็จะต้องย้ายไปจวนเจ้าเมืองแล้ว เมื่อคืนสามีก็บอกกับนางว่าไม่ต้องกังวลหรือคิดมากอะไร สงสัยสิ่งใดให้ถาม แต่นางหรือจะกล้าแต่สำหรับคนที่มาอยู่ในที่ของคนอื่น จะไม่คิดได้หรือ ด้วยเหตุนั้นจึงทำให้หญิงสาวเลือกที่จะไม่พบเจอกับพี่สาวของนางไปเลยดีที่สุด“แล้วนี่เจ้าจะไปไหนหรือ” แม้จะไม่อยากบอกแต่ออกมาขนาดนี้แล้ว “ข้าจะไปซื้อชุดใหม่เจ้าค่ะท่านพี่” ฝูหรงไม่ได้บอกออกไปหรอกว่านางจำใจต้องออกไปซื้อชุดใหม่เพราะทั้งแม่สามีและสามีอย่างรั่วหยางจิ้นบังคับนาง ด้วยคำพูดและเหตุผลท
ฮูหยินหลังจวน บทที่11
บทที่ 11รั่วหยางจิ้นยังคงกลับมาช้าเหมือนปกติ แต่วันนี้ก่อนที่เขาจะถึงเรือนตน ฝูอิงก็เดินเข้ามาทักเขาเอาไว้เสียก่อน“ท่านพี่กลับมืดค่ำจังเลยนะเจ้าคะ” นางปั้นเสียงหวานเอ่ยทักชายหนุ่มทำเพียงแค่ปรายตามอง วันนี้เขากลับเร็วกว่าปกติและหวังว่าจะได้พูดคุยกับภรรยาไม่ได้อยากมาเสียเวลากับอดีตคู่หมายอย่างฝูอิง แต่ดูเหมือนนางจะเตรียมตัวมาอย่างดีแล้วที่จะทำให้ทุกกคนเข้าใจผิดหญิงสาวดี ๆ ที่ไหนจะแต่งตัวเช่นนี้ออกมานอกเรือนกัน เสื้อผ้าที่บางเบาน้อยชิ้น จะนอนยังไม่แต่งขนาดนี้เลยกระมัง ชายหนุ่มไม่เพียงไม่สนใจจะตอบคำถาม เขายังเดินหนีจนหญิงสาวต้องเดินตามฝูอิงตั้งใจจะล้มแล้วให้อีกฝ่ายช่วยรับ อย่างไรรั่วหยางจิ้นก็เป็นชายหนุ่มจะปฏิเสธการช่วยเหลือนางเชียวหรือ แต่สิ่งที่หญิงสาวคิดกลับผิดแผนไปหมด เมื่อตอนที่นา
