Share
บทที่ 739
Bab terkait
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 740
ในเมื่อคิดจะเอาของเหล่านี้ เช่นนั้นก็คือ ตัวตนฐานะก็ต้องมีความเป็นไปได้ที่จะช่วงชิงตำแหน่งจักรพรรดิอยู่บ้างองค์รัชทายาท องค์ชายอีกหลายคน ไม่แน่ว่ายังมีเสด็จอาสองคนนั้นอีกด้วย ในอดีดเสียตำแหน่งจักรพรรดิให้กับไท่ซ่างหวงไปจึงผูกใจเจ็บมาตลอดในอดีตอนที่ไท่ซ่างหวงยังอยู่ พวกเขาต่อให้จะไม่ยินยอมแต่ก็รู้ว่าแย่งมาไม่ได้ ตอนนี้พอเห็นว่าองค์จักรพรรดิโง่เง่าถึงเพียงนี้ ก็ไม่แน่ว่าจิตใจทะเยอทะยานอาจจะจุดติดขึ้นมาอีก รู้สึกว่าตนเองอาจจะมีโอกาสขึ้นมานี่ก็เป็นไปได้แต่ในที่สุดก็เป็นคนเหล่านี้ วงแคบๆ ตรวจสอบไม่ยาก"ท่านอ๋อง" ชิงอีเองก็ไม่ได้ดื้อแพ่งต่อเรื่องนี้ แต่กลับคิดไปถึงอีกจุดหนึ่ง "คิดไม่ถึงเลย ว่าพระชายากับลู่เจิ้งสองตระกูลจะยังมีที่มาในจุดนี้ด้วย" ถ้าพระชายารู้ว่าตอนนั้นสองตระกูลนี้ช่วยเหลือพ่อแม่นางหนีออกจากเมืองหลวงไว้พอดี เช่นนั้นจะไม่มองตระกูลลู่เจิ้งเป็นผู้มีพระคุณหรือ?จะว่าไป พระชายาก็ดีกับลู่ทงเจิ้งหยางขนาดนี้ ถ้ารู้เรื่องนี้ขึ้นมา หลังจากนี้จะยิ่งดีกับพวกเขามากขึ้นไหมนะ?เซียวหลันยวนรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาหน่อยๆ ทันที"เรื่องนี้ยังไม่ต้องบอกนาง""แต่จะบอกกับสองตระกูลลู่เจิ้งไ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 741
ฟู่จาวหนิงเดิมทีคิดว่าลู่ทงกับเจิ้งหยางจะหานางแต่ต่อมาพวกนางได้ยินว่าพวกเขาถูกพาไปหาเซียวหลันยวนทางนั้น จากนั้นก็ลงไปแล้วนางเองก็ปิดประตูเข้าไปในห้องเภสัช ทำลูกกลอนพิษต่ออีกหน่อยวันนี้พอพบว่าใช้งานได้ดี ยิ่งไปกว่านั้นยังใช้ไปต่อหน้าคนตั้งมากมาย เช่นนั้นก็ทำให้มากขึ้นหน่อย ตอนที่ต้องใช้ก็ใช้แต่เจ้าสิ่งนี้อาวุธลับอื่นเก็บเอาไว้ก่อน หลังจากนี้ก็สามารถสังหารศัตรูให้ร่วงเป็นใบไม้โดยที่ไม่ทันตั้งตัวได้ตลอดเวลาแล้วตอนที่พวกเขาจะป้องกันยาลูกกลอนพิษ นางค่อยหยิบอย่างอื่นออกมา และทำให้พวกเขากรีดร้องโหยหวนกันเหมือนเดิมก่อนหน้านี้ชื่อเสียงของนางภายนอก นอกจากวิชาแพทย์แล้ว ยังมีของเล่นที่ทำให้คนป้องกันไม่ได้พวกนี้อีกไม่เช่นนั้นนางที่เคยถูกพาไปยังประเทศที่มีสงครามวุ่นวาย ถูกพาไปยังทะเลทรายป่าลึก เจอกับพวกที่น่ากลัวพวกนั้นแล้วจะหนีรอดมาได้อย่างไร?ฟู่จาวหนิงรู้มาตลอด ตนเองมีฝีมือเอาไว้ก่อนดีกว่าที่จะคอยพึ่งคนอื่นต่อให้ด้วยตัวตนฐานะของนางจะได้รับการปกป้องอย่างสุดกำลังจากประเทศต่างๆ แล้ว แต่นางก็ยังจะยกระดับฝีมือของตนเองขึ้นมาอีกต่อมานางก็ค้นคว้าสิ่งของเหล่านี้และช่วยองค์กรของประเทศไปไ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 742
เขาไม่รู้จริงๆว่าฟู่จาวหนิงเดิมทีจะมีทักษะเช่นนี้ด้วย นางเลียนเสียงของเขาออกมาได้นี่มันช่างน่า...น่าตกตะลึงเสียเหลือเกิน!ฟู่จาวหนิงผายสองมือ กลับมาเป็นเสียงตนเอง "เสียงที่คุ้นเคยทำได้อยู่ แต่พูดได้แค่ไม่กี่คำ ประโยคสองประโยคยังพอไหว แต่ถ้ามากเกินไปจะมีพิรุธเอา"นางในอดีตเคยช่วยชีวิตสายสืบที่เจ็บหนักไว้คนหนึ่ง เรียนรู้จากเขามาเล็กน้อยอีกฝ่ายยังเคยบอกว่านางมีพรสวรรค์ แต่ว่านางเองก็ไม่ได้เรียนมาเยอะมาก ตอนนั้นคิดแค่ว่ามีโอกาสเรียนได้เท่าไรก็เท่านั้น ไม่แน่ว่าตอนไหนอาจจะได้นำออกมาใช้แต่คนที่ไม่คุ้นเคยนางก็ยังเลียนแบบออกมาได้ยาก หลักๆ คือเซียวหลันยวนนั้นคุ้นเคยดีแล้วยิ่งไปกว่านั้นจุดเด่นเสียงของเซียวหลันยวนยังชัดเจนมากแต่แค่นี้ ประโยคสองประโยค ก็ทำให้เซียวหลันยวนตกตะลึงอย่างมาก"เจ้าทำให้ข้าเกินคาดมากจริงๆ"เขาเดิมทีอยากจะบอกว่าน่าทึ่งมากนางประเดี๋ยวก็มีเรื่องอะไรทำให้เขาต้องทึ่งอยู่เรื่อย โยนหินลงไปในทะเลสาบจิตใจเขา กระตุ้นระลอกคลื่นขึ้นมาเป็นวงๆหญิงสาวเช่นนี้ คงจะทำให้ผุ้ชายไม่ชอบได้ยากกระมัง?ซือถูไป๋คนนั้นเองก็ชอบนางมากนี่นะ?แล้วหลังจากนี้ถ้านางไม่ใช่พระชายาอ๋องเจว
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 743
เซียวหลันยวนยังไม่กล้าขยับ มองนางอยู่เงียบๆฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าเซียวหลันยวนอยู่ข้างๆ แล้วปลอดภัยมากจริงๆตลอดการเดินทางนี้ยังไม่เคยผ่อนคลายจนได้นอนหลับดีดีเลย ถึงอย่างไรพวกเขาก่อนหน้านี้ก็ผ่านความเป็นความตายกันมาแล้ว เซียวหลันยวนเท้าข้างหนึ่งเหยียบไปยมโลกแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงวิตกกังวลอยู่ตลอดกว่าจะมาถึงเมืองชิงเหยานี้ได้ อาการบาดเจ็บเขาก็ใกล้จะดีแล้ว นางเองก็ผ่อนคลายลงไปไม่น้อยนอนหลับครั้งนี้จึงหลับลึกมากนางเองก็ไม่ได้สนใจเรื่องความน่ารำคาญในการเดินทางของเขาครั้งนี้ ถึงอย่างไรก็ยังมองออกว่าถึงเขาจะดูน่ารำคาญ แต่ก็ยังเป็นห่วงนางยังกังวลนางอยู่เซียวหลันยวนได้ยินลมหายใจของนางสม่ำเสมอ ก็รู้ว่านางหลับปุ๋ยไปแล้วเขาอดเขยิบเข้าไปใกล้นางหน่อยไม่ได้ ดึงผ้าห่มคลุมตัวนางเบาๆ ชิดเข้าไป จุ๊บเบาๆ ที่ริมฝีปากนาง จากนั้นจึงกุมมือนางในผ้าห่ม"หลับฝันดี หนิงหนิง"เขาเองก็หลับตาลงกลางดึก ด้านนอกมีเสียงดาบกระบี่ลอดเข้ามารางๆเซียวหลันยวนลืมตาโพลง"มีมือสังหารหรือ?" ข้างๆ เสียงงัวเงียๆ ของฟู่จาวหนิงดังขึ้น ตอนที่นางพูดยังเอาหัวพิงมาทางหน้าอกเขาอยู่เลยเซียวหลันยวนเดิมทีเตรียมจะลุกออกไปแล้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 744
"อ๋า? รู้แล้วรู้แล้ว ข้าไม่ตะโกนแล้ว" ลู่ทงรีบกดเสียงลงจนเหมือนกับยุงทันทีเขาผิดไปแล้ว จะทำให้ลูกพี่หนิงตื่นขึ้นได้อย่างไร?ด้านนอกมีเสียงดาบกระบี่ ในห้อง เซียวหลันยวนกอดฟู่จาวหนิง มือข้างหนึ่งตบเบาเบาที่หลังของนางเหมือนกับกล่อมเด็กนอน กลัวว่านางจะนอนไม่สนิทเขาได้ยินการเคลื่อนไหวด้านนอก บางทีก็ส่งสื่อเสียงไปให้กับชิงอี"มุมหน้าต่างชั้นสองฝั่งตะวันออกมีคนปีนเข้ามาแล้ว จัดการเสีย"ชิงอีพอได้ยินเสียงของท่านอ๋องก็ยังตกตะลึงไปพักหนึ่ง ไม่หรอกมั๊ง กำลังภายในของท่านอ๋องแข็งแกร่งขนาดนี้เลยหรือ? ได้ยินทั้งหมดเลย?แต่เขาก็ยังรีบตรงไปจัดการหลังจากถีบคนชุดดำคนนั้นจนตัวลอยไป เขาก็เข้าไปปกป้องโรงเตี๊ยมต่อ จุดไหนต้องไปก็วิ่งไป ถึงอย่างไรคืนนี้ใครก็ห้ามเข้าใกล้ห้องนั้นวันต่อมา ตอนที่ฟู่จาวหนิงตื่นข้างๆ ก็ไม่มีคนแล้วนางสะลึมสะลือหลังจากตั้งตัวได้ก็ยื่นมือมาลูบที่ว่างข้างๆ ยังอุ่นๆ อยู่เช่นนั้นนางก็ไม่ได้ฝัน เมื่อคืนนี้เซียวหลันยวนนอนอยู่ตรงนี้จริงๆ ยิ่งไปกว่นั้นเขายังเพิ่งจะลุกออกไปด้วยเมื่อคืนมีคนเข้ามาหรือ?ฟู่จาวหนิงลุกขึ้นนั่ง ยืดตัวบิดขี้เกียจฮู่ว เมื่อคืนนี้เป็นการนอนดีที
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 745
เซียวหลันยวนเห็นฟู่จาวหนิง ก็ชะงักไปนิดหน่อย แต่ไม่ได้หยุดและเดินตรงขึ้นชั้นบนไปชิงอีกลับเดินเข้ามา"พระชายา พวกเราจะออกเดินทางกันแล้ว""ได้"ฟู่จาวหนิงเหลือบมองแผ่นหลังเซียวหลันยวน ในใจก็จิ๊ขึ้นมาเสียงหนึ่งนางจำได้รางๆ ว่าเมื่อคืนมีคนกระซิบแผ่วเบาอยู่ข้างหู และเหมือนมีตบนางเบาๆ กล่อมหลับด้วย วันนี้พอลุกขึ้นมา ใครบางคนก็เตรียมทำทีห่างเหินอีกแล้วหรือ?ขี้เกียจจะไปสนใจแล้ว"คุณหนู ของที่ซื้อเมื้อวานนี้ใส่ขึ้นรถเรียบร้อย ท่านเก็บของใช้ติดตัวท่านก็พอแล้ว" เฉินซานเอ่ยขึ้น"ได้"ฟู่จาวหนิงอันที่จริงก็ไม่ได้มีของต้องเก็บมากนักเพียงไม่นานก็ลงมาตอนออกมานางเพิ่งจะเห็นลู่ทงกับเจิ้งหยาง ทั้งสองคนดูเหมือนกลัดกลุ้มอยู่หน่อยๆพวกเขาสองคนจะนั่งในรถม้าคันหนึ่ง รถม้าเป็นของจวนอ๋องเจวี้ยนคิดว่าตอนที่ทั้งสองคนมาคงจะขี่ม้า ไม่มีรถ"พวกเจ้าทำอะไรน่ะ?" ฟู่จาวหนิงเห็นลู่ทงเหมือนปีนขึ้นรถม้าไม่ไหว มือไม้อ่อนแรงจนแปลกประหลาด"ลูกพี่หนิง" ลู่ทงพอเห็นนางเข้ามา ก็ทำหน้าน่าสงสารเหมือนจะร้องไห้ "มียาอะไรที่ทำให้ข้ามีกำลังเหมือนมังกรเหมือนพยัคฆ์ไหม? เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว ตอนนี้ทั้งตัวไม่มีแรงเลย"
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 746
ฟู่จาวหนิงมองเขา ดูประหลาดใจหน่อยๆ "อ๋องเจวี้ยนที่สูงส่งทำไมจึงยอมมานั่งรถม้าร่วมกับข้าแล้วกัน?"เซียวหลันยวนฟังการประชดประชันนี้ไม่ออกเสียที่ไหน"มีเรื่องหนึ่งอยากบอกกับเจ้า" เขาเดิมทียังมีอีกครึ่งประโยค อยากบอกว่าเมื่อคืนนี้ยังพูดไม่ทันจบเจ้าก็หลับไปเสียแล้ว แต่รู้สึกว่าถ้าเอ่ยถึงเรื่องเมื่อคืนนางจะรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกไปเดิมทีก็คิดจะเลี่ยงการเอ่ยถึงเรื่องเมื่อคืนอยู่แล้วเมื่อคืนนี้ถือว่าเขาวิ่งไปห้องนางเพื่อขอนอนด้วย พูดขึ้นมาแล้วก็รู้สึกตนเองไร้ยางอายอยู่เหมือนกัน หนังหน้าก็ดูจะหนาเกินไปหน่อย"ท่านว่ามาเถิด"ฟู่จาวหนิงได้ยินน้ำเสียงเขาก้เลยต้องตั้งใจฟังขึ้นมา รู้สึกว่าเขากำลังจะพูดเรื่องเป็นทางการ"เรื่องเกี่ยวกับตระกูลลู่และตระกูลเจิ้ง""นี่ท่านไปตรวจสอบว่าใครคิดจะสังหารลู่ทงเจิ้งหยางให้กับพวกเขาหรือ?""เจ้าอาจจะไม่รู้ ว่าตระกูลของพวกเขาทั้งสองคนเกี่ยวข้องกับพ่อแม่ของเจ้าด้วย"เซียวหลันยวนเล่าเรื่องที่ตรวจสอบมาได้ให้นางฟัง"ดังนั้น ที่สามีภรรยาฟู่จิ้นเชินสามารถออกจากเมืองหลวงได้อย่างราบรื่น หลบเลี่ยงการไล่จับของคนในที่ว่าการได้ ก็เพราะสองตระกูลของพวกเขาช่วยเหลือเ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 747
ฟู่จาวหนิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ครั้งนี้กังวลขึ้นมาหน่อยๆ แล้วจริงๆ"แล้วท่านไม่กลัวว่า พวกเขาเป็นไปได้ว่าจะถูกหลอกให้เข้าลัทธิเทพทำลายล้าง? ถ้าหากพวกเขาเป็นคนของลัทธิเทพทำลายล้า ที่มู่เหรินหลีพูดมา ที่บอกว่าลัทธิเทพทำลายล้างวางยาพิษ ประโยคนี้ก็ถือว่าพูดไม่ผิด"เขานวดหน้าผาก พอคิดถึงสามีภรรยาฟู่จิ้นเชินอาจจะเป็นคนของลัทธิเทพทำลายล้าง ก็รุ้สึกว่าสมองจู่ๆ ก็ปวดขึ้นมานางตอนนี้เองก็รังเกียจลัทธิเทพทำลายล้าง เจอกับพวกสาวกลัทธิเทพทำลายล้างไปหลายคน แล้วพวกเขาก็ยังวางยาพิษที่ทั้งมากทั้งโหดร้ายกับจงเจี้ยนอีก ล้วนทำให้นางรู้สึกว่ากลุ่มสำนักนี้ทำให้คนรังเกียจเสียเหลือเกินถ้าหากพ่อแม่นางเป็นคนของลัทธิเทพทำลายล้าง แค่คิดก็รู้สึกเป็นเรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจเอามากๆ แล้ว"ข้าไม่ใช่ว่าเคยวิเคราะห์กับเจ้าแล้วหรือไร?""วิเคราะห์อะไรหรือ?""พ่อของเจ้า ไม่ใช่คนโง่พรรค์นั้น ไม่ใช่คนที่จะถูกคนอื่นหลอกล่อได้ง่ายๆ สำหรับเขาแล้ว ตอนนั้นที่เข้าร่วมกับลัทธิเทพทำลายล้างอะไรนั่นก็ยังไม่เท่ากับการเข้าร่วมราชสำนักเป็นข้าราชการเลย ตอนนั้นพวกเขาคุณความดีที่ปกป้ององค์จักรพรรดิ บวกกับความสามารถที่ยอดเยี่ยมเกินใครของเข
Bab terbaru
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 819
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 818
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 817
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 816
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 815
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 814
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 813
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 812
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 811
