เธอหลงรักเขามานาน ตั้งแต่เข้าวงการมาใหม่ๆ จนเมื่อสองเดือนที่ผ่านมา เธอไปร้านที่เขานั่งดื่มกับเพื่อน เพราะได้ข่าวจากคนวงในว่าอีกฝ่ายจะไปนั่งดื่มที่นั่นเป็นประจำ เธอนั่งส่งสายตาหวานเยิ้มอยู่นาน จนคนสนิทของเขาติดต่อมา ว่าให้เธอไปรอที่โรงแรมแห่งหนึ่ง พร้อมกับให้กุญแจห้อง! ไม่มีการดินเนอร์ ไม่ถามชื่อ และเขาแทบจะไม่พูดกับเธอเลยสักคำ มีแต่บทรักที่ร้อนแรงและดุดัน ไร้ซึ่งความอ่อนโยนใดๆ ทุกอย่างเริ่มขึ้นและจบลงเพียงแค่ครั้งเดียว
จากนั้นเขาก็หยิบสมุดเช็คขึ้นมากรอกตัวเลขแล้วส่งมันให้เธอ พร้อมกับเอ่ยคำพูดที่ทำให้เธอเจ็บดั่งถูกใบมีดและเข็มเป็นร้อยเป็นพันทิ่มแทงที่หัวใจ
‘ถ้าฉันออกมาจากห้องน้ำอีกครั้ง หวังว่าจะไม่เจอเธออยู่ในห้องนี้อีกนะ!’
น้ำเสียงที่เย็นเฉียบนั้น มันทำให้เธอขนลุกจนไม่กล้าต่อรองหรือร้องขอที่จะอยู่ต่อ ทุกอย่างเกิดขึ้นแค่เพียงชั่วโมงเดียวเท่านั้น แล้วเขาก็ถีบหัวส่งเหมือนกับเธอเป็นผู้หญิงขายตัว ที่มีเซ็กซ์เสร็จแล้วก็โยนเงินจ่าย แต่ดูวันนี้สิ! เขามาดินเนอร์กับสาวเอเชีย ที่ดูยังไงก็สู้นางแบบแถวหน้าของวงการอย่างเธอไม่ได้สักนิดเดียว
“ฮือๆๆๆ” อิซซี่นั่งลงแล้วร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บใจ
ดีนี่กลอกตาก่อนจะเข้าไปลูบหลังให้เพื่อนสาวอย่างเสียมิได้
“ฉันจะทำทุกทางให้เขาเป็นของฉันให้ได้ คอยดู!” อิซซี่เอ่ยเสียงกร้าว ดวงตาแดงก่ำ ไม่ยอมถอดใจที่จะเป็นคนสำคัญของออร์แลนโด้
ดีนี่ได้แต่ส่ายหน้าอย่างเพลียๆ พลางคิดในใจว่าเธอไม่มีทางเอาด้วยกับอิซซี่แน่ๆ จบทริปนี้คงต้องห่างอีกฝ่ายสักพัก หรืออาจจะห่างไปเลย เพราะเธอกำลังดัง และยังไม่อยากดับตั้งแต่เพิ่งเริ่มเข้าวงการ!
แพรณาราที่กลับมานั่งโต๊ะได้สักพัก ก็จมอยู่กับความคิดของตัวเอง ‘ชั่วขณะหนึ่ง...เธอรู้สึกเหมือนตัวเองโชคร้ายที่ได้เจอกับออร์แลนโด้ แต่แล้วเธอ ก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่มีเขาอยู่ข้างๆ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันดูเพอร์เฟกต์มาก หากไม่นับเรื่องก่อนหน้าที่ไนต์คลับ เขาเหมือนอสูรร้ายที่กลายร่างมาเป็นเจ้าชายแค่ข้ามคืน และเธอก็เหมือนเด็กสาวที่กำลังหลงใหลเจ้าชายอสูร โดยไม่รู้ว่า...หากวันใดวันหนึ่งที่เขาเขี่ยเธอทิ้งเพราะมีสาวคนใหม่ข้างกาย ถึงตอนนั้น! เธอจะทำยังไง? ดูผู้หญิงที่อยู่รอบกายเขาสิ แล้วที่นางแบบนั่นบอกเธอล่ะ อิซซี่ก็คงจะถูกเขาเขี่ยทิ้งมา เเละคงจะเจ็บใจมาก เขาทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนหรือเปล่า? แล้วแบบนี้เธอจะทำยังไงต่อไปดี’
“คุณมิกิครับ มือถือของคุณมิกิมีสายเข้าครับ เอ่อ...คือว่าผมเก็บ มือถือของคุณไว้ตั้งแต่เมื่อช่วงบ่ายแล้วครับ” อันโตนีโอ้รีบส่งมือถือคืนให้
“ขอบคุณค่ะ” แพรณารารับมือถือมาดูก็ตกใจ รีบกดรับสายของเพื่อนรัก ‘บ้าจริง! นี่เราลืมฟ้าไปซะสนิทเลย!’
“ฮัลโหลฟ้า เมื่อคืนฉันขอโทษ...”
“จะบ้าเหรอ! แกจะมาขอโทษอะไรล่ะ ฉันสิต้องขอโทษแก เมื่อวานมือถือของฉันตกพื้นแล้วเครื่องมันพัง เลยติดต่อหาแกไม่ได้ นี่พี่คิมเพิ่งพาไปซื้อเครื่องใหม่มา ฉันขอโทษนะมิกิ แกไม่โกรธฉันใช่ไหม” ฟ้ารดารีบเอ่ย ขอโทษที่เมื่อคืนไม่ได้ไปตามนัด แล้วก็เป็นห่วงว่าเพื่อนจะรอและโทร. หาไม่ติด แถมเธอก็ยังจำเบอร์ของอีกฝ่ายไม่ได้ เลยต้องให้พี่ชายไปดึงข้อมูลจาก มือถือเครื่องเก่ามาลงเครื่องใหม่ให้ กว่าจะได้มือถือมาใช้ก็เกือบค่ำเพราะพี่ชายติดงานและเพิ่งจะมาถึงคอนโดฯ เธอเลยต้องรีบคุย เพราะแบตที่ติดมากับเครื่องใกล้จะหมด ต้องปิดเครื่องชาร์จแบตอีกแปดชั่วโมง จะใช้ได้อีกทีก็พรุ่งนี้เช้า!
“เอ่อ ไม่เป็นไรหรอกฟ้า แกอยู่กับพี่คิมแล้วใช่ไหมตอนนี้” แพรณาราโล่งใจที่เมื่อคืนฟ้ารดาไม่ได้ไปคอยเก้อ
“อืมใช่! ไม่ต้องห่วงนะมิกิ เดี๋ยวค่อยนัดเจอกันใหม่ ฉันยังอยู่ที่นี่อีกนาน” ฟ้ารดาเอ่ยเสียงสดใส
“ได้จ้ะ!” แพรณาราตอบ พลางหันไปบนเวที หลังจากที่เห็นใครต่อใครทำท่าทางสนอกสนใจ เหมือนดั่งกับว่ามีนักร้องดังขึ้นไปร้องเพลง!
“ผมขอมอบเพลงนี้ให้กับใครคนหนึ่งที่เป็นดั่งนางฟ้าของผม!” ออร์แลนโด้นั่งอยู่ตรงเปียโนบนเวที ส่งยิ้มหวานให้สาวที่กำลังถือโทรศัพท์แนบหูอยู่ ทำเอาฮือฮากันไปทั่วทั้งห้องอาหาร สายตานับร้อยๆ คู่ต่างพากันจ้องมองมายัง เธอที่เป็นดั่งนางฟ้าของเจ้าชายน้ำแข็ง ที่นั่งอยู่ตรงโซนวีไอพีทันที
แพรณารารู้สึกตัวชาขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ตั้งแต่ที่เจอกับออร์แลนโด้ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็วจนเธอตั้งรับแทบไม่ทัน เธอรู้สึกเบลอๆ งงๆ กับสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังบอกผ่านไมค์ ไม่ใช่แค่ให้เธอรับรู้ แต่เขากำลังประกาศให้คนอื่นๆ รับรู้ด้วยเช่นกัน
‘เขาทำแบบนี้ทำไม?’ เธอถามตัวเองไปมาอย่างสับสน ก่อนจะหันไปมองที่เวทีอีกครั้งเมื่อเสียงของเปียโนเริ่มดังขึ้น และเธอก็เห็นอีกฝ่ายกำลังส่งยิ้มหวานมาให้
Baby life was good to me
ที่รัก ชีวิตนี้มันก็ดีอยู่แล้วนะ สำหรับฉัน
But you just made it betterแต่เธอทำให้มันดียิ่งขึ้นไปอีก
I love the way you stand by me
ฉันรักที่เธอยืนเคียงข้างกัน
Through any kind of weather
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
I don't wanna run away
ฉันไม่อยากจะวิ่งหนีไปไหนเลย
Just wanna make your dayอยากจะทำให้วันคืนของเธอมีแต่ความสุข
When you feel the world is on your shoulders
ในยามที่เธอรู้สึกเหมือนแบกโลกทั้งใบไว้บนบ่า
I don't wanna make it worse
ฉันก็ไม่อยากจะทำให้มันแย่ลงไปกว่าเดิม
Just wanna make us work
แค่อยากจะทำให้ความสัมพันธ์ของสองเราเป็นไปได้ด้วยดี
Baby tell me I will do whatever
ที่รัก บอกฉันสิ ฉันจะทำทุกๆ อย่างเลย
It feels like nobody ever knew me until you knew me
รู้สึกเหมือนว่าไม่มีใครรู้จักฉันดีเลย จนกระทั่งเธอมารู้จักฉัน
Feels like nobody ever loved me until you loved me
รู้สึกเหมือนไม่มีใครเคยรักฉันเลย จนกระทั่งมีเธอเข้ามา
Feels like nobody ever touched me until you touched me
รู้สึกเหมือนไม่เคยมีใครสัมผัสฉันมาก่อน จนกระทั่งเธอสัมผัสฉัน
Baby nobody, nobody, until you...
ที่รัก ไม่มีใครเลย จนกระทั่งเธอเข้ามา...
(Shayne Ward - Until You) แปลเนื้อเพลงโดย AELITAX TRANSLATE
น้ำเสียงอันไพเราะและท่วงทำนองที่อ่อนหวานของเปียโน สะกดทุกสายตาที่อยู่ในห้องอาหารแห่งนั้น ให้จมดิ่งสู่ห้วงอารมณ์ของเพลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ พลัน! เสียงปรบมือก็ดังกึกก้องไปทั่วห้องอาหารอย่างชื่นชม เพราะไม่เคยมีใครได้เห็นมุมนี้ของออร์แลนโด้มาก่อน
แพรณาราถึงกับอึ้งไปครู่หนึ่ง กว่าจะรู้สึกตัวได้ก็ตอนที่ได้ยินเสียงเรียกของฟ้ารดาในโทรศัพท์ดังขึ้น!
“มิกิ! มิกิ! ฟังอยู่หรือเปล่า”
“อืม!” แพรณารารับคำสั้นๆ อย่างจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“ใครร้องเพลงนี้น่ะ เพราะจังเลย น่าอิจฉาสุดๆ นางฟ้าของผม ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน” คนปลายสายที่ได้ยินเสียงเพลงตั้งแต่แรกเอ่ยถาม เพราะเพื่อนสาวที่คุยๆ อยู่เงียบไป ตอนแรกก็คิดจะเรียก แต่พอได้ยินน้ำเสียงที่ร้องและท่วงทำนองของเปียโนที่ไพเราะ เธอจึงถือสายฟังจนจบเพลง
“แกไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่” แพรณารารีบบอก
“ได้ๆ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ตอนนี้ฉันอยู่กับพี่คิมแล้ว บายจ้ะ!”
“แล้วเจอกัน” แพรณาราตอบพลางจ้องมองร่างสูงที่ลุกออกจากเปียโนด้วยหัวใจสั่นๆ
ด้านฟ้ารดาพอวางสายเสร็จ ก็รีบดึงสายชาร์จมาเสียบมือถือ จากนั้นวิ่งไปเข้าห้องน้ำเพราะปวดชิ้งฉ่อง
ออร์แลนโด้ร้องเพลงจบก็เดินตรงมายังโต๊ะที่นั่ง แต่ทว่า...แพรณารากลับเดินหนีออกจากห้องอาหารไปแบบไม่หันกลับมามองข้างหลังอีกเลยคนที่กำลังสับสน เดินออกมาจากห้องอาหารแห่งนั้นมาด้วยความรู้สึกอาย ที่ใครๆ ต่างก็จ้องมองเธออย่างสนใจ ‘พระเจ้า! นี่เขากำลังจะภทำอะไร คิดบ้างไหมว่าเธอจะรู้สึกยังไง! หรือว่านี่คือเรื่องสนุกที่คนรวยๆ เขาทำกัน!’แพรณาราออกมาจนถึงด้านหน้าของตัวเรือ เพราะตั้งรับไม่ทันกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ทั้งเรื่องที่ออร์แลนโด้ทำดีกับเธอราวกับคนรัก ทั้งๆ ที่มันไม่ใช่เลยสักนิด ไหนจะเรื่องของนางแบบดังที่เจอในห้องน้ำ อีกฝ่ายอาจจะเคยถูกทำแบบนี้มาก่อน เลยเจ็บใจที่เห็นออร์แลนโด้มาทำแบบเดียวกันกับเธอ ก็เลยแสดงอาการหึงหวงและไม่พอใจออกมาหญิงสาวสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ สองสามครั้งเพื่อตั้งสติ ก่อนจะหันหลังเตรียมเดินกลับเข้าไปข้างใน“อุ๊ย!” เธอตกใจ เพราะหันมาชนเข้ากับร่างสูงที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง และใบหน้าบึ้งๆ ของเขาก็อยู่ห่างจากใบหน้าของเธอไม่ถึงคืบ“ทำไมถึงเดินหนีออกมา!” ออร์แลนโด้ถามเสียงเย็นพลางจ้องมองหญิงสาวไม่
เมื่อชั่วโมงก่อน...อันโตนีโอ้ออกไปคุยโทรศัพท์ที่ด้านนอก พอกลับเข้ามาในห้องอาหาร บริกรที่ดูแลโต๊ะก็บอกว่าผู้เป็นนายเพิ่งจะเดินตามคุณผู้หญิงออกไปด้านนอกได้สักพัก เขาตามออกไปแต่ก็ไม่เจอ จึงกลับมาถามการ์ดที่ดูแลตามจุดต่างๆ ก็ทราบว่าผู้เป็นนายเพิ่งจะเข้ามานั่งที่ไนต์คลับ เขาจึงรีบตามมา!“แกถามหาผู้หญิงแบบนั้นทำไม!” ออร์แลนโด้ถามอย่างไม่พอใจที่ได้ยินคนสนิทเอ่ยถึงสาวเจ้าด้วยน้ำเสียงที่ดูจะสนิทสนม“เอ่อ! ขอโทษครับ ผมก็แค่ถามไปอย่างนั้นเอง” อันโตนีโอ้รีบออกตัว ก่อนที่ผู้เป็นนายจะตีความหมายของตนผิดไปขณะที่ออร์แลนโด้กำลังจ้องหน้ามือขวาคนสนิทของตัวเองนั้น แม่บ้านที่สั่งให้เข้าไปดูแพรณาราก็เดินเข้ามาหาด้วยสีห้นาตื่นๆ“ทะ...ท่านคะ เอ่อ...คุณผู้หญิงแย่แล้วค่ะ เธอตัวร้อน แล้วก็หน้าซีดแถมเอาแต่เพ้อ ดิฉันเรียกให้กินยาก็ไม่ยอมลืมตาตื่นขึ้นมา สงสัยจะเป็นไข้หนัก ดิฉันเอ่อ…ขออนุญาตท่าน ไขกุญแจที่ข้อมือของ เอ่อ...”ออร์แลนโด้ลุกพรวดจากเก้าอี้แล้วเดินแกมวิ่งตรงไปยังห้องนอนอย่างรวดเร็
ขณะที่สองหนุ่มกำลังฉุดกระชากลากดึงกันอยู่หน้าห้องตรวจ นายแพทย์ใหญ่ที่ตรวจคนไข้เสร็จ ก็เดินออกมาพร้อมกับส่ายหน้าน้อยๆ อย่างเอือมระอา เพราะเสียงของสองหนุ่มดังเข้าไปในห้อง จนตนทนไม่ไหวต้องรีบออกมาบอก แล้วปล่อยให้พยาบาลดูแลคนไข้ต่อ!“ใครเป็นญาติของคนไข้เชิญที่ห้องนู้นด้วยครับ” นายแพทย์ใหญ่เอ่ยเสียงเข้ม แล้วเดินนำทางไปทันทีออร์แลนโด้ไม่ตอบแต่เดินตามเข้าไปอย่างรวดเร็ว เพราะรู้สึกร้อนอกร้อนใจกับอาการของสาวเจ้า“คุณจะแจ้งความไหม?” นายแพทย์ใหญ่เอ่ยถามด้วยใบหน้านิ่งๆ หลังจากที่ผู้ต้องสงสัยเข้ามานั่งเก้าอี้เรียบร้อยแล้ว“แจ้งความ? แจ้งความทำไมครับ” ออร์แลนโด้ถามอย่างงงๆ“ผมตรวจร่างกายของคนไข้อย่างละเอียดจากประสบการณ์! ผมบอกได้ว่าคนไข้ถูกข่มขืนครับ” นายแพทย์ใหญ่เปิดประเด็นเด็ดอย่างไม่รอช้า“...” คนที่ได้ฟังถึงกับชาวาบไปทั้งตัวกับคำกล่าวหา“ผมตรวจดูภายในที่มีการอักเสบ อวัยวะเพศฉีกขาด เย็บไปสองเข็ม ตามเนื้อตัวของคนไข้มีทั้งรอยช้ำและรอยฟัน ข้อมือมีรอยช้ำบ่งบอกว่าเธอถูกใส่กุญแจมือ และ
ช่วงสายๆ ของวัน แพรณาราลืมตาขยับตัวอย่างปวดเมื่อยร่างกาย พลางกะพริบตาเพื่อไล่แสงที่ส่องผ่านหน้าต่างบานใหญ่เข้ามา ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องอย่างสงสัยว่าเธออยู่ที่ไหน?‘พระเจ้า! นี่เธอยังไม่ตายเหรอเนี่ย? แล้วมานอนอยู่ที่โรงพยาบาลได้ยังไง?’ แพรณาราหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนที่ออร์แลนโด้ทำร้ายเธอ การกระทำอันป่าเถื่อนที่เเสนเจ็บปวดนั้น แล่นผ่านเข้ามาเหมือนหนังที่กลับฉายซ้ำอีกครั้ง พลัน! น้ำตาก็ไหลบ่าออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เธอพยายามจะขยับตัวขึ้นนั่ง แต่แล้วก็รู้สึกถึงการโอบรัดของอ้อมแขนตรงรอบเอว แพรณาราแทบหยุดหายใจ ค่อยๆ ดึงผ้าห่มที่คลุมตัวออกทันทีที่หลุบตาลงมองก็เห็นรอยสักบนแขนที่โอบมาจากด้านหลัง พลันน้ำตาก็ไหลพรั่งพรูออกมาราวกับเขื่อนแตก เธอรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง เพื่อไม่ให้เสียงสะอื้นหลุดออกมา‘ทำไมเธอไม่ตายๆ ไปซะ นี่เธอจะต้องเจอกับอสูรร้ายตนนี้ไปอีกนานเท่าไหร่นะ’ หญิงสาวต่อว่าโชคชะตา ก่อนจะดึงแขนของออร์แลนโด้ออกจากเอวอย่างรู้สึกโกรธแค้นออร์แลนโด้ที่หลับๆ อยู่ ตกใจตื่นขึ้น พยายามปรับสายตามองคนที่อยู่ในอ้อมกอด
ออร์แลนโด้เดินออกไปสั่งลูกน้องให้เตรียมอาหารสำหรับเขาและเธอ ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องพิเศษขนาดใหญ่ ที่เหมือนกับห้องพักในโรงแรมหรู สำหรับคนไข้วีไอพีเขานั่งรอสาวเจ้าทำธุระส่วนตัวอยู่นาน จนอาหารมาพร้อมอยู่บนโต๊ะทานข้าวจนครบแล้ว แต่เธอก็ยังเงียบไม่ยอมออกจากห้องน้ำมาสักที เขาจึงทนไม่ไหวกลัวว่าเธอจะเป็นลมหรือเกิดอุบัติเหตุในห้องน้ำ จึงลุกเดินรีบเคาะประตูถามร้อนใจก๊อกๆ“มิกิคะ! มิกิ!”“...” ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ ทำให้คนที่เคาะประตูเริ่มใจสั่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เขารีบล้วงพวงกุญแจในเป๋ากางเกง หยิบแท่งเหล็กบางๆ ชิ้นเล็กออกมา แล้วรีบสะเดาะกุญแจห้องน้ำเข้าไปอย่างไม่รอช้าทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ออร์แลนโด้ถึงกับตกใจที่เห็นแพรณาราร้องไห้ตัวสั่นอยู่ตรงมุมห้องน้ำ เนื้อตัวเปลือยเปล่าไม่ได้ใส่เสื้อผ้า เขาเดาว่าเธอคงกำลังจะอาบน้ำ แต่กลับมาเห็นสิ่งที่เขากระทำต่อเธอเมื่อคืนเข้าเสียก่อน พระเจ้า! เขาอยากฆ่าตัวเองนักแพรณาราเข้ามาในห้องน้ำเตรียมตัวจะอาบน้ำ ถอดเสื้อผ้าออกแ
ออร์แลนโด้รีบเดินไปเปลี่ยนเสื้อที่ห้องข้างๆ ด้วยสีหน้าบูดบึ้ง พอเสร็จก็ออกมานั่งที่โต๊ะทานข้าวซึ่งมีสาวเจ้านั่งรออยู่ก่อน เขานั่งลงเงียบๆ แล้วเอามือกอดอกเอาไว้ ก่อนจะทำเป็นมองเมินไปที่อื่นแพรณาราหันมามองการกระทำที่ดูราวกับเด็กมีปัญหา ประท้วง พ่อแม่เวลาที่ไม่ได้ดั่งใจอย่างรู้สึกมึนงง“เป็นอะไรคะ ไม่หิวเหรอ?”“มิกิลืมอะไรหรือเปล่าคะ” เขาถามก่อนจะส่งค้อนให้สาวตรงหน้าที่ทำท่าทางไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างขุ่นเคือง“อะไรคะ ที่มิกิลืม” เธอถามอย่างสงสัย“ก็ที่นั่งประจำของมิกิคือตรงนี้ไงคะ” เขาบอกพลางชี้ที่ตักของตัวเอง“โอ๊ย! อยากจะบ้าตาย!” แพรณารากลอกตาอย่างเซ็งๆ กับความเรื่องมากและเอาแต่ใจของผู้ชายตรงหน้า ‘นี่เธอนั่งไปแค่ครั้งเดียวเอง! มันกลายเป็นที่ประจำของเธอไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แล้วดูอีตาบ้านี่ทำหน้าเข้า อยากจะบ้าตายจริงๆ นี่มันเป็นเวรกรรมอะไรของเธอกันเนี่ย’“มิกิจะลุกมานั่งเอง หรือจะให้พี่ไปอุ้มมาดีคะ”เขาถามเสียงใสพร้อมกับส่งสายตาแพร
จนกระทั่งคำสุดท้าย...ที่อีกฝ่ายทานเสร็จ ก็ให้รางวัลคนป้อนด้วยการกดจมูกลงหอมที่นวลแก้มไปสองครั้งติดๆ กัน“อืม...หอมพี่มั่งสิ พี่อยากให้มิกิหอมแก้มพี่ค่ะ” คนเจ้าเล่ห์บอกพร้อมกับเอียงแก้มรอให้สาวเจ้าหอมคืน“เอ่อ คือ...” แพรณาราเจอลูกอ้อนของอีกฝ่ายเข้า ถึงกับไปไม่ถูก“นะ พี่จะได้ชื่นใจบ้าง พี่รู้สึกเหมือนมิกิไม่สนใจพี่ยังไงก็ไม่รู้”เขากระซิบบอกยิ้มๆ“จุ๊บ!” แพรณาราอายหน้าแดง จำใจหอมแก้มอีกฝ่ายอย่างเสียไม่ได้“ขอบคุณค่ะ” คนถูกหอมยิ้มกริ่มอย่างมีความสุข ที่สาวเจ้าทำตัวน่ารักว่านอนสอนง่าย และยอมตามใจตน!“เอ่อ...ขอโทษครับ คือว่าผมมาตรวจคนไข้ครับ”นายแพทย์เอียน หนุ่มหล่อประจำโรงพยาบาล ที่เข้ามาตรวจคนไข้แทนนายแพทย์ใหญ่ที่มีเคสผ่าตัดด่วน กลั้นใจเอ่ยทำลายบรรยากาศของหนุ่มสาวที่กำลังหวานกันอยู่ออร์แลนโด้หันมาถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “คุณหมอวิลเลี่ยมไปไหน! แล้วทำไมถึงให้คุณมาตรวจแทน”&l
คนที่หายไปราวห้านาทีก็กลับเข้ามาพร้อมเอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม“ไปกันเถอะค่ะ พีเคไปรับยาให้เรียบร้อยแล้ว”“เอ่อ จะไปไหนคะพี่อลัน”“มิกิทำกับข้าวเป็นหรือเปล่าคะ”“ก็นิดหน่อยค่ะ”“ดีเลย! งั้นเดี๋ยวเป็นลูกมือพี่แล้วกันค่ะ”‘อย่างเขาเนี่ยนะจะทำกับข้าวเป็น? ท่าทางดิบๆ เถื่อนๆ หนักไปทางหื่นแบบนี้เนี่ยนะ ไม่น่ารอด!’ แพรณาราค่อนในใจก่อนจะแสร้งเอ่ยถาม“แล้วพี่อลันทำกับข้าวเป็นหรือคะ”“ก็ไม่เห็นจะยากอะไรนี่คะ”“อาหารไทยนะคะ” เธอถามย้ำอีกครั้งเพื่อเช็กความมั่นใจ“ชาติไหนก็ทำได้ค่ะ แค่เปิดดูในยูทูบเท่านั้น” เขาพูดพร้อมกับยักไหล่ทั้งสองข้างขึ้นเพื่อบอกว่าไม่มีปัญหา“ว้าว น่าตื่นเต้นจังค่ะ” แพรณาราเริ่มจะมั่นใจว่าอีกฝ่ายทำไม่เป็นแน่ๆ แต่อยากจะคุยเฉยๆ เดี๋ยวเถอะ! เธอจะหัวเราะให้ดู!“แต่เดี๋ยวเราต้องไปซื้อของอีกสักสองสามอย่างก่อน แล้วค่อยกลับไปทำอาหารต่