LOGINShare
หลบหน้า
Last Updated:
2025-03-05 17:53:53
Related chapters
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย สายตาหวาน
เปิดประตูเข้าไปในสตูดิโอ“นี่เธอใช่ไหมคนประสานงานจือหรานยิ้มกว้าง“จือหรานค่ะ”“อ่อ ไม่ต้องบอกชื่อฉันแค่สงสัยว่าซูจิงเขาจ่ายเงินมหาศาลเพื่อมาถ่ายพรีเวดดิ้งในสตูดิโอเนี๊ยะนะ”“เอ่อคือความจริงเราคุยกันแล้วค่ะเราเซ็ทฉากขึ้นมาทั้งหมดอยู่แล้วสถานที่จริงไม่มีตรงไหนตรงประเด็นที่คุณซูจิงอยากได้ และคุณซูจิงก็บอกกับทางเราว่าไม่อยากให้ผิวโดนแดดเพราะแต่งงานในอีกไม่กี่วันอุตส่าห์บำรุงผิวมาทั้งเดือน” อยากจะพูดต่อว่าค่าเซ็ทฉากก็เป็นเงินไม่น้อยแล้วจะเอาแบบไหนอีก เฉิงซีหยวนถอนหายใจซูจิงเดินเข้ามาอีกคนจือหรานยิ้มแก้มป่องตัวช่วยมาแล้ว“มาช้าสิบนาที” ซูจิงฝืนยิ้ม“พอดี ยุ่งกับหน้าที่เลขาของพี่นั่นแหละเอาเข้าจริงๆ ฉันก็ชอบงานนี้นะได้ใส่ใจพี่และได้รู้รายละเอียดเกี่ยวกับพี่ซีหยวนที่ทำงาน” ไม่กล้าบอกว่า ชาไช้รั้งไว้ด้วยคำพูดหยามเหยียด“เริ่มเลยไหมค่ะจะได้เรียบร้อยเสียทีตากล้องรอนานแล้ว”“วิสกี้ออนเดอะร็อคของฉันเล่า”“เอ่อ สักครู่นะคะฝ่ายบริการกำลังจัดหามาให้ค่ะคุณสองคนเปลี่ยนชุดแล้วก็แต่งหน้าให้เรียบร้อยก่อนดีไหม” ซูจิงพยักหน้าขึ้นลงยิ้มๆ“ไม่ ให้ได้ดื่มก่อนจึงจะเริ่ม ตั้งแต่มายังไม่เห็นเจ้าของ จีออแกไนท์…
Last Updated : 2025-03-05อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย เสียที
“ปล่อยนะ” จีเหรินเหมยเค้นเสียงพูด อีกคนปล่อยมือออกจากเอวส่งผลทำให้เหรินเหมยร่วงลงไปกองกับพื้น“อุ๊ป” ช่างภาพรีบมาประคองเหรินเหมยที่มีสีหน้าเหยเก เฉิงซีหยวนปัดมือเบาๆ ยิ้มหยันที่เหรินเหมยยอมให้ช่างภาพแตะตัว แม่เลี้ยงเดี่ยวที่เนื้อหอมสินะ“สำออยถอยไปได้แล้วฉันจะถ่ายแบบแล้ว” จือหรานขมวดคิ้วจีเหรินเหมยรีบเดินหลบออกมาลูบที่ศอกของตัวเองปอยๆ“พี่เขยคุณพบกับคุณจีครั้งแรกคุณก็ ทำร้ายเธอเลยหรือ มีปมอะไรหรือเปล่า” ซูจิงถามมืออยู่ในท่าโพสน์เตรียมถ่ายแบบ“ไม่นี่คิดว่าต้องมีด้วยหรือเธอคิดมากไปเองฉันก็แค่รู้สึกว่าเขาไม่ให้เกียรติเราเลยแกล้งเขานิดหน่อย” ซูจิงพยักหน้าขึ้นลง“คุณจีเธอน่ารักนะคะพี่ไม่ชอบคนน่ารักหรือ เธอเหมือนพี่ซูจ๋ายตอนที่ยังวัยรุ่นตอนยังไม่ป่วย” เฉิงซีหยวนชะงักงัน“พร้อมหรือยังครับ” ช่างภาพตะโกนถามดังๆ จือหรานวิ่งไปหยิบยานวดบรรเทาปวดมานวดที่ข้อศอกให้กับเหรินเหมย“พร้อมนะครับหนึ่ง..สอง…สาม ดีครับสวยครับ ผ่านแล้วครับ” ซูจิงยิ้มหันมองเหรินเหมยที่จือหรานกำลังทายาให้“พี่ซีหยวนพี่จะไม่ขอโทษคุณจีเขาหน่อยหรือ” อีกคนยิ้มยียวน“ไม่จำเป็น เขารู้ดีว่าไม่จำเป็น” ซูจิงถอนหายใจ“ปกติพี่ชอบผู้หญิ
Last Updated : 2025-03-06อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ยุ่งๆ
“ปล่อยนะ” เหรินเหมยผลักร่างสูงที่ไม่ทันระวังเซถลาไปกระทบผนังอีกด้านจือหรานถือวิสาสะเปิดม่านพุ่งเข้ามาข้างใน ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก“เอ่อเกิดอะไรขึ้นในนี้คะ” เฉิงซีหยวนถอนหายใจ“ออกไปให้หมดไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น” เหรินเหมยถอนหายใจจือหรานรีบดึงมือเหรินเหมยออกจากห้องเปลี่ยนชุด“คุณจีเขาทำอะไรคุณจีไหม” เหรินเหมยส่ายหน้าเผลอแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง“ไม่” โกหก“อยู่ห่างๆ เขาดีกว่าค่ะดูเขาจะเป็นไบโพล่านะคะน่ากลัวเชียว แล้วไอ้ที่เห็นก็ไม่ได้รักเจ้าสาวสักนิดดูเหมือนทำอะไรก็ขัดใจไปเสียหมดแบบนี้จะแต่งกันทำไม”“อย่านินทาเขาคนอื่นที่มาไม่เห็นว่าจือหรานจะนินทาใคร”“ก็เขาไม่มีอะไรให้นินทานี่คะมีแต่ทำให้อิจฉา รักกันหวานฉ่ำทุกคู่ยกเว้นคู่นี้” เหรินเหมยยิ้มน้อยๆ“ทำงาน ทำงาน”เหรินเหมยแกล้งปรบมือรัวๆกระตุ้นจือหรานเฉิงซีหยวนเดินออกมาในชุดกี่เพ้าของผู้ชายที่ติดกระดุมไม่หมดเหลือไว้สองสามเม็ดซูจิงออกมาจากห้องเปลี่ยนชุดมองซีหยวนเพียงแวบเดียวแล้วรีบเดินตรงเข้ามาติดกระดุมให้ทันที เหรินเหมยรีบเบือนหน้าหนีเสีย“ฝากด้วยนะจือหราน ฉันต้องไปรับลูกที่โรงเรียน แล้วจะเข้าบ้านเลยมีอะไรโทรมาได้เลยนะบางทีฉันอาจกลับ
Last Updated : 2025-03-07อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย สลับ
“ดินเนอร์กันไหมค่ะ” ซูจิงพูดขึ้นหลังจากที่ถ่ายแบบพรีเวดดิ้งเรียบร้อยไปแล้ว“วันนี้ไม่ว่าง” เดินออกจากตรงนั้นมุ่งหน้าไปที่รถของหลี่ตงที่จอดรออยู่ก่อนแล้ว“ไว้พบกันพรุ่งนี้อีกทีค่ะคุณ” จือหรานมาส่งซูจิงที่ยืนหันหน้าหันหลัง“กลับอย่างไรคะคุณซูจิงให้ฉันเรียกรถให้ดีไหมคะ” จือหรานอดห่วงไม่ได้“ไม่เป็นไรค่ะตั้งใจแวะเดินเล่นก่อนกลับ คุณจอหรานไปด้วยกันไหม” จือหรายยิ้มแบบเกรงใจ“วันนี้ฉันมีนัดอะค่ะ” ป้องปาก ซูจิงพยักหน้ายิ้มๆ“ไม่กวนแล้วค่ะรถที่รักมาแล้วค่ะ” เดินไปรถที่เรัยกให้มารับจือหรานส่ายหน้าไปมา“พี่ครับ แบบนี้จะอยู่กันยืดไหม ไอ้แบบนี้ผู้ชายก็รวยแล้วยังไม่สนใจใน ความรู้สึกอีกคน”“เรื่องของเขาหรือเปล่าไปกินเหล้ากันดีกว่า ฉันละเปรี้ยวปากเหนื่อยมาทั้งวันแล้วไปพักผ่อนกันฉันเลี้ยงเอง” จือหรานยมือกอดรอบไหล่ของรุ่นน้องในจีคอเปอเรชั่นยิ้มกว้างพาเดินออกจากตึก“จุนแม่ฮับบบบบ” เชียวอู่วิ่งเข้ามากอดเหรินเหมยอันอันเดินเข้ามาเมียงมองเหรินเหมยรีบอ้าแขนออกโอบรอบตัวของทั้งสองคน“จุนลุงบอกว่าจะพาไปกินไอศกรีม แต่เพื่อนๆ ของเชียวอู่บอกว่าคนที่พาไปกินไอกรีมจะต้องเป็นคุณพ่อ” ชาไช้ยิ้ม นั่งลงพูดกับเชียวอู่“คุณ
Last Updated : 2025-03-09อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย จูบ
“นอนได้แล้วครับที่รักของแม่” เหรินเหมยจุ๊บแก้มเชียวอู่แล้วกันมาจุ๊บแก้มอันอัน“จุนแม่ขาจุนแม่มีรูปของจุนพ่อไหมคะอันอันอยากจะเห็นหน้าจุนพ่อ” เชียวอู่ตัวน้อยที่เดินมาที่เขย่าแขนเหรินเหมยอีกคน“เพื่อนๆ ที่โรเรียนเขากห้บอกว่าอยากเห็นว่าจุนพ่อของเราหล่อไหมจุนแม่บอกว่าจุนพ่อตายแล้วทำไมไม่มีรูปจุนพ่อละครับ”เหรินเหมยกอดลูกไว้ในอ้อมกอดแนบแน่น“ไว้ แม่ว่างแม่จะหาให้นะคะตอนนี้ดึกแล้วนอนเสียพรุ่งนี้จะต้องไปโรงเรียน” เชียวอู่ประคองใบหน้าของเหรินเหมยไว้ในมืออ้วน“เราสองคนรอได้ฮับ ไม่กดดันจุนแม่ฮับ ไม่กดดันจริงจริ้งงงงง” เหรินเหมยยิ้ม“หลับได้แล้วคนดีของแม่” จุ๊บที่แก้มของสองแฝดอีกครั้งเฉิงซีหยวนยืนเอามือล้วงกระเป๋าฟังสามคนแม่ลูกคุยกันอยู่ด้านล่างของหน้าต่างตัวบ้านบนรถระหว่างทางซูจิงนั่งตัวแข็งข้างๆ ชาไช้ที่ตั้งหน้าตั้งตาขับรถแต่เหมือนไม่ยอมเหยียบคันเร่งยังปล่อยให่รถแล่นไปช้าๆ“เด็กๆ น่ารักจังนะคะ คุณเหรินเหมยดูแลเด็กๆ ได้ดีมากๆ” ชาไช้ถอนหายใจถ้าหากซูจิงรู้ว่าเหรินเหมยคือต้นเหตุที่ทำให้ซูจ๋ายตายไปจะยังพูดแบบนี้ไหม“คุณส่งฉันแค่ปากซอยก็ได้ฉันเดินเข้าไปนิดหน่อยไม่อยากให้คุณแม่ถามว่าใครมาส่ง เพราะก
Last Updated : 2025-03-10อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย แค่เจ้าของเสปริ์ม
“ปกติถ้าจะให้ปล่อยผู้หญิงคนอื่นจะต้อง…อมให้ฉันก่อน” รูดซิปกางเกงจงใจแกล้ง เหรินเหมยทำตาโตตกใจกับท่าทีเหมือนคนบ้ากามของเฉิงซีหยวน“คนบ้า อย่ามาลามกนะฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น”“เคยทำไหมล่ะ” แกล้งถามหยั่งเชิง“อย่านะ ฉันไม่จำเป็นต้องตอบนี่ แล้วแต่คุณจะคิด”“ไม่เคยทำจริงๆ หรือ” เหรินเหมยแดงแดงแปร๊ดดด“อย่ามาพูดจาแบบนี้นะ ฉัน…ฉัน” เฉิงซีหยวนจ้องตาค้นหาความจริงกับใบหน้าเขินอายนั่น“เหรินเหมยหลับตาเสีย เฉิงซีหยวนจูบที่เปลือกตาอย่างอ่อนโยน เหรินเหมยสัมผัสได้ถึงริมฝีปากอุ่นที่แตะลงบนเปลือกตาเบาๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ ก็พบว่าอีกคนจ้องอยู่ก่อนแล้ว“อย่าทำแบบนี้ ได้โปรดคุณกำลังทำให้ทุกอย่างแย่ลงไป”“ฉันไม่ได้ใจดีอ่อนโยนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เมื่อก่อนตอนอยู่กับเธอต้องฝืนใจห้ามใจแกล้งเป็นคนดีแค่ไหนรู้ไหม” ก้มลงกระซิบข้างหูเสียงสั่น“ก็ดีแล้วนี่เป็นคนดี คุณก็เป็นคนดีจะตายอย่างตอนนี้คุณแอบเข้ามาในบ้านฉันแอบมาทำแบบนี้มันไม่ดี” เอาน้ำเย็นเข้าลูบทั้งที่ใจเต้นแทบทะลุออกจากอก“เป็นคนดีแล้วได้อะไร เมื่อก่อนต้องห้ามใจตอนเข้าใกล้เธอแต่ตอนนี้เราสองคน ไม่ต้องห้ามอะไรแล้วนี่” เสียงสั่น“คุณคนเดียวอย่าเหมารวมฉันเข้าไปด้วยฉ
Last Updated : 2025-03-11อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ที่ระบายความอยาก
“ชักชอบแบบนี้แล้วสิ ไม่เอาดีกว่า เอากลับไปเก็บไว้หรือซุกไว้ตรงไหนสักที่ดีไหม เมียสวยๆ กับลูกน่ารัก เป็นเมียเก็บฉันมันแย่ตรงไหน” พูดเล่น“ไปให้พ้น.....อย่ามายุ่งกับลูกของฉัน พวกเขาเป็นลูกของฉันคุณมีสิทธิ์อะไรคุณอุ้มท้องมาหรือก็เปล่าแล้วคุณ …” กลืนน้ำลายลงคอยากเย็น“ฟ้องศาลเอาลูกมาไว้ในการปกครองแล้วแม่ก็จะตามมาเอง” เหรินเหมยดิ้นออกจากอ้อมแขน แต่เฉิงซีหยวนกลับรัดไว้แน่นไม่ยอมปล่อยแล้วยังฉวยโอกาสหอมแก้มเสียฟอดใหญ่“พวกเขาเป็นลูกของฉัน ….ฉันไม่จำเป็นต้องเหตุผล ฉันไม่ให้คุณเอาลูกของฉันไปไหนทั้งนั้น” เฉิงซีหยวนคลายอ้อมกอดลุกขึ้นยืน “ฉันจะเอาเมื่อไหร่ก็ได้ทั้งแม่ทั้งลูกและไม่จำเป็นว่าจะต้องสนใจอะไรไม่ได้โง่เหมือนเจ้าหมอนั่นที่เฝ้าเธออยู่ถึงห้าปีแต่ไม่ได้อะไรเลย ฉันจะเอาเธอตอนนี้ยังได้เลย…”“ไม่มีทางคุณมันก็แค่พวกที่ชอบใช้กำลัง”เค้นเสียงพูดออกจากปาก เฉิงซีหยวนถอนหายใจยาว“ดีอย่างนั้นเรามาใช้กำลังกัน” พุ่งตัวเข้าใส่เหรินเหมยหันหลังวิ่งตั้งใจไปที่ประตูอีกคนพุ่งตัวเข้าหาเหรินเหมยปาหมอนในมือใส่เฉิงซีหยวนอย่างจัง คว้าผ้าห่มกอดไว้อีกคนดึงผ้าห่มติดมือโถมตัวเข้าใส่ทับไว้ทั้งตัวกดริมฝีปากอีกครั้งครา
Last Updated : 2025-03-12อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย เอาคืน
หลี่ตงรีบเปิดประตูรถให้เฉิงซีหยวนที่เดินมาอย่างเร่งรีบ“ไปต่อที่ไหนไหมครับ ท่าน” ถามเพราะเคยถามประจำ แม้ในใจจะคิดว่าเฉิงซีหยวนกับเหรินหมยไม่น่าจะมีอะไรกันจึงคิดเผื่อว่าคืนนี้เฉิงซีหยวนยังไม่ได้คู่นอนก็ตาม“ไปพบซูจิงที่บ้านของเขา” หลี่ตงยิ้มบางๆ คิดไปเองว่าเฉิงซีหยวนคงตั้งใจไปพบซูจิงเพราะรู้สึกผิดที่ตัวเองกำลังจะแต่งงานแต่กลับมาอยู่กับผู้หญิงอีกคนที่ไม่ใช่ผู้หญิงไซด์ไลน์หลี่ตงพารถเคลื่อนขึ้นสู่ถนนหลัก“นายว่า ฉันผิดใช่ไหมกับเรื่องทั้งหมด” ตั้งใจไประบายความโกรธที่เหรินเหมยทำให้เขาโกรธ บางทีนี่อาจเป็นวิธีแก้แค้นที่ดีที่สุด“อะ ผิดเรื่องอะไรครับท่าน”“เรื่องที่ผ่านมาห้าปีนั่นนายยังคิดว่าฉันผิดอยู่ไหมเป็นฉันใช่ไหมที่ต้องรับผิดชอบเรื่องพวกนี้”“ไม่ทราบครับ แต่ให้คิดในแบบของผม เรื่องนี้ไม่มีใครผิด ทุกอย่างมันบังเอิญ หากคนที่จะต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ก็คงต้องเป็นคุณหมอถงคนนั้นแต่เขาก็ได้รับผลกรรมไปแล้ว ไม่มีงานหมดอนาคตกับเรื่องนี้ไปแล้ว บางทีหากมาทบทวนดูดีดีคุณก็ควรจะคิดเสียว่าเรื่องนี้อาจเป็นเรื่องของเวรกรรมทุกคนได้รับกรรมไปแล้วแม้แต่คุณจีเธอก็ต้องอุ้มท้องและเลี้ยงดูลูกของคุณเพียงลำพังทั้งๆ
Last Updated : 2025-03-13
Latest chapter
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ตัวช่วย
เหรินเหมยนั่งเหม่ออยู่ตรงมุมโต๊ะอาหาร ทั้งที่ข้างหน้าคือเกี๊ยวปูที่ป้าจูเพิ่งจะให้เสี่ยวจี้ยกมา กลิ่นหอมอบอวลไปทั่วแต่เหรินเหมยไม่ยอมหยิบมันเข้าปากน้ำตาหยดไหลลงข้างแก้มโดยไม่รู้ตัว… เธอรีบเช็ดมันออกด้วยหลังมือ แล้วสูดหายใจเข้าลึก“ฉันไม่เป็นไร…” เธอพึมพำกับตัวเองเสียงแผ่วยิ้มสดใสแต่ก็รู้ดี… ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอพยายามแสร้งเข้มแข็งเกินไปทั้งที่ในใจเหมือนมีเข็มนับร้อยเล่มทิ่มแทง“จูดี้ก็แค่ท้อง... ลูกของเขา”เสียงในหัวตอกย้ำซ้ำไปมา เธอหลับตาแน่น พยายามกลั้นน้ำตา แต่ยิ่งฝืนเท่าไหร่ กลับยิ่งรู้สึกว่าหัวใจอ่อนแรงลงเสียงฝีเท้าเล็กๆ ของลูกทั้งสองคนดังขึ้นหลังบ้าน“จุนแม่คะจุนแม่ฮับบบบบบ” เหรินเหมยรีบลุกขึ้นเช็ดน้ำตาจนแห้ง ฝืนยิ้ม แล้วต้อนรับลูกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แม้จะรู้ว่ารอยร้าวบางอย่างในใจเธอ… กำลังแตกออกช้าๆ อย่างไร้เสียง“จุนแม่ฮับเราวิ่งเล่นเหนื่อยแล้วฮับหิวแล้วฮับบบ” เหรินเหมยกอดเชียวอู่และะอันอันไว้ในอ้อมแขน“คุณจีขา ให้เสี่ยวจี้โทรหาคุณผู้ชายดีไหมคะ” เหรินเหมยส่ายหน้า“ไม่ต้องฉันจัดการทุกอย่างไปแล้วไม่ต้องห่วงฉันก็แค่รู้สึกว่า รู้สึกว่าขอเวลาฉันทำให้ตัวเองเข้มแข็งเสียหน่อ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ขอโทษนะจูดี้
“วันนี้ผมมีประชุมด่วนความจริงแล้วตั้งใจพาคุณกับลูกๆ ไปพบคุณนายเสวียเตอ ซึ่งป่านมนี้หมอนั่นผมหมาถึง ชาไช้คงไปที่นั่นเพื่อที่จะขอให้คุณแม่หาฤกษ์ดีดีให้เขากับซูจิงแล้วล่ะ คุณอดใจรออีกหน่อยได้ไหมบางที่อาจเป็นวันพรุ่งนี้” เฉิงซีหยวนพูดในขณะที่อาบน้ำสะอาด และกำลังแต่งตัวกลิ่นสบู่หอมอ่อนกับน้ำยาโกนหนวดหากเป็นเมื่อก่อนหน้านั้นเหรินเหมยคงใจเต้นตึกตักแต่ตอนนี้มีเส้นบางๆ ที่กางกั้นไว้จนเหรินเหมยเองก็กลัวเฉิงซีหยวนเดินมาใกล้ๆ ก้มลงกดจมูกกับหน้าผาก กลิ่นสบู่ยอมผ่อนคลาย“คุณโกรธอีกแล้วหรือ” เหรินเหมยส่ายหน้ายิ้มบาง“ฉันกำลังคิดว่างานแต่งของเราควรเลื่อนไปก่อนในเมื่อ ในเมื่อจูดี้…ฉันหมายถึงเรื่องของจูดี้ยังทำให้ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรที่หนักอึ้ง“คุณจะว่าอะไรไหมหากผมจะพาคุณไปที่บ้านคุณหมอฟานเราจะคุยเรื่องี้กับจูดี้กับข้อเสนอหลายๆ อย่างจนกว่าจูดี้จะพอใจ” เหรินเหมยถอนกายใจ“แล้วถ้าสิ่งที่จูดี้ต้องการก็คือการที่ ได้เป็นภรรยาของคุณเพียงคนเดียวหรือต้องการให้คุณใช้ชีวิตแบบสามีภรรยาเล่าคุณจะทำอย่างไร” เฉิงซีหยวนยิ้มรวบร่างเล็กมากอดไว้“ผมก็จะกอดคุณแบบนี้จูบคุณแบบนี้” ก้มลงจูบเหริยนเหมยอย่างกับคนที่หิวกระหายไ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ไม่อยากมีลูกกับใครนอกจากคุณ
“ผมป้องกันทุกครั้งที่มีอะไรกับจูดี้ และมันแค่สองครั้งสองครั้งจริงๆ” น้ำเสียงหนักแน่นหากแต่ไม่มั่นใจ มีครั้งหนึ่งที่จูดี้มาพร้อมกับเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์และเขากับจูดี้ก็ดื่มจนเมาทั้งคู่ คืนนั้นจึงเป็นคืนที่สนุกสุดเหวี้ยง“ผมเชื่อ” คุณหมอฟานพูดเร็ว ราบเรียบแต่หนักแน่น “ผมรู้จักลูกตัวเองดีพอ จูดี้... ผมตามใจเธอมาตลอด” หยุดคำพูดไว้ตรงนั้นทั้งที่อยากจะพูดว่า ผมให้เธอเรียนหมอ ให้เธอเลือกเส้นทางและเธอก็เดินทางเดียวกับที่ผมเดิน แต่ผมไม่คิดเลยว่าเธอจะทำอะไรแบบนี้สายตาของเขามองไปที่เหรินเหมย ราวกับจะขอโทษแทนลูกสาวของตน“ผมแค่อยากให้รู้ว่า...ถ้าเกิดอะไรขึ้น ผมจะรับผิดชอบเองทุกอย่าง ขอแค่อย่าปล่อยให้ความสุขของพวกคุณพังทลายเพราะใครคนเดียว”เฉิงซีหยวนลุกขึ้นมายืนข้างเหรินเหมยทันที แล้วกุมมือเธอไว้แน่น“ไม่มีใครพรากเราไปจากกันได้อีกแล้วครับคุณลุง... ผมขอสัญญา”เหรินเหมยหันไปสบตาสามี ดวงตาแดงระเรื่อด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง ในขณะที่คุณหมอฟานพยักหน้าเบาๆ“นั่นล่ะ...สิ่งที่ผมอยากได้ยินที่สุด แต่รู้ไหมจูดี้เองก็มีลูกของคุณในท้องซึ่งผมอยากจะมาเพื่อบอกและการันตีว่าจะดูแลเด็กในท้องของจูดี้ด้วยตัวเองแต่ในใจก็ย
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย เรื่องวุ่นๆมาอีกแล้ว
ยามสายของวันใหม่ เสียงหัวเราะของเด็กๆ ดังแว่วลอดออกมาจากสวนหลังบ้านอันอันกับเชียวอู่กำลังเล่นวิ่งไล่จับกับเสี่ยวจี้และเสี่ยวหยูอย่างสนุกสนาน“คุณหนูทั้งสองคนวิ่งช้าๆ หน่อย” เสียงเสี่ยวจี้ดังมาแต่ไกล บ้านไม้สีอ่อนริมเนินเขาที่ล้อมรอบด้วยแสงแดดอ่อนและกลิ่นหอมของดอกไม้ป่า เฉิงซีหยวนนั่งมองอันอันหัวเราะคิกคัก ส่วน “เชียวอู่” กำลังปีนขึ้นหลังเหรินเหมยหนีการจับตัวจากเสี่ยจวจี้ อย่างสนุกสนาน“พรุ่งนี้ผมอยากชวนคุณกับลูกๆ ไปที่บ้านเฉิงเพื่อพบคุณแม่สักครั้งแล้วไม่นานท่านก็จะหาฤกษ์ดีดีให้เราสองคนเพื่อแต่งงาน” เหรินเหมยยิ้มก้มหน้าอายๆ“ไม่ต้องแต่งได้ไหม”“ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด จะต้องแต่งเพราะผมจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกคุณ”“จุนแม่ฮับ ผมจะขี่หลังเป็นม้าละนะ” เชียวอู่ที่กระโดดขึ้นไปบนหลังของเหรินเหมยตะโกนดังๆ“ถ้าตกลงมานี่ม้าจะไม่รับผิดชอบเลยนะเจ้าคะ” เหรินเหมยหัวเราะ พลางหันไปยิ้มกับเฉิงซีหยวนเฉิงซีหยวนยิ้มบางๆ เดินเข้ามาจูบที่หน้าผากเชียวอู่“ลงมาได้แล้วครับ” อุ้มเชียวอู่ไว้กับอ้อมแขนเสียงรถยนต์คันหนึ่งขับเข้ามาจอดหน้าบ้าน ชายวัยกลางคนในเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงผ้าลินินเบาสบายก็เปิดประตูลงมา ใบหน้าค
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย จูดี้+คุณหมอฟาน
ในห้องที่มืดสนิท มีเพียงแสงจากโคมข้างเตียงส่องกระทบใบหน้าที่แสดงให้เห้นว่าดีใจอย่างที่สุดของจูดี้ ขณะที่เธอจ้องที่แถบขีดสีแดงสองเส้นบนแท่งตรวจครรภ์ในมือ หัวใจเต้นโครมคราม ริมฝีปากสั่นระริกก่อนจะค่อย ๆ ยกยิ้ม… ยิ้มที่มีทั้งความหวาดหวั่นและดีใจเจืออยู่ในคราวเดียวกัน“ในที่สุด… ฉันก็ทำได้…” เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ คิดไม่ถึงว่าทุกอย่างจะง่ายดายขนาดนี้ดวงตาเปล่งประกายแปลกประหลาด ก่อนจะเอื้อมมือไปแตะที่หน้าท้องของตัวเองอย่างแผ่วเบา“ลูกของเขา… ลูกของ เฉิงซีหยวน เลือดเนื้อเชื้อไขของอวิ๋นเฉิง”เธอกัดริมฝีปากแน่น ก่อนหันไปหยิบแฟ้มเอกสารที่ซ่อนไว้ใต้ลิ้นชัก โต๊ะข้างเตียง บรรจุผลแล็บที่แอบทำไว้ ใบรับรองการใช้สเปิร์มจากคลินิกในช่วงเวลาที่เฉิงซีหยวนมอบไว้เพื่อฝากอุ้มบุญ ได้มาง่ายดายเพราะเข้าออกโรงพยาบาลBBBได้ง่ายดาย“ถ้าฉันไม่พูด… ไม่มีใครรู้อย่างนั้นก็ทำลายมันเสียก็แค่อ้างว่าวันนั้นซีหยวนเมามากพอนอนกับฉันเลยแตกในดีไหมนะ ไม่สิลืมสวมถุงฮะฮะฮ่าาาา” ใบหน้าสวยเฉียวพูดด้วยท่าทีมั่นหน้าเหลือเกิน “ดูสิว่าฉันมีลูกของเขาในท้องลูกที่ไม่ได้ผสมเทียมไม่ได้ฝากไข่แต่เป็นการเย้กันจริงๆ เขาจะทำหน้าอย่างไร แล้วก็
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย รักกันไหม
เสียงกองไฟในเตาผิงแตกดังเปาะแปะ กลิ่นขนมปังที่เหรินเหมยอบไว้ยังอุ่นกรุ่นบนโต๊ะ เด็กแฝดสองคนในชุดนอนตัวโตกำลังนั่งวาดรูปอยู่บนพรมสีขาวสะอาดกลางห้องอันอันเงยหน้าขึ้นเมื่อเห็นเฉิงซีหยวนเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ มือใหญ่ของเขาลูบผมลูกสาวตัวน้อยที่บรรจงแต่งแต้มสัสันลงบนภาพวาด เบา ๆ“จุนพ่อ…คะนี่คือพ่อกับแม่ กับอันอันกับเชียวอู่ พวกเราอยู่ด้วยกัน…” เธอกะพริบตาปริบ ๆ ยิ้มแก้มป่อง แล้วชี้ภาพวาดที่เธอระบายสี เชียวอู่ชะโงกหน้ามามอง“พี่อันอันเก่งจังเลยครับวาดรูปให้เราอยู่ด้วยกันได้ด้วย”“เพราะว่าอันอันกับเชียวอู่อยากให้พวกเราอยู่ด้วยกัน”เฉิงซีหยวนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มแล้วโน้มตัวลงกอดทั้งสองวาดไว้แนบอก“ต่อไปนี้... พ่อจะอยู่ตรงนี้กับพวกหนูตลอดไป”เชียวอู่ กอดจากอีกด้าน มือเล็ก ๆ ดึงเสื้อของเขาแน่น “สัญญานะครับ…จุนพ่อ”“พ่อสัญญาเลย” เขาพยักหน้า แล้วหันไปมอง เหรินเหมย ที่ยืนพิงประตูอยู่อย่างเงียบ ๆสายตาทั้งสองมองสบกัน เฉิงซีหยวนลุกขึ้นเดินไปหาเธออย่างช้า ๆ แล้วจับมือเธอไว้“ผมขอโทษ…ที่เคยปล่อยมือคุณไป และครั้งนี้…ผมจะไม่มีวันปล่อยอีก”เหรินเหมยพยายามกลั้นน้ำตา แต่สุดท้ายก็ยิ้มออกมา ดวงตาเปล่งป
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย เสียงหัวใจนำทาง
เสียงเครื่องยนต์ดับลงหน้าบ้านไม้หลังเล็กกลางหุบเขา เหรินเหมย ที่กำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่เงยหน้าขึ้น เห็นรถของเฉิงซีหยวนที่คุ้นตา แต่กลับเปิดประตูออกมาเป็น ชาไช้ กับ ซูจิงเธอชะงัก มือที่จับสายยางสั่นเล็กน้อย ในมเื่อเหรินเมหยคิดว่าตัวเองทำผิดกับซูจิงที่แอบมาอยู่ที่นี่กับเฉิงซีหยวนทั้งๆ ที่ซูจิงดีกับเหรินเหมยขนาดนั้นเฉิงซีหยวนเดินออกมาตามเสียงรถ หยุดลงข้างเหรินเหมย เขามองเห็นทั้งสองที่เดินเข้ามา ไม่มีถ้อยคำทักทาย ไม่มีคำอธิบาย มีเพียงสายตาของทั้งสี่ที่สื่อสารกันอย่างเงียบงัน“ขอโทษที่มารบกวน” ซูจิงเอ่ยเสียงเบา แววตาซ่อนความสั่นไหว แม้จะบอกว่าไมไ่ด้รุ้สึกอะไรกับพี่เขยอย่างเฉิงซีหยวนแต่กลับรู้สึกว่าเขามองว่าซูจิงโง่“นายกับซูจิงไม่สิสองคนมาด้วยกันได้อย่างไร” เฉิงซีหยวนถามตรง สีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์เขาไม่มีทางหวั่นเกรงอะไรเพราะตอนนี้คนที่เขาจะต้องปกป้องคือเหรินเหมยกับลูกถ้าหากว่าซูจิงจะไม่พอใจที่เหรินเหมยกับเขาอยู่ด้วยกันเหมือนกับซูจิงถูกหักหลังและชาไช้จะโกรธเขา ที่แอบเอาเหรินเหมยมากกที่นี่“เพราะผมอยากจะคุยกับพี่ให้เข้าใจ” ซูจิงเหลือบตามองเหรินเหมย “กับเธอ…ด้วย เหรินเหมย” ชาไช้พูดตรงๆเหริ
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ได้โปรดอย่าคาดหวัง
ห้องพักในรีสอร์ตเสียงฝนพรำกระทบกระจกหน้าต่างไม่ช่วยให้หัวใจของ ซูจิง สงบลงได้เลย เธอยืนพิงขอบหน้าต่าง มองออกไปยังคลื่นที่ซัดสาดไปที่ทะเล ร่างในเสื้อยืดบางมองเห็นทรวดทรงชัดเจน แววตาเต็มไปด้วยความสับสนชาไช้ เดินออกมาจากห้องน้ำเช็ดผม เขามองซูจิงเงียบ ๆ ก่อนจะวางผ้าลงบนเก้าอี้ “คุณ ยังไม่นอนหรือ คุณหลับได้เลยนะกว่าเราจะกลับก็คงเย็นๆ”“พรุ่งนี้ฉันต้องไปเจอคุณแม่…เสียที เราสองคนหนีความจริงไม่พ้น” เสียงซูจิงแผ่วเบา …ต้องไปเจอคุณแม่อยู่ดีจะช้าหรือเร็ว…” ชาไช้ยิ้มอ่อนโยนเดินเข้าไปใกล้ ชะงักเล็กน้อยแล้วถอนหายใจก่อนจะเอื้อมมือแตะไหล่เธอ “ผมสัญญา จะไปเผชิญปัญหาด้วยกันกับคุณ ไม่ต้องกลัว”“กลัว?” ซูจิงหันมามองเขา ดวงตาสั่นไหว “ไม่ใช่แค่กลัว… แต่ฉันไม่รู้จะพูดยังไงด้วยซ้ำ ฉันทำลายทุกอย่างเองกับมือ... ทั้งงานแต่ง... ทั้งชื่อเสียงของพ่อแม่... และ คุณแม่คาดหวังในตัวฉันมาก มากจนฉันไม่กล้าที่จะทำให้คุณแม่ผิดหวัง”"พี่ซีหยวนไม่ใช่คนที่ปล่อยอะไรไว้ค้างคา" ชาไช้พูดเสียงขรึม “เขาจะต้องพูดอะไรออกมาแน่ๆ และเรา... ต้องยอมรับมัน ไม่สิผมจะยอมรับผิดเพียงคนเดียวคุณไม่ต้องพูดอะไรทุกอย่างเป็นความผิดของผม”ซูจิง
อุ้มบุญคุณพ่อตัวร้าย ไม่อิ่ม
ห้องนอนที่เงียบงันบนเตียงนั้นมีเพียงเสียงลมหายใจ...เฉิงซีหยวนที่ไม่ปล่อยให้เวลาเสียไปโดยเปล่าประโยชน์เด็กแฝดสองคนอยู่ที่ดรงเรียนสินะและในเมื่อเหรินเหมยไม่ได้ปฏิเสธความรักจากเขา เขาจัดการร่างอุ่นใต้ร่างเขาจนอยู่หมัดในผ้าห่มสีอ่อน เหรินเหมยนอนหอบหายใจ หยาดเหงื่อเกาะเรียวคอ เสื้อคลุมหลุดลุ่ยจนเห็นผิวเนียนละเอียดแทบทั้งแผ่นหลัง“หยุด… พอแล้ว…ได้โปรด” เสียงเธอแผ่วเบาราวกับฝนที่กระทบหน้าต่าง “ฉันกำลังจะตายฉัน….ฉัน”เฉิงซีหยวนที่โน้มตัวคร่อมเธออยู่ยกยิ้มบาง จูบริมหน้าผากที่ชื้นเหงื่อของเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะกระซิบชิดหู“แค่นอนเฉยๆ ... ปล่อยให้ผมได้แสดงความรักกับคุณก็พอ”มือของเขายังลูบไล้เบา ๆ ไปที่เอวเปลือยคอดกิ่ว สัมผัสของเขาราวกับรู้ว่าตรงไหนที่เธออ่อนไหวที่สุดกดเอวลงซ้ำๆ จังหวะของเขานุ่มนวล แต่แน่วแน่… และเต็มไปด้วยความเย้ายวนจนเหรินเหมยหมดเรี่ยวแรงจะต่อต้านขัดขืนทำไมเก่งจังทำไมเขาทำได้เก่งขนาดนี้เหรินเหมยเบนหน้าหนี ริมฝีปากพ่นลมหายใจหอบเหนื่อย เธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง... แต่ไม่ทันได้เปล่งเสียง ริมฝีปากของเขาก็กดทับลงมาอีกแล้วจูบนั้นทั้งหนักแน่นและลึกซึ้ง... เขาบอกรักเธอด้วยการจูบ
