LOGINShare
บทที่ 5 อิน...กันต์ (4/6)
Last Updated:
2024-12-04 10:15:42ขณะนี้วัยรุ่นสี่คนกำลังสำรวจโรงแรม ร้านค้าและบริเวณชายหาดด้วยความตื่นตาตื่นใจ แห้วซึ่งเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวในทริปใส่ชุดพละของโรงเรียนสมัยมัธยมเพื่อไม่ให้เป็นที่จับตามอง บั๊มเปรียบเสมือนเจ้าพ่อแฟชั่นผู้นำทางการแต่งตัวสวมกางเกงขายาวลายช้างสีขาวดำพร้อมแว่นตารูปวงรีที่มีเลนส์สีแดง
หมี่ใส่กางเกงขาสั้นสีเหลืองลายแตงโมแสนน่ารัก เผยเนื้อหนังมังสาท่อนบนให้ใครต่อใครได้เห็น ขณะที่อินสวมกางเกงเลสีน้ำเงินเข้ม เสื้อกล้ามสีขาวและปิดทับด้วยเสื้อฮาวายสีเหลืองลายมะนาว
“ปกติไม่เคยเห็นมึงใส่เสื้อกล้ามกับเสื้อฮาวายแบบนี้เลย” หมี่ที่เพิ่งสังเกตการแต่งตัวของรูมเมทก็เอ่ยทัก
“หล่อมั้ย” อินเห็นว่าคนตัวเล็กให้ความสนใจในเรื่องนี้ก็เลยถามความเห็นแต่ดูเหมือนว่าประโยคเมื่อครู่จะทำให้หมี่หน้าแดงและเลิ่กลั่ก
“ละ...หล่อเหล่อ...อะไรของมึง!หน้าบูดเป็นตูดลิงขนาดนั้น!”
“หึ เหรอ กูว่าวันนี้กูหล่อนะ” พูดพลางยิ้มมุมปาก
“ไอ้คนหลงตัวเอง” หมี่ไม่กล้าพูดหรอกว่าอีกฝ่ายหล่อขนาดไหน หยอกล้อกันได้ไม่นานก็เห็นแห้วเดิ
Related chapters
อินกินหมี่ บทที่ 5 อิน...กันต์ (5/6)
“เอานี่กุญแจ มึงไขเองเลย” คนตัวเล็กยื่นกุญแจสำรองห้องพักให้เด็กหนุ่มพลางก้มหน้าก้มตาไม่ยอมไขกุญแจเปิดประตู“อะไรของมึงเนี่ยก็แค่ไขกุญแจเข้าไปมันจะอะไรนักหนา เออ ๆ เดี๋ยวกูไขเอง...กว่าจะได้เข้าห้อง” อินอดไม่ได้ที่จะเผลอหงุดหงิดใส่แต่ก็ยังสยบใจไว้ได้ทันถึงปากจะบ่นที่คนตัวเล็กอิดออดไม่ยอมเปิดประตูแต่สุดท้ายเขาก็ยอมใจอ่อนและลงมือไขประตูเอง เมื่อบานประตูถูกเปิดออกหมี่ก็วิ่งตรงดิ่งไปหาเจ้าของห้องที่นอนแผ่อยู่บนเตียงและกระโดดทับอีกฝ่ายทันที“อะไรของมึงเนี่ยไอ้หมี่” เด็กหนุ่มผิวแทนเจ้าของห้องพูดขึ้นทั้งที่ยังหลับตาอยู่“หึ้ย!รู้ได้ไงว่ากูเป็นคนกระโดดทับมึง มีตาที่สามป่ะเนี่ย” คนตัวเล็กตกใจจนรีบคลานลงจากตัวอีกฝ่ายอย่างทุลักทุเลและเกือบตกเตียง“ไอ้อินไม่ได้ปัญญาอ่อนเหมือนมึงนะ มีแต่มึงเนี่ยแหละที่ทำตัวเป็นเด็กมากระโดดทับคนอื่น” กันต์ตอบเสียงนิ่งพลางถอดหูฟังออกจากตัวและมองเพื่อนตัวเล็กที่เกือบตกจากเตียง โชคดีที่ได้ไอ้อินจับแขนไว้ทัน“เกือบตกเตียงแล้วมั้ยมึง นั่งให้มันดี ๆ&
Last Updated : 2024-12-05อินกินหมี่ บทที่ 5 อิน...กันต์ (6/6)
“ออกมายัง กูกับไอ้หมี่ถึงร้านละ” อินโทรตามเพื่อนสนิทที่ย้ายของไปอยู่หอใหม่เรียบร้อยแล้วเพราะตอนนี้คนตัวเล็กกำลังอาละวาดโมโหหิว วันนี้พวกเขานัดฉลองกันที่ร้าน ‘ก๋วยเตี๋ยวเจ๊ฟ้า’“กำลังไป” ปลายสายตอบเรียบนิ่ง ทว่าอินก็รับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้นิ่งตามน้ำเสียงที่พยายามข่มไว้เลย“เสียงมึงฟังดูหงุดหงิดนะ” ได้ยินแบบนั้นปลายสายถึงกับเผลอคลี่ยิ้มบางเพราะไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่เจ้าตัวจะไม่โดนอินล่วงรู้ความรู้สึกนึกคิด“นิดหน่อย” และกันต์ก็ไม่จำเป็นต้องปิดบัง“รีบมา”“เออ” เด็กหนุ่มผิวแทนตอบรับและกดวางสายรอสักพักร่างสูงของกันต์ก็มาถึงร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำ อินและหมี่ที่นั่งประจำตำแหน่งอยู่ก่อนแล้วก็เริ่มสั่งเมนูที่แต่ละคนต้องการ ทว่าการที่กันต์มาถึงร้านช้ากว่าปกติสร้างความหงุดหงิดให้กับหมี่เล็กน้อย“มึงอ่ะช้าตลอดเลย กูหิวจะตายชักละ” ก้นของกันต์ไม่ทันหย่อนลงบนเก้าอี้ เสียงตำหนิของเพื่อนรัก (?) อย่างไอ้เปี๊ยกก็ดังขึ้นทันที
Last Updated : 2024-12-06อินกินหมี่ บทที่ 6 อิน อัน กันต์ (1/6)
**คำเตือน**อาจมีเนื้อหาบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง เช่น การบรรยายถึงเลือด น้ำหนอง อวัยวะของมนุษย์รวมไปถึงพฤติกรรมหรือการกระทำที่ไม่เหมาะสม นักเขียนไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นในเรื่องฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะตึง!! ตึง!! โครม!!“ไอ้กันต์!” อินตะโกนเรียกเพื่อนสนิทหลังจากพังประตูห้องเข้ามาสภาพห้องที่เต็มไปด้วย...ความเปียกชื้นก้อนเนื้อคล้ายคลึงลูกตา...หล่นอยู่บนพื้นรอยเลือดเปรอะเลอะเตียง...หลายจุดและร่างของเพื่อนสนิทที่นอนแน่นิ่งเลือดไหลย้อยอยู่ตรงนั้นเด็กหนุ่มถลาไปหาเพื่อนและโอบร่างกันต์ให้ลุกขึ้น วินาทีนั้นเองที่เลือดหนืดข้นไหลทะลักออกมาจากรูหูของอีกฝ่ายเยอะขึ้นเรื่อย ๆ อินตกใจและมองสำรวจร่างกายของเพื่อน ก่อนจะเห็นว่ามีของเหลวสีแดงสดเลอะเปรอะเปื้อนเต็มฝ่ามือทั้
Last Updated : 2024-12-07อินกินหมี่ บทที่ 6 อิน อัน กันต์ (2/6)
อินที่โทรคุยกับพ่อแม่เสร็จแล้วก็นั่งเฝ้าเพื่อนกึ่งสัปหงกเพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับเลยสักนิด ก่อนจะเห็นนิ้วของกันต์กระดิกขึ้นลงเหมือนอีกฝ่ายรู้สึกตัว เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืนและมองหน้าเพื่อนสนิท ดวงตาคมของกันต์ลืมขึ้นอย่างช้า ๆ มือหนาของอินรีบกดเรียกพยาบาลทันทีเมื่อพยาบาลมาตรวจดูก็พบว่าอาการอยู่ในขั้นปลอดภัยแล้ว ไม่มีภาวะแทรกซ้อนอะไร รอเพียงผู้ป่วยและญาติร่วมกันตัดสินใจเรื่องการรักษาเท่านั้น อินพยักหน้ารับรู้และกล่าวขอบคุณพยาบาล ก่อนจะหันมาคุยกับเพื่อนสนิท“เป็นไงบ้างวะ”“...” กันต์นิ่งเงียบ ดวงตาเหม่อลอย“มึงไม่ได้ยินกูสักนิดเลยเหรอ”“...” ยังคงไร้การตอบรับจากอีกฝ่าย“กู-จะ-พูด-ช้า-ช้า” อินพูดช้าลงและขยับปากให้เห็นได้ชัดเจนขึ้น“ยัง-เจ็บ-อยู่-มั้ย” พูดพลางชี้นิ้วไปที่หูของตัวเอง“เจ็บ” เสียงแหบแห้งของอีกฝ่ายเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก อินเห็นแบบนั้นก็รีบเปิดน้ำเทใส่แก้วและส่งให้กันต์ดื่มทันที“มึง-ปลอด-ภัย-ก็-ดี-แล้ว”
Last Updated : 2024-12-08อินกินหมี่ บทที่ 6 อิน อัน กันต์ (3/6)
อินเดินทางกลับถึงหอพักและพบว่าคนตัวเล็กไม่ได้อยู่ในห้องแล้ว เด็กหนุ่มกัดฟันจนเห็นสันกรามและเส้นเอ็นที่ต้นคอชัดเจนพลางส่งเสียงคำรามในลำคอเพื่อระบายอารมณ์ เขาไม่รู้แล้วว่าตอนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นอินทิ้งร่างลงบนเตียงและจมดิ่งเข้าสู่เขาวงกตแห่งความคิดอีกครั้ง สายตาเหม่อลอยมองใบพัดที่ติดอยู่บนเพดานหมุนไปมา ในหัวมีแต่อะไรไม่รู้เต็มไปหมดจนไม่อยากคิด นี่คือชีวิตที่เด็กหนุ่มวัยยี่สิบจะต้องพบเจองั้นเหรอไม่นานก็ได้ยินเสียงรูมเมทเปิดประตูเข้ามาเงียบ ๆ ซึ่งนั่นผิดปกติทำไมครั้งนี้หมี่ไม่ส่งเสียงร่าเริงเรียกเขากันนะ แต่ช่างเถอะ ตอนนี้เขาขอพัก ไม่อยากคิดอะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว“มึง” เสียงเล็กแหลมพูดเบาหวิวแต่เขากลับได้ยินชัดเจน“อะ...โอเค...ฮึกก...มั้ย” ร้องไห้อีกแล้วเหรอ ทำไมอีกฝ่ายถึงร้องไห้กันล่ะ“ฮะ...ฮึก...มึงอยากคุย...ฮึกก...กับกูมั้ย...” คุยอะไร เขาไม่มีอะไรต้องคุยกับคนตัวเล็กนี่“ฮืออ...มึงอย่า...ฮึกก...เงียบแบบนี้...ฮืออ...กูกลัว...ฮึกก...นะ...” การถามไถ่เริ่มเจือปนเสียงสะอื้นเป็นระยะ
Last Updated : 2024-12-09อินกินหมี่ บทที่ 6 อิน อัน กันต์ (4/6)
อินอาบน้ำแล้วทิ้งตัวลงบนเตียงก่อนจะผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า หมี่เห็นแบบนั้นก็พิมพ์ข้อความส่งไปหากันต์ที่ยังอยู่โรงพยาบาลว่าอินได้ที่สอง ซึ่งอีกฝ่ายตอบกลับมาเป็นสติกเกอร์รูปนิ้วมือแบบธรรมดา การเป็นคนป่วยไม่ได้ทำให้กันต์กวนบาทาน้อยลงเลยคนตัวเล็กหันมองรูมเมทที่นอนหลับตาพริ้มด้วยสายตายินดีพลางคิดว่าหลังจากนี้ก็ขอให้มีแต่เรื่องดี ๆ เกิดขึ้นกับพวกเขานะ ก่อนจะเริ่มเตรียมแผนการสำหรับฉลองที่อินได้เหรียญเงินในการแข่งขันว่ายน้ำครั้งแรกคิดไปคิดมา เขียนไปเขียนมาก็ผ่านไปหลายชั่วโมงจนตะวันตกดิน หมี่ที่เป็นกังวลว่าอินยังไม่ตื่นก็เดินไปปลุกเพราะถึงเวลาต้องหาอะไรกินแล้ว เด็กหนุ่มที่ถูกปลุกก็ลุกขึ้นมานั่งด้วยหน้าตาสะลึมสะลือ ก่อนจะตรงไปอาบน้ำเพื่อสลัดความง่วงทิ้ง“ครั้งนี้ฉลองด้วยอะไรดี” เสียงเล็กของหมี่ถามขึ้นอย่างตื่นเต้นทันทีที่อินเดินออกมาจากห้องน้ำ“ตามใจมึงเลย” เขากินอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ ความจริงแล้วตอนนี้ยงไม่อยากตื่นเลยด้วยซ้ำ“อืมม งั้นทำอะไรอร่อย ๆ กินกันดีมั้ย” เมื่อเห็นคนตัวเล็กทำหน้าครุ่นคิดว่าจะฉ
Last Updated : 2024-12-10อินกินหมี่ บทที่ 6 อิน อัน กันต์ (5/6)
“ไหนใครบอกว่าจะไปซื้อน้ำผลไม้” อินเห็นคนตัวเล็กนั่งอยู่ตรงโต๊ะหินอ่อนข้างอาคารผู้ป่วยก็พูดทัก“อ๊ะ! มาไม่ให้ซุ่มให้เสียงตกใจหมด” เมื่ออีกฝ่ายหันมา อินก็เห็นว่ามีสีหน้าไม่ค่อยสู้ดี“เป็นอะไรรึเปล่า หน้าตาไม่ค่อยดีเลย” เด็กหนุ่มนั่งลงข้าง ๆ และสอดส่องใบหน้าของคนตัวเล็ก“เปล่า” เปล่าอะไรหน้าหงอยขนาดนั้น“จะบอกดี ๆ มั้ย” เมื่อโดนอินดุก็จำยอมต้องบอกความในใจ“เมื่อกี้จู่ ๆ กูก็รู้สึกแปลกแยกอ่ะ กูเลยอยากออกมาอยู่ข้างนอก” เด็กหนุ่มคิดตามอีกฝ่าย หรือความจริงแล้วหมี่ไม่สบายใจเพราะยังไม่ได้รู้จักพ่อแม่ของเขากันนะ“งั้นบอกพ่อกับแม่ดีมั้ย” คนตัวเล็กตาโต ไม่คิดว่าอินจะพูดแบบนี้“บอกเรื่องอะไร” ปากสวยได้รูปขยับถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“เรื่องของเราไง” อินเอื้อมไปจับมือหมี่และลูบเบา ๆ“แต่เรายังไม่ได้เป็นอะไรกันเลยนะ...กูหมายถึงตอนนี้เราแค่ทดลองดูใจกันอยู่รึเปล่า” หมี่พูดออกมาตามตรง ซึ่งนั่นก็ทำให้ทั้งคู่รับ
Last Updated : 2024-12-11อินกินหมี่ บทที่ 6 อิน อัน กันต์ (6/6)
หมี่พาอินไปยังห้องนอนของตัวเองด้วยท่าทีเขินอาย คือถ้าเป็นการค้างแรมแบบเพื่อนคนตัวเล็กคงไม่เขินขนาดนี้ แต่ครั้งนี้อีกฝ่ายเป็นคนที่กำลังดูใจกันอยู่เลยรู้สึกใจเต้นแรงแปลก ๆทางด้านของอินเมื่อได้ก้าวเข้ามาในห้องของคนตัวเล็กก็ต้องกัดฟันยับยั้งชั่งใจให้อยู่หมัด ห้องอะไรหอมชะมัด ก่อนจะได้ยินหมี่บอกให้อาบน้ำในห้องนี้ได้เลย ส่วนตัวเองจะไปอาบน้ำที่ห้องพี่จะได้ไม่ต้องมานั่งรอกันทันทีที่คนตัวเล็กออกไป อินก็เดินสำรวจรอบห้อง เตียงนอนขนาดกลางเต็มไปด้วยตุ๊กตาเยอะแยะมากมาย มองดูก็รู้ว่าตู้เสื้อผ้า โต๊ะหรือแม้กระทั่งสิ่งของเครื่องใช้ภายในห้องถูกดูแลเป็นอย่างดีและจัดวางอย่างเป็นระเบียบ ถึงแม้ว่าของจะเยอะแต่ก็จัดเก็บไว้ได้อย่างลงตัวมือหนาหยิบผ้าขนหนูที่อีกฝ่ายเตรียมไว้ให้ขึ้นมาดู ลายบนผ้าผืนนี้ก็น่ารักสมกับเจ้าของห้อง แต่เมื่อเด็กหนุ่มเดินเข้าห้องน้ำก็แทบจะเสียสติเพราะกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของสบู่เหลวที่หมี่ใช้ประจำตลบอบอวลอยู่ภายในห้องนี้อินรีบปิดน้ำจากฝักบัวรดหัวให้หายฟุ้งซ่าน ทว่าสีหน้าและแววตาของพี่แมนก็ผุดขึ้นมาอีกครั้ง...หรือพี่แมนต้องการให้เขาและหมี่ได้ใกล้ช
Last Updated : 2024-12-12
Latest chapter
อินกินหมี่ วันแต่งงาน
ชีวิตของเด็กหนุ่มทั้งสองก็ดำเนินต่อไป ผ่านเรื่องราวสุขทุกข์แต่ก็ยังคงจับมือกันและฝันฝ่าทุกอย่างไปได้จนมาถึงวันนี้ วันที่ทั้งสองคนเรียนจบและเข้ารับปริญญาทุกคนต่างก็มีเป้าหมายและเดินไปตามเส้นทางที่ตัวเองเลือกกันต์เรียนจบช้ากว่าพวกเขาไปหนึ่งเทอมแต่ก็ยังโชคดีที่เด็กหนุ่มขยันและติดตามงานจนเรียนจบมาได้ซึ่งแน่นอนว่าเส้นทางที่เขาเลือกเดินคือการไปทำงานต่างประเทศร่วมกับแม่ เด็กหนุ่มตัดสินใจประกาศปล่อยขายบ้าน ตอนนั้นเองที่หมี่คุยกับพี่ชายของตัวเองว่าอยากให้ช่วยซื้อบ้านหลังนี้ จะได้ย้ายมาอยู่ใกล้ ๆ กันแมนก็กลับไปคิดทบทวนอยู่หลายวันเพราะการย้ายบ้านเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเขา ทั้งข้าวของเครื่องใช้ ทั้งการเดินทางและเรื่องการเงิน อีกอย่างตอนนี้เขาไม่ได้เป็นโสดแล้ว ย่อมต้องปรึกษาคนรักท้ายที่สุดแล้วแมนก็ตัดสินใจซื้อบ้านหลังนั้นพร้อมพาแฟนมาอยู่ด้วยกัน หมี่มีความสุขมากที่เห็นพี่ชายมีคนรักที่ดี คนตัวเล็กรู้สึกชอบว่าที่พี่สะใภ้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็น พี่กวางทั้งสวยทั้งน่ารัก ทำงานเก่ง นิสัยดีแถมยังชวนหมี่ทำอาหารด้วยกันบ่อยมากซึ่งแน่นอนว่าตอนนี้หมี่ก็ได้เดินตามเส้นทางของตัวเองเหมือนกัน เขาไปสมัครงานที่ร้
อินกินหมี่ วันฮัลโลวีน NC++
และแล้วช่วงเวลาก็ผ่านพ้นไปจนใกล้จะสิ้นปีอีกครั้ง ตอนนี้ทุกคนก็ใกล้จะจบการศึกษากันแล้ว ทว่ากิจกรรมที่หมี่อยากลองทำร่วมกับอินมาโดยตลอดคือการแต่งตัวในวันฮัลโลวีน“นะ มึงเบ้าหน้าดีจะตาย แต่งตัวคู่กับกูหน่อยไม่ได้เหรอ” น้ำเสียงออดอ้อนแกมเว้าวอนดังมาจากหมี่“ไม่เอา” อินที่ฟังประโยคนี้มาร่วมสัปดาห์ก็เริ่มรู้สึกท้อใจแทนคนตัวเล็กแต่เขาไม่อยากแต่งตัวแฟนตาซี จะให้ทำยังไงได้“โธ่! ปีหน้าก็เรียนจบกันแล้ว ขอแค่นี้ก็ไม่ได้!” จากการอ้อนก็เปลี่ยนเป็นประชดประชัน ซึ่งแน่นอนว่าคนอย่างอินเหรอจะยอม“เฮ้อ ก็ได้” และใช่ เขายอม“จริงนะ!” หมี่กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ สาเหตุที่เขาชวนอินทำกิจกรรมร่วมกันไว้วันนี้เป็นเพราะรู้สึกเบื่อ นี่ถ้าพ่ออาร์มกับแม่ฝันอยู่บ้านคนตัวเล็กคงอ้อนผู้ใหญ่มากกว่าชวนร่างสูงทำอะไรแบบนี้“แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ” อินที่ตอบตกลงก็พูดต่อ เด็กหนุ่มไม่อยากจะนับเลยว่าเขาพูดไอ้คำว่า ‘แค่ครั้งเดียว’ กับอีกฝ่ายไปกี่ล้านครั้งแล้ว ทว่าหมี่ที่เอาแต่คิดรังสรรเรื่องเครื่องแต่งกายก็ไม่ได้ฟังเลยแม้แต่น้อย“แล้วเราจะแต่งไปหลอกใครดี” ปากเล็กขยับขอความคิดเห็นจากคนรักด้วยท่าทีตื่นเต้น ต่างจากอินที่คิ้วขมว
อินกินหมี่ วันสงกรานต์ NC++
“ไปเล่นน้ำกันนนนน” หมี่สดใสร่าเริงแต่หัววันเพราะวันนี้เป็นวันสงกรานต์และทางมหาลัยฯ ได้จัดสถานที่สำหรับสาดน้ำไว้ให้นักศึกษาและชาวบ้านในละแวกใกล้เคียง“ไปเปลี่ยนชุด” ทว่าขาของคนตัวเล็กก็ต้องหยุดชะงักทันทีเมื่อได้ยินเสียงทักท้วงเรื่องเครื่องแต่งกาย“เปลี่ยนทำไม ชุดนี้แหละได้แล้ว” คนตัวเล็กก้มมองชุดที่ตัวเองสวมอยู่ เสื้อยืดสีขาวเนื้อผ้าบางโปร่งโล่งสบาย กางเกงขาสั้นพร้อมลุยน้ำ สายคล้องคอสำหรับใส่มือถือกันเปียกน้ำ อุปกรณ์ก็พร้อมลุยแล้ว จะให้เปลี่ยนทำไม“จะไปเปลี่ยนเองหรือจะให้กูเปลี่ยนให้” แต่อินก็ยังคงยืนยันที่จะให้คนรักไปเปลี่ยนชุด เขาเป็นผู้ชายมากกว่าอีกฝ่ายและรู้ดีว่าชุดนี้มันล่อแหลม อันตรายมากขนาดไหน“กู! ไม่! เปลี่ยน!” หมี่ปฏิเสธเสียงแข็งและดึงดันที่จะใส่ชุดนี้ไปให้ได้ อินที่ทนไม่ไหวก็กำลังจะเอื้อมมือไปคว้าตัวอีกฝ่ายมาเปลี่ยนชุดก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!“ไอ้หมี่เสร็จยัง! แห้วรออยู่ข้างล่าง!” ตอนนั้นเองก็มีเสียงเคาะประตูตามมาด้วยเสียงเรียกจากบั๊มดังแทรกเข้ามา“เออ! เพื่อนมารอแล้วเห็นมั้ย รีบไปปป” คนตัวเล็กฉวยโอกาสนี้ดดันร่างสูงของอินตรงไปที่ประตู“ก็ได้” เด็กหนุ่มที่รับรู้ได้ว่าหมี่คงไม่ยอ
อินกินหมี่ วันวาเลนไทน์ NC++
“แห้ว เรามีเรื่องจะปรึกษา” หมี่นั่งลงข้าง ๆ เพื่อนสาวเพียงคนเดียวที่เขามีพลางกระซิบกระซาบเสียงเบาเพราะตอนนี้พวกเขาอยู่ในห้องสมุดของทางมหาลัยฯ“เรื่องอะไรเหรอหมี่” หญิงสาวหันมองเพื่อนแสนแสบด้วยสายตาสงสัย“ปกติวันวาเลนไทน์ต้องซื้ออะไรให้คนรักเหรอ ไม่เอาพวกชอกโกแลตหรือของกินนะ” ได้ยินคำถามแล้วแห้วก็ยิ้มอ่อนทันที“ก็ของขวัญทั่วไปแหละ หมี่จะซื้อของให้อินเหรอ”“ใช่ คราวก่อนซื้อกำไลข้อมือไปให้ตอนปีใหม่อ่ะ” คนตัวเล็กพยักหน้างึกงัก ก่อนจะหน้าแดงเมื่อพูดถึงเรื่องนั้น“ซื้อกำไลให้...แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ” นั่นยิ่งสร้างความฉงนให้กับเพื่อนสาว“ก็...ช่างเถอะ แห้วล่ะ วันวาเลนไทน์นี้จะซื้อของให้บั๊มมั้ย” ในเมื่อเขาไม่อยากนึกถึงเรื่องค่ำคืนแลกของขวัญวันปีใหม่ก็มีแต่จะต้องเบี่ยงประเด็นเท่านั้น“เราทำเค้กให้น่ะ” แห้วตอบกลับแกมเขินอายพลางอมยิ้มเล็กน้อย ต่างจากหมี่ที่หน้าซีดหน้าเซียวเป็นไก่ต้ม“เค้กเหรอ ไม่เอาเค้ก!”“หมี่จะตะโกนทำไมเนี่ย เราตกใจหมดเลย” เพื่อนสาวถึงกับสะดุ้งโหยงเพราะจู่ ๆ คนตัวเล็กก็ตะโกนออกมาเสียงดังลั่น“ขะ ขอโทษ คือเรา...เราไม่อยากทำเค้กน่ะ” โอ๊ย! ให้ตายสิ สมองน้อย ๆ ของไอ้หมี่ อย่
อินกินหมี่ วันปีใหม่ NC++
“หมี่ ปีใหม่นี้ไปเที่ยวกันมั้ย” เสียงทุ้มของอินเอ่ยถามคนรักอย่างแผ่วเบา ตอนนี้พวกเขากำลังจัดตกแต่งบ้านเพื่อเตรียมต้อนรับช่วงเทศกาลปีใหม่ที่จะมาถึงในอีกไม่กี่วันนี้“เที่ยวที่ไหน” คนตัวเล็กตอบพลางแปะแผ่น ‘สวัสดีปีใหม่’ ตรงขอบประตูหน้าบ้าน“ไม่รู้ อยากไปไหนรึเปล่า” เด็กหนุ่มตอบแบบขอไปทีเพราะเขาไม่ได้วางแผนอะไรไว้เลย...แค่อยากลองชวนหมี่ไปเที่ยวเท่านั้น“ขี้เกียจอ่ะ” ตอบเสร็จ คนตัวเล็กก็เท้าสะเอวยืนชื่นชมผลงานของตัวเอง ก่อนจะค่อย ๆ ก้าวลงจากเก้าอี้ที่อินช่วยจับไว้ให้“ไปสวนสนุกมั้ย กูเห็นคนไปกันเยอะเลย”“ร้อนจะตาย ไม่ไป” หมี่หน้ายู่เมื่อคิดถึงสภาพอากาศที่ร้อนระอุขนาดนี้ในพื้นที่ที่มีผู้คนแออัด“แต่กูอยากทำกิจกรรมร่วมกับมึงไง” ดวงตาสีคาราเมลของคนตัวเล็กเบิกกว้าง ไม่คิดเลยว่าจะมีวันที่อีกฝ่ายพูดกับตนแบบนี้“เอ๊ะ? เมื่อก่อนกูเป็นคนพูดคำนี้นะ ทำไมเดี๋ยวนี้กลายเป็นมึงพูดแทนล่ะ” แค่คิดว่าทุกวันนี้ไอ้ยักษ์หลงตัวเองหัวปักหัวปำก็เขินจนตัวบิดเป็นเกลียว“เออน่า สรุปไปมั้ย” อินถามย้ำอีกครั้ง เขารู้ดีว่าตัวเองติดอีกฝ่ายงอมแงมมากแค่ไหนก็ยังใจแข็งไม่พูดออกไป“ไม่ไป” เมื่อได้ยินคนรักปฏิเสธเสียงแข็งก็ทำอะ
อินกินหมี่ วันเกิดอิน [6 กันยายน] NC++
งานวันเกิดของหมี่เพิ่งผ่านไปไม่ถึงเดือน ก็ถึงงานวันเกิดของแฝดอย่างอินและอันต่อ ซึ่งหลายคนเห็นพ้องตรงกันว่าอยากจัดงานเล็ก ๆ แบบเดิม โดยงานนี้จะมัดรวมวันเกิดของกันต์ไว้ด้วยเด็กหนุ่มผิวแทนก็ไม่บ่นอะไรเพราะวันเกิดของเขาถัดไปอีกแค่สามวันเท่านั้น ดีซะอีกที่เขาไม่ต้องทำอะไรเยอะ แค่มาช่วยงานที่บ้านลุงอาร์มป้าฝันก็พอและถึงแม้ว่างานนี้จะไม่มีอันแล้วแต่ทกุคนก็ยังคงคิดถึงเขาอยู่เสมอ อินรู้สึกดีที่ได้งานวันเกิดปีนี้เขามีคนรักเพิ่มเติมมาด้วยและเขาก็รับรู้ว่าตัวเองมีความสุขมากกว่าทุกปีที่ผ่านมา เด็กหนุ่มยิ้มให้ภาพของแฝดน้องที่ติดอยู่บนฝาผนัง ก่อนจะเดินไปหาหมี่ในครัว“สอนกูทำเค้กหน่อย” เสียงทุ้มของอินขอความช่วยเหลือจากคนรักเด็กหนุ่มคิดมาตั้งแต่งานวันเกิดหมี่แล้วว่าเขาอยากทำเค้กให้คนสำคัญได้กิน แต่ตอนนั้นถ้าบอกให้คนตัวเล็กสอนมีหวังความลับรั่วไหลกันพอดี เลยต้องอุบเงียบเอาไว้ก่อน ทว่าตอนนี้ถือเป็นโอกาสเหมาะที่จะได้ลองแล้ว“หะ? อารมณ์ไหนของมึงเนี่ย” คนตัวเล็กที่กำลังล้างจานอยู่ ถึงกับหันควับมามองหน้าแฟนหนุ่มของตน“กูอยากลองทำเค้กให้พ่อกับแม่กิน” อินตอบอย่างที่ใจคิด ถึงแม้ว่าลึก ๆ แล้วเขาเพียงแค่อยากใช
อินกินหมี่ วันเกิดหมี่ [4 สิงหาคม] NC++
“พี่แมนเสร็จรึยังง” เสียงเจื้อยแจ้วของหมี่ตะโกนเรียกพี่ชายที่ยังไม่ออกมาจากตัวบ้านและปล่อยให้เขายืนรออยู่ที่รถ“เสร็จแล้ว ๆ เร่งจังเลยนะเรา” พี่ชายก็โผล่ออกมาด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลนเพราะน้องชายเรียกหาทุก ๆ ห้านาที“ก็หมี่ไม่อยากให้พ่ออาร์มกับแม่ฝันรอนานนี่นา ถึงหมี่จะเป็นเจ้าของงานวันเกิดแต่หมี่เองก็ต้องไปช่วยแม่เตรียมของกินนะ” ว่าพลางยกมือขึ้นเท้าสะเอวและเบ้ปากไม่พอใจ“จ้าาา ขึ้นแท่นเป็นลูกรักคนโปรดเขารึยังอ่ะ” แมนเห็นน้องชายเป็นแบบนี้ก็ขอแซวแซะไปหนึ่งกรุบ“พี่แมนพูดอะไรเนี่ย! แม่ฝันยกให้หมี่เป็นลูกรักแค่คนเดียว! ไม่ต้องแข่งกับใคร! ส่วนไอ้อันอ่ะขึ้นแท่นไปแล้วเราไม่พูดถึง” เรื่องนี้หมี่ขอมั่นหน้า หมี่จะไม่ยอมให้ใครได้เป็นลูกรักของพ่อแม่อีกต่อไปพี่ชายก็ได้แต่ส่ายหัวให้กับความคิดแสนเด็กน้อยนั้น“น้องชายใครเนี่ยน่าหมั่นไส้จริง ๆ” ว่าแล้วทั้งคู่ก็ขึ้นรถและมุ่งหน้าไปยังบ้านของอินความจริงแล้ววันนี้ยังไม่ถึงวันเกิดของหมี่ ทว่าเจ้าตัวเสนอจัดงานวันเกิดล่วงหน้าที่บ้านนั้นเพราะวันจริงเขาต้องไปเที่ยวกับอิน อีกทั้งยังได้โอกาสเหมาะชวนพี่แมน พี่ชายสุดที่รัก ผู้ซึ่งเป็นทั้งพ่อ แม่และพี่ชายของเขาไปบ้านอ
อินกินหมี่ บทที่ 8 อินกินหมี่ (6/6) - ตอนจบ -
...ท่ามกลางบรรยากาศที่ห้อมล้อมไปด้วยความอบอุ่น ช่วงก็เวลาล่วงเลยผ่านไปวันแล้ววันเล่า ทว่าทั้งคู่ก็ยังสามารถประคับประคองความสัมพันธ์ครั้งนี้ได้อย่างดีเยี่ยมนอกเหนือจากเรื่องความรักของอินและหมี่ ก็มีเรื่องของคนตัวเล็กและพี่ชายที่นับวันจะยิ่งเข้าใจกันมากขึ้น ตอนนี้พี่แมนเข้าถึงง่ายกว่าเมื่อก่อนเยอะมากและดูเหมือนว่าพี่จะมีแฟนด้วย ไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นพี่ชายในมุมคลั่งรักใครสักคนทางด้านครอบครัวของอิน นับตั้งแต่มีการคุยเปิดอกกันในตอนนั้น ทุกคนก็มีความสุขตลอดมาและมีการทำกิจกรรมร่วมกันเพื่อสร้างความทรงจำที่ดีเช่น การให้พ่อและอินเป็นเชฟทำกับข้าวในช่วงวันหยุด โดยมีแม่และหมี่คอยยืนดูพร้อมทั้งเอาใจช่วยอยู่ห่าง ๆ หรือกิจกรรมไปเที่ยว ซึ่งแน่นอนว่าหมี่ก็ติดสอยห้อยตามไปทุกที่เพิ่มเติมคือตอนนี้น้าเกดกลับจากการทำงานต่างประเทศและได้มาดูแลลูกชายอย่างเต็มที่แล้ว กันต์เองก็เข้ารับการรักษาต่อเนื่องจนเรียกได้ว่าสามารถกลับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติแล้ว แถมยังมาบ้านอินบ่อยขึ้นกว่าแต่ก่อนอีกด้วยและวันนี้ก็เช่นกันวันนี้เป็นวันครบรอบการจากไป
อินกินหมี่ บทที่ 8 อินกินหมี่ (5/6) NC
“หมี่” เสียงเรียกชื่อจากคนรักเบาบางจนเกือบไม่ได้ยิน ทว่าร่างกายของทั้งสองคนแนบชิดติดกันมากพอที่จะทำให้ทั้งคู่ได้ยินเสียงของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน“เรามีความสุขด้วยกันได้ จริงมั้ย” รอยยิ้มสดใสถูกส่งมาให้เด็กหนุ่มเหมือนอย่างเคย“ดีจริง ๆ ที่เป็นมึง” อินขยับตัวเข้าหาเจ้าของรอยยิ้มเพื่อแบ่งปันไออุ่นจากร่างกายของกันและกันแต่มือเล็กกับดันตัวเขาไว้พร้อมเอื้อมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา“นี่ ๆ ลองทำอันนี้กัน”“อะไร” กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่เลยเชียว ถึงเขาจะรู้สึกเสียดายแต่ไม่เป็นไร หลังจากนี้เขามีเวลาได้ใกล้ชิดกันอีกเยอะ“วิธีที่ทำให้รักกันยืนยาว มันเป็นคำถามอ่ะ คำถามที่จะทำให้คุณรู้จักคนรักมากขึ้น” ดวงตากลมโตแป๋วแหว๋วมองตรงที่หน้าจอและขยับปากอ่านตามตัวอักษรในนั้น“ไปหาอะไรแบบนี้ไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่”“กูก็หาไปเรื่อยอ่ะ ว่าไง สนใจลองตอบคำถามดูมั้ย”“ลองดู เผื่อเราจะได้รู้จักกันมากขึ้น”ระหว่างที่ผลัดกันถา
