"อืม...ฉันก็รักนายจุ๊บ! " ฉันบอกนายซันและดึงมือที่กอดฉันมาจูบ ฉันตัดสินใจแล้วฉันจะลองเชื่อใจเขาดูอีกครั้ง เพราะเขาคือคนที่ฉันรัก การตัดสินใจครั้งนี้มันจะผิด หรือ ถูก ฉันไม่อาจจะรู้ได้....แต่การตัดสินใจในครั้งนี้จะเป็นการเดิมพันด้วยหัวใจของฉันเป็นครั้งสุดท้าย...กับคนที่ฉันรัก...และเพื่อลูก...เพื่อคำ
#สงสารเฮียซันเดย์ ฮือๆ ๆ T_T ตอนที่ 36 ความรู้สึก?? "ฮือๆ ... พาเราไปให้ไกลจากตรงนี้ที...เราไม่อยากเห็น...เราเจ็บ...เราเจ็บตรงนี้...ฮือ...อึ๊ก..." เธอพูดด้วยเสียงที่เจ็บปวดและชี้ไปที่หัวใจของตัวเอง "ใจเย็นๆ ข้าว...ได้เดี๋ยวเราพากลับห้องนะ" ผมบอกเธอและค่อยๆ พาเธอเดินออกมาจากที่ตรงนั้นก่อนออกมาผมหั
" ไอ้ซัน...กูว่าการขอแต่งงานครั้งนี้ของมึงมันคงไม่ได้เกิดขึ้นหรอกวะ" "มึงหมายความว่าไงวะไอ้อาร์ม!! ...ทำไมกูจะจัดไม่ได้ในเมื่อทุกอย่างก็พร้อมแล้วเหลือแต่กูพาข้าวหอมไป!! " ผมตะคอกใส่มันใครใช่ให้มันมาปากหมาแถวนี้ล่ะ " เหอะๆ ...กูจะเล่าให้มึงฟัง...ก่อนหน้านี้มึงออกไปคุยเรื่องจัดการขอเซอร์ไพรส์ขอข้าวห
"ฮือๆ ...มะ..ไม่...ฉันไม่อยากเห็นหน้าเขา!! " ปังๆ ๆ ๆ (เสียงทุบประตูไม่หยุด) " ข้าวฉันว่าแก...ต้องคุยกับพี่ซันให้รู้เรื่องนะ...บางที...สิ่งที่แกเห็นหรือไปเจอมามันอาจจะเป็นเรื่องที่เข้าใจผิดก็ได้นะ...ลองให้พี่เขาได้อธิบายก่อนไหม? " ซ่าร่า "..........." " เหอะ...ค่อยๆ คุยนะแก...อย่าใช่อารมณ์..." ซ
ตอนที่ 37 แต่งงานกันนะ END "...ได้ข้าวหอมถ้าเธอต้องการอย่างนั้น...ต่อจากวันนี้ไปฉันจะไม่ยุ่งกับเธออีก...แต่ขอให้เธอจำเอาไว้นะข้าวหอม...ทุกคำสัญญาที่ฉันเคยให้ไว้กับเธอฉันไม่เคยทำผิดคำสัญญาที่ให้ไว้กับเธอเลยสักครั้ง...และฉันจะทำแบบนี้ตลอดไป..." ซันเดย์เงยหน้าสบตากับข้าวหอมพร้อมกับน้ำใสๆ ที่ไหลออกมาจา
" ชิ! ก็ได้ " แม่แพรวมองผมตาขวางก่อนจะขึ้นไปหาข้าวหอมที่ตอนนี้คงอยู่บนห้อง " เอาล่ะว่าไงไอ้เสือ...ไปทำอะไรน้องอีกห๊ะ! " " ผมจะไปทำอะไรลูกสะใภ้พ่อได้ล่ะครับ " ผมบอกพ่อเซนใช่ผมจะไปทำอะไรได้ล่ะมีแต่ผมเนี้ยที่ถูกกระทำ " อย่ามาเล่นลิ้มกับฉันเลย...ไหนบอกว่าจะไปขอเค้าแต่งงานแล้วทำไมถึงกลับกลายมาเป็นแบบน
" เธอ! " " แหะๆ " ฉันลงมาข้างล่างก็เจอกับผู้หญิงที่ฉันเห็นว่าจูบกับนายซันนี่นายเอามาเย้ยฉันถึงทีเลยหรือไงจะใจร้ายกับฉันเกินไปแล้วนะ!! " นาย! มันจะมากไปแล้วนะ...นี่นายเอาชู้นายมาเย้ยฉันขนาดนี้เลยหรอ!! ฮือๆ " ฉันมองหน้าผู้หญิงคนนั้นและหันไปด่านายซันทันที เพราะว่าตอนนี้คุณพ่อคุณแม่ไม่อยู่ไปหาป๊ากับม
" โอ้อออ! นี่มันบทละครชัดๆ " เจน " อืมม! " น้ำ " เอ่อ...ฉันว่าแล้วว่าคนอย่าพี่ซันไม่ใช่ผู้ชายอย่างนั้น...ชะนีไม่เชื่อฉัน!! " "→_→-_-! " ทุกสายตามองไปที่มันคนเดียว " ไอ้สมชายแกไม่ต้องมาทำเป็พูดดีเลย...แกอะตัวนำ!! " " แหะๆ ...แล้วแกจะทำยังไงจะง้อพี่ซันอย่างงัยดูจากทรงแล้วเหมือนจะยากนะ " " เฮ้อออ
ตอนพิเศษ ครอบครัว ณ บ้านซันเดย์ “อุแว๊ๆ อุแว๊ๆ” เสียงเด็กดังขึ้นอีกครั้งในรอบหนึ่งปีที่ผ่านมา...เป็นเด็กทารกเพศหญิงชื่อว่า “ใบข้าว” ลูกสาวคนสุดท้องของซันเดย์หลังจากตอนนั้นคุณพ่อสุดหล่อได้หมายมั่นเอาไว้ว่าจะมีน้องให้ลูกชายฝาแฝดของเขาในที่สุดเขาก็ทำมันได้สำเร็จ “ไอ้ซันกูว่ามึงเบาๆ หน่อยก็ได้มีลูกท
“ลูกมึงร้องทำไมวะ” “คงหิวแล้วแหล่ะส่วนผมมึงเห็นหน้าหลานก็กับกันไปได้แล้วกวนเวลาการพักผ่อนเมียกู” ผมบอกพวกมัน “เออพวกกูอยู่เล่นกับหลานแป๊บนึงเดี๋ยวก็จะกลับแล้วเนี้ย” “ไอ้ซันพวกกูดีใจกับมึงด้วยจริงๆ นะเว้ยที่ได้มีครอบครัวที่อบอุ้นแบบนี้...” “เออกูรู้เดี๋ยวสักวันพวกมึงก็มีเหมือนกู” “ของกูคงอีกนาน.
ตอนพิเศษวันคลอด ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เก้าเดือนต่อมา อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ เสียงเด็กทารกเพศชายร้องดังขึ้นทำให้ผู้เป็นพ่อดีใจจนน้ำตาลที่กั้นมันเอาไว้ไหลออกมาด้วยความดีใจเขามองไปที่ภรรยาด้วยสายตาที่สื่อความหมายด้วยความรักและห่วงใยแล้วมองไปยังเด็กทารกเพศชายทั้งสองคน.... “ยินดีด้วยนะครับคุ
“จ้าพ่อกับแม่ก็รักลูกกับหลายยายมากๆเลย” แม่บอกฉันพร้อมกับยื่นมือมาลูบที่หน้าท้องของฉันเบาๆ “ตาด้วยตาก็รักลูกกับหลานมากเหมือนกัน” พ่อบอกฉันพร้อมกับลูบหน้าท้องฉันเบาๆ ทางด้านเจ้าบ่าว ซันเดย์ที่อยู่ในชุดสูทสีขาวสะอาดตอนนี้กำลังอยู่ในขั้นตอนการผ่านประตูเงินประตูทองตามธรรมเนียมไทยโดยมีคนที่อยู่หน้าประ
“อ๊าาาห์...ทะ...ที่รักเค้าไม่ไหวแล้วเอาจริงแล้วนะ” พูดจบไม่ฟังคำตอบของร่างบ้างสะโพกหนาก็ตอกอัดเข้ากลางใจสวยอย่างรวดเร็วย้ำๆ “อะ...อะ...อ๊าห์...สะ...เสียวจัง” ข้าวหอมพูดพร้อมกับยกมือทั้งสองข้างคล้องคอซันเดย์ไว้แน่น “อื้มมห์..ทะ...ที่รักทำแบบนี้เค้าจะเสร็จเอานะ...” ซันเดย์พูดพร้อมกับมองไปที่ข้าวหอมท
ตอนพิเศษวันแต่งงาน!! "จะเอาชุดนี้แล้ว! " "ไม่เอา...เลือกใหม่มันสั้นไป!" และนี้คือเสียงที่ฉันได้ยินมาตลอดหนึ่งชั่วโมงที่เลือกชุดแต่งงานกันจากรูปภาพที่ร้านส่งมาให้เลือก...และเสียงนี้ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนเสียงนายซันเดย์ยังไงละ "งั้นเอาชุดนี้! " ฉันชี้ไปที่อีกชุดที่อยู่ใกล้ๆด้วยความหงุดหงิด " อืมมมม!
" นี้!! ...ถ้าพี่ยังไม่หันหน้ามาคุยกับน้องข้าว...น้องข้าวจะ..เอ่อ...จะไม่ให้'ตั้ม'นะ!! " อืมมม ไม่ให้หรอ...วันนี้ยังไงก็ไม่น่ารอดนะ หึๆ ๆ " →_→ -_- " ผมทำเป็นเฉยแต่น้องชายผมนี้สิอยากจะเข้าไปอย่างเดียวเลย...อดทนไว้ซันน้อย " นี่ๆ ...ไม่อยากตั้มเค้าหรอ" "  ̄ˍ ̄ →_→ " " เอ่อ...ถ้ายังเงียบแบบนี้อยู่น่ะ
ตอนพิเศษ1 คอนโด (เวล) 10 : 10 น. ตอนนี้ผมโคตรมีความสุขเลยยิ่งคิดถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วมันยิ่งมีความสุข แล้วทำไมวันนี้ผมต้องมานั่งทำโปรเจคกับพวกไอ้เวลด้วยเนี้ยจะดูแลลูกเมียไม่ได้เลยหรือไงวะ " เฮ้ย! ว่าไงไอ้คุณชายยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลย...มีเรื่องอะไรให้ยินดีวะ! น้องข้าวดีด้วยแล้วรึไงห๊ะ! " เสียงของเจ
" ผัวขาของบ่าววว! " " อ๊ะ! →_→ " หึๆ เสร็จ! " ที่ร๊ากกกกขาาาาาา! " " ซี๊ดดด! อ๊าส์! -_-! " ร้องนะแต่ยังนิ่งคือไม่ไหวแล้วนะ!! " นี้!! ...ถ้าพี่ยังไม่หันหน้ามาคุยกับน้องข้าว...น้องข้าวจะ..เอ่อ...จะไม่ให้'ตั้ม'นะ!! " หึๆ " →_→ -_- " มองและนิ่งอีกแล้วครับท่านผู้ชม " นี่ๆ ...ไม่อยากตั้มเค้าหรอ o>_