共有

บทที่ 3

last update 最終更新日: 2025-02-25 00:12:34

ตอนที่ 3 ใครลงโทษใคร

ก่อนที่จะค่อยๆ ลากมือผ่านหน้าท้องแกร่ง ที่มีซิกแพล็กเป็นก้อนๆ สวยงามจนข้าวหอมคิดว่ามันเซ็กซี่ที่สุดในเวลานี้มากกว่าวันไหนๆมืออีกข้างของเธอค่อยๆ ลูบแกนกายของชายหนุ่มจากภายนอกก่อนจะค่อยๆ ปลดกระดุมกางเกงของเขาออกซี้งชายหนุ่มก็ให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่โดยไม่มีการขัดขืนแต่อย่างใดหญิงสาวสอดมือเข้าไปทักทายแก่นกายที่ตอนนี้มันออกมาชี้หน้าหญิงสาวอย่างยั่วยวนข้าวหอมรูดคลึงมันเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ เพิ่มแรงหนักหน่วงขึ้นเรื่ิอยๆ จนชายหนุ่มร้อง

“ซี๊ดดด! อ่าร์ เร็วอีกข้าวหอม อ่าส์ๆ” ชายหนุ่มยิ่งร้องมากเท่าไรก็ยิ่งเป็นการกระตุ่นหญิงสาวมากเท่านั้น

ข้าวหอมเห็นอย่างนั้นจึงค่อยๆ ก้มลงไปดูดตรงส่วนปลายแก่นกายของชายหนุ่มด้วยความตั้งใจไล้เลียมันอย่างเมามัน เหมือนกับดูดไอติมจนทำให้ซันเดย์รู้สึกเสียวซ่านเป็นอย่างมาก ยิ่งข้าวหอมดูดแกนกายของชายหนุ่มแรงเท่าไรเสียงร้องร้องของซันเดย์ก็ดังขึ้นเรื่อยๆ

“โอัวววว! ซี๊ดด!สุดยอดข้าวหอมอ่าส์เสียวสุดๆซี๊ดด”

ซันเดย์กดหัวข้าวหอมให้แนบกับแก่นกายของตนเองมากยิ่งขึ้น ก่อนจะค่อยๆโยกสะโพกซอยถี่ๆไปพร้อมกัน

“อืมมม!”

“โอ้วววอ่าส์ ๆ ยัยแว่นใกล้แล้วอืมมมซี๊ดดสุดยอด!”

ชายหนุ่มซอยสะโพกเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนข้าวหอมรับแรงกระแทกนั้นแทบจะไม่ไหว...แต่ไม่รู้ทำไมยิ่งเขาขยับสะโพกถี่ๆ แรงๆ เท่าไหร่ เธอยิ่งชอบใจ คงเป็นเพราะฤทธ์ยาที่ชายหนุ่มให้เธอกินละมั้งคงเป็นอย่างนั้นมั้ง...

“โอ้ววววว...ซี๊ดดด! อืมมสะๆ ๆ ...เสร็จแล้วอ่าส์อืมม!”

ไม่นานน้ำเหลวๆ สีขุ่นข้นๆ ก็ไหลออกมาจากแก่นกายของซันเดย์ แล้วข้าวหอมก็ดื่มกลืนมันไว้ทุกหยาดหยดและดูดเลียมันจนสะอาดอย่างไม่นึกรังเกียจเลยด้วยซ้ำ

“อืมม เยอะจัง...จ๊วบๆแต่แค่นี้ไม่พอหรอกนะ” หญิงสาวดูกลืนมันจนหมด

“จะทำอะไรก็แล้วแต่เลย...จะรีดพิษงูให้หมดก็ได้นะถ้าไหวนะ...”

ข้าวหอมได้ยินอย่างนั้นก็รีบกระโจมเข้าไปซันเดย์ทันทีเพราะตอนนี้เวลานี้เธอก็ต้องการเขาจนแทบจะระเบิดอยู่แล้วเหมือนกัน

“อ่าส์ๆ ๆ โอ้ววว!”

ซันเดย์ร้องเสียงหลงทันทีเมื่อข้าวหอมนั่งทับบนแก่นกายเขาทีเดียวมิดด้าม อย่างที่ชายหนุ่มยังไม่ทันตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ...

ข้าวหอมเริ่มขยับสะโพกเข้าออกแกนกายของชายหนุ่มอย่างรุนแรงตั้งแต่ครั้งแรกที่ขยับเธอควบคุมตัวเองไม่ได้เธอรู้แค่ว่าตอนนี้เธอต้องการเขามากถึงมากที่สุดจนทนไม่ไหวแล้ว...

เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้องแข่งกับเสียงครางของทั้งสองคนแยกไม่ออกว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร

“อ่าส์ๆ อ่าส์ๆ อ่าส์ ๆ ซี๊ดดด! โอ้วววว”

มือของชายหนุ่มบีบเคล้นหน้าอกหญิงสาวอย่างรุนแรงตามอารมณ์จนเกิดเป็นรอยแดงก่อนจะดูดกลืนหน้าอกหญิงสาวที่ขยับตามการขยับตัวของหญิงสาวยั่วสายตาของชายหนุ่ม...ไม่นานชายหนุ่มก็ละจากหน้าอกหญิงสาว...ทั้งคู่ประกบปากจูบกันอย่างดูดดื่มจนได้ยินเสียงจ๊วบจาบดังไม่ขาดสาย...การร่วมรักครั้งนี้ร้อนแรงทั้งแต่เริ่มต้นเลยด้วยซ้ำ...

ซันเดย์โหมกระแทกสะโพกใส่ข้าวหอมรุนแรงยิ่งขึ้นโดยที่ไม่คิดว่าข้าวหอมจะเจ็บหรือเปล่าเลยด้วยซ้ำ...ข้าวหอมเองก็ตอดรัดแกนกายของชายหนุ่มแบบหนักหน่วงไม่ยอมเหมือนกัน...ชายหนุ่มเองก็ไม่ยอมน้อยหน้า เด้งสะโพกสวนขึ้นอย่างรุนแรง

“อ่าส์ ๆ ยัยแว่นซี๊ดด! สุดยอดเอาแบบนี้อีกนะ อ่าส์ๆ ฉันชอบ จ๊วบๆ ตอดค...สุดๆซี๊ดด”

ในเวลาต่อมาทั้งคู่ก็ไปถึงฝั่งฝันพร้อมๆ กันธารน้ำสีขาวขุ่นข้นที่เขาปลดปล่อยเข้าไปในถ้ำสวาทของข้างหอมจนเธอจุกเธอแช่ไว้สักพัก ข้าวหอมก็ค่อยๆ ถอดถอนสะโพกสวยออกมาจากแกนกายของชายหนุ่ม...

ก่อนจะก้มลงไปทำความสะอาดมันอีกครั้ง เธอดูดกลืนธารน้ำของชายหนุ่มจนหมดตั้งแต่ปลายยอด จนถึงโคน ไม่เว้นแม้แต่ลูกบอลเล็กๆ ทั้งสองลูกด้วยการกระทำของเธอทำให้ซันเดย์ตกตะลึงและเคยคิดไม่คิดว่าแค่ยาแค่นี้จะทำให้ยัยแว่นที่ไม่เคยมาทำอะไรอย่างนี้ให้กับเขาแม้แต่ครั้งเดียวตั้งแต่แต่งงานกันมามีแต่เขาเริ่มก่อนทั้งนั้นดีจริงๆ ยาเนี๊ย หึ

“ขออีกทีนะ...ยัยแว่น”

ว่าแล้วซันเดย์ก็จัดท่าใหม่โดยการให้ข้าวหอมนอนราบแล้วห้อยขาลงไปที่ขอบเตียงก่อนที่ตัวเองจะมายืนอยู่ที่ขอบเตียง พร้อมกับรวบขาเรียวงามของข้าวหอมมาเกี่ยวไว้ที่สะโพกของตัวเองจากนั้นก็จัดการสอดใส่แกนกายเข้าไปทีเดียวมิดด้ามเลย

ชายหนุ่มเริ่มขยับสะโพกอย่างช้าๆ ค่อยๆ แต่ทุกครั้งก็จะกระแทกอย่างหนักหน่วงและรุนแรงจนข้าวหอมต้องจิกเล็บลงบนบ่าแกร่งเพื่อคลายความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น หญิงสาวจ้องมองแก่นกายที่ขยับเข้าออกในตัวเธออย่าตกใจเพราะขนาดของมันอวบใหญ่ยาวขนาดนั้นแต่กลับเข้าไปในตัวเธอได้?

เธอชอบให้เขาสอดใส่เข้ามาในตัวเธอและจะชอบมากยิ่งขึ้นเมื่อได้เห็นใบหน้าเหยเกที่เกิดจากการตอดรัดของเธอมันทำให้เธอมีความสุขที่ทำให้เขาเสียวได้....

เมื่อชายหนุ่มรู้สึกถึงแรงตอดรัดที่มันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนจะทนไม่ไหวชายหนุ่มจึงเริ่มกระแทกกระทั้นรัวเร็วรุนแรงขึ้นไปอีกจน เขาใก้จะเสร็จอีกครั้งแล้วก็ยัยแว่นเล่นตอดรัดเขาแรงซะขนาดนี้ ต่อให้เขาอึดแค่ไหนก็ต้องเสร็จเป็นธรรมดา...

ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะก้มตัวลงไปดูดเลียหน้าอกของหญิงสาวที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงกระแทกของตัวเอง

ไม่นานชายหนุ่มก็เริ่มซอยสะโพกถี่ๆจนตัวของข้าวหอมสั่นไปทั้งตัวจนเกิด เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่น รั่นห้องดีนะที่ห้องนี้เก็บเสียงถ้าไม่อย่างนั้นคงได้ยินกันทั้งคอนโดไปนานแล้ว...

“ซี๊ดดโอ้วว ๆใก้ลแล้วๆอ่าส์ๆ ยัยแว่น..อีกนิดเดียว...”

เมื่อใก้ลจะถึงฝั่งฝันซันเดย์เริ่มลดจังหวะในการซอยลง เขาเริ่มกระแทกตัวอย่างช้าๆเข้าลึกไปจนสุดทางรักก่อนดึงแก่นกายของตนออก แล้วปลดปล่อยธารรักที่มีน้อยกว่าครั้งแรกนิดเดียวลงบนหน้าอกของข้าวหอม...ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆ หญิงสาวด้วยความเหนื่อยล้า

แต่ทะว่าฤทธ์ยาที่ชายหนุ่มให้หญิงยากินเข้าไปยังไม่หมดฤทธ์นะซิ...ข้าวหอมค่อยๆ ลูบไล้แก่นกายของซันเดย์อีกครั้งเพื่อให้มันตื่นตัว...

“อือโอ้วว! ยัยแว่นฉันไม่ไหวแล้วเหนื่ิอยไม่มีแรงอยากอย่า อ่าส์ ซี๊ดดด!”

“ไม่ไหวก็ต้องทนเพราะนายเป็นคนทำให้ฉันเป็นแบบนี้ใครทำอะไรไว้ต้องรับผิดชอบ...”

ว่าแล้วข้าวหอมก็จัดการขึ้นควบขี่ซันเดย์อีกครั้งและอีกครั้ง และหลายๆ ครั้งจนกว่าฤทธ์ยาจะหมดก็ปาเข้าไปเกือบรุ่งสางของอีกวันกันเลยทีเดียว
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード

関連チャプター

  • อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!   บทที่ 4

    ตอนที่ 4 ชู้ไม่รู้ตัว เช้าที่แสนสดใสของใครหลายๆ คนแต่ไม่ใช่กับข้าวหอมเลยสักนิดเพราะตั้งแต่ตื่นมาเธอยังขยับตัวลุกไปไหนไม่ได้เลยด้วยซ้ำ แงๆๆ ~T_T~ “โอ๊ย! ยัยแว่นเธอมาตีฉันทำไมเนี่ยมันเจ็บนะ!” เสียงไอ้บ้าซันมันร้องออกมาพูดมาได้เจ็บโดนตีแค่นี้เจ็บ แล้วฉันละโดนหมอนี้กระแทกทั้งคืนไม่เจ็บเลยหรือไงไอ้บ้า

    最終更新日 : 2025-02-25
  • อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!   บทที่ 5

    ตอนที่ 5 บังเอิญ...คนเดียวกัน กลับมาฝั่งซันเดย์และพองเพื่อน “เว้ยๆรับแล้วเงียบๆ ไว้นะพวกมึงไอ้วีมึงพูดตามที่กูบอกนะ” ไอ้เวลเป็นคนสั่งการทุกอย่าง “(ฮัลโหลค่ะ...)” เอ๊ะ! ทำไมเสียงมันคุ้นหูจังวะคงไม่ใช่ยัยแว่นนั่นหรอกอย่างไอ้วีคงไม่มาชอบยัยแว่นเชยๆ อย่างยัยข้าวหอมชัวร์ “นี้ใช้เบอร์ข้าวหอมเปล่าครับ”

    最終更新日 : 2025-02-25
  • อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!   บทที่ 6

    “(นี่ยัยชะนีน้อยแกอยูต่างจังหวัดไม่ใช่เหรอ...หรือว่าแกโกหกพวกฉันห่ะ)” เออ! วะลืมไปเลย “เอ่อคือ....พ่อฉันไม่เป็นไรแล้วอะแกฉันก็เลยรีบกลับมา” “(นี่ยัยชะนีแว่นแกกำลังตอแหลฉันอยู่ปะเนี้ยอย่าให้ซาร่าคนนี้รู้แล้วกันฉันจะจับแกสอบสวนให้ดู)” “เออน่าแกตกลงไปนะ...อ๋อบอกพวกยัยเจนด้วยละ” “(เออเดี๋ยวฉันบอกให้

    最終更新日 : 2025-02-25
  • อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!   บทที่ 7

    “ค่ะคุณชาย” จุ๊บ! ' ไอ้บ้ามาจูบฉันทำไมเนี๊ยคนบ้า ≧﹏≦ เขินอะ อ๊ากกกก! แล้วหมอนั้นก็เดินออกไปเลยพูดเลยโคตรเขินนนน! เอ๋ตอนนี้เวลากี่โมงแล้วเนี้ย...โอ๊ะทันๆ ๆ แต่งตัวใหม่ดีกว่า 555' เวลาผ่านไปซักพัก....ฉันก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยไม่อยากจะบอกอย่างสวยอะถ้าไม่มีแว่นหนาๆ บนใบหน้า-_- Rrrrrrrrrr! (ไอ้สมชาย!

    最終更新日 : 2025-02-25
  • อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!   บทที่ 8

    ตอนที่ 6 ข้าวหอมขอโทษ “สะสวัดดีค่ะพะพี่ซัน” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “หึ...สวัสดีครับน้องข้าว! →_→” “_ (_^_) _>” อย่ามองแบบนั้นดิเค้าขอโทษ“เห้ยพี่ซันอย่ามองข้าวหอมแบบนั้นดิพี่...ข้าวหอมไม่ต้องกลัวนะพี่ซันเขาแกล้งแน่ะ” แงๆ ไม่แกล้งแล้วมั้ง “อะอืมๆ” ฉันตอบสักพักพวกเราก็สั่งอาหารมากินกันแต่บรรย

    最終更新日 : 2025-02-25
  • อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!   บทที่ 9

    " ขอโทษ.... " " ขอโทษทำไม...เมื่อกี้เธอบอกเองไม่ใช่หรอว่าฉันไม่มีสิทธ์โกรธไม่ต้องมาขอโทษหรอไม่ต้องมาขอโทษผัวคนนี้ที่ไม่รู้เลยว่าเมียไปไหนกับใครไม่เห็นหัวเลยสักนิด... " "T_T แงๆ ขอโทษจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ฉันยอมหมดเลย! " " ทุกอย่าง...? " " เอ่อ...เท่าที่ทำได้ได้ไหมอะ" " -_- " " อ่อ...ทุกอย่างก็ทุก

    最終更新日 : 2025-02-25
  • อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!   บทที่ 10

    ตอนที่ 7 ทะเลหวาน เวลา 07:20 นาที talk : ข้าวหอม อืมมม! เมื่อยไปทั้งตัวเลยง่ะ T_T เพราะนายซันคนเดียวเลยแงๆ...ดูๆ ดูทำหน้าคงฝันหวานสิท่าชิหมั่นไส้ นี่แน่ะ ๆ 5555 ฉันเอาลิปสติกมาแต่งหน้าให้นายซัน 555 ไม่อยากจะบอกอย่างสวยอะถ่ายรูปเก็บไว้ดูเล่นดีกว่าอิอิ แชะ! แชะ! แชะ! อยากรู้ไหมทุกคนว่าเขาแต่งแบบ

    最終更新日 : 2025-02-25
  • อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!   บทที่ 11

    " ตอบมันไป " "เอ่อ...วะว่าไงวีเจ " “(ข้าวอยู่ไหนอะคือ...วันนี้เราจะชวนไปทานข้าว...)” ทานข้าวหรอทานกับเมียคนอื่นคงอร่อยสินะ ไอ้วีเจ อย่าคิดว่าผมหึงยัยนี้ ฝันไปเหอะผมไม่หึงสักหน่อย " เอ่อ...คือเราไม่ได้อยู่กรุงเทพน่ะพอดีว่าพ่อเราให้กลับมาบ้านแค่นี้ก่อนนะวีเจ..." พูดจบยัยนั้นก็วางสายไป "คะคือ...ฉัน

    最終更新日 : 2025-02-25

最新チャプター

  • อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!   บทที่ 97

    ตอนพิเศษ ครอบครัว ณ บ้านซันเดย์ “อุแว๊ๆ อุแว๊ๆ” เสียงเด็กดังขึ้นอีกครั้งในรอบหนึ่งปีที่ผ่านมา...เป็นเด็กทารกเพศหญิงชื่อว่า “ใบข้าว” ลูกสาวคนสุดท้องของซันเดย์หลังจากตอนนั้นคุณพ่อสุดหล่อได้หมายมั่นเอาไว้ว่าจะมีน้องให้ลูกชายฝาแฝดของเขาในที่สุดเขาก็ทำมันได้สำเร็จ “ไอ้ซันกูว่ามึงเบาๆ หน่อยก็ได้มีลูกท

  • อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!   บทที่ 96

    “ลูกมึงร้องทำไมวะ” “คงหิวแล้วแหล่ะส่วนผมมึงเห็นหน้าหลานก็กับกันไปได้แล้วกวนเวลาการพักผ่อนเมียกู” ผมบอกพวกมัน “เออพวกกูอยู่เล่นกับหลานแป๊บนึงเดี๋ยวก็จะกลับแล้วเนี้ย” “ไอ้ซันพวกกูดีใจกับมึงด้วยจริงๆ นะเว้ยที่ได้มีครอบครัวที่อบอุ้นแบบนี้...” “เออกูรู้เดี๋ยวสักวันพวกมึงก็มีเหมือนกู” “ของกูคงอีกนาน.

  • อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!   บทที่ 95

    ตอนพิเศษวันคลอด ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เก้าเดือนต่อมา อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ เสียงเด็กทารกเพศชายร้องดังขึ้นทำให้ผู้เป็นพ่อดีใจจนน้ำตาลที่กั้นมันเอาไว้ไหลออกมาด้วยความดีใจเขามองไปที่ภรรยาด้วยสายตาที่สื่อความหมายด้วยความรักและห่วงใยแล้วมองไปยังเด็กทารกเพศชายทั้งสองคน.... “ยินดีด้วยนะครับคุ

  • อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!   บทที่ 94

    “จ้าพ่อกับแม่ก็รักลูกกับหลายยายมากๆเลย” แม่บอกฉันพร้อมกับยื่นมือมาลูบที่หน้าท้องของฉันเบาๆ “ตาด้วยตาก็รักลูกกับหลานมากเหมือนกัน” พ่อบอกฉันพร้อมกับลูบหน้าท้องฉันเบาๆ ทางด้านเจ้าบ่าว ซันเดย์ที่อยู่ในชุดสูทสีขาวสะอาดตอนนี้กำลังอยู่ในขั้นตอนการผ่านประตูเงินประตูทองตามธรรมเนียมไทยโดยมีคนที่อยู่หน้าประ

  • อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!   บทที่ 93

    “อ๊าาาห์...ทะ...ที่รักเค้าไม่ไหวแล้วเอาจริงแล้วนะ” พูดจบไม่ฟังคำตอบของร่างบ้างสะโพกหนาก็ตอกอัดเข้ากลางใจสวยอย่างรวดเร็วย้ำๆ “อะ...อะ...อ๊าห์...สะ...เสียวจัง” ข้าวหอมพูดพร้อมกับยกมือทั้งสองข้างคล้องคอซันเดย์ไว้แน่น “อื้มมห์..ทะ...ที่รักทำแบบนี้เค้าจะเสร็จเอานะ...” ซันเดย์พูดพร้อมกับมองไปที่ข้าวหอมท

  • อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!   บทที่ 92

    ตอนพิเศษวันแต่งงาน!! "จะเอาชุดนี้แล้ว! " "ไม่เอา...เลือกใหม่มันสั้นไป!" และนี้คือเสียงที่ฉันได้ยินมาตลอดหนึ่งชั่วโมงที่เลือกชุดแต่งงานกันจากรูปภาพที่ร้านส่งมาให้เลือก...และเสียงนี้ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนเสียงนายซันเดย์ยังไงละ "งั้นเอาชุดนี้! " ฉันชี้ไปที่อีกชุดที่อยู่ใกล้ๆด้วยความหงุดหงิด " อืมมมม!

  • อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!   บทที่ 91

    " นี้!! ...ถ้าพี่ยังไม่หันหน้ามาคุยกับน้องข้าว...น้องข้าวจะ..เอ่อ...จะไม่ให้'ตั้ม'นะ!! " อืมมม ไม่ให้หรอ...วันนี้ยังไงก็ไม่น่ารอดนะ หึๆ ๆ " →_→ -_- " ผมทำเป็นเฉยแต่น้องชายผมนี้สิอยากจะเข้าไปอย่างเดียวเลย...อดทนไว้ซันน้อย " นี่ๆ ...ไม่อยากตั้มเค้าหรอ" "  ̄ˍ ̄ →_→ " " เอ่อ...ถ้ายังเงียบแบบนี้อยู่น่ะ

  • อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!   บทที่ 90

    ตอนพิเศษ1 คอนโด (เวล) 10 : 10 น. ตอนนี้ผมโคตรมีความสุขเลยยิ่งคิดถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วมันยิ่งมีความสุข แล้วทำไมวันนี้ผมต้องมานั่งทำโปรเจคกับพวกไอ้เวลด้วยเนี้ยจะดูแลลูกเมียไม่ได้เลยหรือไงวะ " เฮ้ย! ว่าไงไอ้คุณชายยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลย...มีเรื่องอะไรให้ยินดีวะ! น้องข้าวดีด้วยแล้วรึไงห๊ะ! " เสียงของเจ

  • อย่าบอกใครนะเมียผมคือยัยแว่นขี้เหร่นี่ครับ!!   บทที่ 89

    " ผัวขาของบ่าววว! " " อ๊ะ! →_→ " หึๆ เสร็จ! " ที่ร๊ากกกกขาาาาาา! " " ซี๊ดดด! อ๊าส์! -_-! " ร้องนะแต่ยังนิ่งคือไม่ไหวแล้วนะ!! " นี้!! ...ถ้าพี่ยังไม่หันหน้ามาคุยกับน้องข้าว...น้องข้าวจะ..เอ่อ...จะไม่ให้'ตั้ม'นะ!! " หึๆ " →_→ -_- " มองและนิ่งอีกแล้วครับท่านผู้ชม " นี่ๆ ...ไม่อยากตั้มเค้าหรอ o>_

無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status