" เห้ย! ไอ้ซันมึงเป็นอะไรวะท่าทางแปลกๆ " ไอ้ริวถามผม " ไอ้เชี้ย! กูโดนวางยาวะ " " เวร!!! อย่าบอกน่ะว่ายัยเนย " ไอ้เวลถามผมไม่รู้จะถามอะไรกันนักหนาผมจะลงแดงตายแล้ว ยัยแว่นนนนนนอยู่ไหนนนน! " เออ!เชี้ย!! พวกมึงอย่าถามห่าอะไรกันตอนนี้ได้ไหนพวกมึงรีบพากูกลับไปที่คอนโดเดี๋ยวนี้เลยก่อนทีกูจะไปปล้ำใครเร็
ตอนที่ 16 เปลี่ยนแปลง ฉันจูบที่ริมฝีปากของนายซันหนึ่งทีเพื่อเป็นการขอโทษแล้วก็ล้มตัวนอนข้างๆ นายซันแล้วหลับไหลสู่ห้วงนิทราาาา เช้าวันต่อมา เวลา 7:30 นาที (ข้าวหอม) " อืมมมมกี่โมงแล้วเนี้ย! 7 โมงครึ่งแล้วหรอเนี้ยไปอาบน้ำดีกว่า " ฉันรีบลุกจากที่นอนแล้วตรงไปอาบน้ำทันทีเพราะฉันมีเรียนเช้าส่วนนายซัน
“(อย่าขู่ซิ / นิยัยข้าวไปได้แล้วเดี๋ยวรถติด / โอเคแกแป๊บนึง / นี้นายแค่นี้นะ)” " เธอจะไปไหน! " “(ห๊ะ??)” " ฉันถามว่าเธอจะไปไหน " (อ่อ…พวกยัยเจนให้พาไปเป็นเพื่อนซื้อของน่ะ ...) " ที่ไหน? แล้วจะกลับตอนไหน? " “(ที่ห้าง….น่าจะกลับประมาณ 5 โมง)” " นานไปฉันให้เวลาเธอแค่ 4 ชั่วโมง ซื้อของเสร็จแล้วเด
" โอ๊ยยยย!พวกชะนีพวกนี้นี่ชั่งไม่รู้อะไรบ้างเลย! แกสองคนเอาหูมาเด้ " ไอ้ซาร่าบอกยัยเจนและยัยน้ำแล้วทั้งสามคนมันก็ซุบซิบอะไรกันไม่รู้ฉันได้ได้ยิน แต่ที่แน่ๆ ต้องเกี่ยวกับฉันแน่ๆ ข้าวหอมเรียนมาที่ทั้งสามซุบซิบกันต่อหน้าข้าวหอม “(นี่ชะนีทั้งสองหน่อพวกแกไม่อยากให้เพื่อนสวยขึ้นหรือไงยะ)” ซาร่า “(เกี่ยว
ตู๊ดดดดด! พูดเองเออเองจบ ตัดสายเลยค่ะ ไอ้บ้า! แล้วทำไมไม่บอกแต่แรกว่ามารับไม่ได้จะได้ไม่ต้องรีบวิ่ง ชิ (ได้ข่าวว่าแกพูดไม่หยุดไม่ให้เขาพูดไม่ใช่หรอ / ไรต์) สรุปฉันก็ต้องกลับไปหายัยพวกนั้นที่ร้านอาหารร้านเดิมฉันเดินไปเรื่อยๆ ใกล้จะถึงร้านอาหารแล้วแต่เอ๋...เมื่อกี้ฉันเหมือนเห็น วีเจด้วยอะมากลับผู
ตอนที่ 17 มึนงง (งงล้านตัว) 30 นาทีต่อมาหลังจากนั้น ณ เวลานี้ฉันรู้สึกว่าชีวิตที่เคยสงบสุขของฉันเริ่มจะเปลี่ยนไปแล้ว ทำไมนะหรอดูพวกมันดิลากฉันเข้าร้านโน้นออกร้านนี้เดินเข้าเดินออกจนฉันจะเดินต่อไม่ไหวแล้ว " เฮ้! พวกแกจะพาฉันไปไหนอีกเนี้ยเข้าสักร้านเหอะเมื่อย " " แกอยากสวยไหมอยากสวยแกอย่าบ่นมากพ
" เออแกทั้งหมดนี้ใครเป็นคนจ่ายอะ " ฉันถามคำถามโง่ๆ ออกไป แต่ยังคงมีความหวังเล็กๆ ว่าพวกมันจัจ่ายให้เพราะพวกมันเป็นคนเลือกไม่ใช่ฉันจริงไหมทุกคน ...แต่แล้วความหวังเล็กๆ นั้นก็มืดดับลงไปเมื่อไปฟังประโยคที่พวกมันพูดกับฉัน " อ้าว! แกนี่ถามอะไรโง่ๆ ก็ของทั้งหมดเป็นของแกแกก็ต้องจ่ายสิ" " ฉันไม่มีเงิ... "
" เอ่อ..ค่ะ " ฉันลุกจากที่นั่งไปที่กระจกบานใหญ่เต็มตัวเท่านั้นแหละ ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงในกระจกเป็นฉันถ้าไม่มีแว่นสายตาทีฉันใส่อยู่ฉันไม่อยากจะเชื่อจริงๆ ผู้หญิงที่อยู่ในกระจกไม่เหมือนฉันเลยสักนิดผู้หญิงคนนั้นดูดีมากเลยเซ็กซี่มากด้วย มันไม่ใช่ฉันแน่ๆ! " เป็นไงชอบไหม? " เสียงเจ๊กีกี้เรียกทำให้สติ
ตอนพิเศษ ครอบครัว ณ บ้านซันเดย์ “อุแว๊ๆ อุแว๊ๆ” เสียงเด็กดังขึ้นอีกครั้งในรอบหนึ่งปีที่ผ่านมา...เป็นเด็กทารกเพศหญิงชื่อว่า “ใบข้าว” ลูกสาวคนสุดท้องของซันเดย์หลังจากตอนนั้นคุณพ่อสุดหล่อได้หมายมั่นเอาไว้ว่าจะมีน้องให้ลูกชายฝาแฝดของเขาในที่สุดเขาก็ทำมันได้สำเร็จ “ไอ้ซันกูว่ามึงเบาๆ หน่อยก็ได้มีลูกท
“ลูกมึงร้องทำไมวะ” “คงหิวแล้วแหล่ะส่วนผมมึงเห็นหน้าหลานก็กับกันไปได้แล้วกวนเวลาการพักผ่อนเมียกู” ผมบอกพวกมัน “เออพวกกูอยู่เล่นกับหลานแป๊บนึงเดี๋ยวก็จะกลับแล้วเนี้ย” “ไอ้ซันพวกกูดีใจกับมึงด้วยจริงๆ นะเว้ยที่ได้มีครอบครัวที่อบอุ้นแบบนี้...” “เออกูรู้เดี๋ยวสักวันพวกมึงก็มีเหมือนกู” “ของกูคงอีกนาน.
ตอนพิเศษวันคลอด ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เก้าเดือนต่อมา อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ อุ๊แว๊ๆ เสียงเด็กทารกเพศชายร้องดังขึ้นทำให้ผู้เป็นพ่อดีใจจนน้ำตาลที่กั้นมันเอาไว้ไหลออกมาด้วยความดีใจเขามองไปที่ภรรยาด้วยสายตาที่สื่อความหมายด้วยความรักและห่วงใยแล้วมองไปยังเด็กทารกเพศชายทั้งสองคน.... “ยินดีด้วยนะครับคุ
“จ้าพ่อกับแม่ก็รักลูกกับหลายยายมากๆเลย” แม่บอกฉันพร้อมกับยื่นมือมาลูบที่หน้าท้องของฉันเบาๆ “ตาด้วยตาก็รักลูกกับหลานมากเหมือนกัน” พ่อบอกฉันพร้อมกับลูบหน้าท้องฉันเบาๆ ทางด้านเจ้าบ่าว ซันเดย์ที่อยู่ในชุดสูทสีขาวสะอาดตอนนี้กำลังอยู่ในขั้นตอนการผ่านประตูเงินประตูทองตามธรรมเนียมไทยโดยมีคนที่อยู่หน้าประ
“อ๊าาาห์...ทะ...ที่รักเค้าไม่ไหวแล้วเอาจริงแล้วนะ” พูดจบไม่ฟังคำตอบของร่างบ้างสะโพกหนาก็ตอกอัดเข้ากลางใจสวยอย่างรวดเร็วย้ำๆ “อะ...อะ...อ๊าห์...สะ...เสียวจัง” ข้าวหอมพูดพร้อมกับยกมือทั้งสองข้างคล้องคอซันเดย์ไว้แน่น “อื้มมห์..ทะ...ที่รักทำแบบนี้เค้าจะเสร็จเอานะ...” ซันเดย์พูดพร้อมกับมองไปที่ข้าวหอมท
ตอนพิเศษวันแต่งงาน!! "จะเอาชุดนี้แล้ว! " "ไม่เอา...เลือกใหม่มันสั้นไป!" และนี้คือเสียงที่ฉันได้ยินมาตลอดหนึ่งชั่วโมงที่เลือกชุดแต่งงานกันจากรูปภาพที่ร้านส่งมาให้เลือก...และเสียงนี้ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนเสียงนายซันเดย์ยังไงละ "งั้นเอาชุดนี้! " ฉันชี้ไปที่อีกชุดที่อยู่ใกล้ๆด้วยความหงุดหงิด " อืมมมม!
" นี้!! ...ถ้าพี่ยังไม่หันหน้ามาคุยกับน้องข้าว...น้องข้าวจะ..เอ่อ...จะไม่ให้'ตั้ม'นะ!! " อืมมม ไม่ให้หรอ...วันนี้ยังไงก็ไม่น่ารอดนะ หึๆ ๆ " →_→ -_- " ผมทำเป็นเฉยแต่น้องชายผมนี้สิอยากจะเข้าไปอย่างเดียวเลย...อดทนไว้ซันน้อย " นี่ๆ ...ไม่อยากตั้มเค้าหรอ" "  ̄ˍ ̄ →_→ " " เอ่อ...ถ้ายังเงียบแบบนี้อยู่น่ะ
ตอนพิเศษ1 คอนโด (เวล) 10 : 10 น. ตอนนี้ผมโคตรมีความสุขเลยยิ่งคิดถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วมันยิ่งมีความสุข แล้วทำไมวันนี้ผมต้องมานั่งทำโปรเจคกับพวกไอ้เวลด้วยเนี้ยจะดูแลลูกเมียไม่ได้เลยหรือไงวะ " เฮ้ย! ว่าไงไอ้คุณชายยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลย...มีเรื่องอะไรให้ยินดีวะ! น้องข้าวดีด้วยแล้วรึไงห๊ะ! " เสียงของเจ
" ผัวขาของบ่าววว! " " อ๊ะ! →_→ " หึๆ เสร็จ! " ที่ร๊ากกกกขาาาาาา! " " ซี๊ดดด! อ๊าส์! -_-! " ร้องนะแต่ยังนิ่งคือไม่ไหวแล้วนะ!! " นี้!! ...ถ้าพี่ยังไม่หันหน้ามาคุยกับน้องข้าว...น้องข้าวจะ..เอ่อ...จะไม่ให้'ตั้ม'นะ!! " หึๆ " →_→ -_- " มองและนิ่งอีกแล้วครับท่านผู้ชม " นี่ๆ ...ไม่อยากตั้มเค้าหรอ o>_