เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 20
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-01-31 11:43:56
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 21
สองวันให้หลัง งานเลี้ยงฉลองจวนใหม่องค์ชายหกที่เชิญพวกขุนนางมาก็เริ่มขึ้นแล้วทว่า นอกจวนองค์ชายหกนั้นคึกคักยิ่ง มีขุนนางจากราชสำนักหรือไม่ก็พวกผู้อาวุโสที่จะส่งคนมามอบของขวัญเป็นพักๆ ไม่ขาดสาย แต่ล้วนมามอบของแล้วจากไปเลย ไม่แม้นแต่จะย่างเข้าประตูจวนเมื่อเทียบกับความคึกคักนอกจวนแล้ว ภายในจวนกลับเงียบเหงาจนวังเวงหยุนเจิงนั่งวางแผนของอนาคตของที่เรือนหลัง วันนี้รับของมามากมาย อย่างไรตอนนี้ก็จะมีเงินแล้วถัดมาก็ต้องสั่งสมกำลังคนของตนเองสักหน่อยแล้ว!แต่ก็ห้ามให้คนอื่นรู้แผนการในใจของเขาเด็ดขาด ดังนั้น เขาไม่สามารถเรียกบรรดาเหล่าจอมยุทธ์มาที่จวนได้ ไม่เช่นนั้นก็จะเกิดปัญหาขึ้นแล้ว“เรียนองค์ชาย คุณหนูเสิ่นมาแล้วเพคะ”เวลานี้ มีสาวรับใช้มารายงาน“นำนางเข้ามาเถิด!”หยุนเจิงแม้นจะโบกมือขึ้นอย่างเฉยเมย แต่ในใจกลับสงสัยเสิ่นลั่วเยี่ยนมาทำอะไร?คงไม่ได้มาหัวเราะเยาะตัวเองหรอกนะ?หรือว่า นางคิดตกแล้ว รู้ว่างานในวันนี้ ใครจะไม่มาก็ได้ แต่นางต้องมา?รอเสิ่นลั่วเยี่ยนเข้ามาแล้ว หยุนเจิงก็ให้สาวรับใช้ออกไป“เจ้าไม่ได้จัดงานเลี้ยงเข้าจวนหรอกหรือ เหตุใดจึงไม่จัดสุราอาหารเลยล่ะ?”เสิ่นลั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-31องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 22
หยุนเจิงหัวเราะเยาะ “อย่าพูดขู่อีกเลย! ความกล้าระดับนี้ของเจ้า เหตุใดตอนนั้นต้องรับราชโองการทั้งน้ำตาด้วยเล่า?”“ข้า…”เสิ่นลั่วเยี่ยนพูดไม่ออก เจ็บใจจนสั่นสะท้านไปทั้งตัวนางอยากจัดหยุนเจิงสักยก แต่ก็ไม่อาจทำอะไรหยุนเจิงได้ ทำได้เพียงนั่งจมอยู่กับความโกรธตรงนั้นหยุนเจิงยิ้มองเสิ่นลั่วเยี่ยน แล้วถามขึ้นอีกว่า “เจ้ามาที่นี่เอง หรือเพราะคนอื่นบอกเจ้าให้มาล่ะ?”เสิ่นลั่วเยี่ยนแค่นเสียงเหอะ “หากไม่ใช่เพราะแม่ข้าไม่สบาย ข้าคงไม่มาเองหรอก!”นางไม่อยากมาจริงๆ แต่ไม่มาไม่ได้ก็เหมือนกับที่พี่สะใภ้รองเยี่ยจื่อบอกนาง ที่นี่อีกไม่นานก็จะเป็นบ้านของนางแล้ว!ต่อให้มาเพียงแค่เป็นพิธี นางก็ต้องมาสักครู่!หยุนเจิงมองสภาพที่ไม่ยินยอมพร้อมใจของนาง ก็ส่ายศีรษะแล้วหัวเราะ “หากเจ้าไม่อยากเห็นหน้าข้า เจ้าก็ไปที่อื่นเถิด หรือว่าเจ้าจะกลับบ้านก็ได้นะ”เสิ่นลั่วเยี่ยนพอได้ยินก็รีบลุกขึ้นทันทีกระนั้น นางก็ไม่ได้ขยับเท้าเดินไปไหนเวลาชั่วครั่วจากนั้น เสิ่นลั่วเยี่ยนก็นั่งลงอีก มองหยุนเจิงจากหัวจรดเท้า“นี่เจ้ากำลังทำอะไร?”หยุนเจิงถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจเสิ่นลั่วเยี่ยนจ้องตาของหยุนเจิง “พี่สะใภ้ร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-31องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 23
งานเลี้ยงขึ้นจวนใหม่ของหยุนเจิงที่ไม่มีใครมาร่วม ทำให้เขาได้กำไรเต็มเม็ดเต็มเหนี่ยวจักรพรรดิเหวินแม้นจว่าจะไม่ได้มาร่วมงานด้วยพระองค์เองเนื่องจากมีพระราชกิจติดตัว แต่ก็สั่งให้คนนำของมามอบให้เขาแล้วจักรพรรดิเหวินได้มอบของขวัญแล้ว บรรดาองค์ชายองค์หญิงก็ต้องมอบของด้วยเช่นกันยังมีผู้คนมากมายที่เขาไม่ได้ส่งเทียบเชิญให้ คนพวกนั้นล้วนส่งคนมามอบของขวัญแก่เขาแค่คิดคร่าวๆ ของพวกนี้ที่ได้รับมีมูลค่าราวหนึ่งแสนตำลึงเงินแล้วสิ่งที่น่าปวดหัวตอนนี้คือ จะทำยังไงให้เขามีกองทัพทหารในมือขึ้นจริงๆเพิ่งรับของมาวันนี้ วันรุ่งก็นำไปขายเลย หากบอกกล่าวออกไป ดูท่าคงไม่ดีนัก!หยุนเจิงคิดจนถึงดึกดื่น ก็ไม่สามารถหากเหตุผลที่ดีมากพอที่จะแปลงของพวกนี้เป็นเงินสด สุดท้ายจึงคร้านจะคิดต่ออย่างไรเสียในวันแต่งงานก็ต้องได้รับของกำนัลอีกมากโขถึงเวลานั้นค่อยคิดหาทางแปลงเป็นเงินสดก็แล้วกัน!กลางดึก ในพระราชวัง“สถานการณ์ทางเจ้าหกเป็นเช่นไรบ้าง”จักรพรรดิเหวินสั่งให้คนรอบกายออกไป เรียกองครักษ์เงามาพูดคุยด้วยเป็นการส่วนตัวองครักษ์เงาตอบว่า “ขุนนางบู๊บุ๋นทั้งทั้งราชสำนัก ต่างก็ส่งของกำนัลไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ เพี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-31องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 24
จะมาอย่างสันติหรือจะท้ารบ ก็ยังไม่ทราบได้กำลังทหารของเขาไม่เท่าเป่ยหวน คดีขององค์รัชทายาทก็ยังไม่นิ่งเสียทีเดียวแคว้นรอบๆ ก็คอยจ้องจะเขมือบตลอดเวลาต่อให้เอาชนะเป่ยหวนได้ หากต้าเฉียนได้รับบาดเจ็บสาหัด เขาจะหยุดยั้งพวกแคว้นที่หิวโซรอบๆ ได้อย่างไรเล่าพอถึงตอนนั้น แคว้นพวกนั้นก็จะโจมตีต้าเฉียน ต้าเฉียนก็สิ้นแล้วแต่จะให้ส่งเสบียงกรังแก่เป่ยหวน เขาก็ทนไม่ได้จริงๆ!ปวดเศียร ปวดเศียรเวียนเกล้าจริงๆ!จักรพรรดิเหวินครุ่นคิดทั้งคืนจนถึงรุ้งเช้า ถึงตัดสินพระทัยได้ให้ไปเถอะ!ต้าเฉียนไม่ได้เตรียมมือพร้อมทำการสู้รบ หากเปิดศึกตอนนี้ โอกาสจะชนะแทบจะเป็นสูญ…ช่วงบ่าย สองวันให้หลังหยุนเจิงเพิ่งซื้อหญิงสาวที่ถูกพ่อผีพนันของนางขายไปที่หอโคมเขียวมา ในวังก็มีคนมาหาแล้ว“คืนนี้ฮ่องเต้จะทรงจัดงานเลี้ยงต้อนรับคณะทูตเป่ยหวนที่วังว่านโซ่ว เชิญองค์ชายหกพร้อมด้วยพระชายาองค์ชายหกเข้าร่วมงานตรงตามเวลาด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“ได้เลย รบกวนกงกงมากแล้ว!”หยุนเจิงพูดตอบ แล้วให้คนมาตบรางวัลให้กงกงที่มาส่งข่าวกงกงที่เพิ่งได้รับเงินราลวัลก็กล่าวขอบพระทัย แล้วจากไปอย่างชื่นบาน“จากนี้ไป เจ้าก็ชื่อซินเซิงแล้วก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-31องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 25
วังว่านโซ่วยังเร็วอยู่กว่าจะถึงเวลาเริ่มงานเลี้ยงค่ำทว่า ภายนอกพระราชวังมีคนคอยท่าอยู่เป็นจำนวนมากแล้วนี่เป็นถึงงานเลี้ยงที่จักรพรรดิเหวินจัดขึ้นเพื่อต้อนรับคณะทูตเป่ยหวนเชียวนะ เป็นยามแสดงให้เห็นถึงความเกรียงไกรของราชวงศ์ต้าเฉียน ไม่มีใครกล้ามาสายเป็นดังที่เสิ่นลั่วเยี่ยนคาดไว้ นอกจากเชื้อพระวงศ์แล้ว คนที่มาล้วนเป็นขุนนางคนสำคัญในราชสำนักขุนนางที่ต่ำกว่าขั้นสาม แทบจะไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมงาน“น้องหก วันนี้ลมอะไรหอบเจ้ามาได้ล่ะ?”“ข้าคิดว่าน้องหกจะแสร้งป่วยเสียอีก!”“นี่ก็คือพี่หกงั้นหรือ? เหตุใดข้าจึงรู้สึกว่าไม่เคยพบมาก่อนเลยล่ะ?”“เจ้าเพิ่งอายุเท่าไหร่เอง? อย่าว่าเจ้าไม่เคยเจอเลย ข้าเองก็เคยเห็นพี่หกเจ้ามากนัก เขาพบตัวได้ยากกว่านางนารีในป่าลึกเสียอีก …”องค์ชายและองค์หญิงที่ตามหลังหยุนเจิงกับเสิ่นลั่วเยี่ยนมาต่างพูดหยอกเขาขึ้นมา แม้แต่เจ้าแปดที่เพิ่งอายุได้ 13 ชันษาก็หัวเราะเยาะเขากับเขาด้วยเสิ่นลั่วเยี่ยนเมื่อต้องเผชิญหน้ากับการหัวเราะเยาะของผู้คน ในใจนางแค้นยิ่งนัก แต่หยุนเจิงกลับสงบนิ่งผิดปกติ ใบหน้าไม่แสดงความรู้สึกใดเลย“น้องหก เจ้าพูดอะไรสักอย่างสิ!”องค์ชายห้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-31องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 26
หยุนเจิงเงยหน้าขึ้นมองไปยังบรรดาองค์ชายองค์หญิงด้วยสีหน้า ‘อมทุกข์’ สายตาที่ตอบรับหยุนเจิงนั้นราวกับมองเห็นเทพเจ้าแห่งโรคระบาด พวกเขารีบจากไปตามทางของตน กลัวว่าจะโดนเทพเจ้าโรคระบาดนี่มาขอยืมเงินในระหว่างนี้ คนที่มาล้อมรอบพวกเขาไว้หลีกหายไปจนหมดไม่มีคนกลุ่มนี้ หยุนเจิงรู้สึกว่าอากาศรอบตัวบริสุทธิ์ขึ้นไม่น้อย“เจ้าอายคนเขาบ้างไหมนั่น!”เสิ่นลั่วเยี่ยนโกรธจนตัวสั่น พูดกับเขาด้วยน้ำเสียงย่ำแย่ว่า “รู้ทั้งรู้ว่าพวกเขาจะไม่ยืมเงินให้เจ้าแน่นอน เจ้ายังจะกล้าเปิดปากพูด? ข้าล่ะรู้สึกอายคนแทนเจ้าจริงๆ!”“ก็ข้าไร้ซึ่งหนทางแล้วนี่?” หยุนเจิงสูดจมูก สายตาตกไปบนตัวเสิ่นลั่วเยี่ยน “ไม่เช่นนั้น เจ้าให้ข้ายืมหน่อยไหม…”“อย่าแม้แต่จะคิด!”เสิ่นลั่วเยี่ยนสกัดความคิดของหยุนเจิง หันหน้าไปทางอื่นหากเป็นไปได้ นางอยากจะหารูมุดหนีไปจริงๆขณะนั้นเอง หยุนลี่มาถึงก็มีกลุ่มคนหนึ่งกรูกันเข้ามาพรรคพวกขององค์ชายสามมีอำนาจมากที่สุดในราชวงศ์นี้พอหยุนลี่มาถึงก็กลายเป็นจุดศูนย์กลางทันทีหยุนลี่มองปราดเดียวก็เห็นหยุนเจิงกับเสิ่นลั่วเยี่ยนที่ยืนกันอยู่สองคนด้านข้างจังหวะที่หยุนลี่เห็นหยุนเจิง มีความเฉี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-31องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 27
ยืมเงิน?พอหยุนลี่ได้ยินคำพูดนี้ของหยุนเจิง หน้าเขาก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำไอ้เวรนี่!ไหลไปตามน้ำเก่งจริงๆ!เอาล่ะ!ให้ยืมก็ให้ยืมสิ!ดีเหมือนกันจะได้ทำเล่นบทเปลี่ยนความเกลียดชังเป็นมิตรภาพต่อหน้าผู้คนสักหน่อยหากในอนาคตเกิดเรื่องอะไรกับไอ้เวรนี่ ก็อย่าสาวมาถึงตัวเขาก็แล้วกัน!“น้องหก เจ้าจะยืมเงินสักเท่าไหร่ล่ะ?”หยุนลี่สอบถาม!“สามหมื่นตำลึง!”หยุนเจิงเปิดปากก็โลภเอาทรัพย์คำเลย พูดความต้องการของตัวเองขึ้นมาอย่างน่าสงสารความหมายนั่นก็คือ สามวันยังไม่พอเสียด้วยซ้ำ จะให้ดีก็เพิ่มเงินให้เขายืมอีกหน่อยสาม...สามหมื่นตำลึง?ใบหน้าหยุนลี่กระตุกแรงๆ หนึ่งที แทบจะกระทืบเขาไปทีหนึ่งองค์ชายอย่างพวกเขา เดือนหนึ่งได้รับเงินก็แค่หนึ่งพันตำลึงเจ้าสุนัขตัวนี้ เปิดปากก็จะเอาสามหมื่นตำลึง!คิดว่าเขาเป็นท้องพระคลังหรือไง?หยุนลี่โกรธจนจะตายแล้ว แต่ก็ไม่กล้าทำอะไรได้มาก ทำได้เพียงนำตัวเงินหยัดเข้ามือหยุนเจิง “ตั๋วเงินที่พี่สามนำติดตัวมานี้เอาให้เจ้าทั้งหมด หากไม่พอ เจ้าก็ไปขอยืมกับพี่สองเจ้าเถอะ!”พูดจบ หยุนลี่ก็รีบวิ่งหนี ในใจคิดอย่างเกลียดแค้นว่า: แล้วข้าจะจัดการเจ้าอย่างสาสม!
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-31องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 28
หยุนเจิงรู้สึกว่าไอ้ตัวเลวนี่ไม่ได้มาว่าการทูต แต่มาเพื่อประกาศสงครามต่างหาก!เมื่อเห็นท่าทีสูงศักดิ์ของพวกคณะทูตเป่ยหวน พวกที่ยืนอยู่ฝั่งสนับสนุนให้ทำสงครามก็รู้สึกคันเหงือกขึ้นมาทันทีพระเนตรของจักรพรรดิเหวินก็ฉายแสงเย็นเฉียบ พยายามระงับความโกรธ สายตาจ้องไปที่ปานปู้เป็นชั่วเวลาหนึ่งห้าปีก่อนที่เขาเสด็จออกรับที่ซั่วเป่ย หลงกลอุบายของปานปู้ผู้นี้แหละ ถึงได้ถูกกองทัพของพวกเป่ยหวนล้อมรอบเอาไว้ได้แม้ว่าเสิ่นหนานเจิงจะเอาความชีวิตเข้าแลกเพื่อแก้กล แต่กำลังของต้าเฉียนนั้นร่อยหรอแล้ว สุดท้ายถูกบีบให้ขีดแบ่งสามเขตเมืองที่อยู่เหนือแม่น้ำไป๋สุ่ยเพื่อแลกกับความสงบสุขวันนี้ได้พบกับปานปู้อีกครั้ง ก็เท่ากับว่าเป็นการพบหน้ากันของศัตรูเก่าอีกครั้ง แน่นอนว่าตาต้องแดงขึ้นมา“ฮ่องเต้แห่งต้าเฉียน ไม่พานพบกันห้าปี สีหน้าของท่านดีขึ้นกว่าเดิมมากเลยนี่!”ปานปู้ยืนขึ้นมั่น มองไปที่จักรพรรดิเหวินหน้าเปื้อนรอยยิ้มเพียงแต่ รอยยิ้มนั้นกลับเต็มไปด้วยการเสียดสี“บังอาจ!”อวี้กั๋วกงเซียวว่านโฉวตบโต๊ะเตี้ยแล้วลุกขึ้น กล่าวขึ้นอย่างโกรธเคืองว่า “คณะทูตเป่ยหวนเข้าเฝ้าพระพักตร์ เหตุใดจึงไม่คาราวะต่อฮ่องเต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-01-31
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1346
เรื่องนี้ คงต้องกลับไปคิดดูให้ละเอียดอีกที อืม... ยังต้องเขียนรายงานการรบส่งให้เสด็จพ่อด้วย ไม่ว่าจะอย่างไร ก็ต้องให้ตาเฒ่าผู้นั้นรับรู้ว่าเราได้เปิดเส้นทางบุกโจมตีชนเผ่าโม่ซีแล้ว อย่างน้อยจะได้ทำให้ตาเฒ่าเบาใจบ้าง ไม่ต้องเป็นกังวลไปหมดทุกเรื่อง …… ณ เมืองหลวง ต้าเฉียน "ข่าวดี! ข่าวดีจากซั่วเป่ย..." ทหารม้าหลายนายที่มีธงเด่นสะดุดตาปักอยู่บนหลัง วิ่งเข้าไปในประตูเมืองหลวงพร้อมร้องตะโกนเสียงดัง "ดูสิ! องค์ชายหกของพวกเราเอาชนะศึกได้อีกแล้ว!" "ข้าได้ยินมาว่าครั้งนี้เป็นการโจมตีซั่วเป่ยจากกุ่ยฟาง ต้าเย่ว์ และโฉวฉือทั้งสามแคว้น แต่จบเร็วถึงเพียงนี้?" "เจ้าก็ไม่ดูว่าองค์ชายหกคือใครเล่า!" "หากฝ่าบาทส่งองค์ชายหกไปตีชนเผ่าโม่ซี ข้าว่าชนเผ่าโม่ซีคงร้องไห้หาบิดามารดาเลยทีเดียว..." เหล่าทหารบนกำแพงเมืองต่างพูดคุยกันอย่างออกรส แม้ว่าชัยชนะของซั่วเป่ยจะไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขาเลยแม้แต่น้อย แต่พวกเขาก็ยังยินดีจากใจจริง ในขณะเดียวกัน จักรพรรดิเหวินได้เรียกขุนนางผู้ใหญ่ในราชสำนักบางส่วนมาประชุมที่ตำหนักของพระองค์ ขณะที่เซวียเช่อและคนอื่นๆ กำลังหารือเรื่องสงครามในเจ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1345
พวกเขาเดินทางพร้อมฝูงแกะและฝูงวัว จึงเคลื่อนที่ได้อย่างล่าช้า ห้าวันให้หลัง หยุนเจิงจึงนำทัพกลับถึงป้อมซิ่งอัน ระหว่างทาง มีแกะบางตัวที่ไม่อาจทนไหว กลายเป็นเสบียงอาหารของพวกเขา เมื่อเห็นพวกเขากลับมาพร้อมของจำนวนมาก ป้อมซิ่งอันก็ตกอยู่ในความคึกคัก หยุนเจิงใจกว้างนัก โบกมือครั้งเดียวก็สั่งให้ฆ่าแกะหนึ่งพันตัวเลี้ยงฉลองแก่ทุกคน ไม่ว่าจะเป็นเหล่าทหารหรือคนงานสร้างป้อม ก็ล้วนได้รับส่วนแบ่ง เมื่อข่าวนี้แพร่ออกไป ผู้คนยิ่งดีใจหนัก บางคนถึงกับคุกเข่าร้องตะโกนว่า "ทรงพระเจริญ" หลังจากจัดการเรื่องฆ่าแกะเสร็จ หยุนเจิงก็ขึ้นไปบนกำแพงเมืองป้อมซิ่งอันเพื่อดูความคืบหน้าของการขยายกำแพงวงนอก พวกเขาห่างหายไปหลายวัน แต่การขยายป้อมซิ่งอันกลับคืบหน้าไปได้อย่างดี รากฐานของกำแพงที่ขยายออกมานั้นถูกสร้างขึ้นเรียบร้อยแล้ว ต่อจากนี้ก็เพียงตอกดินและก่ออิฐขึ้นไปขณะหยุนเจิงกำลังมองดูอย่างเพลิดเพลิน สายลมหนาวก็พัดโหมมา ทำให้เขาหนาวจนตัวสั่น ฤดูหนาวมาถึงแล้วจริงๆ หยุนเจิงครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วสั่งองครักษ์ว่า "ไปเรียกหลี่เหวินโจวมา!" ไม่นาน หลี่เหวินโจวก็วิ่งมาหาหยุนเจิงพร้อมคำน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1344
การบีบให้ต้าเฉียนยอมสงบศึก คือเป้าหมายที่แท้จริงของพวกเขา ซังเจี๋ยยืนอยู่บนที่สูง มองออกไปไกล ที่ไกลออกไป สามารถมองเห็นแนวทัพของต้าเฉียนที่ตั้งรับอยู่ "จ้าวจี๋คนนี้ ช่างเป็นคู่ต่อสู้ที่น่าปวดหัวจริงๆ" มองไปยังแนวทัพของศัตรู ซังเจี๋ยได้แต่ส่ายหน้าพร้อมหัวเราะขื่น การป้องกันของจ้าวจี๋ เรียกได้ว่าแน่นหนาจนไม่มีช่องว่าง แม้กองกำลังของชนเผ่าโม่ซีจะมีมากกว่าของจ้าวจี๋มากนัก แต่ไม่ต้องพูดถึงแนวป้องกันที่อยู่ด้านหลังเลย แค่จะเจาะผ่านแนวป้องกันนี้ก็ต้องสูญเสียอย่างหนัก ก่อนหน้านี้ พวกเขาแค่เปิดการโจมตีลองเชิง ก็สูญเสียกำลังพลไปกว่า 5,000 คนแล้ว ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา ซังเจี๋ยได้ปรับเปลี่ยนการวางกำลังทัพอยู่ตลอด หวังว่าจ้าวจี๋จะเผยช่องโหว่เมื่อปรับกลยุทธ์การป้องกัน น่าเสียดาย จ้าวจี๋ไม่ได้เผยช่องโหว่ที่ใหญ่พอเลย ช่องโหว่เล็กๆ ที่เห็นเมื่อไม่กี่วันก่อน ก็เป็นเพียงแผนลวงของจ้าวจี๋ ที่ต้องการล่อให้พวกเขาเข้าโจมตี ดูท่าว่า การเจาะแนวป้องกันของศัตรูจากด้านหน้าในระยะเวลาอันสั้น คงเป็นไปไม่ได้ คงต้องดูว่า จักรพรรดิแห่งต้าเฉียนจะถอนกำลังจากที่นี่เพื่อป้องกันกองทัพอีกสายของพวกเขาห
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1343
หลายวันถัดมา หยุนเจิงนำกองทัพบุกโจมตีแนวหลังของศัตรูอย่างดุเดือด พวกเขายังคงปฏิบัติตามกฎการรบที่ใช้ในเป่ยหวน นอกจากคนชราและเด็กที่สูงไม่เกินขาม้า สังหารทั้งหมด! หากพบฝูงแกะหรือฝูงวัวของศัตรู ก็ฆ่าทิ้งโดยไม่ลังเล กำลังพลของศัตรูถูกส่งไปแนวหน้าจนหมด ทำให้แนวหลังว่างเปล่าอย่างยิ่ง บางเมืองมีกองกำลังป้องกันไม่ถึงห้าร้อยคน หลายแห่งแทบจะเรียกไม่ได้ว่าเป็นเมือง เป็นเพียงชุมชนขนาดใหญ่เท่านั้น ที่น่าทึ่งที่สุดคือ นักรบภูตสิบแปดคนสามารถยึดเมืองได้ด้วยกำลังเพียงหยิบมือ และเปิดประตูเมืองให้กองทัพใหญ่บุกเข้าไป กองทัพนับหมื่นบุกจู่โจมเหมือนฝูงตั๊กแตน สร้างความเสียหายให้แนวหลังของศัตรูจนเลือดนอง สุดท้าย หยุนเจิงตัดสินใจแบ่งกองทัพออกเป็นสามส่วนเพื่อโจมตีพร้อมกัน หยุนเจิงออกคำสั่งง่ายๆ พบเมืองที่ตีได้ก็โจมตี หากเจอเมืองใหญ่ให้เลี่ยงไป เพราะแนวหลังศัตรูว่างเปล่าและไม่กล้าออกมารบ ทุกเมืองที่ยึดได้จะมีข้อความตัวอักษรสีเลือดปรากฏบนกำแพงเมืองว่า “หากใครบังอาจล่วงเกินต้าเฉียน แม้อยู่ไกลก็ต้องถูกกำจัด!” นอกจากนี้ หยุนเจิงยังปล่อยข่าวลือว่าพวกเขามีกองทัพถึงแสนคน หลังโจ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1342
กองทหารม้า! กองทหารม้าจำนวนมหาศาล! มองไปไกลสุดสายตาก็ไม่เห็นจุดสิ้นสุด ตอนนี้ กองทหารม้าศัตรูบุกมาถึงระยะไม่ถึงสองร้อยเมตรจากกำแพงป้อมแล้ว เขาเห็นชุดเกราะและธงรบของศัตรูอย่างชัดเจน นี่มันกองทหารม้าของต้าเฉียนจริงๆ! ต๋าจ้านยืนนิ่งมองกองทหารม้าต้าเฉียนที่บุกเข้ามาด้วยความฮึกเหิมจนลืมแม้แต่จะสั่งการป้องกัน จนกระทั่งลูกธนูพุ่งผ่านข้างหูของเขาไป เขาถึงเหมือนตื่นจากฝัน “เร็ว เข้าไปป้องกันจุดที่พัง! ตั้งแนวป้องกัน! ตั้งแนวป้องกัน!” ต๋าจ้านตะโกนจนสุดเสียง แต่ก็ไร้ความหมายใดๆ “ตั๊งๆๆ……” เสียงระฆังเตือนภัยดังสนั่นไม่หยุด ทหารในป้อมปู้ต๋าวั่งพยายามตั้งแนวป้องกันอย่างสับสน แต่ก่อนจะตั้งแนวเสร็จ ฝนลูกธนูก็พุ่งเข้ามา ถัดมา กองทหารม้าต้าเฉียนบุกทะลุช่องกำแพงเข้ามา สังหารทหารป้อมเหมือนฟันผลไม้ “หนีเร็ว!” “หนีเร็วเข้า!” “ช่วยด้วย ช่วยด้วย…” ขวัญกำลังใจของทหารป้อมปู้วั่งต๋าถูกทำลายแทบจะในทันที มีเพียงไม่กี่คนที่ยังต้านไว้สุดชีวิต แต่ส่วนใหญ่เหมือนแมลงวันไร้หัว วิ่งหนีอย่างอลหม่าน ตั้งแต่วินาทีที่กองทหารม้าต้าเฉียนปรากฏตัว พวกเขาก็พ่ายแพ้โดยสิ้นเชิ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1341
ภายใต้แสงอาทิตย์ยามอัสดง ป้อมปู้วั่งต๋าถูกปกคลุมด้วยแสงสีทอง ภายใต้แสงสีทองนั้น ควันไฟจากการหุงหาอาหารลอยขึ้นในป้อม นั่นคือเหล่าทหารในป้อมปู้วั่งต๋ากำลังจุดไฟทำอาหาร ทหารในป้อมปู้วั่งต๋ายังคงมีท่าทีเกียจคร้านเหมือนเช่นเคย ก็โทษพวกเขาไม่ได้ เพราะทหารเหล่านี้ส่วนใหญ่ประจำการอยู่ที่ป้อมนี้มากว่าสิบปีแล้ว เป้าหมายของป้อมปู้วั่งต๋า มีเพียงโฉวฉือ แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา โฉวฉือไม่เคยส่งทหารข้ามโกบีใหญ่มาเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการโจมตี ผู้ที่ข้ามโกบีใหญ่มา ล้วนเป็นพ่อค้าที่สัญจรไปมาระหว่างโฉวฉือกับเผ่าต่างๆ แห่งแคว้นม่อซี อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่สองเดือนก่อน โฉวฉือได้ปิดพรมแดน ได้ยินว่าโฉวฉือดูเหมือนกำลังจะทำสงครามกับแคว้นต้าเย่ว์ โฉวฉือกังวลว่าในระหว่างที่ทำศึกกับแคว้นต้าเย่ว์ ชนเผ่าโม่ซีจะฉวยโอกาสโจมตีป้อมซิ่งอัน จึงได้ปิดพรมแดน ที่ผ่านมา เมื่อมีพ่อค้าเดินทางผ่าน พวกเขาก็ได้ประโยชน์เล็กๆ น้อยๆ จากพ่อค้าเหล่านั้น บางครั้งก็เป็นทรัพย์สินทองเงิน บางครั้งก็เป็นของกินที่ถวายให้ อย่างไรก็ดี ทุกครั้งที่มีพ่อค้าเดินผ่าน พวกเขาจะได้รับผลประโยชน์เสมอ ตอนนี้โฉวฉือป
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1340
หากศัตรูถูกสกัดอยู่ในโกบีแห่งนี้เป็นเวลานาน คงไม่สามารถต้านทานได้นานนัก “ฝ่าบาท หากวันหน้าพวกเราจะบุกชนเผ่าโม่ซีจากเส้นทางนี้ คงไม่ใช่เรื่องง่าย!” หลูซิ่งเงยหน้ามองรอบด้าน พลางพูดกับหยุนเจิงด้วยความกังวล “ย่อมไม่ง่ายอยู่แล้ว” หยุนเจิงพยักหน้า “ปัญหาใหญ่ที่สุดคือน้ำ! หากบุกด้วยทหารราบยังพอไหว แต่หากเป็นกองทัพม้าคงต้องใช้รถบรรทุกน้ำจำนวนมาก...” “ข้าว่า พวกเจ้ากังวลเกินไปแล้ว” ฉินชีหู่พูดพลางตบปากตัวเอง “ที่นี่คงไม่ถึงกับไม่มีฝนตกทั้งปีหรอกใช่ไหม? รอให้ฝนตก พื้นที่นี้ก็น่าจะมีน้ำขังให้ใช้ แบบนั้นก็ค่อยบุกโจมตีก็ได้!” “……” เมื่อได้ยินคำพูดของฉินชีหู่ ทั้งสองคนถึงกับชะงักไป เหมือนจะ...จริงอย่างที่พูด! “ดูเหมือนพวกเราจะคิดมากเกินไปแล้ว!” หยุนเจิงหัวเราะเสียงดัง ความคิดพลันโล่งโปร่งขึ้นทันที ฉินชีหู่พูดถูก ถึงแม้ว่าฝนจะตกน้อย แต่ก็คงไม่ถึงกับไม่มีฝนทั้งปี ต่อให้ปีนี้ไม่มีฝนตก ก็ยังสามารถหวังพึ่งฝนในปีหน้าได้ อย่างไรก็ต้องมีช่วงเวลาที่ฝนตก! ตราบใดที่ชนเผ่าโม่ซีถอนกำลัง ในช่วงระยะสั้นพวกเขาก็คงไม่สามารถบุกโจมตีชนเผ่าโม่ซีครั้งใหญ่ได้ อืม ก็หวัง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1339
หยุนเจิงเป็นคนทำงานรวดเร็วฉับไว ในวันเดียวกัน หยุนเจิงก็สั่งขยายป้อมซิ่งอันทันที เนื่องจากวัสดุในพื้นที่มีจำกัด หยุนเจิงจึงสั่งให้สร้างกำแพงโดยใช้วิธีเดียวกับการสร้างกำแพงของป้อมซิ่งอัน ให้สร้างกำแพงรอบนอกก่อน แล้วค่อยปรับปรุงด้านในทีหลัง แรงงานพลเรือน 40,000 คน และผู้ลี้ภัยที่ติดตามมาคือกำลังสำคัญในการสร้างกำแพง หยุนเจิงมอบหน้าที่ขยายป้อมซิ่งอันให้หลี่เหวินโจว พร้อมส่งทหาร 5,000 นายของเขาเป็นผู้ควบคุมงาน เช้าตรู่ของวันถัดมา บริเวณรอบนอกของป้อมซิ่งอันก็เริ่มคึกคัก บางคนขนหิน บางคนขนดิน และบางคนเริ่มสร้างโรงงานชั่วคราวเพื่อเตรียมการก่อสร้างกำแพง หยุนเจิงพอใจกับประสิทธิภาพการทำงานของหลี่เหวินโจวมาก พอตกบ่าย ภูตเก้าก็ส่งคนกลับมารายงาน พวกเขาแอบลอบเข้าไปในป้อมยามแนวหน้าแห่งหนึ่ง และได้ยินจากการสนทนาของทหารในป้อมโดยบังเอิญว่า กำลังพลทั้งหมดของปู้วั่งต๋า รวมถึงสองป้อมยามแนวหน้ามีเพียง 3,000 นายเท่านั้น! การป้องกันของศัตรูค่อนข้างหละหลวม ดูเหมือนจะคิดว่าโฉวฉือไม่กล้าบุกชนเผ่าโม่ซี หากไม่กลัวว่าจะทำให้ศัตรูระแวง พวกเขาก็สามารถจัดการทหารในสองป้อมยามแนวหน้าได้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1338
อย่างไรก็ตาม กำแพงของป้อมซิ่งอันค่อนข้างเรียบง่าย กำแพงลักษณะนี้ ด้านนอกเป็นหิน ด้านในอัดด้วยดินอัดแน่น ดูคล้ายขนมปังกรอบไส้ใน ป้อมซิ่งอันไม่ได้ใหญ่โตมาก สามารถรองรับกองกำลังทหารประมาณห้าถึงหกพันนายก็ถือว่าเต็มที่แล้ว เมื่อหยุนเจิงนำกองทัพมาถึง ฉินชีหู่ก็นำคนออกมาต้อนรับทันที “เสบียงแห้งเตรียมพร้อมหรือยัง?” ทันทีที่เห็นฉินชีหู่ หยุนเจิงก็ถามขึ้น “เตรียมพร้อมแล้ว!” ฉินชีหู่กล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “รอเพียงพวกเจ้าพักฟื้นเสร็จ เราก็สามารถเคลื่อนพลได้!” “ดีมาก!” หยุนเจิงยิ้มอย่างพอใจ “ให้กองทัพพักฟื้นหนึ่งวัน เช้าหลังจากวันพรุ่งนี้ เจ้านำกองทหารโลหิตร่วมกับกองของเติ่งเป่าเคลื่อนพล จงสร้างความโกลาหลให้ใหญ่เข้าไว้ ให้ชนเผ่าโม่ซีรู้ว่าเราบุกมาแล้ว!” แม้ว่ากองทหารโลหิตจะไม่เหมาะกับการเดินทางไกล แต่จำเป็นต้องส่งไป ต้องให้ชนเผ่าโม่ซีได้เห็นกำลังพลทหารม้าหนักแห่งต้าเฉียน! แสดงให้พวกเขาเห็นก่อนสักสองพันนาย! ส่วนจำนวนทหารม้าหนักที่แท้จริง มีเท่าไหร่นั้น ปล่อยให้ชนเผ่าโม่ซีเดาเอาเอง! ฉินชีหู่ขยับเข้าใกล้เล็กน้อย กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง “น้องชาย ข้าคิดว่าครั้งน
