LOGINShare
บทที่ 1476
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1477
วันถัดมา หลังจากที่จ้าวจี๋นำกองทัพมาถึง การแสดงศิลปะการต่อสู้ก็พร้อมเริ่มต้นการแสดงครั้งนี้แบ่งออกเป็นสามช่วงการจัดทัพ การชนทัพ และการทดสอบยิงธนูบนหลังม้าทางราชสำนักส่งทหารม้า 5,000 นาย โดยมีจ้าวจี๋เป็นแม่ทัพหลัก โจวเต้ากงและหยวนกุยเป็นแม่ทัพรองกองทัพมณฑลทางเหนือส่งทหารม้าอีก 5,000 นาย นำโดยแม่ทัพหยูซื่อจง โดยแบ่งเป็นทหารของหยูซื่อจง 2,000 นาย ขบวนส่งเจ้าสาวจากเป่ยหวน 2,000 นาย และทหารกองเลือดอีก 1,000 นายการประลองรอบแรกเป็นการจัดทัพจักรพรรดิเหวินนั่งอยู่บนกำแพงเมืองในท่าทางอ่อนแอ ขณะที่หยุนเจิง หยุนลี่ เจียเหยา และจ้าวจี๋นั่งอยู่ด้านข้างในตำแหน่งที่ลึกเข้าไปเล็กน้อย“จ้าวจี๋ เจ้ามั่นใจว่าจะชนะขนาดนั้นเลยหรือ?”จักรพรรดิเหวินสวมเสื้อคลุม มีผ้าห่มขนแกะคลุมอยู่ พลางเอนตัวสอบถามจ้าวจี๋เดิมทีจ้าวจี๋ควรจะเข้าร่วมการแสดงศิลปะการต่อสู้ในลานกว้างนอกเมือง แต่เขาคิดว่าการจัดทัพเพียงอย่างเดียวไม่จำเป็นต้องลงมือเอง จึงขออนุญาตชมอยู่บนกำแพงเมืองจ้าวจี๋ทำท่าจะลุกขึ้น แต่จักรพรรดิเหวินยกมือห้ามไว้ “ไม่ต้องลุก นั่งตรงนั้นแหละดีแล้ว”จ้าวจี๋รับคำสั่งก่อนจะนั่งลงอย่างสำรวมและตอบว่า “ห
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1478
“เช่นนั้นพวกเรามารอดูกันเถอะ!” หยุนลี่พยายามฝืนยิ้มเล็กน้อย จักรพรรดิเหวินใช้หางตามองหยุนลี่แวบหนึ่ง ก่อนจะถามต่อว่า “จ้าวจี๋ เจ้าคิดว่าหยวนกุยเป็นอย่างไร?” “เอ่อ…” จ้าวจี๋ลังเลเล็กน้อย ก่อนจะตอบว่า “หยวนกุยอาจไม่เหมาะกับภารกิจใหญ่โต แต่ตำแหน่งนายทหารม้ายังพอเหมาะสมอยู่พ่ะย่ะค่ะ” พูดตามตรง จ้าวจี๋เองก็ไม่ได้ให้ค่าหยวนกุยนัก ไม่เพียงแต่หยวนกุย แม้แต่หยวนฉงเขาก็ยังดูถูก แม้หยวนฉงเคยเป็นแม่ทัพใหญ่แห่งซ้ายถุนเว่ย แต่ในสายตาของเขา หยวนฉงเป็นเพียงนักรบเถื่อนเท่านั้น “ข้าก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน” จักรพรรดิเหวินยิ้มเล็กน้อยโดยไม่กล่าวอะไรเพิ่มเติม ไม่นาน เสียงกลองก็ดังขึ้น พร้อมกันนั้น นาฬิกาทรายก็เริ่มนับเวลา ทว่า นาฬิกาทรายนี้แตกต่างจากนาฬิกาทรายสมัยใหม่ มันเป็นเพียงกรวยที่เรียบง่าย กำหนดเวลาตามน้ำหนักของทรายที่ไหลออกมา เมื่อได้ยินเสียงกลอง โจวเต้ากงก็รีบนำทัพจากระยะ 500 เมตรพุ่งไปยังจุดรวมพลทันที เสียงกีบม้าที่กระหึ่มก่อให้เกิดฝุ่นคละคลุ้ง หยุนเจิงและพวกไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่นั่งชมอยู่บนกำแพงเมืองอย่างสงบ สำหรับการประลองประเภทนี้ หยุนเจิงไม่ได้สนใจอะไรมากนั
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1479
“คำว่า ‘พอใช้ได้’ หมายความว่าแค่พอจะดูได้ใช่ไหม?” จักรพรรดิเหวินยิ้มเล็กน้อย ก่อนหันไปมองจ้าวจี๋ “ดูเหมือนว่าเจียเหยาจะประเมินกองทหารม้าของเจ้าไม่สูงนักนะ!” ใบหน้าของจ้าวจี๋แดงขึ้นเล็กน้อย เขากล่าวด้วยความละอายว่า “การแสดงของพวกเขาครั้งนี้ไม่ดีนัก กระหม่อมจะฝึกซ้อมพวกเขาให้ดีขึ้นเพื่อไม่ให้ทรงผิดหวังพ่ะย่ะค่ะ!” จ้าวจี๋ยังถือว่าดีที่ไม่พยายามแก้ตัว เพราะความวุ่นวายในขบวนเป็นความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้ ไม่ว่าจะเกิดจากสาเหตุใด ก็แสดงให้เห็นถึงปัญหาในการประสานงาน “อืม” จักรพรรดิเหวินมองจ้าวจี๋ด้วยความชื่นชม พลางปลอบใจว่า “แค่การจัดทัพอย่างเดียวก็ไม่ได้บอกอะไรมากนัก ไม่ต้องใส่ใจเกินไป ข้างหน้ายังมีอีกสองรอบ!” “กระหม่อมจะพยายามอย่างเต็มที่พ่ะย่ะค่ะ!” จ้าวจี๋ลุกขึ้น ย่อตัวคำนับ จักรพรรดิเหวินยิ้มพร้อมพยักหน้าให้จ้าวจี๋นั่งลง แล้วสั่งโจวเต้ากงว่า “ให้พวกเขาถอยออกมา แล้วเตรียมให้อวี่ซื่อจงและพรรคพวกเข้ามาจัดทัพ! และสอบถามไปด้วยว่าเมื่อครู่ความวุ่นวายเกิดจากอะไร” “พ่ะย่ะค่ะ!” โจวเต้ากงรับคำสั่งและไปจัดการทันที ไม่นาน โจวเต้ากงและกองกำลังของเขาก็เริ่มถอนตัว ระหว่างการถอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1480
“ไม่ควรมากเกินไป!”จ้าวจี๋ตอบทันที “กองกำลังของกระหม่อมและของฝ่าบาทล้วนเป็นทหารม้า หากมีคนเข้าร่วมการชนทัพมากเกินไป ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีคนตกจากหลังม้าและถูกม้าเหยียบพ่ะย่ะค่ะ…”“แม่ทัพจ้าวกล่าวถูกต้อง”หยุนเจิงพยักหน้ากล่าว “ลูกคิดว่า จำนวนคนที่เข้าร่วมการชนทัพทั้งสองฝ่ายรวมกันไม่ควรเกินพันคนถึงจะเหมาะสมพ่ะย่ะค่ะ!”“กระหม่อมก็คิดเช่นนั้น!”จ้าวจี๋ตอบสนับสนุนทันทีในเรื่องนี้ ความคิดเห็นของพวกเขากลับตรงกันอย่างน่าประหลาดใจในฐานะผู้นำกองทัพ ทุกคนต่างรู้ดีถึงข้อเสียของการชนทัพด้วยทหารม้าในสนามรบ การที่ทหารม้าตกจากหลังม้าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นบ่อยหากไม่จำกัดจำนวนคน ก็ย่อมก่อให้เกิดการสูญเสียที่ไม่จำเป็นแม้ว่าจะจำกัดจำนวนคน แต่ก็ทำได้เพียงลดความสูญเสีย ไม่มีใครกล้ารับประกันว่าจะไม่มีการสูญเสียเกิดขึ้นเลย“เป็นเช่นนั้นหรือ?”จักรพรรดิเหวินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถามต่อ “เจ้าหก ให้กองกำลังสามหน่วยของเจ้าส่งมาหน่วยละร้อย รวมเป็นสามร้อยคน ชนทัพกับทหารม้าของจ้าวจี๋เจ็ดร้อยนาย จะเป็นอย่างไร?”สามร้อยปะทะเจ็ดร้อย?หยุนเจิงยิ้มเล็กน้อย ก่อนตอบทันที “ลูกทำตามคำสั่งเสด็จพ่อพ่ะ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1481
การประลองครั้งที่สอง จ้าวจี๋ยังคงไม่ออกสนาม จ้าวจี๋เป็นแม่ทัพฝ่ายขุนพลปัญญา การให้เขานำทหารออกสู้รบเองนั้นช่างเป็นเรื่องยากสำหรับเขา ใช้เวลาไม่ถึงสามสิบนาที ทั้งสองฝ่ายก็เลือกทหารที่จะออกสู้ได้เสร็จสิ้น ทหารที่ได้รับเลือกให้เข้าร่วมการรบล้วนเป็นยอดฝีมือในหมู่ทหาร โจวเต้ากงและอวี่ซื่อจงยังคงทำหน้าที่เป็นแม่ทัพของแต่ละกองทัพ เมื่อเสียงกลองรบดังขึ้น ทั้งสองฝ่ายต่างนำทหารออกสู่สนามรบ ทหารทั้งสองฝ่ายสวมเกราะเต็มยศ แต่ทว่า หอกขี่ม้าที่ยังติดอยู่ในมือกลับถูกถอดปลายหอกออก และห่อด้วยผ้าหนาๆ ที่ปลายหอก แม้จะเป็นเช่นนั้น แต่เมื่อเข้าสู่การรบจริงๆ หากถูกเหวี่ยงตกม้าลงไปก็ยังไม่ใช่เรื่องที่น่าพิศมัย ทหารที่โชคร้ายที่สุดอาจต้องเจอกับความเสี่ยงจากการถูกม้าตะปบจนเสียชีวิต ระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายไม่ไกลนัก เพียงแค่สองร้อยจั้ง การโจมตีของทหารม้าจะปะทะกันได้ในทันทีเมื่อเริ่มเข้าจู่โจมอวี่ซื่อจงเรียกหลูซิ่งมาหา ด้วยรอยยิ้มร้ายๆ แล้วสั่งว่า “ฝ่าบาทมีบัญชาแล้ว การประลองสามารถแพ้ได้ แต่ต้องจัดการกับหยวนกุยเจ้าคนนั้นให้ได้!” “ข้าไม่รู้จักหยวนกุยเลย!” หลูซิ่งทำหน้าลำบากใจ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1482
ทหารที่โจวเต้ากงนำทัพมานั้นจริงๆ แล้วก็ถือเป็นยอดฝีมือ แต่เมื่อเทียบกับทหารที่ผ่านการรบจริงๆ อย่างพวกนี้แล้ว ก็ดูเหมือนจะยังห่างชั้น ด้วยพลังการโจมตีที่ทรงพลังของกองทหารโลหิตทัพของโจวเต้ากงถูกเปิดช่องขนาดใหญ่ และในการปะทะกันทั้งสองฝ่าย หอกทหารม้าของทั้งสองฝ่ายก็ยังคงปะทะกันอย่างดุเดือด ทหารของโจวเต้ากงที่ขาดประสบการณ์ในสนามรบในที่สุดก็มีทหารตกม้ากว่า 100 คนในพริบตา ส่วนทัพของอวี่ซื่อจงมีเพียง 30 กว่าคนที่ตกม้า หลังจากการปะทะรอบแรก ผลแพ้ชนะก็ชัดเจน ทั้งสองฝ่ายจึงเปลี่ยนที่ตั้ง ทันทีที่เสียงกลองสงครามหยุดลง ทั้งสองฝ่ายไม่ได้รีบร้อนในการเริ่มการโจมตีรอบใหม่ เพราะพวกเขารู้ว่า เมื่อเสียงกลองสงครามหยุดลง มันคือเวลาที่ให้พวกที่ตกม้าได้หลบหนี มิฉะนั้น ถ้าพวกเขาโจมตีต่อไป ก็จะมีคนตกเป็นเหยื่อจากการถูกม้าทับ “ข้าเห็นหยวนกุยแล้ว!” อวี่ซื่อจงขี่ม้าพุ่งไปหาหลูซิ่ง แล้วชี้ไปที่หยวนกุยในกลุ่มคน “คนนั้นแหละคือหยวนกุย!” “คนไหน?” หลูซิ่งยืดคอพยายามมองหาด้วยสายตา คนเยอะแยะขนาดนี้ เขาก็ไม่รู้ว่าอวี่ซื่อจงหมายถึงใคร “คนนั้น… คนนั้นที่ก้มหน้าลง!” อวี่ซื่อจงยังคงช
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1483
“โครม โครม โครม……” เมื่อทหารที่ถูกทำให้ตกม้าลุกขึ้นออกจากสนาม เสียงกลองรบที่เร่งด่วนก็ได้ดังขึ้นอีกครั้ง “ฆ่า!” เสียงคำรามที่เต็มไปด้วยพลังจากทหารม้าดังขึ้นอีกครั้ง หลูซิ่งนำทัพไปข้างหน้า พร้อมกับกองทหารโลหิตมุ่งตรงไปที่หยวนกุย หยวนกุยเต็มไปด้วยความกลัว รีบขี่ม้าและนำทหารของตนไปยังด้านข้าง หลูซิ่งจะยอมให้หยวนกุยหนีไปได้อย่างไร เปลี่ยนทิศทางทันทีและพุ่งไปที่หยวนกุย อวี่ซื่อจงก็เหมือนถูกกระตุ้นด้วยเลือดเดือด ขี่ม้าไปยังหยวนกุยอย่างไม่ยั้ง เห็นทหารหลายคนวิ่งมาหาตน หยวนกุยกลัวจนแทบจะขวัญหนีดีฝ่า ข้าไม่สนแล้วว่าจะต้องวิ่งชนกับทหารเหล่านี้หรือไม่ ข้ารีบขี่ม้าไปยังช่องว่างของฝ่ายตรงข้าม แต่ทว่า อวี่ซื่อจงเห็นท่าทางไม่ยอมให้หยวนกุยหลุดรอด จึงตะโกนสั่งฟู่เทียนเหยียนด้วยเสียงดุดัน “นำทหารไปล้อมจากด้านข้างให้ได้! ต้องจับหยวนกุยให้ได้! กองทหารโลหิต! ปกป้องด้านข้างข้า อย่ามาทำให้ข้าตกม้าก่อนที่ได้จัดการกับหยวนกุย!” “รับทราบ!” ทุกคนรับคำสั่ง ฟู่เทียนเหยียนนำทัพไปข้างหน้าเพื่อหยุดยั้งการหนีของหยวนกุย เมื่อพวกเขาทำเช่นนั้น สถานการณ์ในสนามประลองก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไปอย
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1484
"อ้าก..." ในความโกลาหล ทหารบางคนที่ตกม้าไม่ทันระวัง ถูกม้าจากข้างหลังเหยียบจนได้รับบาดเจ็บ ส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด เมื่อได้ยินเสียงร้องนั้น อวี่ซื่อจงก็ร้องตะโกนทันที “รีบพุ่งไป ช่วยพวกเขาขึ้นมา! เร็ว!” ตอนนี้ พวกเขาก็ไม่สนใจแล้วว่าเป็นทหารฝ่ายไหน ทหารเหล่านั้นถูกม้าทับจนบาดเจ็บอย่างหนักและไม่สามารถขยับตัวได้ ถ้าไม่รีบช่วยเหลือ พวกเขาก็จะถูกม้าจากข้างหลังเหยียบจนเสียชีวิตอย่างแน่นอน “แม่ทัพอวี่! ถ้าช่วยคน พวกเราก็ต้องลงม้าด้วย แต่ถ้าลงม้าไปก็คือการตายแล้ว...” ทหารข้างๆ ได้เตือน “ตายก็ตาย!” อวี่ซื่อจงตะโกนเสียงดัง “ช่วยคนสำคัญกว่าการประลอง! อย่าพูดไร้สาระ รีบไปช่วยคน!” นอกจากนี้ หยุนเจิงยังได้สั่งไว้แล้วว่าผลของการประลองไม่สำคัญ เป้าหมายของพวกเขาคือการจัดการหยวนกุยให้หนักและหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บโดยไม่จำเป็น อวี่ซื่อจงพูดจบก็รีบออกคำสั่งให้ทัพของตนพุ่งไปยังด้านข้างเพื่อดึงดูดให้ฝ่ายตรงข้ามต้องเปลี่ยนเส้นทาง ส่วนทหารบางคนก็รีบวิ่งไปช่วยทหารที่ได้รับบาดเจ็บ เมื่อถึงตัว พวกเขาก็ไม่สนใจเรื่องการตายแล้ว รีบกระโดดลงจากม้าและช่วยพยุงทหารที่บาดเจ็บขึ้
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
