LOGINShare
บทที่ 1483
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1484
"อ้าก..." ในความโกลาหล ทหารบางคนที่ตกม้าไม่ทันระวัง ถูกม้าจากข้างหลังเหยียบจนได้รับบาดเจ็บ ส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด เมื่อได้ยินเสียงร้องนั้น อวี่ซื่อจงก็ร้องตะโกนทันที “รีบพุ่งไป ช่วยพวกเขาขึ้นมา! เร็ว!” ตอนนี้ พวกเขาก็ไม่สนใจแล้วว่าเป็นทหารฝ่ายไหน ทหารเหล่านั้นถูกม้าทับจนบาดเจ็บอย่างหนักและไม่สามารถขยับตัวได้ ถ้าไม่รีบช่วยเหลือ พวกเขาก็จะถูกม้าจากข้างหลังเหยียบจนเสียชีวิตอย่างแน่นอน “แม่ทัพอวี่! ถ้าช่วยคน พวกเราก็ต้องลงม้าด้วย แต่ถ้าลงม้าไปก็คือการตายแล้ว...” ทหารข้างๆ ได้เตือน “ตายก็ตาย!” อวี่ซื่อจงตะโกนเสียงดัง “ช่วยคนสำคัญกว่าการประลอง! อย่าพูดไร้สาระ รีบไปช่วยคน!” นอกจากนี้ หยุนเจิงยังได้สั่งไว้แล้วว่าผลของการประลองไม่สำคัญ เป้าหมายของพวกเขาคือการจัดการหยวนกุยให้หนักและหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บโดยไม่จำเป็น อวี่ซื่อจงพูดจบก็รีบออกคำสั่งให้ทัพของตนพุ่งไปยังด้านข้างเพื่อดึงดูดให้ฝ่ายตรงข้ามต้องเปลี่ยนเส้นทาง ส่วนทหารบางคนก็รีบวิ่งไปช่วยทหารที่ได้รับบาดเจ็บ เมื่อถึงตัว พวกเขาก็ไม่สนใจเรื่องการตายแล้ว รีบกระโดดลงจากม้าและช่วยพยุงทหารที่บาดเจ็บขึ้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1485
“ช่วยด้วย!” “ช่วยด้วย…” ในระหว่างการถูกทำร้ายโดยฟู่เทียนเหยียนและหลูซิ่งที่ผลัดกันตี หยวนกุยก็ร้องขอความช่วยเหลือไม่หยุด แต่ยิ่งเวลาผ่านไป เสียงร้องของหยวนกุยก็ยิ่งเบาลง หยุนลี่และคนอื่นๆ ที่อยู่บนกำแพงปราสาท ถึงแม้ว่าจะมองไม่เห็นใบหน้าของหยวนกุย แต่ก็เดาได้ว่าเป็นเขาที่ถูกทุบตี เรื่องที่หยุนเจิงไม่ชอบหยวนกุยนั้นเป็นที่รู้กันทั่วแล้ว “น้องหก!” หยุนลี่หันไปมองหยุนเจิงที่กำลังดูอย่างสนุกสนาน “คนของเจ้าจะฆ่าเขาเลยหรือไง?” “พี่สาม ข้าก็ทำอะไรไม่ได้!” หยุนเจิงชี้ไปที่กลองที่ตั้งอยู่บนกำแพงปราสาท “ถ้ากลองไม่หยุด ข้าก็ไม่อาจแทรกแซงการประลองข้างล่างได้!” หยุนลี่ทำหน้าตึง คิดจะด่าหยุนเจิง แต่ก็กลั้นไว้ หลังจากที่พยายามควบคุมตัวเองไว้ เขาก็มองไปที่จักรพรรดิเหวินและพูดว่า “เสด็จพ่อ…” จักรพรรดิเหวินยกมือห้ามแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไอ้ขยะที่สามารถทำให้การจัดทัพเกิดความยุ่งเหยิงเช่นนี้ มันสมควรได้รับบทเรียนจริงๆ!” เมื่อได้ยินจักรพรรดิเหวินพูด หยุนลี่ก็รู้สึกเหมือนลูกโป่งที่สูญเสียลม ช่างเถอะ! ไอ้ขยะคนนี้สมควรได้รับบทเรียนจริงๆ! การประลองที่ควรจะเป็นโอก
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1486
เจ้าลูกคนนี้ นี่มันก็รู้จักเอาใจใส่คนรอบข้างจริงๆ! พวกเขาแพ้การประลอง แต่กลับชนะใจคน! วันนี้ทัพของราชสำนักอยู่ที่นี่ เรื่องนี้จะถูกเผยแพร่อย่างรวดเร็ว ในอนาคต ทัพของราชสำนักจะได้รู้ว่า องค์ชายหกนั้นมีความเมตตาและเอื้ออาทรกับทหาร และในอนาคต ถึงแม้ราชสำนักจะต้องรบกับเจ้าลูกคนนี้จริงๆ หลายคนในกองทัพอาจจะยอมล้มเลิกต่อสู้และยอมศิโรราบเพราะการกระทำในวันนี้ จักรพรรดิเหวินมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างชัดเจน จ้าวจี๋เองก็สามารถเห็นได้เช่นกัน ในตอนนี้ จ้าวจี๋รู้สึกหมดหนทาง และมีความรู้สึกอยากด่าแม่ขึ้นมา เขาเดาได้ว่าหยุนลี่ส่งคนไปงบอกอะไรโจวเต้ากบ้าง จากที่เขารู้จักโจวเต้ากง ถ้าไม่ได้รับคำสั่งจากหยุนลี่ โจวเต้ากงคงไม่ยอมปล่อยให้ทหารที่บาดเจ็บใกล้จะถูกม้าทับตายไปโดยไม่ทำอะไรเลย แค่การประลองเท่านั้น! ไม่มีอะไรจะเสี่ยงกันมากขนาดนั้น ทำไมต้องทำขนาดนี้? เขาต้องการชนะการประลองเล็กๆ เช่นนี้หรือเขาต้องการชนะใจทหารกันแน่? เรื่องนี้ยังต้องคิดด้วยหรือ? องค์รัชทายาทคนนี้เหมาะกับการเล่นกลอุบายมากกว่าจะเป็นแม่ทัพ! เขาแทบไม่เข้าใจเกี่ยวกับการเป็นแม่ทัพเลย! เรือขอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1487
ทหาร...ขยะ! ได้ยินคำนี้แล้ว หยุนลี่อดไม่ได้ที่จะกัดฟันกรอด เขาทำไมรู้สึกเหมือนหยุนเจิงกำลังจะบอกว่าเขาก็เป็นขยะด้วย? “น้องหกไม่ต้องเป็นห่วง!” หยุนลี่ตอบเสียงเย็นชาและสะบัดมือเรียกจ้าวจี๋ “แม่ทัพจ้าว เราไปกันเถอะ!” พูดจบ หยุนลี่ก็เดินออกไปพร้อมกับจ้าวจี๋ หยุนเจิงยิ้มอย่างไม่ใส่ใจและหันไปมองเจียเหยา “อย่าไปเลียนแบบพี่สามของข้านะ!” “เลียนแบบเขาอะไร?” เจียเหยาเงียบและมองไปที่หลังของหยุนลี่อย่างไม่พอใจ หยุนลี่ถึงจะไม่ใช่ขยะ แต่ถ้าเทียบกับหยุนเจิงแล้ว เขาก็ยังห่างไกลมาก ถ้าจะเรียนรู้ ก็ต้องเรียนจากหยุนเจิงสิ! ไม่ใช่จากหยุนลี่! “เรียนรู้จากเขาในเรื่องไม่รู้จักสถานการณ์!” หยุนเจิงหัวเราะอย่างสนุกสนาน “ดูเขาสิ ตอนนี้เป็นอย่างไรแล้ว ยังอวดดีอยู่อีก!” “ข้ากล้าหรือ?” เจียเหยาเริ่มมีสีหน้าหงุดหงิด มองไปที่หยุนเจิงในขณะที่ในใจด่าทอเขา แค่เรื่องเช่นนี้เขาก็เอามาพูดล้อกับนางได้? “อย่างไรก็เถอะ ข้ารู้ว่าเจ้าต้องฉลาดกว่าพี่สามมากแน่ๆ!” หยุนเจิงหัวเราะเสียงดัง และพาเจียเหยาเดินลงไปข้างล่าง ทางด้านหยุนลี่ เขากระซิบถามจ้าวจี๋ “ทำไมเจ้าถึงให้รางวัลแก่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1488
เรื่องนี้ยังต้องคิดให้ดีเสียก่อน! บ่ายวันนั้น จักรพรรดิเหวินได้พักผ่อนครู่หนึ่ง ก่อนที่จะไปที่สนามฝึกทหารที่สี่ฟางจุน การประลองในช่วงบ่ายเป็นการขี่ม้าและยิงธนู ซึ่งสนามฝึกทหารคงสะดวกมากกว่าที่อื่น จักรพรรดิเหวินยังคงมีท่าทางอ่อนแอเหมือนเดิม ไม่มีสัญญาณว่าจะดีขึ้น รอบๆ มีขุนนางหลายคนที่ได้รับเชิญให้มาชมการประลองนี้ ในขณะที่หยุนลี่กำลังคิดอยู่ว่าจะลองสอบถามหยุนเจิงเกี่ยวกับฝีมือของเขาอย่างไร หยุนเจิงกลับเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน “พี่สาม การดูทหารประลองกันอย่างเดียวก็ดูน่าเบื่อไปหน่อย จะไม่ลองให้พวกเราพี่น้องมาประลองกันสักหน่อยเพื่อให้เสด็จพ่อได้สนุกหรือไม่?” ไอ้สุนัข! มันเองก็คิดจะทำเช่นนี้ด้วยหรือ! หยุนลี่ตอนนี้ถูกหลอกโดยหยุนเจิงจนตกอยู่ในความกลัวไปแล้ว เมื่อหยุนเจิงพูดออกมาเช่นนี้ เขาก็รู้ทันทีว่าหยุนเจิงคิดจะหลอกเขาอีกครั้ง และที่สำคัญเขายังไม่แน่ใจฝีมือขี่ม้าและยิงธนูของหยุนเจิง ตอนนี้หยุนเจิงเป็นฝ่ายเปิดประเด็น เขาจึงรู้ว่าหยุนเจิงต้องมั่นใจว่าจะชนะเขาอย่างแน่นอน นั่นจึงทำให้เขากล้าพูดออกมา! ไอ้สุนัข! หลอกข้าไปหลายครั้งยังไม่พอ ยังคิดจะหลอกอีกหรือ?
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1489
หยุนเจิงหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ เจ้าสามนี่สมองดูจะพัฒนาเร็วจริงๆ! ดูสิ กระบวนการเจรจานี่คล่องแคล่วเหลือเกิน! หยุนเจิงพยักหน้า “ในเมื่อเป็นการประลอง ก็ต้องมีของเดิมพันกันบ้างสิ!” “เจ้าอยากได้อะไรเป็นเดิมพัน?” หยุนลี่ถามต่อ แม้ว่าเจียเหยาจะพูดว่าจะให้ใช้มือข้างเดียว แต่หยุนลี่ก็ยังคงระวังตัวเป็นพิเศษ เจ้าหก ไอ้สุนัขตัวนี้ ถ้าไม่มีความมั่นใจแน่นอน มันไม่มีทางพูดอะไรเช่นนั้นออกมาแน่ ถ้าเป็นแค่การเดิมพันเล็กๆ น้อยๆ เขาก็พร้อมจะร่วมสนุก แต่ถ้าไอ้สุนัขตัวนี้คิดจะเดิมพันครั้งใหญ่ เขาก็ต้องคิดให้รอบคอบ เพราะเขาเองก็เคยถูกหลอกจนกลายเป็นฝันร้ายไปแล้ว อีกทั้งตอนนี้เขาก็ไม่มีทรัพย์สินอะไรมากนัก แม้ว่าเขาจะมีจางซูเป็นเทพเจ้าแห่งโชคลาภ แต่ในอีกสองปีข้างหน้า เขาคาดว่าตัวเองคงจะจนจนแทบไม่มีอะไรเหลือ! ดังนั้น หากหยุนเจิงจะเดิมพัน ก็ไม่ใช่แค่ว่าหยุนเจิงอยากได้อะไร แต่ต้องดูว่าเขาเองจะมีอะไรให้เดิมพันหรือไม่! “แค่ก แค่ก…” ขณะที่หยุนเจิงกำลังจะพูด จักรพรรดิเหวินก็เริ่มไอขึ้นมากะทันหัน หยุนลี่รีบหยุดสนทนากับหยุนเจิง แล้วรีบเข้าไปประจบพร้อมถามด้วยความห่วงใย “เสด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1490
“พ่ะย่ะค่ะ!” หยุนลี่รับคำสั่งแล้วถอยออกไป เมื่อหยุนลี่จากไป ขุนนางทั้งหลายและผู้ติดตามของจักรพรรดิเหวินก็ล่าถอยออกไปอย่างรู้กาลเทศะ จักรพรรดิเหวินเรียกหยุนเจิงเข้ามาใกล้ เอ่ยถามเสียงเบา “เจ้าคิดจะทำอะไรอยู่กันแน่?” “ไม่มีอะไร ลูกแค่อยากทำเรื่องนี้ให้แน่นอนขึ้นเท่านั้น” หยุนเจิงอธิบาย “ก่อนหน้านี้ลูกก็เคยพูดเรื่องนี้กับพี่สามแล้ว และพี่สามก็รับปากไว้! แต่ลูกกลัวว่าพี่สามจะคิดได้ทันที แล้วส่งคนไปจับตัวเมิ่งหยุนฉี่มาหาลูกตรงๆ แล้วให้ลูกไปเก็บเงินจากเมิ่งหยุนฉี่เอง...” เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนเจิง จักรพรรดิเหวินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบาๆ ด้วยความขบขัน เจ้าลูกตัวดีคนนี้ ที่แท้ก็กำลังรอเจ้าสามอยู่ตรงนี้เอง! คิดแล้วก็เสียเปล่าที่ตนยังกังวลว่าเจ้าลูกตัวดีนี่จะคิดแผนการเล่นงานเจ้าสามหนักๆ อีกครั้ง! แต่ว่าก็ว่าเถอะ เจ้าลูกตัวดีนี่ช่างรอบคอบจริงๆ!ถ้าตนเป็นเจ้าสาม ก็คงจะจับตัวเมิ่งหยุนฉี่มาโยนให้เขาโดยตรงแน่นอน หนี้สองล้านตำลึงเช่นนี้ จะเก็บได้ง่ายๆ ที่ไหนกัน? แม้ว่าองค์รัชทายาทหยุนลี่จะช่วยเก็บหนี้ ก็ต้องดูว่าเมิ่งหยุนฉี่จะมีเงินมากขนาดนั้นหรือไม่! เฮ้อ! เจ้า
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1491
เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของเจียเหยา ทุกคนถึงกับตะลึงอ้าปากค้าง ทำได้เช่นนี้ด้วยหรือ? ไม่ต้องพูดถึงทหารธรรมดา แม้แต่เหล่าแม่ทัพในกองทัพไม่น้อยยังตกตะลึงจนพูดไม่ออก แม้กระทั่งหยุนเจิงที่เคยได้ยินเจียเหยาบอกแล้วว่านางยิงธนูเช่นนี้ได้ ก็ยังอดทึ่งในใจไม่ได้ศิลปะการยิงธนูของหญิงคนนี้ เรียกได้ว่าเข้าขั้นเทพเจ้าเลยทีเดียว ภายใต้สายตาตกตะลึงของผู้คน ลูกธนูที่เจียเหยายิงออกไปพุ่งตรงเข้าสู่เป้า ตรงกลางเป้า! ครั้งนี้ ผู้คนยิ่งตกตะลึงกว่าเดิม ยิงธนูเช่นนี้ ไม่เพียงแต่โดนเป้า ยังตรงกลางเป้าด้วย? นี่มันศิลปะการยิงธนูที่ท้าทายสวรรค์ขนาดไหนกัน! ท่ามกลางเสียงร้องอุทานของผู้คน เจียเหยาใช้ท่าตะขอทองกลับหัว หยิบลูกธนูอีกครั้ง พร้อมกับเอนตัวลงนอนบนหลังม้า ใช้เท้าทั้งสองยันคันธนูไว้ แล้วดึงสายธนูด้วยมือเดียวพร้อมตั้งลูกธนู ผู้คนที่ยังไม่ทันตั้งสติจากภาพก่อนหน้า เมื่อเห็นวิธีการยิงธนูเช่นนี้ ยิ่งทำให้ผู้ชมรอบสนามตกใจจนแทบคางหลุด ฟิ้ว! ลูกธนูแหวกอากาศออกไปอีกครั้ง พุ่งตรงเข้าสู่เป้าตัวที่สอง ตรงกลางเป้าอีกครั้ง! นี่…นี่มันทำได้ด้วยหรือ? ทุกคนอ้าปากค้าง ราวกับไม่เชื่
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
